Strona główna Blog Strona 59

Jakie zmiany w Kodeksie pracy nastąpiły w 2023 roku?

0
zmiany w kodeksie pracy

Trwałe uregulowanie pracy zdalnej, dodatkowe dni wolne oraz badanie trzeźwości pracowników – to tylko niektóre zmiany w Kodeksie pracy, weszły w życie w 2023 roku. Poznaj je i dostosuj się do przepisów. 

Najważniejsze zmiany w Kodeksie pracy 2023


Kluczowe zmiany w Kodeksie pracy (Dz. U. 2023 poz. 641), które weszły w życiu w 2023 roku – m.in. 26 kwietnia – dotyczą:

  • dodatkowych dni wolnego (urlop opiekuńczy i wolne z tytułu działania siły wyższej);
  • uregulowania zasad pracy zdalnej;
  • zmian w zakresie umowy o pracę na okres próbny i czas określony;
  • oraz m.in. umożliwienia pracownikom pracy w innych firmach, oraz wnioskowanie o zmianę warunków pracy.

Co się zmieniło w urlopach 2023?

7 dodatkowych dni wolnego, to jedna z ważniejszych zmian w Kodeksie pracy. Jest zgodna z unijną dyrektywą 2019/1158 w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym (tzw. dyrektywa work-life balance). Na czym polega nowość?

Pracownikowi przysługuje:

  • bezpłatny urlop opiekuńczy – do 5 dni w roku kalendarzowym.

Urlop opiekuńczy przysługuje w celu zapewnienia osobistej opieki lub wsparcia osobie będącej członkiem rodziny (dziecko, małżonek, rodzice) lub zamieszkującej w tym samym gospodarstwie domowym, która wymaga znacznej opieki lub wsparcia z poważnych względów medycznych. 

Uwaga! Urlopu opiekuńczego nie można wziąć na siebie.

Pracodawca nie może odmówić przyznania tego urlopu. Wniosek składany pisemnie, także w formie elektronicznej, przynajmniej dzień wcześniej (art. 173).

  • wolne z tytułu działania siły wyższej w pilnych sprawach rodzinnych – 2 dni lub 16 godzin w roku kalendarzowym. 

Wolne będzie przysługiwało z zachowaniem prawa do 50 proc. wynagrodzenia. Powodem wzięcia wolnego może być choroba lub wypadek, jeżeli jest niezbędna natychmiastowa obecność pracownika. Pracodawca nie może odmówić przyznania tych wolnych dni/godzin. Wniosek składany jest ustnie lub pisemnie, nawet w dniu, w którym doszło do tej sytuacji (art. 148).

Praca zdalna w Kodeksie pracy

Jedna z najbardziej oczekiwanych zmian w przepisach dotyczy trwałego uregulowania zasad pracy zdalnej (art. 67). 

Zgodnie z nowelizacją, praca zdalna polega na wykonywaniu pracy całkowicie lub częściowo w miejscu wskazanym przez pracownika (w tym pod adresem zamieszkania pracownika) i każdorazowo uzgodnionym z pracodawcą. Możliwa jest praca zdalna całkowita, jak i hybrydowa (w domu i w zakładzie pracy).

Oto kluczowe postanowienia:

  • pracę zdalną można uzgodnić przy zawieraniu umowy o pracę lub w trakcie zatrudnienia;
  • pracodawca nie może odmówić pracy zdalnej m.in. pracownicom w ciąży, pracownikom wychowującym dziecko do ukończenia 4 lat życia oraz sprawującym opiekę nad innym członkiem najbliższej rodziny lub inną osobą pozostającą we wspólnym gospodarstwie domowym, posiadającymi orzeczenie o niepełnosprawności albo orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności;
  • pracodawca może polecić pracownikowi pracę zdalną w przypadku obowiązywania stanu nadzwyczajnego, stanu epidemii lub stanu zagrożenia epidemicznego oraz w 3 miesiące po ich odwołaniu, oraz z powodu działania siły wyższej, np. po pożarze w siedzibie firmy;
  • pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny za użycie własnych urządzeń jeżeli pracodawca nie zapewnił materiałów i narzędzi potrzebnych do pracy zdalnej,
  • możliwa jest praca zdalna okazjonalna – 24 dni w roku kalendarzowym (pracodawca może jej odmówić).

Ile dni opieki w 2023 roku?

16 godzin lub 2 dni w ciągu roku kalendarzowego – tyle przysługuje pracownikowi wychowującemu przynajmniej jedno dziecko w wieku do 14 lat (art. 188).

Pracownik składa wniosek o zwolnienie z pracy w formie papierowej lub elektronicznej. Nie musi informować pracodawcy o powodach jego wzięcia. Zachowuje też prawo do 100 proc. wynagrodzenia. Rodzice muszą ustalić, kto z nich będzie korzystał z opieki.

Warto pamiętać, że godziny lub dni przeznaczone na opiekę nad dzieckiem trzeba wykorzystać w danym roku kalendarzowym.

Umowy o pracę

Zmiany objęły również szczegóły zawierania umowy o pracę, należy w niej podać m.in.:

  • adres siedziby pracodawcy lub adres miejsca zamieszkania (w przypadku osoby fizycznej nieposiadającej siedziby) oraz podać miejsca lub miejsc wykonywania pracy (art. 29);
  • czas trwania lub dzień zakończenia umowy o pracę na okres próbny;
  • okres, na który strony mają zamiar zawrzeć umowę o pracę na czas określony po wygaśnięciu umowy na czas próbny w przypadku, gdy umowa o pracę na czas określony ma być zawarta na okres krótszy niż 12 miesięcy. Taka umowa może być przedłużona o maksymalnie 1 miesiąc, jeżeli uzasadnia to rodzaj pracy, umowa o pracę na okres próbny zawierana jest na okres nie dłuższy niż 3 miesiące (art. 25);
  • czas trwania lub dzień zakończenia umowy o pracę na czas określony. Łączny czas maksymalnie 3 umów nie może przekraczać 33 miesięcy (art. 25),

Pozostałe zmiany w Kodeksie pracy

Wymienione wyżej zmiany nie wyczerpują listy nowości w prawie pracy. Oto inne ważne zmiany w Kodeksie pracy:

  • pracodawca nie może zabronić pracownikowi pracy w innej firmie, bez względu na jej formę (etat, umowa zlecenie, umowa o dzieło), wyjątkiem jest zawarcie umowy o zakazie konkurencji lub zakaz wynikający z innych przepisów (art. 26);
  • pracownik zatrudniony co najmniej przez 6 miesięcy, może raz w roku wystąpić z wnioskiem o zmianę warunków zatrudnienia (art. 29);
  • pracownikowi przysługują dodatkowe przerwy w pracy – co najmniej 15-minutowa po ponad 9 godzinach pracy oraz kolejna przerwa co najmniej 15-minutowa po czasie pracy dłuższym niż 16 godzin (dobowy wymiar pracy, art. 134);
  • pracodawca może skontrolować trzeźwość pracownika jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia ochrony życia i zdrowia pracowników lub innych osób, lub ochrony mienia (art. 22 1c);
  • pracownika wychowującego dziecko do ukończenia przez nie 8 roku życia nie wolno bez jego zgody zatrudniać w godzinach nadliczbowych, w porze nocnej, w przerywanym systemie czasu pracy oraz delegować poza stałe miejsce pracy (art. 178)

Przeczytaj więcej w kategorii prawo pracy.

Czy kredyt dla firm ci się opłaci? Gdzie najlepiej wziąć firmowy kredyt?

0
kredyt dla firm

Potrzebujesz pieniędzy na rozwój działalności i zastanawiasz się, czy kredyt dla firm to dobre rozwiązanie? Przygotowaliśmy krótki przewodnik, z którego dowiesz się, jakie są rodzaje kredytów, kiedy warto je brać i czy młoda firma ma szansę na takie finansowanie.

