Strona główna Blog Strona 52

Nowy urlop opiekuńczy – czy jest płatny? Na kogo przysługuje?

0
urlop opiekuńczy

W dniu 26 kwietnia 2023 r. wszedł w życie pakiet zmian – jest to efekt implementacji prawa unijnego. Zmiany te mają na celu zapewnienie work-life balance pracownikom oraz wzmocnienie pozycji przetargowej osób zatrudnionych w relacjach z pracodawcą. Wśród zmian, jakie zostały wprowadzone, znajduje się nowy urlop opiekuńczy. Komu przysługuje?

Komu przysługuje urlop opiekuńczy?

Jeśli zastanawiasz się, komu przysługuje urlop opiekuńczy, odpowiedź na to pytanie jest prosta: osobom, które zostały zatrudnione na etacie. Nowy urlop opiekuńczy to rozwiązanie, zgodnie z którym w myśl art. 1731 Kodeksu pracy:

„§ 1.

Pracownikowi przysługuje w ciągu roku kalendarzowego urlop opiekuńczy, w wymiarze 5 dni, w celu zapewnienia osobistej opieki lub wsparcia osobie będącej członkiem rodziny, lub zamieszkującej w tym samym gospodarstwie domowym, która wymaga opieki lub wsparcia z poważnych względów medycznych”.

Powodem wprowadzenia bezpłatnego, 5-dniowego urlopu opiekuńczego jest implementacja przepisów unijnych – chodzi  tu o dyrektywy:

  • 2019/1152 z dn. 20 czerwca 2019 r.,
  • 2019/1158 z dn. 20 czerwca 2019 r.

W związku z tym należało dostosować ustawę z dn. 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy.

Ile wynosi urlop opiekuńczy 2023?

Urlop opiekuńczy w 2023 roku wynosi pięć dni w wymiarze rocznym. Urlop ten można wykorzystać jednorazowo lub w częściach – przepisy nie ograniczają pracownika do tego, by np. podzielił on przysługujący mu urlop opiekuńczy np. na dwie części.

Tak rozumiany urlop opiekuńczy jest udzielany w czasie, który stanowi dla zatrudnionego dzień pracujący (zgodnie z rozkładem czasu pracy).

Wprowadzony w kwietniu 2023 roku urlop opiekuńczy jest uzupełnieniem innych świadczeń przysługujących pracownikowi. Taki stan rzeczy oznacza, że jeśli wykorzystasz nowy urlop opiekuńczy, nie zmniejszasz w ten sposób puli urlopu wypoczynkowego czy przysługującego w wymiarze 16 godzin/2 dni rocznie zwolnienia na opiekę nad dzieckiem (takie zwolnienie przewiduje 188 Kodeksu pracy).

Czy urlop opiekuńczy jest płatny?

Z jednej strony 5 dni urlopu opiekuńczego rocznie to spore ułatwienie z punktu widzenia pracownika. Dzięki temu udogodnieniu może on uniknąć wykorzystywania urlopu wypoczynkowego po to, by sprawować opiekę nad chorym członkiem rodziny.

Z drugiej jednak strony trzeba mieć na uwadze, że taki urlop jest bezpłatny. Warto zdawać sobie z tego sprawę w szczególności, jeśli mamy napięty budżet domowy. Przykładowo, w przypadku, gdy chcemy wykorzystać jednorazowo wszystkie pięć dni, musimy być przygotowani na otrzymanie wynagrodzenia miesięcznego niższego aż o jedną czwartą (zakładając, że miesiąc pracy wynosi 160 godzin w miesiącu).

Kiedy można wziąć urlop opiekuńczy?

Urlop opiekuńczy może zostać wykorzystany przez pracownika po to, by zająć się opieką nad członkiem rodziny (małżonek, dziecko, rodzic) lub inną osobą zamieszkującą w danym gospodarstwie domowym, która z różnych powodów wymaga opieki medycznej.

Czy pracodawca może odmówić urlopu opiekuńczego?

Zasadniczo, pracodawca nie może odmówić urlopu opiekuńczego pracownikowi (przepisy nie mówią jasno, czy pracodawca ma takie prawo). Oczywiście, konieczne jest, by pracownik mógł uargumentować swoje żądanie.

Ważne jest, by pracownik złożył wniosek o udzielenie urlopu opiekuńczego na co najmniej jeden dzień zamiarem skorzystania z tego urlopu. Wniosek o urlop może mieć formę papierową lub elektroniczną.

Zmiany w kodeksie pracy 2023 r., które zostały związane z wdrożeniem dyrektyw unijnych, weszły w życie w dn. 26.04.2023 r. Zostały one wprowadzone w ramach ustawy z 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw

We wniosku powinny znaleźć się takie informacje jak

  • dane (tzn. imię i nazwisko) pracownika-wnioskodawcy oraz osoby, która wymaga tego, by sprawować nad nią opiekę. Konieczne jest również wskazanie stopnia pokrewieństwa oraz adresu wspólnego gospodarstwa domowego,
  • uzasadnienie, tzn. okoliczności, które sprawiają, że konieczne jest zapewnienie opieki danej osobie. Co ważne, nie oznacza to, że należy we wniosku „dzielić się” z pracodawcą szczegółami na temat stanu zdrowia osoby wymagającej wsparcia.

5 dni bezpłatnego urlopu opiekuńczego nie są może rewolucyjnym rozwiązaniem, ale w połączeniu z innymi zmianami wprowadzonymi w 2023 r. poprawiają one sytuację etatowców.

Na czym polegają umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania?

0
umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania

Polska gospodarka jest silnie zglobalizowana, a przedsiębiorcy z naszego kraju działają również w innych państwach. Podobnie przedstawia się sytuacja, jeśli chodzi o pracowników – emigracja zarobkowa to wciąż mocno rozpowszechnione zjawisko.

Takie rozwiązanie pozwala im na zwiększenie skali działalności oraz dochodów, ale niesie ze sobą również szereg wyzwań. Jednym z nich jest podleganie pod opodatkowanie dochodów jednocześnie w dwóch różnych krajach. Sposobem na uniknięcie tego problemu jest umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierana między Polską i państwami trzecimi.

