Strona główna Blog Strona 31

Samochód prywatny w kosztach firmy – jak rozliczyć koszty używania prywatnego samochodu działalności gospodarczej?

0
samochód prywatny w kosztach firmy

Z prywatnych pojazdów najczęściej korzystają przedsiębiorcy prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą. Teraz mogą odliczyć od podatku tylko część kosztów eksploatacji osobówki. Jednak, w niektórych sytuacjach możliwe jest ujęcie 100% kosztów eksploatacyjnych w KPiR. Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się, jak ująć samochód prywatny w kosztach firmy.

Samochód prywatny w kosztach firmy do końca 2018 roku

Do końca 2018 roku przedsiębiorcy korzystali z tzw. kilometrówki PIT. Wydatki związane z używaniem samochodu prywatnego (niebędącego środkiem trwałym firmy) ujmowali w kosztach prowadzenia działalności gospodarczej. 

Kierowcy musieli przy tym pamiętać, aby te wydatki miały bezpośredni związek z działalnością gospodarczą, czyli były kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania/zabezpieczenia źródła przychodu. Nie mogli uwzględniać zakupu paliwa na prywatne potrzeby.

Właściciele firm obowiązkowo prowadzili szczegółową ewidencję przebiegu osobówki.

Nowe zasady rozliczenia korzystania z prywatnego auta obowiązują od 1 stycznia 2019 roku. Na czym polegają?

Ujęcie 20% kosztów eksploatacyjnych prywatnego samochodu w KPiR – zasada ogólna

Przedsiębiorcy, którzy wykorzystują prywatne samochody osobowe, mogą ująć w kosztach podatkowych 20% wydatków związanych z eksploatacją auta. Nie muszą przy tym prowadzić ewidencji przebiegu pojazdów.

Koszty obejmują m.in. wydatki na paliwo, opłaty parkingowe, wymianę opon, myjnię, wymianę płynu hamulcowego, badania diagnostyczne, czynsz za garaż, opłaty za miejsce postojowe, ubezpieczenia, serwis czy naprawy.

Zasady ujmowania w kosztach podatkowych wydatków poniesionych na prywatny samochód, reguluje  art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT).

Jeżeli przedsiębiorca jest podatnikiem VAT, to ma również prawo do odliczenia 50% podatku VAT naliczonego. Nierozliczony VAT plus kwota netto kosztów eksploatacji auta, jest umieszczany w książce przychodów i rozchodów.

Warto pamiętać, że w niektórych sytuacjach możliwe jest ujęcia w kosztach uzyskania przychodu wszystkich wydatków eksploatacyjnych.

Ujęcie 100% kosztów eksploatacyjnych pojazdu w KPiR – kiedy jest to możliwe?

Aby ująć w KPiR 100% kosztów eksploatacyjnych i 100% podatku VAT, osobówka musi być wykorzystywana wyłącznie w celach firmowych.

W takiej sytuacji należy udokumentować wykorzystanie pojazdu. Przedsiębiorca powinien prowadzić szczegółową ewidencję przebiegu pojazdu dla celów VAT. Kolejny obowiązek to złożenie deklaracji VAT-26 w urzędzie skarbowym.

W ewidencji powinien się znaleźć:

  • numer rejestracyjny samochodu;
  • dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
  • stan licznika przebiegu auta na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
  • wpis dotyczący każdego wykorzystania tego samochodu (obejmujący kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd-dokąd), liczbę przejechanych kilometrów, imię i nazwisko oraz podpis osoby kierującej pojazdem);
  • liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Jeżeli przedsiębiorca wykorzystuje samochód tylko do celów firmowych, a nie jest podatnikiem VAT, to nie musi prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu, aby do kosztów uzyskania przychodu zaliczyć 100% wydatków związanych z eksploatacją auta.

Przeczytaj więcej w kategorii Koszty.

Okulary na firmę – czy wydatek na okulary korekcyjne są kosztem przedsiębiorcy?

0
okulary na firmę

Właściciel firmy spędza codziennie godziny, wpatrzony w ekran komputera i czuje, że z jego wzrokiem jest coraz gorzej. Sprawdzamy, w jakiej sytuacji zakup okularów będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Kiedy można kupić okulary na firmę?

Optymalizacja podatków, czyli dopuszczalne prawem obniżenie daniny płaconej państwu jest jednym ze sposobów na zmniejszenie kosztów prowadzenia biznesu. Podatek zmniejszy m.in. zakup paliwa, smartfona czy komputera. Jednak czy w kosztach podatkowych można ująć okulary korekcyjne?

Okulary w kosztach firmy

Sprawdźmy najpierw, czym są koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT), kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania źródła przychodów, o ile nie są one wyłączone przez przepisy (art. 22).

To oznacza, że przedsiębiorcy mogą zaliczyć do kosztów tylko te wydatki, które są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Muszą też wykazać związek przyczynowo–skutkowy pomiędzy kosztem a prowadzoną działalnością.

Wielu przedsiębiorców pracuje przed komputerem i może potrzebować okularów korekcyjnych. Argumentują, że okulary są im niezbędne do prowadzenia biznesu.

Okulary na firmę – czy okulary korekcyjne mogą stanowić koszty przedsiębiorcy?

Ustawodawca przygotował katalog wydatków, które są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów, znajdziemy je w art. 23 ustawy o PIT. Nie ma wśród nich zakupu okularów korekcyjnych. Trzeba jednak pamiętać, że nie jest to lista wyczerpująca, czyli nie wszystkie wydatki są tam wprost wymienione.

Zazwyczaj kupno okularów nie powinno być uznawane za koszt podatkowy. Przemawiają za tym interpretacje organów podatkowych.

O tym, że zakupu okularów korekcyjnych nie można zaliczyć do KUP, usłyszał np. informatyk świadczący usługi w branży IT.

„Wydatek na zakup okularów korekcyjnych ma na celu przede wszystkim ochronę Pana zdrowia. Wydatki uwarunkowane stanem zdrowia osoby prowadzącej działalność gospodarczą należą do wydatków o charakterze osobistym” – informował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (0112-KDIL2-2.4011.283.2023.1.WS). Tłumaczył, że to wydatek o charakterze osobistym, niezależny od prowadzenia działalności gospodarczej.

Są jednak wyjątki i w pewnych sytuacjach zakup okularów korekcyjnych można uznać za koszt firmy.

Przykładem może być sytuacja, w której okulary korekcyjne pełnią funkcję ochronną podobną do odzieży ochronnej roboczej i są niezbędne do wykonywania określonych zawodów. Decyzja zależy od indywidualnej oceny organów podatkowych.

Przedsiębiorca montujący instalacje energetyki odnawialnej pytał Dyrektora KIS o możliwość zaliczenia do KUP wydatków na zakup okularów korekcyjnych BHP (0113-KDIPT2-1.4011.476.2023.1.K).

Szef KIS uznał, że „jeżeli w istocie, jak jednoznacznie wynika z wniosku, nietłukące się, ochronne okulary korekcyjne BHP są Panu niezbędne przy wykonywaniu usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i są faktycznie wykorzystywane wyłącznie przy pracy na wysokości i przy korzystaniu z narzędzi niebezpiecznych, do których niezbędne jest użycie okularów ochronnych BHP, a w związku z Pana wadą wzroku, specjalnie wykonanych w wersji korekcyjnej, to wydatki z tytułu ich zakupu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, pod warunkiem należytego ich udokumentowania”.

Przedsiębiorca, który ma wątpliwości czy zaliczyć kupno okularów korekcyjnych do kosztów uzyskania przychodów, powinien wystąpić o indywidualną interpretację podatkową. Organy podatkowe rozważą jego sytuację i udzielą wiążącą odpowiedź.

Czy okulary blokujące niebieskie światło z ekranu dla przedsiębiorcy można wrzucić w koszty?

Organy podatkowe traktują zakup okularów blokujących niebieskie światło z ekranu podobnie, jak okularów korekcyjnych. W interpretacji urzędników taki zakup zazwyczaj nie ma wpływu na wysokość przychodów uzyskiwanych ze świadczenia usług wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani też związku z prowadzoną działalnością jako źródłem przychodów.

Tak było m.in. w przypadku właściciela sklepu motoryzacyjnego, który codziennie spędzał przed komputerem kilka, a nawet kilkanaście godzin. Ze względu na chorobę oczu został uznany za osobę niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym.

