Strona główna Blog Strona 31

Profil zaufany a podpis elektroniczny – czy to jest to samo? Czym się różnią?

0
profil zaufany a podpis elektroniczny

W dzisiejszych czasach, tzn. w erze postępującej cyfrowej transformacji, coraz częściej sięgamy po innowacyjne rozwiązania, które ułatwiają nam załatwianie naszych urzędowych i biznesowych spraw. Dwa z tych narzędzi, które często pojawiają się w rozmowach i dyskusjach, to profil zaufany oraz podpis elektroniczny. Czasami jednak ludziom zdarza się mylić, ponieważ nierzadko traktują oni te dwa terminy jako synonimy. Tymczasem, odnoszą się one do zupełnie innych rozwiązań. Dlatego warto zapoznać się z głównymi różnicami. Miłej lektury!

Czym jest profil zaufany?

Profil zaufany to darmowe narzędzie, które głównie służy do kontaktowania się z administracją publiczną (urzędy, ministerstwa). Jego głównym celem jest potwierdzenie tożsamości w systemach elektronicznej administracji oraz podpisywanie dokumentów za pomocą tzw. podpisu zaufanego. Taki profil może być założony przez każdą osobę:

Profil zaufany jest ważny przez okres trzech lat, po czym istnieje możliwość jego przedłużenia na kolejny trzyletni okres. Warto przy tym podkreślić, że w wyjątkowych sytuacjach, tzn. w trakcie trwania stanu epidemii lub pandemii, ważność profilu zaufanego jest automatycznie przedłużana.

Dzięki profilowi zaufanemu można korzystać z Elektronicznej Platformy Usług Administracji Publicznej (ePUAP), która umożliwia przesyłanie wniosków i pism do różnych urzędów oraz odbieranie pism urzędowych.

Jak działa podpis elektroniczny?

Elektroniczny podpis to mechanizm, który umożliwia potwierdzenie tożsamości osoby dokonującej podpisu w formie cyfrowej. Taka forma autoryzacji jest równoważna tradycyjnemu, odręcznemu podpisowi. Dzięki e-podpisowi można legalnie podpisywać dokumenty, w tym na także umowy czy nawet e-maile.

Istniejący stan rzeczy sprawia, że elektroniczny podpis ma znacznie większe zastosowanie niż profil zaufany, obejmując również transakcje biznesowe i inne dokumenty spoza sfery urzędowej (do różnic między tymi narzędziami jeszcze wrócimy).

Podpis cyfrowy, w przeciwieństwie do profilu zaufanego, nie jest bezpłatny i ma znacznie szersze zastosowanie. Może być on używany nie tylko w celach urzędowych, ale także na potrzeby prywatne i biznesowe. Dzięki niemu jesteśmy w stanie podpisywać różnego rodzaju dokumenty w formatach PDF, Word, a także e-maile. Jest to zatem niezwykle przydatne i wszechstronne narzędzie w prowadzeniu działalności gospodarczej i zawieraniu umów handlowych.

Podpis cyfrowy może być wykorzystywany na różne sposoby, w zależności od rodzaju certyfikatu. Zasadniczo, wyróżnia się trzy rodzaje podpisów cyfrowych:

  • standardowy podpis cyfrowy. Jest on stosowany w przypadku dokumentów, które nie wymagają specjalnych zabezpieczeń. Może być używany zarówno w sferze prywatnej, jak i biznesowej;
  • zaawansowany podpis cyfrowy. Rozszerzona wersja podpisu, który wymaga dodatkowych zabezpieczeń, takich jak np.
    • hasła,
    • kody SMS.

Takie rozbudowane rozwiązanie stosuje się w przypadku ważniejszych dokumentów (umowy handlowe zawierające cenną wiedzę na temat prowadzonej działalności biznesowej, transakcje finansowe);

  • kwalifikowany podpis cyfrowy. Jest to zdecydowanie najbardziej zaawansowany rodzaj podpisu cyfrowego, równoważny z odręcznym podpisem. Używa się go w celu autoryzacji dokumentów o najwyższym znaczeniu prawnym, takich jak umowy notarialne czy dokumenty sądowe.

Różnice w stosowaniu profilu zaufanego i podpisu elektronicznego

Pomimo że zarówno profil zaufany, jak i podpis elektroniczny służą do potwierdzenia tożsamości, to występują między nimi pewne różnice. Przede wszystkim, profil zaufany jest narzędziem przeznaczonym do wykorzystywania głównie w sprawach urzędowych. Jest to usługa rządowa dostępna za darmo dla każdego.

Z kolei podpis elektroniczny stanowi płatne narzędzie, które umożliwia podpisywanie szerokiego zakresu dokumentów, wykorzystywanych zarówno w sferze publicznej, jak i prywatnej. Dlatego warto wybierać narzędzie, które najlepiej odpowiada naszym potrzebom, w zależności od rodzaju działań, jakie planujemy podejmować w cyfrowym świecie.

Potrzebujesz usług zaufania? Wykup niezawodną kwalifikowaną pieczęć elektroniczną na pieczeckwalifikowana.pl.

Różnice… ale i podobieństwa

Teraz, kiedy już rozumiemy różnice między profilem zaufanym a podpisem elektronicznym, warto zwrócić uwagę na korzyści, jakie może dać przedsiębiorcom korzystanie z opisanych przez nas narzędzi.

  • oszczędność czasu i wygoda. Profil zaufany umożliwia załatwienie wielu urzędowych spraw bez konieczności fizycznego odwiedzania urzędów. Możemy przesyłać wnioski i dokumenty drogą elektroniczną, co znacznie skraca czas potrzebny na załatwienie formalności;
  • dostępność 24/7. Dzięki profilowi zaufanemu możemy załatwiać sprawy urzędowe o dowolnej porze dnia i nocy, bez żadnych ograniczeń czasowych;
  • bezpieczeństwo. Posiadanie profilu zaufanego to rozwiązanie, które gwarantuje bezpieczeństwo naszych danych osobowych oraz dokumentów. Możemy w ten sposób chronić dostęp do niego za pomocą hasła (oraz innych zabezpieczeń);
  • różnorodność zastosowań. Podpis elektroniczny można z powodzeniem wykorzystać w różnych aspektach życia (zarówno prywatnego, jak i biznesowego). Dzięki temu możemy podpisywać umowy, dokumenty finansowe, a nawet wysyłać e-maile;
  • szybkość i efektywność. Dzięki wykorzystaniu opisanych przez nas narzędzi jesteśmy w stanie znacznie przyspieszyć procesy biznesowe oraz skrócić czas oczekiwania na akceptację dokumentów. Takie rozwiązanie jest szczególnie ważne w XXI wieku, kiedy to bardzo dobrze sprawdza się stare przysłowie, zgodnie z którym czas to pieniądz;
  • zgodność z przepisami prawnymi. Zgodnie z obowiązującymi przepisami podpis elektroniczny spełnia wszystkie wymagania ustawowe i jest traktowany na równi z tradycyjnym podpisem odręcznym,
  • korzyści dla środowiska naturalnego. Wykorzystanie podpisu elektronicznego w codziennej działalności biznesowej zmniejsza ilość papieru, który zużywamy na dokumenty. Takie rozwiązanie przyczynia się do ochrony środowiska.

Profil zaufany a podpis elektroniczny. Podsumowanie

Profil zaufany i podpis elektroniczny to narzędzia, które znacznie ułatwiają życie w erze cyfrowej. Oba mają swoje unikalne zastosowania i korzyści. Jednocześnie, trzeba pamiętać, że profil zaufany a podpis elektroniczny to nie to samo.

Profil zaufany jest bezpłatnym narzędziem, które głównie służy do kontaktów z administracją publiczną. Z kolei podpis elektroniczny ma znacznie szerszy zakres zastosowań, obejmujący zarówno sfery urzędowe, jak i prywatne oraz biznesowe.

Wybór między tymi narzędziami zależy od Twoich indywidualnych potrzeb i celów! Pamiętaj jednak, że oba te rozwiązania są niezawodne i pomogą Ci zaoszczędzić cenny czas. Teraz, w erze cyfrowej, umiejętne korzystanie z tych narzędzi staje się absolutnie niezbędne. Posiadanie zaufanego profilu i podpisu elektronicznego to absolutna konieczność, jeśli zależy Ci na wygodzie w wielu dziedzinach życia.

