Średnia krajowa 2024 – ile wynosi przeciętne wynagrodzenie?

Przez

-

2024-03-19

Ile przeciętnie zarabia Polak, jak jest liczona średnia krajowa, na co ma wpływ i czy to najlepszy sposób na ocenę wysokości realnych płac? Oto najważniejsze informacje na temat przeciętnego wynagrodzenia w pigułce.

Spis treści

Ile wynosi średnia krajowa brutto w Polsce w 2024 roku?

Średnia krajowa, znana również jako przeciętne wynagrodzenie, to wskaźnik określający średnią płacę w danym kraju.

Trzeba pamiętać, że średnia krajowa nie jest tożsama z najbardziej powszechnym wynagrodzeniem na rynku pracy i często jest wyższa niż wynagrodzenia większości pracowników, ponieważ uwzględnia także zarobki osób najlepiej opłacanych. Z tego względu średnia krajowa jest wartością, która dobrze obrazuje wynagrodzenia, ale nie odzwierciedla realnych zarobków większości obywateli.

Wysokość przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej podaje Główny Urząd Statystyczny. Robi to – na podstawie art. 20 pkt 1 lit. a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – do 7 roboczego dnia lutego każdego roku.

Według komunikatu GUS z lutego 2024 roku, przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej sięgnęło w 2023 roku 7 155,48 zł. Dla porównania w 2022 r. było to 6 346,15 zł.

Spójrzmy, jak zmieniało się przeciętne wynagrodzenie w ubiegłym roku:

w I kwartale 2023 r. – 7 124,26 zł,
w II kwartale 2023 r. – 7 005,76 zł,
w III kwartale 2023 r. – 7 194,95 zł,
w IV kwartale 2023 r. – 7 540,36 zł.

Ile wynosi średnia krajowa brutto w 2024 r.? GUS nie podał jeszcze danych dla gospodarki narodowej. Przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw wyniosło natomiast 7 768,35 zł (brutto, styczeń 2024 r.).

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Przeciętne wynagrodzenie netto

Przeciętne wynagrodzenie netto w Polsce w styczniu 2024 roku wyniosło około 5 600 zł. Jest to kwota, którą pracownicy otrzymują „na rękę” po odliczeniu podatków i składek ubezpieczeniowych od wynagrodzenia brutto, które wynosiło 7 768,35 zł.

Ile wynosi przeciętne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw?

Przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw osiągnęło według najnowszych danych 7 768,35 zł brutto (styczeń 2024 r.).

Warto pamiętać, że przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej daje szerszy obraz wynagrodzeń niż dane dla przedsiębiorstw. To wskaźnik obejmujący średnie wynagrodzenia we wszystkich sektorach gospodarki, włączając w to zarówno sektor publiczny, jak i prywatny. Natomiast przeciętne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw dotyczy tylko tego drugiego i jest zazwyczaj wyższe, ponieważ sektor prywatny często oferuje lepsze wynagrodzenia niż sektor publiczny. Ponadto przeciętne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw nie uwzględnia wynagrodzeń osób samozatrudnionych oraz pracujących na innych formach niż umowa o pracę.

Jak się oblicza średnią krajową?

Średnią krajową oblicza GUS sumując:

wynagrodzenia osobowe brutto (obejmują płacę zasadniczą, premie, dodatki, nagrody i inne świadczenia pieniężne wypłacane pracownikom);
honoraria wypłacone za prace wynikające z umowy o pracę;
wypłaty z tytułu udziału w zysku (m.in. dywidendy).

Uzyskaną w ten sposób sumę dzieli się przez przeciętną liczbę zatrudnionych w danym okresie, bez uwzględniania osób wykonujących pracę nakładczą oraz zatrudnionych za granicą.

Przy wyliczaniu średniej krajowej w sektorze przedsiębiorstw GUS korzysta z danych zebranych w przedsiębiorstwach zatrudniających ponad 10 osób. Oznacza to, że nie są uwzględniane mikro przedsiębiorstwa i osoby na JDG. Według danych Ministerstwa Rozwoju i Technologii w ubiegłym roku w Polsce działało 2,62 mln firm, a z tego aż 2,2 mln przedsiębiorstw to mikrofirmy.

Przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej uwzględnia natomiast dane ze wszystkich podmiotów, także o liczbie pracujących do 9 osób.

ZOBACZ TAKŻE:

Na co ma wpływ wysokość przeciętnych zarobków w Polsce?

Przeciętne wynagrodzenie uznawane jest jako narzędzie oceny stanu płac, choć wielu ekspertów uważa, że bardziej miarodajna jest mediana wynagrodzeń. GUS publikuje ją co dwa lata. Według ostatniego komunikatu – z października 2020 r. – mediana wyniosła 4702,66 zł brutto (średnie wynagrodzenie wyniosło 5 748,24 zł).

Wysokość wynagrodzenia w gospodarce narodowej wykorzystywane jest m.in. do:

prognozowania wysokości składek, jakie przedsiębiorcy będą musieli odprowadzić do ZUS;
wysokość emerytur i świadczeń przedemerytalnych;
maksymalna stawka za czynność notarialną;
wysokość grzywny;
odszkodowania za wypadki przy pracy;
renty z tytułu niezdolności do pracy oraz renty rodzinnej;
świadczenia z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych;
tworzenia analiz i prognoz ekonomicznych.

Warto podkreślić, że przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej jest jednym z głównych wskaźników makroekonomicznych uwzględnianych podczas tworzenia projektu budżetu państwa.

Przeciętne a minimalne wynagrodzenie w Polsce

Przeciętne wynagrodzenie w Polsce to średnia kwota zarobków brutto w gospodarce narodowej obejmująca dane z sektora publicznego i prywatnego. Tymczasem minimalne wynagrodzenie to najniższa dopuszczalna przez prawo kwota, jaką pracodawca może wypłacić pracownikowi zatrudnionemu na pełny etat.

Wysokość minimalnego wynagrodzenia ustala rząd na podstawie ustawie o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.

W 2024 roku płaca minimalna w Polsce wynosi:

od stycznia do czerwca 4242 zł brutto (3221,98 zł netto),
od lipca do grudnia sięgnie 4300 zł brutto (3261,53 zł netto).

Różnica między przeciętnym a minimalnym wynagrodzeniem jest znacząca i pokazuje dysproporcje w zarobkach w różnych sektorach i regionach kraju.

Przeciętne wynagrodzenie zawyżają zarobki najlepiej opłacanych pracowników, podczas gdy minimalne wynagrodzenie jest gwarantowane dla wszystkich pracowników zatrudnionych na etacie.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Jak ustalić status dużego przedsiębiorcy? Z czym się wiąże?

Przez

Rafał Panas

-

2024-03-19

0

Jeżeli firma zatrudnia więcej niż 250 osób, ma status dużego przedsiębiorstwa i dodatkowe obowiązki. Jednak to niejedyne kryterium. Sprawdzamy, co właściciele firm powinni wiedzieć o statusie dużego przedsiębiorcy, aby nie zapłacić grzywny lub korzystać ze swoich praw.

Spis treści

Definicja dużego przedsiębiorcy

Dużym przedsiębiorcą jest podmiot, który spełnia co najmniej jedno z poniższych kryteriów:

zatrudnia 250 lub więcej pracowników (kryterium zatrudnienia);
zatrudnia mniej niż 250 pracowników, ale:

– suma bilansowa przekracza równowartość w złotych polskich 43 milionów euro;

– łączny obrót przekracza równowartość w złotych polskich kwotę 50 milionów euro (kryterium finansowe;

– którego 25% lub więcej kapitału, lub praw do głosowania na zgromadzeniu wspólników, lub akcjonariuszy, kontrolowane jest bezpośrednio lub pośrednio, wspólnie lub indywidualnie przez jeden, lub kilka podmiotów publicznych (z wyjątkiem przypadków określonych w art. 3 ust. 2 akapit drugi załącznika nr 1 do Rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r.).

Ustawa Prawo przedsiębiorców nie mówi wprost, jakie kryteria spełnia duży przedsiębiorca, jednak definiuje status mikroprzedsiębiorcy, małego przedsiębiorcy i średniego przedsiębiorcy. Tym samym firmy, które nie spełniają tych warunków, uznawane są za dużych przedsiębiorców. Należy również wziąć pod uwagę pułapy zatrudnienia oraz pułapy finansowe określające kategorie przedsiębiorstwa zawarte w załączniku nr 1 do Rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 (Artykuł 2).

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Co oznacza status dużego przedsiębiorcy? Z czym się wiąże?

Duży przedsiębiorca ma dodatkowe obowiązki wobec kontrahentów i szansę na pomoc jeżeli potrzebna jest restrukturyzacja lub ratowanie firmy:

musi składać oświadczenia o swoim statusie podczas zawierania transakcji handlowych, aby chronić interesy mniejszych podmiotów (art. 4c ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych);
duży przedsiębiorca, który nie dopełnił obowiązku poinformowania o swoim statusie, naraża się na karę grzywny (art. 13za.) – „kto wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 4c, nie składa oświadczenia, o którym mowa w tym przepisie, albo składa oświadczenie niezgodne ze stanem rzeczywistym, podlega karze grzywny”;
jeżeli wierzycielem dużego przedsiębiorcy jest MŚP, to termin zapłaty określony w umowie nie może być dłuższy, niż 60 dni (od momentu doręczenia dłużnikowi faktury/ rachunku, potwierdzających dostawę towaru/wykonanie usługi);
duży przedsiębiorca ma obowiązek składać sprawozdanie o stosowanych w poprzednim roku kalendarzowym terminach zapłaty w transakcjach handlowych (do 30 kwietnia);
duży przedsiębiorca może ubiegać się o pomoc publiczną na restrukturyzację lub ratowanie w trudnej sytuacji ekonomicznej.