KIS uznał, że zakup soczewek okularowych z filtrem niebieskiego światła nie może być zaliczony w koszty uzyskania przychodu, bo to wydatek osobisty, który nie ma wpływu na wysokość przychodów uzyskiwanych ze świadczenia usług.

„Zakup soczewek z tzw. filtrem niebieskiego światła ma na celu przede wszystkim ochronę Pana zdrowia. Wydatki uwarunkowane stanem zdrowia osoby prowadzącej działalność gospodarczą należą do wydatków o charakterze osobistym (0115-KDIT3.4011.433.2023.1.AD)”. To oznacza, że osoba fizyczna jest zmuszona do zakupu okularów niezależnie od prowadzenia działalności.

Czy soczewki kontaktowe można wrzucić w koszty?

Zakup soczewek kontaktowych należ traktować, z punktu widzenia optymalizacji podatkowej, podobnie jak kupno okularów korekcyjnych.

Okulary dla pracownika

Zgodnie z Kodeksem pracy, pracodawca ma obowiązek zapewnić pracownikowi środki ochrony indywidualnej. Należą do nich także okulary i soczewki kontaktowe.

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe, pracownik może ubiegać się o zwrot pieniędzy wydanych na okulary, jeżeli (§ 8 ust. 2):

  • wykonuje pracę przy monitorze ekranowym przez co najmniej połowę dobowego wymiaru czasu pracy;
  • konieczność noszenia okularów stwierdzi lekarz podczas badań profilaktycznych.

Warto przypomnieć, że czas pracy pracownika nie może przekroczyć 8 godzin na dobę (art. 129 K.p), czyli refundacja kosztów przysługuje zatrudnionemu, który spędza przed komputerem przynajmniej 4 godziny dziennie.

Wspomnianego rozporządzenia nie stosuje się do m.in. kabin kierowców oraz kabin sterowniczych maszyn i pojazdów, systemów komputerowych na pokładach środków transportu, systemów komputerowych przeznaczonych głównie do użytku publicznego (§ 3 rozporządzenia). 

Przeczytaj więcej w kategorii Koszty.

Czym jest i jak liczyć staż pracy? Co wlicza się do lat pracy? Ile ich potrzeba, by przejść na emeryturę?

0
staż pracy

Długość stażu pracy ma decydujące znaczenie w kwestii przysługujących pracownikowi uprawnień. Sprawdziliśmy, jak obliczyć staż pracy oraz jak długość zatrudnienia wpływa na prawa pracownicze!

Staż pracy to istotne zagadnienie z punktu widzenia prawa do uprawnień pracowniczych, głównie do urlopu wypoczynkowego, ale również do emerytury, odprawy czy nagrody jubileuszowej. Warto zatem wiedzieć, w jaki sposób oblicza się staż pracy, jakie elementy się do niego wlicza, a których zupełnie się nie uwzględnia.

Co wlicza się do stażu pracy?

W kodeksie pracy na próżno szukać dokładnej definicji instytucji stażu pracy. W powszechnym rozumieniu za staż pracy przyjmuje się łączną długość okresów zatrudnienia. Okazuje się jednak, że czasami do stażu wlicza się również okresy, kiedy pracownik faktycznie pracy nie świadczył, ale należy je doliczyć, ponieważ tak nakazują przepisy prawa.

Do stażu pracy wlicza się przede wszystkim okres, w którym pracownik świadczył pracę w ramach stosunku pracy, a więc pracował na podstawie: umowy o pracę, powołania, mianowania, wyboru lub spółdzielczej umowy o pracę. Bez znaczenia jest tutaj wymiar etatu. Co do zasady, jeśli w danym okresie osoba pracowała jednocześnie na kilka etatów, to do stażu pracy wliczany jest tylko jeden z okresów.

Do stażu pracy wlicza się również:

  • okresy, za które sąd przyznał pracownikowi przywróconemu do pracy wynagrodzenie (jeśli pracownik zdecydował się wrócić do pracy);
  • okresy, za które przyznano pracownikowi odszkodowanie, ponieważ o czas ich trwania skrócono okres wypowiedzenia (jeśli pracownik został zwolniony z winy pracodawcy);
  • okresy, w których dana osoba prowadziła indywidualne gospodarstwo rolne lub w których pracowała w gospodarstwie małżonka;
  • okresy czynnej i zawodowej służby wojskowej;
  • okresy pobierania zasiłku dla bezrobotnych;
  • okresy pobierania stypendium dla bezrobotnego w trakcie odbywania przez niego szkolenia, stażu lub przygotowania zawodowego;
  • okresy pracy za granicą u zagranicznego pracodawcy;
  • okresy odbywania studiów doktoranckich (jeśli zakończyły się one uzyskaniem tytułu doktora).

Czego nie wlicza się do okresu zatrudnienie?

Nie ma możliwości, aby do stażu pracy doliczyć okresy, w których pracownik podlegał zatrudnieniu na innej podstawie niż stosunek pracy, a więc na przykład pracował na podstawie umowy zlecenia, umowy agencyjnej czy umowy o dzieło. Świadczenie pracy na podstawie umowy cywilnoprawnej nie jest brane pod uwagę jako zatrudnienie w rozumieniu przepisów kodeksu pracy.

Prawa pracownika zależne od stażu pracy

Prawidłowe wyliczenie stażu pracy jest istotne, ponieważ od jego długości zależy dostęp do szeregu uprawnień pracowniczych. Wśród nich znajdują się przede wszystkim: prawo do urlopu, prawo do dłuższego okresu wypowiedzenia, prawo do emerytury, prawo do nagrody jubileuszowej oraz prawo do odprawy.

Prawo do urlopu

Zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem długość stażu pracy ma wpływ na wymiar przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego:

  • jeśli staż pracy jest krótszy niż 10 lat, to pracownikowi przysługuje 20 dni urlopu wypoczynkowego;
  • jeśli staż pracy pracownika jest dłuższy niż 10 lat, to ma on prawo do wykorzystania w ciągu roku 26 dni urlopu wypoczynkowego.

Prawo do dłuższego okresu wypowiedzenia

Długość przysługującego pracownikowi okresu wypowiedzenia uzależniona jest od stażu pracy u danego pracodawcy oraz okresu, na jaki została zawarta umowa o pracę:

  • 3-dniowy okres wypowiedzenia przysługuje pracownikom zatrudnionym na umowę o pracę na okres próbny, gdzie okres próbny jest krótszy niż 2 tygodnie;
  • tygodniowy okres wypowiedzenia przysługuje pracownikom zatrudnionym na umowę o pracę na okres próbny, gdzie okres próbny przekracza 2 tygodnie;
  • 2-tygodniowy okres wypowiedzenia przysługuje pracownikom zatrudnionym na umowę o pracę na okres próbny, gdzie okres próbny wynosi 3 miesiące;
  • 2-tygodniowy okres wypowiedzenia przysługuje pracownikowi zatrudnionemu u danego pracodawcy maksymalnie 6 miesięcy;
  • miesięczny okres wypowiedzenia przysługuje pracownikowi zatrudnionemu u danego pracodawcy więcej niż 6 miesięcy, ale mniej niż 3 lata;
  • 3-miesięczny okres wypowiedzenia przysługuje pracownikowi zatrudnionemu u danego pracodawcy minimum 3 lata.

Prawo do emerytury oraz świadczenia przedemerytalnego

Prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobom, które nie osiągnęły wieku emerytalnego, ale są tuż przed tą granicą i straciły pracę z winy pracodawcy. Aby otrzymać świadczenie przedemerytalne, należy spełnić warunek wieku i stażu pracy:

  • świadczenie przedemerytalne przysługuje kobietom, które ukończyły 56. rok życia, a ich staż pracy wynosi minimum 20 lat, kobietom, które ukończyły 55. rok życia, a ich staż pracy wynosi minimum 30 lat oraz kobietom, które posiadają 35-letni staż pracy;
  • mężczyznom, którzy ukończyli 61. rok życia, a ich staż pracy wynosi minimum 25 lat, mężczyznom, którzy ukończyli 60. rok życia, a ich staż pracy wynosi minimum 35 lat oraz mężczyznom posiadającym co najmniej 40-letni staż pracy.

