W wielu dokumentach, formularzach i zaświadczeniach wyróżnikiem, który identyfikuje składającego konkretny druk, jest NIP lub PESEL. Czy można traktować je wymiennie, czy raczej jest tak, że raz przypisany jest z nami na dłużej?
Każda osoba, która prowadzi działalność gospodarczą, musi posługiwać się określonym identyfikatorem. To NIP albo PESEL. Czy oba identyfikatory można stosować wymiennie, a może trzeba je stosować jednocześnie, a może wyłącznie jeden wybrany? Odpowiedź na to pytanie jest szczególnie ważna właśnie dla osoby, która prowadzi firmę. NIP i PESEL mogą być stosowane jako identyfikator podatkowy. Dzięki tym wyróżnikom trudno o pomyłkę w identyfikacji.
Spis treści
NIP czy PESEL?
Podstawowa zasada zakłada, że nie można zamiennie stosować NIP czy PESEL jako identyfikatorów podatkowych. Nie oznacza to, że samodzielnie można sobie wybrać, którego będziemy używać. Ustawa o zasadach ewidencji podatników i płatników wskazuje, kiedy można używać PESEL-u, a kiedy NIP.
Kiedy używamy PESEL-u?
I tak numeru PESEL możesz używać jako identyfikatora podatkowego tylko wtedy, gdy nie prowadzisz działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
NIP natomiast używany jest do identyfikacji wszystkich tych, którzy prowadzą działalność gospodarczą, a także są podatnikami podatku VAT. NIP będzie też używany przez wszystkich tych, którzy nie znajdują się w ewidencji PESEL, ale są uznani za podatników, a także płatnikami składek ZUS. Numer NIP używają też osoby prawne.
NIP i PESEL a mikrorachunek podatkowy
Od początku 2020 roku podatki wpłaca się na mikrorachunek podatkowy. Każdy podatnik ma swój indywidualny rachunek do rozliczeń, stworzony automatycznie przez system.
Żeby sprawdzić numer mikrorachunku podatkowego, należy w generatorze mikrorachunku (dostępny jest tutaj) podać PESEL lub NIP. I tak jak już wspomnieliśmy poprzednio: PESEL podają ci, którzy nie prowadzą działalności gospodarczej, NIP wszyscy pozostali.
Jak uzyskać NIP?
Jeśli po raz pierwszy zakładasz działalność gospodarczą, to rejestrując się w ewidencji działalności gospodarczej, otrzymasz automatycznie numer NIP. Potwierdzenie nadania numeru NIP zostanie wydane niezwłocznie, ale nie później niż w ciągu 3 dni od wpływu zgłoszenia.
Jeśli chcemy uzyskać NIP, ale nie prowadzimy działalności gospodarczej, do trzeba złożyć wniosek w tej sprawie do urzędu skarbowego. Wykorzystuje się do tego wniosek NIP-7. Wniosek składa się do urzędu skarbowego, który jest właściwy ze względu na miejsce zamieszkania.
Jak uzyskać numer PESEL?
Numer PESEL może być wydany na dwa sposoby. Pierwszy polega na wydaniu numeru PESEL z urzędu. Jeśli obywatel Polski mieszka na terytorium naszego kraju, to otrzymuje numer PESEL z urzędu (zwykle po urodzeniu).
W przypadku obywateli polskich, którzy jednak zamieszkują za granicą i chcą uzyskać polski dokument tożsamości, trzeba złożyć wniosek o nadanie numeru PESEL. Cudzoziemcy, którzy mieszkają w Polsce, otrzymują PESEL urzędu.
Aktualizacja NIP
Numer NIP jest niezmienny dla każdego podatnika. Mogą jednak zmieniać się dane podatnika, choćby jego miejsce zamieszkania. W razie zmian musimy dokonać zgłoszenia aktualizacyjnego na tym samym druku, który był używany do zgłoszenia się o wydanie numeru NIP.
Zmiana numeru PESEL?
PESEL możemy zmienić tylko w wyraźnie określonych sytuacjach. Chodzi tu np. o sprostowanie daty urodzenia, czy zmiana płci, bo ma to wpływ na algorytm tworzenia numeru PESEL.
Program Mała Księgowość
Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.
Faktura na osobę prywatną jak najbardziej jest ważnym dokumentem. Działa tak samo, jak faktura wystawiona na firmę. Przeczytaj nasz artykuł i sprawdź, jak wystawić ją poprawnie.
Fakturę można wystawić nie tylko na dane firmowe, ale i na osobę prywatną. Czy jeśli odbiorca faktury jest jednocześnie przedsiębiorcą, będzie mógł zaliczyć w koszty taką fakturę? Czy taki dokument będzie poprawnie wystawiony?
Spis treści
Faktura na osobę prywatną – jak wystawić ważną fakturę?
Faktura, która jest potwierdzeniem zawarcia transakcji, żeby była dokumentem ważnym z punktu widzenia prawa, musi mieć kilka elementów. Między innymi musi zawierać datę, nazwę towaru, cenę i wartość podatku, który jest naliczony.
Musi też mieć dane nabywcy i sprzedawcy. I tu może pojawić się niewielki zgrzyt. Jeśli przedsiębiorca otrzyma fakturę wystawioną na dane swojej firmy, nie będzie miał problemu z rozliczeniem kosztów z faktury i obniżenia dzięki temu podatku. Problem może się pojawić w sytuacji, gdy na fakturze znajdują się niepoprawne dane.
Wystarczy wyobrazić sobie bowiem przypadek, gdy faktura wystawiona jest na prywatne dane przedsiębiorcy, a nie na dane firmowe. W takiej sytuacji fakturę trzeba poprawić.
Wszystko dlatego, że mamy tu do czynienia z pomyłką formalną w danych nabywcy. Można to zrobić na dwa sposoby: albo sporządzić notę korygującą, albo fakturę korygującą. No, chyba że na fakturze są dane zupełnie innego podmiotu. Wtedy trzeba koniecznie poprawić go fakturą korygującą.
Czy wiesz, że…
Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?