KSeF – struktura faktur ustrukturyzowanych. Nowa od września 2023. Czego się spodziewać?

0
ksef struktura

Od początku września 2023 roku funkcjonuje nowa struktura e-Faktur – struktura logiczna FA(2). Przedsiębiorcy z niej korzystający mogą liczyć na szereg korzyści podatkowych i biznesowych.

Z faktur ustrukturyzowanych polscy przedsiębiorcy mogą korzystać już od stycznia 2022 roku. Obecnie wystawiają je dobrowolnie i sytuacja ta nie zmieni się prawdopodobnie aż do połowy 2025 roku. Do września 2023 faktury wystawiane były zgodnie ze strukturą logiczną FA(1). Teraz funkcjonuje struktura FA(2). Co powinieneś o niej wiedzieć?

Nowa struktura logiczna KSeF FA(2)

Wzór nowej struktury logicznej KSeF pojawił się na platformie ePUAP w Centralnym Repozytorium Wzorów Dokumentów Elektronicznych (CRWDE) 29 czerwca 2023 roku. Aktualny wzór struktury logicznej FA(2) znaleźć można pod numerem: 2023/06/29/12648.

Ministerstwo Finansów zdecydowało się również na opublikowanie tego wzoru na stronie rządowej: podatki.gov.pl. Tutaj dokumentu należy szukać w sekcji KSeF Struktury dokumentów XML.

Przedsiębiorcy, którzy obecnie decydują się wystawiać faktury ustrukturyzowane, zobligowani są do korzystania z nowego wzoru. Przypomnijmy jednak, że teraz korzystanie z systemu KSeF jest zupełnie dobrowolne. Fakturowanie elektroniczne stanie się obowiązkowe prawdopodobnie w połowie 2025 roku.

Druga wersja struktury nie będzie zmieniana do czasu, kiedy KSeF stanie się obowiązkowy. Tak wczesne jej wprowadzenie ma zachęcić przedsiębiorców do testowania nowego rozwiązania i tym samym ułatwić przygotowania do wprowadzenia obowiązku fakturowania ustrukturyzowanego.

Obecnie faktury ustrukturyzowane można wystawiać wyłącznie z poziomu przeglądarki internetowej, ale Ministerstwo Finansów zapowiada, że wprowadzi aplikację mobilną KSeF, która ma stanowić dodatkowe ułatwienie dla podatników.

Zapomnij o papierze, podpisuj elektronicznie z pieczęcią kwalifikowaną

Jak wypełniać faktury KSeF?

W nowej strukturze podobnie zresztą, jak w poprzedniej, znajdować będą się trzy rodzaje pól:

  1. obligatoryjne;
  2. opcjonalne;
  3. fakultatywne.

Pola obligatoryjne wymagają wypełnienia, ponieważ wynikają z przepisów ustawy o podatku dochodowym. Poprawne ich uzupełnienie będzie przesądzać o prawidłowości ostatecznego wyglądu faktury.

Pola opcjonalne wypełniane są jedynie w sytuacji, kiedy zachodzą przesłanki do ich uzupełnienia.

Pola fakultatywne mogą pozostać puste, a ich niewypełnienie nie będzie przesądzać o braku poprawności wypełnienia faktury. Ich obecność wynika z innych przepisów prawa lub praktyk stosowanych przez podatnika i dotyczących procesu dokumentowania sprzedaży.

Wśród elementów, które odróżniają strukturę faktury elektronicznej FA(2) od struktury faktury ustrukturyzowanej w schemacie FA(1), znajdują się:

  • zmienił się kod oraz wariant schematu – FA(1) zostało zamienione na FA(2);
  • zmieniło się przedstawienie adresów sprzedawcy i nabywcy;
  • dodany został dokładny wzorzec wartości w polu TKwotowy;
  • pojawiła się możliwość podania cen jednostkowych w TKwotowy2 z dokładnością do 4 miejsc po przecinku;
  • zmieniła się struktura numeru nadawanego przez system dla prawidłowo przetworzonych faktur;
  • powstanie nowego pola NrWiersza w elemencie DodatkowyOpis, gdzie można zamieścić dane dotyczące poszczególnych pozycji znajdujących się na fakturze;
  • pojawiła się możliwość dodania odrębnego numeru identyfikacyjnego dla kontrahentów unijnych w polu TNrVatUE;
  • usunięte zostało pole na wpisanie zagranicznego rachunku bankowego (TNrRBZagr); teraz informację tą można wpisać w polu TNrNRB;
  • pojawiła się możliwość wskazania kodu SWIFT w polu NrRBPL;
  • dodane zostało pole OpisRachunku, które daje możliwość wskazania dodatkowych danych dotyczących rachunku bankowego;
  • zmienił się sposób prezentacji danych identyfikujących podmioty występujące na fakturze (pole TPodmiot);
  • dodane zostało pole IDNabywcy i dzięki temu można dokonać identyfikacji skorygowanych danych nabywców;
  • ograniczenie numerów dokumentów magazynowych w polu WZ – do 1000;
  • dodane zostało pole KursWalutyZ;
  • zmiana konstrukcji pola P_19, gdzie wskazuje się podstawę do zwolnienia z VAT;
  • umożliwienie wskazania rabatów uwzględnionych od kwot brutto (pole P_10);
  • dodanie pola P_11Vat, gdzie można wpisać kwotę podatku VAT.

Aby wystawić fakturę ustrukturyzowaną, należy zalogować się do Krajowego Systemu e-Faktur przy pomocy Profilu zaufanego lub Certyfikatu kwalifikowanego. System znajduje się on na stronie Ministerstwa Finansów. Sam proces wystawiania faktury jest mocno intuicyjny. Podatnik posługuje się gotowym schematem, a jego zadaniem jest jedynie wypełnienie poszczególnych pól. Dodatkowo system wskaże, czy faktura została wypełniona poprawnie.

Uzyskaj dostęp do KSeF z elektroniczną pieczęcią kwalifikowaną.

Podsumowując, na początku września bieżącego roku wprowadzony został nowy schemat faktury ustrukturyzowanej. Ministerstwo Finansów nie planuje go zmieniać, więc przedsiębiorcy mają pewność, że środowisko testowe KSeF, z którego mogą dzisiaj korzystać, będzie identyczne z tym, w jakim będą musieli się odnaleźć, kiedy faktury logiczne FA(2) będą już obligatoryjnymi.

Czym jest zasiłek opiekuńczy i komu przysługuje?

0
zasiłek opiekuńczy

Zasiłek opiekuńczy przysługujący osobom sprawującym opiekę nad chorym dzieckiem lub innym członkiem rodziny jest świadczeniem zapewniającym środki do życia w okresie niemożności świadczenia pracy. Osoby ubezpieczone mogą z niego skorzystać na przykład w razie nieprzewidzianego zamknięcia placówki edukacyjnej, pobytu drugiego opiekuna w szpitalu lub posiadania orzeczenia o niepełnosprawności.

Zasiłek opiekuńczy jako świadczenie wypłacane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych regulowany jest przez Ustawę o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (art. 32-35, roz.7). O jego przyznanie może wnioskować zarówno matka, jak i ojciec dziecka, jednak świadczenie zostanie przyznane na dany okres jedynie jednemu z rodziców. Zasiłek na dziecko nie wymaga tak zwanego „okresu wyczekiwania” – zostanie przyznany niezależnie od tego, czy wnioskodawca posiada ubezpieczenie chorobowe od minimum 30 dni.

Komu przysługuje zasiłek opiekuńczy?

Prawo do zasiłku opiekuńczego przysługuje osobom ubezpieczonym, które są zmuszone do sprawowania osobistej opieki nad chorym lub zdrowym dzieckiem bądź innym chorym członkiem rodziny. Jako inny członek rodziny rozumiany jest małżonek, rodzic, rodzic dziecka, ojczym, macocha, dziadkowie, wnuki, rodzeństwo, teściowie i dzieci po ukończeniu 14. roku życia pozostające we wspólnym gospodarstwie domowym.

Zasiłek opiekuńczy mogą otrzymać:

  • pracownicy;
  • osoby zatrudnione na podstawie umowy zlecenia, umowy agencyjnej, innej umowy o świadczenie usług, umowy uaktywniającej itp.;
  • osoby wykonujące pracę nakładczą;
  • osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą lub współpracujące z osobą, która taką działalność prowadzi;
  • członkowie rolniczej spółdzielni produkcyjnej i spółdzielni kółek rolniczych.