Czym jest umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania?

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania (czasem stosuje się także akronim UPO) to takie porozumienie zawarte między dwoma państwami. Jego celem jest ochrona interesów podatników osiągających dochody w dwóch różnych państwach. Dzięki takim porozumieniom mona uniknąć dwukrotnego opodatkowania dochodów, co byłoby dla podatnika niesprawiedliwe.

Chociaż termin „unikanie podwójnego opodatkowania” może nasuwać pewne skojarzenia z przestępstwami podatkowymi, to rzeczywistość wygląda zupełnie inaczej. Stosowanie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania to jak najbardziej legalne rozwiązanie.

Gdyby nie ograniczono/zlikwidowano problemu, jakim jest podwójne opodatkowanie, znacznie osłabiłoby to migracje zarobkowe, a co za tym idzie – przepływy kapitału między różnymi krajami.

Jeśli chcesz zapoznać się z umową podpisaną przez Polskę z innym krajem, możesz przejrzeć wykaz umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Pełna lista znajduje się na rządowej stronie internetowej (link znajdziesz tutaj).

Czym jest podwójny podatek?

Aby zrozumieć, czym jest podwójny podatek, trzeba zdawać sobie sprawę z istnienia mechanizmu określanego jako tzw. ograniczony i nieograniczony obowiązek podatkowy. 

O pierwszym wariancie mowa jest w sytuacji, gdy dany podatnik przebywał na terenie Polski przez co najmniej połowę roku (183 dni) i posiada w naszym kraju tzw. ośrodek interesów życiowych. W takim wypadku WSZYSTKIE osiągnięte w danym roku dochody podlegają opodatkowaniu w Polsce. 

Oznacza to, że jeśli np. 80% zarobku danej osoby pochodzi z Polski, zaś 20% z innego kraju, konieczne jest przyjęcie takich rozwiązań, by te 20% nie było opodatkowane i w Polsce, i w innym państwie.

W pozostałych przypadkach stosuje się tzw. ograniczony obowiązek podatkowy. W pewnym uproszczeniu oznacza to, że podatnik rozlicza się z polskim fiskusem jedynie z tych dochodów, które zostały wypracowane w Polsce.

Podwójny podatek dotyczy takich sytuacji, w których dana osoba mieszka i osiąga dochody w różnych krajach. To właśnie dlatego wprowadzono umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jakie kraje mają umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Polską?

Polska ma zawarte umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z kilkudziesięcioma państwami – poniżej wymieniliśmy jedynie niektóre spośród nich:

  • Baliwat Guernsey,
  • Bośnia i Hercegowina,
  • Bułgaria,
  • Cypr,
  • Czarnogóra (umowa z Jugosławią),
  • Słowenia,
  • Stany Zjednoczone,
  • Szwajcaria,
  • Tadżykistan,
  • Tajwan,
  • Turcja,
  • Uzbekistan,
  • Wielka Brytania i Północna Irlandia,
  • Wietnam,
  • Zimbabwe,
  • Zjednoczone Emiraty Arabskie.

Jak widać, wyżej wymienione państwa – a powyższa lista to tylko niewielka część całego katalogu – to kraje właściwie z każdego regionu świata. 

Choć niektóre z nich zdecydowanie nie są kojarzone jako cel emigracji zarobkowej czy ekspansji biznesowej, to mimo wszystko podpisanie porozumień w tym zakresie jest konieczne. Dzięki temu osoby osiągające dochody za granicą mogą prawidłowo je rozliczyć.

Kiedy możesz skorzystać z UPO?

Jeśli chodzi o korzystanie z umów unikania podwójnego opodatkowania, staje się to możliwe m.in. w następujących sytuacjach:

  • osiąganie dochodów w ramach zawartej umowy o pracę – a zatem unikanie podwójnego opodatkowania jest stosowane w przypadku migrantów zarobkowych,
  • działalność biznesowa na rynkach międzynarodowych,
  • osiąganie dochodów kapitałowych – jak wiadomo, w XXI w. można z łatwością  nabywać papiery wartościowe z innych krajów. Przykładowo, dotyczy to takich sytuacji jak otrzymanie dywidendy z tytułu posiadania akcji spółki zarejestrowanej w innym państwie,
  • osiąganie świadczeń dla bezrobotnych z Polski podczas poszukiwania pracy za granicą.

Jakie warunki musisz spełnić, aby skorzystać z UPO?

Jeśli zostały spełnione przesłanki do podwójnego opodatkowania dochodów z różnych krajów, można tego uniknąć poprzez następujące sposoby działania:

  • metoda wyłączenia z progresją,
  • metoda proporcjonalnego odliczenia.

Rzecz jasna, uniknięcie podwójnego opodatkowania jest możliwe dopiero wówczas, gdy Polska podpisała z danym krajem stosowną umowę. Do wyjątków w tej kwestii należy m.in. Tajwan (z uwagi na skomplikowaną sytuację geopolityczną).

Przeczytaj więcej o rozliczaniu podatku.

Czym jest NIP?

0
nip

NIP, czyli numer identyfikacji podatkowej pozwala na identyfikację i rozróżnienie podatników będących przedsiębiorcami. Podatnicy będący osobami fizycznymi identyfikują się PESEL-em. NIP składa się z 10 cyfr i pozwala właściwie określić np. wystawcę czy odbiorcę faktury.

Każdy numer NIP jest niepowtarzalny. Wydaje się go raz i przynależy on do danego podmiotu przez cały okres prowadzenia przez niego działalności gospodarczej. W tym dziesięciocyfrowym kodzie, trzy pierwsze to identyfikator urzędu skarbowego właściwego dla podatnika. Sześć kolejnych to losowe cyfry, a ostatnia jest cyfrą kontrolną. Wylicza ją specjalny algorytm.

Jak sprawdzić swój numer NIP?