Faktura na osobę prywatną – jak poprawić dane?
Nota korygująca to dokument, który może wystawić odbiorca faktury, która zawiera błędy. Chodzi np. o nieścisłości w imieniu i nazwisku albo też w nazwie podatnika czy nazwie produktu, albo w adresie, a także numerze NIP. Trzeba pamiętać, że notę korygującą musi zaakceptować wystawca faktury.
Fakturę korygującą musi wystawić sprzedawca, gdy pomyłka dotyczy ceny albo stawki podatku, a także jakiegokolwiek innego elementu faktury. Mówiąc najprościej, nota korygująca pozwala poprawić proste błędy na fakturze i jest wystawiana przez odbiorcę.
Te drobne błędy to np. literówki, czy zły kod pocztowy albo niewłaściwa nazwa ulicy. Jeśli błędy są poważniejsze i dotyczą np. konieczności poprawienia danych przedsiębiorcy, bo wystawiono je na innego przedsiębiorcę, to trzeba będzie zawsze wystawić fakturę korygującą.
Faktura na osobę prywatną
Może się też zdarzyć, że faktura zostanie wystawiona na osobę prywatną zamiast na przedsiębiorcę. W takim przypadku nie będzie można wliczyć jej do kosztów uzyskania przychodu.
Oczywiście można na jej podstawie rozpatrywać reklamacje i potwierdzać zakup, ale nie będzie możliwe obniżenie podatku poprzez wliczenie wydatków do kup. Jeśli przedsiębiorca chce dodać ten wydatek do kosztów, to taką fakturę powinieneś anulować.
Jeśli przedsiębiorca nie posiada innego dokumentu, który potwierdza dany wydatek, można wystawić dowód wewnętrzny. W takiej sytuacji jednak nie odliczymy VAT-u. Podobnie będzie w sytuacji, gdy wystawiliśmy fakturę na pracownika firmy. Gdy nabywca nie jest prawidłowo określony, to nie będzie można odliczyć VAT.
Faktura na osobę prywatną – jak wystawić prawidłowo fakturę VAT?
Ustawa o VAT bardzo dokładnie wskazuje, w jaki sposób wystawić poprawnie fakturę. Chodzi np. o to, że fakturę VAT wystawiają podmioty, które są płatnikami VAT, czyli ci, którzy dokonują sprzedaży towarów lub usług.
Program Mała Księgowość
Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.
Otwierasz aplikację swojego banku albo logujesz się do bankowości elektronicznej i sprawdzasz saldo. Masz środki, jednak nie możesz z nich skorzystać przy zakupach, ani wypłacić. Dlaczego? Co bank wlicza w saldo? Co kryje się pod pojęciem „blokady”? Kto może zablokować pieniądze na Twoim koncie? Sprawdź, z czym wiąże się blokada środków na koncie.
Spis treści
Mam pieniądze na koncie, a nie mogę wypłacić – dlaczego?
Jeśli masz środki na koncie, ale nie możesz ich wypłacić, może to mieć kilka możliwych przyczyn:
środki które widzisz, to ogólne saldo konta, w które wliczają się również pieniądze w rzeczywistości już wydane. Dzieje się tak dlatego, że bank potrzebuje czasu, żeby przetworzyć dokonane transakcje;
przekroczyłeś limit dziennych transakcji;
Twoje konto zostało zajęte przez komornika albo inną uprawnioną instytucję ze względu na Twoje wierzytelności;
bank wykrył podejrzaną aktywność na koncie;
zachodzi podejrzenie popełnienia przestępstwa z wykorzystaniem pieniędzy z Twojego konta.
Żeby zrozumieć, dlaczego pozornie możesz mieć na rachunku środki, ale w rzeczywistosci nie móc z nich skorzystać, musisz wiedzieć, czym jest saldo. To suma wszystkich środków, które nie zostały wyksięgowane z konta. W praktyce oznacza to, że w saldzie wykazywne są zarówno dostępne środki, jak i te, które wykorzystaliśmy w niedawnych operacjach, których bank jeszcze nie zaksięgował.
Dla przykładu: masz na koncie 1000 złotych. W ciągu jednego dnia dokonujesz operacji na tysiąc złotych, po czym sprawdzasz saldo. Część z dokonanych traksakcji nie została jeszcze zaksięgowana, więc widzisz, że Twoje saldo wynosi 300 złotych. Kiedy jednak próbujesz te pieniądze wypłacić, nie możesz tego zrobić. To dlatego, że bank zablokuje środki po każdej transakcji, aby nie doprowadzić do sytuacji, w której użytkownik może kilkakrotnie wykorzystywać te same środki.
Aby uniknąć przykrej niespodzianki przy bankomacie, sprawdź, czy na swoim rachunku bankowym masz wystarczająco dużo dostępnych środków. Jeśli na koncie zawieszono środki z nierozliczonych transakcji, saldo będzie inne niż wysokość dostępnych środków.
Przekroczony limit transakcji na koncie bankowym
Jeśli upewniłeś się, że masz wystarczająco dużo dostępnych środków, a pomimo tego nie możesz wypłacić pieniędzy z konta, sprawdź, czy nie wyczerpałeś limitu dziennych transakcji. Na każdym koncie ustawiony jest limit dziennych transakcji, wypłat gotówki, a także przelewów i płatności BLIK, jeśli mamy włączoną tę funkcję.
Takie limity automatycznie wynoszą zazwyczaj od 500 do nawet 10 000 złotych, w zależności od banku i rodzaju konta. Możemy je zmieniać przez bankowość elektroniczną, albo w placówce banku.
Jeśli więc jednego dnia wypłacałeś większą kwotę, lub dokonywałeś większych transakcji, istnieje możliwość, że po prostu przekroczyłeś swoje limity i to dlatego nie możesz wypłacić więcej pieniędzy.
Kiedy bank może zablokować środki na koncie? Nie tylko na polecenie komornika
Zupełnie inną kwestią jest blokada środków na koncie z powodu niespłaconych wierzytelności. W określonych przypadkach bank może zablokować na koncie wysokość zaległości na polecenie zewnętrznego organu.
