Prowadząc firmę, często spotykasz się z pojęciem środek trwały. Co to tak naprawdę jest? I jak rozlicza się środek trwały? Przeczytaj nasz artykuł i poznaj wszystkie najważniejsze informacje.
Jaka jest klasyfikacja środków trwałych? Czym jest amortyzacja? Co podlega, a co nie podlega amortyzacji? Jaka jest różnica pomiędzy środkiem trwałym a amortyzacją? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziesz poniżej.
Spis treści
Środek trwały – definicja
Środek trwały to po prostu składnik majątku, którego właścicielem lub współwłaścicielem jest przedsiębiorca. Żeby dany składnik majątku zaliczyć do środków trwałych, to jego wartość musi być wyższa niż 10 000 zł.
Cechą środka trwałego jest też to, że musi on nadawać się do użytkowania w działalności gospodarczej przynajmniej przez 1 rok. I tak środkiem trwałym może być np. budynek, grunt, prawo wieczystego użytkowania gruntu itd.
Środek trwały to również samochód wykorzystywany w firmie albo maszyna lub urządzenie. Do środków trwałych można też zaliczyć np. inwentarz żywy.
Księgowi lubią porządek. W związku z tym środki trwałe ustrukturyzowano i podzielono na 10 grup:
grunty,
budynki i lokale,
obiekty inżynierii lądowej i wodnej,
kotły i maszyny energetyczne,
maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania,
maszyny, urządzenia i aparaty specjalistyczne,
urządzenia techniczne,
środki transportu,
narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, niesklasyfikowane gdzie indziej,
inwentarz żywy.
Każda z grup dzieli się na podgrupy i rodzaje.
Środek trwały – wartość początkowa środka trwałego
Gdy wiemy już, co może być środkiem trwałym, kolejnym elementem jest określenie wartości początkowej. Wszystko dlatego, że każdy środek trwały musi mieć wartość początkową. Wartość początkowa wpływa na to, jak duży będzie odpis amortyzacyjny.
Wartość środka trwałego ustala się na podstawie faktury zakupu. Można ją powiększyć o koszty, które zostały poniesione dodatkowo, przy zakupie danego środka trwałego. Wartością środka trwałego może być też koszt wytworzenia towaru.
Środek trwały – co to jest amortyzacja?
Jeśli mówimy o środku trwałym, to nie można zapominać o czym, co określamy jako amortyzacja. Najprościej rzecz ujmując, amortyzacja jest rozłożeniem w czasie kosztów poniesionych na zakup konkretnego środka trwałego.
Jeśli konkretny przedmiot jest wart mniej niż 10 000 zł, to można go od razu zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Jeśli jednak ma wyższą wartość, jest środkiem trwałym i stosujemy amortyzację.
Środek trwały – co nie podlega amortyzacji?
Amortyzacji nie liczymy w odniesieniu do gruntów i praw wieczystych, do budynków mieszkalnych, które służą do prowadzenia działalności gospodarczej, a także dzieł sztuki. Amortyzacją nie są objęte również te środki trwałe, których nie używa się, gdy działalność gospodarcza jest zawieszona.
Każda grupa środków trwały ma swoje własne zasady liczenia amortyzacji. Zwykle robi się odpisy oparte na rocznej stawce określonej w klasyfikacji środków trwałych. Stawka amortyzacji mnożona jest przez współczynnik określony w wykazie.
Gdy środek trwały się zużył lub zepsuł, można go zlikwidować.
Środek trwały czy wyposażenie?
W księgowości mamy też pojęcie wyposażenia. W związku z tym może pojawić się problem. Czy dany składnik majątku to środek trwały, czy wyposażenie? Odpowiedź na to pytanie daje nam Rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie prowadzenia ksiąg przychodów i rozchodów z dnia 26 sierpnia 2003 r.
Zgodnie z tym rozporządzeniem, wyposażenie to ten składnik majątku, który jest niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej, ale nie można go zaliczyć do środków trwałych, bo nie spełnia określonych dla środków trwałych wymogów.
I tak np. wyposażeniem będą wszystkie składniki majątku, które są używane krócej niż rok, a ich wartość jest wyższa niż 1500 zł. Jeśli dany sprzęt kosztuje więcej niż 10 000 zł, ale będzie użytkowany krócej niż rok, też będzie zaliczony do wyposażenia.
Środki trwałe w Małej Księgowości
W programie Mała Księgowość znajdziesz m.in. moduł 'Środki trwałe’, w którym możesz:
utworzyć bilans otwarcia na następny rok;
naliczyć odpisy amortyzacyjne dla środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, które podlegają amortyzacji w danym miesiącu;
prowadzić kartotekę środków trwałych;
przeglądać i drukować dokumenty wprowadzone do modułu;
stworzyć plan amortyzacji środków trwałych;
stworzyć zestawienie amortyzacji miesięcznej, w której przejrzysz odpisy amortyzacyjne środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w dowolnym miesiącu roku podatkowego oraz zaksięgujesz miesięczne odpisy amortyzacyjne danego miesiąca do Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów;
Po okresie zawieszenia działalności chcesz ponownie ją prowadzić? Zastanawiasz się, w jaki sposób odwiesić działalność gospodarczą? Przeczytaj nasz materiał i dowiedz się szczegółów.
Jeśli zawiesiłeś działalność gospodarczą, a koniunktura się poprawiła albo gdy masz pomysł na to, w jaki sposób zarabiać więcej, tyle że spokojnie dasz radę utrzymać firmę i siebie, dobrym pomysłem może okazać się wznowienie działalności gospodarczej. Jak jednak odwiesić działalność?
Spis treści
Jak odwiesić działalność gospodarczą?
Zawieszoną firmę można wznowić w każdym momencie. Robi się to w ten sam sposób co zawieszenie działalności lub jej uruchomienie. Różnica polega jedynie na tym, że oznaczamy pole wznowienie działalności gospodarczej. Odwiesić działalność możemy w trakcie osobistej wizyty w urzędzie gminy, wysyłając odpowiedni wniosek listem poleconym, lub też, co jest najszybszym i najbardziej efektywnym sposobem – wznowić działalność przez internet.
