Bez kategorii
Biuro rachunkowe
Biznes
Dokumenty
Działalność gospodarcza
Działalność nierejestrowana
Wyszukaj
Kontakt
Strona główna Blog Strona 39

Złóż informację o korzystaniu ze środowiska do 31 marca. Zasady wnoszenia opłat

Przez
Rafał Panas
-
0
opłata za korzystanie ze środowiska

Część przedsiębiorców korzystających ze środowiska musi za to płacić. Warto wiedzieć, jak wyliczane są opłaty i co się stanie jeżeli firma będzie ich unikała lub poda zaniżone wartości. Czym jest opłata za korzystanie ze środowiska? Kto ją zapłaci? Sprawdź, czy należysz do tej grupy.

Opłaty za korzystanie ze środowiska – co to?

Opłata środowiskowa nakładana jest za korzystanie ze środowiska. To rodzaj rekompensaty ze strony m.in. przedsiębiorstw za wprowadzenie do powietrza, ziemi i gleby niekorzystnych substancji. Obowiązek ponoszenia tej opłaty wynika z ustaw Prawo ochrony środowiska oraz Prawo wodne. 

Opłacie podlega działalność, która wpływa na:

  • wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, np. z kotłowni, procesów technologicznych (m.in. lakierowania czy spawania), spalania paliw i chowu drobiu,
  • emisję gazów cieplarnianych w ramach przydzielonych uprawnień,
  • składowanie odpadów.

Informacja o korzystaniu ze środowiska

Przedsiębiorca korzystający ze środowiska musi przygotować i złożyć wykaz zawierający zbiorcze informacje i dane o tym, w jakim zakresie korzystał ze środowiska. Wykaz za dany rok kalendarzowy należy złożyć do 31 marca następnego roku we właściwym urzędzie marszałkowskim (np. w systemie ePUAP).

W wykazie należy wykorzystać swoją aktualną ewidencję, np. ilość i rodzaj gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza, czy wyprodukowanych odpadów. Należy uwzględnić rzeczywiste emisje podane w raporcie przekazywanym do Krajowej bazy o emisjach gazów cieplarnianych i innych substancji (KOBiZE).

Wykaz może mieć formę papierową lub elektroniczną podpisaną podpisem kwalifikowanym, lub profilem zaufanym.

Trzeba pamiętać, że przedsiębiorca lub inny podmiot będzie musiał złożyć również inne wykazy, w zależności od prowadzonej działalności:

  • wykaz z informacjami o ilości i rodzajach gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza,
  • wykaz z informacjami i danymi o wielkości emisji gazów cieplarnianych objętych systemem handlu uprawnieniami do emisji i liczbie uprawnień do emisji oraz o wysokości należnych opłat,
  • wykaz zawierający informacje o składowanych odpadach.

Informację złożysz przez Konto Przedsiębiorcy.

Opłaty za korzystanie ze środowiska – kto musi je wnosić?

Obowiązek wnoszenia opłat za korzystanie ze środowiska naturalnego dotyczy przede wszystkim:

  • przedsiębiorców, zarówno krajowych, jak i zagranicznych,
  • jednostek organizacyjnych niebędących przedsiębiorcami, takich jak fundacje, szkoły, spółdzielnie mieszkaniowe,
  • osób wykonujących zawód medyczny w ramach praktyki indywidualnej lub specjalistycznej,
  • osób fizycznych korzystających ze środowiska tylko w zakresie, w jaki takie korzystanie wymaga pozwolenia,
  • jednostek i instytucji zarządzających infrastrukturą publiczną, jak drogi, przestrzeń miejska, zieleń miejska czy wody,
  • hodowców, szczególnie tych prowadzących działalność w zakresie upraw rolnych, chowu zwierząt, ogrodnictwa, leśnictwa czy rybactwa śródlądowego.

Część firm, osób i innych podmiotów jest zwolnionych z opłat środowiskowych. To przedsiębiorstwa, które nie wprowadzają do środowiska dużej ilości gazów, ścieków i odpadów. Opłata nie jest konieczna w przypadku:

  • kwoty poniżej 800 zł – jeśli roczna opłata za korzystanie ze środowiska dla jednego rodzaju korzystania ze środowiska nie przekracza 800 złotych, podmiot jest zwolniony z uiszczania tych opłat, nadal ma jednak obowiązek złożyć roczny wykaz,
  • kwoty poniżej 100 zł: – gdy roczna opłata dla jednego korzystania ze środowiska nie przekracza 100 złotych, firma, osoba lub inny podmiot nie musi płacić opłat i składać wniosku.

Opłaty za korzystanie ze środowiska – wysokość stawek

Górne jednostkowe stawki opłat za korzystanie ze środowiska wynoszą:

  • gazy lub pyły wprowadzane do powietrza – 447,75 zł/kg
  • umieszczenie odpadów na składowisku – 328,02 zł/Mg.

Szczegółowe wysokości opłat znajdziesz w obwieszczeniu Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 7 października 2022 r. w sprawie wysokości stawek opłat za korzystanie ze środowiska na rok 2023.

Wyliczenie opłaty za korzystanie ze środowiska

Kolejny obowiązek polega na wyliczeniu opłaty według stawek obowiązujących w okresie, w którym korzystał ze środowiska. Stawki dostępne są w obwieszczeniach Ministra Klimatu i Środowiska. 

Wysokość opłaty trzeba umieścić w wykazie, a opłatę wpłacić na rachunek urzędu marszałkowskiego – właściwego ze względu na miejsce korzystania ze środowiska lub na miejsce rejestracji firmy (jeżeli opłata wnoszona jest za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, wynikające z użytkowania niestacjonarnych urządzeń technicznych, czyli np. środków transportu).

Opłaty za korzystanie ze środowiska – kary za brak opłat środowiskowych

Przedsiębiorca może unikać wyliczenia opłat środowiskowych. W takiej sytuacji urząd marszałkowski nalicza opłatę. Jej wysokość oprze na własnych ustaleniach lub na wynikach kontroli wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.

Jeżeli przedsiębiorca nie zapłaci opłaty środowiskowej w terminie, to zostanie wezwany do zapłaty, a następnie urząd marszałkowski rozpocznie postępowanie egzekucyjne.

Może się też zdarzyć, że dane ze złożonego wykazu są wątpliwe. W razie wątpliwości marszałek ustali kwotę opłaty, która będzie różnicą pomiędzy opłatą należną a wynikającą ze złożonego wykazu.

Warto pamiętać, że  zobowiązania z tytułu opłaty za korzystanie ze środowiska przedawniają się z upływem 5 lat, licząc od końca roku, w którym upłynął termin płatności konkretnej opłaty.

Przeczytaj więcej o podatkach.

Druk SD Z2, czyli zgłoszenie darowizny. Pobierz formularz SD-Z2

Przez
Emil Zelma
-
0
sd-z2

W przypadku osób, które otrzymały darowiznę, możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn. Aby móc skorzystać z tej przewidzianej prawem możliwości, należy przestrzegać obowiązujących zasad oraz terminów. Zobacz, jak złożyć formularz SD-Z2 i skorzystać ze zwolnienia od podatku.

W artykule przeanalizujemy dokładnie, jak wypełnić formularz SD-Z2, czyli zgłoszenie otrzymania darowizny (a formalnie: Zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych). Dzięki temu będzie można osiągnąć oszczędności podatkowe, a jednocześnie spełnić wszelkie formalności w tym zakresie.

SD Z2 – formularz zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych

Otrzymanie darowizny to jedna z tych czynności, które wymagają przeprowadzenia odpowiednich formalności. Jest to ważna kwestia, która może wywołać skutki na gruncie podatków. Jakie obowiązki z tym związane mają osoby obdarowane darowizną? Cóż, przede wszystkim, konieczne może okazać się złożenie formularza SD-Z2, w którym informujemy fiskus o otrzymaniu majątku od darczyńcy.

Formularz SD-Z2 i inne kwestie związane z darowizną a podstawa prawnaJeśli chodzi o przepisy regulujące kwestie związane z przekazywaniem darowizny i wykonywaniem tego w formularzach urzędowych, bierze się pod uwagę m.in. takie przepisy jak:

  • Ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn.
  • Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2015 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych.
  • Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych.