Nakaz blokady środków może wydać (na mocy Ustawy z dnia 17 czerwca 1966 roku o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz Kodeksu postępowania cywilnego):
Naczelnik Urzędu Skarbowego,
właściwe organy jednostek samorządowych,
dyrektorzy ZUS,
Krajowa Administracja Skarbowa,
komornik na zlecenie sądu.
W przypadku takiego zajęcia zostaniesz poinformowany pisemnie przez właściwy organ. Bank również raczej Cię o tym poinformuje, warto wiedzieć jednak, że nie ma takiego obowiązku.
Żeby zdjąć taką blokadę będziesz musiał uregulować zobowiązanie, lub inaczej wyjaśnić sprawę z organem.
Kwota wolna od zajęcia komorniczego
W przypadku zajęcia komorniczego lub innej blokady środków zleconej przez organ wymieniony powyżej ważne jest pojęcie kwoty wolnej od zajęcia. Są to środki, którymi można dysponować pomimo zajęcia, w celu zagwarantowania dłużnikowi środków do życia. To przynajmniej wysokość minimalnego miesięcznego wynagrodzenia.
Egzekucji nie podlegają świadczenia alimentacyjne, rodzinne, pielęgnacyjne itp.
Środki są blokowane do momentu spłaty całej wierzytelności.
Blokada środków na rachunku ze względu na podejrzane transakcje
Wypłacenie pieniędzy z konta może okazać się niemożliwe również jeśli bank uzna tą próbę za podejrzaną. Co to znaczy? Chodzi po prostu o nietypowe transakcje. Jeśli np. na co dzień używasz swojej karty tylko do drobnych płatności w Warszawie, po czym spróbujesz wypłacić dużą sumę w Pradze, bank może uznać, że istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że karta została skradziona.
W takim przypadku telefon do banku i weryfikacja, że to rzeczywiście ty dokonujesz operacji, sprawi, że pieniądze zostaną odblokowane.
Podejrzenie popełnienia przestępstwa
Bank zablokuje środki pieniężne na Twoim koncie również w przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa lub prania pieniędzy i finansowania terroryzmu. Bank może zablokować je na 72 godziny.
Gdy w sprawę włączy się Generalny Inspektor Informacji Finansowej, blokada będzie mogła trwać nawet 96 godzin.
W przypadku rzeczywistego popełnienia przestępstwa prokurator ma prawo wydać postanowienie o blokadzie konta nawet na pół roku.
Pieczęć kwalifikowana – wygodne rozwiązanie dla Twojej firmy
Pieczęć kwalifikowana to usługa zaufania przeznaczona dla osób prawnych. Za jej pomocą potwierdzisz, że dokument jest autentyczny i nie został naruszony. To niezawodne narzędzie w kontaktach z kontrahentami i wewnętrznych działaniach firmy. Pieczęć elektroniczną pochodząca od kwalifikowanego dostawcy zaufania kupisz napieczeckwalifikowana.pl. Jest absolutnie niezbędna, jeśli chcesz wygodnie korzystać z KSeF.
Opłacanie składek ZUS to jeden z obowiązków przedsiębiorców. W ramach „swojego” ubezpieczenia w ZUS można zarejestrować członków rodziny. Dzięki temu będą korzystać choćby z publicznej służby zdrowia.
Osoba, która prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą dla ZUS-u, występuje w podwójnej roli. Jako płatnik składek, opłacając składki za siebie i pracowników oraz jako ubezpieczony. Płatnik odpowiada za obliczenie składek i ich wpłatę do ZUS-u. Ubezpieczony to osoba, która jest objęta przynajmniej jednym z ubezpieczeń społecznych.
Spis treści
ZUS – zgłoszenie członka rodziny do ubezpieczenia
W materiale mamy zająć się kwestią rejestracji do ubezpieczeń członków rodziny. Jak to zrobić? Żeby to zrobić, trzeba być płatnikiem składek ZUS. Rejestracja jako płatnik następuje automatycznie w momencie uruchomienia firmy, złożenia wniosku o wpis do ewidencji przedsiębiorców.
Kogo przedsiębiorca zgłasza do ZUS?
Przedsiębiorca, który jest płatnikiem ZUS, musi do ubezpieczenia zgłosić siebie, pracowników, zleceniobiorców, a także osoby współpracujące, czyli członków rodziny, którzy pomagają przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Na zgłoszenie pracowników i współpracowników, a także członków rodziny, płatnik ma 7 dni od rozpoczęcia pracy lub współpracy.
Pracownika lub współpracownika musisz zgłosić do ZUS-u w ciągu 7 dni od dnia rozpoczęcia pracy, lub współpracy, czyli od dnia rozpoczęcia wykonywania umowy-zlecenia, umowy agencyjnej lub innej umowy o świadczenie usług.
Do zgłoszenia wykorzystuje się dwa formularze: ZUS ZUA – w przypadku zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych, ZUS ZZA – w przypadku zgłoszenia wyłącznie do ubezpieczenia zdrowotnego.
Zgłoszenie do ubezpieczenia zdrowotnego członka rodziny przedsiębiorcy
No i wreszcie kwestia zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego członka rodziny. Co zrozumiałe, jeśli członek rodziny nie jest związany z działalnością gospodarczą przedsiębiorcy, a po prostu chcemy go wpisać do ZUS-u, żeby miał możliwość skorzystać z publicznej służby zdrowia, to trzeba będzie dokonać takiego zgłoszenia.
Zgłoszenie takie nie wymaga ponoszenia dodatkowych kosztów. Mogą być wpisani jako ubezpieczeni zdrowotnie, jeśli nie mają takiego ubezpieczenia.