Jak ustalić status dużego przedsiębiorcy?

Aby ustalić status dużego przedsiębiorcy, należy sprawdzić, czy spełnione są określone kryteria: zatrudnia 250 lub więcej pracowników, lub jego roczny obrót netto przekracza równowartość w złotych polskich 50 milionów euro, lub suma bilansowa przekracza 43 miliony euro. Przedsiębiorstwo może być uznane za duże również jeżeli 25% lub więcej kapitału, lub praw do głosowania jest kontrolowane bezpośrednio, lub pośrednio przez podmioty publiczne.

Kiedy potrzebne jest oświadczenie o posiadaniu statusu dużego przedsiębiorcy?

Oświadczenie o posiadaniu statusu dużego przedsiębiorcy wymagane jest w momencie zawierania transakcji handlowej. To jednorazowe zobowiązanie, które ma na celu informowanie kontrahentów o statusie przedsiębiorstwa, co może mieć wpływ na warunki płatności i inne aspekty transakcji. Spójrzmy na szczegóły.

Przedsiębiorca składa drugiej stronie transakcji handlowej oświadczenie o posiadaniu, uzyskaniu lub utracie statusu dużego przedsiębiorcy, jeżeli odpowiednio posiada, uzyskał albo utracił ten status (art. 4c. Ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych). Oświadczenie o:

1) posiadaniu statusu dużego przedsiębiorcy składa się najpóźniej w momencie zawarcia pierwszej transakcji handlowej między stronami;

2) uzyskaniu statusu dużego przedsiębiorcy składa się najpóźniej w momencie zawarcia pierwszej transakcji handlowej między stronami po uzyskaniu tego statusu;

3) utracie statusu dużego przedsiębiorcy składa się najpóźniej w momencie zawarcia pierwszej transakcji handlowej między stronami po utracie tego statusu

– jednokrotnie, w formie, w jakiej jest zawierana ta transakcja handlowa.

ZOBACZ TAKŻE:

Status dużego przedsiębiorcy – jak sprawdzić?

Status dużego przedsiębiorcy można sprawdzić:

W momencie zawierania transakcji handlowej – druga strona będąca dużym przedsiębiorcą ma obowiązek złożenia oświadczenia o posiadaniu tego statusu.
W każdej umowie powinna znaleźć się klauzula informująca o statusie dużego przedsiębiorcy.
Przeprowadzając samodzielne rozeznanie – biorąc pod uwagę wskaźniki, takie jak liczba zatrudnionych pracowników oraz roczny obrót lub sumę aktywów wynikającą z bilansu.

Część firm informuje o posiadaniu statusu dużego przedsiębiorstwa w każdym oficjalnym piśmie lub w korespondencji elektronicznej (np. w stopce).

Status dużego przedsiębiorcy a podmioty powiązane

Ustalając status dużego przedsiębiorstwa, bierze się pod uwagę również dane firm powiązanych i partnerskich (artykuł 6 załącznika nr 1 do Rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014). Oznacza to uzupełnienie danych przedsiębiorstwa – w tym dotyczących liczby personelu – o dane dotyczące każdego przedsiębiorstwa partnerskiego znajdującego się bezpośrednio na wyższym lub niższym szczeblu rynku w stosunku do danej firmy.

Przypomnijmy, że przedsiębiorstwa powiązane to podmioty, między którymi istnieją relacje kapitałowe lub osobowe, m.in. większość praw głosu, prawo do wyznaczania większości członków organów zarządzających czy możliwość wywierania dominującego wpływu.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Kto ma obowiązek składania informacji ORD-U o umowach zawartych z nierezydentami?

Przez

Rafał Panas

-

2024-03-19

0

Formularz ORD-U to dokument, który służy do informowania urzędu skarbowego o umowach zawartych z nierezydentami. Sprawdzamy, kto musi go złożyć, w jakim terminie, oraz co trzeba w nim umieścić.

Spis treści

Informacja o umowach zawartych z nierezydentami ORD-U

Formularz ORD-U jest dokumentem podatkowym, który zawiera informacje o umowach zawartych z osobami lub firmami nieposiadającymi siedziby w Polsce.

Podatnicy (przedsiębiorcy) są zobowiązani do sporządzenia i dostarczenia informacji o umowach zawieranych z nierezydentami (art. 82 § 1 Ordynacji podatkowej). Formularz ORD-U musi zawierać dane identyfikacyjne podatnika oraz nierezydenta, a także wartość zawartych umów.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Warto przypomnieć kim są nierezydenci. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo dewizowe, to:

osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, osoby prawne mające siedzibę za granicą, a także inne podmioty mające siedzibę za granicą,
osoby fizyczne, osoby prawne oraz inne podmioty posiadające zdolność zaciągania zobowiązań i nabywania praw we własnym imieniu, znajdujące się za granicą oddziały, przedstawicielstwa i przedsiębiorstwa utworzone przez rezydentów/nierezydentów;
obce przedstawicielstwa dyplomatyczne, urzędy konsularne i inne obce przedstawicielstwa;
misje specjalne i organizacje międzynarodowe, korzystające z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych lub konsularnych.

Kto ma obowiązek złożenia formularza ORD-U?

Obowiązek składania ORD-U dotyczy:

osób prawnych i jednostek posiadających osobowość prawną;
jednostek organizacyjnych bez osobowości prawnej, które prowadzą działalność gospodarczą;
osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, które zawarły umowy z nierezydentami.

Informację ORD-U składa się, jeśli jedna ze stron umowy bierze udział w zarządzaniu lub kontroli drugiej strony, posiada co najmniej 5% praw głosu, lub gdy nierezydent posiada na terytorium Polski przedsiębiorstwo, oddział lub przedstawicielstwo.

Formularz ORD-U jest wymagany, gdy wartość transakcji z nierezydentem przekracza określone progi.

ORD-U – limity

W informacji ORD-U należy wymienić umowy zawarte z nierezydentem, które przekraczają 300 000 euro lub umowy, w których jednorazowa wartość należności albo zobowiązań przekroczyła 5 000 euro. Wartości limitów przelicza się na PLN po średnim kursie ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski, na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym zawarto umowę.

Termin złożenia informacji ORD-U

Informację ORD-U należy przekazać do naczelnika urzędu skarbowego właściwego ze względu na adres siedziby albo miejsce zamieszkania podmiotu sporządzającego informację, w ciągu 11 miesięcy po zakończeniu roku podatkowego. Oznacza to, że jeśli rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym (kończy się 31 grudnia), formularz ORD-U należy złożyć do 30 listopada roku następnego.

ORD-U – rozporządzenie

Rozporządzenie dotyczące informacji ORD-U zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw pod pozycją 422 z dnia 6 marca 2023 roku. Zmienia ono poprzednie przepisy, wydłużając termin przekazania informacji ORD-U do organu podatkowego z 3 do 11 miesięcy po zakończeniu roku podatkowego.

Nowelizacja przepisów dotyczy informacji ORD-U składanych za rok podatkowy rozpoczynający się po dniu 31 grudnia 2021 roku i weszła w życie 21 marca 2023 roku.

Zgodnie z oficjalnymi informacjami z serwisu podatki.gov.pl, zmiana ma na celu ujednolicenie terminów składania informacji ORD-U z terminem na złożenie Informacji o cenach transferowych (informacja TPR), aby przedsiębiorcy mogli realizować oba obowiązki jednocześnie.

ORD-U – instrukcja

Informacja ORD-U składa się z 5 pól, które należy wypełnić:

A – miejsce i cel składania informacji (urząd skarbowy właściwy ze względu na siedzibę/miejsce zamieszkania podmiotu obowiązanego oraz cel złożenia formularza – złożenie po raz pierwszy lub korekta informacji);

B – dane obowiązanego dotyczące osoby fizycznej/osoby niefizycznej (dane identyfikacyjne: nazwa, nazwisko, pierwsze imię, REGON, data urodzenia oraz adres siedziby/zamieszkania: kraj, województwo, powiat, gmina, ulica, nr domu, nr lokalu, miejscowość, kod pocztowy, poczta);

C – dane nierezydenta, czyli strony umowy dotyczące osoby fizycznej/osoby niefizycznej (dane identyfikacyjne: rodzaj nierezydenta, NIP, PESEL, nazwa pełna/nazwisko, nazwa skrócona/pierwsze imię, data urodzenia, miejscowość urodzenia, kraj urodzenia, kod kraju urodzenia, numer identyfikacyjny, kraj wydania numeru identyfikacyjnego, kod kraju wydania numeru identyfikacyjnego, rodzaju numeru identyfikacyjnego podatkowy/ubezpieczeniowy, numer paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość, rodzaj dokumentu, kraj wydania dokumentu; adres siedziby/zamieszkania: kraj, miejscowość, kod pocztowy, ulica, nr domu, nr lokalu; dane o zawartych umowach: wartość przedmiotu umów ogółem, w tym dotyczących usług niematerialnych);

D – podpisy osoby odpowiedzialnej za podanie danych (imię, nazwisko, data wypełnienia informacji, podpis osoby odpowiedzialnej za podanie danych);

E – adnotacje organu podatkowe.

ORD-U – jakie transakcje

Transakcje, które należy raportować w formularzu ORD-U, to te spełniają określone warunki dotyczące m.in.:

osób prawnych,
jednostek organizacyjnych bez osobowości prawnej,
osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą,

które zawarły umowy z nierezydentami:

gdy jedna strona umowy ma co najmniej 5% praw głosu w kapitale drugiej strony;
gdy nierezydent posiada na terytorium Polski przedsiębiorstwo, oddział lub przedstawicielstwo

oraz jeśli:

suma należności, lub zobowiązań z umów przekroczyła 300 000 euro/jeśli jednorazowa wartość należności;
lub zobowiązań przekroczyła 5 000 euro.

