Nieusprawiedliwiona nieobecność w pracy jest bardzo poważnym naruszeniem obowiązków pracowniczych. Może prowadzić nawet do zwolnienia pracownika. W jaki sposób można ukarać pracownika za nieusprawiedliwioną nieobecność?
Nieusprawiedliwiona nieobecność pracownika to poważne naruszenie. I nie jest tak, że jeśli raz pójdziemy na „wagary od pracy”, to nam się upiecze. Każda nieusprawiedliwiona nieobecność naraża na konsekwencje. Sprawdź, co się wiąże z nieobecnością w pracy.
Spis treści
Co grozi za nieobecność w pracy?
To, jaka kara grozi za nieusprawiedliwioną nieobecność w pracy, określona jest w kodeksie pracy. Bo kodeks pracy to nie tylko przepisy regulujące prawa pracowników, ale i zbiór zasad, które pozwalają pracodawcom zastosować konkretne sankcje. Kodeks pracy pozwala więc zastosować określone sankcje wobec pracownika, który bez zapowiedzi opuszcza pracę. Takie postępowanie może być bowiem ryzykowne dla interesu firmy.
Definicja nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy
Pracownik, który jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę, musi świadczyć pracę w określonym miejscu i określonym czasie. Oznacza to, że musi bezwzględnie przyjść do pracy, by wykonać swoje obowiązki.
Mogą się oczywiście zdarzyć nieprzewidziane, losowe sytuacje, kiedy w pracy nie może się zjawić. W takiej sytuacji można skorzystać np. z urlopu na żądanie lub zwolnienia lekarskiego. W wielu firmach wystarczy informacja do przełożonego o losowym, nagłym zdarzeniu by ten nie wyciągał żadnych konsekwencji.
Problem pojawia się w sytuacji, gdy nieobecność w pracy jest nieusprawiedliwiona. Powszechnie uznaje się, że jeśli pracownik nie przyszedł do pracy, to najpóźniej następnego dnia powinien usprawiedliwić swoją nieobecność. W przeciwnym razie nieobecność może być uznana za porzucenia stanowiska pracy. A to jest już poważnym naruszeniem obowiązków pracownika.
Jeśli zdarzy się nam losowa sytuacja, to najważniejsze byśmy byli w stanie poinformować pracodawcę, o tym, że nie dotrzemy do pracy. Można to zrobić nawet przez osobę trzecią. Jeśli nie jesteśmy w stanie osobiście przekazać informacji o absencji, ale zrobiliśmy wszystko, co w naszej mocy by wiadomość o naszej nieobecności w pracy trafiła do przełożonego, można to uznać za element, który powoduje, że kara nie będzie zbyt poważna.
Nieusprawiedliwiona nieobecność w pracy – konsekwencje
No dobrze. Przypuśćmy jednak, że faktycznie nieobecność zostaje uznana za nieusprawiedliwioną. Należy poznać konsekwencje nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy. Wśród mniej dotkliwych sankcji jest pozbawienie wynagrodzenia. Te najbardziej poważne to zwolnienie dyscyplinarne. Wszystko dlatego, że uznaje się ją za naruszenie obowiązków pracowniczych.
Zanim pracownik zostanie ukarany, pracodawca musi dokładnie sprawdzić, czy nieusprawiedliwienie nieobecności było faktyczne. Chodzi o to, żeby zweryfikować, że była możliwość poinformowania o nieobecności, a także, w jaki sposób nieobecność w pracy zagroziła interesom firmy.
Wśród kar, które można zastosować wobec pracownika, jest upomnienie, nagana, kara pieniężna, a także brak wynagrodzenia za czas nieobecności w pracy. W najbardziej poważnych przypadkach można rozwiązać z pracownikiem umowę o pracę. Można to zrobić, zachowując okres wypowiedzenia albo w formule zwolnienia dyscyplinarnego.
Zwolnienie dyscyplinarne musi być przeprowadzone zgodnie z zasadami zawartymi w kodeksie pracy. Podstawą jest podanie przyczyny zwolnienia. Można zastosować je maksymalnie w ciągu miesiąca od przewinienia pracownika.
4-dniowy tydzień pracy wciąż wzbudza wiele emocji. Są firmy, które eksperymentalnie wprowadziły taki system. Czy pracodawca może wprowadzić 4-dniowy tydzień pracy?
Sposób wykonywania obowiązków przez pracownika, czas pracy, a także harmonogram ustalany jest przez pracodawcę. Ogranicza go jedynie kodeks pracy. Standardem jest 8 godzin pracy dziennie, czyli 40 godzin w tygodniu. Na szczęście kodeks pracy pozwala zmodyfikować czas wykonywania obowiązków. Czy można w takim razie wprowadzić 4-dniowy tydzień pracy?
Spis treści
4-dniowy tydzień pracy
Pracodawca może zdecydować się na skrócenie czasu pracy w przypadku całej firmy, jak i wybranych stanowisk, a nawet konkretnych pracowników. Gdy pracownik złoży do pracodawcy odpowiedni wniosek, będzie można skrócić tydzień pracy.
Pracownik, który chce pracować przez 4 dni w tygodniu, zwykle będzie wykonywał swoje obowiązki przez 10 godzin dziennie. W takiej sytuacji pensja się nie zmieni, bo liczba godzin przepracowanych będzie taka sama jak w zwykłym, 8-godzinnym systemie.
Taki wniosek powinien być przygotowany przez pracownika. Przy wyrażaniu prośby o skrócenie czasu pracy dobrze jest powołać się na art. 143 kodeksu pracy, a także wskazać propozycję skróconego czasu pracy. Można na przykład wpisać we wniosku, kiedy chcemy pracować dłużej, gdy pracownik wykorzysta maksymalny dobowy czas pracy.
Żeby skrócony tydzień pracy mógł być wprowadzony, trzeba zgody przełożonego. Trzeba wtedy wpisać to do umowy o pracę, czyli potrzebny będzie aneks do umowy. Warto wiedzieć, że skrócenie tygodnia pracy nie będzie oznaczało zmniejszenia wymiaru zatrudnienia.