Prawo wyraźnie wskazuje, kto może być uznany za ubezpieczonego członka rodziny. I tak, do ubezpieczenia można „dopisać”:
dziecko własne,
dziecko małżonka,
dziecko przysposobione,
wnuka,
dziecko obce, dla którego ustanowiono opiekę,
dziecko obce w ramach rodziny zastępczej lub rodzinnego domu dziecka,
dziecko do ukończenia przez nie 18 lat, a jeżeli uczy się dalej w szkole lub zakładzie kształcenia nauczycieli, lub odbywa kształcenie w uczelni, lub szkole doktorskiej – do ukończenia 26 lat;
dziecko z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności lub inne traktowane na równi – bez ograniczenia wieku,
małżonka,
wstępnych (na przykład rodziców, dziadków itp.), którzy są we wspólnym gospodarstwie domowym z osobą ubezpieczoną.
Za członków rodziny w odniesieniu do ubezpieczenia zdrowotnego nie uznaje się osób żyjących w związkach nieformalnych.
Zgłoszenia członka rodziny dokonuje się na formularzu ZCNA. Można to też zrobić jednocześnie z rejestracją firmy.
Prowadząc firmę, często spotykasz się z pojęciem środek trwały. Co to tak naprawdę jest? I jak rozlicza się środek trwały? Przeczytaj nasz artykuł i poznaj wszystkie najważniejsze informacje.
Jaka jest klasyfikacja środków trwałych? Czym jest amortyzacja? Co podlega, a co nie podlega amortyzacji? Jaka jest różnica pomiędzy środkiem trwałym a amortyzacją? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziesz poniżej.
Spis treści
Środek trwały – definicja
Środek trwały to po prostu składnik majątku, którego właścicielem lub współwłaścicielem jest przedsiębiorca. Żeby dany składnik majątku zaliczyć do środków trwałych, to jego wartość musi być wyższa niż 10 000 zł.
Cechą środka trwałego jest też to, że musi on nadawać się do użytkowania w działalności gospodarczej przynajmniej przez 1 rok. I tak środkiem trwałym może być np. budynek, grunt, prawo wieczystego użytkowania gruntu itd.
Środek trwały to również samochód wykorzystywany w firmie albo maszyna lub urządzenie. Do środków trwałych można też zaliczyć np. inwentarz żywy.
Księgowi lubią porządek. W związku z tym środki trwałe ustrukturyzowano i podzielono na 10 grup:
grunty,
budynki i lokale,
obiekty inżynierii lądowej i wodnej,
kotły i maszyny energetyczne,
maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania,
maszyny, urządzenia i aparaty specjalistyczne,
urządzenia techniczne,
środki transportu,
narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, niesklasyfikowane gdzie indziej,
inwentarz żywy.
Każda z grup dzieli się na podgrupy i rodzaje.
Środek trwały – wartość początkowa środka trwałego
Gdy wiemy już, co może być środkiem trwałym, kolejnym elementem jest określenie wartości początkowej. Wszystko dlatego, że każdy środek trwały musi mieć wartość początkową. Wartość początkowa wpływa na to, jak duży będzie odpis amortyzacyjny.
Wartość środka trwałego ustala się na podstawie faktury zakupu. Można ją powiększyć o koszty, które zostały poniesione dodatkowo, przy zakupie danego środka trwałego. Wartością środka trwałego może być też koszt wytworzenia towaru.
Środek trwały – co to jest amortyzacja?
Jeśli mówimy o środku trwałym, to nie można zapominać o czym, co określamy jako amortyzacja. Najprościej rzecz ujmując, amortyzacja jest rozłożeniem w czasie kosztów poniesionych na zakup konkretnego środka trwałego.
Jeśli konkretny przedmiot jest wart mniej niż 10 000 zł, to można go od razu zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Jeśli jednak ma wyższą wartość, jest środkiem trwałym i stosujemy amortyzację.
Środek trwały – co nie podlega amortyzacji?
Amortyzacji nie liczymy w odniesieniu do gruntów i praw wieczystych, do budynków mieszkalnych, które służą do prowadzenia działalności gospodarczej, a także dzieł sztuki. Amortyzacją nie są objęte również te środki trwałe, których nie używa się, gdy działalność gospodarcza jest zawieszona.
Każda grupa środków trwały ma swoje własne zasady liczenia amortyzacji. Zwykle robi się odpisy oparte na rocznej stawce określonej w klasyfikacji środków trwałych. Stawka amortyzacji mnożona jest przez współczynnik określony w wykazie.
Gdy środek trwały się zużył lub zepsuł, można go zlikwidować.
Środek trwały czy wyposażenie?
W księgowości mamy też pojęcie wyposażenia. W związku z tym może pojawić się problem. Czy dany składnik majątku to środek trwały, czy wyposażenie? Odpowiedź na to pytanie daje nam Rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie prowadzenia ksiąg przychodów i rozchodów z dnia 26 sierpnia 2003 r.
Zgodnie z tym rozporządzeniem, wyposażenie to ten składnik majątku, który jest niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej, ale nie można go zaliczyć do środków trwałych, bo nie spełnia określonych dla środków trwałych wymogów.
I tak np. wyposażeniem będą wszystkie składniki majątku, które są używane krócej niż rok, a ich wartość jest wyższa niż 1500 zł. Jeśli dany sprzęt kosztuje więcej niż 10 000 zł, ale będzie użytkowany krócej niż rok, też będzie zaliczony do wyposażenia.
Środki trwałe w Małej Księgowości
W programie Mała Księgowość znajdziesz m.in. moduł 'Środki trwałe’, w którym możesz:
utworzyć bilans otwarcia na następny rok;
naliczyć odpisy amortyzacyjne dla środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, które podlegają amortyzacji w danym miesiącu;
prowadzić kartotekę środków trwałych;
przeglądać i drukować dokumenty wprowadzone do modułu;
stworzyć plan amortyzacji środków trwałych;
stworzyć zestawienie amortyzacji miesięcznej, w której przejrzysz odpisy amortyzacyjne środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w dowolnym miesiącu roku podatkowego oraz zaksięgujesz miesięczne odpisy amortyzacyjne danego miesiąca do Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów;
Po okresie zawieszenia działalności chcesz ponownie ją prowadzić? Zastanawiasz się, w jaki sposób odwiesić działalność gospodarczą? Przeczytaj nasz materiał i dowiedz się szczegółów.