Żeby sprawdzić swój numer NIP, można do odpowiedniego urzędu skarbowego złożyć wniosek w tej sprawie. 

Sprawdzić swój NIP można też znacznie łatwiej. Wystarczy skorzystać z opcji dostępnej na stronie ministerstwa finansów, które udostępnia dane na temat aktualności określonego numeru NIP. Dane w portalu aktualizowane są raz na dobę.

Jak sprawdzić NIP innej firmy?

Numer NIP innego przedsiębiorcy można sprawdzić w rejestrze CEIDG, lub – jeśli przedsiębiorca to spółka prawa handlowego – w wyszukiwarce KRS. Warto wiedzieć, że nawet jeśli zagraniczna firma po polski numer NIP to nie oznacza to, że ma tu oddział. Po prostu jest to konieczne do tego, by poprawnie rozliczyć podatek VAT w Polsce.

Zaświadczenie o nadaniu NIP

W określonych sytuacjach może być potrzebne zaświadczenie o nadaniu NIP. Najczęściej konieczne jest ono przy przetargach albo ubiegając się o kredyt. Zaświadczenie takie uzyskuje się w urzędzie skarbowym. O zaświadczenie o nadaniu NIP może wystąpić sam podatnik bądź osoba trzecia np. kontrahent.

Jak sprawdzić kontrahenta?

Dane kontrahenta po NIP można sprawdzić również w programie księgowym. Wiele z nich pozwala na to dzięki integracji z bazą GUS. Wystawiając fakturę, nie trzeba więc wpisywać pełnych danych kontrahenta. Wystarczy numer NIP, a system sam je uzupełni. 

Co można sprawdzić po NIPie?

Pozwala sprawdzić dokładne dane firmy. Jeśli znamy NIP, możemy dowiedzieć się, kto prowadzi daną firmę, kiedy firma rozpoczęła działalność, a jeśli została zawieszona, to kiedy nastąpiło zawieszenie. NIP pozwala też sprawdzić adres siedziby, a także dowiedzieć się, czy firma nie znajduje się w upadłości.

Samozatrudnienie – wady i zalety. Kiedy warto założyć działalność gospodarczą?

0
samozatrudnienie wady i zalety

Praca na etat, czy samozatrudnienie, co jest korzystniejsze? Wiele osób marzy, aby być swoim własnym szefem i zarabiać więcej niż dotychczas. Sprawdziliśmy zatem, jakie są plusy i minusy działalności na własny rachunek oraz jak sprawdzić, czy nadajemy się na przedsiębiorcę.

Samozatrudnienie – wady i zalety

Nigdy wcześniej samozatrudnienie – założenie firmy, czyli jednoosobowej działalności gospodarczej (JDG) – nie było tak łatwe. Wszystkie formalności można załatwić, nie wychodząc z domu, wystarczy rejestracja na internetowej stronie CEIDG.

Mimo to Polacy nie marzą o samozatrudnieniu. Według najświeższych badań Eurostatu należymy do narodów, które wolą pracę na etacie niż samozatrudnienie.

Czy rzeczywiście wady samozatrudnienia są tak poważne, a zalety zbyt wyolbrzymione? Oto co należy wiedzieć, rozważając rozpoczęcie JDG.

Zalety samozatrudnienia

Wśród plusów samozatrudnienia należy wymienić:

  • samodzielność – mówiąc inaczej, samozatrudniony jest sam sobie szefem, decyduje z iloma i jakimi firmami będzie współpracował oraz na jakich zasadach, może też decydować o sięganiu po zewnętrzne dotacje (z Urzędu Pracy, UE, budżetu państwa) czy zatrudnianiu pracowników,
  • elastyczność godzin pracy – osoby pracujące na swoim same regulują swój czas pracy,
  • możliwość większych zarobków – praca na etacie wiąże się z określonymi w umowie zarobkami, JDG teoretycznie pozwala uzyskać nieograniczone dochody,
  • możliwość wyboru formy opodatkowania dochodów – na zasadach ogólnych (stawka podatkowa 12% i 32%), według stawki liniowej (stawka podatkowa 19%), ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych,
  • możliwość obniżenia podatku dochodowego o koszty uzyskania przychodów – to jeden z największych plusów samozatrudnienia. Koszty to np. wydatki na podróże służbowe (paliwo), zakup sprzętu komputerowego czy opłacenie reklam,
  • odliczanie VAT od zakupów na firmę,
  • ulga na start dla początkujących przedsiębiorców, czyli zwolnienie z ZUS (oprócz składki zdrowotnej) przez 6 miesięcy, a potem 24 miesiące tzw. małego ZUS.
  • możliwość ominięcia umowy o pracę oraz umów cywilnoprawnych – samozatrudniony wystawia cyklicznie fakturę firmie, której dostarcza towary lub usługi, a to przekłada się na wyższy zarobek.

Jakie są wady samozatrudnienia?

Do wad samozatrudnienia należy:

  • stosunkowo mniejsza stabilność zatrudnienia – konsekwencje fiaska działalności gospodarczej ponosi tylko samozatrudniony, a umowę o pracę trudniej rozwiązać niż zakończyć współpracę na zasadach B2B lub umowę zlecenie czy umowę o dzieło,
  • mniejsza regularność wynagrodzenia jeżeli samozatrudniony nie ma stałego źródła dochodu (np. długoterminowej umowy z klientem),
  • brak gwarancji stałych wpływów – osoby na etacie mają większą pewność, że za swoją pracę dostaną co miesiąc wypłatę w umówionej wysokości,
  • konieczność samodzielnego opłacenia składek ZUS – obowiązek szczególnie odczuwalny po zakończeniu preferencyjnego ZUS, czyli Ulgi na start i małego ZUS-u,
  • brak płatnych nadgodzin, okresu wypowiedzenia i urlopów (choć płacący składki chorobowe mają prawo do zasiłku chorobowego) oraz innych uprawnień pracowniczych wynikających z Kodeksu pracy,
  • więcej obowiązków – trzeba zadbać m.in. o rejestrację w CEIDG, prowadzenie księgowości, dokumentowanie przychodów, wystawianie faktur oraz pozyskiwanie klientów.