Czy opłaca się brać kredyt dla firm?

Kredyt jest jednym z najważniejszych narzędzi używanych przez przedsiębiorców. Pomaga zdobyć środki na przykład na:

  • inwestycje, które przyniosą w przyszłości większe zyski,
  • bieżące lub niespodziewane wydatki,
  • możliwość utrzymania płynności finansowej (np. kiedy kontrahent nie wywiązuje się ze zobowiązań finansowych),
  • uregulowanie zobowiązań wobec dostawców,
  • terminową wypłatę wynagrodzeń dla pracowników,
  • opłaty za wynajem lokalu na prowadzenie działalności gospodarczej. 

Kredyt firmowy opłaca się jeżeli przedsiębiorstwo przeznaczy go na rozwój, zwiększenie obrotów i generowanie większych zysków. Dzięki zewnętrznemu finansowaniu przedsiębiorstwo nie wydaje własnych pieniędzy na inwestycje. Jednak zabezpieczenie kredytem bieżącej działalności bywa ryzykowne. Być może sytuacja firmy nie jest stabilna i w przyszłości pojawią się kłopoty ze spłatą zobowiązań.

Gdzie najłatwiej o kredyt dla firm?

Myśląc o kredycie dla firm, warto dokładnie porównać oferty różnych banków. Porównywarki są przydatne, choć nie zawsze wiarygodne. Z zasady łatwiej dostać kredyt w banku, w którym ma się założone konto. Kredyt w rachunku będzie dobrym wyborem np. dla osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą. Korzystne propozycje mogą mieć banki specjalizujące się w obsłudze firm.

Dostępność kredytu zależy od m.in. jego rodzaju, kwoty, o którą występuje przedsiębiorstwo, jej zdolności kredytowej oraz warunków przyznawania finansowania przez bank. Warto pamiętać, że zbyt dużo zapytań kredytowych wysłanych do banku może popsuć ocenę firmy w BIK.

Kredyt dla firm najłatwiej uzyskać w firmach pożyczkowych, które zazwyczaj mają mniejsze wymagania wobec wnioskodawców niż banki. Z drugiej strony, tego typu finansowanie jest bardziej kosztowne dla przedsiębiorstwa. „Chwilówki” dla firm obciążają zdolność kredytową i mogą w przyszłości utrudnić zdobycia finansowania z banków.

Jakie są rodzaje kredytów dla przedsiębiorców?

Spójrzmy, po jakie kredyty mogą sięgnąć przedsiębiorcy. Wybór jest bardzo duży, na liście znajdziemy:

  •  kredyt obrotowy – na zabezpieczenie bieżących potrzeb finansowych przedsiębiorstwa związanych z działalnością operacyjną, np. zakup surowców, płatności dla dostawców, wypłaty dla pracowników czy opłacenie bieżących zobowiązań, np. rachunków za wynajmowany lokal;
  • kredyt na start działalności – finansowanie dla firm, które poszukują środków na rozpoczęcie działalności, np. startupów;
  • kredyt w rachunku bieżącym – umożliwia przedsiębiorcy tymczasowe przekroczenie stanu konta bieżącego, w przypadku JDG będzie to dodatkowy limit na koncie osobistym. Właściciel otrzymuje dostęp do dodatkowych środków, które wykorzysta do pokrycia bieżących wydatków lub spłaty zobowiązań;
  • kredyt inwestycyjny – dla firm planujących zakup nowych aktywów (np. maszyn, urządzeń, środków transportu), rozwinięcie działalności lub wdrożenie projektów inwestycyjnych;
  • kredyt pomostowy – krótkoterminowe finansowanie, które ma zapewnić płynność finansową przedsiębiorcom oczekującym na pełne finansowanie długoterminowe, np. dotacje z Unii Europejskiej;
  • kredyt konsolidacyjny – umożliwia spłatę wielu istniejących zobowiązań poprzez połączenie ich w jedno nowe zobowiązanie, z jedną, niższą miesięczną ratą (spłata zobowiązania będzie trwała dłużej, a koszt całkowity kredytu wzrośnie);
  • kredyt hipoteczny – na zakup nieruchomości, działki pod budynek przeznaczony na prowadzenie działalności, lokalu na wynajem czy remont.

Jak długo trzeba prowadzić działalność, żeby dostać kredyt?

Banki ograniczają ryzyko kredytowe i dlatego najchętniej finansują przedsiębiorstwa, które mają już określony staż rynkowy.

Zazwyczaj kredyt firmowy jest udzielany podmiotom działającym na rynku 1-2 lata. Czasem jednak wystarczy 6 miesięcy, a nawet 3 miesiące. To rzadkość – na takie warunki mogą liczyć osoby prowadzące JDG, które świadczą usługi na rzecz dotychczasowego pracodawcy lub zdolne dodatkowo zabezpieczyć spłatę zobowiązania (np. na majątku stałym).

Wyjątkiem są kredyty na start, czyli dla tzw. młodych przedsiębiorców. To specyficzna grupa: start-up nie ma jeszcze historii kredytowej i stażu rynkowego, a jego potencjał można ocenić tylko po biznesplanie. Właścicielowi takiej firmy pomoże wysoka zdolność kredytowa lub gwarancja finansowania zewnętrznego (np. z UE).

Co sprawdza bank przy kredycie firmowym?

Przed udzieleniem kredytu banki analizują zdolność kredytową oraz oceniają wiarygodność finansową przedsiębiorcy. W przypadku nowych firm lub wniosków o kredyt inwestycyjny przeprowadzą też analizę jakościową biznesplanu oraz ocenią jakie zyski osiągają przedsiębiorstwa z danej branży. 

Banki sprawdzają historię potencjalnego kredytobiorcy w BIK i innych bazach danych (Krajowym Rejestrze Długów, ERIF), staż działalności, podmioty powiązane (jeżeli wniosek kredytowy składa spółka) oraz ewentualne zaległości w ZUS i urzędach skarbowych.

Wnioskodawca zostanie poproszony o zaświadczenie z KRS oraz przedstawienie dokumentów finansowych firmy, np. bilans za zakończony rok rozliczeniowy, książkę przychodów i rozchodów i CIT. W przypadku JDG do wniosku kredytowego należy dołączyć informację o wpisie do CEiDG oraz PIT z poprzedniego roku.

Kredyt dla firm – podsumowanie

Kredyt dla firm jest opłacalnym rozwiązaniem jeżeli pomoże w osiągnięciu większych zysków lub ułatwi zachowanie płynności finansowej. Finansowanie z banku łatwiej uzyskają firmy z odpowiednim rynkowym stażem, o dużych zdolnościach kredytowych. 

Młodzi przedsiębiorcy są w gorszej sytuacji, choć i oni mogą znaleźć ofertę dla siebie (zwłaszcza jeżeli pozyskali wcześniej dotację państwową lub z UE). Zawsze warto dokładnie porównać oferty banków i spróbować wynegocjować korzystniejsze warunki.

Dowiedz się więcej i zadbaj o finanse firmy.

Pasywa – rodzaje i przykłady

0
pasywa

Czego potrzeba przedsiębiorstwu, aby generowało zyski? Źródeł finansowania, czyli pasywów. Opisujemy, co to są pasywa, jakie są ich przykłady oraz czym się różnią pasywa i aktywa.

Co to są pasywa?

Pasywa to źródła pochodzenia majątku przedsiębiorstwa, czyli źródła finansowania – środki pieniężne i materialne – wykorzystane do nabycia lub sfinansowania aktywów. Najczęściej występujące pasywa to kapitał zakładowy, wypłaty dla pracowników, oraz kredyty i pożyczki, czyli zobowiązania firmy.