Warto pamiętać, że istnieją wyjątki od obowiązku raportowania w ORD-U.

ORD-U – zwolnienie

Niektóre umowy są wyłączone z obowiązku składania ORD-U. Dotyczy to umów:

zawartych w trybie przepisów o zamówieniach publicznych;
kredytu albo pożyczki zawartych przez banki i agencje rządowe;
objętych tajemnicą państwową lub bankową;
związanych z zaspokajaniem zbiorowych potrzeb wspólnot samorządowych, w szczególności z usługami komunalnymi.

ORD-U – raje podatkowe

Podmioty, które dokonują transakcji z podmiotami z rajów podatkowych, są zobowiązane do składania formularza ORD-U. Podmioty składające informację o cenach transferowych TPR nie są zobowiązane do składania informacji ORD-U, chyba że realizują transakcje z podmiotami z rajów podatkowych lub z zakładami zagranicznymi w krajach stosujących szkodliwą konkurencję podatkową.

Rozlicz się z Małą Księgowością

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Kto może skorzystać z ulgi na samochód?

Przez

Rafał Panas

-

2024-03-19

0

Państwo pozwala zapłacić niższy podatek osobom z niepełnosprawnościami, które korzystają z samochodu. Jak działa ulga na samochód? Jak z niej skorzystać? Ile zwrotu możesz uzyskać? Czy żeby móc odliczyć ulgę, musisz udokumentować wydatki na samochód? Przeczytaj nasz artykuł, żeby poznać odpowiedzi na te pytania.

Spis treści

Odliczenie wydatków na samochód w ramach ulgi rehabilitacyjnej – podstawa prawna

W ramach ulgi rehabilitacyjnej można odliczyć wydatki na korzystanie z samochodu i przystosowanie go do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Zasady korzystania z tej ulgi zostały określone w przepisach:

art. 26 ust. 1 pkt 6 Ustawy o PIT;
art. 26 ust. 7a-7g Ustawy o PIT;
art. 11 ust. 1 Ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Na czym polega ulga na samochód osobowy w 2024 roku?

Ulga rehabilitacyjna na samochód przysługuje osobom z niepełnosprawnością oraz ich opiekunom, którzy są właścicielami lub współwłaścicielami auta osobowego.

W 2024 roku ulga rehabilitacyjna na samochód wynosi 2280 zł. Odliczenie to dotyczy wyłącznie wydatków faktycznie poniesionych i nie obejmuje zakupu samochodu. Do ulgi zaliczane są natomiast wydatki na utrzymanie pojazdu.

Uwaga! Limit wydatków w wysokości 2280 złotych dotyczy utrzymania i wykorzystywania samochodu. Ponadto, w ramach ulgi rehabilitacyjnej można odliczyć przystosowanie samochodu do potrzeb, które wynikają z niepełnosprawności – bez ograniczenia kwotowego.

Kto może skorzystać z ulgi na samochód?

Aby skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej na samochód w 2024 roku, należy spełnić następujące warunki:

być właścicielem lub współwłaścicielem samochodu osobowego;
posiadać orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym lub znacznym albo orzeczenie równoważne;
wykorzystywać auto do celów rehabilitacyjnych (czyli przejazdów na turnusy rehabilitacyjne, do lekarza, do apteki, do zakładu rehabilitacji, przejazdów na leczenie), oraz do celów ułatwiających czynności życiowe (na przykład do szkoły lub placówki oświatowej czy pracy).
rozliczać się skalą podatkową lub ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Z ulgi może skorzystać każda osoba niepełnosprawna, niezależnie od wysokości dochodu. Inaczej wygląda sytuacja w przypadku osobom mającym na utrzymaniu osobę niepełnosprawną. W takim przypadku, aby można było skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, roczny dochód osoby niepełnosprawnej nie może przekroczyć 19 061,28 zł.

Osoba niepełnosprawna, jeśli jest właścicielem lub współwłaścicielem samochodu, nie musi posiadać prawa jazdy, aby odliczyć ulgę.

Czego nie można odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej na samochód?

Ulgi rehabilitacyjnej na samochód nie można odliczyć jeżeli wydatki sfinansował/dofinansował Narodowy Fundusz Zdrowia, zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowy fundusz aktywności, zakładowy fundusz świadczeń socjalnych oraz Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Odliczeniu nie podlegają również wydatki na użytkowanie innego pojazdu niż samochód osobowy czy auta wynajętego.

ZOBACZ TAKŻE:

Jak odliczyć ulgę na samochód w PIT za 2023?

Aby skorzystać z odliczenia ulgi rehabilitacyjnej w rocznym zeznaniu podatkowym, składasz:

PIT-37 – jeżeli uzyskałeś przychody opodatkowane według skali podatkowej za pośrednictwem płatnika (np. z umowy o pracę, emerytury);
PIT-36 – jeżeli uzyskałeś przychody opodatkowane według skali podatkowej z działalności gospodarczej lub inne przychody bez pośrednictwa płatnika;
PIT-28 – jeżeli uzyskałeś przychody opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (np. z działalności gospodarczej, najmu, podnajmu, dzierżawy).

Do zeznania podatkowego musisz dołączyć załącznik PIT/O (czyli informację o odliczeniach).

Wydatki poniesione na przystosowanie i użytkowanie samochodu osobowego możesz również w trakcie roku zaliczać do kosztów uzyskania przychodu. W takim przypadku NIE odliczysz ich w rocznym zeznaniu podatkowym.

Ulga rehabilitacyjna na samochód – ile zwrotu?

Ulga rehabilitacyjna na samochód pozwala odliczyć od dochodu kwotę do 2280 zł rocznie (w 2024 roku). To limit odliczenia wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego, które faktycznie poniosła osoba niepełnosprawna lub podatnik mający na utrzymaniu osobę niepełnosprawną.

Uwaga! Wspomniany limit nie obejmuje wydatków na zakup samochodu, ale może zawierać koszty takie jak paliwo, naprawy czy ubezpieczenie OC.

Ponadto, bez limitu kwotowego można odliczyć wydatki związane z przystosowaniem samochodu do używania przez osobę niepełnosprawną.

Ulga rehabilitacyjna na samochód dla obojga małżonków

W przypadku ulgi rehabilitacyjnej na samochód, każdy z niepełnosprawnych małżonków może odliczyć wydatki na używanie auta do kwoty 2280 zł, czyli do 4560 zł rocznie dla obojga.

Ważne jest, że odliczenie to przysługuje niezależnie od tego, czy obydwoje małżonkowie są wpisani w dowodzie rejestracyjnym jako właściciele pojazdu, o ile samochód został nabyty w czasie trwania małżeństwa, a małżonkowie pozostawali we wspólnocie majątkowej.

Czy ulga rehabilitacyjna na samochód musi być udokumentowana?

W przypadku ulgi rehabilitacyjnej na samochód nie ma obowiązku udokumentowania wydatków. Dotyczy to limitowanych wydatków na wykorzystywanie samochodu.

Pomimo tego, Urząd Skarbowy może zażądać udowodnienia, że poniosłeś wydatki odliczane w ramach ulgi podatkowej. Z tego względu warto pamiętać o zbieraniu paragonów i faktur, które potwierdzą poniesione koszty.

Masz obowiązek udokumentować wydatki poniesione na przystosowanie samochodu do używania jej przez osobę niepełnosprawną.

Korekta PIT a ulga rehabilitacyjna na samochód

Ulgę rehabilitacyjną odlicza się wraz z zeznaniem podatkowym PIT. Możliwe jest również dokonanie korekty PIT w związku z ulgą rehabilitacyjną. Zgodnie z przepisami, wydatki te muszą być poniesione w roku podatkowym, za który składana jest korekta. Dopuszczalna jest również korekta zeznań za lata ubiegłe.

Informację o odliczeniach przekazuje się w załączniku PIT/O.

Aby skorygować zeznanie podatkowe:

Przejdź na stronę e-Urzędu Skarbowego.
Wejdź do zakładki 'Twój e-PIT’.
Przejdź do zakładki 'Złożone dokumenty’.
Wybierz odpowiedni rok i dokument.
Kliknij 'Złóż korektę’.

Podatnik ma prawo skorygować deklarację za okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (zgodnie z art. 70 par. 1 ordynacji podatkowej, zobowiązania podatkowe przedawniają się po 5 latach).

Podatnik nie musi przedstawiać dokumentów potwierdzających wysokość wydatków na pojazd jednak faktury i paragony przydadzą się, aby udokumentować ponoszenie wydatków w przypadku kontroli organów podatkowych.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Źródła:

Google Moja Firma – jak używać wizytówki firmy w Google i zarządzać profilem firmy?

Przez

Rafał Panas

-

2024-03-12

0

Bezpłatny Profil Firmy (dawniej Moja Firma), to narzędzie udostępnione przez Google, które ma pomóc przedsiębiorcom wyróżnić ich działalność gospodarczą. Weźmy je pod lupę, aby sprawdzić, co oferuje, jak działa Google Moja Firma i jak poradzić sobie z najpoważniejszymi problemami.

Profil firmy pozwala przedsiębiorcom zarządzać swoją obecnością online w usługach Google. To m.in. możliwość kontrolowania informacji wyświetlanych w wynikach wyszukiwania oraz na Mapach Google.

Spis treści

Jak działa Google Moja Firma?

Google Moja Firma działa na zasadzie wizytówki, która wyświetla się w wynikach wyszukiwania Google i Mapach Google. W praktyce oznacza to, że jeśli ktoś wyszuka w Google „restauracja Lublin”, wizytówka może wyświetlić się w wynikach wyszukiwania, jeśli dodałeś Lublin do obsługiwanych obszarów.