Jakie są korzyści z samozatrudnienia?

Do największych korzyści płynących z samozatrudnienia należą potencjalnie większe zarobki oraz możliwość zmniejszenia danin płaconych państwu (o koszty uzyskania przychodu).

Jak zyskamy na samozatrudnieniu, można sprawdzić np. w dobrym kalkulatorze wynagrodzenia. Taka aplikacja oblicza m.in. wynagrodzenie netto/brutto oraz koszt ponoszony przez pracodawcę zatrudniającego pracownika. 

W ten sposób łatwo jest obliczyć, ile zostanie w kieszeni osoby, która przeszła na samozatrudnienie i wystawia fakturę. Pod uwagę należy wziąć koszty związane z opłaceniem ZUS czy księgowości.

Niebagatelną korzyścią jest wspomniana już samodzielność. Samozatrudniony sam decyduje, kiedy ma wolne, a kiedy pracuje, sam wybiera kontrahentów i zasady współpracy.

Czy warto przejść na samozatrudnienie?

Decyzja o otwarciu jednoosobowej działalności gospodarczej wymaga głębokiego namysłu. Wiele osób przechodzi na samozatrudnienie, bo mają dość swoich przełożonych, marzą o robieniu tego, co lubią lub uważają, że są w stanie zarobić więcej niż na etacie.

W innej sytuacji są osoby, które muszą wybrać samozatrudnienie jeżeli chcą pracować w danej firmie lub na wybranym stanowisku.

Samozatrudnienie wymaga bardzo dużo planowania, zacięcia i odporności na stres. To droga dla osób samodzielnych, które lubią wyzwania i są przedsiębiorcze. Na jednej szali jest większa swoboda i potencjalnie większa zarobki, a na drugiej ryzyko braku klientów i konieczności zamknięcia działalności.

Przed decyzją warto chłodnym okiem ocenić swoje możliwości, przemyśleć czego potrzebują potencjalni klienci, a my możemy im tego dostarczyć (i to lepiej niż konkurencja) oraz przeliczyć koszty prowadzenia JDG, które trzeba ponieść bez względu na zyski – to w 2023 roku 1418,48 zł ZUS plus 314,10 zł składki zdrowotnej dla rozliczających się na zasadach ogólnych (po zakończeniu ulg dla startujących przedsiębiorców).

Podsumowując wady i zalety samozatrudnienia, warto pomyśleć o biznesie na próbę, czyli działalności nierejestrowanej (nierejestrowej). Jeżeli mamy pomysł na samozatrudnienie, to możemy go przetestować bez rejestrowania działalności gospodarczej i bez płacenia ZUS. Należy spełnić podstawowe warunki: 

  • miesięczny przychód z tej działalności nie przekroczy 50 proc. minimalnego wynagrodzenia (w 2023 roku to 1745 zł);
  • działalność nie wymaga uzyskania koncesji, licencji lub pozwoleń;
  • osoba prowadząca działalność nierejestrową nie miała firmy w ciągu ostatnich 5 lat.

W ten sposób można np. handlować lub świadczyć drobne usługi, zarabiać pieniądze, a jednocześnie sprawdzić, czy samozatrudnienie jest dla nas optymalnym rozwiązaniem.

Ocenianie pracowników – jak powinno wyglądać?

0
ocenianie pracowników

Ocenianie pracowników to jeden z ważniejszych elementów weryfikowania członków zespołu. Czy ocena pracownicza jest obowiązkowa? Jak oceniać pracowników?

To, w jaki sposób pracownik wykonuje swoje obowiązki, ma wpływ na działanie określonego departamentu, a co za tym idzie, na funkcjonowanie firmy. Ocenianie jakości wykonywania pracy staje się coraz bardziej popularne i…coraz bardziej sformalizowane. 

Po co ocenia się pracowników?

Ocena pracowników pozwala zebrać informacje o każdym z członków zespołu, a także zidentyfikować zachowania, które sprzyjają efektywności. Chodzi bowiem o to, by stworzyć podstawę do skutecznego zarządzania. Ocena pozwala wspierać umiejętności pracownika, wykrywa też nieprawidłowości w pracy.

Jakie są cele oceniania pracowników?

Z perspektywy pracownika, ocena dokonywana przez pracodawcę daje informację zwrotną, która dotyczy jego pracy. Oczywiście sprawia, że pracownik ma wiedzę o tym, w jaką stronę skierować się, by rozwijać karierę. 

Przeprowadzenie oceny pracownika poprawia komunikację w firmie, a także wpływa pozytywnie na wydajność. Ocena pracownika ma też ogromne znaczenie przy ustalaniu wynagrodzeń na konkretnym stanowisku. Od niej zależeć może awans pracownika albo może być podjęta decyzja o jego zwolnieniu. 

Czy ocena pracowników jest obowiązkowa?

Prawo nie nakazuje przeprowadzania oceny pracowników. Jeśli więc pracodawca się na nią zdecyduje, to sam musi określić zasady jej przeprowadzenia, a także o poziomie formalizacji. 

To więc od pracodawcy zależy, w jakiej formie i jak często będzie kontrolował pracownika. Warto jednak wiedzieć, że ocena powinna służyć ukierunkowaniu na rozwój. Ma być podstawą do podnoszenia jakości wykonywanych zadań przez pracowników.

Specjaliści wyróżniają cztery sposoby oceny pracowników. Pierwszy to tzw. ocena 90 stopni, gdy pracownik jest oceniany przez przełożonego. 

Drugi to 180 stopni – ocena jest przygotowywana przez przełożonego oraz pracownika. 

Trzeci nazywa się 270 stopni. Wtedy oceny dokonują przełożony, pracownik oraz jego współpracownicy. W czwartym rodzaju, czyli ocenie 360 stopni swoją opinię „dorzucają” też klienci.