Wszystko dlatego, że zmienia się tylko rzeczywisty czas wykonywania obowiązków pracowniczych. Kodeks pracy określa, że skróconego czasu pracy nie można stosować choćby dla tych, którzy pracują w szkodliwych warunkach, dla pracownic w ciąży, dla młodocianych, dla pracowników, którzy opiekują się dziećmi do 4.roku życia.
Czy można wprowadzić skrócony czas pracy?
Każdy pracodawca ma możliwość odgórnie wprowadzić 4-dniowy tydzień pracy. Zdaniem właścicieli wielu globalnych firm, może to się przyczynić do zwiększenia efektywności pracy.
Jack Ma, założyciel serwisu Alibaba stwierdził, że 4-dniowy tydzień pracy stanie się niedługo standardem. Wszystko przez rosnący poziom automatyzacji i poprawy efektywności. Gdy Microsoft w Japonii wprowadził pracę od poniedziałku do piątku przez 5 tygodni, to okazało się, że o 40 proc. wzrosła wydajność pracowników.
To, czy pracodawca zdecyduje się wprowadzić taki system na stałe, zależy wyłącznie od niego. Praktyka pokazuje, że jest to trudne. Głównie ze względu na klientów, którzy oczekują, że pracownicy będą dostępni dla nich przez cały tydzień. I to największy do tej pory kłopot, który ogranicza upowszechnienie się tego systemu pracy.
Podsumowując, nie jest to zabronione, pracodawca ma prawo wprowadzenia takiego systemu, ale żeby to zrobić trzeba mądrze i przekalkulować czy to się opłaca.
Dobry prawnik, księgowy i doradca podatkowy. To trzy osoby, które zdecydowanie pomogą przedsiębiorcy w poprowadzeniu jego biznesu. Jak jednak wybrać dobrego prawnika?
Pewnych rzeczy w przedsiębiorstwie po prostu nie da się zastąpić niczym innym. Należy do nich dobry prawnik. Sprawdź, dlaczego warto zainwestować w dobrą pomoc prawną. Przeczytaj nasz artykuł i poznaj wszystkie ważne informacje.
Prawnik online
Początkujący przedsiębiorca rzadko może pozwolić sobie na stałą obsługę prawną świadczoną przez doświadczonego mecenasa. Nie oznacza to, że powinien rezygnować ze współpracy z prawnikiem. Jedną z pierwszych okazji do zapoznania się z jakością pracy prawników są serwisy pomocy prawnej online.
Nie ma co kryć, większość spraw rozpatrywanych przez takie serwisy to proste pisma procesowe, albo sporządzenie wzorów umów. Jeśli jako przedsiębiorca chcesz skorzystać z usług jednego z takich serwisów, zwróć uwagę, czy ma prawnika specjalizującego się w sprawach biznesowych.
Zaletą skorzystania z serwisów porad prawnych online jest niższa cena niż w przypadku standardowej, indywidualnej porady prawnej. Nie oznacza to, że usługa oferowana przez serwis prawny online będzie standardowa.
Również tutaj możesz zadać swoje pytania, poprosić o dodatkowe elementy w umowie itd. Co istotne, prawnik pozyskany przez serwis online nie zawsze będzie cię mógł reprezentować, chociażby przed sądem. Nie zawsze też poradzi sobie z bardzo skomplikowanymi procesami.
W przypadku bardziej złożonych spraw, czy problemów biznesowych do rozwiązania potrzebna będzie współpraca z jednym prawnikiem, a nawet całym zespołem prawników. Cena takiej usługi zależy w dużej mierze od renomy konkretnej kancelarii i od stopnia skomplikowania sprawy.
Jeśli nigdy wcześniej nie szukałeś prawnika do obsługi własnej firmy, wiedz, że istnieje kilka elementów, na które należy zwrócić uwagę, decydując się na współpracę z tym specjalistą.
Dobry prawnik – zaufanie
Jedną z najważniejszych cech prawnika jest umiejętność związana z byciem godnym zaufania dla klienta. Prawnik musi wiedzieć o sprawie wszystko, w najdrobniejszych szczegółach musi znać sprawę, którą ma dla nas prowadzić.
Nawet jeśli nie dochowaliśmy należytej staranności lub w znaczący sposób przyczyniliśmy się do tego, że ktoś poniósł szkodę, trzeba o tym powiedzieć prawnikowi. On nie może oceniać naszego zachowania. Ma po prostu wybronić nas od najsurowszej kary. Im klient ma większe zaufanie do prawnika, tym łatwiej jest mu pracować dla klienta.
Prawnicy nie mogą reklamować swoich usług. Stąd najlepsze będą polecenia. Warto podpytać o rekomendacje osób działających w branży, a także znajomych. Zdecydowanie lepiej będzie współpracować z mecenasem, gdy pracował on już dla kogoś nam znanego.
Zbierając rekomendacje, możemy też zapytać o jakość usług i ceny, które stosuje konkretny prawnik. Nie bez znaczenia będzie też umiejętność wygrywania spraw.
Dobry prawnik – pierwsze spotkanie
Prawnik ma być naszym reprezentantem. Stąd pamiętajmy o tym, że najlepsze jest pierwsze wrażenie. Jeśli decydujemy się na kancelarię, w której można osobiście spotkać się z prawnikiem, koniecznie wykorzystajmy to.
Pierwsze wrażenie, jakie zastaniemy, pozwoli nam zorientować się, w jaki sposób adwokat podchodzi do przyszłych klientów. Prawnicy z mniejszym doświadczeniem nie zawsze muszą być gorszym wyborem. Często starają się bardziej niż ich starsi branżowi koledzy. Chcą po prostu zdobyć swoich własnych klientów. W związku z tym zależy im by jak najlepiej wypaść.
Specjalizacja prawnika
Bardzo istotna jest też specjalizacja prawnika. Każda branża ma swoją specyfikę. Dobrze wiec pod tym kątem szukać prawnika. Lepiej będzie współpracować z kimś, kto zna bardzo dobrze niuanse naszego biznesu.
Inną kwestią, którą należy podjąć, jest to, czy prawnik ma być samodzielnym specjalistą, czy też członkiem dużej, renomowanej kancelarii prawniczej. Dobra kancelaria ma świetnych prawników, ale będzie droższa niż usługi samodzielnego prawnika.