Podatek od spadków i darowizn

Zgodnie z przepisami prawnymi istnieją sposoby na to, by móc zminimalizować niekorzystny wpływ podatków na te transakcje; wysyłka formularza SD Z2 jest właśnie jednym z takich rozwiązań.

Kiedy otrzymasz darowiznę, możesz uniknąć obowiązku zapłaty podatku od spadków i darowizn. Nie jest on wprawdzie szczególnie wysoki, aczkolwiek można w ten sposób uniknąć obciążeń. Trzeba jednak mieć na uwadze, że aby możliwe było skorzystanie z tej ulgi, musisz spełnić pewne warunki.

Przede wszystkim, konieczne jest dokonanie zgłoszenia faktu otrzymania darowizny o otrzymanych środkach.

Obowiązek ten spoczywa na Tobie jako na obdarowanym. Złożenie formularza SD-Z2 następuje w Urzędzie Skarbowym. Jest to możliwe jedynie w sytuacji, darczyńcą jest osoba należąca do pierwszej grupy podatkowej!

Zgłoszenie darowizny – kiedy nie jest konieczne?

Generalnie, otrzymanie darowizny rodzi obowiązek podatkowy. Powód takiego stanu rzeczy jest bardzo prosty: czynność ta prowadzi do wzbogacenia się beneficjenta. Warto jednak pamiętać, że tak jak w podatku dochodowym PIT obowiązuje kwota wolna od podatku, tak na podobne rozwiązanie można liczyć również w przypadku darowizn.

Przepisy przewidują trzy grupy podatkowe, w ramach których przewidziane zostały pewne zwolnienia. W zależności od tego, do której grupy podatkowej należy darczyńca, określona została inna kwota wolna od podatku. Jeżeli wartość otrzymanej darowizny jej nie przekroczy, wówczas obdarowany może jednak tego uniknąć.

O jakich grupach podatkowych jest mowa? Najlepiej będzie, jeśli przedstawimy to w tabeli:

Grupa podatkowa Którzy darczyńcy należą do tej grupy podatkowej? Kwota wolna od podatku obowiązująca od dn. 1 lipca 2023 (w zł) Kwota wolna od podatku, która obowiązywała do dn. 1 lipca 2023 (w zł)
Grupa I małżonek, potomkowie (zstępni, czyli syn, córka, wnuki, prawnuki), przodkowie (wstępni, tzn. matka, ojciec, dziadkowie itd.), rodzeństwo, macocha, ojczym, pasierb, zięć i synowa, teściowie 36 120 10434
Grupa II Zstępni rodzeństwa, zstępni i małżonkowie pasierbów, rodzeństwo rodziców, małżonkowie rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonkowie innych zstępnych 27 090 7878
Grupa III Pozostałe osoby 5733 5308

Musimy jednak cały czas pamiętać, że formularz SD-Z2 nie umożliwia całkowitego zwolnienia z podatku od spadków i darowizn (jest to możliwe tylko w zakresie kwoty wolnej). Aby uzyskać pełne zwolnienie z podatku, należy wypełnić formularz SD-3 w ciągu jednego miesiąca od momentu otrzymania darowizny.

Termin złożenia formularza SD-Z2

Formularz zgłoszenia nabycia spadku lub darowizny należy złożyć w ciągu 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Jak wypełnić formularz SD-Z2 krok po kroku? Jak złożyć deklarację?

Jeśli zastanawiasz się nad sposobem złożenia formularza SD-Z2, musisz pamiętać o następujących działaniach:

Pobierz formularz SD Z2

Pierwszym działaniem, jakie należy wykonać w przypadku otrzymania darowizny, jest pobranie formularza SD-Z2.

Formularz SD Z2 do druku w formacie PDF znajdziesz tutaj.

Możesz również korzystać z formularza online na stronie podatki.gov.pl.

Uzupełnij dane

Po tym, jak już zdobędziesz formularz dotyczący spadków i darowizn, konieczne jest poprawne wypełnienie dokumentów. Generalnie, w formularzu SD-Z2 zamieszcza się m.in. takie informacje jak:

  • dane osobowe (imię, nazwisko adres); są to informacje, które pozwalają w precyzyjny sposób wskazać, kim jest osoba obdarowująca oraz obdarowany,
  • wartość otrzymanej darowizny,

To właśnie dlatego warto jeszcze przed rozpoczęciem wypełniania dokumentów zebrać niezbędne dokumenty (w tym np. umowę darowizny), które pomogą Ci w poprawnym uzupełnieniu formularza.

sd-zd2

sd-z2 g

Zbierz dodatkowe dokumenty

W niektórych przypadkach (szczególnie tych bardziej skomplikowanych) konieczne może okazać się dostarczenie dodatkowych dokumentów, które będą nam potwierdzać otrzymanie darowizny. Rozumie się przez to na przykład potwierdzenia przelewu lub przekazu pocztowego, które udowodnią, że otrzymałeś środki finansowe (oraz jaka jest wysokość przekazanej kwoty).

Takim dokumentem w niektórych sytuacjach może okazać się również postanowienie sądu, które jasno, nie pozostawiając żadnych wątpliwości (a o te, wbrew pozorom, w przepisach z zakresu darowizn jest niestety dość łatwo), opisuje, jakie dobra zostały przekazane.

Podpisz formularz SD-Z2

Rzecz jasna, jeszcze przed złożeniem podpisu na wypełnionej dokumentacji konieczne jest podpisanie formularza SD-Z2. Możesz to zrobić, wykorzystując np. kwalifikowany podpis elektroniczny. Rzecz jasna, w przypadku składania dokumentów w sposób tradycyjny, tzn. w urzędzie, podpiszesz formularz ręcznie. Pamiętaj jedynie, by podpis był czytelny!

Złóż formularz

Kiedy formularz SD-Z2 jest już wypełniony i podpisany, możesz go złożyć. Jeśli wybrałeś opcję elektroniczną, wejdź na Portal Podatkowy i złóż dokument po zalogowaniu się na swój profil.

Z kolei jeśli decydujesz się na wersję tradycyjną, udaj się do właściwego miejscowo urzędu skarbowego i dostarcz tam wypełniony formularz. W przypadku wysyłki drogą pocztową zrób to za pomocą listu poleconego. W ten sposób zyskasz potwierdzenie, że dokument został przez Ciebie wysłany.

Tak czy inaczej, ważne jest, by formularz SD-Z2 trafił do urzędu skarbowego w ciągu pół roku od momentu, gdy powstał obowiązek podatkowy. W przeciwnym wypadku zwolnienie z podatku niestety nie będzie skuteczne.

Co reguluje ustawa antyzatorowa?

Przez
Rafał Panas
-
0
ustawa antyzatorowa

Zatory płatnicze to częsty powód utraty płynności przez firmy, przede wszystkim mikro i z sektora MŚP. Są jednak sposoby, żeby z nimi walczyć, a nowe narzędzia dla przedsiębiorców dała nowelizacja ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych. Co wprowadza ustawa antyzatorowa? Sprawdzamy, o czym powinien pamiętać zapobiegliwy przedsiębiorca.

Ustawa antyzatorowa. Czym są zatory płatnicze?

Zatory płatnicze (inaczej opóźnienia płatnicze), to sytuacja, w której przedsiębiorca wierzyciel nie otrzymuje na czas płatności od swojego kontrahenta za dostawę dobra lub usługi.

Nadmierne opóźnienie powstaje w sytuacji kiedy w okresie 3 kolejnych miesięcy suma wartości wymagalnych świadczeń pieniężnych niespełnionych i spełnionych po terminie wyniesie co najmniej 2 miliony złotych.

Opóźnienia prowadzą do kumulowania się zadłużeń i grożą przedsiębiorstwu utratą płynności finansowej. Zatory destrukcyjnie wpływają na zdolność firmy do regulowania swoich własnych zobowiązań na czas oraz utrudniają inwestowanie w rozwój. Ustawa antyzatorowa ma im przeciwdziałać.

Jak walczyć z zatorami płatniczymi?

Ustawa o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych obowiązuje od 2013 roku. Ustawa antyzatorowa wierzycielom dała m.in. prawo do rekompensaty za koszty odzyskiwania należności (40, 70 i 100 euro, w zależności od wartości świadczenia pieniężnego) oraz zwrot kosztów odzyskiwania należności przewyższających rekompensatę.

Pakiet nowych rozwiązań przyniosła nowelizacja ustawy antyzatorowej, która weszła w życie 1 stycznia 2023 roku. Najważniejsze zmiany przedstawimy poniżej.