Pasywa są zobowiązaniami finansowymi danego przedsiębiorstwa. Dzielimy je na:

  •     kapitał (fundusz) własny,
  •     kapitał obcy (zobowiązania).

Spójrzmy na przykłady pasywów.

Czy wiesz, że…?

Pieczęć kwalifikowaną w najniższej cenie znajdziesz na pieczeckwalifikowana.pl.

Przykłady pasywów

Pasywa dzielą się na kapitał własny oraz kapitał obcy, a ten na zobowiązania krótkoterminowe i długoterminowe.

Kapitał obcy

Pasywa krótkoterminowe, zwane też bieżącymi, przedsiębiorstwo musi spłacić w ciągu 12 miesięcy. Pasywa bieżące to np. rezerwa na świadczenia emerytalne, zobowiązania wobec dostawców, pracowników czy instytucji państwowych, podatek dochodowy, kredyty krótkoterminowe, odsetki. Zachowanie płynności finansowej przedsiębiorstwa świadczy o tym, że jest ono zdolne do terminowego regulowania zobowiązań krótkoterminowych.

Zobowiązania długoterminowe zaciągane są na dłużej niż rok. To np. kredyty bankowe, leasing kapitałowy, odroczone podatki czy obligacje, z których środki przeznaczone są na inwestycje lub realizację strategicznych projektów.

Kapitał (fundusz) obcy to:

  •     rezerwy na zobowiązania – z tytułu odroczonego podatku, środki przeznaczone na świadczenia emerytalne i inne,
  •     zobowiązania długoterminowe – wobec jednostek powiązanych i innych (np. kredyty, pożyczki, obligacje, hipoteki),
  •     zobowiązania krótkoterminowe – wobec jednostek powiązanych i pozostałych (w tym zobowiązania powstałe z tytułu dostaw i usług w okresie wymagalności, zaliczki na dostawy, zobowiązania wekslowe, z tytułu podatków i wynagrodzeń, np. należności z tytułu podatku dochodowego), fundusze specjalne,
  •     rozliczenia międzyokresowe.

Kapitał własny

Kapitał (fundusz) własny tworzy:

  •     kapitał podstawowy (zakładowy) – jego wysokość odpowiada m.in. zapisom w umowie spółki i rejestrze, środki wniesione przez właścicieli firmy,
  •     kapitał zapasowy – np. zysk netto, który zwiększa kapitał zakładowy,
  •     kapitał z aktualizacji wyceny – po przeszacowaniu środków trwałych i inwestycji długoterminowych,
  •     kapitały rezerwowe w spółkach akcyjnych przeznaczone do pokrycia strat/zobowiązań finansowych wobec innych przedsiębiorstw,
  •     zysk/strata z lat ubiegłych,
  •     zysk/strata netto,
  •     odpisy zysku netto w ciągu roku obrotowego.

Pasywa a aktywa

Czym są aktywa? To, jak określa prawo, kontrolowane przez jednostkę (podmiot gospodarczy) zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych (art. 3 Ustawy o rachunkowości, Dz.U. 1994 Nr 121 poz. 591).

Inaczej mówiąc, aktywa to rzeczy firmy, które pozwalają jej generować dochód. Wyróżniamy aktywa trwałe z długim okresem użytkowania i niskim stopniem płynności (m.in. prawa autorskie, nieruchomości, środki transportu, inwentarz żywy, urządzenia techniczne) oraz aktywa obrotowe przeznaczone do sprzedaży lub zużycia w ciągu 12 miesięcy (m.in. paliwa, gotowe produkty, akcje, udziały w spółkach, aktywa pieniężne). 

Jakie są relacje między pasywami a aktywami? Pasywa to źródła finansowania aktywów. Bez pasywów nie ma aktywów. Widać to bardzo dobrze w bilansie, czyli dokumencie, który jest elementem sprawozdania finansowego. Aktywa pomniejszone o pasywa dają nam kapitał własny akcjonariuszy lub udziałowców.

Pasywa w bilansie

Każde przedsiębiorstwo rozliczające się w ramach pełnej księgowości musi przygotować raz w roku bilans. Jego składnikiem jest suma bilansowa – suma wartości wszystkich aktywów i pasywów firmy. 

Przeglądając pasywa ujęte w bilansie, można zatem ocenić, w jaki sposób zostały sfinansowane aktywa.

Zgodnie z zasadą równowagi bilansowej, kwoty zapisane w bilansie muszą być takie same, czyli aktywa równe pasywom. Pasywa ujęte są bilansie zgodnie ze schematem zawartym w Załączniku nr 1 do Ustawy o rachunkowości. Pasywa ujmowane są po prawej stronie bilansu.

Podczas tworzenia bilansu należy przestrzegać zasady, że pasywa nie mogą być zaniżone, a aktywa zawyżone.

Pieczęć kwalifikowana – wygodne rozwiązanie dla Twojej firmy

Pieczęć kwalifikowana to usługa zaufania przeznaczona dla osób prawnych. Za jej pomocą potwierdzisz, że dokument jest autentyczny i nie został naruszony. To niezawodne narzędzie w kontaktach z kontrahentami i wewnętrznych działaniach firmy. Pieczęć elektroniczną pochodząca od kwalifikowanego dostawcy zaufania kupisz na pieczeckwalifikowana.pl. Jest absolutnie niezbędna, jeśli chcesz wygodnie korzystać z KSeF.

Przeczytaj więcej w kategorii Biuro rachunkowe.

Przechowywanie danych firmowych na serwerach wirtualnych

0
Przechowywanie danych firmowych na serwerach wirtualnych

Korzystanie z usług chmurowych (wirtualnych serwerów) kusi wygodą i oszczędnością kosztów. Jednak czy to rzeczywiście tak bezpieczne i korzystne rozwiązanie dla przedsiębiorców?

Czy przechowywanie danych w chmurze jest bezpieczne?

Dane firmowe – umowy, dane pracowników, klientów i kontrahentów, wyniki finansowe, rachunki – to jeden z najcenniejszych zasobów każdego przedsiębiorstwa.

Wbrew pozorom, to nie włamania hakerów są najgroźniejsze dla informacji firmowych. Dane wyciekają ze względu na błędy popełniane przez pracowników, phishing (wykradanie wrażliwych informacji, np. haseł) czy ataki ransomware, czyli oprogramowania szyfrującego.

Wystarczy, że pracownik kliknie link lub załącznik umieszczony w e-mailu, a ransomware zaszyfruje dane na firmowych dyskach. Przestępcy obiecują zwrócić dostęp po otrzymaniu okupu. Nie zawsze dotrzymują słowa, a przedsiębiorstwu grozi utrata wiarygodności oraz klientów i kontrahentów.

Agresorzy używający ransomware zarobili w 2022 roku ok. 457 mln dolarów (raport Chainalysis), a audytorska firma KPMG szacuje, że 58 proc. film w Polsce zanotowała naruszenie cyberbezpieczeństwa (31 proc. to był atak ransomware). 

Jak zatem zadbać o bezpieczeństwo danych firmowych?

Potrzebujesz usług zaufania? Wykup niezawodną kwalifikowaną pieczęć elektroniczną na pieczeckwalifikowana.pl.

Jak należy przechowywać dane firmowe?

Przechowując informacje firmowe w formie cyfrowej, należy m.in.:

  • regularnie tworzyć kopię bezpieczeństwa – backup pomoże przywrócić dane po awarii systemu, cyberataku (np. zaszyfrowaniu plików przez przestępców) lub przypadkowym skasowaniu. Kopia bezpieczeństwa przyda się również w innych sytuacjach, np. podczas migracji danych;
  • przestrzegać przepisów o ochronie danych osobowych, m.in. Rozporządzenie 2016/679 (RODO), Ustawy o ochronie danych osobowych, Ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną;
  • zabezpieczyć dane przed niepowołanym dostępem, wyciekiem/wykradnięciem na skutek celowej działalności przestępców lub błędu pracowników;
  •  przemyśleć metodę przechowywania informacji firmowych (serwer lokalny, rozwiązanie chmurowe);
  • przygotować wewnętrzne zasady dostępu do danych (nie każdy pracownik powinien mieć ten sam poziom dostępu);
  • stosować profesjonalne oprogramowanie antywirusowe. 