Termin wznowienia działalności gospodarczej
Działalność gospodarcza może być wznowiona w dniu złożenia wniosku albo w każdym innym dniu, o ile nie jest to dzień wcześniejszy od daty złożenia. Bez wątpienia najlepiej będzie wznowić działalność firmy od 1 dnia miesiąca. Dlaczego? Jeśli zrobimy to w ciągu miesiąca, to i tak trzeba będzie zapłacić składkę zdrowotną za cały ten miesiąc.
Jeśli przed zawieszeniem działalności zwolniłeś pracowników (dla przypomnienia – działalność można zawiesić, tylko gdy nie zatrudniamy pracowników), a zwolnienie odbyło się w ramach zwolnień grupowych, trzeba ich zatrudnić w ciągu 15 miesięcy od momentu rozwiązania stosunku pracy. Trzeba to jednak zrobić tylko wtedy, gdy pracownicy chcą nadal pracować i złożyli taką deklarację w ciągu roku od zwolnienia.
Odwieszenie działalności gospodarczej i ponowne zawieszenie
Po tym, jak odwiesisz działalność gospodarczą, możesz ją ponownie zawiesić w dowolnym momencie. Nie ma ograniczeń co do liczby przypadków, w których możesz zawieszać działalność zarejestrowaną w CEIDG, jednak każde zawieszenie musi trwać przynajmniej 30 dni. Spółkę zarejestrowaną w KRS możesz zawiesić maksymalnie 4 razy, na 24 miesiące łącznie.
Jak odwiesić działalność gospodarczą przez internet?
Jak wznowić działalność gospodarczą przez Internet? Żeby dokonać wznowienia prowadzenia działalności gospodarczej, należy wejść na Konto Przedsiębiorcy dostępne na stronach biznes.gov.pl.
Na konto można zalogować się poprzez profil zaufany. Profilu zaufanego najlepiej używać poprzez aplikację bankową. To bezpieczny sposób logowania się i podpisywania dokumentów urzędowych.
Po zalogowaniu się do systemu sprawdzamy, czy wszystkie nasze dane są poprawne. Po wznowieniu działalności przez Internet określamy datę, od której na nowo będziemy prowadzić biznes.
Gdy złożymy wniosek o odwieszenie działalności, automatycznie informacja o tym przekazywana jest do ZUS-u. Przedsiębiorca na nowo staje się płatnikiem składek. Tak samo jest z urzędem skarbowym. Informacja o odwieszeniu trafia do urzędu skarbowego.
Powrót do działalności gospodarczej oznacza, że wracamy do prowadzenia księgowości na takich samych zasad jak sprzed zawieszenia. Przychody i koszty ewidencjonuje się od dnia wznowienia.
Jeśli odwieszamy działalność 1 stycznia, musimy na nowo rozpocząć prowadzenie księgowości.
Jeśli działalność gospodarcza generuje koszty, a jednocześnie nie daje satysfakcjonujących zysków, wcale nie trzeba od razu firmy zamykać i likwidować. W razie przejściowych kłopotów można rozważyć zawieszenie działalności. Jak zawiesić działalność?
Zawieszenie działalności gospodarczej pozwala ograniczyć koszty prowadzonej działalności, jeśli wyniki finansowe nas nie satysfakcjonują. Warunki prowadzenia firmy mogą być różne. Rosnąca konkurencja, ograniczenia związane ze zmianami prawnymi, a może nawet dłuższa choroba, która uniemożliwia prowadzenie firmy to tylko kilka przyczyny, które powodują, że w pewnych okolicznościach prowadzenie firmy przestaje się opłacać.
Spis treści
Powód zawieszenia firmy
Działalność gospodarczą możesz zawiesić z dowolnego powodu, na dowolnie długi czas. Jedyne ograniczenie to minimalny okres zawieszenia działalności gospodarczej. Wynosi on 30 dni. Działalność można zawieszać i odwieszać dowolną ilość razy.
Kiedy można zawiesić działalność?
Działalność gospodarczą możesz zawiesić w każdym momencie. Zawiesić działalność może ten przedsiębiorca, który nie zatrudnia pracowników. Podstawową korzyścią, którą uzyskuje się w momencie zawieszenia działalności, jest brak konieczności opłacania składek ZUS, a także podatków dochodowych.
Gdy firma jest zawieszona, nie można osiągać przychodów z tytułu tego biznesu. Datę zawieszenia wskazujemy we wniosku co Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej. Gdy złożymy wniosek o zawieszenie, informacja o tym trafi do ZUS-u, do urzędu skarbowego, a także Urzędu Statystycznego.
Zawieszenie spółki cywilnej
W przypadku spółki cywilnej, czyli porozumienia przynajmniej dwóch przedsiębiorców, zawieszenie działalności będzie procesem składającym się z większej ilości kroków. Najpierw trzeba zgłosić fakt zawieszenia do GUS-u, potem do urzędu skarbowego.
Dopiero gdy dokonamy zgłoszeń w tych urzędach, możemy złożyć wniosek do CEIDG o zawieszeniu spółki cywilnej. Spółkę cywilną może zawiesić każdy ze wspólników. Nie ma możliwości zawieszenia działalności spółki tylko przez jednego lub kilku, ale nie wszystkich wspólników.
Po tym, jak zawiesisz jednoosobową działalność gospodarczą w CEIDG, informacja o tym automatycznie trafi do ZUS-u. ZUS samodzielnie wyrejestrowuje płatnika składek. To wszystko sprawia, że musisz opłacać składek ZUS zawieszonej firmy.
I tu podpowiadamy trik, który pozwoli sporo zaoszczędzić. Najlepiej będzie zawiesić działalność pierwszego dnia miesiąca. Jeśli chcesz zawiesić biznes w trakcie trwania miesiąca i tak będzie trzeba zapłacić składkę zdrowotną za cały miesiąc i pozostałe składki ZUS proporcjonalnie za dni miesiąca, w których działalność była aktywna.
Zawieszenie działalności i nieopłacanie składek powoduje, że po 30 dniach ustaje ubezpieczenie zdrowotne. Jeśli więc chcemy mieć prawo do bezpłatnej opieki medycznej w publicznych placówkach, warto dobrowolnie ubezpieczyć się w ZUS.