Oceniając pracownika, dobrze jest określić kryteria. Bierzemy pod uwagę umiejętności pracownika, predyspozycje, doświadczenie zawodowe, a także jego wykształcenie i kursy oraz szkolenia. 

Nie można zapomnieć również o indywidualnych cechach charakteru pracownika, a także stopniu zaangażowania i podejściu do współpracowników czy przełożonych.

Jakie są metody oceniania pracowników? 

Do najczęściej stosowanych technik oceny należą: 

  1. technika rankingowa – gdzie szeregujemy pracowników od najlepszego do najgorszego. Ta metoda powinna być stosowana tylko w tych zespołach, gdzie członkowie wykonują takie same albo podobne zadania;
  2. technika skali kwalifikacyjnej – określa się występowanie danej cechy u pracownika;
  3. swobodny opis – który polega na samodzielnym opisaniu osiągnięć pracownika;
  4. technika samooceny – gdy pracownik sam dokonuje opisu swojej osoby.

W ocenie pracownika warto pamiętać, o tym, by nie skupiać się wyłącznie na negatywnych cechach, a także na tym, by nie sugerować się jedną cechą pracownika.

Przeczytaj więcej w kategorii prawo pracy.

Sprawa w ZUS bez wychodzenia z domu. Jak działa e-wizyta ZUS?

0
e wizyty zus

Przedsiębiorca może załatwić sprawę w ZUS na odległość albo umawiając się w placówce na konkretną godzinę. Nie trzeba już czekać w długich kolejkach. Wszystko dzięki usłudze e-wizyta. Jak działa e-wizyta ZUS?

Czym są e-wizyty?

E-wizyta jest to wideorozmowa z ekspertem ZUS. Taki sposób komunikacji pozwala załatwić sprawę w ZUS bez wychodzenia z domu. Żeby takie spotkanie mogło się odbyć, potrzebne będzie urządzenie z dostępem do internetu i kamerą. 

Każdy oddział ZUS pozwala na taką e-wizytę. 

E-wizyta jest dostępna w dni robocze w godz. 9.00-14.00. Wizyta może być odwołana w każdym momencie. Gdy odwołamy wizytę, to niewykorzystany termin będzie dostępny dla kogoś innego.

Jak się umówić na e-wizytę?

Żeby umówić się na e-wizytę, trzeba wejść na stronę www.zus.pl. Znajdziemy w niej zakładkę „Umów się na wizytę w ZUS”. 

Na e-wizytę można umówić się tylko do placówki ZUS, która jest właściwa ze względu na miejsce zamieszkania osoby rezerwującej wizytę. Żeby umówić wizytę, podajemy swoje dane, wpisujemy dzień i godzinę spotkania, które nam odpowiadają i podajemy temat spotkania. 

Umówienie e-wizyty przez PUE ZUS

Inną możliwością jest umówienie spotkania bezpośrednio poprzez platformę usług elektronicznych PUE ZUS. Po zalogowaniu do systemu, w menu bocznym wybieramy „Wizyty”, a potem „Rezerwacja wizyty”. Kolejny krok to wybór miejsca spotkania i wskazanie sprawy, która ma zostać poruszona. Ostatni krok to wybór terminu. 

Jak wygląda e-wizyta?

ZUS przygotował kilka wskazówek, jak najlepiej przygotować się do e-wizyty. Przede wszystkim należy zadbać o to, by można było rozmowę przeprowadzić w prywatnym, cichym miejscu, z neutralnym tłem. Trzeba też przygotować dokument tożsamości. Podczas e-wizyty będzie on weryfikowany.

W e-wizycie w ZUS nie może brać udziału osoba trzecia, chyba że jest opiekunem faktycznym lub prawnym. 

Jak założyć konto na ZUS?

Warto pamiętać, że obecnie każdy przedsiębiorca, który jest płatnikiem składek ZUS, musi mieć profil PUE ZUS. Można to zrobić poprzez stronę www.zus.pl, na której wybieramy opcję „Zarejestruj w PUE” i „Dla firm”. 

Najłatwiej zrobić to poprzez profil zaufany, bądź inny sposób identyfikacji, dostępny na login.gov.pl, kwalifikowany podpis elektroniczny lub poprzez konto bankowe, które umożliwia rejestrację w systemie PUE ZUS.

Urlop na żądanie – kiedy można wykorzystać urlop na żądanie?

0
urlop na żądanie

Pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę mają ten przywilej, że mogą korzystać z różnego rodzaju urlopów. Jednym z nich jest urlop na żądanie. Jak działa urlop na żądanie? Kiedy i jak można go udzielić?

Czym jest urlop na żądanie?

Pracodawcy, którzy zatrudniają pracowników na umowę o pracę, muszą przestrzegać kodeksu pracy. A ten wspomina, że zatrudnienie na umowę o prace wymaga z jednej strony wyraźnego określenia miejsca i czasu pracy, dokładnych obowiązków i zasad nadzoru nad pracownikiem, a z drugiej daje pracownikowi prawo do urlopu. 

Ten, z którego trzeba skorzystać to urlop wypoczynkowy. Musi on trwać nieprzerwany przez min. 14 dni. Oprócz niego jest też urlop wychowawczy, i okolicznościowy. W tym materiale zajmiemy się jednak urlopem na żądanie. Jak działa? Ile razy w roku można z niego skorzystać?

Urlop na żądanie – termin

Urlop na żądanie to urlop wypoczynkowy. Nie jest dodatkowym urlopem. Oznacza to, że pracownik ma 26 dni urlopu wypoczynkowego, z czego kilka z nich to urlop na żądanie.

Ile jest dni urlopu na żądanie?

Kodeks pracy stwierdza, że na żądanie pracownika, pracodawca musi udzielić urlopu na żądanie pracownika w terminie przez niego wskazanym. Urlop na żądanie to maksymalnie 4 dni w każdym roku kalendarzowym. 

Co ważne, termin ten dotyczy wszystkich miejsca pracy, w których jest zatrudniony pracownik. Jeśli więc pracuje w dwóch, lub więcej miejscach pracy, to zawsze będzie miał i tak maksymalnie 4 dni urlopu na żądanie.