Wiek emerytalny w Polsce wynosi obecnie 60 lat dla kobiet oraz 65 lat dla mężczyzn. Aby otrzymać emeryturę, kobiety muszą posiadać co najmniej 20-letni staż pracy, a mężczyźni co najmniej 25-letni staż pracy.

Prawo do nagrody jubileuszowej

Nagroda jubileuszowa nie przysługuje wszystkim pracownikom. Ustawodawca uprawnia do niej następujące grupy zawodowe: nauczycieli, pracowników samorządowych, pracowników służby zdrowia, służby mundurowe, pracowników urzędów skarbowych, pracowników instytucji kultury i bibliotek oraz górników. Niekiedy pracodawcy samodzielnie ustalają zasady dotyczące przyznawania nagród jubileuszowych w ich firmach.

Nagrody jubileuszowe przyznawane są najczęściej po przepracowanych: 20, 25, 30, 35, 40 oraz 45 latach.

Prawo do odpraw

Odprawa pieniężna przysługuje pracownikom jednorazowo i stanowi rekompensatę za rozwiązanie stosunku pracy. Przy obliczaniu wymiaru odprawy bierze się pod uwagę staż pracy u danego pracodawcy:

  • odprawa pieniężna w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia przysługuje pracownikowi zatrudnionemu u danego pracodawcy krócej niż 2 lata;
  • odprawa pieniężna w wysokości dwumiesięcznego wynagrodzenia przysługuje pracownikowi zatrudnionemu u danego pracodawcy krócej niż 8 lat;
  • odprawa pieniężna w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługuje pracownikowi zatrudnionemu u danego pracodawcy dłużej niż 8 lat.

Działalność gospodarcza a staż pracy

Okresu prowadzenia działalności gospodarczej nie wlicza się do stażu pracy. Oznacza to, że jeśli przedsiębiorca zdecyduje się pracować na etacie, to będzie traktowany, jak osoba nieposiadająca stażu pracy. Takie postępowanie mocno wpłynie na jego dostęp do uprawnień pracowniczych.

Podsumowując, długość stażu pracy ma wpływ na wymiar i dostęp do przywilejów pracowniczych. Wśród najistotniejszych z nich znajdują się: wymiar urlopu wypoczynkowego, prawo do emerytury oraz świadczenia przedemerytalnego i prawo do odprawy.

Przeczytaj więcej w kategorii prawo pracy.

Akcyza 2024. Kim jest podatnik akcyzy? Sprawdź, czy musisz zapłacić podatek akcyzowy

0
podatek akcyzowy

Prowadzisz zakład produkcyjny i wytwarzasz towary objęte akcyzą, importujesz towary podlegające akcyzie, sprzedajesz alkohol, papierosy lub paliwa – w każdym z tych przypadków jesteś płatnikiem akcyzy. Sprawdź, co musisz wiedzieć o tym podatku i jakie są jego stawki.

Akcyza jest formą podatku, który państwo nakłada na określone towary i usługi. To jeden z podatków pośrednich, obok VAT i cła. Akcyza ma zwiększyć dochody państwa, a jednocześnie regulować produkcję, sprzedaż i spożycie określonych produktów, np. tytoniu i alkoholu.

Podatek akcyzowy obejmuje różne kategorie towarów i usług, np. paliwa, energię elektryczną, samochody. Poszczególne produkty mają różne stawki akcyzy, które są określane na podstawie m.in. ich rodzaju, zawartości alkoholu czy emisji CO2. Państwo pobiera akcyzę zarówno od producentów, jak i od konsumentów.

Podatek akcyzowy – kto go zapłaci?

Akcyzę mogą płacić osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne, które nie mają osobowości prawnej, a są odpowiedzialne za produkcję, import, sprzedaż lub użytkowanie określonych towarów i usług objętych akcyzą. 

Podatnikiem akcyzy będą m.in. producenci i importerzy towarów objętych akcyzą, sprzedawcy detaliczni oraz użytkownicy towarów objętych akcyzą (np. paliw do samochodów czy energii elektrycznej dla firm).

Podatek akcyzowy zapłacą również:

  • nabywcy wyrobów akcyzowych bez zapłaconej akcyzy – osoby lub podmioty, które nabywają lub posiadają wyroby akcyzowe, a nie opłaciły akcyzy w wymaganej wysokości (wykazała to kontrola podatkowa, kontrola celno-skarbowa lub postępowanie podatkowe);
  • ostateczni nabywcy energii elektrycznej bez zapłaconej akcyzy;
  • nabywcy lub posiadacze suszu tytoniowego bez składu podatkowego, którzy nie opłacili akcyzy od posiadanego suszu;
  • podmioty zagraniczne, które wysyłają wyroby akcyzowe;
  • osoby lub podmioty, które używają lub sprzedają wyroby węglowe w sposób niezgodny z przepisami;
  • osoby lub firmy, które pośredniczą w handlu tytoniem lub węglem i zużywają te produkty;
  • osoby lub podmioty prowadzące skład podatkowy i zużywające susz tytoniowy do celów innych niż produkcja wyrobów tytoniowych, lub wyrobów nowatorskich;
  • finalni nabywcy węglowi lub gazowi, którzy używają wyrobów węglowych lub gazowych do celów innych niż zwolnione od opodatkowania, jeśli nie można ustalić sprzedawcy i nie opłacono odpowiedniej akcyzy;
  • przedsiębiorstwa w spadku, czyli dziedziczone po zmarłym przedsiębiorcy, jeśli istnieje ciągłość działalności gospodarczej nieżyjącego podatnika.

Co, gdy obowiązek akcyzowy spoczywa na kilku podatnikach?

Jeżeli podatek akcyzowy ciąży na kilku podatnikach, to zapłata akcyzy związanej z danymi wyrobami przez jedną z osób lub firm, sprawia, że zobowiązanie pozostałych wygasa. Warto jednak pamiętać, że osoby i podmioty produkujące nielegalnie papierosy, płyn do papierosów elektronicznych lub wyroby nowatorskie, ponoszą solidarną odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe. 

Kto zapłaci akcyzę za samochód osobowy?

W przypadku samochodów osobowych podatnikiem akcyzy są osoby i podmioty związane z importem, nabyciem wewnątrzwspólnotowym lub sprzedażą takich samochodów, a także osoby związane z rejestracją pojazdów na terytorium kraju oraz współwłaściciele. Ponadto podatnikami akcyzy będą nabywcy lub posiadacze samochodów osobowych niezarejestrowanych wcześniej na terytorium kraju, jeżeli nie można ustalić, kto dokonał wcześniejszej czynności podlegającej opodatkowaniu, a kontrola wykazała, że akcyza nie została opłacona.

Podatek akcyzowy – jakich wyrobów dotyczy?

Do wyrobów opodatkowanych akcyzą należą:

  • energia elektryczna,
  • wyroby węglowe i gazowe,
  • paliwa,
  • energia elektryczna,
  • napoje alkoholowe,
  • samochody osobowe,
  • susz i wyroby tytoniowe (papierosy, cygara, tytoń do fajek, cygaretki).

Podatek akcyzowy – stawki akcyzy

Stawki podatku akcyzowego wyrażane są w:

  • kwocie na jednostkę wyrobu,
  • procencie podstawy opodatkowania,
  • procencie maksymalnej ceny detalicznej,
  • kwocie na jednostkę wyrobu,
  • procencie maksymalnej ceny detalicznej.

Stawki akcyzy w 2024 roku wynoszą w przypadku:

  • benzyny silnikowej – 1 529,00 zł/1.000 l;
  • oleju napędowego – 1 160,00 zł/1.000 l;
  • gazów skroplonych do napędu silników spalinowych (np. LPG) – 659,00 zł/1.000 kg;
  • biokomponentów stanowiących samoistne paliwa – 1 160,00 zł/1 000 l;
  • energii elektrycznej – 5,00 zł/MWh;
  • alkoholu etylowego – 7 248,00 zł/hl 100% vol.;
  • piwa – 9,90 zł od 1 hektolitra za każdy stopień Plato gotowego wyrobu;
  • wina – 201,00 zł/hl gotowego wyrobu;
  • wyroby pośrednie (np. wina likierowe) – 424,00 zł od 1 hektolitra;
  • napoje fermentowane wyprodukowane przez małego producenta (produkcja nieprzekraczającą 1000 hl rocznie) – 50% standardowej stawki;
  • papierosów – 250,91 zł za każde 1.000 sztuk i 32,05% maksymalnej ceny detalicznej.