Co ważne, przedsiębiorca ma prawo do świadczenia, jeśli terminowo opłaca dobrowolne składki chorobowe, a na czas sprawowania opieki przerwie prowadzenie działalności (możliwe jest obniżenie należnych składek ZUS).

Ile wynosi zasiłek opiekuńczy?

Zasiłek opiekuńczy przysługuje przez maksymalnie 60 dni w ciągu roku. Jego wysokość to 80% podstawy wymiaru zasiłku, którą stanowi średnie wynagrodzenie z ostatnich 12 miesięcy kalendarzowych. Podstawa wymiaru zasiłku dla pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze godzin nie może być niższa niż pomniejszona o 13,71% kwota minimalnego wynagrodzenia.

Świadczenie wypłacane jest za każdy dzień sprawowania opieki nad dzieckiem (z uwzględnieniem dni ustawowo wolnych od pracy).

Jakie dokumenty złożyć, aby otrzymać zasiłek opiekuńczy?

Dokumenty, które należy złożyć, aby otrzymać zasiłek opiekuńczy, zależą od tego, kogo dotyczy opieka. Gdy wypłaty zasiłku dokonuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych, niezbędnym dokumentem jest również zaświadczenie wystawione przez płatnika składekdruk Z-3 dotyczy pracowników, a druk Z-3a osób objętych ubezpieczeniem chorobowym z innego tytułu, na przykład umowy zlecenia.

W przypadku chorego dziecka lub chorego członka rodziny należy złożyć wniosek na druku Z-15A (opieka nad dzieckiem) lub Z15-B (opieka nad innym niż dziecko chorym członkiem rodziny) i przedstawić zwolnienie lekarskie.

Jeśli zasiłek opiekuńczy wypłacany jest na opiekę nad dzieckiem w wieku do 8 lat, wymagane dokumenty to:

  • nieprzewidziane zamknięcie placówki (żłobek, przedszkole, szkoła) – oświadczenie wnioskodawcy o nieprzewidzianym zamknięciu żłobka, przedszkola lub szkoły;
  • izolacja dziecka z powodu podejrzenia choroby zakaźnej – decyzja właściwego inspektora sanitarnego o konieczności izolacji dziecka;
  • poród, choroba lub pobyt w szpitalu małżonka/rodzica dziecka stale sprawującego nad nim opiekę – zaświadczenie lekarskie zawierające imię i nazwisko małżonka/rodzica dziecka, okres i przyczynę konieczności sprawowania opieki, imię i nazwisko dziecka, nad którym sprawowana ma być opieka, podpis i pieczątkę lekarza wystawiającego zaświadczenie;
  • choroba opiekunki – oświadczenie wnioskodawcy o chorobie niani/dziennego opiekuna, dokument potwierdzający brak możliwości sprawowania opieki z powodu choroby (kopia zwolnienia lekarskiego, kopia zaświadczenia lekarskiego itp. potwierdzone przez wnioskodawcę za zgodność z oryginałem).

Jeśli zasiłek opiekuńczy dotyczy dziecka do 8. tygodnia życia, należy przedstawić:

  • matka dziecka przebywa w szpitalu – zaświadczenie o okresie pobytu w placówce leczniczej, oświadczenie wnioskodawcy o korzystaniu przez matkę z zasiłku macierzyńskiego przez 8 tygodni po porodzie;
  • matka posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu znacznym lub o niezdolności do samodzielnej egzystencji – prawomocne orzeczenie o niepełnosprawności lub o niezdolności do samodzielnej egzystencji bądź kopia dokumentu potwierdzona za zgodność z oryginałem, oświadczenie wnioskodawcy o pobieraniu przez matkę dziecka przez 8 tygodni po porodzie zasiłku macierzyńskiego;
  • matka porzuciła dziecko – oświadczenie wnioskodawcy o porzuceniu dziecka z uwzględnieniem daty porzucenia.

Jeśli zasiłek opiekuńczy dotyczy dziecka niepełnosprawnego, wymagane dokumenty zależą od wieku dziecka:

  • dziecko niepełnosprawne, które ukończyło 14 lat, ale nie ukończyło 18 lat – wniosek o zasiłek opiekuńczy na druku Z-15A, zaświadczenie lekarskie, orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności lub orzeczenie o niepełnosprawności wraz ze wskazaniami konieczności stałej lub długotrwałej opieki, pomocy innej osoby w związku z ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji, konieczności stałego współudziału opiekuna w procesie leczenia, rehabilitacji i edukacji dziecka;
  • dziecko niepełnosprawne, które ukończyło 8 lat, ale nie ukończyło 18 lat (małżonek/rodzic dziecka stale sprawujący nad nim opiekę nie może opiekować się dzieckiem ze względu na poród, chorobę lub pobyt w szpitalu) – wniosek o zasiłek opiekuńczy (druk Z-15A), zaświadczenie lekarskie na zwykłym druku, orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności bądź orzeczenie o niepełnosprawności wraz ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki, pomocy innej osoby w związku z ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji lub konieczności stałego współudziału opiekuna w procesie leczenia, rehabilitacji i edukacji dziecka.

Prawo do wypłaty zasiłku ustalane jest na podstawie dostarczonych przez wnioskodawcę dokumentów. Można składać je w formie papierowej lub elektronicznej (Platforma Usług Elektronicznych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych). Zasiłek opiekuńczy zostanie wypłacony, jeśli dokumenty potwierdzą, że brakuje innej osoby, która mogłaby sprawować opiekę nad dzieckiem w domu z powodu choroby, pobytu w szpitalu, porodu czy porzucenia dziecka.

Czym jest świadczenie rehabilitacyjne? Komu się należy i jakie warunki trzeba spełnić, aby je otrzymać?

0
świadczenie rehabilitacyjne

Świadczenie rehabilitacyjne wypłacane jest przez ZUS osobom, które są tymczasowo niezdolne do pracy. Środki te mają im zapewnić utrzymanie w czasie dalszego leczenia w celu powrotu do sprawności, gdy okres pobierania zasiłku chorobowego został już wyczerpany.

Świadczenie rehabilitacyjne przyznawane jest w sytuacji, w której lekarz orzecznik ZUS potwierdzi pozytywne rokowania w związku z prowadzonym leczeniem lub rehabilitacją. Możliwość przywrócenia zdolności do pracy to jeden z warunków, które powinien spełniać ubezpieczony, aby starać się o wypłatę tych środków. Co istotne, pobieranie świadczenia powinien poprzedzać zasiłek chorobowy – dopiero po jego wyczerpaniu można ubiegać się o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego.

Kiedy należy się świadczenie rehabilitacyjne?

Świadczenie rehabilitacyjne to środki przyznawane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych osobom ubezpieczonym, które wyczerpały już prawo do pobierania zasiłku chorobowego, ale wciąż są niezdolne do pracy (dalsze leczenie/rehabilitacja rokuje odzyskanie zdolności do pracy). Prawo do świadczenia rehabilitacyjnego mają również osoby starające się o rentę z tytułu niezdolności do pracy, które wykorzystały okres pobierania zasiłku chorobowego, ale lekarz orzecznik stwierdził, że rehabilitacja lub leczenie mogą doprowadzić do odzyskania zdolności do pracy.

Wniosek o świadczenie rehabilitacyjne mogą złożyć także osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą lub współpracujące z takimi osobami, osoby współpracujące z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą i korzystającymi z ulgi na start w zakresie ubezpieczeń społecznych oraz duchowni opłacający składki na ubezpieczenie.

Środki zostaną przyznane, jeśli na koncie wnioskodawcy nie ma zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne lub zaległości nie przekraczają 1% wysokości minimalnego wynagrodzenia. Gdy zadłużenie przekracza podaną wartość, świadczenie nie zostanie przyznane do czasu jego spłaty – spłata w ciągu 6 miesięcy od dnia powstania długu skutkuje przyznaniem świadczenia za cały okres.