Kiedy przysługuje urlop na żądanie?

O chęci skorzystania z urlopu na żądanie, pracownik może poinformować pracodawcę nawet w dzień, w którym chce z niego skorzystać. Wyróżnikiem tego urlopu jest jednak sposób jego zgłaszania pracodawcy. 

W „zwykłym trybie” urlopu wypoczynkowego zakładamy, że jest on zaplanowany i zwykle ustalany z wyprzedzeniem. Natomiast urlop na żądanie może być zgłoszony właśnie nawet w dniu, w którym pracownik chce z niego skorzystać. 

Kiedy pracownik może skorzystać z urlopu na żądanie?

Oczywiście czy urlop na żądanie jest dostępny, decyduje stopień wykorzystania urlopu wypoczynkowego. Każdy pracownik ma do dyspozycji 26 lub 20 dni urlopu wypoczynkowego w zależności od stażu pracy. I jeśli już wszystkie wykorzystał, to nie może ubiegać się o urlop na żądanie.

Czy urlop na żądanie jest płatny?

To, że urlop na żądanie jest urlopem wypoczynkowym, oznacza, że pod względem wynagrodzenia traktuje się go tak samo. Skoro więc za urlop wypoczynkowy pracownik dostaje 100% wynagrodzenia, to za urlop na żądanie też dostanie tyle samo.

Czy trzeba udzielić urlopu na żądanie?

O ile termin urlopu wypoczynkowego w standardowej procedurze ustala się z wyprzedzeniem, co powoduje, że pracodawca jest w stanie tak zorganizować pracę w firmie, by nieobecność nie zaburzała pracy przedsiębiorstwa, to urlop na żądanie może to już skomplikować. 

Czy wobec tego pracodawca może odmówić urlopu na żądanie? Urlop wypoczynkowy co do zasady udzielany jest przez pracodawcę. Pracownik nie może zacząć urlopu na żądanie, póki pracodawca nie wyrazie na to zgody. Innymi słowy – póki nie udzieli mu urlopu. To wszystko oznacza, że pracodawca ma możliwość odmówić udzielenia pracownikowi urlopu na żądanie.

Urlop to niezbywalne prawo pracownika. Nie oznacza to jednak, że może być wykorzystywany bezwarunkowo. Przede wszystkim pracodawca musi być poinformowany o tym, że pracownik chce taki urlop wziąć, no i pracodawca musi się na niego zgodzić. 

Jeśli pracownik, mimo poinformowania pracodawcy, ale bez uzyskania decyzji pozytywnej, skorzysta z urlopu, to może to być uznane za naruszenie obowiązków pracowniczych. Skutkiem tego jest wpisanie nieobecności nieusprawiedliwionej.

Czy urlop na żądanie się opłaca?

Urlop na żądanie opłaca się brać w przypadku niespodziewanych wydarzeń. 

Urlop ojcowski 2024 – najważniejsze zasady

0
urlop ojcowski

To, że kobiety korzystają z urlopu rodzicielskiego, czy macierzyńskiego nie jest niczym nadzwyczajnym. Ojcowie również mają przywileje związane z opieką nad dzieckiem. Jednym z nich jest urlop ojcowski.

Urlop ojcowski – co to jest?

Urlop ojcowski to świadczenie, które przysługuje ojcu dziecko ze względu na jego narodziny i konieczność opieki nad dzieckiem. Żeby z takiej możliwości skorzystać, ojciec musi być objęty ubezpieczeniem chorobowym.

Urlop ojcowki a rodzicielski

Zanim zajmiemy się tematem urlopu „ojcowskiego”, warto przypomnieć, że nie jest on tym samym co urlop rodzicielski. Ten właśnie wynosi 32 tygodnie i może być jednocześnie wykorzystany przez obojga rodziców. 

Urlop rodzicielski jest udzielany jednorazowo albo maksymalnie w czterech częściach. Musi być wykorzystany nie później niż do zakończenia roku kalendarzowego, w którym dziecko kończy 6. rok życia. 

Żadna z części nie może być krótsza niż 8 tygodni (poza pierwszą w przypadku urodzenia jednego dziecka – ta nie może być krótsza niż 6 tygodni). Pierwsza część musi przypadać bezpośrednio po urlopie macierzyńskim. Urlop rodzicielski w wymiarze do 16 tygodni może być udzielony w terminie nieprzypadającym bezpośrednio po poprzedniej części.

Urlop ojcowski – na czym polega?

Wyobraźmy sobie jednak, że urlop rodzicielski został już przez ojca wykorzystany, urlop tacierzyński również. Jeśli tata chce jeszcze zostać przy dziecku i jest zatrudniony na umowę o pracę, to może poprosić pracodawcę o urlop ojcowski. Urlop ojcowski trwa do dwóch tygodni, ale nie dłużej jednak niż do ukończenia przez dziecko 24. miesiąca życia.

Urlop ojcowski – jak złożyć wniosek?

Żeby z takiego urlopu skorzystać, pracownik musi złożyć pisemny wniosek do pracodawcy. Urlop może być udzielony w nie więcej niż dwóch częściach na pisemny wniosek pracownika – ojca wychowującego dziecko. 

Wniosek musi być złożony nie później niż na 7 dni przed rozpoczęciem korzystania z urlopu. Pracodawca nie może odmówić udzielenia takiego urlopu. Jedyny powód odmowy, to fakt, że ojciec nie spełnia warunków zapisanych w ustawie do tego, by z niego skorzystać.

Wniosek powinien zawierać takie dane jak:

  • miejscowość i datę założenia wniosku;
  • imię i nazwisko pracownika;
  • dane pracodawcy;
  • prośbę o udzielenie urlopu;
  • imię i nazwisko dziecka;
  • datę urodzenia dziecka;
  • wymiar urlopu;
  • datę początkową i końcową urlopu;
  • podpis pracownika;

Do wniosku trzeba dołączyć opis skróconego aktu urodzenia dziecka oraz oświadczenie o tym, że wnioskujący nie pobiera zasiłku macierzyńskiego za okres urlopu ojcowskiego.