Jeśli zawiesiłeś działalność gospodarczą, a koniunktura się poprawiła albo gdy masz pomysł na to, w jaki sposób zarabiać więcej, tyle że spokojnie dasz radę utrzymać firmę i siebie, dobrym pomysłem może okazać się wznowienie działalności gospodarczej. Jak jednak odwiesić działalność?
Spis treści
Jak odwiesić działalność gospodarczą?
Zawieszoną firmę można wznowić w każdym momencie. Robi się to w ten sam sposób co zawieszenie działalności lub jej uruchomienie. Różnica polega jedynie na tym, że oznaczamy pole wznowienie działalności gospodarczej. Odwiesić działalność możemy w trakcie osobistej wizyty w urzędzie gminy, wysyłając odpowiedni wniosek listem poleconym, lub też, co jest najszybszym i najbardziej efektywnym sposobem – wznowić działalność przez internet.
Termin wznowienia działalności gospodarczej
Działalność gospodarcza może być wznowiona w dniu złożenia wniosku albo w każdym innym dniu, o ile nie jest to dzień wcześniejszy od daty złożenia. Bez wątpienia najlepiej będzie wznowić działalność firmy od 1 dnia miesiąca. Dlaczego? Jeśli zrobimy to w ciągu miesiąca, to i tak trzeba będzie zapłacić składkę zdrowotną za cały ten miesiąc.
Jeśli przed zawieszeniem działalności zwolniłeś pracowników (dla przypomnienia – działalność można zawiesić, tylko gdy nie zatrudniamy pracowników), a zwolnienie odbyło się w ramach zwolnień grupowych, trzeba ich zatrudnić w ciągu 15 miesięcy od momentu rozwiązania stosunku pracy. Trzeba to jednak zrobić tylko wtedy, gdy pracownicy chcą nadal pracować i złożyli taką deklarację w ciągu roku od zwolnienia.
Odwieszenie działalności gospodarczej i ponowne zawieszenie
Po tym, jak odwiesisz działalność gospodarczą, możesz ją ponownie zawiesić w dowolnym momencie. Nie ma ograniczeń co do liczby przypadków, w których możesz zawieszać działalność zarejestrowaną w CEIDG, jednak każde zawieszenie musi trwać przynajmniej 30 dni. Spółkę zarejestrowaną w KRS możesz zawiesić maksymalnie 4 razy, na 24 miesiące łącznie.
Jak odwiesić działalność gospodarczą przez internet?
Jak wznowić działalność gospodarczą przez Internet? Żeby dokonać wznowienia prowadzenia działalności gospodarczej, należy wejść na Konto Przedsiębiorcy dostępne na stronach biznes.gov.pl.
Na konto można zalogować się poprzez profil zaufany. Profilu zaufanego najlepiej używać poprzez aplikację bankową. To bezpieczny sposób logowania się i podpisywania dokumentów urzędowych.
Po zalogowaniu się do systemu sprawdzamy, czy wszystkie nasze dane są poprawne. Po wznowieniu działalności przez Internet określamy datę, od której na nowo będziemy prowadzić biznes.
Gdy złożymy wniosek o odwieszenie działalności, automatycznie informacja o tym przekazywana jest do ZUS-u. Przedsiębiorca na nowo staje się płatnikiem składek. Tak samo jest z urzędem skarbowym. Informacja o odwieszeniu trafia do urzędu skarbowego.
Powrót do działalności gospodarczej oznacza, że wracamy do prowadzenia księgowości na takich samych zasad jak sprzed zawieszenia. Przychody i koszty ewidencjonuje się od dnia wznowienia.
Jeśli odwieszamy działalność 1 stycznia, musimy na nowo rozpocząć prowadzenie księgowości.
Jeśli działalność gospodarcza generuje koszty, a jednocześnie nie daje satysfakcjonujących zysków, wcale nie trzeba od razu firmy zamykać i likwidować. W razie przejściowych kłopotów można rozważyć zawieszenie działalności. Jak zawiesić działalność?
Zawieszenie działalności gospodarczej pozwala ograniczyć koszty prowadzonej działalności, jeśli wyniki finansowe nas nie satysfakcjonują. Warunki prowadzenia firmy mogą być różne. Rosnąca konkurencja, ograniczenia związane ze zmianami prawnymi, a może nawet dłuższa choroba, która uniemożliwia prowadzenie firmy to tylko kilka przyczyny, które powodują, że w pewnych okolicznościach prowadzenie firmy przestaje się opłacać.
Spis treści
Powód zawieszenia firmy
Działalność gospodarczą możesz zawiesić z dowolnego powodu, na dowolnie długi czas. Jedyne ograniczenie to minimalny okres zawieszenia działalności gospodarczej. Wynosi on 30 dni. Działalność można zawieszać i odwieszać dowolną ilość razy.
Kiedy można zawiesić działalność?
Działalność gospodarczą możesz zawiesić w każdym momencie. Zawiesić działalność może ten przedsiębiorca, który nie zatrudnia pracowników. Podstawową korzyścią, którą uzyskuje się w momencie zawieszenia działalności, jest brak konieczności opłacania składek ZUS, a także podatków dochodowych.
Gdy firma jest zawieszona, nie można osiągać przychodów z tytułu tego biznesu. Datę zawieszenia wskazujemy we wniosku co Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej. Gdy złożymy wniosek o zawieszenie, informacja o tym trafi do ZUS-u, do urzędu skarbowego, a także Urzędu Statystycznego.
Zawieszenie spółki cywilnej
W przypadku spółki cywilnej, czyli porozumienia przynajmniej dwóch przedsiębiorców, zawieszenie działalności będzie procesem składającym się z większej ilości kroków. Najpierw trzeba zgłosić fakt zawieszenia do GUS-u, potem do urzędu skarbowego.