Decyzja o przyznaniu świadczenia podejmowana jest przez ZUS na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika lub orzeczenia komisji lekarskiej, gdy przeprowadzone zostało postępowanie odwoławcze. Jeśli osoba, której dotyczy sprawa, nie zgadza się z treścią orzeczenia o przyznaniu świadczenia, ma możliwość wniesienia sprzeciwu. Sprzeciw od decyzji lekarza orzecznika można wnieść w terminie 14 dni od daty otrzymania pisma – pisemnie bądź ustnie do protokołu.

Ile wynosi za świadczenie rehabilitacyjne?

Wysokość świadczenia rehabilitacyjnego reguluje art. 19 ust. 1 Ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U.2022.1732 t.j.). Zgodnie z obowiązującym aktem prawnym świadczenie rehabilitacyjne to 90% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego za okres 3 miesięcy i 75% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego za pozostały okres jego pobierania. Jeśli niezdolność do pracy występuje w okresie ciąży, w tym czasie osoba uprawniona pobiera 100% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.

Wysokość świadczenia uwzględnia waloryzację podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w zależności od kwartału, w jakim przypada pierwszy dzień okresu, na który przyznane jest świadczenie rehabilitacyjne. Pod uwagę brany jest wskaźnik waloryzacji obowiązujący w kwartale, na który przypada pierwszy dzień pobierania świadczenia. Co ważne, środki przyznawane są za każdy dzień, w którym osoba uprawniona jest niezdolna do pracy – włącznie z dniami ustawowo wolnymi od pracy.

Jakie warunki trzeba spełnić, aby otrzymać świadczenie rehabilitacyjne?

Warunki, które należy spełnić, aby otrzymać świadczenie rehabilitacyjne to:

  • okres pobierania zasiłku chorobowego został wyczerpany;
  • osoba uprawniona do zasiłku pozostaje niezdolna do pracy lub stara się o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy;
  • leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy.

Świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje między innymi osobom uprawnionym do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy, rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego, urlopu dla poratowania zdrowia, zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego i świadczenia kompensacyjnego dla nauczycieli. Nie zostanie przyznane także w okresie urlopu bezpłatnego i urlopu wychowawczego, w okresie tymczasowego aresztowania czy w miesiącu kalendarzowym, w którym stwierdzono wykonywanie pracy zarobkowej.

Jak długo może trwać świadczenie rehabilitacyjne?

Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje osobom uprawnionym przez okres, który jest niezbędny, aby przywrócić zdolność do pracy – nie może on przekraczać 12 miesięcy. Środki przyznawane są jednorazowo bądź w częściach.

Jeśli środki zostały przyznane na okres nieprzekraczający 12 miesięcy, ale osoba uprawniona nie odzyskała jeszcze w tym czasie zdolności do pracy, lekarz orzecznik na wniosek ubezpieczonego może przedłużyć okres pobierania świadczenia.

Jeśli okres pobierania świadczenia wyczerpał się, ale leczenie lub rehabilitacja lecznicza nie doprowadziły do przywrócenia zdolności do pracy, osoba ubezpieczona może starać się o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy. W tym celu należy złożyć do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stosowny wniosek, a następnie pozytywnie przejść badania lekarskie przeprowadzone przez lekarza orzecznika.

Warto jednak pamiętać, że świadczenie rehabilitacyjne ma na celu zapewnienie środków niezbędnych do utrzymania na okres, w którym prowadzona jest rehabilitacja lub leczenie służące przywróceniu zdolności do pracy. O rokowaniach decyduje lekarz orzecznik i to on ustala okres wypłaty świadczenia – jego wysokość zależy od okresu pobierania i wynosi 90% (3 pierwsze miesiące) lub 75% (pozostały okres).

Brak obowiązku wystawiania faktur zaliczkowych w niektórych przypadkach od 1 września 2023

0
faktury zaliczkowe

Ustawodawca postanowił wprowadzić kilka nowych zasad dotyczących wystawiania faktur zaliczkowych. Zaczęły one obowiązywać od początku września. Jeszcze nie wiesz, co się zmieniło? Koniecznie przeczytaj nasz tekst!

Do tej pory, kiedy przedsiębiorca otrzymywał zaliczkę na poczet zakupu towaru lub wykonania usługi, miał obowiązek wystawienia faktury zaliczkowej. Na początku września sytuacja ta uległa zmianie i w wielu przypadkach obowiązki sprzedawców i usługodawców zostały uproszczone. Co dokładnie się zmieniło?

Kiedy należy wystawiać faktury zaliczkowe?

Zdarzają się sytuacje, kiedy przedsiębiorcy lub usługodawcy wymagają zapłacenia zaliczki, zanim dostarczą zamówione towary lub wyświadczą usługi. Najczęściej dzieje się tak w przypadku towarów, które nie są dostępne od ręki, albo są produkowane lub personalizowane na życzenie klienta. W przypadku usług zaliczki wpłaca się najczęściej w momencie rezerwacji terminu, w którym dana usługa zostanie wykonana.

W momencie, kiedy zaliczka wpłynie na konto sprzedającego, następuje powstanie obowiązku podatkowego. Przedsiębiorca musi więc wystawić fakturę zaliczkową, która będzie stanowiła potwierdzenie otrzymania części zapłaty. Ma na to czas do 15-ego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały mu przekazane środki.

W sytuacji, kiedy dostawa towarów lub wykonanie usługi następuje w tym samym okresie rozliczeniowym, co zapłata zaliczki, nie ma konieczności wystawiania faktury zaliczkowej. W tym wypadku wystarczy wystawienie faktury końcowej. Jeśli przedsiębiorca zdecyduje się na taki krok, to będzie zobowiązany do wystawienia jednego dokumentu, w którym opodatkuje całą transakcję, a więc zaliczkę oraz pozostałą do zapłacenia kwotę. Na takiej fakturze wyszczególnia się osobno kwotę zaliczki oraz kwotę zapłaty.

Uwaga! Jeśli zaliczka została wpłacona przez osobę fizyczną, która nie prowadzi działalności gospodarczej, to sprzedawca lub usługodawca będzie miał obowiązek wystawienia faktury zaliczkowej jedynie na wyraźne żądanie wpłacającego. Jeśli przedsiębiorca ewidencjonuje transakcje na kasie fiskalnej, to wpłata zaliczki powinna zostać potwierdzona paragonem.

Wystawienie paragonu nie oznacza, że nabywca nie może zażądać faktury. Może to zrobić, a przedsiębiorca ma obowiązek wystawienia dokumentu. W takim wypadku kopia faktury powinna zostać podpięta pod oryginał paragonu.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Zmiany w fakturach zaliczkowych – kto nie musi ich wystawiać od 1 września 2023?

Jeśli całość zapłaty (zaliczka plus pozostała kwota wynikająca z ceny transakcyjnej) za dostarczenie towarów lub zrealizowanie usług została uiszczona na rzecz przedsiębiorcy w ciągu jednego okresu rozliczeniowego, nie ma konieczności wystawiania faktury zaliczkowej. Wówczas wystarczy wystawienie faktury końcowej. Jeśli jednak tak się nie stanie, to konieczne jest wystawienie dwóch faktur – zaliczkowej oraz końcowej. Istnieją jednak pewne wyjątki od tej zasady. Zostały one opisane w ustawie o VAT.

Faktur zaliczkowych nie muszą wystawiać zupełnie przedsiębiorcy sprzedający:

  • dostawę energii cieplnej, elektrycznej, chłodniczej lub gazu przewodowego;
  • usługi telekomunikacyjne;
  • usługi związane z dostarczaniem oraz uzdatnianiem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych;
  • usługi dzierżawy, najmu lub leasingu;
  • usługi ochrony osób;
  • usługi ochrony, dozoru i przechowywania mienia;
  • usługi świadczenia obsługi biurowej i prawnej.

Z tego obowiązku będą zwolnieni również przedsiębiorcy zajmujący się wewnątrzwspólnotową dostawą towarów.

Wyżej wymienione sytuacje są zwolnione z obowiązku wystawienia faktury zaliczkowej, ponieważ na gruncie ustawy o podatku VAT na skutek ich wystąpienia nie powstaje obowiązek podatkowy.