Po założeniu profilu i weryfikacji firmy można dodać do niego różne dane:

przekazać podstawowe informacje o firmie, np. adres fizycznej siedziby i adres strony internetowej, godziny otwarcia czy numer telefonu;
umieszczać zdjęcia związane z firmą, w tym produktów czy usług;
przyciągać nowych klientów, np. używając czatu czy przedstawiając atrakcyjne oferty;
zarządzać swoim profilem, personalizować informacje (np. po zmianie siedziby lub innych danych ważnych dla klientów);
komunikować się z potencjalnymi i obecnymi klientami, przy pomocy wpisów, ofert i czatów;
prezentować ofertę, np. menu, wycenę usług czy opcje dostawy.

To nie wszystko. Oprócz wyświetlania informacji o przedsiębiorstwie, Google Moja Firma oferuje także inne przydatne funkcje, w tym dostęp do statystyk, opcję odpowiadania na wiadomości wysyłane przez klientów bezpośrednio z Google Moja Firma, możliwość publikowania postów o swojej firmie, aby informować klientów o nowościach, ofertach i wydarzeniach czy dokonywania rezerwacji online, aby klienci mogli umawiać się na wizyty lub zamawiać produkty bezpośrednio z wizytówki.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Jak założyć profil firmy w Google? Stwórz wizytówkę firmy w Google

Założenie Profilu Firma (dawniej Moja Firma) nie sprawi kłopotu nawet osobom o mniejszym doświadczeniu technicznym. Należy wykonać kolejne kroki:

Założyć konto Google.
Przejść na stronę Google Moja Firma.
Kliknąć przycisk 'Zacznij teraz’ i przejść do kreatora wizytówki.
Wprowadzić nazwę firmy lub wybrać swoją firmę z listy sugerowanych, o ile widnieje już w bazie Google.
Dodać lokalizację firmy (adres firmy lub obszar, w którym świadczy usługi).
Przeprowadzić weryfikację profilu.
Spersonalizować profil podając np. godziny otwarcia, zdjęcia, opis działalności, menu lub listę usług.
Zarządzać profilem po jego weryfikacji, np. odpowiadać na opinie i komunikować się z klientami.

Zakładając Google Moja Firma, nie trzeba pobierać aplikacji. Aktualizacja danych odbywa się bezpośrednio w wyszukiwarce i Mapach Google, po zalogowaniu się na konto użyte do weryfikacji firmy.

Jak przebiega weryfikacja Google Moja Firma?

Weryfikacja firmy jest wymagana, aby potwierdzić uprawnienia do zarządzania profilem. Weryfikacja zaczyna się od dodania profilu firmy w Google lub zgłoszenia do niego praw własności.

Kolejny krok to wybór metody weryfikacji. Przedsiębiorca może skorzystać z wiadomości SMS, e-maila, telefonu lub filmu. W niektórych sytuacjach przedsiębiorca będzie musiał użyć więcej niż jednej metody weryfikacji.

Pracownicy Google mogą sprawdzić weryfikację – to potrwa do tygodnia.

Weryfikacja zakończy się powiadomieniem o sukcesie lub ponownym wyświetleniem przycisku 'Weryfikacja’ (przedsiębiorca będzie musiał użyć innej metody).

Zaktualizowane informacje o firmie pojawią się w Google najpóźniej w ciągu kilku tygodni.

Jak wejść w Google Moja Firma?

Aby wejść w Profil Firmy, należy najpierw założyć konto. Jeżeli przedsiębiorca ma konto, to musi:

Przejść do strony internetowej Profil Firmy.
Kliknąć przycisk 'Zaloguj się’.
Wprowadzić swój adres e-mail i hasło.
Kliknąć przycisk 'Zaloguj’.

Profil Firmy jest dostępny z poziomu przeglądarki Google na komputerze oraz aplikacji Mapy Google na smartfonach i tabletach.

Jak dodać kontakt telefoniczny do wizytówki firmy?

Aby dodać kontakt telefoniczny do Profilu Firmy w Google, wystarczy zalogować się na konto powiązanie z profilem, przejść do sekcji 'Dane kontaktowe’, dodać/edytować numer i poczekać na jego weryfikację.

Google Moja Forma – wiele lokalizacji

Aby dodać kilka lub więcej lokalizacji do swojej wizytówki należy użyć Menedżera Profilu Firmy. Po zalogowaniu się do konta należy wybrać opcję 'Utwórz grupę’ (służy do zbiorczego zarządzania wieloma lokalizacjami), dodać lokalizacje i ewentualnie przenieść do grupy już istniejące adresy – to ułatwi zarządzanie nimi. Warto pamiętać, że dysponując ponad 10 lokalizacjami, można skorzystać z weryfikacji zbiorczej.

Jak zmienić zdjęcie w Google Moja Firma? Jak usunąć zdjęcie w Google Moja Firma?

Pierwszy krok to zalogowanie się na konto Google powiązanie z Profilem Firmy, a następnie wybór sekcji 'Zdjęcia’ oraz kliknięcie przycisku 'Dodaj zdjęcie’ lub 'Edytuj’. Jeżeli przedsiębiorca zarządza wieloma firmami, to musi wybrać te, których zdjęcie planuje wymienić.

Warto pamiętać, że zdjęcia powinny być zgodne z wytycznymi Google, w tym mieć odpowiedni format (JPEG lub PNG), rozmiar (od 10 KB do 5 MB) i rozdzielczość (zalecana 720 × 720 pikseli, minimalna 250 × 250 pikseli).

Jeżeli administrator chce skasować zdjęcie, to po wejściu w sekcję 'Zdjęcia’ powinien znaleźć zdjęcie i wybrać ikonę 'Usuń’.

Dlaczego moja firma nie wyświetla się w Google?

Przedsiębiorstwo może nie wyświetlać się w Google jeżeli jej właściciel nie założył Profilu Firmy i nie stworzył wizytówki. W wynikach wyszukiwanie nie pojawią się informacje o firmie, która nie przeszła weryfikacji.

Nawet po zweryfikowaniu profilu firma może nie wyświetlać się na pierwszej stronie wyników wyszukiwania. Aby poprawić pozycję w rankingu, Google radzi dodać więcej informacji do profilu (zdjęć, opisów, opinii), zachęcić klientów do wystawiania opinii o firmie czy zoptymalizować stronę internetową pod kątem wyszukiwarek.

Warto też pamiętać o przestrzeganiu zasad Google i regularnej aktualizacji profilu.

Na czym polega pozycjonowanie wizytówki Google Moja Firma?

Pozycjonowanie wizytówki Google Moja Firma polega na optymalizacji profilu firmy w taki sposób, aby wyświetlał się on jak najwyżej w wynikach wyszukiwania Google Maps i Google, gdy użytkownicy szukają firm z danej branży lub lokalizacji.

W optymalizacji pomaga regularne uzupełnienie profilu, zdobywanie opinii (zachęcanie klientów do ich wystawiania, oczywiście pozytywnych), regularne dodawanie wpisów do profilu z np. informacjami o nowościach, ofertach i wydarzeniach, wykorzystanie narzędzi SEO, monitorowanie statystyk i reagowanie na ewentualne spadki w wynikach wyszukiwania.

Jak usunąć Google Moja Firma?

Skasowanie Profilu Firmy wymaga zalogowania się na konto i wyboru opcji 'Usuń Profil Firmy’. Główny właściciel konta może usunąć treści i zmieniać menedżerów profilu. Ciekawą opcją jest oznaczenie firmy jako zamkniętej na stałe – tak będzie ona oznaczona w wyszukiwarce i Mapach Google.

Usunięcie Profilu Firmy jest nieodwracalne. Po usunięciu profilu, aby znowu zarządzać firmą w Google, przedsiębiorca będzie musiał ponownie przejść cały proces tworzenia i weryfikacji wizytówki.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

O tym, jak skutecznie promować swoją firmę przeczytasz w kategorii Marketing.

Jak obliczyć podatek dochodowy PIT w 2024 roku? Skala podatkowa, podatek liniowy i ryczałt

Przez

Rafał Panas

-

2024-03-12

0

Jakie są formy opodatkowania i stawki podatkowe? Jak obliczyć dochód i podstawę opodatkowania? Przedstawiamy najważniejsze informacje, które powinien znać każdy przedsiębiorca. Sprawdź, jak obliczyć podatek dochodowy.

Spis treści

Wpływ formy opodatkowania na to, jak obliczyć podatek dochodowy PIT

Osoby fizyczne prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą lub wspólnicy spółek cywilnej, jawnej i partnerskiej, mogą wybrać formę opodatkowania swoich dochodów/przychodów i rozliczyć PIT:

na zasadach ogólnych, czyli według skali podatkowej ze stawkami 12% od 120 000 zł dochodu i 32% powyżej tej kwoty, podstawowa forma opodatkowania;
podatkiem liniowym, z jednolitą stawką podatkową wynoszącą 19%;
ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, to uproszczona forma opodatkowania działalności, która jest dostępna tylko dla niektórych przedsiębiorców, stawki podatku zależą od rodzaju prowadzonej działalności i wahają się od 2% do 17%, z ryczałtu mogą skorzystać m.in. osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, przedsiębiorstwa w spadku, które nie przekroczyły limitu 2 mln euro przychodu w poprzednim roku podatkowym.
kartą podatkową. To opcja dostępna tylko dla podatników, którzy korzystali z niej przed rokiem 2022. Kwota podatku jest stała i wynika z decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego, a stawki są określone kwotowo w ustawie. Osoby, które rozpoczynają działalność gospodarczą, nie mogą wybrać karty podatkowej.