Jak więc wybrać dobrego prawnika? Bez wątpienia warto zaufać rekomendacjom znajomych. Mało tego. Zanim ostatecznie zdecydujesz się na wybór określonego prawnika, zleć mu na początek małą sprawę. Potem dodawaj coraz bardziej skomplikowane działania.
W czasach gdy o dobrego pracownika trudno, a bezrobocie jest bardzo niskie, pracodawcy zastanawiają się jak zatrudnić osobę niepełnosprawną. Przeczytaj i sprawdź, jak wygląda zatrudnienie osoby niepełnosprawnej.
Zanim podpowiemy, co zrobić krok po kroku, by zatrudnić osobę niepełnosprawną, warto przypomnieć korzyści związane z zatrudnieniem osoby niepełnosprawnej. Do tych najbardziej atrakcyjnych należy przede wszystkim refundacja poniesionych kosztów z organizacją miejsca pracy osoby niepełnosprawnej, zwolnienie z obowiązkowych wpłat na PFRON, czy refundacja części wynagrodzenia takiej osoby.
Spis treści
Zatrudnienie osoby niepełnosprawnej – stopień niepełnosprawności
O tym, jakie warunki muszą być spełnione w przypadku zatrudnienia osoby niepełnosprawnej, zależy przede wszystkim stopień niepełnosprawności. Od stopnia niepełnosprawności zależał będzie rodzaj pracy, która niepełnosprawny może wykonać, a także jakie korzyści wiążą się z tym dla pracodawcy.
Rozróżnia się trzy stopnie niepełnosprawności: znaczny, umiarkowany, lekki.
Znaczny stopień niepełnosprawności dotyczy osób, które są niezdolne do pracy albo są zdolne do pracy wyłącznie w warunkach pracy chronionej. Wymagają też stałej albo długotrwałej opieki innych osób.
Umiarkowany stopień niepełnosprawności mają osoby z naruszoną sprawnością, które są niezdolne do pracy. Wymagają czasowej pomocy innych osób.
Lekki stopień niepełnosprawności tyczy się osób, które mają naruszoną sprawność organizmu, skutkującą obniżeniem zdolności wykonywania pracy, a pełnienie ról społecznych da się kompensować środkami pomocniczymi, np. przedmiotami ortopedycznymi.
Niepełnosprawny musi mieć orzeczenie, które ustala stopień niepełnosprawności.
Zatrudnienie osoby niepełnosprawnej – co może pracownik niepełnosprawny?
Praca niepełnosprawnego wiąże się z określonymi ograniczeniami. Podstawowa zasada zakłada, że osoba niepełnosprawna nie może pracować dłużej niż 8 godzin na dobę i 40 godzin w tygodniu. W przypadku osoby ze znaczną lub umiarkowaną niepełnosprawnością praca nie może być dłuższa niż 7 godzin dziennie, a także 35 godzin w tygodniu.
Osoby niepełnosprawnej nie można zatrudnić do pracy w porze nocnej. Osoba niepełnosprawna nie może też pracować w godzinach nadliczbowych. Wyjątek stanowi praca związana z pilnowaniem albo przypadek, gdy lekarz opiekujący się niepełnosprawnym wyrazi zgodę na pracę bez uwzględniania tych ograniczeń.
Do ograniczeń należy też dodatkowa przerwa na gimnastykę lub wypoczynek. To 15 minut. Wlicza się ona do czasu pracy. Pracownik niepełnosprawny ma też możliwość skorzystania z dodatkowych 10 dni roboczych urlopu. Te dodatkowe dni przysługują mu, gdy przepracuje jeden rok pracy.
Zatrudnienie osoby niepełnosprawnej – wynagrodzenie
Trzeba pamiętać, że ograniczenie czasu pracy osoby niepełnosprawnej nie wpływa na obniżenie wynagrodzenie. Wynagrodzenie dla pełnego etatu musi być takie samo jak w przypadku osoby zdrowej pracującej przez 8 godzin.
Niepełnosprawny ma prawo do zwolnienia od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, gdy uczestniczy w turnusie rehabilitacyjnym (nie dłużej niż 21 dni roboczych), a także, by wykonać badania specjalistyczne, zabiegi lecznicze, jeśli nie da się ich wykonać poza godzinami pracy.
Zatrudnienie osoby niepełnosprawnej – czy się opłaca?
Jak wspomnieliśmy na początku materiału, opłacalność zatrudnienia osoby niepełnosprawnej wiąże się nie tylko z tym, że dajemy szansę na pracę osobie z ograniczonymi możliwościami podjęcia zatrudnienia. Pozwala także na zwolnienie z obowiązkowych wpłat na rzecz PFRON (Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych).
PFRON finansowany jest przez pracodawców, którzy zatrudniają co najmniej 25 osób w przeliczeniu na pełne etaty, a liczba osób niepełnosprawnych w ich zespole nie przekracza 6%. Jeśli wskaźnik ten jest przekroczony, nie trzeba płacić na PFRON.
Pracodawca musi zapewnić też usprawnienia dla niepełnosprawnego dopasowane do niepełnosprawności. Jeśli takich usprawnień nie wprowadzimy, to będzie to uznane za naruszenie zasady równego traktowania.
Jeśli zdecydujemy się zatrudnić niepełnosprawnego przynajmniej na 36 miesięcy, to możemy otrzymać zwrot kosztów:
Wysokość zwrotu to maksymalnie piętnastokrotność przeciętnego wynagrodzenia.
Zwrot dotyczy wydatków poniesionych po podpisaniu umowy. Żeby otrzymać zwrot, przedsiębiorca musi najpierw zawrzeć umowę ze starostą, a potem przygotować dla niepełnosprawnego środowisko pracy.
Zatrudnienie osoby niepełnosprawnej – zakład pracy chronionej
Jeśli chcesz uzyskać status zakładu pracy chronionej, możesz starać się o dofinansowanie nawet 50% oprocentowania kredytów bankowych. Dotyczy to kredytów związanych z rehabilitacją niepełnosprawnych.
Zatrudnienie osoby niepełnosprawnej najczęściej zaczyna się od ogłoszenia o pracę, w którym określamy oczekiwania wobec kandydata. Gdy jesteśmy już zainteresowani określoną osobą, podpisujemy umowę ze starostą. Dopiero później podejmujemy zatrudnienie.