Czego nie można robić, gdy firma jest zawieszona?
Jeśli zawiesisz firmę, nie możesz osiągać bieżących przychodów z działalności. Nie oznacza to, że do firmy nie mogą wpływać żadne pieniądze. Przedsiębiorca w czasie zawieszenia działalności może zabezpieczać źródło przychodów.
Chodzi więc o to, że może np. przyjmować należności i osiągać przychody z inwestycji finansowych, które powstały, przed zawieszeniem firmy. Można sprzedaż środki trwałe, można też sprzedać wyposażenie.
Gdy twoja firma jest zawieszona, powinieneś regulować stałe zobowiązania, które powstały jeszcze przed zawieszeniem działalności. Trzeba też brać udział we wszystkich postępowaniach dotyczących firmy. Zawieszenie firmy nakłada też obowiązek prowadzenia księgowości, a także konieczność płacenia niektórych podatków (np. od nieruchomości, czy od środków transportu).
Podatki, gdy firma jest zawieszona
W czasie zawieszenia firmy nie trzeba płacić zaliczek na podatek dochodowy. Oczywiście dotyczy to wyłącznie okresu zawieszenia. Jeśli masz nierozliczone podatki sprzed okresu zawieszenia, trzeba będzie je zapłacić.
Warto też wspomnieć o amortyzacji. Gdy firma jest zawieszona, to w okresie zawieszenia nie amortyzuje się tych środków trwałych, których nie używa się w okresie zawieszenia.
Podatek VAT, a zawieszenie działalności gospodarczej
Jeśli zawiesisz działalność na przynajmniej 6 miesięcy, zostaniesz automatycznie wykreślony z rejestru podatników VAT. Gdy odwiesisz działalność, zostaniesz automatycznie wpisywany do rejestru podatników VAT.
Jak zdobyć numer EORI? Do czego służy? Co to tak naprawdę jest? Przeczytaj i sprawdź, czy jako przedsiębiorca potrzebujesz numeru EORI.
Jeśli prowadzisz firmę, która sprzedaje lub kupuje produkty do krajów, które nie należą do Unii Europejskiej, trzeba dopełnić wielu dodatkowych formalności. Wśród nich jest konieczność wskazywania numeru EORI.
Spis treści
Numer EORI – co to jest?
W dzisiejszych czasach, gdy zainteresowanie zakupami w internecie nie maleje, sporo przedsiębiorców podejmuje wyzwanie dostarczania klientom produktów pochodzących spoza Unii Europejskiej. Mechanizm działa też w drugą stronę. Oferują produkty wyprodukowane w Europie, sprzedając je krajom trzecim.
Takie działania powoduje, że trzeba spełnić dodatkowe obowiązki, choćby związane z koniecznością rozliczenia cła. Żeby to zrobić, firma musi być zgłoszona do specjalnego systemu i posiadać numer EORI. W materiale tłumaczymy jak taki numer uzyskać i czym od dokładnie jest.
Numer EORI – do czego jest wykorzystywany?
EORI to system przepływu towarów, który ma pomóc zidentyfikować podmioty, które konkretne produkty rozprowadzają. System ten ma przede wszystkim usprawniać realizację odprawy celnej dla towarów spoza Unii Europejskiej. Numer EORI wykorzystywany jest to identyfikacji zdarzeń celnych.
Numer EORI – kto musi go mieć?
Numer EORI musi mieć każda firma, która jest zarejestrowana w Unii Europejskiej i zajmuje się importem lub eksportem towarów. Musisz otrzymać go jeszcze przed wykonaniem pierwszej transakcji poza Unią Europejską. EORI nadaje się wyłącznie raz i jest on potem używany przez cały czas do każdej z transakcji poza Unią Europejską.
Numer EORI – jak go uzyskać?
Żeby uzyskać numer EORI, najłatwiej będzie złożyć wniosek za pomocą platformy PUESC. Platforma PUESC to podstawowe źródło kontaktu przy staraniu się o uzyskanie np. numeru EORI. PUESC służy też do tego, żeby zweryfikować, czy mamy już numer EORI. Można też dzięki niemu zarządzać sporą liczbą dokumentów celnych.
Gdy założysz już i aktywujesz konto PUESC, możesz wnioskować o numer EORI. Jeśli posiadamy podpis elektroniczny albo profil zaufany, można od razu podpisać dokument. Jeśli nie mamy możliwości skorzystania z podpisu elektronicznego albo profilu zaufanego, to trzeba osobiście stawić się w urzędzie celnym lub oddziale, żeby potwierdzić dane.
Żeby uzyskać numer EROI, trzeba zarejestrować podmiot (firmę) w systemie PUESC. Mówiąc wprost, najpierw rejestrujemy siebie (osobę prywatną), a po zatwierdzeniu profilu prywatnego, możemy zawnioskować o rejestrację firmy.
W momencie rejestracji podmiotu będzie trzeba dołączyć wpis do rejestru przedsiębiorców (CEIDG lub KRS), a także dokument, który potwierdza, że mamy prawo reprezentacji podmiotu. Wypełniając wniosek elektronicznie, trzeba będzie przekazać skany takich dokumentów. Potwierdzenie otrzymania numeru EORI otrzymamy elektronicznie. Będzie widoczne w zakładce „moje dokumenty” na platformie PUESC.
Konto PUESC
Konto PUESC, jak już wspominaliśmy, przeznaczone jest to zarządzania dokumentami celnymi z każdego miejsca na świecie. Można na przykład zmieniać dane osób upoważnionych czy rodzaj podatku do rozliczenia.
Jeśli nie masz numeru EORI, nie będziesz w stanie dokonywać żadnych transakcji rozliczanych np. cłem. Gdy otrzymasz numer EORI, zostaniesz poinformowany o tym przez e-mail podany we wniosku.
Dla wielu przedsiębiorców media społecznościowe, a szczególnie Facebook wciąż są atrakcyjnym miejscem reklamowym. Za takie usługi reklamowe otrzymujemy fakturę. I tu pojawia się pytanie: jak rozliczyć fakturę zagraniczną z Facebooka (Meta)?