Czy wiesz, że…?

swoje dochody możesz kontrolować dzięki Małej Księgowości. Niezależnie od wybranej formy opodatkowania, zawsze będziesz na bieżąco ze swoimi finansami i łatwo obliczysz należny podatek.

Stawka opodatkowania a podatek dochodowy CIT?

Osoby prawne i niektóre jednostki organizacyjne płacą podatek CIT. Podstawowa stawka CIT wynosi 19% podstawy opodatkowania. Ze stawki 9% podstawy opodatkowania przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych mogą skorzystać:

mali podatnicy (poniżej 2 mln euro przychodów ze sprzedaży za poprzedni rok);
firmy rozpoczynające działalność w danym roku podatkowym.

Rozliczenie podatku CIT składa się do końca 3 miesiąca roku następnego po roku podatkowym. Jeżeli rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, to termin rozliczenia i wpłacenia podatku mija 31 marca. W trakcie roku podatkowego podatnik nie składa deklaracji podatkowych, a jedynie wpłaca zaliczki do 20 dnia każdego miesiąca.

Jak obliczyć podstawę opodatkowania za 2023 rok?

Podstawa opodatkowania to kwota, od której oblicza się należny podatek. W przypadku podatku dochodowego, podstawę opodatkowania obliczamy, pomniejszając dochód o zgodne z prawem odliczenia.

Podstawa opodatkowania na skali podatkowej (opodatkowanie na zasadach ogólnych)

Od kwoty przychodu należy odjąć koszty, aby otrzymać kwotę dochodu, a następnie od dochodu odjąć możliwą do rozliczenia stratę z lat ubiegłych oraz sumę zapłaconych składek na ubezpieczenia społeczne w danym roku podatkowym (o ile nie były zaliczane do kosztów w KPiR); otrzymana podstawa opodatkowania zaokrąglana jest do pełnych złotych.

Podstawa opodatkowania przy podatku liniowym

Podstawę opodatkowania oblicza się odejmując od przychodu koszty jego uzyskania. Otrzymany dochód pomniejsza się o zapłacone składki na ubezpieczenia społeczne, możliwą do rozliczenia stratę z lat ubiegłych oraz zapłacone składki na ubezpieczenie zdrowotne (o ile nie były zaliczane do kosztów w KPiR a składki zdrowotne nie przekroczyły limitu 10 200 zł).

Podstawa opodatkowania na ryczałcie od przychodów ewidencjonowanych

Zsumowane przychody osiągnięte w ramach prowadzonej działalności gospodarczej należy pomniejszyć o straty z lat ubiegłych, składki na ubezpieczenie społeczne oraz 50% składek na ubezpieczenie zdrowotne zapłacone w roku podatkowym, a otrzymaną kwotę zaokrąglić do pełnych złotych.

Podstawa opodatkowania służy do obliczenia podatku należnego za cały rok.

CZYTAJ TAKŻE:

Jak obliczyć podatek dochodowy PIT w 2024 roku?

Podatek obliczany jest w zależności od wybranej formy opodatkowania dochodu/przychodu. Spójrzmy, jak wyliczyć kwotę, którą należy wpłacić do urzędu skarbowego.

Jak obliczyć podatek dochodowy na zasadach ogólnych?

Przedsiębiorca stosujący skalę podatkową mnoży podstawę opodatkowania przez 12% do 120 000 zł dochodu i przez 32% powyżej tej kwoty. Od podatku należnego należy odjąć zapłacone zaliczki z poprzednich miesięcy i kwotę zmniejszającą podatek (3600 zł). Kwota podatku za dany okres rozliczeniowy zaokrąglana jest do pełnych złotych.

Jak obliczyć podatek liniowy?

Osoba płacąca podatek liniowy mnoży podstawę opodatkowania przez 19% stawkę i w ten sposób otrzymuje podatek należny za cały rok. Od tej kwoty odejmuje zaliczki zapłacone w poprzednich miesiącach, aby wyliczyć kwotę podatku za dany okres rozliczeniowy.

Jak obliczyć wysokość podatku w przypadku ryczałtu?

W przypadku ryczałtu, podstawa opodatkowania mnożona jest przez daną stawkę. Stawki opublikowane są w załączniku do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Przedsiębiorca wybiera stawkę właściwą dla prowadzonej działalności (2% –17%).

Jak obliczyć podatek dochodowy CIT w 2024 roku?

Podatnicy płacący CIT odejmują od przychodów firmy koszty ich uzyskania, a po otrzymaniu dochodu stosują odpowiednią stawkę podatkową, czyli 19% lub 9%. W ciągu roku podatkowego mają obowiązek wpłacać zaliczki miesięczne lub kwartalne.

Podatnik CIT ma możliwość obniżenia dochodu o kwotę ewentualnej straty poniesionej z tytułu prowadzonej działalności (jednorazowo lub w ciągu kolejnych 5 lat). Ustawa o CIT daje też prawo do odliczeń m.in. z tytułu darowizn na rzecz organizacji pożytku publicznego czy darowizny na cele kultu religijnego (w obu przypadkach obowiązuje limit do 10% w stosunku do dochodu).

Kontroluj swoje dochody z Małą Księgowością

W programie księgowym Mała Księgowość Rzeczpospolitej możesz wystawiać faktury i dokumenty JPK, prowadzić Księgę Przychodów i Rozchodów i kontrolować ponoszone koszty. Znajdziesz w nim wszystkie funkcje niezbędne do płynnego prowadzenia księgowości firmy, niezależnie od tego, czy rozliczasz się według skali, liniowo, ryczałtem, czy też kartą podatkową. Wszystkiego o Małej Księgowości dowiesz się na mk.rp.pl.

Przeczytaj więcej w kategorii Rozliczanie podatku.

PIT-R – informacja o wypłaconych podatnikowi kwotach z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich

Przez

Rafał Panas

-

2024-03-12

0

PIT-R to specjalny rodzaj formularza PIT, który jest załącznikiem do druku PIT-11 (nie jest składany samodzielnie). To informacja o wypłaconych podatnikowi kwotach z tytułu pełnienia przez niego obowiązków społecznych i obywatelskich w danym roku podatkowym. Wypełniają go i przekazują płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spis treści

Załącznik PIT-R do deklaracji PIT-11

Na PIT-R wykazuje się przychody z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich, w tym diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem oraz diety i kwoty stanowiące zwrot kosztów do wysokości 3000 zł miesięcznie.

Czym są te obowiązki społeczne i obywatelskie? To element czynności związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych. Najczęściej dotyczy to stanowiska prezydenta miasta, burmistrza, wójta czy radnego gminnego, powiatowego lub wojewódzkiego oraz osób, którym zlecono określone czynności (np. biegłym w postępowaniu sądowym, administracyjnym czy dochodzeniowym) i uczestników komisji powoływanych przez organy administracji państwowej lub samorządowej.

Jeżeli PIT-R zawiera wyłącznie kwoty zwolnione z podatku, płatnik nie musi sporządzać PIT-11. Jego obowiązkiem jest przekazanie podatnikowi i organowi skarbowemu PIT-R z wyszczególnionymi kwotami zwolnionymi z podatku.

PIT-R należy przekazać elektronicznie do urzędu skarbowego do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym. Podatnikowi przekazywany jest do końca lutego, elektronicznie lub w formie drukowanej.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Jak wypełnić PIT-R za 2023 rok?

PIT-R składa się z pięciu danych autoryzacyjnych płatnika, które należy podać:

A – miejsce (urząd skarbowy, do którego adresowana jest informacja) i cel składania informacji (złożenie lub korekta);

B – dane identyfikacyjne płatnika PIT (pełna nazwa);

C – dane identyfikacyjne podatnika (identyfikator NIP lub PESEL, pierwsze imię, nazwisko, data urodzenia);

D – informacja o kwotach wypłaconych podatnikowi (miesiąc, za który dokonano wypłaty, kwota wypłacona, kwota wolna od podatku dochodowego oraz kwota po odliczeniu kwot wolnych od podatku);

E – podpis podatnika lub osoby odpowiedzialnej za obliczenie i pobranie podatku/pełnomocnika płatnika.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Więcej na temat deklaracji służących do rozliczania podatku dochodowego od osób fizycznych przeczytasz w kategorii PIT.

Ulga na dziecko, czyli ulga prorodzinna w PIT za 2023 w 2024 roku – kto może z niej skorzystać? Limit dochodów

Przez

Rafał Panas

-

2024-03-12

0

Ulga prorodzinna, czyli ulga na dziecko, jest prawdopodobnie najbardziej popularną ulgą podatkową w Polsce. Na jakich zasadach można z niej skorzystać w 2024 roku? Oto najważniejszej informacje dla rodziców i opiekunów.

Prawo do ulgi przysługuje rodzicom, opiekunom prawnym lub osobom, które pełnią funkcję rodziny zastępczej i uzyskały dochody opodatkowane według skali podatkowej. Trzeba jednak pamiętać o ograniczeniach. Dla osób wychowujących jedno małoletnie dziecko, ulga przysługuje, jeżeli ich dochody nie przekroczyły w roku podatkowym limitu:

112 000 zł – dla osób w związku małżeńskim lub samotnie wychowujących;
56 000 zł – dla osób niepozostających w związku małżeńskim.

Limitów nie ma przy wychowywaniu dwójki lub więcej dzieci.