Podsumowując, od początku września bieżącego roku obowiązują zmiany w prawie dotyczącym wystawiania faktur zaliczkowych. Do tej pory obowiązkiem sprzedającego było wystawienie faktury każdorazowo, gdy otrzymał część zapłaty za planowane dostarczenie towarów lub realizację usług. Obecnie nie ma konieczności wystawiania faktury zaliczkowej, kiedy całość zapłaty za transakcję została dokonana w tym samym miesiącu.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Przeczytaj więcej w kategorii Faktury.

Dodatek do emerytury – kto może na niego liczyć?

0
dodatek do emerytury

Dodatek do emerytury pozwala zwiększyć kwotę podstawowego świadczenia emerytalnego. Aby go uzyskać, należy złożyć stosowny wniosek lub osiągnąć określony przepisami wiek.

Dodatek do emerytury może zostać przyznany zaraz po otrzymaniu decyzji o wypłacie emerytury lub dopiero po osiągnięciu określonego przepisami wieku. Najczęściej jest to dodatek pielęgnacyjny wypłacany osobom po ukończeniu 75. roku życia lub osobom całkowicie niezdolnym do pracy i samodzielnej egzystencji.

Dodatek do emerytury po 65. roku życia

Po ukończeniu 65. roku życia emeryci mogą wnioskować o dodatek pielęgnacyjny. Jest to dodatek do emerytury przyznawany osobom całkowicie niezdolnym do pracy i do samodzielnej egzystencji.

Dodatkowe świadczenie wypłacane jest na wniosek emeryta – Zakład Ubezpieczeń Społecznych wypłaca dodatek, jeśli lekarz orzecznik z komisji lekarskiej ZUS stwierdzi całkowitą niezdolność do pracy i samodzielnej egzystencji. Należy również dostarczyć zaświadczenie o stanie zdrowia (druk OL-9) wydane przez lekarza prowadzącego maksymalnie na miesiąc przed dniem złożenia wniosku o dodatek pielęgnacyjny.

Dodatek do emerytury po 75. roku życia

Osoby, które ukończyły 75. rok życia, otrzymają pielęgnacyjny dodatek do emerytury, który od 1 marca 2023 roku wynosi 294,39 zł (świadczenie podlega waloryzacji). Prawo do takiego dodatku przyznawane jest z urzędu, a kwota zostaje wypłacana każdego miesiąca razem z podstawowym świadczeniem.

Dodatek pielęgnacyjny dla osób po 75. roku życia nie zostanie wypłacony, jeśli dany emeryt przebywa w zakładzie opiekuńczo-leczniczym bądź w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym przez okres dłuższy niż dwa tygodnie w miesiącu. Należy też pamiętać, że osobom, które pobierają dodatek pielęgnacyjny, nie przysługuje prawo do zasiłku pielęgnacyjnego przyznawanego przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. W takiej sytuacji o wypłacie dodatku należy poinformować właściwy organ.

Dodatek do emerytury dla wdowy

Świadczenie wypłacane emerytkom po zmarłym małżonku to tzw. wdowia renta wynosząca 85% wysokości świadczenia, jakie mógłby otrzymywać zmarły. Osoby mające możliwość pobierania takiego świadczenia muszą dokonać wyboru: własne świadczenie lub świadczenie po zmarłym.

W 2023 roku do Sejmu złożono projekt nowelizacji Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw. Zgodnie z nim wdowy miałyby mieć wybór pomiędzy dwoma opcjami dotychczasowej „wdowiej renty”. Innym pomysłem jest specjalny dodatek do emerytury dla wdowy – 900 złotych wypłacane każdego miesiąca.

Dodatek do emerytury za urodzenie dzieci

Dodatek do emerytury przyznawany kobietom za urodzenie dzieci to rodzicielskie świadczenie uzupełniające MAMA 4+, o które można ubiegać się od 1 marca 2019 roku. Świadczenie to ma na celu zapewnienie środków niezbędnych do utrzymania osobom, które zrezygnowały z pracy zawodowej lub w ogóle jej nie podjęły ze względu na konieczność wychowywania dzieci.

Dodatek za urodzenie dzieci można otrzymać po spełnieniu kilku warunków – jest to brak dochodów zapewniających niezbędne środki utrzymania, zamieszkanie na terenie Polski i posiadanie w kraju ośrodka interesów życiowych przez minimum 10 lat oraz:

  • dla matek – ukończenie 60. roku życia, urodzenie i wychowanie lub jedynie wychowanie minimum 4 dzieci;
  • dla ojców – ukończenie 65. roku życia oraz wychowanie co najmniej 4 dzieci, których matka zmarła, porzuciła je lub nie wychowywała przez długi okres.

Specjalny ryczałt energetyczny

Energetyczny dodatek do emerytury wypłacany przez ZUS to 255,17 zł przysługujące osobom uprawnionym i ich żyjącym współmałżonkom. Ryczałt energetyczny każdego miesiąca doliczany jest do kwoty świadczenia zasadniczego. Pieniądze mają na celu obniżenie kosztów ponoszonych w związku z korzystaniem z energii elektrycznej, ogrzewania i gazu.

O wypłatę dodatku mogą wnioskować 4 grupy seniorów: kombatanci i inne osoby uprawnione, żołnierze zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudniani w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach pozyskiwania rud uranowych i batalionach budowlanych, wdowy/wdowcy (emeryci i renciści) pozostali po kombatantach i innych osobach uprawnionych oraz wdowy pobierające emeryturę/rentę pozostałe po przymusowo zatrudnianych żołnierzach.

Świadczenie ratownicze

Świadczenie ratownicze to dodatek do emerytury przysługujący osobom, które zawodowo wykonywały trudne, niebezpieczne prace związane z zagrożeniem zdrowia i życia. Pobierany jest między innymi przez seniorów służących w Ochotniczej Straży Pożarnej czy Górskim Ochotniczym Pogotowiu Ratunkowym przez 20 (kobiety) lub 25 lat (mężczyźni).

Dodatek ratowniczy wynosi obecnie 200 zł (podlega waloryzacji 1 marca każdego roku). Przyznawany jest po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku przez Zakład Emerytalno-Rentowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Dodatek do emerytury z KRUS

Dodatek dla sołtysa to świadczenie pieniężne w wysokości 300 zł przyznawane od 1 lipca 2023 roku. O dodatek może wnioskować:

  • osoba, która pełniła funkcję sołtysa przez minimum dwie kadencje (co najmniej 8 lat);
  • osoba, która ukończyła 60 (kobiety) lub 65 lat (mężczyźni);
  • osoba, która nie była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo/przestępstwo skarbowe związane z pełnioną funkcją sołtysa.

Dodatek do emerytury dla sołtysa wypłacany jest przez KRUS – aby go otrzymać, należy złożyć wniosek do lokalnej placówki KRUS, dołączając do niego zaświadczenie potwierdzające pełnienie funkcji sołtysa (wydane przez wójta, burmistrza czy prezydenta miasta właściwego dla danego sołectwa).

Jeśli organ nie jest w stanie potwierdzić okresu pełnienia tej funkcji przez wnioskodawcę, do wniosku należy dołączyć postanowienie o odmowie wydania zaświadczenia oraz oświadczenie wnioskodawcy o pełnieniu funkcji sołtysa potwierdzone oświadczeniami złożonymi przez minimum 5 osób zamieszkujących sołectwo w danym okresie.

Inne dodatki do emerytury

Inne dodatki do świadczeń emerytalno-rentowych przyznawane są po spełnieniu określonych warunków. To między innymi dodatek dla sierot zupełnych wypłacany osobom pobierającym rentę rodzinną, których rodzice nie żyją. Wysokość dodatku jest stała – wynosi 553,30 złotych (podlega waloryzacji).

Z kolei dodatek kombatancki dotyczy kombatantów i ofiar represji, a dodatek kompensacyjny wdów i wdowców po osobach uprawnionych. Wysokość dodatku kombatanckiego to 294,39 zł, dodatek kompensacyjny wynosi 15% dodatku kombatanckiego.

Dodatki do emerytury to dodatkowe środki, które zwiększają wysokość świadczenia podstawowego. Aby je otrzymać, świadczeniobiorca powinien należeć do jednej ze specjalnych grup związanych z wiekiem, trudnymi warunkami życia czy pełnionymi funkcjami.

Szczegóły dotyczące przyznawania i wypłaty świadczeń reguluje Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1251) i art. 16 ust. 6-8 Ustawy z dnia 28 listopada 2003 roku o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 615).