Faktura z Facebooka jest dla niektórych przedsiębiorców pierwszą zagraniczną fakturą, z która mają do czynienia. W związku z tym nie zawsze wiedzą, w jaki sposób taką fakturę zaksięgować i rozliczyć. Szczególnie że do rozliczenia będzie podatek PIT, a także VAT.
Spis treści
Faktura zagraniczna z Facebooka – kto wystawia fakturę Meta?
Sposób rozliczenia usługi reklamowej z Facebooka będzie zależny od wielu rzeczy. Przede wszystkim od tego, kto wystawił fakturę. Faktura z Facebooka może być wystawiona albo przez polski oddział, albo przez Facebooka z Irlandii.
Jeśli otrzymamy fakturę wystawioną przez polski oddział Facebooka, to usługa będzie opodatkowana polskim podatkiem VAT w wysokości 23%. Fakturę zagraniczną VAT będziemy traktować jako zwykłą fakturę krajową. Rozliczamy ją jak każdą, zwykłą fakturę otrzymaną od kontrahenta.
Faktura zagraniczna z Facebooka
Trochę inaczej będzie wyglądało rozliczenie, jeśli faktura będzie wystawiona przez zagraniczną siedzibę Facebooka z Irlandii. Może, choć nie musi być wystawiona w obcej walucie. Nie będzie jednak w takiej sytuacji zawierać podatku VAT.
W przypadku faktury zagranicznej trzeba będzie ją potraktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie usług. Jeśli jest to nasza pierwsza taka faktura, przedsiębiorca musi zarejestrować się do VAT-UE. Zgłoszenia dokonuje się na druku VAT-R.
Po rejestracji podatnik będzie figurował w bazie czynnych podatników VAT Unii Europejskiej (w bazie VIES). Oznacza to, że od tej chwili w transakcjach między kontrahentami z Unii Europejskiej będzie można przed numerem NIP stosować przedrostek PL.
Fakturę z Meta za zakup reklamy na Facebooku z punktu widzenia podatkowego traktuje się jako import usług, zgodnie z miejscem świadczenie usług, w którym siedzibę ma usługobiorca. Transakcja ta jest neutralna podatkowo, bo podatnik jednocześnie odlicza i nalicza podatek VAT.
Rozliczenia PIT dokonujemy w dacie wystawienia faktury, klasyfikując jako „pozostałe wydatki”.
Faktura zagraniczna z Facebooka. Jak rozliczyć transakcję wewnątrzwspólnotową?
Jeśli faktura zagraniczna z VAT za usługi Facebooka będzie dokumentować usługę reklamową, to rozliczana jest według stawki 23%. Ważne będą daty wystawienia faktury i sprzedaży usług. Data wystawienia zwykle odpowiada dacie płatności lub sprzedaży.
Co, jednak gdy data płatności na fakturze z Meta jest wcześniejsza niż data wystawienia? Taka sytuacja oczywiście może się zdarzyć. Wtedy trzeba pamiętać o zasadzie mówiącej, że obowiązek podatkowy VAT pojawia się w dacie płatności lub w dacie wystawienia faktury, w odniesieniu do terminu, który był pierwszy.
W przypadku gdy faktura zagraniczna wystawiona jest w walucie obcej, rozliczając ją, trzeba przeliczyć jej wartość na złotówki. Robi się to według kursu Narodowego Banku Polskiego na ostatni dzień roboczy, który poprzedza dzień powstania obowiązku podatkowego.
Faktura w walucie obcej i przewalutowanie powoduje, że mogą powstać dodatnie lub ujemne różnice kursowe. Jeśli różnice kursowe są „na plus”, to trzeba wykazać je jako przychód w kolumnie „pozostałe przychody”.
Faktura zagraniczna z Facebooka – jak rozliczyć jako nie-VAT-owiec?
W jaki sposób rozliczyć fakturę z Meta, gdy przedsiębiorca nie jest podatnikiem VAT? Gdy fakturę wystawił irlandzki Facebook (Meta), to polski podatnik i tak musi zgłosić się do rejestru VAT-UE. Potem trzeba opodatkować transakcję krajowym VAT-em. Ten VAT wpłaca się na konto urzędu skarbowego.
Najlepsze audiobooki od Nexto.pl – przekonaj się sam!
Program Mała Księgowość
Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.
Faktury, które otrzymujemy od kontrahentów, mogą mieć różną formę graficzną. Część zawiera kolorowe logotypy, inne wyglądają dość skromnie. To, co łączy takie dokumenty, to zestaw określonych danych, informacji, które zawierają. Sprawdzamy, co musi zawierać faktura i co się dzieje, jeśli nie ma wszystkich wymaganych danych.
W polskim prawie bardzo dokładnie opisano wszystkie niezbędne elementy, które pozwalają sklasyfikować fakturę jako taką, która jest wystawiona poprawnie. Jeśli wystawiasz fakturę VAT, musisz o nich pamiętać. Jeśli faktura nie ma danych wymienionych poniżej, jest nieważna.
Spis treści
Kiedy fakura jest ważna?
Każda faktura VAT musi mieć swój indywidualny numer. Zdecydowana większość programów do fakturowania jest w pełni kompatybilna z tym rozwiązaniem i daje możliwość wyboru zasad numeracji faktur. Można wybierać między kluczem nazwy, miesiąca, dnia lub roku.
Dokument musi mieć też widoczną datę wystawienia, a (jeśli te daty różnią się względem siebie) także datę wykonania usługi lub dostarczenia towaru. Bardzo ważnym elementem jest NIP naszej działalności, jej pełna nazwa i dane teleadresowe oraz nazwa i liczba sprzętu lub usług, jakie sprzedaliśmy.
Jeśli na przykład udało nam się sprzedać 5 ręcznie wykonywanych etui do smartfonów, to nie wystarczy podać ceny łącznej. Na druku musi być też widoczna cena jednostkowa netto. Powinniśmy pamiętać też o stawkach podatkowych, a także o łącznej należności, jaką na nasze konto (które także powinno być widoczne na fakturze) ma przelać klient.
Czy wiesz, że…
Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?
2) kolejny numer faktury nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów, lub usług oraz ich adresy;
4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów, lub wykonania usługi, lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12) stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;
13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15) kwotę należności ogółem.