Dopiero gdy dokonamy zgłoszeń w tych urzędach, możemy złożyć wniosek do CEIDG o zawieszeniu spółki cywilnej. Spółkę cywilną może zawiesić każdy ze wspólników. Nie ma możliwości zawieszenia działalności spółki tylko przez jednego lub kilku, ale nie wszystkich wspólników.
Po tym, jak zawiesisz jednoosobową działalność gospodarczą w CEIDG, informacja o tym automatycznie trafi do ZUS-u. ZUS samodzielnie wyrejestrowuje płatnika składek. To wszystko sprawia, że musisz opłacać składek ZUS zawieszonej firmy.
I tu podpowiadamy trik, który pozwoli sporo zaoszczędzić. Najlepiej będzie zawiesić działalność pierwszego dnia miesiąca. Jeśli chcesz zawiesić biznes w trakcie trwania miesiąca i tak będzie trzeba zapłacić składkę zdrowotną za cały miesiąc i pozostałe składki ZUS proporcjonalnie za dni miesiąca, w których działalność była aktywna.
Zawieszenie działalności i nieopłacanie składek powoduje, że po 30 dniach ustaje ubezpieczenie zdrowotne. Jeśli więc chcemy mieć prawo do bezpłatnej opieki medycznej w publicznych placówkach, warto dobrowolnie ubezpieczyć się w ZUS.
Czego nie można robić, gdy firma jest zawieszona?
Jeśli zawiesisz firmę, nie możesz osiągać bieżących przychodów z działalności. Nie oznacza to, że do firmy nie mogą wpływać żadne pieniądze. Przedsiębiorca w czasie zawieszenia działalności może zabezpieczać źródło przychodów.
Chodzi więc o to, że może np. przyjmować należności i osiągać przychody z inwestycji finansowych, które powstały, przed zawieszeniem firmy. Można sprzedaż środki trwałe, można też sprzedać wyposażenie.
Gdy twoja firma jest zawieszona, powinieneś regulować stałe zobowiązania, które powstały jeszcze przed zawieszeniem działalności. Trzeba też brać udział we wszystkich postępowaniach dotyczących firmy. Zawieszenie firmy nakłada też obowiązek prowadzenia księgowości, a także konieczność płacenia niektórych podatków (np. od nieruchomości, czy od środków transportu).
Podatki, gdy firma jest zawieszona
W czasie zawieszenia firmy nie trzeba płacić zaliczek na podatek dochodowy. Oczywiście dotyczy to wyłącznie okresu zawieszenia. Jeśli masz nierozliczone podatki sprzed okresu zawieszenia, trzeba będzie je zapłacić.
Warto też wspomnieć o amortyzacji. Gdy firma jest zawieszona, to w okresie zawieszenia nie amortyzuje się tych środków trwałych, których nie używa się w okresie zawieszenia.
Podatek VAT, a zawieszenie działalności gospodarczej
Jeśli zawiesisz działalność na przynajmniej 6 miesięcy, zostaniesz automatycznie wykreślony z rejestru podatników VAT. Gdy odwiesisz działalność, zostaniesz automatycznie wpisywany do rejestru podatników VAT.
Jak zdobyć numer EORI? Do czego służy? Co to tak naprawdę jest? Przeczytaj i sprawdź, czy jako przedsiębiorca potrzebujesz numeru EORI.
Jeśli prowadzisz firmę, która sprzedaje lub kupuje produkty do krajów, które nie należą do Unii Europejskiej, trzeba dopełnić wielu dodatkowych formalności. Wśród nich jest konieczność wskazywania numeru EORI.
Spis treści
Numer EORI – co to jest?
W dzisiejszych czasach, gdy zainteresowanie zakupami w internecie nie maleje, sporo przedsiębiorców podejmuje wyzwanie dostarczania klientom produktów pochodzących spoza Unii Europejskiej. Mechanizm działa też w drugą stronę. Oferują produkty wyprodukowane w Europie, sprzedając je krajom trzecim.
Takie działania powoduje, że trzeba spełnić dodatkowe obowiązki, choćby związane z koniecznością rozliczenia cła. Żeby to zrobić, firma musi być zgłoszona do specjalnego systemu i posiadać numer EORI. W materiale tłumaczymy jak taki numer uzyskać i czym od dokładnie jest.
Numer EORI – do czego jest wykorzystywany?
EORI to system przepływu towarów, który ma pomóc zidentyfikować podmioty, które konkretne produkty rozprowadzają. System ten ma przede wszystkim usprawniać realizację odprawy celnej dla towarów spoza Unii Europejskiej. Numer EORI wykorzystywany jest to identyfikacji zdarzeń celnych.
Numer EORI – kto musi go mieć?
Numer EORI musi mieć każda firma, która jest zarejestrowana w Unii Europejskiej i zajmuje się importem lub eksportem towarów. Musisz otrzymać go jeszcze przed wykonaniem pierwszej transakcji poza Unią Europejską. EORI nadaje się wyłącznie raz i jest on potem używany przez cały czas do każdej z transakcji poza Unią Europejską.
Numer EORI – jak go uzyskać?
Żeby uzyskać numer EORI, najłatwiej będzie złożyć wniosek za pomocą platformy PUESC. Platforma PUESC to podstawowe źródło kontaktu przy staraniu się o uzyskanie np. numeru EORI. PUESC służy też do tego, żeby zweryfikować, czy mamy już numer EORI. Można też dzięki niemu zarządzać sporą liczbą dokumentów celnych.
Gdy założysz już i aktywujesz konto PUESC, możesz wnioskować o numer EORI. Jeśli posiadamy podpis elektroniczny albo profil zaufany, można od razu podpisać dokument. Jeśli nie mamy możliwości skorzystania z podpisu elektronicznego albo profilu zaufanego, to trzeba osobiście stawić się w urzędzie celnym lub oddziale, żeby potwierdzić dane.
Żeby uzyskać numer EROI, trzeba zarejestrować podmiot (firmę) w systemie PUESC. Mówiąc wprost, najpierw rejestrujemy siebie (osobę prywatną), a po zatwierdzeniu profilu prywatnego, możemy zawnioskować o rejestrację firmy.