Indywidualna interpretacja podatkowa – utrata ważności i nowe opłaty

0
Indywidualna interpretacja podatkowa 2023

Indywidualna interpretacja podatkowa to rozwiązanie dla osób, które mają wątpliwości odnośnie do prawidłowości zastosowania regulacji podatkowych. Uzyskanie informacji od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej pozwala zabezpieczyć się przed konsekwencjami błędnej interpretacji przepisów.

Indywidualna interpretacja podatkowa wysyłana jest na adres wskazany we wniosku lub na konto ePUAP wnioskodawcy. Wniosek o jej wydanie może dotyczyć zarówno stanu faktycznego, jak i przyszłych zdarzeń – podatku PIT, VAT, CIT czy podatku od spadków i darowizn. We wniosku należy szczegółowo opisać sprawę, wskazać pytanie i przedstawić własne stanowisko.

Czym jest indywidualna interpretacja podatkowa?

Indywidualna interpretacja podatkowa to informacje udzielane przez Krajową Informację Skarbową na wniosek podatnika. Taka interpretacja wykorzystywana jest, aby sprawdzić, czy przepisy podatkowe stosowane są prawidłowo, na przykład czy można korzystać z ulg podatkowych. Wydana interpretacja obejmuje wyczerpujący opis stanu faktycznego/przyszłego zdarzenia przedstawionego we wniosku wraz z oceną stanowiska wnioskodawcy i jej uzasadnieniem prawnym.

Wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej może złożyć zarówno osoba fizyczna lub osoba prawna (spółka z o.o., spółka akcyjna itp.), jak i inny podmiot (spółka cywilna, stowarzyszenie itp.).

Jak wnioskować o indywidualną interpretację podatkową?

Indywidualna interpretacja podatkowa może zostać wydana w każdym momencie na wniosek złożony listownie, elektronicznie lub w trakcie wizyty w urzędzie. Aby uzyskać informacje, należy złożyć wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej samodzielnie (formularz ORD-IN) lub w kilka osób (formularz ORD-WS, ORD/WS/B). Jeśli na druku zabraknie miejsca, można wykorzystać formularz ORD-WS/A. W razie potrzeby należy dołączyć do niego pełnomocnictwo ogólne (PPO-1) lub szczególne (PPS-1). Konieczne jest też załączenie potwierdzenia uiszczenia opłaty skarbowej za pełnomocnictwo.

Po dostarczeniu wniosku Krajowa Informacja Skarbowa sprawdza pismo. W przypadku braków formalnych (błędne dane, brak wymaganych załączników itp.) wnioskodawca zostaje wezwany do ich uzupełnienia w terminie 7 dni.

Indywidualna interpretacja podatkowa wysyłana jest w ciągu 90 dni od daty złożenia wniosku – termin 3 miesięcy nie obejmuje okresu oczekiwania w razie ewentualnego wezwania do uzupełnienia braków. W piśmie dyrektor KIS wskazuje, czy wnioskodawca postępuje lub zamierza postępować prawidłowo w zakresie przepisów podatkowych. Brak wydania interpretacji w ustawowym terminie to tzw. interpretacja milcząca. Oznacza to, że stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę jest prawidłowe.

Po usunięciu danych wnioskodawcy interpretacja podatkowa udostępniana jest w Biuletynie Informacji Publicznej. System Informacji Celno-Skarbowej EUREKA pozwala sprawdzić wydane wcześniej interpretacje indywidualne i ogólne.

Jeśli wnioskodawca chce zaskarżyć wydaną interpretację, może to zrobić, wnosząc skargę do wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w miejscu zamieszkania lub siedziby firmy. Skargę złożysz jest za pośrednictwem KIS. Czas na to masz do 30 dni od daty doręczenia interpretacji.

CZYTAJ TAKŻE:

  1. Indywidualna interpretacja podatkowa. Co to jest i jak działa?
  2. Spóźnienie w płatności podatku. Co mi grozi, gdy nie zapłacę zaliczki w terminie
  3. Umorzenie zaległości podatkowej. Kiedy można się o nie starać? 
  4. Czy można rozłożyć podatki na raty? 
  5. Okulary na firmę – czy zakup okularów może być kosztem przedsiębiorcy? 

Nowe przepisy dotyczące indywidualnej interpretacji podatkowej

Jako oficjalne stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej indywidualna interpretacja podatkowa pozwala uzyskać wiarygodne informacje w danej sprawie. Dzięki temu możliwe jest rozwianie ewentualnych wątpliwości odnośnie do prawidłowego stosowania regulacji podatkowych – obecnie lub w przyszłości, a tym samym zabezpieczenie się przez podatnika przed konsekwencjami błędnej interpretacji przepisów przez organ podatkowy.

Interpretacje podatkowe wydawane są bezterminowo, jednak ich zmiany, wygaśnięcie lub uchylenie przez sąd nie mogą negatywnie wpływać na sytuację wnioskodawcy. W takich sytuacjach urząd skarbowy czy urząd celno-skarbowy nie wszczyna postępowania karno-skarbowego ani nie nalicza karnych odsetek wstecz.

Nowe opłaty

Indywidualna interpretacja podatkowa wydawana jest po uiszczeniu opłaty skarbowej (w ciągu 7 dni od daty złożenia wniosku). Jej wysokość wynosi 40 zł od pojedynczego problemu opisanego w złożonym wniosku. W praktyce wniosek dotyczący: 

  • 2 problemy to opłata pomnożona przez 2 (80 zł), 
  • 3 problemy – przez 3 (120 zł) i tak dalej. 

Podobnie jest, gdy wniosek składa kilka osób – wtedy opłatę mnożymy przez ich liczbę.

Innym kosztem jest opłata skarbowa za pełnomocnictwo szczegółowe (PPS-1), która nie obowiązuje, jeśli pełnomocnikiem jest mąż, żona, dziecko, rodzice, dziadkowie, wnuki lub rodzeństwo. Pełnomocnictwo ogólne (PPO-1) nie podlega opłacie skarbowej.

Utrata ważności po 5 latach

Resort finansów zamierza zmienić termin ważności interpretacji – planowana zmiana przepisów to 5 lat, przez które będzie ważna każda indywidualna interpretacja podatkowa. Według projektu ograniczenie ich ważności ma obowiązywać od 1 lipca 2024 roku (automatycznie ważność utraciłyby interpretacje wydane przed 1 stycznia 2019 roku).

Dzięki temu nieaktualne indywidualne interpretacje podatkowe zostaną usunięte z obrotu prawnego. Nie będą dłużej wprowadzać w błąd podatników korzystających z Systemu Informacji Celno-Skarbowej EUREKA.

Niestety, usuwane będą również interpretacje aktualne. Oznacza to dodatkowe koszty dla podatników. Po pięciu latach nie będą mieli już wglądu w starsze decyzje. Będą więc musieli ponownie zadawać pytania, na które odpowiedzi już udzielono.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Kim jest pracownik młodociany? Kiedy można go zatrudnić? Zmiany w prawie dotyczącym zatrudnienia młodocianych

0
pracownik młodociany

Pracownik młodociany podejmuje zlecenia zarobkowe przede wszystkim po to, aby zdobyć określone kwalifikacje zawodowe. Zatrudnienie młodocianych w celu przygotowania zawodowego jest możliwe, jeśli osoba młodociana i warunki zlecenia spełniają przepisy dotyczące zatrudniania osób młodocianych.

Pracownik młodociany rozumiany jest jako osoba niepełnoletnia, która ukończyła już 15. rok życia. Osoby poniżej 15 lat mogą być zatrudnione jedynie w wyjątkowych przypadkach zdefiniowanych przez Kodeks pracy. Młodociani pracownicy traktowani są na równi z innymi osobami zatrudnionymi w danej instytucji, jednak ochrona ze względu na młody wiek nakłada na ich zatrudnienie i warunki pracy różnego rodzaju ograniczenia.

Kim jest pracownik młodociany?

Jak wskazuje art. 190 Kodeksu pracy pracownik młodociany to osoba, która ukończyła 15 lat, jednocześnie nie przekraczając 18. roku życia. Zatrudnienie pracownika młodocianego jest możliwe, jeśli:

  • młodociany ukończył ośmioletnią szkołę podstawową;
  • młodociany może przedstawić świadectwo lekarskie potwierdzające, że dana praca zarobkowa nie stwarza zagrożenia dla jego życia i zdrowia.