Serwery do przechowywania danych dla firm

Przedsiębiorcy mogą przechowywać dane na serwerach należących do firmy (kopia zapasowa lokalna) lub skorzystać z usług chmurowych (kopia danych zdalna). 

Do zalet własnych serwerów należy m.in. niezależność od zewnętrznych dostawców usług chmurowych oraz mniejsze ryzyko, że osoby spoza firmy będą miały dostęp do wrażliwych danych lub przekażą je organom władzy. 

Minusy?

Firmowe serwery mają często gorsze zabezpieczenie niż renomowane data center (a tylko z takich warto korzystać). Przedsiębiorstwo musi też inwestować w zakup i utrzymanie własnej infrastruktury do przechowywania danych. Im większa firma, tym większy koszt utrzymania własnych serwerów.

Firmy samodzielnie przechowujące dane muszą pamiętać o regularnym tworzeniu backupów (kopii zapasowych). To fundament cyberbezpieczeństwa przedsiębiorstwa i jedno z najbardziej skutecznych działań profilaktycznych. 

Kopie bezpieczeństwa powinny być przechowywane na przynajmniej dwóch różnych nośnikach, np. zewnętrznych dyskach twardych (serwerach NAS), innych komputerach lub pamięci przenośnej.

PRZECZYTAJ TAKŻE:

  1. Archiwizowanie dokumentów księgowych – jak prawidłowo przechowywać dokumenty? Terminy przechowywania dokumentacji księgowej
  2. Faktury w chmurze a papierowe. Jak długo przechowywać faktury? 
  3. Jak przechowywać faktury ustrukturyzowane? 
  4. Bezpieczeństwo podpisów elektronicznych a ryzyko cyberataków 
  5. Podpis i pieczęć elektroniczna a bezpieczeństwo firmy

Czy przechowywanie danych firmowych w chmurze jest bezpieczne?

Alternatywą dla przechowywania danych na własnych serwerach są usługi chmurowe. To coraz bardziej popularne rozwiązanie. Jest wygodne (nie trzeba utrzymywać własnej infrastruktury, pliki są dostępne z dowolnego miejsca i urządzenia) i uchodzi za bezpieczne, bo dane trzymane są poza firmowymi komputerami, a strzegą ich doświadczeni pracownicy, systemy cyberbezpieczeństwa i dopracowane procedury.

Kopia bezpieczeństwa zdalna tworzona jest na serwerze sieciowym lub wirtualnym dysku należącym do firmy specjalizującej się w usługach chmurowych. 

Eksperci przekonują, dokumenty przechowywane w chmurze są bezpieczne.

Adam Marczyński ze spółki Chmura Krajowa tłumaczył w serwisie Zaufana Trzecia Strona, że nie było skutecznego ataku na chmurę. Wycieki informacji były spowodowane np. nieprawidłową konfiguracją, czyli złym korzystaniem.

Przechowywanie danych firmowych – w biurze czy zdalnie?

Co wybrać: chmurę obliczeniową (cloud computing) czy serwery lokalne (on-premise)?

Jeżeli chcemy mieć całkowitą kontrolę nad kopią danych, to właściwym rozwiązaniem będzie wykorzystanie własnej infrastruktury IT. To pociąga za sobą zakup serwerów, oprogramowania oraz stworzenie zespołu informatyków odpowiadającego za obsługę serwerów. Istotne mogą być też dodatkowe koszty on-premise, czyli np. energii elektrycznej czy też usunięcia awarii.

Tych wydatków nie mają przedsiębiorstwa, które wybrały chmurę obliczeniową. Co więcej, korzystając z cloud computing łatwiej dopasować usługę do własnych potrzeb, dodać dodatkową powierzchnię, precyzyjnie planować budżet firmy (brak nieprzewidzianych wydatków), zautomatyzować tworzenie backupu oraz ograniczyć koszty (brak inwestycji w sprzęt IT oraz płacenie tylko za realnie używaną przestrzeń w chmurze).

Przed wysłanie danych do chmury warto je zaszyfrować. Zyskamy pewność, że nikt niepowołany nie będzie miał do nich dostępu.

Przechowywanie danych w chmurze a RODO

Przedsiębiorca przechowujący dane w chmurze musi pamiętać o przestrzeganiu przepisów dotyczących ochrony danych osobowych. To m.in. Rozporządzenie 2016/679 (RODO).

W praktyce oznacza to, że administrator danych osobowych odpowiada za naruszenie przetwarzanych danych.

Spójrzmy na taki przykład. Firma prowadząca sklep online przechowuje dane swoich klientów w chmurze. Doszło do incydentu i część danych osobowych wyciekło do internetu. W takiej sytuacji to administrator będzie musiał udowodnić podczas kontroli UODO, że dobrze zadbał o zabezpieczenie informacji, np. upewnił się, że usługodawca zapewnił odpowiedni poziom ochrony danych oraz zawarł z nim umowę powierzenia danych.

Firmy mogą korzystać z wirtualnych serwerów zlokalizowanych poza terytorium UE i Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Zgodnie z RODO, przekazanie danych jest możliwe jeżeli to państwo zapewnia odpowiedni stopień ochrony, czyli m.in. praworządność, poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności, odpowiednie ustawodawstwo (art. 45 RODO). Z tego punktu widzenia należy poważnie rozważyć wybór chmury zarządzanej przez firmy np. z Chin.

Podsumowanie

Przechowując dane firmowe mamy do wyboru rozwiązanie on-premise, czyli na serwerach lokalnych oraz cloud (w chmurze). Oba sposoby mają swoich zwolenników, choć przewagę zdobywa model cloud computing – jest bezpieczny, wygodny skalowalny i pozwala ograniczać koszty prowadzenia przedsiębiorstwa.

Pieczęć kwalifikowana – wygodne rozwiązanie dla Twojej firmy

Pieczęć kwalifikowana to usługa zaufania przeznaczona dla osób prawnych. Za jej pomocą potwierdzisz, że dokument jest autentyczny i nie został naruszony. To niezawodne narzędzie w kontaktach z kontrahentami i wewnętrznych działaniach firmy. Pieczęć elektroniczną pochodząca od kwalifikowanego dostawcy zaufania kupisz na pieczeckwalifikowana.pl. Jest absolutnie niezbędna, jeśli chcesz wygodnie korzystać z KSeF.

Przeczytaj więcej w kategorii prawo gospodarcze.

Kredyt hipoteczny bez wkładu własnego – czy to dobre rozwiązanie?

0
kredyt hipoteczny bez wkładu własnego

Co mogą zrobić osoby, które mają dość wysokie dochody, aby spłacać raty kredytu hipotecznego, ale brakuje im pieniędzy na wkład własny? Skorzystać z rozwiązania, jakim jest kredyt hipoteczny bez wkładu własnego. Kto może go uzyskać?

Czy można otrzymać kredyt bez wkładu własnego?

Kilkanaście lat temu kredyt hipoteczny bez konieczności wyłożenia własnych pieniędzy nie był niczym nadzwyczajnym. Nie był wymagany przez banki. To się jednak zmieniło. Obecnie nie ma możliwości otrzymania kredytu hipotecznego bez wkładu własnego. Minimalny wkład własny w 2023 roku to 10-20 proc. wartości nieruchomości. W ten sposób banki ograniczają ryzyko ponoszone podczas udzielania kredytów hipotecznych.