O ile wzrośnie akcyza?

W 2024 roku akcyza na niektóre wyroby zostanie podniesiona. Tak wynika z projektu ustawy budżetowej przyjętej przez rząd. Akcyza na napoje alkoholowe ma wzrosnąć o 5 proc., a na papierosy o 10 proc. Tym samym np. akcyza za jeden hektolitr czystego alkoholu etylowego sięgnie 7 610 zł (teraz to 7 248 zł). Podwyżka wynika z tzw. mapy akcyzowej, która przewiduje coroczne podwyższanie stawek podatku o 5 i 10 proc. (do 2027 r.).

Korekta roczna VAT-u. Jak dokonać rocznej korekty deklaracji VAT?

0
korekta vatu

W jakiej sytuacji należy dokonać korekty, kto musi to zrobić i w jaki sposób wpłynie ona na wysokość podatku dochodowego – odpowiadamy na te i inne pytania dotyczące korekty rocznej VAT. Przypominamy też, że znacząco zmieniła się kwota pozwalająca na odliczenie całego podatku (korekta za 2023 r.).

Korekta roczna w VAT polega na dostosowaniu rozliczeń podatkowych do rzeczywistych wartości majątku i transakcji, które miały miejsce w danym roku podatkowym. Jej cel? To zapewnienie właściwego rozliczenia podatku VAT i uwzględnienie zmian w stanie majątku oraz dokonanych transakcjach. Zasady korekty reguluje art. 91 ustawy o VAT.

Korekta roczna VAT-u. Kto powinien dokonać korekty rocznej VAT?

Korektę roczną VAT za rok 2022 powinni dokonać podatnicy, którzy spełniają następujące warunki:

  1. Stosowali w rozliczeniu VAT proporcję i/lub preproporcję:
    • jeśli podatnik korzystał z proporcji lub preproporcji podczas rozliczania VAT w 2022 roku, musi dokonać korekty rocznej VAT na podstawie danych za zakończony rok podatkowy. Korekta ta ma na celu dostosowanie rozliczeń do rzeczywistych proporcji mających zastosowanie w trakcie roku podatkowego.
  1. Powrócili do statusu podatnika zwolnionego z VAT/zrezygnowali/utracili prawo do zwolnienia w 2022 roku lub wcześniej i nie minął okres korekt wieloletnich dla środków trwałych i nieruchomości:
    • jeśli przedsiębiorca w 2022 roku powrócił do statusu podatnika zwolnionego z VAT, zrezygnował z VAT lub utracił prawo do zwolnienia, musi dokonać korekty rocznej VAT na podstawie danych za zakończony rok podatkowy. Korekta ma uwzględnić zmiany statusu podatnika i dostosować rozliczenia do nowej sytuacji.
  1. Przedsiębiorcy, którzy zawiesili działalność gospodarczą:
    • jeśli podatnik zawiesił swoją działalność gospodarczą w 2022 roku, musi dokonać korekty rocznej VAT na podstawie danych za zakończony rok podatkowy. Korekta ta ma na celu uwzględnienie zawieszenia działalności i dostosowanie rozliczeń do faktycznej sytuacji podatnika.

Roczną korektę VAT należy wykazać w deklaracji podatkowej, składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonywana jest korekta, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Czy wiesz, że…?

Pieczęć kwalifikowaną w najniższej cenie znajdziesz na pieczeckwalifikowana.pl.

Korekta roczna VAT-u. Co obejmuje korekta roczna w VAT?

Korekta roczna w VAT obejmuje:

  • Korektę w okresie wieloletnim

Korekta rozłożona w czasie dotyczy środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji oraz gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów, których wartość początkowa wynosi ponad 15 000 zł. W przypadku tych składników majątku, okres korekty wynosi:

  • 10 lat dla nieruchomości oraz praw wieczystego użytkowania gruntów (korekta wynosi 1/10 za każdy rok korekty).
  • 5 lat dla pozostałych składników (1/5 za każdy rok korekty).
  • korekta jednorazowa.

Dotyczy środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów o wartości początkowej do 15 000 zł włącznie oraz pozostałych towarów i usług. 

Jeżeli proporcja wyliczona za 2022 r. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł, podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%. Proporcja nie przekroczyła 2%? Można przyjąć, że wynosi 0%.

Warto pamiętać, że pakiet SLIM VAT 3, który znowelizował ustawę o VAT (wszedł w życie 1 lipca 2023 roku) zmienił m.in. wysokość kwoty pozwalającej uznać, że proporcja określona przez podatnika wynosi 100%. Kwota ta została podniesiona z 500 zł do 10 000 zł.

Powyższa zmiana będzie obowiązywała już za korekty za 2023 rok. Podatnicy na nowych zasadach ustalą proporcje i zrobią korektę kwoty podatku odliczonego po zakończeniu 2023 r.

Korekta VAT-u – co można wliczyć do obrotu, a czego nie?

Pewien problem może sprawić określenie, co przedsiębiorca ma prawo wliczyć do obrotu podczas rocznej korekty VAT. Do obrotu można wliczyć tylko:

  1. Sprzedaż – odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług.
  2. Wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) – dotyczy towarów, które zostały dostarczone do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
  3. Eksport towarów – odpłatne dostawy towarów, które zostały wyeksportowane poza terytorium Unii Europejskiej.

Lista elementów, których nie można wliczyć do obrotu w rocznej korekcie w VAT, jest dłuższa. Przedsiębiorca nie może wliczyć:

  1. Dostaw środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji – składników majątku takich jak samochody, oprogramowanie czy maszyny.
  2. Gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, które są zaliczane do środków trwałych podatnika.
  3. Pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych – pomocniczych dla zasadniczej działalności podatnika.
  4. Zakupów, od których VAT rozlicza nabywca, np. WNT (wewnętrzna dostawa towarów na terytorium kraju) czy import towarów.
  5. Usług finansowo-ubezpieczeniowych zwolnionych z VAT (opisane w art. 43 ust. 1 ustawy o VAT, to m.in. transakcje walutowe, udzielanie pożyczek, pośrednictwo kredytowe i pożyczkowe oraz zarządzanie nimi, usługi w zakresie poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych, pośrednictwo w świadczeniu tych usług oraz zarządzanie nimi).

Korekta VAT-u – jak i gdzie ją ująć?

Korekty rocznej dokonuje się w JPK_V7M za styczeń – gdy rozliczasz VAT miesięcznie (składanej do 25 lutego danego roku) lub w JPK_V7K za I kwartał w przypadku kwartalnego rozliczania VAT (składanej do 25 kwietnia danego roku).

Roczna VAT-u a podatek dochodowy

Może się okazać, że po korekcie kwota odliczenia VAT zostanie zwiększona lub zmniejszona. Korekta wywołuje skutki także na gruncie podatku dochodowego (w momencie złożenia pliku JPK_V7, czyli w lutym/kwietniu danego roku).

W przypadku zwiększenia, kwota korekty będzie przychodem dla podatnika. Jeżeli będzie mniejsza, stanowi koszt przedsiębiorcy.

Pieczęć kwalifikowana – wygodne rozwiązanie dla Twojej firmy

Pieczęć kwalifikowana to usługa zaufania przeznaczona dla osób prawnych. Za jej pomocą potwierdzisz, że dokument jest autentyczny i nie został naruszony. To niezawodne narzędzie w kontaktach z kontrahentami i wewnętrznych działaniach firmy. Pieczęć elektroniczną pochodząca od kwalifikowanego dostawcy zaufania kupisz na pieczeckwalifikowana.pl. Jest absolutnie niezbędna, jeśli chcesz wygodnie korzystać z KSeF.

Odnaleziona faktura kosztowa. Jak zaksięgować odnalezioną fakturę?

0

Większość przedsiębiorców uważnie zbiera faktury kosztowe, jednak czasem może się zdarzyć, że ten ważny dokument zaginie. Jak zatem prawidłowo zaksięgować odnalezioną fakturę?

Jak zaksięgować zapomnianą fakturę?

Jeśli faktura dokumentująca transakcję zaginęła, to podatnik może skontaktować się ze sprzedawcą, który wystawił fakturę i poprosić o wystawienie duplikatu (art. 106l ustawy o podatku od towarów i usług). Duplikat jest traktowany na równi z fakturą pierwotną.