Zatrudnienie emeryta może być dobrym sposobem na wsparcie osób w starszym wieku. Raz, zyskujemy pracownika ze sporym doświadczeniem – zarówno życiowym, jak i zawodowym. Dajemy też tej osobie możliwość dorobienia do emerytury. Jak zatrudnić emeryta?
Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się wszystkiego, co trzeba wiedzieć o zatrudnieniu emeryta. Jakie składki się odprowadza? Czy można jednocześnie otrzymywać emeryturę i wynagrodzenie za pracę?
Spis treści
Zatrudnienie emeryta – kto to jest emeryt?
Warunki zatrudnienia emeryta i rencisty są praktycznie takie same, dlatego będziemy w materiale skupiać się na obu grupach. To ile będzie kosztowało pracodawcę zatrudnienie emeryta lub rencisty, zależy przede wszystkim od tego, jaka forma umowy będzie z nim zawarta. Inaczej będzie to bowiem wyglądać w przypadku umowy cywilnoprawnej, a inaczej w przypadku umowy o pracę.
Zanim przejdziemy do spraw związanych z zatrudnieniem emeryta lub rencisty, dobrze jest zorientować się najpierw, kim zgodnie z prawem jest emeryt i rencista to osoba, która ma ustalone prawo do otrzymania świadczenia emerytalnego lub rentowego.
Mówiąc inaczej, musi ona spełniać określone warunki do tego by ZUS lub KRUS, mogły wydać decyzję o przyznaniu prawa do tego świadczenia. To, czy taką decyzję wyda ZUS, czy KRUS, zależy od tego, gdzie była ubezpieczona osoba, starająca się o prawo do emerytury lub renty.
Podstawowym warunkiem otrzymania emerytury jest osiągnięcie wieku emerytalnego. Renta jest przyznawana osobom, które nie są zdolne do świadczenia pracy.
Zatrudnienie emeryta a składki ZUS – emeryt na umowie o pracę
Jak wygląda kwestia: zatrudnienie emeryta a składki ZUS? Zatrudnienie emeryta na umowę o pracę wymaga odprowadzania od wynagrodzenia:
składek na ubezpieczenie emerytalne,
składek rentowych,
składek chorobowych, składek wypadkowych,
składek na ubezpieczenie zdrowotne.
Inaczej podchodzi się w tej sytuacji do składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. W przypadku kobiet, które ukończyły 55 lat i mężczyzn, którzy skończyli 60 lat, się ich nie odprowadza.
Może być tak, że emeryt zdecyduje się na rezygnację z pobierania świadczenia, bo wciąż chce pracować. Wówczas, aż do przekroczenia limitu 85 528 zł z jego wynagrodzenia nie odprowadza się zaliczki na podatek dochodowy.
Zatrudnienie emeryta na umowę zlecenie a składki ZUS
W przypadku umowy zlecenia z emerytem sytuacja też nie jest skomplikowana. Jeśli umowa zlecenie to jedyna forma zatrudnienia, podlega ona obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu, a także zdrowotnemu. Ubezpieczenie chorobowe jest dobrowolne.
Jeśli emeryt zatrudniony jest w innym miejscu na umowę o pracę z minimalnym wynagrodzeniem, pracodawca płaci tylko ubezpieczenie zdrowotne. Wyjątek stanowi umowa zlecenie z własnym pracodawcą. Wtedy takie wynagrodzenie traktuje się jak to uzyskiwane z umowy o pracę. Trzeba wówczas rozliczać pełne składki ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego.
Jeśli umowy zlecenia emeryt podpisał z kilkoma firmami, to wszystkie z nich są normalnie oskładkowane aż do momentu, gdy ich wartość osiągnie kwotę minimalnego wynagrodzenia.
Zatrudnienie emeryta na umowę o dzieło
Z emerytem można też oczywiście podpisać umowę o dzieło. W tym przypadku nie ma konieczności płacenia składek ZUS. Dochód jest jednak normalnie opodatkowany.
Emerytura, gdy emeryt pracuje
Jeśli emeryt decyduje się podjąć pracę, to musi jak najszybciej powiadomić o tym ZUS, lub KRUS. Wszystko dlatego, że od wysokości dochodu uzyskiwanego z pracy będzie zależało to, czy emeryt otrzyma niższe, czy wyższe świadczenie.
Myśląc urlop najczęściej mamy w głowie urlop wypoczynkowy. Jest zdecydowanie jednym z najlepszych przywilejów osoby, która jest zatrudniona na umowie o pracę. Urlop taki musi być obowiązkowo udzielony pracownikowi. Czy jednak możliwe jest wydłużenie urlopu?
Zasady urlopu wypoczynkowego są bardzo dokładnie określone w przepisach. Wiadomo, jak długi okres przysługuje pracownikowi, na jakich warunkach się go udziela, a także to, że jeśli przedsiębiorca nie udzieli urlopu wypoczynkowego pracownikowi, to grozi mu kara grzywny. A co z wydłużeniem urlopu?
Spis treści
Ile urlopu przysługuje pracownikowi?
Kodeks pracy przewiduje, że każdy pracownik, który dopiero rozpoczyna pracę, nabywa prawo do urlopu wypoczynkowego już po pierwszym miesiącu. Potem po każdym kolejnym przysługuje mu 1/12 wymiaru urlopu. Każdy, kto przepracował mniej niż 10 lat, ma 20 dni urlopu. Po 10 latach pracy wymiar urlopu to 26 dni. W przypadku gdy pracownik nie wykorzysta całego urlopu w danym roku, musi to zrobić do końca września następnego roku.
Kiedy przysługuje urlop wypoczynkowy?
Jeśli pracownik pracuje w niepełnym wymiarze godzin, to przysługuje mu urlop proporcjonalny. Niezależnie od faktu, czy pracownik ma pełny wymiar zatrudnienia, czy częściowy, zawsze o udzielenie urlopu musi poprosić pracodawcę. Dopiero gdy pracodawca wyrazi na to zgodę, pracownik może z urlopu skorzystać. Warto wiedzieć, że nawet w przypadku istnienia planu urlopów w firmie i ustalenia urlopu pracownikowi, nie może on „ot tak z niego skorzystać”. Urlop musi być potwierdzony przez pracodawcę.