Bankowy wymóg to problem dla wielu osób, które mają zdolność czynszową, czyli pieniądze na wynajem mieszkania, ale nie dysponują środkami na wkład własny. Często nie mogą też zaproponować wkładu w innej formie, np. działki budowlanej, darowizny czy środków z PKK, IKE lub IKZE.

Rozwiązaniem jest program „Mieszkanie bez wkładu własnego”, który gwarantuje pokrycie całości lub części kwoty żądanej przez banki.

Kredyt hipoteczny bez wkładu własnego

Kredyt na mieszkanie lub dom bez wkładu własnego jest możliwy dzięki rodzinnemu kredytowi mieszkaniowemu.

Rządowy program „Mieszkanie bez wkładu własnego” przeznaczony jest dla osób zamierzających budować swój pierwszy dom lub planujących zakup pierwszego mieszkania (z rynku wtórnego lub pierwotnego).

Warunek: aby skorzystać z „Mieszkania bez wkładu własnego” trzeba mieć zdolność kredytową. Z programu skorzystają małżeństwa, rodziny, osoby wychowujące przynajmniej jedno wspólne dziecko i single.

Program zakłada, że państwowy bank BGK da poręczenie na kwotę brakującego wkładu własnego osoby ubiegającej się o kredyt hipoteczny. Gwarancja nie przekroczy 200 000 zł. Prowizja za udzielenie gwarancji wynosi 1 proc. kwoty gwarancji.

Zasady programu „Mieszkanie bez wkładu własnego”

Jakie zasady obowiązują osoby, które chcą ubiegać się o rodzinny kredyt mieszkaniowy?

Rodzinny kredyt mieszkaniowy można dostać:

  •     bez wkładu własnego,
  •     z wkładem własnym kredytobiorcy – nie wyższym niż 200 000 zł – oraz nieprzekraczającym 20 proc. całkowitej kwoty wydatków dla kredytów o zmiennej stopie procentowej i 30 proc. dla kredytów o stałej kwocie procentowej,
  •     bez ograniczeń dotyczących wysokości wkładu własnego gdy wkładem własnym jest wyłącznie nieruchomość gruntowa (wysokość takiego wkładu i kredytu nie może przekroczyć 1 mln zł).

Warto pamiętać, że obowiązuje limit ceny lokalu mieszkalnego za 1 mkw powierzchni użytkowej.

Kredyt udzielany jest na przynajmniej 15 lat przez banki, które zawarły umowę z BGK.

Osoby, które chcą skorzystać z gwarancji BGK:

  •     nie mają prawa własności mieszkania/domu jednorodzinnego (wykluczone są osoby, które w ciągu 5 lat przed złożeniem wniosku zbyły takie prawo w drodze darowizny),
  •     nie mogą korzystać ze spółdzielczego prawa dotyczącego mieszkania/domu jednorodzinnego,
  •     nie korzystają z innego gwarantowanego kredytu mieszkaniowego.

Jest wyjątek dla gospodarstw domowych z minimum dwójką dzieci – w takim wypadku kredytobiorca i pozostali członkowie mogą mieć mieszkania o pow. nie większej niż 50 mkw (dwoje dzieci), 75 mkw (troje dzieci), 90 mkw (czworo dzieci) i bez ograniczeń przy większej liczbie potomków.

Dodatkowo BGK gwarantuje pomoc w spłacie kredytu po narodzinach kolejnego dziecka (tzw. spłata rodzinna).

Oto przykład jak działa rodzinny kredyt mieszkaniowy. Rodzina Jana Nowaka kupuje mieszkania za 400 000 zł. Nie mają środków na 80 000 zł wkładu własnego. Korzystając z rodzinnego kredytu mieszkaniowego – brakujący wkład własny gwarantuje im BGK (Nowakowie uiszczają 1 proc. kwoty gwarancji, czyli 8 tys. zł), a oni spłacają w ratach 400 000 zł plus odsetki. Jeżeli nie podołają ratom, to BGK wpłaci kredytodawcy wkład własny, a rodzina będzie musiała spłacić pozostałą kwotę zaciągniętego kredytu.

Które banki udzielają kredytu bez wkładu własnego?

Kredytu bez wkładu własnego udzielają banki:

  1. Alior Bank S.A.
  2. Bank Ochrony Środowiska S.A.
  3. Bank Pekao S.A.
  4. Bank Spółdzielczy Rzemiosła w Krakowie
  5. Bank Spółdzielczy w Brodnicy
  6. BPS S.A.
  7. PKO Bank Polski S.A.
  8. Santander Bank Polska S.A.

Wniosek o udzielenie rodzinnego kredytu mieszkaniowego oraz oświadczenie o spełnieniu warunków programu należy złożyć od jednego z wymienionych wyżej banków.

Aktualizowaną na bieżąco listę banków można znaleźć na stronie BGK.

Podsumowanie: czy kredyt hipoteczny bez wkładu własnego to dobre rozwiązanie?

Osoby i rodziny, które mają zdolność kredytową, mogą skorzystać (po spełnieniu wyżej wymienionych warunków) z programu „Mieszkanie bez wkładu własnego”. Czy to dobre rozwiązanie? 

Tak, dla kredytobiorców z odpowiednio wysokimi dochodami, którzy chcą mieć mieszkanie lub dom, ale nie mają wolnych środków na wkład własny. 

Dodatkowym atutem jest tzw. spłata rodzinna. BGK spłaci 20 000 zł jeżeli w gospodarstwie domowym korzystającym z rodzinnego kredytu mieszkaniowego urodzi się nowe dziecko lub 60 000 zł za trzecie i kolejne. Rodzinny kredyt mieszkaniowy nie pomoże natomiast osobom, dla których oprocentowanie kredytów hipotecznych jest zbyt wysokie (w 2023 roku sięga 8-9 proc).

Dowiedz się więcej i zadbaj o finanse firmy.

Trzeci rok pracy zdalnej: czy to korzystne rozwiązanie? Wnioski i regulacje

0
praca zdalna

Praca zdalna zyskała popularność podczas pandemii COVID-19. Jednak teraz ustawodawca zmienił reguły gry i wprowadził nowe przepisy do Kodeksu pracy. Nie dla wszystkich są tak samo korzystne. Sprawdzamy, kto zyska, pracodawcy czy pracownicy, na sformalizowaniu pracy spoza biura.

Co to jest praca zdalna?

Polega na wykonywaniu zadań poza zakładem pracy. Jeszcze trzy lata temu praca zdalna była wyjątkiem, teraz zdobyła niemal powszechne uznanie.

Pracodawcy zauważyli, że pracownicy potrafią dobrze wykonywać swoje obowiązki z domu, a firma może zaoszczędzić np. na prądzie, wynajmie powierzchni biurowej, zużyciu wyposażenia czy też kawie i wodzie. 

Zatrudnieni docenili natomiast fakt, że mniej czasu spędzają na podróży do pracy, a jednocześnie oszczędzają na paliwie. Centrum Badań nad Polityką Gospodarczą (CEPR) szacuje, że oszczędność czasu na dojazdy wyniosła w Polsce, średnio 54 minuty.

Według danych serwisu pracuj.pl z kwietnia 2023 roku, zdalnie lub hybrydowo (czyli na przemian w zakładzie pracy i w domu) pracuje 28 proc. Polaków. Rok wcześniej wykonywanie obowiązków poza firmą deklarowało o 6 proc. więcej pytanych.

Dotychczas praca zdalna nie była na trwale uregulowana w przepisach. Taka formuła wykonywania zadań obowiązuje w Kodeksie pracy dopiero od 7 kwietnia 2023 roku (Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 z późn. zm.). Co się zmieniło?

Na czym polega praca zdalna?