Jeżeli przedsiębiorca znalazł fakturę, to może ją zaksięgować:

  • w rejestrze zakupów VAT, w dacie, w której pierwotnie otrzymano fakturę, lub w dwóch kolejnych kwartałach (jeżeli rozlicza podatek kwartalnie), np. fakturę z lutego można rozliczyć do września; w pierwszym miesiącu lub trzech kolejnych (jeżeli rozlicza podatek miesięcznie), np. wspomnianą fakturę z lutego ma prawo zaksięgować do maja.
  • odliczyć podatek później, na zasadzie korekty (nowelizacja SLIM VAT 2). Podatnik ma prawo dokonać korekty w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Spójrzmy na przykład:

Pan Piotr rozlicza VAT miesięcznie. Fakturę kosztową dostał w marcu, ale niestety schował ją do niewłaściwego skoroszytu. Dokument odnalazł w maju. Nadal może go zaksięgować. Ponieważ rozlicza VAT miesięcznie, ma trzy kolejne miesiące na zaksięgowanie odnalezionej faktury kosztowej: w marcu (w dacie otrzymania faktury), kwietniu, maju (w miesiącu, w którym odnalazł fakturę) oraz w czerwcu.

Pan Piotr ma też jeszcze jeden sposób na zaksięgowanie zapomnianej faktury, tym razem korzystając ze zmian wprowadzonych przez SLIM VAT 2. Zgodnie z nowymi przepisami, może zaksięgować zapomnianą fakturę kosztową w okresie 5 lat od końca roku, w którym powstało zobowiązanie podatkowe. Oznacza to, że jeżeli zobowiązanie powstało w marcu 2023 r., ma czas do końca 2027 roku na wykonanie korekty.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Odnaleziona faktura kosztowa a VAT

Przedsiębiorcy mają możliwość odliczenia podatku VAT za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy lub w kolejnych okresach rozliczeniowych. Co ważne, termin odliczenia podatku musi być zgodny z terminem rozliczenia za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę. Podatnik musi uwzględnić następujące elementy:

  • datę faktycznego otrzymania faktury – jeśli faktura została zagubiona, należy uwzględnić ten moment, aby określić odpowiedni okres rozliczeniowy,
  • korektę za zagubioną fakturę – istnieje możliwość dokonania korekty w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym przedsiębiorca miał prawo obniżyć kwotę podatku należnego. Korektę można sporządzić na podstawie wysłanego pliku JPK_V7,
  • metodę kasową – jeżeli podatnik rozlicza się za pomocą metody kasowej, może odliczyć VAT naliczony w rozliczeniu za okres, w którym dokonano zapłaty za towar lub usługę, lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (najwcześniej w dniu otrzymania faktury).

Odnaleziona faktura kosztowa a podatek dochodowy

Zgodnie z obowiązującą ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień wystawienia faktury lub innego dowodu, który stanowi podstawę do zaksięgowania kosztu (art. 22 ust. 6b).

Jeśli jednak podatnik nie zaksięgował faktury przed zakończeniem danego okresu rozliczeniowego (bo zaginęła), powinien zrobić to w kolejnym okresie rozliczeniowym. Np. w 2023 roku można rozliczyć wszystkie faktury wystawione w tym roku. Dobrym pomysłem jest zaksięgowanie odnalezionej faktury w pierwszym dniu kolejnego miesiąca, o ile taki okres rozliczeniowy mieści się w aktualnym roku podatkowym. 

Co zrobić jeżeli fakturę odnaleziono już po złożeniu rozliczenia rocznego? W takiej sytuacji przedsiębiorca będzie musiał złożyć deklarację korygującą (o ile oceni, że warto to robić).

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Zasady i terminy wystawiania świadectwa pracy

0
świadectwo pracy

Świadectwo pracy ważnym dokumentem zarówno dla pracownika, jak i pracodawcy. Oficjalnie potwierdza fakty związane z zatrudnieniem oraz historię i przebieg kariery zawodowej pracownika. W naszym tekście przeczytasz o zasadach i terminach wystawiania świadectwa pracy, jego treści oraz konsekwencjach opóźnienia w działaniu.

Jak wystawić świadectwo pracy?

To, jak wystawia się świadectwo pracy, jest ściśle regulowane przepisami prawa. Kluczowe są następujące akty prawne:

  • Ustawa z dnia 26.061974 r. Kodeks pracy;
  • Rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30.12.2016 r. w sprawie świadectwa pracy (wraz z Rozporządzeniem Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia 11.05.2023 r., które zmienia rozporządzenie w sprawie świadectwa pracy).

Wystawienie świadectwa pracy wymaga staranności i przestrzegania pewnych zasad. Oto przewodnik, który krok po kroku pokazuje, jak sporządzić świadectwo pracy:

  1. Zamieść dane pracownika. Ważne jest, aby te informacje były zgodne z oficjalnymi dokumentami pracownika, takimi jak dowód osobisty lub numer PESEL.
  2. Umieść dane dotyczące czasu zatrudnienia pracownika. Świadectwo zatrudnienia musi obejmować datę rozpoczęcia pracy i datę zakończenia.
  3. Opisz pracę wykonywaną przez danego pracownika. Przedstawia rodzaj pracy wykonywanej przez pracownika, stanowisko, na którym był zatrudniony oraz wymiar czasu pracy. Ta informacja pozwala przyszłym pracodawcom zrozumieć, jakie obowiązki i odpowiedzialności były związane z danym stanowiskiem.

Informacje o skorzystaniu z przysługujących uprawnień pracowniczych oraz świadczeń socjalnych

Teraz przechodzimy do tej części świadectwa pracy, która może potencjalnie zawiera najwięcej danych. Jest to informacja o skorzystaniu z przysługujących uprawnień pracowniczych oraz świadczeń socjalnych. W tej części mogą znaleźć się na przykład informacje dotyczące takich kwestii jak:

  • wykorzystanie dodatkowych urlopów lub innych uprawnień;
  • wykorzystanie dodatkowej nieobecności;
  • wykorzystanie urlopu rodzicielskiego i podstawy prawne jego przyznania;
  • czas korzystania z niepłatnego urlopu i podstawy prawne jego udzielenia;
  • wykorzystanie urlopu ojcowskiego i podstawy prawne jego przyznania;
  • korzystanie w ciągu roku kalendarzowego ze zwolnienia od pracy, które jest przewidziane przez przepisy prawa pracy;
  • okres, w którym pracownikowi przysługuje odszkodowanie z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę;
  • wykorzystanie urlopu wychowawczego i podstawy prawne jego przyznania;
  • całkowita liczba dni, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie oraz okresy, za które nie pobierał wynagrodzenia;
  • okres odbycia czynnej służby wojskowej lub jej zastępczej formy;
  • okres wykonywania pracy w warunkach szczególnych lub charakterze szczególnym;
  • okresy nieobjęte składkami, przypadające w okresie zatrudnienia, które są uwzględniane przy ustalaniu prawa do emerytury lub renty.

Ponadto pracownik może wymagać od pracodawcy, aby ten w świadectwie pracy umieścił informacje dotyczące jego zarobków, w tym wysokości i składników wynagrodzenia oraz uzyskanych kwalifikacji.

Wzór świadectwa pracy może się różnić w zależności od pracodawcy, ale istnieją pewne standardowe elementy, które powinny się na nim znaleźć. Oto kilka kluczowych informacji, które należy uwzględnić:

  • dane pracownika: imię, nazwisko, adres zamieszkania, numer PESEL;
  • dane pracodawcy: nazwa firmy, adres siedziby, NIP;
  • okres zatrudnienia: data rozpoczęcia i zakończenia pracy (jeśli dotyczy);
  • opis wykonywanej pracy: stanowisko, rodzaj wykonywanej pracy, wymiar etatu;
  • uprawnienia i świadczenia socjalne: informacje na temat urlopów, zwolnień lekarskich, dodatkowych świadczeń itp;
  • informacje na życzenie pracownika: zarobki, kwalifikacje lub inne dane według życzenia pracownika;
  • podpis pracodawcy lub upoważnionej osoby: potwierdzenie autentyczności dokumentu.