Kiedy można zatrudnić osobę niepełnoletnią?

Jeśli pracownik młodociany nie ma 15 lat i nie ukończył co najmniej ośmioletniej szkoły podstawowej, jego zatrudnienie odbywa się na zasadach określonych dla młodocianych, ale tylko i wyłącznie w celu przygotowania zawodowego (forma przyuczenia do wykonywania konkretnego zawodu).

Jeśli pracownik młodociany ukończył ośmioletnią szkołę podstawową, ale nie ma 15 lat, może zostać zatrudniony na zasadach określonych dla młodocianych w celu przygotowania zawodowego. Wymagana jest zgoda przedstawiciela ustawowego lub opiekuna prawnego oraz pozytywna opinia wydana przez poradnię psychologiczno-pedagogiczną.

Przepisy prawa pracy umożliwiają zatrudnienie młodocianych przed ukończeniem przez nich 16. roku życia. Jest to możliwe w wyjątkowych sytuacjach, gdy zlecenie zarobkowe spełnia określone warunki.

Zatrudnienie pracownika młodocianego

Pracownik młodociany może zostać zatrudniony w celu przygotowania zawodowego lub do wykonywania prac lekkich na podstawie umowy o pracę (wtedy młodociany podlega ubezpieczeniom społecznym na takich samych zasadach jak pozostali pracownicy). Przed rozpoczęciem wykonywania zlecenia pracownik młodociany powinien wykonać wstępne badania lekarskie, a w czasie zatrudnienia również badania okresowe i badania kontrolne.

Pracownicy młodociany wykonujący zlecenia w celu przygotowania zawodowego, co do zasady zatrudniani są na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. W przypadku większej liczby młodocianych, może to być umowa o pracę na czas określony, ale nie krótszy niż okres kształcenia wskazany w przepisach dotyczących klasyfikacji zawodów szkolnictwa branżowego lub okres kształcenia wymagany, aby przystąpić do egzaminu kwalifikacyjnego na tytuł czeladnika. Osoby prowadzące działalność rzemieślniczą o zatrudnieniu osób młodocianych powinny także zawiadomić właściwą ze względu na siedzibę firmy izbę rzemieślniczą.

Należy pamiętać, że zgodnie z przepisami młodociani nie mogą pracować dłużej niż 8 godzin w ciągu doby (osoby przed 16. rokiem życia – 6 godzin na dobę). Czas pracy obejmuje czas nauki zgodny z obowiązkowym programem zajęć szkolnych (niezależnie od tego, czy odbywa się ona w czasie pracy). Dobowy wymiar czasu pracy przekraczający 4,5 godziny oznacza konieczność wprowadzenia przerwy trwającej nieprzerwanie 30 minut (przerwa wliczana jest do czasu pracy).

Zatrudnienie dziecka

Dzieci, które nie ukończyły 16. roku życia, mogą wykonywać zajęcia zarobkowe związane z działalnością kulturalną, artystyczną, reklamową i sportową. Zlecenie takich prac jest możliwe, gdy osoba prowadząca działalność gospodarczą w tym zakresie uzyska zgodę przedstawiciela ustawowego bądź opiekuna prawnego dziecka oraz zezwolenie od inspektora pracy. Wniosek do właściwego inspektora pracy powinien zawierać takie załączniki jak:

  • pisemna zgoda opiekuna/przedstawiciela ustawowego;
  • opinia poradni psychologiczno-pedagogicznej dotycząca braku przeciwwskazań do wykonywania zajęcia zarobkowego;
  • orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do wykonywania przez dziecko danej pracy zarobkowej;
  • opinia dyrektora szkoły dotycząca możliwości wypełniania obowiązku szkolnego w czasie wykonywania zleconej pracy.

Inspektor pracy nie wyda zezwolenia na zatrudnienie dziecka, jeśli wykonywanie pracy stwarza zagrożenie dla jego życia, zdrowia lub rozwoju psychofizycznego bądź stanowi zagrożenie dla wypełniania obowiązku szkolnego.

Zatrudnienie pracownika młodocianego – zmiany w prawie we wrześniu 2023

Od 1 września 2023 roku nowelizacja rozporządzenia Rady Ministrów z 6 lipca 2023 roku wprowadziła w prawie pracy zmiany w zakresie wynagrodzeń pracowników młodocianych. Pracownik młodociany otrzyma wyższą stawkę wynagrodzenia, zmianie uległa też podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe (kwota wyłączenia z podstawy oskładkowania wartości finansowanych przez pracodawcę posiłków została podwyższona z 300 do 450 złotych).

Wynagrodzenie pracowników młodocianych ustalane jest na podstawie stosunku procentowego do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za poprzedni kwartał. Nowe stawki wzrosły o 3% i aktualnie wynoszą:

  • minimum 7% dla młodocianych, którzy odbywają przyuczenie do wykonywania zawodu;
  • minimum 8% dla pracowników młodocianych w I roku nauki lub w I klasie branżowej szkoły I stopnia (dokształcanie teoretyczne);
  • minimum 9% dla pracowników młodocianych w II roku nauki lub w II klasie branżowej szkoły I stopnia (dokształcanie teoretyczne);
  • minimum 10% dla pracowników młodocianych w III roku nauki lub w III klasie branżowej szkoły I stopnia (dokształcanie teoretyczne).

Bez zmian pozostają kwestie dotyczące zatrudniania pracowników młodocianych i dzieci. Mogą oni wykonywać prace lekkie lub zajęcia stanowiące przyuczenie do danego zawodu. Pracodawca powinien zadbać o odpowiednie warunki pracy, a w określonych sytuacjach o pisemną zgodę opiekunów prawnych czy przedstawicieli ustawowych oraz inne wymagane dokumenty takie jak zgoda właściwego inspektora pracy, czy opinia poradni psychologiczno-pedagogicznej.

Ile kosztuje podpis elektroniczny? Kwalifikowany podpis elektroniczny na polskim rynku

0
ile kosztuje podpis elektroniczny

Ile kosztuje podpis elektroniczny? Na to pytanie odpowiedzi szuka coraz więcej osób, jako że usługi zaufania stają się coraz bardziej powszechne. Nic dziwnego, korzystanie z nich pozwala pracować taniej, szybciej i skuteczniej. Sprawdź, jaka jest średnia cena podpisu elektronicznego i dlaczego warto się na niego zdecydować.

Jak działa podpis elektroniczny?

Podpis elektroniczny to rozwiązanie, którego można używać zawsze i wszędzie tam, gdzie mamy do czynienia z wymianą danych przez internet. Poniżej przedstawiamy przykładowe sytuacje, w których użycie podpisu elektronicznego sprawi, że załatwisz swój interes łatwiej i wygodniej:

  • potwierdzanie tożsamości podczas kontaktu z urzędami i organami administracji publicznej;
  • rejestracja i identyfikacja wykonawców w postępowaniach przetargowych;
  • przekazywanie organom podatkowym danych w formie JPK (Jednolitego Pliku Kontrolnego);
  • podpisywanie i pobieranie akt pracowniczych;
  • zdalne zawieranie umów cywilno-prawnych;
  • składanie deklaracji w ramach rozliczeń ZUS (program Płatnik, Platforma Usług Elektronicznych PUE ZUS);
  • przesyłanie JEDZ, czyli Jednolitych Europejskich Dokumentów Zamówienia;
  • podpisywanie i składanie sprawozdań finansowych w KRS;
  • przesyłanie faktur elektronicznych;
  • składanie deklaracji podatkowych drogą elektroniczną do Urzędu Skarbowego.
Jednym z elementów rozliczeń online prowadzonych z użyciem kwalifikowanego podpisu jest Urzędowe Poświadczenie Doręczenia (UPD) dokumentu. UPD to potwierdzenie, że elektroniczny list wysłany przez urząd w odpowiedzi na Twoje zapytanie został odebrany. Jeśli nie podpiszesz formularza UPD w ciągu czternastu dni, list i tak będzie uznany za dostarczony i będzie dostępny na koncie w serwisie Biznes.gov.pl.

Ile kosztuje podpis elektroniczny?

Koszty związane z używaniem podpisu elektronicznego są uzależnione od różnych czynników, takich jak:

  • dostawca,
  • rodzaj subskrypcji,
  • czas ważności certyfikatu.