Praca zdalna to praca wykonywana całkowicie lub częściowo w miejscu wskazanym przez pracownika i każdorazowo uzgodnionym z pracodawcą, w tym pod adresem zamieszkania pracownika, w szczególności z wykorzystaniem środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość (art. 67 Kodeksu pracy).

Szczegółowe zasady pracy zdalnej ustalane są przez pracodawcę i pracownika. Mogą dotyczyć np. liczby dni pracy zdalnej. Pracę zdalną można ustalić podczas zawierania umowy o pracę oraz innych stosunków pracy lub w trakcie obowiązywania umowy (z inicjatywy pracownika lub pracodawcy). 

Co ważne, żadna ze stron nie może narzucić drugiej gdzie będzie wykonywana praca zdalna.

Pracodawca może wydać polecenie zdalnej pracy. W jakich sytuacjach? Kodeks przewidział dwie: podczas obowiązywania stanu nadzwyczajnego, stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz w czasie 3 miesięcy po ich odwołaniu, lub kiedy pracodawca nie może zapewnić bezpiecznych i higienicznych warunków pracy w zakładzie pracy (z powodu działania siły wyższej). Warunkiem jest złożenie przez pracownika oświadczenia, że ma warunki lokalowe i techniczne do wykonywania zdalnej pracy.

Pracodawca ma obowiązek m.in. zapewnić materiały i narzędzia pracy, w tym urządzenia techniczne, które są niezbędne do wykonywania pracy zdalnej. Może też w zamian wypłacić pracownikom ekwiwalent lub ryczałt.

Nowe regulacje dotyczące pracy zdalnej obejmują osoby na umowie o pracę, a nie dotyczą zatrudnionych na umowach cywilnoprawnych (umowę zlecenie, o dzieło), a także współpracujących na zasadach B2B (prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą). Takim osobom usługobiorca nie może narzucić miejsca i czasu pracy, a zasady współpracy regulują zapisy umowy.

Jaką pracę można wykonywać zdalnie?

Zdalnie można wykonać każdą pracę, jeżeli to możliwe ze względu na jej rodzaj lub organizację pracy.

Zdalna praca nie obejmuje pracy:

  •     szczególnie niebezpiecznej,
  •     w wyniku której przekraczane są dopuszczalne normy czynników fizycznych określonych dla pomieszczeń mieszkalnych,
  •     z zagrażającymi zdrowiu czynnikami chemicznymi,
  •     prac, podczas których stosowane są lub wydzielają się szkodliwe czynniki biologiczne, substancje radioaktywne lub inne substancje o uciążliwym zapachu,
  •     powodującą intensywne brudzenie.

Komu przysługuje praca zdalna 2023?

Warto pamiętać, że są sytuacje, w których pracodawca ma obowiązek uwzględnić wniosek pracownika o zdalną pracę. Praca zdalna przysługuje pracownikom:

  • w ciąży,
  • rodzicom:

 wychowującym dziecko do ukończenia przez nie 4 roku życia,

dziecka z zaświadczeniem o ciężkim i nieodwracalnym upośledzeniu albo nieuleczalnej chorobie zagrażającej życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu;

dziecka z orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności;

dziecka z opinią o potrzebie wczesnego wspomagania jego rozwoju, orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego lub o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych,

  • osobom sprawującym opiekę nad innym członkiem rodziny/osobą pozostającą we wspólnym gospodarstwie domowym posiadających orzeczenie o niepełnosprawności/orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. 

Pracodawca może odmówić takim osobom, jeżeli zdalna praca nie jest możliwa ze względu na jej rodzaj lub organizację.

Ile dni pracy zdalnej w 2023 roku?

Kodeks pracy nie reguluje, przez ile dni pracownik może wykonywać pracę zdalnie. Wyjątkiem jest okazjonalna praca zdalna.

Pracownik może zaproponować pracodawcy wykonywanie okazjonalnej pracy zdalnej – w sumie przez 24 dni w danym roku.

O czym warto pamiętać, mówiąc o okazjonalnej pracy zdalnej? Taka formuła oznacza, że pracodawca nie ma obowiązku pokryć jej kosztów oraz zapewniać materiałów i narzędzi. Nie musi też zgodzić się na wniosek pracownika.

Warto pamiętać, że pracodawca nie może wystąpić z inicjatywą wykonywania okazjonalnej pracy zdalnej.

Czy pracodawca może się nie zgodzić na pracę zdalną?

Tak, pracodawca może się nie zgodzić na pracę zdalną jeżeli nie może być realizowana ze względu na jej rodzaj lub organizację.

Z tych dwóch powodów pracodawca może też odmówić pracownikom uprzywilejowanym, o których wspominaliśmy wyżej (m.in. pracownicom w ciąży).

Wniosek pracownika o pracę zdalną nie jest zatem w większości przypadków wiążący. Pracodawca może też nie dać zgody na pracę zdalną okazjonalną.

Podsumowanie – zmiany w pracy zdalnej

Nowelizacja Kodeksu pracy nałożyła na pracodawców nowe obowiązki. Wiele firm już wcześniej opracowało regulaminy i zasady pracy zdalnej (np. wprowadziło elektroniczny obieg dokumentów), a teraz dostosowało je do świeżych przepisów. Muszą np. zapewnić pracownikom niezbędne narzędzia lub pokryć ich koszt, do tego dochodzi ekwiwalent za zużyty prąd i opłaty za internet. To oznacza ekstra wydatki z firmowej kasy.

Przeczytaj więcej w kategorii prawo pracy.

Co to są koszty pośrednie?

0
koszty pośrednie

Zarządzanie kosztami jest ważne w każdym biznesie. Jednym z pojęć, które pojawia się przy okazji kalkulacji wydatków, są koszty pośrednie. Czym są? Jaki jest podział kosztów pośrednich?

Koszty pośrednie to koszty, których nie można zakwalifikować bezpośrednio do wydatków związanych z wytwarzaniem produktu czy usługi. Takie wydatki nie są bezpośrednio widoczne w cenie produktu, ale trzeba je ponieść. Kosztami pośrednimi są np. koszty wynagrodzeń, czy koszty energii i surowców.

Co zawierają koszty pośrednie?

Koszty pośrednie trzeba ponieść, żeby działalność mogła funkcjonować. Oczywiście powinny być jak najmniejsze. Jednak ograniczenie kosztów pośrednich, takich jak koszty wynagrodzeń pracowników, nie zawsze jest możliwe.

Podział kosztów pośrednich

Koszty pośrednie to koszty, których nie da się przypisać do żadnej konkretnej czynności w firmie. Mówiąc inaczej, to te wydatki, które rozkładają się na wszystkie działy w firmie. Nie da się ich uniknąć i wciąż umożliwić funkcjonowanie firmie.

Do kosztów pośrednich zalicza się między innymi:

  •  koszty ogólnego zarządu (koszty administracji, księgowości, itp.),
  •  koszty utrzymania budynków i urządzeń,
  •  koszty ochrony i bezpieczeństwa,
  •  koszty badań i rozwoju,
  • koszty reklamy i promocji.

Specyfiką kosztów pośrednich jest to, że nie da się ich przypisać do konkretnych produktów.

Wybór metody podziału kosztów pośrednich zależy od wielu czynników, takich jak: rodzaj produktu czy usługi, struktura kosztów, dostępność danych, cel i zakres podziału.

Co wlicza się do kosztów pośrednich?

Koszty pośrednie stanowią istotną część każdego budżetu firmowego. Obejmują one wszelkie koszty, które nie są bezpośrednio związane z produkcją lub sprzedażą towarów, lub usług. Najczęściej koszty pośrednie to koszty administracyjne, w które wliczają się wynagrodzenia dla pracowników biurowych, wynajmy, leasingi

Koszty pośrednie – przykłady

Koszty bezpośrednie to takie, które są związane z osiąganymi przez firmę przychodami, koszt pośredni z kolei to koszt dodatkowy ponoszony przy prowadzeniu przedsiębiorstwa. Podział ten jest oczywiście wyłącznie umowny. 