Urlop ojcowski – ile płatny? Kto za niego płaci?

Urlop ojcowski jest płatny. Ojciec otrzymuje wtedy 100 proc. dotychczasowego wynagrodzenia, a świadczenie wypłaca ZUS.

Urlop ojcowski a urlop wychowawczy dla ojca

Warto wiedzieć, że jeśli dla ojca taka forma opieki nad dzieckiem to wciąż za mało, może on skorzystać z urlopu wychowawczego. Jeśli od przynajmniej 6 miesięcy pracuje na umowę o pracę, może poprosić o udzielenie urlopu wychowawczego

Taki urlop jest bezpłatny. Nie dość, że nie należy się wtedy żadne wynagrodzenie, to nie jest wypłacane też żadne świadczenie z ZUS. Urlop wychowawczy może trwać do 36 miesięcy, a udziela się go na okres nie dłuższy niż do zakończenia roku kalendarzowego, w którym dziecko kończy 6 rok życia. 

Jeśli dziecko jest niepełnosprawne i wymaga osobistej opieki, to można wnioskować o dodatkowe 36 miesięcy urlopu. Urlop wychowawczy może być podzielony na dwójkę rodziców, w nie więcej niż 5 częściach. Każda z części nie może być krótsza niż jeden miesiąc.

Urlop ojcowski a urlop tacierzyński

Urlop ojcowski i urlop tacierzyński to dwa różne urlopy. Urlop ojcowski trwa tylko 2 tygodnie i jest udzielany bez względu na to, czy matka dziecka jest na urlopie macierzyńskim, czy nie. Urlop tacierzyński może trwać nawet kilka tygodni. Jest częścią urlopu rodzicielskiego, jednak jest zależny od urlopu matki dziecka.

Urlop tacierzyński. Czym się różni od ojcowskiego?

0
urlop tacierzyński

Przez wiele lat urodzenie dziecka dawało prawo do urlopu macierzyńskiego. Jednak przysługiwało to tylko matce. Obecnie prawo pozwala na opiekę nad dzieckiem również ojcu. Czym jest urlop tacierzyński? Komu przysługuje i na jakich warunkach się go przyznaje?

Urlop tacierzyński – kto może z niego skorzystać?

Z urlopu tacierzyńskiego może skorzystać mężczyzna, który został ojcem i jest objęty ubezpieczeniem chorobowym. Można z niego skorzystać, zarówno pracując na etacie, jak i prowadząc działalność gospodarczą. Podstawą jest jednak ubezpieczenie chorobowe. 

Urlop tacierzyński trwa dwa tygodnie (14 dni), a można z niego skorzystać do ukończenia przez dziecko 12 miesiąca życia.

Urlop tacierzyński został wprowadzony w związku z dyrektywą unijną work-life balance. W przypadku gdy ojciec nie skorzysta z urlopu tacierzyńskiego, póki dziecko nie skończy 1 roku życia, to wolne dni przepadną.

Urlop tacierzyński – ile jest płatny? 

Urlop tacierzyński to część urlopu macierzyńskiego więc jest rozliczany tak samo. Jeśli ojciec będzie korzystał z urlopu tacierzyńskiego, to tak jak matka, otrzyma 100% podstawy wymiaru zasiłku. Możliwość uzyskania świadczenia uregulowana jest przez Kodeks pracy.

Kto płaci za urlop tacierzyński?

Świadczenie w ramach urlopu tacierzyńskiego wypłacane jest przez ZUS.

Urlop tacierzyński 2023 – czym różni się od urlopu ojcowskiego?

Urlop ojcowski trwa 14 dni i udzielany jest niezależnie od tego, czy matka dziecka znajduje się aktualnie na urlopie macierzyńskim. Urlop tacierzyński jest natomiast częścią urlopu macierzyńskiego i przysługuje ojcu tylko wtedy, gdy matka zgodzi się na oddanie kilku tygodni urlopu rodzicielskiego ojcu dziecka.

Urlop tacierzyński różni się od ojcowskiego przede wszystkim tym, że nie da się go podzielić. Urlop ten musi być wykorzystany za jednym razem. 

To, czy ojcu będzie należał się urlop tacierzyński, zależy przede wszystkim od matki. Jeśli ta jest np. bezrobotna, to nie przysługuje jej urlop macierzyński, a skoro tak, to i ojciec nie może skorzystać z urlopu tacierzyńskiego.

Urlop tacierzyński przysługuje mężczyznom, opłacającym składkę zdrowotną. Z urlopu mogą skorzystać także panowie, pracujący na umowę zlecenie. Dni wolne można zyskać z tytułu:

  •  urodzenia się dziecka;
  • przysposobienia dziecka na wychowanie, np. w ramach rozpoczęcia działania jako rodzina zastępcza.

Urlop tacierzyński – ile trwa?

Długość urlopu tacierzyńskiego zależy przede wszystkim od tego, jak długi jest urlop macierzyński, a także, w jaki sposób matka dziecka chce się nim podzielić z ojcem. I tak urlop macierzyński w 2023 to:

  • 20 tygodni w przypadku urodzenia jednego dziecka;
  •  31 tygodni przy urodzeniu dwójki dzieci przy jednym porodzie;
  • 33 tygodnie jeżeli przy jednym porodzie urodziło się troje dzieci;
  •  35 tygodni w przypadku czworaczków;
  •  37 tygodni jeżeli urodzą się pięcioraczki.

Matka musi skorzystać przynajmniej z 14 tygodni urlopu macierzyńskiego. W związku z tym maksymalny okres urlopu tacierzyńskiego to:

  • 6 tygodni przy jednym dziecku;
  • 17 tygodni w przypadku bliźniaków;
  • 19 tygodni na trojaczki;
  • 21 tygodni jeżeli urodzi się czwórka dzieci;
  • 23 tygodnie w przypadku urodzenia pięciorga dzieci przy jednym porodzie.