Co powinna zawierać faktura? Szczególne przypadki
Powyższe elementy prawdziwe obowiązkowe są w przypadku faktur VAT, które nie są objęte zwolnieniami, o których opowiemy później. Są jednak jeszcze dodatkowe elementy, które powinny zawierać faktury w szczególnych przypadkach. Rzeczy, które zawiera faktura VAT w przypadkach określonych w obwieszczeniu to:
16) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
a) obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
b) w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
– wyrazy „metoda kasowa”;
17) w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;
18) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”;
18a) w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”, przy czym do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania;
19) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 – wskazanie:
a) przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
b) przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług lub
c) innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;
20) w przypadku, o którym mowa w art. 106c – nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika – imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;
21) w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego – nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku;
22) w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu – datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz:
a) przebieg pojazdu – w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a,
b) liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu – w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c;
23) w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) – dane określone w art. 136;
24) w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:
a) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL,
b) numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego.
Jak widać, wystawienie zwykłej faktury VAT nie jest takie proste, jak mogłoby się to wydawać. Zasady wystawiania faktur nie są zbytnio skomplikowane, ale istnieje dużo różnych przypadków, w których musimy pamiętać o dodatkowych danych.
Ważne informacje na fakturze
Okazuje się jednak, że w pewnych sytuacjach wystarczy podanie mniejszej ilości informacji, a mimo to będzie to dokument ważny. Faktury np. mogą nie mieć numeru NIP. Będzie tak, chociażby wtedy, gdy dostawa towaru realizowana jest przez firmę, która jest zwolniona z VAT, w przypadku dostaw energii elektrycznej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych, czy usług „komunalnych”. NIP-u nie trzeba też umieszczać, gdy stroną transakcji jest osoba fizyczna, która nie prowadzi działalności gospodarczej.
Prawo dopuszcza też sytuację, że nie podajemy osobno kwoty podatku dla poszczególnych wartości sprzedaży. Wystarczy, że jest to podsumowanie jednostkowych kwot.
Faktura nie ma wszystkich danych – i co dalej?
Jeśli faktura nie ma wszystkich wymaganych przez prawo elementów, nie jest właściwie wystawioną fakturą VAT. W związku z tym nie można na podstawie takiego dokumentu odliczyć podatku VAT. Wszystko dlatego, że jeśli dokumentu nie wystawimy poprawnie, to tak jakby nie istniał i nie można odliczyć podatku VAT.
Wówczas możemy anulować fakturę. W takiej sytuacji podatnik wystawia ponownie fakturę, która będzie zawierała wszystkie konieczne elementy. Co istotne nie będzie to już faktura korygująca, a normalna pierwotna faktura (choć oczywiście wystawiona dużo później niż doszło do transakcji).
Reasumując: żeby faktura była ważna, to musi zawierać określone elementy. Brak nawet jednego z nich powoduje, że dokument nie jest ważny. Może potwierdzać oczywiście transakcję, ale nie da możliwości odliczenia podatku VAT. A to przecież jeden z głównych powodów uzyskiwania faktury.
Często zadawane pytania
Czy faktura może nie mieć numeru?
Faktura musi mieć numer. Faktury muszą być numerowane kolejno w kolejności chronologicznej. Każda powinna mieć numer większy od poprzedniej.
liczbę dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,
cenę,
opusty lub obniżki cen,
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług bez kwoty podatku,
stawkę podatku,
sumę wartości sprzedaży netto,
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto,
kwotę należności ogółem.
Czy można zaksięgować fakturę bez numeru NIP?
Można zaksięgować fakturę bez numeru NIP. Co więcej, można użyć jej do odliczenia podatku VAT, o ile na podstawie pozostałych danych jesteśmy w stanie udowodnić, że to my jesteśmy kupującym.
Czego nie musi zawierać faktura?
Faktura nie musi zawierać elementów takich jak:
nazwa dokumentu,
oznaczenia „oryginał” lub „kopia”,
sposobu płatności,
podpisu lub pieczątki.
Jak wygląda faktura imienna?
Faktura imienna zawiera datę wystawienia, oznaczenia związane z obiema stronami dokonywanej transakcji, numer faktury, nazwę towaru, cenę netto, stawkę podatku, ilość towarów, czy też ogólną kwotę należną.
Kiedy faktura nie jest ważna?
Faktura nie jest ważna, kiedy nie zawiera któregoś ze swoich obowiązkowych elementów. Elementy, które muszą znaleźć się na każdej fakturze, wymieniamy w artykule powyżej.
Program Mała Księgowość
Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.
Możliwość przechowywania faktur w chmurze to funkcjonalność dostępna dla przedsiębiorców od kilku lat. Wciąż jednak wielu z nich zadaje sobie pytanie, czy trzeba dodatkowo przechowywać papierowe wersje faktur?
Prowadzenie firmy to nie tylko działania związane z pozyskaniem klientów, sprzedaż produktów i rozliczenia. To również kwestie związane z prowadzeniem księgowości. Faktury, rachunki i noty księgowe, a także wszystkie inne dokumenty potwierdzające transakcje zabierają sporo miejsca w segregatorach. Czy trzeba je przechowywać, gdy decydujemy się prowadzić księgowość w formie elektronicznej?
Spis treści
Faktury w chmurze
Coraz bardziej skomplikowane prawo, a także konieczność przesyłania deklaracji rozliczeniowych do urzędów w formie elektronicznej, powoduje, że praktycznie nie da się już prowadzić księgowości wyłącznie w formie papierowej.
Jeszcze kilka lat temu standardem była papierowa księga przychodów i rozchodów, do której wpisywało się wszystkie transakcje, a podatki i inne zobowiązania rozliczało ręcznie. Każdy błąd w wyliczeniach wymagał korekty, przekreślenia danej transakcji i wpisania jej od nowa.
Dziś można korzystać z wielu rozwiązań dostępnych online. Mamy programy do księgowości uruchamiane na komputerze, a także dostępne w chmurze. Takie rozwiązanie pozwala mieć dostęp do rozliczeń z każdego miejsca na świecie i o każdej porze.