Termin wystawienia świadectwa pracy

Termin wystawienia świadectwa pracy jest ściśle określony przez przepisy prawa. Zgodnie z nimi, pracodawca musi wystawić i wydać świadectwo pracy pracownikowi w dniu zakończenia stosunku pracy. Termin ten zależy od okoliczności, w jakich doszło do zakończenia stosunku pracy.

  • Rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem. Jeśli umowa o pracę została rozwiązana za wypowiedzeniem, świadectwo pracy powinno być wydane w ostatnim dniu okresu wypowiedzenia;
  • Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia. Jeżeli umowa została rozwiązana bez wypowiedzenia, świadectwo pracy powinno być wydane w dniu złożenia drugiej stronie oświadczenia o rozwiązaniu umowy;
  • Umowa o pracę na czas określony. Jeżeli umowa została zawarta na określony czas, świadectwo pracy powinno zostać wydane w ostatnim dniu ważności umowy.
  • Zakończenie umowy o pracę. Jeśli doszło do wygaśnięcia umowy o pracę, świadectwo pracy powinno zostać wydane w dniu, w którym to zdarzenie miało miejsce.
  • Rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron. W przypadku, gdy umowa została rozwiązana za porozumieniem stron, świadectwo pracy powinno zostać wystawione w ustalonym dniu.
Jeżeli pracownik zdecyduje się na złożenie oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia, co spowoduje natychmiastowe zakończenie pracy, pracodawca musi wydać świadectwo pracy tego samego dnia.

Kary dla pracodawcy za brak świadectwa pracy

Zgodnie z przepisami prawa, jeśli pracodawca opóźnia się w wystawieniu świadectwa pracy, mogą zaistnieć konsekwencje. Nawet jednodniowe opóźnienie może wiązać się z nałożeniem grzywny na firmę przez organy kontroli (PIP, czyli Państwowa Inspekcja Pracy). Wartość tej grzywny może wynieść od 1 000 do nawet 30 000 złotych, co, jak łatwo możemy się domyślić, stanowi niemałe obciążenie finansowe z punktu widzenia pracodawcy.

Sankcja urzędowa to jednak jeszcze nie wszystko. Oprócz tego pracodawca musi liczyć się również z roszczeniami ze strony dawnego pracownika. Zostało to unormowane w ramach art. 99 ustawy Kodeks pracy:

„§ 1. Pracownikowi przysługuje roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez pracodawcę wskutek niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy.

§ 2. Odszkodowanie, o którym mowa w § 1, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy z tego powodu, nie dłuższy jednak niż 6 tygodni.

§ 3. (uchylony)

§ 4. Orzeczenie o odszkodowaniu w związku z wydaniem niewłaściwego świadectwa pracy stanowi podstawę do zmiany tego świadectwa”.

Wzór świadectwa pracy

Wspomniane przez nas Rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30.12.2016 r. w sprawie świadectwa pracy (wraz z rozporządzeniem zmieniającym) to akt prawny, który zawiera wzór świadectwa pracy:

Świadectwo pracy

Tutaj pobierzesz wzór świadectwa pracy.

Sprostowanie świadectwa pracy

Jeżeli okaże się, że w świadectwie pracy wydanym pracownikowi znajdują się błędy, pracownik ma 14 dni od jego otrzymania na złożenie wniosku o sprostowanie. Pracodawca następnie ma 7 dni aby wydać nowe świadectwo pracy, albo odrzucić wniosek i poinformować o tym pracownika.

W przypadku uzyskania odmowy, pracownik ma kolejne 14 dni na wystąpienie z roszczeniem o sprostowanie do sądu pracy. Jeśli sąd zarządzi konieczność wystawienia sprostowania, pracodawca powinien wydać pracownikowi świadectwo pracy z poprawnymi danymi do 3 trzech dni po uprawomocnieniu się wyroku.

Przeczytaj więcej w kategorii prawo pracy.

Ile wynosi składka zdrowotna przedsiębiorcy w 2025 roku?

0
składka zdrowotna 2023

Ile wynosi składka zdrowotna 2025? Sprawdź, jaka jest jej wysokość w zależności od formy opodatkowania. Tłumaczymy, jak policzyć składkę zdrowotną dla podatnika na skali, podatku liniowym i ryczałcie.

Ile wynosi składka zdrowotna 2025?

Wysokość składki zdrowotnej ZUS zależy od wybranej formy opodatkowania, a także poziomu dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej czy średniego poziomu wynagrodzeń.

Sposób ustalania składki zdrowotnej w dużej mierze zależy od sposobu opodatkowania działalności gospodarczej. Wysokość podstawy składki zdrowotnej to:

  • dochód przedsiębiorcy (skali podatkowej i podatku liniowego);
  • przychód bez pomniejszania go o koszty uzyskania (ryczałt ewidencjonowany).

Wysokość składki na ubezpieczenie zdrowotne w 2025 na skali podatkowej

Opłata za ubezpieczenie zdrowotne w 2025 roku jest uzależniona od sposobu opodatkowania i poziomu dochodu. Przedsiębiorcy, którzy rozliczają się na zasadach ogólnych, w tzn. w ramach skali podatkowej (12 proc. podatku dochodowego dla dochodów rocznych w wysokości do 120 000 zł oraz 32 proc. ponad tą nadwyżkę), muszą płacić opłatę w wysokości 9% od dochodu uzyskiwanego z prowadzenia działalności.

Minimalna wysokość składki zdrowotnej została w tym roku obniżona i wynosi 9% od 75% minimalnego wynagrodzenia, czyli 314,96 zł. Uwaga! Niższa minimalna składka zdrowotna obowiązuje dopiero od lutego.

Składka zdrowotna na podatku liniowym 2024

Składka zdrowotna na podatku liniowym wynosi 4,9% dochodu osiągniętego w poprzednim miesiącu.

Obniżenie składki minimalnej dotyczy również podatników płacących podatek liniowy. Od lutego, również oni zapłacą co najmniej 314,97 zł.

Składkę tę na podatku liniowym możemy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ:

  1. Zasiłek chorobowy – komu przysługuje, wysokość. Jak przedsiębiorca może otrzymać zasiłek chorobowy?
  2. Czy składka zdrowotna jest kosztem?
  3. Ile wyniosą składki ZUS przedsiębiorcy?
  4. Wniosek o zwrot składki zdrowotnej
  5. Jak uzyskać zaświadczenie o niezaleganiu ZUS? Do czego jest potrzebne? Wypełnij wniosek

Składka zdrowotna 2025 na ryczałcie od przychodów ewidencjonowanych

Wysokość składki zdrowotnej u osoby rozliczającej się ryczałtem jest zależna od wysokości przychodu. Ze względu na wysokość przychodu ryczałtowców dzieli się na trzy grupy. Wszyscy członkowie każdej grupy płacą taką samą składkę, która wynosi 9% od 60, 100 lub 180% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.

Roczny przychód Podstawa naliczenia stawki zdrowotnej Wysokość miesięcznej składki zdrowotnej
Do 60 tys. zł 60% przeciętnego wynagrodzenia –  5 203,8 zł zł

(8 673 zł × 60%)

468,34 zł

(5 203,8 zł x 9%)

Od 60 tys. do 300 tys. zł 100% przeciętnego wynagrodzenia – 8 673 zł zł

(8 673 zł × 100%)

780,57 zł

(8 673 zł x 9%)

Powyżej 300 tys. zł 180% przeciętnego wynagrodzenia – 15 611,40 zł

(8 673 zł × 180%)

1 405,03 zł 

(15 611,40 zł x 9%)

 

Składka zdrowotna w 2024 roku – terminy

Terminy składania dokumentów rozliczeniowych i opłacania składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz ubezpieczenia społeczne zależą od tego, czy dany podmiot ma osobowość prawną. I tak:

  • spółki kapitałowe (spółki akcyjne i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością), spółdzielnie, stowarzyszenia, fundacje będą miały termin do 15. dnia następnego miesiąca na opłacenie i rozliczenie składki zdrowotnej ZUS za dany miesiąc;
  • pozostali płatnicy, tzn. spółki osobowe (spółki: jawne, partnerskie, komandytowe, komandytowo-akcyjne) powinni stosować się do terminu 20. dnia następnego miesiąca.

Ponadto jednostki i zakłady budżetowe opłacają składkę ZUS do 5. dnia następnego miesiąca.