Spis treści

Wysokość ulgi na dziecko w 2024 roku

W 2024 roku ulga na dziecko wynosi na:

jedno dziecko – 92,67 zł miesięcznie, 1112,04 zł rocznie; ulga przysługuje, jeśli dochód podatnika nie przekroczył 56 000 zł (112 000 zł dla małżonków);
dwoje dzieci – po 92,67 zł miesięcznie, po 1112,04 zł rocznie na każde dziecko, dochody rodziców nie mają wpływu na prawo do ulgi;
troje dzieci – po 92,67 zł miesięcznie na pierwszą dwójkę dzieci, 166,67 zł na trzecie dziecko, rocznie to po 1112,04 zł na pierwsze i drugie dziecko i 2000,04 zł na trzecie dziecko; dochody rodziców nie wpływają na prawo do ulgi;
co najmniej czworo dzieci – po 92,67 zł miesięcznie na pierwszą dwójkę dzieci, 166,67 zł na trzecie dziecko, po 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko. Rocznie to po 1112,04 zł na pierwszą dwójkę dzieci, 2000,04 zł na trzecie dziecko i po 2700 zł na czwarte i każde kolejne dziecko; dochody rodziców nie wpływają na prawo do ulgi.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Do jakiego wieku dziecka można skorzystać z ulgi prorodzinnej?

Ulga prorodzinna przysługuje na dzieci małoletnie (do ukończenia 18 roku życia) oraz pełnoletnie do ukończenia 25 roku życia, pod warunkiem że kontynuują one edukację w szkołach lub studiuje i nie uzyskało w poprzednim roku dochodów wyższych niż dwunastokrotność kwoty renty socjalnej (limit 19 061,28 zł).

Ulga przysługuje bez względu na wiek w przypadku dziecka niepełnosprawnego, które otrzymuje zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną.

Prawo do ulgi kończy się, jeżeli dziecko wstąpiło w związek małżeński lub zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie. Ulga naliczana jest proporcjonalnie do liczby miesięcy, w których spełnione są warunki do jej uzyskania.

Ulga na dziecko pełnoletnie

Ulga prorodzinna od PIT przysługuje na dziecko do ukończenia 25 roku życia, które nadal się uczy, a jego ewentualny dochód nie przekroczył rocznego limitu.

Ulga na dziecko pełnoletnie jest uzależniona od dochodów rodziców, jeśli wychowują oni tylko jedno dziecko. W przypadku wychowywania dwojga lub więcej dzieci, ulga nie jest ograniczona dochodem rodziców. Ulga na dziecko pełnoletnie wynosi 92,67 zł miesięcznie (1112,04 zł rocznie) na każde dziecko. Ulga ta jest odliczana od podatku należnego w zeznaniu podatkowym PIT-36 lub PIT-37.

Należy pamiętać, że rodzic lub opiekun prawny dziecka musi przedstawić zaświadczenie o uczęszczaniu dziecka do szkoły, aby skorzystać z ulgi.

Ulga na dziecko niepełnosprawne

Ulga na dziecko niepełnosprawne przysługuje rodzicom/opiekunom prawnym dziecka z niepełnosprawnością bez względu na wiek dziecka. Warunek: musi ono otrzymywać zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną. Ulga na dziecko niepełnosprawne wynosi tyle samo, co na pozostałe dzieci (konkretne kwoty podaliśmy wyżej).

Ulga przestaje przysługiwać jeśli dziecko wstąpiło w związek małżeński lub przebywa w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie.

Ulga na dziecko niepełnosprawne jest odliczana od wysokości podatku, a nie od dochodu. Jeśli podatku nie wystarczy do odliczenia pełnej kwoty ulgi, podatnik może otrzymać dodatkowy zwrot ulgi, który jest limitowany sumą zapłaconych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Aby korzystać z ulgi na dziecko niepełnosprawne, podatnik składa zeznanie podatkowe PIT-36 lub PIT-37 i dołączyć informację PIT/O z numerem PESEL dzieci niepełnosprawnych oraz kwotą ulgi do odliczenia.

Uwaga! Od 2024 roku (w rozliczeniach za 2023 r.) ulga na dziecko niepełnosprawne nie będzie ograniczona dochodem rodziców, jeśli wychowują oni tylko jedno dziecko.

Ulga na dziecko – limit dochodu rodziców

Limit dochodu, który uprawnia do skorzystania z ulgi na dziecko, zależy od liczby i wieku dzieci oraz sytuacji rodziny. W 2024 roku limit dochodu wynosi:

dla rodziców/opiekunów wychowujących jedno dziecko, limit to 56 000 zł w rozliczeniu indywidualnym i 112 000 zł w rozliczeniu łącznym;
dla rodziców/opiekunów wychowujących co najmniej dwoje dzieci czy też dziecko niepełnosprawne, limit dochodu nie ma znaczenia i mogą skorzystać z ulgi bez względu na wysokość zarobków;
jeśli rodzice nie są małżonkami, ale wspólnie wychowują dziecko, limit dochodu to 56 000 zł dla każdego z nich. Jeśli jeden z nich przekroczy ten limit, ulgę może odliczyć drugi rodzic, o ile jego dochód nie przekroczył limitu.

Do obliczenia limitu należy uwzględnić dochody opodatkowane według skali podatkowej, z kapitałów pieniężnych, działalności gospodarczej oraz z zagranicy. Nie należy uwzględniać dochodów dziecka, chyba że jest ono pełnoletnie i uczące się – wtedy jego dochód nie może przekroczyć 19 061,28 zł.

Komu nie przysługuje ulga na dziecko?

Nie każdy podatnik będzie beneficjentem ulgi prorodzinnej. Preferencja nie przysługuje osobom, które:

są pozbawione władzy rodzicielskiej nad dzieckiem;
uzyskują dochody opodatkowane 19% podatkiem liniowym, ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych lub kartą podatkową (chyba że uzyskują także dochody opodatkowane według skali podatkowej);
mają jedno dziecko i przekraczają limit dochodu w wysokości 56 000 zł (w przypadku rozliczenia indywidualnego) lub 112 000 zł (w przypadku rozliczenia łącznego z małżonkiem);
mają pełnoletnie dziecko, które nie uczęszcza do szkoły/na uczelnię lub uzyskało dochody wyższe niż 19 061,28 zł w roku podatkowym (z wyjątkiem renty rodzinnej);
mają pełnoletnie dziecko, które zawarło związek małżeński.

Ulga na dziecko w PIT

Ulga na dziecko w PIT to odliczenie podatkowe, które przysługuje rodzicom, opiekunom prawnym lub rodzicom zastępczym, którzy wychowują dzieci spełniające określone warunki.

Ulga ta zależy od liczby dzieci, ich wieku, sytuacji życiowej i dochodów rodziców. Aby skorzystać z ulgi, podatnik musi złożyć zeznanie podatkowe PIT-36 lub PIT-37 i dołączyć informację PIT/O, w której poda dane o dzieciach i wysokości ulgi.

Podatnik musi również posiadać dokumenty potwierdzające prawo do ulgi, takie jak odpis aktu urodzenia dziecka, zaświadczenie o uczęszczaniu do szkoły czy orzeczenie o niepełnosprawności.

Korekta PIT-37 a ulga na dziecko

Korekta PIT-37 to możliwość poprawienia błędów lub uzupełnienia brakujących informacji w zeznaniu podatkowym PIT-37. Dotyczy ona również ulgi prorodzinnej. Jeśli podatnik chce skorzystać z ulgi na dziecko, a nie zrobił tego w pierwotnym zeznaniu PIT-37, może złożyć korektę PIT-37, czyli ponownie wypełnić swoją deklarację i zaznaczyć korektę jako cel złożenia deklaracji.

Warto pamiętać, że za 2023 rok w usłudze Twój e-PIT jest opcja korekty wszystkich zeznań, bez względu na to, czy pierwotna wersja została złożona w tej usłudze, czy też w innej formie.

Korekta PIT-37 może być złożona przez 5 lat od końca roku, w którym upłynął termin na jego złożenie.

Brak dochodu a ulga na dziecko – zwrot niewykorzystanej ulgi

Z zasady ulga na dziecko przysługuje podatnikowi, który uzyskał w danym roku podatkowym jakikolwiek dochód opodatkowany według skali podatkowej i złożył zeznanie podatkowe PIT-36 lub PIT-37. Są jednak wyjątki i podatnik ma prawo do tzw. dodatkowego zwrotu ulgi na dziecko, nawet jeśli nie płaci podatku. Dotyczy to podatników, którzy:

nie płacą podatku z uwagi na kwotę wolną od podatku;
nie płacą podatku ze względu na zwolnienie dla podatników wychowujących co najmniej czworo dzieci (tzw. PIT-0 dla rodzin 4+);
płacą podatek, ale jest on niższy niż kwota przysługującej ulgi na dziecko.

W takich przypadkach podatnik może uzyskać dodatkowy zwrot ulgi na dziecko w ramach zapłaconych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Rozliczenie małżonków osobno a ulga na dziecko

Jeśli małżonkowie decydują się na odrębne zeznania podatkowe, każdy z nich może odliczyć ulgę na dziecko (o ile spełnia określone warunki). Muszą wpisać w załączniku PIT/O kwotę, którą odlicza od podatku – podzielić ją równe części lub w dowolnej proporcji. Jeśli małżonkowie nie ustalą inaczej, ulga na dziecko przysługuje w częściach równych.

Rozwiedzeni rodzice a ulga na dziecko

Rodzice, którzy są rozwiedzeni lub w separacji, mogą uzgodnić między sobą, w jakiej proporcji skorzystają z ulgi na dziecko. Jeśli nie ustalą inaczej (np. nie mogą dojść do porozumienia), ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych. Warunkiem podziału ulgi jest to, że dziecko ma to samo miejsce zamieszkania co oboje rodziców lub że rodzice wspólnie wykonują władzę rodzicielską po rozwodzie, lub separacji (tzw. opieka naprzemienna). Jeśli dziecko zamieszkuje tylko z jednym z rodziców, to tylko ten rodzic ma prawo do odliczenia 100% ulgi na dziecko.