Koszty są pośrednie kiedy nie są bezpośrednio związane z produkcją lub sprzedażą, ale są niezbędne do jej prowadzenia. Przykładem takich kosztów są koszty administracyjne, koszty ogólnego zarządu, koszty utrzymania maszyn i urządzeń. 

Koszty administracyjne to koszty, które firma ponosi na prowadzenie biura i zatrudnianie pracowników administracyjnych. Są to koszty stałe i muszą być ponoszone niezależnie od tego, jaka dużą sprzedaż generuje firma.

Ustalenie kosztów pośrednich, jak i bezpośrednich pozwala lepiej planować budżet firmowy, a co za tym idzie pracować nad rentownością.

Przeczytaj więcej o rodzajach kosztów.

Ile wynosi podatek od zakupu nieruchomości PCC w 2024 roku? Kto nie zapłaci podatku od kupna mieszkania?

0
podatek od zakupu nieruchomości

Niezależnie od tego, czy kupujemy mieszkanie z rynku pierwotnego, czy wtórnego, taka transakcja objęta jest kilkoma podatkami. Jednym z nich jest podatek od zakupu nieruchomości. Sprawdź, kto go płaci i ile wynosi. 

Zakup nieruchomości wiąże się z koniecznością dopełnienia szeregu formalności. Nie tylko umowę sprzedaży nieruchomości trzeba podpisać u notariusza, konieczne będzie też właściwe rozliczenie podatków. Jakich? Przeczytasz o tym w naszym artykule. 

Podatek od zakupu nieruchomości – VAT

W przypadku zakupu mieszkania z rynku pierwotnego, w cenę wliczony jest podatek VAT. Rozliczenie tego podatku następuje więc w momencie zapłaty pieniędzy deweloperowi i otrzymania faktury zakupu. Podatek VAT jako podatek od zakupu nieruchomości płacimy więc, dokonując zapłaty za mieszkanie. Pozostałe obowiązki związane ze złożeniem deklaracji w sprawie podatku VAT musi wypełnić deweloper.

Stawka podatku VAT w przypadku mieszkania wynosi 8%. Wyjątek stanowią tzw. mikroapartamenty, które są opodatkowane stawką 23%. Wszystko dlatego, że uznaje się je za lokale użytkowe.

Jak to możliwe? Polskie prawo zakłada, że za mieszkanie uważa się lokal, który ma minimum 25 metrów kwadratowych powierzchni użytkowej. Mikroapartamenty mają kilkanaście metrów kwadratowych. Te najmniejsze mają nawet nie więcej niż 10 metrów kwadratowych.

Kupując mieszkanie od dewelopera, podatek VAT płaci się, jak już wspomnieliśmy od razu. Nie da się najpierw zapłacić kwoty netto, a potem VAT-u.

Jeśli kupujemy mieszkanie z rynku wtórnego, to taki lokal nie jest objęty podatkiem VAT.

Podatek od zakupu nieruchomości – PCC

W przypadku rynku wtórnego nie ma podatku VAT. Jako podatek od zakupu nieruchomości zapłacimy podatek PCC, czyli od czynności cywilnoprawnych. Stawka tego podatku to 2% wartości rynkowej. Podatek PCC płaci się w momencie podpisywania aktu notarialnego, a podatek rozlicza z urzędem skarbowym notariusz.

Podatku PCC nie płaci się w sytuacji, gdy nieruchomość nabywa się od przedsiębiorcy, który jest czynnym podatnikiem VAT, ale lokal sprzedaje z oznaczeniem ZW (zwolnienie z podatku VAT).

Podatek od zakupu nieruchomości PCC a zbyt tanie mieszkanie

Warto pamiętać, że podatek PCC jest płacony od wartości nieruchomości. W związku z tym mogą istnieć zakusy, by obniżyć wartość nieruchomości a przez to i podatek od zakupu nieruchomości. Gdy wartość lokalu będzie rażąco niska, urząd skarbowy może to zakwestionować.

Warto na taką okoliczność się przygotować i już w akcie notarialnym wpisać, z czego wynika tak niska cena. Być może jest to niezadowalający stan techniczny czy niezbyt korzystna lokalizacja. Wpisanie do aktu notarialnego zbyt niskiej ceny sprawia, że urząd może wydać decyzję o zwiększeniu wysokości podatku, a także doliczyć do wszystkiego odsetki.

Rozliczenie podatku PCC i złożenie deklaracji podatkowej musi być dokonane w ciągu 14 dni od zakupu mieszkania lub innej nieruchomości.

Podatek od zakupu nieruchomości – kto nie zapłaci podatku od kupna mieszkania?

Nie zapłacisz podatku od czynności cywilnoprawnych przy zakupie pierwszego mieszkania. Od 31 sierpnia 2023 roku z obowiązku zapłaty tego podatku są zwolnione wszystkie osoby dokonujące zakupu mieszkania na rynku wtórnym, które kupują swoją pierwszą nieruchomość w życiu.

Podatek od zakupu nieruchomości – podatek dochodowy od sprzedaży mieszkania

Jeśli już o podatkach mowa, to trzeba zdawać sobie sprawę, że jeśli sprzedawcą jest osoba prywatna, a mieszkanie sprzedawane jest poza prowadzoną działalnością gospodarczą, to wraz z ze sprzedażą pojawia się przychód, który powinien być opodatkowany. Istnieją przepisy wskazujące jednak, że od sprzedaży mieszkania można nie zapłacić podatku. Wystarczy, że mieszkanie, które sprzedajemy, było przez nas kupione nie wcześniej niż 5 lat przed sprzedażą.

Jak więc widać transakcja sprzedaży mieszkania to nie tylko konieczność opłat taksy notarialnej, a czasem i wynagrodzenie pośrednika. W większości przypadków trzeba będzie również zapłacić podatek od zakupu nieruchomości.

Przewóz osób – czy to dobry pomysł na biznes?

0
przewóz osobowy

Przewóz osób jest jednym z najpopularniejszych pomysłów na biznes. Bardzo wiele osób szuka informacji o zarabianiu w ten sposób, ale tylko nieliczni decydują się spróbować. Czy przewóz osób jest dochodowy? Kto może się tym zajmować? Dowiedz się tego z naszego materiału.

Kto może przewozić osoby?

Przewóz osób wydaje się biznesem bardzo banalnym. Mamy środek transportu (bus, autobus) i wozimy pasażerów z jednego miejsca do drugiego. 

Praktyka jest jednak zgoła inna. Zanim ruszysz, czeka cię sporo biurokracji. Stopień jej skomplikowana zależy przede wszystkim od rodzaju transportu, którym chcesz się zająć. Inaczej będzie bowiem wyglądała kwestia uruchomienia firmy taksówkowej świadczącej usługi lokalnie samochodem osobowym, a inaczej przewozów autobusowych na trasach międzynarodowych.

Rodzaje przewozu osób

Wyróżniamy kilka rodzajów działalności związanych z przewozem osób. Jednym z popularniejszych jest przewóz osób autokarem lub busem. Może to być autobus wożący ludzi na terenie jednej gminy lub województwa albo też przewozy międzynarodowe.

Przewóz taksówką

Przewóz taksówką jest zdecydowanie najmniej skomplikowany. Jednak i tu nie obejdzie się bez spełnienia biurokratycznych wymogów. Warto pamiętać, że licencja taksówkowa dotyczy konkretnego rejonu.

Przewóz osób na aplikację

Jeszcze kilkanaście miesięcy temu do przewożenia ludzi przy pomocy aplikacji potrzebny był praktycznie tylko samochód. Dziś sytuacja trochę się skomplikowała. 