W przypadku urlopu zaległego pracodawca może go udzielić pracownikowi, nawet jeśli ten nie chce skorzystać z takiego uprawnienia. Pracownik nie może zrzec się urlopu.
W sytuacji, gdy pracownik przebywa na urlopie wypoczynkowym, a zachodzą okoliczności powodujące, że obecność pracownika w firmie jest niezbędna, można pracownika z urlopu odwołać. W takim jednak przypadku pracodawca zobowiązany jest do pokrycia wszystkich kosztów poniesionych przez pracownika. Chodzi np. o koszty związane z przerwaną rezerwacją, kosztem wypoczynku pracownika.
Wydłużenie urlopu – komu przysluguje?
Kodeks pracy przewiduje 20 lub 26 dni urlopu (w zależności od stażu pracy). Osoby niepełnosprawne mają dodatkowe 10 dni urlopu. Żeby takie dodatkowe dni były udzielone, trzeba mieć zaświadczenie o niepełnosprawności.
Dłuższy niż zwykle urlop wypoczynkowy mają też pracownicy socjalni zatrudnieniu w ośrodku pomocy społecznej lub centrum pomocy rodzinie. Dzieje się tak, gdy wśród ich obowiązków jest, chociażby robienie wywiadów środowiskowych. Po 5 latach pracy na tym stanowisku nabywa się dodatkowego urlopu.
Urlop sędziego
Dodatkowy urlop przysługuje również sędziom i prokuratorom. I tak po 10 latach pracy mają dodatkowe 6 dni roboczych, a po 15 latach pracy dodatkowe 12 dni roboczych urlopu.
Dodatkowy urlop nauczyciela
Nie można też zapominać o nauczycielach. Nauczyciel pracujący w szkole ma urlop w czasie ferii zimowych i wakacji letnich. Można jednak zobowiązać nauczyciela do tego by w czasie ferii lub wakacji przeprowadził egzamin, czy opracowywał program albo zajmował się wszystkimi innymi sprawami związanymi z rozpoczęciem roku szkolnego. Jeśli w danej szkole nie ma ferii, to urlop wypoczynkowy dla nauczyciela to 35 dni.
No dobrze, czy można przedłużyć pracownikowi urlop?
Kodeks pracy dokładnie określa, ile dni urlopu przysługuje pracownikowi. Jeśli pracodawca chciałbym wysłać pracownika na dłuższy urlop lub gdy wnioskuje o to pracownik, można skorzystać z urlopu bezpłatnego. Można go wykorzystać w dowolnym celu. Jeśli pracodawca wyrazi zgodę na bezpłatny urlop, to może on trwać dowolny czas.
Zaległości podatkowe mogą być spowodowane różnymi nieprzewidzianymi okolicznościami. Jak się okazuje, przedsiębiorca może zawnioskować nie tylko o rozłożenie zaległości na raty, ale także o umorzenie zaległości podatkowej. W jaki sposób?
Przedsiębiorca musi płacić podatki w terminie. Może się jednak zdarzyć, że na skutek nieprzewidzianych sytuacji dojdzie do zaległości podatkowych. W razie kłopotów z uregulowaniem ich od razu można złożyć wniosek o rozłożenie zaległości na raty, a także o umorzenie.
Spis treści
Umorzenie zaległości podatkowej – czym jest zaległość podatkowa?
Zaległość podatkowa to kwota podatku lub innych należności publicznych, która nie została zapłacona w terminie przez podatnika lub płatnika.
Podatnicy mają obowiązek terminowo składać deklaracje podatkowe oraz regulować swoje zobowiązania podatkowe w określonych terminach. W przypadku braku zapłaty w terminie lub niedokładnego uiszczenia należności, podatnikowi przysługuje zaległość podatkowa.
Wysokość zaległości podatkowej zależy od rodzaju podatku oraz od okresu, za który podatek został należny. Wraz z upływem czasu, zaległość podatkowa może ulec zwiększeniu z powodu naliczania odsetek lub kar za nieterminową płatność.
Zaległości podatkowe są poważnym problemem, ponieważ mogą prowadzić do egzekucji komorniczej, zajęcia majątku lub kont bankowych, a także do innych sankcji finansowych, takich jak grzywny czy kary administracyjne.
Umorzenie zaległości podatkowej
Ordynacja podatkowa zakłada możliwość umorzenia zaległości podatkowych. Prawo przewiduje, że w określonych sytuacjach organ podatkowy może umorzyć zaległość podatkową. Przede wszystkim musi to być uzasadnione ważnym interesem podatnika albo interesem publicznym.
Co istotne, umorzenie zaległości możliwe jest wyłącznie na wniosek podatnika. Umorzenie dotyczyć może tylko zaległości podatkowej, czyli zobowiązania, którego termin zapłaty już minął. Nie można umorzyć podatku, którego termin płatności jeszcze nie minął.
Umorzenie zaległości podatkowej – jak to zrobić?
Umorzenie zaległości podatkowej zaczyna się od wniosku podatnika. Sam podatnik musi o to poprosić urząd skarbowy. Ordynacja podatkowa przewiduje jednak sytuację, w której to urzędnicy sami mogą rozpocząć procedurę umorzenia zaległości.
Może tak być, gdy istnieje przypuszczenie, że w ramach postępowania egzekucyjnego nie będzie można uzyskać kwoty, która przewyższy wydatki egzekucyjne albo gdy zaległość podatkowa nie jest wyższa niż pięciokrotność wartości kosztów upomnienia, albo gdy podatnik zmarł i nie zostawił żadnego majątku, a nie ma spadkobierców.
Jeśli choć jedna z tych przesłanek zajdzie, nie oznacza to automatycznie umorzenia zaległości. W tym przypadku procedura jest uproszczona. Decyzja o umorzeniu zaległości pozostawiana jest w aktach sprawy.
Umorzenie zaległości podatkowej – kiedy można to zrobić?
No dobrze, a co w sytuacji, gdy to sam podatnik chciałby poprosić o umorzenie zaległości podatkowej? Jak już wspomnieliśmy, urzędnicy mogą umorzyć zaległość podatkową, jeśli jest to uzasadnione ważnym interesem podatnika albo interesem publicznym.