Ustawa antyzatorowa. Terminy zapłaty

Termin płatności zawarty w umowie nie może, co do zasady, przekroczyć 60 dni od dnia doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku. Podmiot publiczny (z wyjątkiem leczniczych) ma termin 30 dni.

Strony mogą zgodzić się w umowie na termin przekraczający 60 dni, pod warunkiem że ustalenie to nie jest rażąco nieuczciwe wobec wierzyciela, z wyłączeniem sytuacji, w której dłużnikiem jest duży przedsiębiorca, a wierzycielem mikroprzedsiębiorca, mały lub średni przedsiębiorca.

Jeżeli termin został przekroczony, to wierzycielowi przysługują odsetki (16,75%). Wierzyciel może wypowiedzieć lub odstąpić od umowy, jeżeli termin zapłaty przekroczył 120 dni.

Dlaczego wprowadzono nowelizację ustawy zatorowej?

Zmiana przepisów ma ograniczyć zatory poprzez wprowadzenie zmian w praktykach płatniczych oraz umożliwiając skuteczne karanie w przypadku opóźniania płatności poza uzgodnionym lub akceptowalnym terminem. Ustawodawca chce, żeby nowe przepisy poprawiły płynność finansową przedsiębiorstw, przede wszystkim z sektora MŚP. Nowelizacja ma chronić mniejsze firmy w relacji z dużymi.

Kolejny cel to bardziej efektywne postępowania w przypadku nadmiernych opóźnień płatności.

PRZECZYTAJ TEŻ:

  1. Ulga na złe długi – warunki skorzystania z ulgi na podatek od niezapłaconych faktur dla PIT, CIT i VAT
  2. Jak udowodnić, że dług jest przedawniony?
  3. Czym jest giełda długów?
  4. Czym jest KRD? Jakie dane znajdują się w Krajowym Rejestrze Długów? Jak sprawdzić siebie w KRD?
  5. Upadłość firmy. Kiedy upada firma?

Co zmieniła nowelizacja ustawy antyzatorowej?

Nowelizacja doprecyzowała i uprościła obowiązek sprawozdawczy o praktykach płatniczych. Nowe przepisy:

  • wydłużyły termin na składanie sprawozdań;
  • przedsiębiorcy muszą podawać tylko wartość świadczeń, w przypadku których przekroczyli termin płatności;
  • świadczenia mają być podzielone na: nie więcej niż 5 dni, 6–30 dni, 31–60 dni, 61–120 dni, więcej niż 120 dni;
  • zniesiono obowiązek raportowania o świadczeniach pieniężnych związanych z działalnością ubezpieczeniową i reasekuracyjną;
  • obowiązek sprawozdawczy nie dotyczy już spółek wchodzących w skład podatkowych grup kapitałowych;
  • przedsiębiorca musi złożyć korektę, jeżeli, w co najmniej jednej pozycji sprawozdania dane zmieniły się o przynajmniej 10% wartości.

Zmieniły się zasady prowadzenia postępowań w sprawie nadmiernego opóźniania się ze spełnieniem świadczeń pieniężnych. Nowelizacja przewidziała bardziej elastyczne kary. Firmy będą znały maksymalną wysokość kary, a jednocześnie dostaną szansę na obniżenie jej przez działania naprawcze.

Agencje wykonawcze zyskały możliwość, by nie dochodzić rekompensaty. Możliwe będzie to w sytuacjach, w których kwota rekompensaty jest równa albo większa od świadczenia pieniężnego.

Wprowadzono obowiązek składania oświadczenia o statusie dla dużych przedsiębiorców. Dotyczy wszystkich dużych przedsiębiorców, nie tylko tych będących dłużnikami.

Wprowadzony został również zakaz lub ograniczenie postanowień umownych w transakcjach handlowych. Dotyczy postanowień, które uniemożliwiają lub utrudniają przelew wierzytelności w przeterminowanych transakcjach handlowych, w których wierzycielem jest MŚP, a dłużnikiem duży przedsiębiorca.

Małe i średnie firmy mogą zbyć wierzytelności, jeżeli zapłata nie nastąpiła w terminie zapisanym w umowie, a jeżeli tego terminu w umowie nie określono – od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego.

Wysokość kary zależy m.in. od wartości świadczeń i trwania (liczby dni) zatoru.

Zmiany w raportowaniu

Raportowanie ma zapewnić większą przejrzystość, a mniejszym firmom dać wgląd w politykę płatniczą kontrahentów.

Przypomnijmy:

  • podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych (CIT),
  • u których wartość przychodu uzyskana w roku podatkowym zakończonym w roku kalendarzowym poprzedzającym rok podania indywidualnych danych podatników do publicznej wiadomości,
  • przekroczyła równowartość 50 mln euro,
  • muszą złożyć sprawozdanie o terminach zapłaty do 30 kwietnia każdego roku (przed nowelizacją był to 31 stycznia).

Pozostałe przedsiębiorstwa mają czas na złożenie sprawozdania do 30 września roku, za który składane jest sprawozdanie.

Wezwanie miękkie

Prezes UOKiK może stosować tzw. wezwanie miękkie, czyli wezwać przedsiębiorcę do złożenia wyjaśnień bez wszczynania formalnego postępowania. Od ukarania przedsiębiorcy może odstąpić, tylko jeśli do zatoru doszło w wyniku działania siły wyższej. Przed nowelizacją powodem odstąpienia od kary była sytuacja, w której dana firma też była ofiarą opóźnień płatniczych.

Jak odzyskać należność, gdy dłużnik zbankrutował? Windykacja należności

Przez
Rafał Panas
-
0
odzyskanie należności

Przedsiębiorstwo nie ma środków na uregulowanie zobowiązań i ogłosiło upadłość. Czy odzyskanie należności od takiego dłużnika jest możliwe? Tłumaczymy, z czym wiąże się bankructwo i co oznacza ono dla wierzycieli.

Firma, która jest niewypłacalna, ma obowiązek zgłosić do sądu gospodarczego (za pośrednictwem Krajowego Rejestru Zadłużonych) wniosek o upadłość. Jednocześnie – jeżeli chce uniknąć ogłoszenia upadłości – może przeprowadzić restrukturyzację i zawrzeć układ z wierzycielami. Jednak kiedy dalsze prowadzenie działalności nie jest możliwe, przedsiębiorstwo bankrutuje.

Z czym wiąże się bankructwo?

Bankructwo to potoczne określenie na sytuację, w której firma lub osoba fizyczna nie jest w stanie spłacić swoich zobowiązań finansowych. Inaczej mówiąc, to rodzaj kryzysu finansowego, który wynika np. z nadmiernego zadłużenia, trudności w generowaniu wystarczających dochodów lub wystąpienia zatorów płatniczych i utraty płynności finansowej.

Zgodnie z prawem, o niewypłacalności mówimy kiedy dłużnik nie spłaca swoich zobowiązań przez 3 miesiące. Dłużnik, który jest osobą prawną (np. spółką z o.o.) jest niewypłacalny jeżeli jego zobowiązania pieniężne przekraczają wartość jego majątku, a stan ten utrzymuje się przez okres przekraczający dwadzieścia cztery miesiące (Prawo upadłościowe, art. 11).

Zbankrutować – ogłosić upadłość – może osoba fizyczna (upadłość konsumencka), osoba prowadząca JDG, osoba prawna (spółka kapitałowa, fundacja, stowarzyszenie) oraz jednostka organizacyjna (np. wspólnota mieszkaniowa), spółka osobowa (jawna, partnerska, komandytowa, komandytowo-akcyjna) i wspólnicy spółki partnerskiej.

Bankructwo wiąże się z licznymi konsekwencjami. Przede wszystkim majątek upadłego przedsiębiorcy staje się masą upadłości (z wyjątkiem mienia, które jest wyłączone z egzekucji na podstawie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, m.in. narzędzie niezbędne do pracy czy połowa wynagrodzenia za pracę w części niepodlegającej zajęciu).

Majątek dłużnika jest zabezpieczone, aby chronić interesy wierzycieli.