CZYTAJ TEŻ: Chorobowe przedsiębiorcy – komu przysługuje prawo do zasiłku chorobowego?

Jak rozliczyć składkę zdrowotną za pomocą Małej Księgowości?

Za pomocą programu Mała Księgowość możesz również rozliczyć składkę zdrowotną. W tym celu przejdź do modułu 'Płace’ > 'Operacje’. Następnie wybierz opcję 'Eksport danych do programu PŁATNIK’.

Tam możesz utworzyć deklarację DRA. Aby to zrobić, wybierz 'Nowy’ i uzupełnij dane jak normalnie. Następnie, wybierz opcję 'Eksportuj’ by przesłać dane do Płatnika ZUS.

Z rozliczenia składki zdrowotnej w Małej Księgowości możesz korzystać, niezależnie od tego, jaką formą opodatkowania wybrałeś.

Jak prowadzić dokumentację pracowniczą? Jak długo przechowywać akta osobowe? Obowiązki pracodawcy, rozporządzenie

0
dokumentacja pracownicza

Jednym z obowiązków, z jakich muszą wywiązać się przedsiębiorcy, jest zachowanie należytej troski o akta osobowe pracowników, tzn. dokumenty dotyczące stosunku pracy. W naszym tekście pokrótce omówimy, jak powinna być prowadzona dokumentacja pracownicza. Dowiesz się z niego m.in., jak długo należy ją przechowywać. Dowiesz się też, jak stosownie pieczęci elektronicznej może ułatwić prowadzenie dokumentacji.

Jak prowadzić dokumentację pracowniczą?

Dokumentacja pracownicza to przede wszystkim ich osobiste akta. Każdy z pracowników powinien posiadać akta, składające się z pięciu części: A, B, C, D i E. W każdej z tych części znajdują się różne dokumenty związane z zatrudnieniem i pracą danej osoby.

Część A

Obejmuje dokumenty zgromadzone podczas procesu ubiegania się o zatrudnienie. Znajdziemy tam m.in. CV, listy motywacyjne i dokumenty potwierdzające kwalifikacje kandydatów.

Część B

Część B akt osobowych zawiera dokumenty dotyczące nawiązania stosunku pracy oraz jego przebiegu. Znajdziemy tam umowy o pracę, oświadczenia pracownika dotyczące danych osobowych, potwierdzenia zapoznania się z regulaminem pracy, a także dokumenty związane z nagrodami i szkoleniami.

Część C

Zawiera dokumenty związane z rozwiązaniem stosunku pracy, takie jak oświadczenia o wypowiedzeniu lub rozwiązaniu umowy o pracę. Znajdują się tam także informacje dotyczące nieuregulowanego ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy.

Część D

Zawiera kopię zawiadomienia o ukaraniu oraz inne dokumenty związane z odpowiedzialnością dyscyplinarną pracownika lub odpowiedzialnością określoną w odrębnych przepisach, które przewidują zatarcie kary po upływie określonego czasu.

Część E

Zawiera dokumenty związane z kontrolą trzeźwości pracownika lub kontrolą substancji psychoaktywnych obecnych w jego organizmie. Jest to szczególnie istotne w przypadku zawodów, w których od pełnej trzeźwości pracownika zależy bezpieczeństwo jego i jego otoczenia.

Niezwykle ważnym krokiem w prowadzeniu dokumentacji pracowniczej jest zrozumienie i przestrzeganie obowiązujących przepisów. Celem dokumentacji pracowniczej jest bowiem zachowanie:

  • poufności,
  • integralności,
  • kompletności,
  • dostępności dokumentów, a także ochrona ich przed zniszczeniem.

Jeśli nie prowadzisz dokumentacji pracowniczej lub robisz to w sposób nieprawidłowy, grozi Ci nałożenie grzywny w wysokości od 1000 zł do 30 tys. zł na wniosek Inspektora Pracy. Dlatego ważne jest, abyś jako pracodawca był świadomy swoich obowiązków związanych z dokumentacją pracowniczą i dokładnie przestrzegał obowiązujących przepisów.

Rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie dokumentacji pracowniczej

Aby móc właściwie prowadzić dokumentację pracowniczą, należy rozpocząć od zapoznania się z przepisami regulującymi ten obszar. Rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 grudnia 2018 r. w sprawie dokumentacji pracowniczej stanowi podstawę prawną, jeśli chodzi o kwestie związane z prowadzeniem dokumentacji pracowniczej w Polsce.

W tym akcie prawnym nie tylko określa się rodzaj dokumentów, które powinny zostać umieszczone w aktach osobowych pracownika, ale także ustala się zasady dotyczące przechowywania i udostępniania tych dokumentów.

„§1.  [Przedmiot regulacji] Rozporządzenie określa:

1) zakres, sposób i warunki prowadzenia, przechowywania oraz zmiany postaci dokumentacji pracowniczej, z uwzględnieniem wymagań dotyczących dokumentacji w postaci elektronicznej w zakresie organizacji jej przetwarzania i przenoszenia pomiędzy systemami teleinformatycznymi;

2) sposób i tryb doręczania informacji lub zawiadomienia o możliwości odbioru dokumentacji pracowniczej w przypadku upływu okresu jej przechowywania oraz poprzedniej postaci tej dokumentacji w przypadku zmiany postaci jej prowadzenia i przechowywania, a także sposób odbioru dokumentacji pracowniczej;

3) sposób wydawania kopii całości lub części dokumentacji pracowniczej pracownikowi, byłemu pracownikowi lub osobom, o których mowa w art. 949 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, zwanej dalej »Kodeksem pracy«

Okres przechowywania akt osobowych pracownika

Istnieją precyzyjne wytyczne dotyczące okresu przechowywania danych osobowych pracowników, które muszą być przestrzegane. Okres przechowywania dokumentacji pracowniczej zależy od tego, w jakim okresie był on zatrudniony. 

dokumentacja pracownicza - okres przechowywania dokumentacji pracowniczej

  • Jeśli pracownik został zatrudniony od 1 stycznia 2019 roku lub później, akta osobowe powinny być przechowywane przez 10 lat od dnia zakończenia zatrudnienia.
  • Jeśli pracownik został zatrudniony w latach 1999–2018, okres przechowywania wynosi również 10 lat. Jednak istnieje pewien warunek – pracodawca musi złożyć odpowiednie oświadczenie (ZUS OSW) i raport informacyjny (ZUS RIA) dla wszystkich pracowników zatrudnionych w tym okresie. Ten okres liczy się od ostatniego dnia roku, w którym złożono raport informacyjny.
  • Inne rozwiązania zostały przyjęte w odniesieniu do pracowników zatrudnionych przed 1 stycznia 1999 roku. W tym przypadku pracodawcy mają bowiem obowiązek przechowywania aktów osobowych przez długie 50 lat, nawet jeśli nie są już zatrudnieni. Należy pamiętać, że okresy przechowywania dokumentów są liczne od ostatniego dnia roku, w którym złożono raport informacyjny dla pracowników z tych lat.
„§4.  [Sposób przechowywania oświadczeń i dokumentów w aktach osobowych pracownika]

1.  Oświadczenia lub dokumenty znajdujące się w poszczególnych częściach akt osobowych pracownika przechowuje się w porządku chronologicznym oraz numeruje; każda z części akt osobowych zawiera wykaz znajdujących się w niej oświadczeń lub dokumentów”.

Pieczęć elektroniczna a dokumentacja pracownicza – korzyści dla pracodawcy

Możemy przechowywać akta pracownicze w formie papierowej, ale należy pamiętać, że Inspektorat Pracy może poprosić pracodawcę o udostępnienie konkretnej lub wszystkich dokumentów pracowniczych za pomocą Internetu.

E-dokumentacja pracownicza nie tylko eliminuje ryzyko utraty dokumentów, ale też skraca czas potrzebny do ich odnalezienia. Przechodząc na elektroniczne teczki pracownicze, oszczędzamy na kosztach związanych z tradycyjnym archiwum, takich jak utrzymanie sprzętu biurowego i zużycie papieru.

Dzięki e-teczkom nie musimy kontrolować fizycznego dostępu do akt osobowych pracowników i nie jesteśmy zobowiązani do przestrzegania procedur związanych z niszczeniem dokumentów w formie papierowej. Możesz z nich korzystać, jeśli posiadasz pieczęć elektroniczną, która pozwoli Ci poświadczać autentyczność danych.