Chodzi np. o sytuacje losowe, które spowodowały, że podatnik nie jest w stanie zapłacić podatku w terminie. Interes publiczny zakłada sytuację, w której zapłata zaległości powodowałaby konieczność sięgnięcia przez podatnika po pomoc państwa. Warto pamiętać, że nie chodzi tu o sytuację, w której podatnik boryka się z przejściowymi problemami finansowymi. Mowa jest raczej o poważnych, losowych zdarzeniach.
Zaległość podatkowa może zostać umorzona w kilku przypadkach. Wszystkie one są określone w przepisach prawa podatkowego i wymagają szczegółowej analizy indywidualnej sytuacji podatnika.
Poniżej przedstawiamy kilka sytuacji, w których zaległość podatkowa może zostać umorzona:
Gdy podatnik jest niewypłacalny – w przypadku, gdy wierzyciele podatkowi nie mają szans na odzyskanie swoich należności od podatnika, organ podatkowy może podjąć decyzję o umorzeniu zaległości podatkowej.
Gdy zaległość podatkowa jest znikoma – w sytuacji, gdy kwota zaległości jest niewielka, a koszty egzekucyjne przewyższają kwotę zaległości, organ podatkowy może zdecydować o umorzeniu zaległości podatkowej.
Gdy podatnik zmarł – w przypadku, gdy podatnik umiera i nie zostawia majątku, z którego można by pokryć zaległości podatkowe, organ podatkowy może zdecydować o umorzeniu zaległości podatkowej.
Gdy podatnik jest uprawniony do zwolnienia lub odroczenia płatności podatku – jeśli podatnik spełnia określone przepisami kryteria.
Umorzenie zaległości podatkowej – jak napisać wniosek?
Oto kilka wskazówek, jak napisać wniosek o umorzenie zaległości podatkowej:
Wnioskodawca powinien wskazać swoje dane osobowe oraz numer identyfikacyjny podatnika (NIP).
Należy wskazać, jakie zobowiązanie podatkowe ma zostać umorzone, w tym kwotę zaległości podatkowej oraz okres, na który ten podatek się odnosi.
Należy wyjaśnić przyczyny, dla których podatnik nie mógł uiścić zobowiązania podatkowego. Należy opisać sytuację finansową, z której wynikają trudności w regulowaniu zobowiązań podatkowych.
Wnioskodawca powinien przedstawić dokumenty potwierdzające sytuację finansową. Mogą to być m.in. zaświadczenia otrzymane od pracodawcy, wyciągi z kont bankowych, dokumenty związane z sytuacją rodziną (np. dokumenty potwierdzające rozwód, utratę pracy przez współmałżonka, etc.).
Wnioskodawca powinien przedstawić swoje propozycje sposobu regulowania zobowiązania podatkowego po umorzeniu zaległości. Warto wskazać, jakie formy spłaty podatku są dla nas najlepsze (np. płatność w ratach, odroczenie terminu płatności itp.).
Wnioskodawca powinien zakończyć wniosek prośbą o rozpatrzenie wniosku o umorzenie zaległości podatkowej i podpisać wniosek.
Ważne jest, aby wniosek o umorzenie zaległości podatkowej był dokładny, zwięzły i precyzyjny. Należy przedstawić wszystkie istotne informacje, które mogą wpłynąć na pozytywne rozpatrzenie wniosku o umorzenie zaległości podatkowej.
Umorzenie zaległości podatkowej – czy zaległość podatkowa jest umarzana zawsze?
Do umorzenia zaległości podatkowej nie wystarczy samo złożenie wniosku. Dopiero po nim jest wydawana decyzja, która jest uznaniowa. Urzędnicy mają pełną swobodę w tym zakresie. Nawet jeśli umorzenie byłoby korzystne z perspektywy interesu podatnika albo publicznego, wcale nie muszą się na nie zgodzić.
Jeśli zaległość podatkowa dotyczy podatku dla samorządu terytorialnego, które pobiera naczelnik urzędu skarbowego, to o możliwości umorzenia zaległości decyzję podejmuje naczelnik urzędu skarbowego. Decyzja o umorzeniu zaległości nie jest zaskarżalna.
To wszystko powoduje, że złożenie wniosku o umorzenie zaległości podatkowych rodzi konkretne ryzyko. Jeśli urząd nie umorzy zaległości, to trzeba będzie zapłacić całą zaległość z odsetkami.
Proces umorzenia zaległości podatkowej może wyglądać różnie w zależności od konkretnych okoliczności. Niemniej, ogólnie rzecz biorąc, proces ten może przebiegać zgodnie z poniższymi krokami:
Złożenie wniosku o umorzenie zaległości podatkowej – osoba, która chce ubiegać się o umorzenie zaległości podatkowej, musi złożyć odpowiedni wniosek do właściwego organu podatkowego. Wniosek ten powinien zawierać uzasadnienie oraz dokumenty potwierdzające trudną sytuację finansową wnioskodawcy.
Rozpatrzenie wniosku – organ podatkowy dokonuje analizy wniosku oraz dokumentów przedstawionych przez wnioskodawcę i podejmuje decyzję w sprawie umorzenia zaległości podatkowej.
W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku następuje umorzenie zaległości podatkowej lub jej części. W przypadku negatywnego rozpatrzenia wniosku osoba składająca wniosek może złożyć odwołanie od decyzji do właściwego organu podatkowego.
Warto podkreślić, że każdy przypadek umorzenia zaległości podatkowej jest rozpatrywany indywidualnie, na podstawie konkretnych okoliczności danego przypadku.
Czy przedsiębiorca może sprzedawać wszystko bez żadnych ograniczeń? Jaka jest odpowiedzialność za produkt, który wprowadza na rynek? Przeczytaj i poznaj najważniejsze informacje.
Kwestia odpowiedzialności za towar ze strony producenta budzi sporo kontrowersji. Z jednej strony klienci chcą by produkty, które kupują, były niezawodne. Z drugiej, producentom zależy na tym, by klienci kupowali coraz to nowsze. Klienci opierają często swoje wybory na gwarancji producenta. Czy w związku z tym przedsiębiorca musi udzielić gwarancji na towar lub usługę? Jak z jego odpowiedzialnością za produkt?
Spis treści
Czy przedsiębiorca musi udzielić gwarancji produktowej?