Inne konsekwencje bankructwa

  • wyznaczenie przez sąd syndyka zarządzającego spółką i jej majątkiem;
  • prawo wierzycieli do zgłaszania wierzytelności syndykowi – mają na to 30 dni od dnia obwieszczenia postanowienia o ogłoszeniu upadłości;
  • upadły musi wydać syndykowi cały swój majątek oraz dokumentację dotyczącą działalności;
  • z dniem upadłości zobowiązania pieniężne upadłego stają się wymagalne;
  • zobowiązania niepieniężne zmieniają się w wymagalne zobowiązania pieniężne;
  • w dniu ogłoszenia upadłości wygasają niektóre umowy, np. pożyczki (jeżeli nie zostały jeszcze wydane);
  • zawieszone zostają postępowania egzekucyjne, a po uprawomocnieniu upadłości są umarzane;
  • czynności prawne, które prowadziły do uszczuplenia majątku dłużnika, są uznane za nieważne.

W postępowaniu upadłościowym sąd może orzec o zakazie prowadzenia działalności gospodarczej lub zajmowania określonych stanowisk przez okres do 10 lat (w przypadku niewypłacalności, która wynika z rażącego niedbalstwa).

Czy można odzyskać należność od dłużnika, który zbankrutował?

W przypadku upadłości dłużnika konieczne jest zbadanie masy upadłościowej, czyli całego majątku, który podlega podziałowi w procesie upadłościowym. To pozwoli określić, czy istnieje szansa na odzyskanie należności przez wierzycieli.

Za zarządzanie procesem upadłościowym odpowiada syndyk. To do niego wierzyciele zgłaszają swoje wierzytelności. Mogą też ustalić, czy istnieją aktywa do zajęcia w celu zaspokojenia długu. To np. nieruchomości, samochody, konta bankowe, akcje czy inne mienie. Takie aktywa należy zgłosić syndykowi.

Warto pamiętać, że sąd w trakcie postępowania upadłościowego może orzec o umorzeniu części lub całości długu przedsiębiorcy zarejestrowanego w CEIDG. Oddłużenie na zasadach upadłości konsumenckiej możliwe jest na wniosek dłużnika. Sąd ustala wtedy:

  • plan spłaty zobowiązań i umorzenie pozostałej części zobowiązań, które nie zostały zaspokojone w postępowaniu upadłościowym – jeżeli upadły nie doprowadził do swojej niewypłacalności lub w sposób istotny jej nie zwiększył w celowy sposób, np. trwoniąc majątek;
  • dochodzi do umorzenia bez ustalenia takiego planu – jeżeli upadły jest trwale niezdolny do spłat w ramach planu spłaty wierzycieli;
  • następuje warunkowe umorzenie zobowiązań – jeżeli upadły tylko czasowo jest niezdolny do zwrócenia długu wierzycielom.

Windykacja należności

Zdarza się, że dłużnik nie chce zwrócić pieniędzy. Wierzyciel może odzyskać dług przy pomocy komornika. Komornik zacznie egzekucję jeżeli wierzyciel będzie posiadał tytuł egzekucyjny (np. orzeczenie sądu) i uzyska tytuł wykonawczy.

Jak przebiega kontrola z urzędu pracy?

Przez
Rafał Panas
-
0
kontrola z urzędu pracy

Firmy mogą być kontrolowane przez m.in. urząd skarbowy, ZUS, Państwową Inspekcję Pracy, Inspekcję Handlową czy Sanepid–Państwową Inspekcję Sanitarną. Niektórzy przedsiębiorcy mogą się spodziewać kontroli z urzędów pracy. Wśród nich są korzystający z dotacji w ramach tarczy antykryzysowej. Jak wygląda kontrola z urzędu pracy? Na co się przygotować?

Jak wygląda kontrola z urzędu pracy?

Kontrola może mieć formę kontroli wstępnej, bieżącej (czy podczas realizacji projektu nie doszło do naruszenia przepisów), interwencyjnej (np. po uzyskaniu przez urząd informacji o nieprawidłowościach) oraz następczej (np. po kontroli wstępnej).

W przypadku kontroli prawidłowości wydatkowania pieniędzy z tarczy antykryzysowej pierwszy etap polega na wstępnej weryfikacji dokumentacji złożonej przez pracodawcę w urzędzie pracy. Drugi etap to ocena m.in. czy doszło do deklarowanego spadku obrotów, czy pracownicy objęci wnioskiem nadal pracują, czy w firmie wprowadzono przestój lub obniżono wymiar czasu pracy.

Urząd zawiadamia przedsiębiorcę o zamiarze wszczęcia kontroli. Kontrola odbywa się zasadniczo w czasie pracy firmy, a kontrolujący powinni przedstawić upoważnienie oraz legitymację służbową. 

Czynności urzędników powinny przebiegać w sposób sprawny i możliwie niezakłócający funkcjonowanie przedsiębiorcy. Ustalenia kontroli zamieszczane są w protokole kontroli. 

Przedsiębiorca prowadzi i przechowuje w siedzibie firmy książkę kontroli (w formie papierowej lub elektronicznej) oraz upoważnienie i protokoły kontroli.

Zakres kontroli nie może wykraczać poza zakres wskazany w upoważnieniu. Przedsiębiorca może się zgodzić, aby poszczególne czynności kontrolne były przeprowadzane w urzędzie pracy. Czynności mogą być również prowadzone w miejscu przechowywania dokumentacji innym niż siedziba firmy.

Zawsze trzeba pamiętać, że pracownicy kontrolowanego przedsiębiorstwa lub inne podmiotu powinni współpracować z urzędnikami przeprowadzającymi kontrolę.

Przed rozpoczęciem kontroli warto skontaktować się z urzędem pracy i zapytać o zakres dokumentów, które trzeba przygotować do okazania lub wydania do sprawdzenia.

Prawa przedsiębiorców podczas kontroli

Prawa przedsiębiorców, którzy podlegają kontroli, zawarte zostały w Ustawie z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (art. 45–65), m.in.:

  • kontrola musi być zapowiedziana przynajmniej 7 dni wcześniej i wszczęta nie później niż przed upływem 30 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli;
  • w większości przypadków nie można równocześnie prowadzić więcej niż jednej kontroli działalności przedsiębiorcy;
  • czas trwania wszystkich kontroli organu kontroli u przedsiębiorcy w jednym roku kalendarzowym nie może przekraczać w odniesieniu do:
    • mikroprzedsiębiorców – 12 dni roboczych;
    • małych przedsiębiorców – 18 dni roboczych;
    • średnich przedsiębiorców – 24 dni roboczych;
    • pozostałych przedsiębiorców – 48 dni roboczych.
  • przedłużenia czasu kontroli możliwe jest tylko z przyczyn niezależnych od kontrolującego urzędu i wymaga uzasadnienia na piśmie;
  • przedsiębiorca ma prawo być obecnym podczas kontroli lub upoważnić do tego inną osobę;
  • właściciel firmy może wnieść sprzeciw wobec podjęcia i wykonywania przez organ kontrolny czynności, które jego zdaniem naruszają Prawo przedsiębiorców, ma na to 3 dni od wszczęcia kontroli, sprzeciw musi uzasadnić, a urząd ma 3 dni na jego rozpatrzenie i odstąpienie od czynności kontrolnych lub ich kontynuowanie;
  • przedsiębiorca ma prawo zapoznać się z protokołem kontroli i ewentualnie zgłosić zastrzeżenia do treści protokołu.

Kto może być kontrolowany?

Kontrola z powiatowego lub wojewódzkiego urzędu pracy możliwa jest w firmach i innych podmiotach (np. stowarzyszeniach, fundacjach), które są beneficjentami Funduszu Pracy, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz PFRON. Kontrolerzy sprawdzą prawidłowość realizacji umów zawartych z urzędem.

To nie wszystko. Wojewódzkie urzędy pracy sprawdzają wykorzystanie dotacji otrzymanych przez firmy w ramach tarczy antykryzysowej z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Powiatowe urzędy pracy kontrolują natomiast wydatkowanie środków przekazanych przez starostów. Publiczne pieniądze były przeznaczona na dofinansowanie wynagrodzeń dla pracowników. 

Kontrola dotyczy właściwego wykorzystania wypłaconych środków oraz prawidłowego udokumentowania i możliwa jest w ciągu trzech lat od dnia upływu terminu do złożenia przez przedsiębiorcę rozliczenia i potwierdzającej go dokumentacji – większość z nich zakończy się w 2023 roku i pierwszej połowie 2024 roku.

Kontrola z urzędu pracy już się odbyła. Co dalej?