Nowoczesne rozwiązania księgowe same wyliczają podatki do zapłaty, pozwalają też na automatyczne wystawianie faktur zaraz po sprzedaży danego produktu lub usługi. Funkcja ta przydaje się na przykład, gdy prowadzimy sklep internetowy. Po zintegrowaniu programu księgowego z oprogramowaniem sklepu internetowego każde potwierdzone zamówienie to automatyczne wystawienie paragonu lub faktury dla klienta.
Księgowość firmy. Jak długo przechowywać faktury?
Jeśli samodzielnie prowadzimy księgowość firmy, będziemy musieli każdy dokument księgowy „zapisać” w systemie księgowym. Jeśli nie jest on wysłany do nas w formie pliku pdf lub innym pliku graficznym, musimy przygotować skan i „wprowadzić” do systemu taki dokument. No i przy okazji pojawia się pytanie, czy jeśli do systemu załączymy dokument w wersji elektronicznej, to czy musimy przechowywać jeszcze dokumenty papierowe?
Odpowiedź na tak postawione pytanie jest prosta. Nie trzeba przechowywać papierowych dokumentów w archiwum. Oznacza to jednak, że na każde żądanie urzędu czy podczas kontroli skarbowej musimy mieć możliwość udokumentowani danej transakcji. Mówiąc wprost – będziemy musieli mieć możliwość np. wydrukowania konkretnej faktury lub musimy posiadać plik z widokiem takiego dokumentu księgowego.
Dobre programy do księgowości dają możliwość przechowywania dokumentów księgowych przez wiele lat. Operatorzy systemów odpowiadają za backupy, czyli tworzenie kopii zapasowych, tak by mieć zawsze dostęp do wszystkich swoich dokumentów.
Mimo to zawsze warto mieć wszystkie dokumenty księgowe przechowywane w osobnym folderze na zewnętrznym dysku. Wtedy mamy większą pewność, że będziemy mogli w każdym momencie uzyskać dostęp do konkretnego dokumentu księgowego.
Faktury elektroniczne i papierowe
To bardzo wygodne rozwiązanie, szczególnie że wiele programów do prowadzenia księgowości umożliwia automatyczne wgrywanie papierowych faktur np. przy pomocy aplikacji w komórce. Wystarczy zrobić zdjęcie dokumentu księgowego, by system sam go odczytał i zakwalifikował do odpowiedniego rejestru księgowego. Po przygotowaniu jego wersji elektronicznej fakturę papierową możemy zniszczyć.
Takie rozwiązanie sprawdzi się, chociażby w przypadku faktur za paliwo. Gdy otrzymujemy na stacji dokument potwierdzający zakup paliwa (fakturę VAT), wystarczy od razu ją zarchiwizować elektronicznie.
Urzędy skarbowe zgadzają się na rozliczanie podatków, których podstawą są faktury w formie elektronicznej.
Program Mała Księgowość
Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.
Zatory płatnicze są sporym problemem. Opóźnienie płatności u jednego przedsiębiorcy, zwykle szybko powoduje opóźnienia u kolejnych. Co zrobić, gdy wystawiliśmy fakturę kontrahentowi, a płatność nie została uregulowana? Jak to rozliczyć?
Nierzetelny kontrahent może trafić się każdemu. Są tacy, którzy opóźniają płatności, są też tacy, którzy nie płacą w ogóle. Oczywiście w takim wypadku nie można odpuszczać. Wyślijmy więc upomnienie, wezwanie do zapłaty, a może nawet skorzystajmy z pomocy firmy windykacyjnej. Zróbmy wszystko, co w naszej mocy, by należność odzyskać.
Spis treści
Brak zapłaty za fakturę – kiedy trzeba zapłacić podatek od faktury?
Termin zapłaty podatku od faktury zależy od rodzaju podatku oraz okresu rozliczeniowego. W większości krajów, w tym w Polsce, podatek od towarów i usług (VAT) jest rozliczany co miesiąc lub co kwartał.
W przypadku miesięcznego rozliczania VAT-u podatnicy muszą złożyć deklarację VAT-7 oraz opłacić należny podatek do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy rozliczenie. Na przykład, deklarację za marzec trzeba złożyć i zapłacić do 25 kwietnia.
W przypadku kwartalnego rozliczania VAT-u podatnicy muszą złożyć deklarację VAT-7K oraz opłacić należny podatek do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, którego dotyczy rozliczenie. Na przykład, deklarację za pierwszy kwartał trzeba złożyć i zapłacić do 25 kwietnia.
Czy wiesz, że…
Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?
Brak zapłaty za fakturę a podatek
Jeśli kontrahent nie zapłaci nam za usługę lub towar, to nie dość, że poniesiemy stratę związaną z koniecznością poniesienia wydatków na realizację usługi, będziemy musieli teraz rozliczyć podatki związane z przychodem. Trzeba będzie zapłacić podatek VAT, a także podatek dochodowy.
Mówiąc wprost, wystawiona faktura, niezależnie od tego, czy pieniądze za nią dotarły na nasze konto, czy nie, uznawana jest za potwierdzenie realizacji usługi lub dostarczenia produktu, a co za tym idzie, że jest rozliczona. W związku z tym należy zapłacić od tej należności podatek.
Na szczęście prawo przewiduje ulgi, które mają pomóc ograniczyć skutki niezapłaconych faktur. To tzw. ulgi na złe długi. Ulga na złe długi odnosi się zarówno do podatku VAT, jak i podatku dochodowego. W przypadku podatku VAT można go odzyskać, jeśli nie otrzymaliśmy pieniędzy z wystawionej przez nas faktury. Żeby to było możliwe trzeba spełnić kilka warunków.
Przede wszystkim sprzedaż musiała być dokonana na rzecz podmiotu, który nie znajduje się w trakcie likwidacji albo upadłości, opóźnienie w stosunku do terminu płatności jest nie większe niż 90 dni, a od daty wystawienia faktury upłynęło mniej niż 2 lata.
Co ważne, transakcja musi dotyczyć podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Jeśli więc niezapłacona faktura dokumentuje transakcję dla osoby prywatnej, która nie prowadzi działalności, nie będzie można zastosować ulgi na złe długi. Jeśli przynajmniej jeden z warunków nie został spełniony, nie będziemy mogli skorzystać z ulgi na złe długi.
Brak zapłaty za fakturę – co z podatkiem dochodowym?