Rozlicz podatek z Małą Księgowością

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Więcej o rozliczaniu podatku dochodowego i dostępnych ulgach przeczytasz w kategorii Rozliczanie podatku.

Kto może dołączyć do Pracowniczego Programu Emerytalnego? Czym PPE różni się od PPK?

Przez

Rafał Panas

-

2024-03-12

0

Na czym polega Pracowniczy Program Emerytalny? Kto nie skorzysta z jego dobrodziejstw? Kiedy można wypłacić pieniądze z PPE? Czy jest on lepszy od Pracowniczych Planów Kapitałowych? Odpowiedzi zebraliśmy w naszym przewodniku po PPE.

Spis treści

Jak działa Pracowniczy Program Emerytalny (PPE)?

Pracowniczy Program Emerytalny (PPE) to forma dobrowolnego grupowego oszczędzania na emeryturę, w której uczestniczą pracodawca i pracownik. Polega na gromadzeniu środków przez pracodawcę i pracownika na indywidualnym rachunku uczestnika.

Oto jak wygląda mechanizm działania PPE:

Pracodawca finansuje składkę podstawową, która nie może przekroczyć 7% wynagrodzenia pracownika.
Pracownik może dokładać składkę dodatkową (za pośrednictwem zakładu pracy) w maksymalnej wysokości 35 208 zł (w 2024 r.).
Środki z PPE są inwestowane w fundusze emerytalne, ubezpieczenia na życie lub zarządzanie zagraniczne.
Wypłata z PPE następuje po osiągnięciu przez uczestnika 60 lub 55 lat, jeżeli uczestnikowi przyznano emeryturę.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

PPE może być prowadzony w formie:

funduszu emerytalnego,
umowy o wnoszenie przez pracodawcę składek pracowników do funduszu inwestycyjnego,
umowy grupowego ubezpieczenia na życie pracowników z zakładem ubezpieczeń w formie grupowego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym,
zarządzania zagranicznego.

Aby utworzyć PPE, pracodawca musi zawrzeć umowę zakładową z reprezentacją pracowników, umowę z instytucją finansową lub towarzystwem emerytalnym oraz zarejestrować program w Komisji Nadzoru Finansowego.

PPE zostanie uruchomiony jeżeli udział w programie zadeklaruje przynajmniej 50% pracowników lub ⅓ w przypadku firm zatrudniających ponad 500 osób.

Kto może oszczędzać w ramach PPE?

Trzeba pamiętać, że z PPE mogą skorzystać osoby:

zatrudnione na podstawie umowy o pracę, wykonujące pracę na podstawie umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług;
w wieku poniżej 70 lat;
ze stażem pracy u danego pracodawcy wynoszącym minimum 3 miesiące (o ile umowa zakładowa nie stanowi inaczej);
posiadające status właściciela firmy wprowadzającej program dla swoich pracowników (prowadzące działalność gospodarczą oraz wspólnicy spółek);
będące członkami rady nadzorczej.

Jedną z głównych cech PPE jest dobrowolność (zarówno pracodawca, jak i pracownik decydują, czy chcą przystąpić do programu). Spójrzmy na pozostałe szczegóły działania Pracowniczych Programów Emerytalnych.

Ile na PPE płaci pracownik, a ile pracodawca?

Za PPE płaci przede wszystkim pracodawca. Finansuje składkę podstawową, która ma prawo sięgnąć 7% wynagrodzenia pracownika. Pracodawca ponosi również koszty administracji i funkcjonowania PPE.

Pracownik może natomiast złożyć do pracodawcy wniosek o potrącanie wskazanej kwoty z wynagrodzenia i przekazywanie jej na PPE. W 2024 roku to maksymalnie 35 208 zł (dla porównania w 2023 roku było to 31 207,50 zł).

Pracodawca ma obowiązek przedstawienia oferty utworzenia programu zawierający projekt umowy zakładowej, warunki umowy z instytucją finansową lub statutem towarzystwa emerytalnego oraz statut funduszu emerytalnego.

Jak się liczy PPE?

Aby obliczyć wysokość środków zgromadzonych w PPE, należy uwzględnić następujące dane:

wysokość miesięcznych zarobków (zł brutto);
wysokość składki podstawowej (%) – to część wynagrodzenia, którą pracodawca odprowadza na rzecz pracownika do PPE;
wysokość składki dodatkowej (zł) – to kwota, którą pracownik może dobrowolnie wpłacać do PPE;
liczbę lat, w których odprowadzana jest składka do PPE;
zakładany roczny wzrost wartości jednostki uczestnictwa do momentu wypłaty jednorazowej lub pierwszej raty (%).

Aby obliczyć przyszłą wartość kapitału zgromadzonego w programie, najłatwiej skorzystać z kalkulatora PPE lub samodzielnie wykonać obliczenia.

Spójrzmy na prosty przykład pracownika, który zarabia miesięcznie 8000 zł brutto. W zakładzie pracy wysokość składki podstawowej to 3%, a zatrudniony postanowił dołożyć do niej 300 zł miesięcznie.

Załóżmy, że składka na PPE będzie odprowadzana przez 30 lat. Przy 5% rocznym wzroście wartości jednostki uczestnictwa do momentu wypłaty jednorazowej lub pierwszej raty i rocznej waloryzacji wynagrodzenia w tej samej wysokości oraz 15 latach, w jakich ma być wypłacane miesięczne świadczenie z PPE, to wysokość zebranego kapitału z tytułu PPE i jednorazowa wypłata wyniesie 622 056 zł. Natomiast wysokość miesięcznej wypłaty to ok. 3 455 zł.

Jak sprawdzić ile mam środków na PPE?

Pracownik, który chce sprawdzić ile ma środków na PPE, musi zalogować się do swojego rejestru online prowadzonego przez instytucję finansową, w której gromadzone są oszczędności.

W rejestrze można sprawdzić wartość swoich oszczędności, historię wpłat i transakcji, zysk z inwestycji oraz szczegóły rejestru.

Raz w roku zarządzający ma obowiązek przygotować informację o świadczeniu emerytalnym z najważniejszymi danymi, w tym wartością zgromadzonych środków. Pracownik może też samodzielnie złożyć wniosek o udzielenie informacji o wartości zgromadzonych środków.

Pracowniczy Program Emerytalny – logowanie

Aby sprawdzić, ile środków uzbierało się na PPE, należy zalogować się do swojego rejestru online. Szczegółowe informacje o dostępie do serwisu przekazuje pracodawca. Firmy uczestniczące w PPE często korzystają z oferty instytucji finansowych, które m.in. udostępniają im system do obsługi programu.

Czy od Pracowniczego Programu Emerytalnego płaci się podatek?

Wypłata z PPE jest zwolniona od podatku, jeśli jest związana z realizacją celu programu, czyli zapewnieniem uczestnikowi źródła utrzymania i bezpieczeństwa finansowego w okresie emerytalnym.

Osoba wypłacająca środki z PPE po osiągnięciu 60 roku życia lub 55. roku życia (dla osób z prawem do wcześniejszej emerytury) nie zapłaci 19% podatku od zysków kapitałowych, czyli tzw. podatku Belki.

Wypłaty nie trzeba wykazywać w rocznej deklaracji za podatek dochodowy. Jednak składki wpłacane do PPE podlegają opodatkowaniu. Składka podstawowa, którą finansuje pracodawca, stanowi przychód pracownika i jest opodatkowana według zasad ogólnych. Składka dodatkowa, którą dobrowolnie wpłaca pracownik, jest potrącana z jego wynagrodzcenia po odprowadzeniu podatku.

Jeżeli podatnik przenosi środki z PPE na Indywidualne Konto Emerytalne lub na inny PPE (to wypłata transferowa), to nie zapłaci podatku Belki, pod warunkiem że spełni warunki wypłaty z tych programów.

Wypłata środków z PPE

Pieniądze z Pracowniczego Programu Emerytalnego (PPE) można wypłacić:

po osiągnięciu 60. roku życia lub 55. roku życia, jeśli przysługuje prawo do wcześniejszej emerytury;
w przypadku likwidacji PPE lub zmiany pracodawcy, jeśli pracownik nie wskaże innego PPE lub IKE, do którego chce przenieść środki;
po śmierci uczestnika, na wniosek osoby uprawnionej do otrzymania środków.

Wypłata środków z PPE przed osiągnięciem wieku emerytalnego jest możliwe, jednak wiąże się z pewnymi konsekwencjami. Konieczne będzie zapłacenie podatku od zysków kapitałowych (19%), a 30% składek trafi na konto w ZUS.

Ile trwa transfer z PPE? Wypłata transferowa – na Indywidualne Konto Emerytalne (IKE) lub do innego programu – jest dokonywana w terminie nie dłuższym niż miesiąc od dnia złożenia wniosku przez uczestnika (art. 43 ustawy o pracowniczych programach emerytalnych).

Pracowniczy Program Emerytalny – rezygnacja

Pracownik, który chce zrezygnować z PPE powinien złożyć pisemną deklarację. Robi to za pośrednictwem pracodawcy lub bezpośrednio do zarządzającego PPE.

Rezygnacja z PPE jest skuteczna od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pracownik złożył deklarację.

Uwaga! Wypłata transferowa z programu nie może nastąpić w przypadku, gdy uczestnik pozostaje w stosunku pracy z pracodawcą prowadzącym ten program. Wyjątkiem jest likwidacja programu.

Rezygnacja z PPE nie oznacza utraty środków zgromadzonych w programie. Można je wypłacić lub przenieść do innego programu (IKE lub PPK), zgodnie z warunkami określonymi w umowie zakładowej i ustawie o PPE.