W 2023 roku zakup kwalifikowanego podpisu elektronicznego razem z niezbędnymi narzędziami (jak karta kryptograficzna, czytnik kart i oprogramowanie) to koszt na poziomie kilkuset złotych rocznie (z reguły 200-400 złotych). Jeśli jednak wybierzesz dłuższy abonament, na przykład na 2 lata, koszt w przeliczeniu na 1 rok może być nieco niższy.

Po upływie ważności kwalifikowanego certyfikatu odnowienie go kosztuje mniej, zazwyczaj nie więcej niż 200 złotych rocznie.

Dla osób, które mają jedynie jednorazową potrzebę podpisu elektronicznego, istnieje opcja skorzystania z usługi przez 1 miesiąc, przez chmurę. Koszt to w takiej sytuacji kilkadziesiąt złotych; klient może wówczas podpisać do kilkunastu dokumentów, zanim wygaśnie czas trwania subskrypcji.

Podpis kwalifikowany – czy warto zapłacić?

Zakup kwalifikowanego podpisu elektronicznego to jeden wydatek, który ostatecznie przekłada się na zaoszczędzone zarówno pieniądze, jak i czas. Oszczędzamy chociażby na:

  • wydatkach na zakup materiałów biurowych;
  • czasowi – dzięki szybszemu obiegowi dokumentów;
  • kosztach obsługi dokumentacji firmowej, takich jak np. drukowanie i skanowanie formularzy;
  • dojazdach np. do biura rachunkowego w celu dostarczenia dokumentów;
  • potrzebie przechowywania papierowych kopii dokumentów.
Potrzebujesz usług zaufania? Wykup niezawodną kwalifikowaną pieczęć elektroniczną na pieczeckwalifikowana.pl.

Cena podpisu elektronicznego. Podsumowanie

Właściwie każdy przedsiębiorca, pracownik czy freelancer może prowadzić rozliczenia online, wykorzystując podpis kwalifikowany w celu autoryzacji danych. Podpis elektroniczny:

  • pozwala oszczędzić czas;
  • zwiększa efektywność Twojego biznesu.

Dzięki temu możesz uniknąć wielu problemów związanych z dokumentacją papierową, co pozwoli na lepszą współpracę z partnerami i większe zyski.

Jak przebiega kontrola ZUS L4? Kiedy można się spodziewać kontroli prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego?

0
kontrola zus

Pracodawca może podejrzewać, że jego pracownik, który poszedł na „chorobowe”, w rzeczywistości ma się dobrze, a nawet wykonuje dodatkową pracę zarobkową. Zawiadomi ZUS, a ten zbada, co robi chory. W ten sposób kilka tysięcy osób rocznie traci prawo do zasiłku. Sprawdzamy, jak zgodnie z przepisami wygląda kontrola ZUS pracownika na L4.

Polscy pracownicy na L4

Choroby układu kostno–stawowego, mięśniowego i tkanki łącznej – to była najczęstsza przyczyna brania „chorobowego” w 2022 roku (ponad 16% wszystkich nieobecności wg. danych ZUS). Kolejne dwa miejsca zajęły ciąże, poród i połóg oraz choroby układu oddechowego. W sumie lekarze wystawili 27 mln zwolnień od pracy.

Czy wszystkie zwolnienia lekarskie od pracy były prawidłowo wykorzystywane, badali pracodawcy oraz Zakład Ubezpieczeń Społecznych? Od stycznia do września 2022 roku, kontrolerzy z ZUS sprawdzili ponad 14 tys. chorujących, a spośród nich ponad 5 300 osób zostało pozbawionych prawa do zasiłku.

Podstawą prawną przeprowadzenia kontroli jest art. 17 i 68 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 27 lipca 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu kontroli prawidłowości wykorzystywania zwolnień lekarskich od pracy, oraz formalnej kontroli zaświadczeń lekarskich.

Kiedy ZUS może przeprowadzić kontrolę? Zakres kontroli

Zakład Ubezpieczeń Społecznych może wykonać kontrolę jeżeli pojawiło się podejrzenie, że pracownik niewłaściwie wykorzystuje zwolnienie lekarskie. Może to zrobić na wniosek pracodawcy lub z własnej inicjatywy.

Kontrole przeprowadzają terenowe jednostki ZUS, w odniesieniu do:

  • pracodawców, którzy zgłaszają do ubezpieczenia chorobowego mniej niż 20 osób (ubezpieczonych pracowników);
  • ubezpieczonych prowadzących pozarolniczą działalność i osób z nimi współpracujących;
  • ubezpieczonych będących duchownymi;
  • osób uprawnionych do zasiłków za okres po ustaniu ubezpieczenia;
  • ubezpieczonych podlegających ubezpieczeniu chorobowemu w Polsce z tytułu zatrudnienia u pracodawcy zagranicznego.

Jak wygląda kontrola L4 z ZUS?

Kontrola bada czy ubezpieczony w okresie orzeczonej niezdolności do pracy nie wykonywał pracy zarobkowej lub/i nie wykorzystywał zwolnienia lekarskiego do pracy w sposób niezgodny z jego celem.

Jeżeli zwolnienie lekarskie wynikało z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub innym chorym członkiem rodziny, sprawdzane jest, czy poza ubezpieczonym nie ma innych członków rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym, mogących zapewnić opiekę (nie dotyczy to opieki nad chorym dzieckiem poniżej 2 roku życia).

Kontroler powinien otrzymać imienne upoważnienie do wykonania kontroli:

  • w miejscu zamieszkania,
  • miejscu czasowego pobytu,
  • miejscu zatrudnienia osoby kontrolowanej.

Trzeba pamiętać, że kontrola ZUS może się odbyć o dowolnej porze dnia, bez ustalania z góry jej terminu. 

W przypadku wykrycia nieprawidłowości, kontroler sporządza protokół, w którym opisuje, na czym polegało nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego w pracy. Protokół ma być przedstawiony ubezpieczonemu, który może wnieść do niego swoje uwagi.

Co jeżeli kontroler nie zastał chorego w domu? ZUS ponowi kontrolę oraz wyśle do takiej osoby pismo z żądaniem podania powodu nieobecności. Wyjaśnienia może uznać za wystarczające (np. wizyta u lekarza czy w aptece) lub stwierdzić, że ubezpieczony wykorzystał zwolnienie niezgodnie z przeznaczeniem. Każdy przypadek analizowany jest indywidualnie.

Podczas kontroli mogą pojawić się wątpliwości, które rozstrzygane są po zasięgnięciu opinii lekarza leczącego. ZUS może też skierować chorego pracownika na badania specjalistyczne czy zlecić wykonanie badań pomocniczych. Warto wiedzieć, że ZUS może również przeprowadzić tzw. kontrolę z dokumentów, czyli pozyskanych danych, które świadczą o tym, że ubezpieczony np. prowadził na L4 działalność gospodarczą lub wyjechał na wakacje.

Od wydanej przez ZUS decyzji ubezpieczony może się odwołać.

Kontrola ZUS L4 – jakie konsekwencje?

Kontrola ZUS wykazała, że pracownik, w czasie niezdolności do pracy orzeczonej zwolnieniem lekarskim wykonywał pracę zarobkową lub wykorzystywał L4 niezgodnie z jego celem. W takiej sytuacji straci prawo do:

  • wynagrodzenia za okres niezdolności do pracy z powodu choroby (na podstawie art. 92 Kodeksu pracy), zasiłku chorobowego, zasiłku opiekuńczego – za cały okres objęty zwolnieniem lekarskim;
  • świadczenia rehabilitacyjnego – za cały miesiąc kalendarzowy, w którym pracownik wykonywał pracę zarobkową albo wykorzystywał okres, na który zostało przyznane świadczenie rehabilitacyjne, w sposób niezgodny z jego celem.

Kto przeprowadza kontrolę prawidłowości wykorzystywania zwolnień lekarskich?

Kontrolę prawidłowości wykorzystania zwolnień lekarskich przeprowadza:

  • pracodawca – gdy zgłasza do ubezpieczenia chorobowego powyżej 20 ubezpieczonych;
  • Zakład Ubezpieczeń Społecznych – gdy pracowników zgłoszonych do ubezpieczenia jest mniej niż 20.