Jeśli chodzi o zapisy wspomnianego już w naszym tekście rozporządzenia, należy zwrócić uwagę na art. §10 – jego treść brzmi następująco:

„§10.  [Zabezpieczenie dokumentacji pracowniczej prowadzonej i przechowywanej w postaci elektronicznej]

1.  Dokumentację pracowniczą prowadzoną i przechowywaną w postaci elektronicznej uważa się za zabezpieczoną w zakresie, o którym mowa w § 9 pkt 1, jeżeli w sposób ciągły są spełnione łącznie następujące warunki:

1) jest zapewniona jej dostępność wyłącznie osobom upoważnionym;

2) jest chroniona przed przypadkowym lub nieuprawnionym zniszczeniem;

3) jej prowadzenie i przechowywanie odbywa się z zastosowaniem metod i środków ochrony dokumentacji, których skuteczność w czasie ich zastosowania jest powszechnie uznawana”.

CZYTAJ TAKŻE: Zasady i terminy wystawiania świadectwa pracy

Przeczytaj więcej w kategorii prawo pracy.

Działalność gospodarcza studenta – zakładanie firmy, podatki, ZUS

0
działalność gospodarcza studenta

Pełni entuzjazmu i przedsiębiorczy studenci nierzadko decydują się na otworzenie własnego biznesu jeszcze w trakcie studiów. Działalność gospodarcza studenta może nie tylko przynieść mu korzyści materialne, ale także otworzyć przed nim nowe, ciekawe perspektywy. Sprawdź, z czym się wiąże zakładanie firmy na studiach. Czy młodego przedsiębiorcę dotyczy ulga dla młodych?

Wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej

Pierwszym krokiem, który musisz podjąć jako student, chcący założyć swoją działalność gospodarczą, jest zarejestrowanie nowego podmiotu w CEIDG, czyli Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Rejestracja firmy powinna odbywać się w taki sam sposób jak w przypadku innych osób.

Wystarczy, że złożysz w tym celu wniosek CEIDG-1 (w urzędzie gminy czy online), który umożliwia bezpłatne założenie działalności gospodarczej i jej rejestrację w CEIDG.

CEIDG-1 to wniosek, w ramach którego jednocześnie dokonuje się zgłoszenia do urzędu skarbowego, w celu nadania numeru REGON. Ponadto służy on również jako zgłoszenie płatnika składek do ZUS oraz oświadczenie o wyborze jednej z dostępnych metod opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zarejestrowanie firmy w CEIDG to łatwy i prosty proces, który jednak wymaga przygotowania informacji dotyczących np. zakresu planowanej działalności – konieczne jest bowiem wskazanie tzw. kodów PKD (Polska Klasyfikacja Działalności).

PIT dla przedsiębiorców

Na etapie rejestracji działalności w CEIDG studenci zyskują możliwość wyboru jednego spośród czterech dostępnych sposobów opodatkowania, o czym już wcześniej wspomniano. Wybór odpowiedniej metody opodatkowania może mieć znaczący wpływ na koszty podatkowe oraz składki ZUS.

Jakie warianty opodatkowania ma do wyboru młody przedsiębiorca? Cóż, sytuacja przedstawia się tu podobnie jak w przypadku osób, które nie pobierają nauki w szkole wyższej:

Opodatkowanie na zasadach ogólnych

Przy wyborze opodatkowania na zasadach ogólnych, dochód jest opodatkowany według dwustopniowej, progresywnej skali podatkowej (17 proc. dla dochodów wynoszących do 120 000 zł rocznie oraz 32 proc. w przypadku nadwyżek). To rozwiązanie jest stosowane przez wiele firm, ale może generować wyższe obciążenia podatkowe dla osób z wyższym dochodem.

Opodatkowanie liniowe

Ta forma opodatkowania charakteryzuje się stałą stawką podatku dochodowego w wysokości 19 proc. Niezależnie od wysokości dochodu, osoba prowadząca firmę płaci 19 proc. podatku od swojego dochodu.

Opodatkowanie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych

Ryczałt jest uzależniony od rodzaju prowadzonej działalności. Jest to stosunkowo prosty sposób opodatkowania, w którym płaci się stałą stawkę podatku od przychodów bez konieczności skomplikowanej kalkulacji podatku dochodowego;

Opodatkowanie w ramach karty podatkowej

Jest to rozwiązanie przeznaczone głównie dla małych firm. Karta podatkowa oznacza kwotę podatku niezależną od dochodu (kluczowe są za to: liczba mieszkańców, przedmiot działalności oraz liczba pracowników). Jest to prosty sposób opodatkowania, z którego przez lata korzystało wielu początkujących przedsiębiorców. Niestety, obecnie nie można już zastosować go dla nowych firm.

A może działalność nierejestrowana?

Jeśli student zdecyduje się na „firmę na próbę”, czyli nierejestrowaną działalność, może uniknąć formalności związanych z rejestracją w CEIDG oraz opłatami ZUS. Zestaw przepisów, który wszedł w życie 30 kwietnia 2018 roku, pozwala bowiem na prowadzenie działalności bez rejestracji, numeru NIP, REGON i płacenia składek ZUS, pod warunkiem spełnienia określonych warunków. Przedstawiamy je poniżej:

  • właścicielem jest osoba fizyczna;
  • przychody z działalności co miesiąc nie przekraczają połowy minimalnego wynagrodzenia;
  • działalność nie jest regulowana i nie wymaga specjalnych zezwoleń;
  • osoba nie prowadziła działalności gospodarczej w ciągu ostatnich 60 miesięcy.

Działalność nierejestrowana to rozwiązanie, które nie wymaga posiadania przez „przedsiębiorcę” numeru NIP oraz REGON, ani prowadzenia pełnej księgowości. Jednakże osoba prowadząca taką działalność musi płacić podatki od dochodu.

Czy zwolnienie z PIT dla młodych obejmuje również przedsiębiorców?

Czy studenci, którzy prowadzą własną firmę, mogą skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego PIT, które przysługuje młodym osobom (jest to tzw. ulga PIT dla młodych)? Niestety, to zwolnienie nie dotyczy przedsiębiorców.

Mogą z niego skorzystać jedynie osoby do 26. roku życia, które zarabiają pieniądze z:

  • umów o pracę,
  • zlecenia,
  • praktyki absolwenckiej,
  • stażu uczniowskiego,

o ile ich dochody nie przekraczają 85 528 złotych w rok podatkowy. Oznacza to, że studenci, którzy prowadzą własną działalność gospodarczą, będą musieli płacić podatek dochodowy.

Firma studenta a składki ZUS

Przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych określają, że uczniowie szkół ponadgimnazjalnych oraz studenci do 26 roku życia nie są obowiązkowo objęci ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym, ale tylko w przypadku prowadzenia działalności, w ramach której są zawierane umowy agencyjne i umowy zlecenia. Inni przedsiębiorcy powinni zarejestrować się jako płatnicy w ZUS (często wraz ze złożeniem wniosku CEIDG-1) i w związku z tym opłacać obowiązkowe składki.

Prowadzenie firmy to obowiązki i wyzwania

Założenie firmy przez studenta może okazać się korzystnym krokiem na drodze do zdobywania doświadczenia zawodowego i osobistego rozwoju. Jednak trzeba pamiętać o wszystkich formalnościach i konsekwencjach podatkowych oraz składkowych związanych z tym procesem.

Przedsiębiorcy studenci, którzy prowadzą działalność gospodarczą, mają również dostęp do różnych form pomocy, takich jak Akademickie Inkubatory Przedsiębiorczości, które zazwyczaj funkcjonują na uczelniach. To rozwiązanie może być atrakcyjne dla młodych przedsiębiorców, którzy chcą uniknąć formalności związanych z rejestracją firmy i opłacaniem składek ZUS na początku swojej działalności.

Jednak należy pamiętać, że zarządzanie własnym biznesem wymaga również odpowiedzialności finansowej oraz planowania podatkowego. Każdy przedsiębiorca, niezależnie od wieku, powinien wziąć pod uwagę koszty prowadzenia firmy, obciążenia podatkowe i składkowe oraz korzyści finansowe i zawodowe związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Poznaj pozostałe artykuły z kategorii Działalność gospodarcza.