Czy warto przystąpić do Pracowniczego Programu Emerytalnego? Co jest lepsze: PPK czy PPE?

Z zasady PPE jest programem, który daje większą swobodę i korzyści podatkowe (wśród nich zwolnienie z podatku Belki i możliwość dziedziczenia środków), ale wymaga większego zaangażowania i długoterminowego planowania. Pracownicze Plany Kapitałowe to program, który gwarantuje powszechność i dostępność, ale narzuca większe ograniczenia i obciążenia podatkowe.

Oto porównanie PPK i PPE:

PPE jest programem nieobowiązkowym, natomiast PPK jest programem obowiązkowym dla pracodawcy, ale dobrowolnym dla pracownika. Pracodawca tworzy PPK, pracownik jest do niego automatycznie zapisywany, jednak może z niego zrezygnować;
PPE jest programem bardziej elastycznym pod względem formy, wysokości składek i polityki inwestycyjnej, w PPK pracodawca sam wybiera zarządzającego spośród dostępnych na rynku, a wysokość składek i polityka inwestycyjna są określone ustawowo;
PPE jest programem korzystniejszym podatkowo dla pracownika, bo w PPK wpłaty finansowane przez pracodawcę stanowią przychód pracownika, a od wypłaty środków z PPE nie płaci się 19-proc. podatku (po 60 lub 55 roku życia);
PPE jest programem bardziej angażującym dla pracownika, który zobowiązuje się do oszczędzania na emeryturę przez cały okres zatrudnienia u danego pracodawcy. Przystąpienie do PPK nie oznacza, że pracownik musi oszczędzać na emeryturę przez cały okres zatrudnienia.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Przeczytaj więcej w kategorii Kadry.

Kto ma obowiązek złożenia informacji o wysokości przychodu uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Polski IFT-2R?

Przez

Rafał Panas

-

2024-03-12

0

Deklaracja IFT-2R to formularz, który służy do informowania urzędu skarbowego o należnościach wypłaconych zagranicznym kontrahentom. Poznaj zasady i terminy wypełnienia deklaracji. Dowiedz się gdzie i komu ją wysłać. Oto najważniejsze informacje o IFT-2R w pigułce.

Deklaracja IFT-2R jest informacją o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Polski.

Spis treści

Kto składa deklarację IFT-2R?

Deklarację IFT-2R składają przedsiębiorcy, w tym:

osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą,

spółki osobowe,

spółki prawa handlowego,

którzy w trakcie roku kalendarzowego wypłacili zagranicznemu kontrahentowi wynagrodzenie z tytułu świadczeń i usług niematerialnych. Dotyczy więc firm, które dokonały tzw. importu usług.

Deklarację należy złożyć w urzędzie skarbowym do 31 marca za rok poprzedni. Składamy odrębne deklaracje dla każdego zagranicznego odbiorcy. Mamy obowiązek przekazać ją również kontrahentowi, którego dotyczy.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to funkcjonalny i wszechstronny program księgowy. Jest świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą.

Czym różni się IFT-2 od IFT-2R? Informacje o umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania

FT-2 i IFT-2R to dwa różne druki informacyjne, które dotyczą wypłat wynagrodzeń dla zagranicznych kontrahentów z tytułu świadczeń i usług niematerialnych.

IFT-2 jest informacją składaną na wniosek kontrahenta w trakcie roku podatkowego, natomiast IFT-2R jest informacją składaną po zakończonym roku podatkowym przez przedsiębiorcę, który dokonał wypłat.

Różnica dotyczy też terminu składania obu druków. IFT-2 należy przekazać kontrahentowi i urzędowi skarbowemu w terminie 14 dni od dnia otrzymania żądania, natomiast czas na złożenie IFT-2R mija 31 marca za rok poprzedni.

IFT-2 i IFT-2R mają podobne informacje, takie jak dane płatnika i odbiorcy, rodzaj i wysokość przychodu, stawkę i kwotę podatku u źródła. Jednak IFT-2R zawiera dodatkowo dane o certyfikacie rezydencji kontrahenta i umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Warto też pamiętać, że brak złożenia IFT-2 nie skutkuje sankcjami, a przedsiębiorca, który nie dopełnił obowiązku przekazania IFT-2R może być ukarany grzywną.

Którą deklarację wybrać?

IFT-1R dotyczy przychodów uzyskanych z zagranicy, a IFT-2R dotyczy wydatków poniesionych na współpracy z zagraniczną firmą:

IFT-1R jest informacją składaną przez polskiego przedsiębiorcę, który otrzymał wynagrodzenie z tytułu świadczeń i usług niematerialnych od zagranicznego kontrahenta. Informację musi trafić do urzędu skarbowego właściwego dla podatnika w terminie do 31 stycznia za rok poprzedni;
IFT-2R składa polski przedsiębiorca, który wypłacił wynagrodzenie z tytułu świadczeń i usług niematerialnych zagranicznemu kontrahentowi. Informację należy złożyć do Lubelskiego Urzędu Skarbowego w terminie do 31 marca za rok poprzedni.

Jak wypełnić deklarację?

Wypełnienie IFT-2R wymaga wykonania kolejnych kroków:

części A podajemy miejsce i cel składania informacji. Należy tu wskazać:
1. urząd skarbowy,
2. rok podatkowy,
3. numer identyfikacyjny,
4. rodzaj informacji (IFT-2R).
Części B to dane płatnika, czyli wypłacającego należności zagranicznemu kontrahentowi:
1. nazwa,
2. adres,
3. NIP,
4. REGON,
5. PESEL,
6. numer rachunku bankowego,
7. numer telefonu.
Część C przeznaczona jest na dane podatnika (zagranicznego kontrahenta), czyli odbiorcy należności:
1. nazwa,
2. adres,
3. NIP,
4. numer identyfikacyjny w kraju rezydencji,
5. kraj rezydencji,
6. rodzaj podmiotu,
7. rodzaj działalności.
W części D należy wykazać wartość przychodu (dochodu) i podatku u źródła, czyli:
1. kwotę należności,
2. stawkę podatku,
3. kwotę podatku,
4. podstawę prawną,
5. datę wypłaty,
6. numer faktury,
7. numer certyfikatu rezydencji,
8. numer umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Część E przeznaczona jest na podanie sumy kontrolnej, czyli:
1. podsumowanie wartości z części D dla wszystkich podatników,
2. podpis osoby upoważnionej do reprezentacji płatnika,
3. datę wypełnienia formularza.

IFT-2R – jakie usługi?

Usługi, które podlegają deklaracji IFT-2R, to usługi niematerialne, które nie są związane z dostawą towarów, nieruchomości, środków transportu czy też z udziałem w spółkach.

To czy usługa podlega wykazaniu w deklaracji IFT-2R wynika z kryteriów zapisanych w art. 21 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w załączniku nr 1 do tej ustawy.

Przykładem są usługi reklamowe, usługi licencyjne (w tym sprzedaż praw autorskich i wzorów przemysłowych), usługi badawcze (także analityczne), usługi doradcze (audytowe, szkoleniowe, konsultingowe), usługi prawne, usługi księgowe, usługi informatyczne, usługi artystyczne, turystyczne, usługi medyczne czy edukacyjne.

Warto pamiętać, że nie wszystkie usługi niematerialne podlegają deklaracji IFT-2R. Do takich wyjątków należą usługi transportowe, ubezpieczeniowe i finansowe.

IFT-2R a certyfikat rezydencji

Certyfikat rezydencji podatkowej jest dokumentem, który potwierdza, że zagraniczny kontrahent jest podatnikiem w swoim kraju rezydencji i podlega tam opodatkowaniu. Certyfikat rezydencji podatkowej może być podstawą do zastosowania zwolnienia lub obniżenia stawki podatku u źródła, jeśli Polska ma z danym krajem umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Należy pamiętać, że posiadanie certyfikatu rezydencji podatkowej nie zwalnia z obowiązku złożenia informacji IFT-2R.

Czy IFT-2R trzeba wysłać do kontrahenta?

Tak, informację roczną należy wysłać do kontrahenta. Mówi o tym art. 26 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepisy nie regulują, w jaki sposób druk należy przekazać kontrahentowi – forma jest dowolna. IFT-2R można wysłać np. pocztą lub e-mailem.

Jak wysłać IFT-2R elektronicznie?

Aby wysłać IFT-2R elektronicznie, należy:

pobrać odpowiedni formularz z zakładki e-Deklaracje na stronie www.podatki.gov.pl;
wypełnić formularz (podając dane płatnika, podatnika, wartość przychodu/dochodu i podatku u źródła, a także inne informacje wymagane przez ustawę);
podpisać formularz podpisem kwalifikowanym lub danymi autoryzującymi;
wysłać formularz do Lubelskiego Urzędu Skarbowego za pomocą wtyczki do podpisywania i przesyłania danych XML z interaktywnych formularzy PDF, dostępnych na e-Deklaracje. Należy też pamiętać o pobraniu i zachowaniu Urzędowego Poświadczenia Odbioru (UPO).

IFT-2R – do jakiego urzędu skarbowego?

Informację IFT-2R należy złożyć do Lubelskiego Urzędu Skarbowego. Miejsce zamieszkania płatnika lub siedziby kontrahenta nie ma znaczenia. Trzeba pamiętać, że informację IFT-2R można złożyć wyłącznie w formie elektronicznej za pomocą systemu e-Deklaracje.

Termin złożenia deklaracji

Termin złożenia deklaracji mija 31 marca następującego po roku podatkowym, którego informacja dotyczy.

Rozlicz się z Małą Księgowością

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Więcej o rozliczaniu podatku dochodowego od osób prawnych przeczytasz w kategorii Rozliczanie podatku.