Od 2020 roku ulgę na złe długo można wykorzystać również w odniesieniu do podatku dochodowego. Jeśli od terminu płatności nie minęło 90 dni, to można skorygować podstawę opodatkowania. Żeby jednak z takiej możliwości skorzystać, musimy mieć dokument potwierdzający fakt, że zaległość jest nieściągalna.
Jeśli zastosujemy ulgę na złe długi, możemy uzyskać spore oszczędności. Wiedząc o tym, że istnieje możliwość skorzystania z ulgi na złe długi, nie możemy zapominać, że znacznie korzystniejsze może być windykowanie należności. Zamiast dokonywać skomplikowanych obliczeń, korygowania rozliczeń podatków, lepiej zawsze podjąć rozmowy z dłużnikiem, by ten zechciał uregulować płatność.
Jeśli polubowne działania nie przynoszą skutku, warto podjąć współpracę z firmą windykacja. Na koniec zostaje nam sprawa sądowa i egzekucja należności przez komornika. Taka procedura zwykle trwa dość długo. Gdy w międzyczasie dłużnik ogłosił upadłość lub po prostu zbankrutował, możemy nie mieć możliwości ściągnięcia z niego pieniędzy. Wszystko dlatego, że po prostu może nie mieć żadnego majątku.
Brak zapłaty za fakturę jest frustrujący dla przedsiębiorcy lub firmy i powoduje problemy, np. z płaceniem podatku. Oto kilka kroków, które można podjąć, aby odzyskać należność:
Skontaktuj się z dłużnikiem. Pierwszym krokiem jest próba skontaktowania się z dłużnikiem i wyjaśnienie sytuacji. Może to być drogą telefoniczną, mailową lub listowną. Upewnij się, że masz kopię faktury i umowy, aby móc odwołać się do dokumentów w trakcie rozmowy.
Wysyłka przypomnień. Jeśli po pierwszym kontakcie dłużnik nadal nie ureguluje należności, warto wysłać przypomnienie o płatności. W wielu przypadkach to wystarcza, aby przyspieszyć proces regulacji należności.
Wysłanie wezwania do zapłaty. Jeśli przypomnienie o płatności nie przyniosło rezultatów, można wysłać wezwanie do zapłaty. To pismo jest oficjalnym dokumentem, którym dłużnik zostanie zobowiązany do zapłaty należności w określonym terminie.
Wysłanie formalnej korespondencji. Jeśli wezwanie do zapłaty również nie przyniesie rezultatów, można skierować sprawę do firmy windykacyjnej lub do prawnika. Formalna korespondencja może zachęcić dłużnika do uregulowania należności, a także może pomóc w przyspieszeniu procesu odzyskiwania należności.
Postępowanie sądowe. Jeśli powyższe kroki nie przyniosą rezultatów, należy rozważyć postępowanie sądowe przeciwko dłużnikowi. W tym przypadku warto zasięgnąć porady prawnika, który pomoże w przygotowaniu dokumentów i reprezentacji przed sądem.
Należy pamiętać, że każdy przypadek jest inny i nie ma jednoznacznej metody na odzyskanie należności. Jednakże powyższe kroki mogą pomóc w zwiększeniu szans na odzyskanie należności.
Program Mała Księgowość
Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.
Przedsiębiorca, w przeciwieństwie do pracownika etatowego, musi rozliczać podatki na bieżąco, a nie tylko raz w roku przy okazji składania rocznego rozliczenia. Skąd wiadomo, ile trzeba zapłacić i jak obliczyć ten podatek?
Pracownik zatrudniony na etacie lub na podstawie umowy cywilnoprawnej nie musi rozliczać podatków co miesiąc czy co kwartał. Rozlicza je pracodawca lub zleceniodawca (w zależności od rodzaju umowy). Przedsiębiorca musi podatki rozliczyć samodzielnie. Mało tego. Musi to robić co miesiąc lub co kwartał, płacąc zaliczki na podatek dochodowy. Skąd wiadomo ile zapłacić?
Spis treści
Forma opodatkowania
O ile pracowników pracodawca musi rozliczać według jednej formy opodatkowania (skala progresywna), o tyle przedsiębiorcy mają do wyboru ich kilka. Zdecydowanie najprostszy jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Stawka procentowa podatku zależy od rodzaju działalności, jaką prowadzisz, a także od tego rodzaju zrealizowanej usługi lub sprzedanego towaru. Lista stawek ryczałtowych zależnych od konkretnej działalności znajduje się w tym materiale Tabela stawek ryczałtu 2022 r. Jak rozliczyć ryczałt – Mała Księgowość (rp.pl)
Mamy też oczywiście skalę progresywną i podatek liniowy, który jest stały i wynosi 19%. Skala progresywna to 17% dla dochodów do 120 000 zł (minus 5100 zł). Powyżej tej kwoty płacimy 32% od nadwyżki ponad 120 000 zł.
Jak policzyć podatek?
Jak już wspomnieliśmy, najłatwiej będzie policzyć podatek przy rozliczeniu ryczałtowym. Sumujemy po prostu wszystkie przychody z danego miesiąca i płacimy podatek zgodnie ze stawką procentową przynależną dla określonej działalności. W przypadku ryczałtu nie są ważne koszty, które poniosłeś w działalności. Liczy się przychód.
W przypadku podatku progresywnego czy liniowego „do gry” wchodzą koszty działalności, a także składki ZUS. Sprawa nie jest jednak tak skomplikowana, jak się wydaje.
Jeśli przedsiębiorca decyduje się samodzielnie prowadzić księgowość i regularnie dodaje do systemu dokumenty księgowe, to zyskuje na tym, że system podaje mu na bieżąco symulację wysokości podatku, który będzie trzeba zapłacić.
I to zarówno podatku dochodowego, jak i podatku VAT (o ile jest czynnym podatnikiem VAT). Nie trzeba więc samemu wyliczać podatku. Jedynym obowiązkiem jest właściwe opisanie wgranego do systemu dokumentu.
System nie dość, że pomoże na koniec miesiąca wyliczyć realną wartość podatku, to na dodatek stworzy deklaracje, które trzeba będzie w określonych wypadkach wysłać do urzędu. Zamieni też wszystkie wyliczenia w plik JPK VAT, który zostanie przekazany do urzędu.