Przedsiębiorca może, choć nie musi udzielać gwarancji. Gdy jednak gwarancji udzieli, to oznacza to dokładnie tyle, że w określonych sytuacjach konsument, który kupił towar, lub usługę może np. żądać naprawy.
Dobrze by dokument, który określa warunki gwarancji, zawierał pewne ograniczenia. Chodzi o to, by producent sprzętu miał możliwość zabezpieczyć się przed ewentualnymi szkoda związanymi, chociażby z niewłaściwym użytkowaniem czy serwisowaniem produktu przez klienta.
Niektórzy producenci określają różne warunki gwarancji dla konkretnego terytorium, a także odrębny czas, w którym obowiązuje gwarancja. Może to być spowodowane, chociażby minimalną długością gwarancji określoną przez prawo danego kraju.
Gwarancja, a reklamacja
Odpowiedzialność związana z gwarancją nie jest tym samym co prawo do reklamacji. Jeśli przedsiębiorca sprzeda towar wadliwy albo niezgodny z umową, to niezależnie od tego, czy udzielił na niego gwarancji, czy nie, kupujący (konsument) może skorzystać z prawa do reklamacji. Reklamacja i gwarancja są od siebie niezależne. Jeśli korzysta się z jednego, to można skorzystać i z drugiego.
Odpowiedzialność przedsiębiorcy związana jest też z rękojmią. Mówiąc bardzo wprost, jest to odpowiedzialność za wadę towaru, zarówno fizyczną, jak i wadę prawną. I to niezależnie, czy sprzedawca zdawał sobie sprawę z wady danego produktu, czy nie. Jeśli więc łańcuch kolejnych dostawców jest długi, warto zadbać o to, by przedsiębiorca za każdym razem wiedział, kto jest ogniwem odpowiadającym za ewentualną wadę.
Wada produktu
Wada produktu w polskim prawie odnosi się do stanu, gdy istnieje niezgodność rzeczy z umową. Mowa o sytuacji, gdy dany przedmiot nie ma właściwości, którą powinien posiadać, a sprzedawca zapewniał, że je posiada. Wada jest również wtedy, gdy towar został nieprawidłowo zamontowany w sklepie, a użytkownik uruchomił go zgodnie z instrukcją.
Przykład? Jeśli sprzedawca przekonuje, że wiertarka będzie w stanie wiercić w betonie, a dokumenty wskazują na to, że ma za małą moc na to, to wtedy mówimy o wadzie. To samo tyczy się producenta i sprzedawcy. Jeśli producent zapewnia sprzedawcę, że produkt ma określone właściwości, a w rzeczywistości takowych nie posiada, to produkt po prostu ma wadę.
Wada prawna dotyczy sytuacji, w której np. sprzedana rzecz nie należy do osoby trzeciej. Mówiąc inaczej, gdy używanie produktu wiąże się z pewnymi ograniczeniami.
Zarządca sukcesyjny chroni ciągłość działania jednoosobowej działalności po śmierci przedsiębiorcy. Gwarantuje to, że zatrudnieni pracownicy mogą dalej pracować, a kontrahenci bez kłopotu rozliczyć swoje należności.
Śmierć przedsiębiorcy, który prowadzi firmę w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, jest nie lada problemem. Wszystko dlatego, że pod względem formalnym przypisana jest do nazwiska konkretnego przedsiębiorcy i jest związana tylko z nim. W momencie, gdy taki przedsiębiorca umiera, firma przestaje istnieć i musi zostać wykreślona z ewidencji działalności gospodarczej. Chyba że przedsiębiorstwo ma zarządcę sukcesyjnego.
Spis treści
Kto to jest zarządca sukcesyjny?
Zarządca sukcesyjny pozwala na kontynuowaniedziałalności gospodarczejpo śmierci przedsiębiorcy. Firma otrzymuje wtedy status tzw. przedsiębiorstwa w spadku. Numer NIP działalności pozostaje taki sam, pracownicy nadal mogą pracować, a firma rozlicza się bez kłopotów. Zarządca sukcesyjny jest w stanie kontynuować prowadzenie firmy na podstawie wydanych na zmarłego przedsiębiorcę koncesji i zezwoleń.
Ustawa o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej ustanawia zasady zarządzania firmą w czasie od śmierci przedsiębiorcy do chwili podziału spadku.
Zarządca sukcesyjny musi zostać powołany za życia przedsiębiorcy. Odpowiada za zarządzanie firmą po śmierci przedsiębiorcy. Co istotne, odpowiada on jedynie za zarządzanie majątkiem, ale nie jest właścicielem przedsiębiorstwa.
Właścicielem przedsiębiorstwa w spadku jest spadkobierca. Jest nim ten, kto otrzymał spadek w testamencie, albo też spadkobierca ustawowy. W związku z tym spadkobiercom należą się udziały w zysku. Odpowiadają też za straty wynikające z prowadzenia firmy. Zysk spadkobiercom wypłaca zarządca. Jest on wypłacany proporcjonalnie do udziału w spadku.
Powołanie zarządcy sukcesyjnego
Przedsiębiorca musi powołać swojego zarządcę sukcesyjnego jeszcze za życia. Trzeba to zrobić w formie pisemnej, a osoba powołana do roli zarządcy sukcesyjnego musi wyrazić na to zgodę. Zarządca musi wpisać się rejestru CEIDG.
Brak zarządu sukcesyjnego
Przepisy prawa zakładają, że jeśli za życia przedsiębiorcy nie został powołany zarządca sukcesyjny, to można go ustanowić po śmierci przedsiębiorcy, jeśli zgodę na to wyrażą spadkobiercy, których łączny udział w przedsiębiorstwie w spadku przekracza 85%. Może on być również ustalony przez małżonka przedsiębiorcy albo spadkobierca windykacyjny. Takie osoby w ciągu 2 miesięcy od śmierci przedsiębiorcy muszą ustanowić zarządcę sukcesyjnego.