Kontrola kończy się sporządzeniem protokołu, w którym ujęte są ustalenia. Kontrolowany może złożyć do nich zastrzeżenia.

Po zakończeniu kontroli przedsiębiorca może wystąpić o odszkodowanie jeżeli poniósł szkodę na skutek wykonania czynności kontrolnych z naruszeniem prawa.

Jeżeli kontrolerzy stwierdzili podczas kontroli, że z powodu działalności przedsiębiorcy może m.in. powstać zagrożenie dla życia lub zdrowia, szkody majątkowe w znacznych rozmiarach lub bezpośrednie zagrożenia dla środowiska, wójt, burmistrz lub prezydent miasta niezwłocznie powiadamiają właściwe organy (np. prokuraturę).

Jakie sankcje mogą spotkać przedsiębiorcę?

Przedsiębiorca korzystający z tarczy antykryzysowej, u którego kontrola wykazała nieprawidłowości, może być zobowiązany do zwrotu dofinansowania lub jednego z otrzymanych dofinansowań (jeżeli otrzymał wsparcie ze środków starosty i FGŚP). 

Możliwa jest również sytuacja, w której przedsiębiorca nie zechce poddać się kontroli. W konsekwencji będzie musiał zwrócić całość otrzymanego dofinansowania oraz zapłacić odsetki w wysokości jak dla zaległości podatkowych. Odsetki naliczone zostaną od dnia przekazania dofinansowania przez urząd.

Przepisy przewidują też nałożenie grzywny (mandatu karnego) lub wymierzenie administracyjnej kary pieniężnej za niewykonanie zaleceń pokontrolnych.

Zmiana formy opodatkowania – jak i kiedy to zrobić? Rozważ za i przeciw

Przez
Rafał Panas
-
0
zmiana formy opodatkowania

Wyniki finansowe firmy bardzo łatwo zepsuć, wybierając niewłaściwą formę opodatkowania działalności gospodarczej. Sprawdzamy, kiedy opłaca się zmiana formy opodatkowania. Kiedy warto wybrać opodatkowanie na zasadach ogólnych, podatek liniowy lub ryczałt?

Zmiana formy opodatkowania 

Prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą (JPG), możesz wybrać jedną z trzech form opodatkowania.

  1. Opodatkowanie na zasadach ogólnych według skali podatkowej (forma domyślna) – podatek obliczany jest na podstawie skali podatkowej obejmującej dwa progi podatkowe: 12% i 32%, od dochodu można odliczyć m.in. koszty uzyskania przychodów, składki na ubezpieczenia społeczne, ulgi podatkowe.
  2. Opodatkowanie według stawki liniowej – z jedną stałą stawką podatkową wynoszącą 19%, można dokonywać odliczeń od dochodu.
  3. Opodatkowanie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych – to uproszczona forma opodatkowania, która polega na płaceniu podatku od przychodów, a nie od dochodu. Podatnik nie musi prowadzić szczegółowej księgowości, a podatek oblicza się na podstawie przychodów brutto. Stawki ryczałtu zależą od rodzaju działalności gospodarczej. Nie każdy przedsiębiorca może być ryczałtowcem (ryczałtem nie można opodatkować np. handlu częściami samochodowymi czy prowadzenia apteki).

Warto pamiętać, że powyższe formy opodatkowania dotyczą podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT). Natomiast spółki kapitałowe płacą podatek dochodowy od osób prawnych (CIT).

Co należy brać pod uwagę, wybierając formę opodatkowania?

Od wyboru odpowiedniej formy opodatkowania działalności gospodarczej zależy w dużej mierze osiągnięcie optymalnych rezultatów finansowych. 

Przed dokonaniem wyboru należy rozważyć poniższe kwestie:

  • odliczanie kosztów uzyskania przychodów – dla przedsiębiorców, którzy planują duże wydatki związane z działalnością, korzystne są formy opodatkowania, które umożliwiają odliczanie kosztów uzyskania przychodów (podatek liniowy lub na zasadach ogólnych);
  • składka zdrowotna – wybór formy opodatkowania wpływa na wysokość składki zdrowotnej. Opodatkowanie liniowe ma niższą stawkę składki zdrowotnej (4,9% podstawy wymiaru składki, czyli dochodu z działalności gospodarczej) niż opodatkowanie na zasadach ogólnych (9% podstawy wymiaru składki, czyli dochodu z działalności gospodarczej), dla ryczałtowców składka wynosi 9% kwoty przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w IV kwartale roku poprzedniego;
  • rozliczanie straty podatkowej – możliwe dla przedsiębiorców płacących podatki na zasadach ogólnych lub liniowo,
  • rozliczenie z małżonkiem – możliwe dla przedsiębiorców rozliczających się z państwem na zasadach ogólnych;
  • korzystanie z ulg podatkowych – przed ostateczną decyzją warto sprawdzić, jakie ulgi podatkowe są dostępne dla danej formy opodatkowania, najwięcej mają przedsiębiorcy rozliczający się na zasadach ogólnych;
  • rodzaj prowadzonej księgowości – różne formy opodatkowania wiążą się z różnymi wymaganiami dotyczącymi prowadzenia ewidencji finansowej.

Zmiana formy opodatkowania – kiedy warto?

Wybór formy opodatkowania wpłynie na wyniki finansowe firmy. Warto go bardzo uważnie przemyśleć. Dobrym pomysłem jest konsultacja z księgowym/księgową.

Kiedy warto zmienić formę opodatkowania? Oto niektóre sytuacje:

  • osiągnięcie rocznych dochodów w wysokości powyżej 120 000 zł – jeżeli przedsiębiorca rozlicza się na zasadach ogólnych, to wejdzie w stawkę 32% (z 12%), czyli najwyższą obowiązującą w Polsce, być może korzystnym rozwiązaniem będzie zmiana podatku na liniowy (po wzięciu pod uwagę kwoty wolnej od podatku, rozliczenie liniowe jest korzystniejsze dla przedsiębiorców z dochodem powyżej ok. 190 tys. zł rocznie);
  • możliwość skorzystania z ulg podatkowych (np. masz współmałżonka) – przedsiębiorcy rozliczający się podatkiem liniowym nie mogą skorzystać z wielu ulg, to może być argument za przejściem na rozliczenie na zasadach ogólnych, jeżeli rozliczenie z żoną/mężem jest nieopłacalne, to korzystniejszy może być podatek liniowy;
  • można skorzystać z kredytu podatkowego – zwolnienie z obowiązku zapłaty zaliczek za danych rok oraz rozłożenie podatku na 5 kolejny lat przysługuje przedsiębiorcom opodatkowanym według zasad ogólnych i ryczałtem;
  • brak podatku – jeśli przedsiębiorca spodziewa się dochodu rocznego poniżej 30 000 zł, to skorzysta z kwoty wolnej od podatku (ta kwota nie jest dostępna dla osób na podatku liniowym);
  • dostępny jest ryczałt – to forma opodatkowania dla niektórych firm (wymienionych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym) z przychodem z działalności, który nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym 2 mln zł, stawka wynosi: 2%, 3%, 5,5%, 8,5%, 10%, 12,5%, 15% i 17% czyli może być niższa niż 12% na zasadach ogólnych, ryczałt będzie korzystny m.in. dla:
    • działalności gastronomicznej, z wyjątkiem przychodów ze sprzedaży napojów o zawartości powyżej 1,5% alkoholu (ryczałt 3%),
    • działalności usługowej w zakresie handlu (ryczałt 3%), prowadzenia działalności wytwórczej (5,5%),
    • działalności usługowej, w tym gastronomicznej w zakresie przychodów ze sprzedaży napojów o zawartości powyżej 1,5% alkoholu (8,5% z wyjątkiem objętych niższą stawką), 
    • świadczących usługi wynajmu i obsługi nieruchomości własnych lub dzierżawionych (8,5% do przychodu poniżej 100 tys. zł, powyżej 12%),
    • zakwaterowania – 15%,
    • usług fotograficznych – 15%,
    • doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego – 15%,
  • niskie koszty dochodu – dla przedsiębiorców, którzy nie mają wysokich kosztów dochodu, atrakcyjny będzie ryczałt (podstawą naliczania podatku jest przychód).   

Kiedy należy dokonać zmiany formy opodatkowania?