Skąd wiadomo, ile podatku trzeba zapłacić?
Podstawą do tego, żeby podatek został dobrze obliczony, jest dodawanie wszystkich dokumentów księgowych do systemu i to w miarę regularnie, a nie tylko raz w miesiącu. Wtedy będziemy zawsze wiedzieć o tym, ile będzie trzeba zapłacić podatku.
System samodzielnie liczy też składki ZUS i wszystkie inne zobowiązania.
Biała Lista Podatników powstała po to, by ograniczyć oszustwa związane z podatkiem VAT. Co jednak zrobić, gdy kontrahenta nie ma na tej liście?
Biała Lista to specjalny rejestr płatników VAT. W rzeczywistości jest to zbiór rachunków bankowych. Każdy przedsiębiorca, który jest czynnym płatnikiem VAT, ma obowiązek zgłosić rachunek bankowy do rejestru – białej listy. Jeśli dokonujemy płatności na konto kontrahenta, trzeba sprawdzić koniecznie, czy rachunek bankowy jest wpisany na białą listę.
Spis treści
Brak rachunku na białej liście podatników VAT – co zawiera Biała Lista Podatników?
Biała Lista Podatników VAT zawiera dokładną nazwę podatnika, NIP, REGON, PESEL albo numer KRS. W rejestrze znajduje się również adres siedziby. Dodatkowo znajdziemy tam też spis rachunków bankowych przypisanych do danej firmy.
Każdy przedsiębiorca musi skontrolować, czy rachunek, na który dokonuje płatności, znajduje się na liście podatników. Jeśli nie sprawdzimy tego, to grożą nam sankcje.
Jeżeli rachunku bankowego twojego kontrahenta nie ma na białej liście podatników, warto skontaktować się z nim i zapytać, czy dokonał zgłoszenia. Jeśli tego nie zrobił, powinien to zrobić jak najszybciej.
Brak rachunku na białej liście podatników VAT – co grozi za to, że nie zapłaciłem na rachunek z białej listy?
Jeśli przedsiębiorca dokona płatności o wartości wyższej niż 15000 zł na inny rachunek niż ten wskazany w rejestrze, to nie może zaliczyć tego wydatku do kosztów uzyskania przychodu. W przypadku rozliczenia podatku VAT ponosi wtedy solidarną odpowiedzialność ze sprzedawcą.
Jeśli w ciągu 14 dni od przelewu na złe konto (czyli takie, które nie jest zgłoszone do Białej Listy Podatników) zgłosimy ten fakt urzędowi skarbowemu, to będziemy mogli uniknąć sankcji. Takiego zgłoszenia trzeba dokonać na druku ZAW-NR do naczelnika urzędu skarbowego.
Sankcje polegają więc przede wszystkim na tym, że odpowiada się solidarnie całym swoim majątkiem za zaległości podatkowe kontrahenta.
Serwis opierający się na rejestrze białej listy jest aktualizowany raz dziennie.
Jak już wspominaliśmy, zapłata na konto, które nie jest na białej liście, grozi konsekwencjami. Jeśli jednak to się już zdarzyło, trzeba zmniejszyć koszt uzyskania przychodów albo też zwiększyć przychody.
Brak rachunku na białej liście podatników VAT – co zrobić?
Uniknięcie kary za wpłatę na rachunek jest możliwe tylko wtedy gdy będziemy weryfikować, czy rachunek znajduje się na Białej Liście Podatników. Gdy okaże się, że nie ma go na tej liście, to musimy to szybko zgłosić urzędowi skarbowemu. Wtedy nie będą grozić nam sankcje.
Warto pamiętać, że wiele systemów bankowych ma już funkcję, która pozwala na bieżąco, przy realizacji każdego firmowego przelewu sprawdzić, czy kontrahent jest na białej liście podatników.
Wystarczy najczęściej wpisać tylko numer NIP kontrahenta, a system sprawdzi aktualność danych w rejestrze. Jeśli go nie ma, system bankowy nas o tym poinformuje.
Brak rachunku na białej liście podatników VAT – jak sprawdzić, czy numery rachunków są na białej liście VAT?
Aby uniknąć sytuacji, w której dopiero po płatności okazuje się, że naszego kontrahenta na Białej Liście nie ma, należy sprawdzać ją przed wykonywaniem przelewów. Aby to zrobić, należy wejść na stronę wykazu podatników VAT.
Możesz tutaj wyszukiwać podmioty po:
numerze rachunku bankowego kontrahenta,
numerze NIP,
numerze REGON,
nazwie podmiotu.
Brak rachunku na białej liście podatników VAT – co zawiera Biała Lista VAT?
Na białej liście podatników VAT znajdziesz poniższe informacje:
nazwę firmy lub imię i nazwisko przedsiębiorcy;
numer, za pomocą którego podmiot został zidentyfikowany na potrzeby podatku, jeżeli taki numer został przyznany;
status podmiotu: w odniesieniu do którego nie dokonano rejestracji albo który wykreślono z rejestru jako podatnika VAT; zarejestrowanego jako „podatnik VAT czynny” albo „podatnik VAT zwolniony”, w tym podmiotu, którego rejestracja została przywrócona;
adres siedziby – w przypadku podmiotu niebędącego osobą fizyczną;
imiona i nazwiska osób wchodzących w skład organu uprawnionego do reprezentowania podmiotu oraz ich numery identyfikacji podatkowej;
imiona i nazwiska prokurentów oraz ich numery identyfikacji podatkowej;
imię i nazwisko lub firmę (nazwę) wspólnika oraz jego numer identyfikacji podatkowej;
daty rejestracji, odmowy rejestracji albo wykreślenia z rejestru oraz przywrócenia zarejestrowania jako podatnika VAT;
podstawę prawną odpowiednio odmowy rejestracji, wykreślenia z rejestru;
oraz przywrócenia zarejestrowania jako podatnika VAT;
numery rachunków rozliczeniowych w banku lub imiennych rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której dana firma jest członkiem, otwartych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą – wskazanych w zgłoszeniu identyfikacyjnym lub zgłoszeniu aktualizacyjnym i potwierdzonych przy wykorzystaniu STIR.