W momencie rejestracji podmiotu będzie trzeba dołączyć wpis do rejestru przedsiębiorców (CEIDG lub KRS), a także dokument, który potwierdza, że mamy prawo reprezentacji podmiotu. Wypełniając wniosek elektronicznie, trzeba będzie przekazać skany takich dokumentów. Potwierdzenie otrzymania numeru EORI otrzymamy elektronicznie. Będzie widoczne w zakładce „moje dokumenty” na platformie PUESC.
Konto PUESC
Konto PUESC, jak już wspominaliśmy, przeznaczone jest to zarządzania dokumentami celnymi z każdego miejsca na świecie. Można na przykład zmieniać dane osób upoważnionych czy rodzaj podatku do rozliczenia.
Jeśli nie masz numeru EORI, nie będziesz w stanie dokonywać żadnych transakcji rozliczanych np. cłem. Gdy otrzymasz numer EORI, zostaniesz poinformowany o tym przez e-mail podany we wniosku.
Dla wielu przedsiębiorców media społecznościowe, a szczególnie Facebook wciąż są atrakcyjnym miejscem reklamowym. Za takie usługi reklamowe otrzymujemy fakturę. I tu pojawia się pytanie: jak rozliczyć fakturę zagraniczną z Facebooka (Meta)?
Faktura z Facebooka jest dla niektórych przedsiębiorców pierwszą zagraniczną fakturą, z która mają do czynienia. W związku z tym nie zawsze wiedzą, w jaki sposób taką fakturę zaksięgować i rozliczyć. Szczególnie że do rozliczenia będzie podatek PIT, a także VAT.
Spis treści
Faktura zagraniczna z Facebooka – kto wystawia fakturę Meta?
Sposób rozliczenia usługi reklamowej z Facebooka będzie zależny od wielu rzeczy. Przede wszystkim od tego, kto wystawił fakturę. Faktura z Facebooka może być wystawiona albo przez polski oddział, albo przez Facebooka z Irlandii.
Jeśli otrzymamy fakturę wystawioną przez polski oddział Facebooka, to usługa będzie opodatkowana polskim podatkiem VAT w wysokości 23%. Fakturę zagraniczną VAT będziemy traktować jako zwykłą fakturę krajową. Rozliczamy ją jak każdą, zwykłą fakturę otrzymaną od kontrahenta.
Faktura zagraniczna z Facebooka
Trochę inaczej będzie wyglądało rozliczenie, jeśli faktura będzie wystawiona przez zagraniczną siedzibę Facebooka z Irlandii. Może, choć nie musi być wystawiona w obcej walucie. Nie będzie jednak w takiej sytuacji zawierać podatku VAT.
W przypadku faktury zagranicznej trzeba będzie ją potraktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie usług. Jeśli jest to nasza pierwsza taka faktura, przedsiębiorca musi zarejestrować się do VAT-UE. Zgłoszenia dokonuje się na druku VAT-R.
Po rejestracji podatnik będzie figurował w bazie czynnych podatników VAT Unii Europejskiej (w bazie VIES). Oznacza to, że od tej chwili w transakcjach między kontrahentami z Unii Europejskiej będzie można przed numerem NIP stosować przedrostek PL.
Fakturę z Meta za zakup reklamy na Facebooku z punktu widzenia podatkowego traktuje się jako import usług, zgodnie z miejscem świadczenie usług, w którym siedzibę ma usługobiorca. Transakcja ta jest neutralna podatkowo, bo podatnik jednocześnie odlicza i nalicza podatek VAT.
Rozliczenia PIT dokonujemy w dacie wystawienia faktury, klasyfikując jako „pozostałe wydatki”.
Faktura zagraniczna z Facebooka. Jak rozliczyć transakcję wewnątrzwspólnotową?
Jeśli faktura zagraniczna z VAT za usługi Facebooka będzie dokumentować usługę reklamową, to rozliczana jest według stawki 23%. Ważne będą daty wystawienia faktury i sprzedaży usług. Data wystawienia zwykle odpowiada dacie płatności lub sprzedaży.
Co, jednak gdy data płatności na fakturze z Meta jest wcześniejsza niż data wystawienia? Taka sytuacja oczywiście może się zdarzyć. Wtedy trzeba pamiętać o zasadzie mówiącej, że obowiązek podatkowy VAT pojawia się w dacie płatności lub w dacie wystawienia faktury, w odniesieniu do terminu, który był pierwszy.
W przypadku gdy faktura zagraniczna wystawiona jest w walucie obcej, rozliczając ją, trzeba przeliczyć jej wartość na złotówki. Robi się to według kursu Narodowego Banku Polskiego na ostatni dzień roboczy, który poprzedza dzień powstania obowiązku podatkowego.
Faktura w walucie obcej i przewalutowanie powoduje, że mogą powstać dodatnie lub ujemne różnice kursowe. Jeśli różnice kursowe są „na plus”, to trzeba wykazać je jako przychód w kolumnie „pozostałe przychody”.
Faktura zagraniczna z Facebooka – jak rozliczyć jako nie-VAT-owiec?
W jaki sposób rozliczyć fakturę z Meta, gdy przedsiębiorca nie jest podatnikiem VAT? Gdy fakturę wystawił irlandzki Facebook (Meta), to polski podatnik i tak musi zgłosić się do rejestru VAT-UE. Potem trzeba opodatkować transakcję krajowym VAT-em. Ten VAT wpłaca się na konto urzędu skarbowego.
Najlepsze audiobooki od Nexto.pl – przekonaj się sam!
Program Mała Księgowość
Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.
Faktury, które otrzymujemy od kontrahentów, mogą mieć różną formę graficzną. Część zawiera kolorowe logotypy, inne wyglądają dość skromnie. To, co łączy takie dokumenty, to zestaw określonych danych, informacji, które zawierają. Sprawdzamy, co musi zawierać faktura i co się dzieje, jeśli nie ma wszystkich wymaganych danych.