Przedsiębiorca może zmienić formę opodatkowania, jednak trzeba dopilnować terminów.

Przy przejściu na zasady ogólne, podatek liniowy lub ryczałt należy złożyć oświadczenie Naczelnikowi Urzędu Skarbowego. Należy zrobić to do 20 dnia następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód w roku podatkowym. Jeśli pierwszy przychód uzyskano w grudniu danego roku, należy zrobić to do końca roku.

Osoby, które prowadzą działalność gospodarczą opodatkowaną kartą podatkową (forma niedostępna dla nowych JDG) i chcą wybrać inną formę, muszą złożyć Naczelnikowi Urzędu Skarbowego pisemne oświadczenie o rezygnacji z karty podatkowej do 20 stycznia roku kalendarzowego i wyborze podatku liniowego lub ryczałtu (jeżeli nie chcą rozliczać się skalą podatkową).

Jak zmienić formę opodatkowania online?

Formę opodatkowania można zmienić osobiście w urzędzie skarbowym, jednak najwygodniej zrobić to online. Wystarczy zmienić dane we wpisie w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG).

Trzeba pamiętać, że wniosek w CEIDG podpisuje się Profilem Zaufanym lub podpisem kwalifikowanym. Przedsiębiorcy logują się do systemu poprzez Profil Zaufany, aplikację mObywatel, bankowość elektroniczną, e–Dowód lub USE eID.

Prawo własności przemysłowej

Przez
Rafał Panas
-
0
prawo własności przemysłowej

Prawo własności przemysłowej chroni wynalazki, wzory przemysłowe, znaki towarowe i innych elementów, które stanowią wartość w sektorze przemysłowym i handlowym. Jest to forma prawnego zabezpieczenia, która zapewnia posiadaczowi wyłączność na korzystanie z określonych dóbr.

Prawo własności przemysłowej to jeden z dwóch elementów – obok prawa autorskiego i praw pokrewnych – prawa własności intelektualnej. Reguluje je ustawa z 30 czerwca 2000 roku. Przedmioty własności przemysłowej należy zgłaszać do Urzędu Patentowego RP, aby uzyskać ich ochronę.

Prawo własności przemysłowej – patenty, znaki towarowe, znak firmowy

Do prawa własności przemysłowej zaliczają się:

  • patenty – udzielane na wynalazki, stanowiące nowe i wynalazcze rozwiązania techniczne (np. patenty na nowy lek, technologię czy urządzenie). Posiadacz patentu ma wyłączne prawo do wykorzystywania, produkowania, sprzedawania lub licencjonowania wynalazku;
  • wzory użytkowe – ochrona obejmuje nowe i oryginalne wzory, które mają zastosowanie przemysłowe. Mogą to być kształty produktów (np. mebli czy opakowań) lub ich części, które nadają się do produkcji;
  • wzory przemysłowe – chronią zewnętrzny wygląd produktu, jak jego forma, ornamentyka czy kolorystyka (dotyczy np. ubrań czy elementów dekoracyjnych). Wzory przemysłowe stanowią element wizualny i estetyczny wyrobu;
  • znaki towarowe – to oznaczenia służące do identyfikacji produktów lub usług danej firmy. Mogą to być nazwy, loga, hasła czy inne charakterystyczne symbole;
  • oznaczenia geograficzne – chronią nazwy miejscowości lub regionów, które stają się znane z produkcji określonych towarów o szczególnych właściwościach lub renomie (np. sery, wina, wędliny);
  • topografie układów scalonych – obejmuje ochronę układów tranzystorów, kondensatorów i innych elementów elektronicznych wykorzystywanych np. w komputerach;
  • przepisy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji – dotyczą działań prowadzących do wprowadzenia w błąd lub szkodzenia konkurencji poprzez nieuczciwe praktyki.

Prawa własności przemysłowej zapewniają twórcom, wynalazcom i przedsiębiorcom możliwość korzystania z ich dorobku oraz zachęcają do dalszego rozwoju i inwestowania w badania i rozwój.

Potrzebujesz usług zaufania? Wykup niezawodną kwalifikowaną pieczęć elektroniczną na pieczeckwalifikowana.pl.

Prawo własności przemysłowej – proponowane zmiany

Rząd pracuje – od kwietnia 2022 roku – nad nowelizacją ustawy o prawie własności. Jednym z najważniejszych elementów projektu jest skrócenia czasu oczekiwania na uzyskanie praw wyłącznych oraz uproszczenie procedur.

„Obecny system prawny w zakresie własności przemysłowej również z trudem nadąża za wyzwaniami i potrzebami nowoczesnej i szybko rozwijającej się gospodarki” – czytamy w uzasadnieniu nowelizacji.

Rząd proponuje m.in.:

  • wzory użytkowe – wprowadzenie systemu rejestrowego zamiast obecnego systemu badawczego, aby skrócić czas rozpatrywania zgłoszeń z ok. 24 miesięcy do ok. 12 miesięcy;
  • wzory przemysłowe – zmianę definicji wzoru przemysłowego oraz warunków uzyskania ochrony (dostosowanie do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 98/71/WE z 13 października 1998 r.);
  • znaki towarowe – zmiany w zakresie publikacji informacji o zgłoszeniu znaku na stronie internetowej Urzędu Patentowego RP, czas na wniesienie opozycji skrócony do 2 miesięcy od daty publikacji informacji o zgłoszeniu, zniesienie wspólnego prawa ochronnego;
  • oznaczenia geograficzne – projekt przewiduje nową procedurę rejestracji oznaczeń geograficznych dla produktów nierolnych;
  • postępowanie sporne – działający w trybie postępowania spornego Urząd Patentowy RP będzie orzekał na posiedzeniach niejawnych;
  • koncyliacje – możliwość prowadzenia przez strony koncyliacji, jako alternatywnego, dobrowolnego sposobu rozwiązania sporu w sprawach dotyczących własności przemysłowej;
  • depozyt – wprowadzenie depozytu, w celu zapobieganie nielegalnemu pozyskiwaniu, wykorzystywaniu i ujawnianiu tajemnic przedsiębiorstwa, w tym informacji technicznych i technologicznych;
  • opłaty i rejestry –  wprowadzenie konsolidacji opłat oraz nowe rozwiązania, np. obniżenie opłat za zgłoszenie różnych przedmiotów własności przemysłowej w przypadku zgłoszenia co najmniej 3 różnych przedmiotów w okresie 3 miesięcy;
  • wynalazki – projekt ustawy wprowadza m.in. instytucję wstępnego zgłoszenia wynalazku.

Planowany termin przyjęcia projektu przez Radę Ministrów to I kwartał 2024 roku (już po wyborach parlamentarnych).

Nowelizacja Kodeksu cywilnego i Prawa własności przemysłowej

Ministerstwo Sprawiedliwości przygotowało własną nowelizację obejmującą Kodeks cywilny oraz ustawy Prawo własności przemysłowej zmieniającą stosunki między stronami umów franczyzy. Projekt jest w trakcie konsultacji publicznych.

Nowelizacja wprowadza  m.in.:

  • zobowiązanie franczyzobiorcy do zachowania w tajemnicy poufnych informacji dotyczących koncepcji lub technik prowadzenia działalności gospodarczej;
  • ogranicza do roku czas, w którym franczyzobiorca jest zobowiązany do niewprowadzania konkurencyjnego systemu franczyzowego po zakończeniu umowy.

Prawo własności przemysłowej – wykroczenia

Wykroczeniem jest (Art. 307–308):

  • oznaczenie przedmiotów niechronionych patentem, dodatkowym prawem ochronnym, prawem ochronnym na wzór użytkowy lub prawem z rejestracji wzoru przemysłowego, topografii układu scalonego lub rejestracji na oznaczenie geograficzne, napisami lub rysunkami mającymi wywołać mylne mniemanie, że przedmioty te korzystają z takiej ochrony, w celu wprowadzenia ich do obrotu. Grozi za to grzywna lub areszt;
  • wprowadzenie do obrotu, przygotowanie czy przechowanie do celów obrotu wymienionych wyżej przedmiotów pomimo posiadania wiedzy o ich mylnym oznaczeniu, lub podanie w ogłoszeniach, zawiadomieniach lub w inny sposób wiadomości, która ma wywołać mniemanie, że te przedmioty korzystają z ochrony prawnej. Grozi za to grzywna lub areszt;
  • wprowadzenie do obrotu towarów oznaczonych znakiem towarowym z wyróżnikiem mającym wywołać mylne mniemanie, że przedmioty te korzystają z takiej ochrony. Grozi za to grzywna.