W sytuacji gdy mama chce w całości wykorzystać urlop macierzyński, ojciec nie może skorzystać z urlopu tacierzyńskiego

Urlop tacierzyński – wniosek

Wniosek o urlop rodzicielski muszą złożyć oboje rodzice. Matka musi zawrzeć w nim datę, kiedy rezygnuje z zasiłku macierzyńskiego, jeżeli prowadzi działalność gospodarczą; zaświadczenie od pracodawcy, informujące o zaprzestaniu pobierania zasiłku, jeżeli kobieta jest zatrudniona, a zasiłek pobierany jest z ZUS; a także oświadczenie, od kiedy ojciec będzie korzystał z urlopu.

Ojciec dostarcza skrócony odpis aktu urodzenia dziecka lub kopię z potwierdzeniem od ZUS, lub płatnika składek o zgodności z oryginałem. Musi także dostarczyć zaświadczenie od organu wypłacającego zasiłek o podstawie wymiaru zasiłku pobieranego przez matkę. Tata określa we wniosku datę, kiedy planuje rozpocząć urlop tacierzyński.

Urlop tacierzyński – czy pracodawca może odmówić?

Pracodawca nie może odmówić urlopu tacierzyńskiego. Pracownik nie może jednak skorzystać z możliwości takiego dodatkowego urlopu bez poinformowania o tym pracodawcy. Musi on złożyć pracodawcy wniosek o urlop. Taki wniosek musi być złożony nie później niż 14 dni przed planowanym rozpoczęciem urlopu.

Urlop tacierzyński a urlop ojcowski

Urlop ojcowski przysługuje każdemu pracującemu tacie, bez względu na to, czy matka dziecka przebywa na urlopie macierzyńskim. Urlop tacierzyński to tak naprawdę część urlopu macierzyńskiego, którego zrzekła się mama dziecka. 

Jakie są prawa pracownika w Polsce? 

0
prawa pracownika

Każda osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę wchodzi w tzw. stosunek pracy. Oznacza to, że ma nad sobą przełożonego i może być nadzorowany. Warto jednak pamiętać, że kodeks pracy, który reguluje przepisy dotyczące zatrudniania, daje pracownikom także prawa. Poznaj prawa pracownika w Polsce. Sprawdź, jakie ma obowiązki.

Umowa o pracę to wciąż bardzo popularny sposób zatrudniania pracowników. Wszystko dlatego, że daje pracownikowi stabilność i liczne świadczenia, jakich nie gwarantuje żadna inna umowa. Regulacje dotyczące umowy o pracę znajdziemy w kodeksie pracy.

Prawa pracownika zatrudnionego na umowę o pracę

Umowa o pracę zakłada, że pracownik zobowiązuje się do wykonywania określonej pracy pod nadzorem wyznaczonej osoby w określonym miejscu i czasie. Ze względu na świadczenie pracy, pracownik ma prawo do wynagrodzenia. 

Należy zauważyć, że umowa o pracę może być zawarta zarówno na piśmie, jak i ustnie. Umowa jest ważna w momencie, gdy pracownik i pracodawca wyrażają zgodne woli dotyczące istotnych postanowień. Umowa powinna określać strony umowy, rodzaj umowy, datę jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy.

Po zawarciu umowy, pracownik ma możliwość skorzystania z różnych świadczeń i uprawnień. Najważniejsze prawa pracownika prawo do wynagrodzenia, premii i nagrody. Oczywiście, pracownik ma również prawo do urlopu wypoczynkowego.

Prawo do wynagrodzenia oznacza, że wynagrodzenie powinno być adekwatne do rodzaju pracy i kwalifikacji wymaganych do jej wykonywania. Pracownik ma prawo otrzymywać wynagrodzenie w formie pieniężnej. Jeśli ustalono to w układzie zbiorowym lub w ustawie, część wynagrodzenia może być wypłacana w formie weksli lub akcji. 

Pracownik ma także prawo do wynagrodzenia za czas, gdy nie pracuje, ale mógłby pracować, gdyby nieprzewidziane przeszkody utrudniły mu to z winy pracodawcy. Wynagrodzenie przysługuje również w przypadku choroby pracownika oraz wypadku w drodze do pracy lub z pracy. Jeśli choroba trwa dłużej niż 30 dni, pracownik ma również prawo do zasiłku chorobowego.

Prawa i obowiązki pracownika w zakresie BHP

Jako że, pracownik ma prawo do bezpiecznego wykonywania pracy, bardzo ważne są obowiązki i prawa pracownika w zakresie BHP. Pracownik musi przejść szkolenie BHP, a pracodawca musi zapewnić mu zgodne z przepisami stanowisko pracy, które gwarantuje bezpieczeństwo. Pracownik ma prawo powstrzymać się od pracy, jeśli warunki nie spełniają przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.

Prawo do urlopu

Do praw pracownika zalicza się urlop, który ma na celu odpoczynek i regenerację sił fizycznych i psychicznych. Istnieje kilka rodzajów urlopów, takich jak urlop wypoczynkowy, bezpłatny, macierzyński, szkoleniowy i wychowawczy. 

Pracownik nie może zrezygnować z urlopu wypoczynkowego. Jeśli pracuje krócej niż 10 lat, przysługuje mu 20 dni urlopu, a jeśli dłużej, to 26 dni. Urlop może być podzielony, ale jedna część powinna trwać co najmniej 14 dni kalendarzowych. Urlop bezpłatny może zostać udzielony na pisemny wniosek pracownika. 

Prawa pracownika – czego nie wolno szefowi?

Istnieją również ogólne prawa wynikające z praw człowieka. Pracownik nie może być dyskryminowany ze względu na religię, płeć, narodowość ani przekonania polityczne. Pracownik ma prawo do bezpiecznych warunków pracy. Pracodawca musi także zapewnić pracownikom możliwość podnoszenia kwalifikacji zawodowych.  

Przeczytaj więcej w kategorii prawo pracy.