W polskim prawie bardzo dokładnie opisano wszystkie niezbędne elementy, które pozwalają sklasyfikować fakturę jako taką, która jest wystawiona poprawnie. Jeśli wystawiasz fakturę VAT, musisz o nich pamiętać. Jeśli faktura nie ma danych wymienionych poniżej, jest nieważna.
Spis treści
Kiedy fakura jest ważna?
Każda faktura VAT musi mieć swój indywidualny numer. Zdecydowana większość programów do fakturowania jest w pełni kompatybilna z tym rozwiązaniem i daje możliwość wyboru zasad numeracji faktur. Można wybierać między kluczem nazwy, miesiąca, dnia lub roku.
Dokument musi mieć też widoczną datę wystawienia, a (jeśli te daty różnią się względem siebie) także datę wykonania usługi lub dostarczenia towaru. Bardzo ważnym elementem jest NIP naszej działalności, jej pełna nazwa i dane teleadresowe oraz nazwa i liczba sprzętu lub usług, jakie sprzedaliśmy.
Jeśli na przykład udało nam się sprzedać 5 ręcznie wykonywanych etui do smartfonów, to nie wystarczy podać ceny łącznej. Na druku musi być też widoczna cena jednostkowa netto. Powinniśmy pamiętać też o stawkach podatkowych, a także o łącznej należności, jaką na nasze konto (które także powinno być widoczne na fakturze) ma przelać klient.
Czy wiesz, że…
Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?
2) kolejny numer faktury nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów, lub usług oraz ich adresy;
4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów, lub wykonania usługi, lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12) stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;
13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15) kwotę należności ogółem.
Co powinna zawierać faktura? Szczególne przypadki
Powyższe elementy prawdziwe obowiązkowe są w przypadku faktur VAT, które nie są objęte zwolnieniami, o których opowiemy później. Są jednak jeszcze dodatkowe elementy, które powinny zawierać faktury w szczególnych przypadkach. Rzeczy, które zawiera faktura VAT w przypadkach określonych w obwieszczeniu to:
16) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
a) obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
b) w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
– wyrazy „metoda kasowa”;
17) w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;
18) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”;
18a) w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”, przy czym do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania;
19) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 – wskazanie:
a) przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
b) przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług lub
c) innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;
20) w przypadku, o którym mowa w art. 106c – nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika – imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;
21) w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego – nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku;
22) w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu – datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz:
a) przebieg pojazdu – w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a,
b) liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu – w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c;
23) w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) – dane określone w art. 136;
24) w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:
a) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL,
b) numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego.
Jak widać, wystawienie zwykłej faktury VAT nie jest takie proste, jak mogłoby się to wydawać. Zasady wystawiania faktur nie są zbytnio skomplikowane, ale istnieje dużo różnych przypadków, w których musimy pamiętać o dodatkowych danych.
Ważne informacje na fakturze
Okazuje się jednak, że w pewnych sytuacjach wystarczy podanie mniejszej ilości informacji, a mimo to będzie to dokument ważny. Faktury np. mogą nie mieć numeru NIP. Będzie tak, chociażby wtedy, gdy dostawa towaru realizowana jest przez firmę, która jest zwolniona z VAT, w przypadku dostaw energii elektrycznej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych, czy usług „komunalnych”. NIP-u nie trzeba też umieszczać, gdy stroną transakcji jest osoba fizyczna, która nie prowadzi działalności gospodarczej.
Prawo dopuszcza też sytuację, że nie podajemy osobno kwoty podatku dla poszczególnych wartości sprzedaży. Wystarczy, że jest to podsumowanie jednostkowych kwot.
Faktura nie ma wszystkich danych – i co dalej?
Jeśli faktura nie ma wszystkich wymaganych przez prawo elementów, nie jest właściwie wystawioną fakturą VAT. W związku z tym nie można na podstawie takiego dokumentu odliczyć podatku VAT. Wszystko dlatego, że jeśli dokumentu nie wystawimy poprawnie, to tak jakby nie istniał i nie można odliczyć podatku VAT.
Wówczas możemy anulować fakturę. W takiej sytuacji podatnik wystawia ponownie fakturę, która będzie zawierała wszystkie konieczne elementy. Co istotne nie będzie to już faktura korygująca, a normalna pierwotna faktura (choć oczywiście wystawiona dużo później niż doszło do transakcji).
Reasumując: żeby faktura była ważna, to musi zawierać określone elementy. Brak nawet jednego z nich powoduje, że dokument nie jest ważny. Może potwierdzać oczywiście transakcję, ale nie da możliwości odliczenia podatku VAT. A to przecież jeden z głównych powodów uzyskiwania faktury.
Często zadawane pytania
Czy faktura może nie mieć numeru?
Faktura musi mieć numer. Faktury muszą być numerowane kolejno w kolejności chronologicznej. Każda powinna mieć numer większy od poprzedniej.
liczbę dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,
cenę,
opusty lub obniżki cen,
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług bez kwoty podatku,
stawkę podatku,
sumę wartości sprzedaży netto,
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto,
kwotę należności ogółem.
Czy można zaksięgować fakturę bez numeru NIP?
Można zaksięgować fakturę bez numeru NIP. Co więcej, można użyć jej do odliczenia podatku VAT, o ile na podstawie pozostałych danych jesteśmy w stanie udowodnić, że to my jesteśmy kupującym.
Czego nie musi zawierać faktura?
Faktura nie musi zawierać elementów takich jak:
nazwa dokumentu,
oznaczenia „oryginał” lub „kopia”,
sposobu płatności,
podpisu lub pieczątki.
Jak wygląda faktura imienna?
Faktura imienna zawiera datę wystawienia, oznaczenia związane z obiema stronami dokonywanej transakcji, numer faktury, nazwę towaru, cenę netto, stawkę podatku, ilość towarów, czy też ogólną kwotę należną.
Kiedy faktura nie jest ważna?
Faktura nie jest ważna, kiedy nie zawiera któregoś ze swoich obowiązkowych elementów. Elementy, które muszą znaleźć się na każdej fakturze, wymieniamy w artykule powyżej.
Program Mała Księgowość
Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.