Kara grzywny może wynieść 20–5000 zł.

Prawo własności przemysłowej – przestępstwa

Zgodnie z prawem własności przemysłowej przestępstwem jest (art. 303–305 Prawa własności przemysłowej):

  • przypisanie sobie autorstwa albo wprowadzenie w błąd innej osoby co do autorstwa cudzego projektu wynalazczego lub w inny sposób naruszenie prawa twórcy projektu wynalazczego. Grozi za to grzywna, kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Jeżeli sprawca dopuszcza się tego czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega grzywnie lub więzieniu do lat 2;
  • zgłoszenie do rejestracji cudzego wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego lub cudzej topografii układu scalonego w celu uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji. Grozi za to grzywna, kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2;
  • ujawnienie informacji o cudzym wynalazku, wzorze użytkowym, wzorze przemysłowym albo cudzej topografii układu scalonego lub inne uniemożliwienie uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji. Grozi za to grzywna, kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Jeżeli sprawca działał nieumyślnie, będąc zobowiązanym do zachowania w tajemnicy uzyskanej informacji, podlega grzywnie;
  • wprowadzenie do obrotu towaru oznaczonego podrobionym znakiem towarowym, w tym podrobionym znakiem towarowym Unii Europejskiej, zarejestrowanym znakiem towarowym lub znakiem towarowym Unii Europejskiej, którego nie ma prawa używać lub dokonuje obrotu towarami oznaczonymi takimi znakami. Grozi za to grzywna, kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2, a w wypadku mniejszej wagi grzywna. Jeżeli dla sprawcy jest to stałe źródło dochodu lub dopuścił się przestępstwa w stosunku do towaru o znacznej wartości, to podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.  

Kara grzywny może wynieść 20–5000 zł.

Pieczęć kwalifikowana – wygodne rozwiązanie dla Twojej firmy

Pieczęć kwalifikowana to usługa zaufania przeznaczona dla osób prawnych. Za jej pomocą potwierdzisz, że dokument jest autentyczny i nie został naruszony. To niezawodne narzędzie w kontaktach z kontrahentami i wewnętrznych działaniach firmy. Pieczęć elektroniczną pochodząca od kwalifikowanego dostawcy zaufania kupisz na pieczeckwalifikowana.pl. Jest absolutnie niezbędna, jeśli chcesz wygodnie korzystać z KSeF.

Jednoosobowa działalność gospodarcza a zatrudnienie pracownika na umowę zlecenie – czy można zatrudniać pracowników w JDG?

Przez
Rafał Panas
-
0
jednoosobowa działalność gospodarcza a zatrudnienie pracownika na umowę zlecenie

Przedsiębiorca może zatrudnić wybraną osobę na umowę zlecenie. Musi jednak przestrzegać reguł ujętych w Kodeksie cywilnym. Poznaj kwestię: jednoosobowa działalność gospodarcza a zatrudnienie pracownika na umowę zlecenie? Sprawdzamy, o czym należy pamiętać, aby zawrzeć umowę zlecenie zgodnie z przepisami prawa. 

Czy prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą, można zatrudniać pracowników?

Przedsiębiorca prowadzący JDG może potrzebować wsparcia innej osoby. Prawo daje mu do wyboru różnego rodzaju formy współpracy. Wśród nich jest umowa o pracę, zlecenie lub umowa o dzieło.

Nie ma żadnych przeszkód, żeby jednoosobowa działalność gospodarcza była zleceniodawcą. Jednak trzeba pamiętać, że zawarcie umowy zlecenia oznacza, że przedsiębiorca będzie miał nowe obowiązki, m.in. związane z odprowadzeniem składek na ubezpieczenia społeczne zleceniobiorcy.

Zleceniodawcą może być też prowadzący JDG, który jednocześnie sam jest zatrudniony na umowę o pracę.

Warto pamiętać, że w przypadku JDG nie mamy do czynienia z zatrudnieniem prywatnym – osoba fizyczna zatrudnia inną osobę – jeżeli współpraca ma związek z prowadzoną działalnością.

Koszty zatrudnienia pracownika na umowę o pracę w jednoosobowej działalności gospodarczej

Przedsiębiorca prowadzący JDG i będący zleceniodawcą, musi pamiętać o kosztach i formalnościach związanych z wynagrodzeniem zleceniobiorcy, obowiązkowymi składkami i podatkami:

  • wynagrodzenie – minimalna stawka godzinowa w drugim półroczu 2023 roku wynosi 23,50 zł;
  • składki na ZUS – przedsiębiorca ma obowiązek naliczania i odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne. Jeśli zleceniobiorca nie posiada innych tytułów do ubezpieczenia, składki są naliczane na podstawie minimalnej stawki godzinowej, składek nie trzeba odprowadzać za zleceniobiorcę, który posiada inne tytuły do ubezpieczenia lub studenta (poniżej 26 roku życia);
  • zaliczka na podatek dochodowy – od 2022 roku zleceniobiorcy mogą złożyć wniosek o niepobieranie zaliczek na PIT, jeśli ich roczny dochód nie przekroczy 30 000 zł;
  • informacja PIT-11 – płatnik (przedsiębiorca) ma obowiązek wystawić informację PIT-11 dla zleceniobiorcy, która będzie podstawą rozliczenia rocznego podatku dochodowego. Jeśli umowa zlecenie jest ryczałtowa (do 200 zł brutto), to takie przychody nie są uwzględniane w PIT-11;
  • składka zdrowotna – jeżeli zleceniobiorca nie ma innych tytułów do ubezpieczenia społecznego, ale ma inne tytuły do ubezpieczenia zdrowotnego o wartości równej lub wyższej niż minimalna krajowa, płatnik musi odprowadzać tylko składkę zdrowotną.

Zleceniodawca ma 7 dni od momentu rozpoczęcia umowy na zgłoszenie zleceniobiorcy do ZUS.

Są jednak okoliczności, w których wykonywane zlecenie będzie spełniało przesłanki zatrudnienia w ramach stosunku pracy. W takiej sytuacji należy zawrzeć umowę o pracę (to m.in. wykonywanie czynności pod nadzorem i kierownictwem pracodawcy, określony czas pracy i miejsce wykonywania pracy lub zleconych czynności).

Jak wygląda zatrudnienie pracownika na umowę zlecenie w działalności jednoosobowej?

Umowa zlecenie jest umową cywilnoprawną uregulowaną w Kodeksie cywilnym (art. 734–751). Określa warunki i zasady współpracy między zleceniodawcą a zleceniobiorcą. Osoba wykonująca zlecenie nie podlega stosunkowi pracy. Jest samodzielnym podmiotem, który świadczy usługi na rzecz zleceniodawcy.

Zadania zleceniobiorcy polegają na wykonywaniu powtarzalnych czynności lub czynności, które są wykonywane w sposób ciągły lub zespołowy, często według określonego z góry sposobu.

Trzeba pamiętać, że umowa zlecenie – w przeciwieństwie do umowy o pracę – nie podlega przepisom Kodeksu pracy. W praktyce oznacza to, że zleceniobiorca nie ma takich samych praw jak pracownik (osoba na etacie). Prawa i obowiązki wynikające z umowy zlecenia są określone w samym dokumencie umowy.

Zleceniodawca i zleceniobiorca ustalają między sobą zakres prac, wynagrodzenie, termin wykonania zlecenia oraz inne istotne warunki. Umowę należy zawrzeć na piśmie. Powinny podpisać je obie strony. Pracodawca ma obowiązek zapewnić bezpieczne warunki pracy dla zleceniobiorcy.

Kiedy przedsiębiorca nie może zatrudnić pracownika na umowę zlecenie?

Występuje jeden przypadek, w którym nie można podpisać umowy zlecenie z pracownikiem w przypadku jednoosobowej działalności gospodarczej. Wyjątek ten dotyczy przedsiębiorców rozliczających się na podstawie karty podatkowej. One mogą zatrudnić maksymalnie 5 osób i to jedynie na umowę o pracę.

Elementy umowy zlecenie

Zatrudniając pracownika na umowę zlecenie, należy przygotować umowę. Sporządzona na piśmie powinna starannie opisać wszystkie kluczowe elementy oraz warunki współpracy.