W teorii przepisy każdorazowo wymagają rejestracji działalności gospodarczej od kierowców, świadczących usługi przewozu osób – podobnie jak i licencji taksówkarskiej. W praktyce, dzięki firmom pośredniczącym, które zatrudniają kierowców na podstawie umowy cywilnoprawnej, ci nie muszą mieć osobnej licencji.

Jakie wymagania dla przewozu osób?

Podstawą będzie prawo jazdy odpowiedniej kategorii. Dla taksówki zwykle wystarczy kat. B. Żeby prowadzić autobus, trzeba będzie uzyskać kategorię D. Zawodowy kierowca będzie też musiał zdobyć orzeczenie lekarskie. 

Pierwsze dotyczy ogólnego stanu zdrowia i braku przeciwwskazań dla wykonywania zawodu, drugie to orzeczenie od psychologa, który wyda orzeczenie o braku przeciwwskazań do wykonywania zawodu kierowcy – tym razem, na płaszczyźnie zdrowia psychicznego.

Oba badania ważne są pięć lat. Potrzebne będzie też zaświadczenie o niekaralności.

Ile kosztuje licencja na przewóz osób?

Rodzaj licencji na przewóz osób decyduje o tym, w jaki sposób będziemy ją zdobywać. Licencja taxi kosztuje 200 złotych, licencja dla busa to 800 zł.

Ile można zarobić na usługach przewozowych?

Taksówkarz zarabia ok. 4-5 tys. złotych miesięcznie (oczywiście wiele zależy od częstotliwości kursów), a przedsiębiorca zajmujący się przewozami międzynarodowymi autokarem nawet 3-4 razy więcej.

Kto musi mieć licencję?

Każdy przedsiębiorca, który prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której zarabia na przewozie rzeczy lub osób, musi legitymować się licencją. Nie ma przy tym znaczenia, czy transport jest wykonywany samochodem osobowym, busem czy autokarem. Jeśli firma na tym zarabia, licencja jest obowiązkowa.

Kogo nie obowiązuje licencja transportowa?

Warto zaznaczyć, że wymóg uzyskania licencji na podstawie nowych zasad nie dotyczy: 

  • przewozów pojazdami od 2,5 do 3,5 tony; 
  • krajowych i międzynarodowych przewozów osób; 
  • wyłącznie krajowych przewozów rzeczy; 
  • międzynarodowych przewozów rzeczy na potrzeby własne.

Szukasz pomysłu na biznes? Zainspiruj się naszymi propozycjami.

Jakie są dotacje na otwarcie firmy w 2023? Dofinansowania z Unii Europejskiej i Urzędu Pracy

0
dotacje na otwarcie firmy

Jeśli planujesz rozpoczęcie własnej działalności gospodarczej, musisz poznać dotacje na otwarcie firmy. Dzięki tym dodatkowym źródłom finansowania otwarcie biznesu będzie łatwiejsze. Sprawdź, jak je uzyskać. 

Dotacje na otwarcie firmy 2023

Źródeł dotacji jest wiele. Zacznijmy od tych pochodzących z Unii Europejskiej. UE proponuje dotacje na otwarcie firmy, a także pożyczki służące do tego celu. Żeby dostać pomoc z Unii Europejskiej, trzeba być bezrobotnym. Fundusze europejskie pokrywają wydatki związane z własnej firmy. 

Wnioskodawcy mogą ubiegać się o dotacje UE za pośrednictwem lokalnych operatorów.

Osoby, które mają więcej niż 30 lat, mogą skorzystać z pieniędzy w ramach Regionalnych Programów Operacyjnych, a te, które są młodsze z Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój.

Każdy region i województwo ma własną listę projektów, które zostały zatwierdzone do dofinansowania. Każde ogłoszenie o dotacji na otwarcie formy ma określoną datę wygaśnięcia. Wybory odnawiane są cyklicznie.

Dotacje na otwarcie firmy 2023 – jak je uzyskać?

Gdy już wybierzemy program, z którego będziemy chcieli skorzystać, konieczne będzie złożenie wniosku o dofinansowanie. To po prostu krótki biznesplan, w którym opisujemy zarys naszego przedsięwzięcia. 

Po przejściu tego etapu czeka nas rozmowa rekrutacyjna z doradcą programu. Na koniec przedstawia się dokładniejszy biznesplan. Jeśli chcemy uzyskać pieniądze z UE, to musimy w nim szczegółowo opisać swoje motywy podjęcia działalności gospodarczej, a także specyfikę rynku, wskazać produkty/usługi, a także określić politykę cenową.

Dokument oceniany jest pod kątem racjonalności wydatków, jakości odpowiedzi i spójności biznesplanu.

Dotacje na otwarcie firmy 2023 – ile można dostać finansowania?

W ramach dofinansowania na otwarcie firmy możemy dostać pieniądze na utworzenie firmy (maksymalna kwota to 6-krotność przeciętnego wynagrodzenia w Polsce), a także dotację pomostową (kwota przeważnie oscyluje od 1000 do 2500 zł). W sumie wartość wsparcia może sięgnąć nawet 50 000 zł.

Dotacja pomostowa jest dostępna wyłącznie w ramach dofinansowania UE. To dodatkowy miesięczny dopływ gotówki, który ma pomóc w uzyskaniu względnej płynności finansowej nowej firmy. Docelowo pomoc pomostowa jest przyznawana na 6 miesięcy od rozpoczęcia działalności, ale w niektórych sytuacjach może zostać przedłużona o kolejne 6 miesięcy.

Dotacje na otwarcie firmy 2023 – umowa dotacji

Gdy decyzja o przyznaniu dotacji jest pozytywna, podpisuje się umowę, w której określone są bardzo dokładnie warunki wypłaty środków, a także prawa i obowiązki beneficjenta. W ramach rozliczenia trzeba przedstawić faktury i potwierdzenie poniesienia kosztów.

Dotacje na otwarcie firmy 2023 z Urzędu Pracy

Dotacje na otwarcie firmy z urzędu pracy pozwoli zakupić podstawowe narzędzia, czy sprzęt albo pokryć koszt szkoleń. O pieniądze na uruchomienie działalności najlepiej starać się na początku roku, bo środki szybko się kończą. Każdy urząd ma swoją pulę pieniędzy do wydania.

Dotacja z urzędu pracy jest bezzwrotna. Trzeba jednak spełnić pewne warunki, o których musisz wiedzieć jeszcze przed złożeniem wniosku. Przyznane środki otrzymasz w formie jednego przelewu, a dofinansowanie jest jednorazowe.

Pieniądze z urzędu pracy dostaje się „z góry”. Można je jednak wydać tylko na to, co założyliśmy we wniosku. Szczegóły możliwości otrzymania dofinansowania z urzędu pracy mogą się różnić w zależności od konkretnego PUP. Inne będą wtedy terminy na złożenie dokumentów, nieco mogą się zmienić również wymagania stawiane przed przyszłym przedsiębiorcą.

Dotacje na otwarcie firmy 2023 z Urzędu Pracy – kto może je dostać?

Dotacja przeznaczona jest na założenie firmy. Firma musi mieć formę jednoosobowej działalności gospodarczej. Pieniądze przyznawane są tylko osobie fizycznej, która ma status osoby bezrobotnej. Dodatkowo przez ostatnie 12 miesięcy nie można prowadzić innej działalności i mieć zawieszonej działalności. Wniosek można złożyć tylko w jednym urzędzie pracy.

Jaką działalność można otworzyć z dotacji? Musi mieć formę jednoosobowej działalności gospodarczej. Urzędnicy decydują czy środki będą przyznane, czy nie. Wiele zależy bowiem od tego, jaki biznesplan przedstawimy.

Szukasz pomysłu na biznes? Zainspiruj się naszymi propozycjami.