Zadania zarządcy sukcesyjnego
Zarządca sukcesyjny działa na rzecz właścicieli przedsiębiorstwa w spadku, zarządza środkami finansowymi dostępnymi na rachunku bankowym zmarłego przedsiębiorcy. Zarządca może być tylko jeden. Gdy przejmuje zarządzanie firmą, może posługiwać się tym samym NIP-em, którego używał przedsiębiorca przed śmiercią. Nazwa firmy również się nie zmienia. Trzeba jednak pamiętać, żeby w nazwie umieścić dopisek „przedsiębiorstwo w spadku”
Czas trwania zarządu sukcesyjnego to dwa lata. W określonych sytuacjach sąd może przedłużyć czas działania zarządcy do pięciu lat.
Warto pamiętać, że gdy zarządca sukcesyjny przejmuje zarządzanie przedsiębiorstwem w spadku, cały czas funkcjonują umowy o pracę zatrudnionych. Umowy takie wygasają, dopiero gdy wygaśnie zarząd sukcesyjny.
Zarządca otrzymuje za swoje działanie wynagrodzenie. Jest ono wypłacane przez właścicieli, czyli spadkobierców. Ponosi on odpowiedzialność za wszystkie zobowiązania związane z prowadzeniem firmy w spadku. Odpowiada też za przygotowanie wykazu majątku przedsiębiorstwa na dzień otwarciu spadku.
Pieczęć kwalifikowana – wygodne rozwiązanie dla Twojej firmy
Pieczęć kwalifikowana to usługa zaufania przeznaczona dla osób prawnych. Za jej pomocą potwierdzisz, że dokument jest autentyczny i nie został naruszony. To niezawodne narzędzie w kontaktach z kontrahentami i wewnętrznych działaniach firmy. Pieczęć elektroniczną pochodząca od kwalifikowanego dostawcy zaufania kupisz napieczeckwalifikowana.pl. Jest absolutnie niezbędna, jeśli chcesz wygodnie korzystać z KSeF.
Dziedziczenie jednoosobowej firmy może być nie lada kłopotem. Wszystko dlatego, że taka działalność związana jest bezpośrednio z nazwiskiem właściciela. Firma taka nie ma osobnego majątku niż ten należący do przedsiębiorcy. Jak więc wygląda dziedziczenie firmy?
Śmierć właściciela jednoosobowej działalności gospodarczej może być nie lada problemem dla spadkobierców. Trudno bowiem wyodrębnić majątek wyłącznie firmowy. Zgodnie z prawem całość przychodów, jak i kosztów związana jest z nazwiskiem osoby prowadzącej działalność gospodarcza.
Spis treści
Dziedziczenie firmy
Po śmierci przedsiębiorcy jego firma przestaje istnieć. A raczej przestawała istnieć do niedawna. Obecnie funkcjonuje ustawa o zarządzie sukcesyjnym. Reguluje zasady prowadzenia działalności po śmierci jej założyciela. Co istotne, ustawa o zarządzie sukcesyjnym dotyczy wyłącznie jednoosobowych działalności gospodarczych.
Dziedziczeniem dość dokładnie zajmuje się kodeks cywilny. Zapisy kodeksu cywilnego przewidują, że z chwilą śmierci osoby, wszelkie prawa i obowiązki majątkowe przechodzą na określone osoby. Czy można więc dziedziczyć działalność gospodarczą?
Formalnie działalności gospodarczej nie da się odziedziczyć. Wszystko dlatego, że wpis do CEiDG nie jest prawem ani obowiązkiem, które znaleźlibyśmy w kodeksie cywilnym. Firmę wykreśla się z ewidencji po śmierci przedsiębiorcy. O ile nie ma określonego zarządcy sukcesyjnego.
W kodeksie cywilnym określone są warunki dziedziczenia przedsiębiorstwa rozumianego jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, które są przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej.
Jeśli spadkobierca chce prowadzić nadal działalność gospodarczą spadkodawcy, to musi uzyskać własny wpis do ewidencji działalności gospodarczej.
Trochę inaczej dzieje się w przypadku spółki cywilnej. Spółka cywilna jest spółką osobową i nie obejmują jej przepisy kodeksu spółek handlowych. W tym przypadku każdy wspólnik prowadzi odrębną działalność gospodarczą. Wkład każdego z nich staje się wspólną własnością każdego ze wspólników. Gdy jeden ze wspólników spółki cywilnej umrze, to pozostali wspólnicy muszą spłacić spadkobierców.
Majątek jednoosobowej firmy po śmierci przedsiębiorcy
Wyobraźmy sobie jednak sytuację, że mamy do czynienia z jednoosobową działalnością gospodarczą, w której pracuje tylko przedsiębiorca. Nie ma zatrudnionych pracowników etatowych. Firma prosperuje bardzo dobrze. Przedsiębiorca jest właścicielem kilku nieruchomości, sporej liczby specjalistycznego sprzętu budowlanego i maszyn. Nie ma też ustanowionego zarządcy sukcesyjnego.
Biorąc pod uwagę, że w przypadku jednoosobowej działalności gospodarczej cały majątek „firmy” jest tak naprawdę własnością przedsiębiorcy, a nie firmy, to gdy przedsiębiorca umrze, wszystkie rzeczy materialne wchodzą do masy spadkowej i stanowią własność spadku. W zależności od tego, czy przedsiębiorca spisał testament, czy nie, stosujemy tu przepisy kodeksu cywilnego o dziedziczeniu.
Majątek dzielimy między spadkobierców. I nie ma znaczenia, że został on zakupiony na potrzeby działalności gospodarczej. Zawsze jest własnością przedsiębiorcy i wchodzi do jego majątku.
Dziedziczenie spółki handlowej
Spółka podlegająca przepisom kodeksu spółek handlowych ma swój własny majątek, jest osobnym bytem. Dziedziczeniu podlegać więc mogą jedynie udziały w tej spółce, a nie sam majątek jako taki.
Pieczęć kwalifikowana – wygodne rozwiązanie dla Twojej firmy
Pieczęć kwalifikowana to usługa zaufania przeznaczona dla osób prawnych. Za jej pomocą potwierdzisz, że dokument jest autentyczny i nie został naruszony. To niezawodne narzędzie w kontaktach z kontrahentami i wewnętrznych działaniach firmy. Pieczęć elektroniczną pochodząca od kwalifikowanego dostawcy zaufania kupisz napieczeckwalifikowana.pl. Jest absolutnie niezbędna, jeśli chcesz wygodnie korzystać z KSeF.