Przepisy nie wymieniają wszystkich elementów, które powinna zawierać umowa, jednak musi się w niej znaleźć:

  • data zawarcia i okres trwania, tj. data rozpoczęcia i zakończenia wykonywania zlecenia;
  • dane stron – zleceniobiorcy (osoby wykonującej zlecenie) i zleceniodawcy (osoby zamawiającej zlecenie);
  • opis zadań, czyli precyzyjne opisanie zadania, które zleceniobiorca zobowiązuje się wykonać; dokładny opis zadań pomoże uniknąć ewentualnych sporów;
  • wysokość wynagrodzenia;
  • dane firmowe jeżeli strony prowadzą działalność gospodarczą (nazwa działalności, NIP, REGON i adres siedziby).

Uwaga! Umowa nie powinna zawierać elementów charakterystycznych dla tradycyjnego stosunku pracy. Są to wyznaczone godziny pracy, konkretne miejsce pracy oraz szczegółowe wskazówki lub bieżące polecenia.

Cechą charakterystyczną umowy zlecenia jest brak nadzoru właściwy umowie o pracę. Zleceniobiorca nie podlega kontroli przedsiębiorcy w takim samym stopniu, jak pracownik. Elastyczność i swoboda w ustalaniu miejsca, czasu i sposobu wykonywania zlecenia jest jedną z zalet umowy zlecenia.

Zgłoszenie pracownika zatrudnionego na umowę zlecenie do ZUS

Jednym z obowiązków przedsiębiorcy będzie zgłoszenie pracownika do ZUS. Dotyczy to również zleceniodawców. Jeśli zatrudniasz pracownika na umowę zlecenie, będziesz musiał odprowadzać za niego składki ZUS, chyba że jest on objęty ubezpieczeniem z innego tytułu (np. jest gdzie indziej zatrudniony na podstawie umowy o pracę).

Zleceniobiorca podlega obowiązkowym ubezpieczeniom:

  • emerytalnemu,
  • rentowemu,
  • wypadkowemu,
  • zdrowotnemu.

W przypadku osób wykonujących pracę na podstawie umowy zlecenie ubezpieczenie chorobowe jest nieobowiązkowe. To, czy będziemy je opłacać, zależy od tego, czy taką chęć zadeklaruje zleceniobiorca.

Każdą umowę zlecenie należy zgłosić do ZUS. Jeśli pracownik nie ma innych tytułów do ubezpieczeń, użyj do tego formularza ZUS ZUA, zgłaszając pracownika do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnego. Jeśli ma, czyli następuje zbieg tytułów do ubezpieczeń, użyj ZUS ZZA i zgłoś zleceniodawcę jedynie do ubezpieczenia zdrowotnego.

Zgłoszenia należy dokonać w ciągu 7 dni od dnia rozpoczęcia wykonywania umowy.

Składki za zleceniobiorcę przedsiębiorca co miesiąc będzie rozliczał w imiennym raporcie ZUS RCA, załączanym do deklaracji rozliczeniowej ZUS DRA.

Zatrudnienie pracownika na umowę zlecenie a obowiązki podatkowe

Zatrudniając pracownika do jednoosobowej firmy, należy pamiętać również o tym, że naszym obowiązkiem będzie rozliczanie zaliczki na podatek dochodowy zleceniobiorcy. Obliczając ten podatek, uwzględniamy stawkę 12% PIT, chyba że zleceniobiorca złoży wniosek o uwzględnienie stawki 32%.

Jednoosobowa działalność gospodarcza a zatrudnienia pracownika

Nasz materiał skupia się na sytuacji, w której osoba prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą zawiera umowę o zlecenie ze zleceniobiorcą. Tacy przedsiębiorcy nie są jednak ograniczeniu do umów cywilnych. Mogą oni również zatrudniać pracowników w rozumieniu Kodeksu pracy, to znaczy zatrudniać ich na podstawie umowy o pracę.

Nie ma przeciwwskazań, żeby osoba fizyczna zatrudniała pracowników za wynagrodzeniem, na co wskazuje art. 3 Kodeksu pracy: Pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników.

Poznaj pozostałe artykuły z kategorii Działalność gospodarcza.

Co się dzieje z jednoosobową działalnością gospodarczą w przypadku śmierci przedsiębiorcy?

Przez
Rafał Panas
-
0
jednoosobowa działalność gospodarcza a śmierć przedsiębiorcy

Prowadzenie działalności gospodarczej po śmierci przedsiębiorcy jest możliwe, jednak należy dopilnować, żeby nie było przestoju groźnego dla biznesu. Sprawdzamy, jak uniknąć konieczności likwidacji działalności, uratować umowy przed wygaśnięciem oraz zachować zezwolenia, licencje i koncesje posiadane przez zmarłego.

Jednoosobowa działalność gospodarcza a śmierć przedsiębiorcy – co dzieje się z firmą?

Firma po śmierci przedsiębiorcy prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą może zachować ciągłość i działać nadal, do czasu uregulowania formalności spadkowych. Kontynuację działalności reguluje ustawa o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej.

Co zrobić, żeby firma nie przestała działać po śmierci właściciela?

Śmierć przedsiębiorcy prowadzącego JDG może spowodować likwidację firmy. Zapobiega temu powołanie zarządcy sukcesyjnego.

Zarząd sukcesyjny to forma tymczasowego kierowania przedsiębiorstwem, która trwa do czasu załatwienia formalności spadkowych (choć nie dłużej niż 2 lata lub 5 lat w wyjątkowych sytuacjach).

Dzięki ustanowieniu zarządu sukcesyjnego firma funkcjonuje po śmierci właściciela, zachowa dostęp do numeru NIP oraz do kont bankowych, a umowy i zezwolenia nadal będą obowiązywały.

Zarządca działa w zastępstwie zmarłego przedsiębiorcy:

  • posługuje się firmą zmarłego przedsiębiorcy, z dodatkowym oznaczeniem „w spadku”;
  • zarządza bieżącymi sprawami przedsiębiorstwa;
  • wykonuje wszystkie czynności zwykłego zarządu samodzielnie, natomiast czynności przekraczające zwykły zarząd wymagają zgody spadkobierców.

Zarządca sukcesyjny m.in.: 

  • podejmuje decyzje dotyczące zatrudnienia pracowników; 
  • zawiera umowy cywilnoprawne związane z działalnością przedsiębiorstwa; 
  • reprezentuje firmę w kontaktach z kontrahentami; 
  • może występować o koncesje, licencje, zezwolenia; 
  • może reprezentować przedsiębiorstwo w postępowaniach sądowych;
  • może rozliczać podatki zgodnie z przepisami dotyczącymi przedsiębiorstwa w spadku. 

Jednoosobowa działalność gospodarcza a śmierć przedsiębiorcy. Jak ustalić zarządcę sukcesyjnego?

Zarządcą sukcesyjnym może być osoba fizyczna z pełną zdolnością do czynności prawnych. Tej funkcji nie może pełnić człowiek z prawomocnym zakazem prowadzenia działalności gospodarczej lub z zakazem prowadzenia działalności gospodarczej.

Zarządcą sukcesyjnym nie może być osoba prawna, czyli np. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. 

Choć funkcję zarządcy sukcesyjnego może pełnić tylko jedna osoba, to dopuszczalne jest wyznaczenie zarządcy  „zapasowego”. Taki zarządca zostanie powołany jeżeli pierwotnie wybrany zarządca sukcesyjny zrezygnuje z pełnienia tej funkcji lub nie będzie w stanie jej pełnić (np. z powodu odwołania przez przedsiębiorcę). Dane takiego zarządcy należy zgłosić do CEIDG poprzez wniosek o zmianę wpisu w rejestrze. 

Powołanie zarządcy sukcesyjnego

Przedsiębiorca może samodzielnie ustanowić zarządcę sukcesyjnego: 

  • złożyć oświadczenie na piśmie o wyznaczeniu konkretnej osoby na zarządcę sukcesyjnego lub zastrzec, że z chwilą śmierci zarządcą zostanie wskazany prokurent;
  • zdobyć pisemną zgodę wyznaczonej osoby;
  • zgłosić zarządcę do CEIDG.

Po śmierci przedsiębiorcy zarządcę sukcesyjnego powołuje:

  • małżonek przedsiębiorcy,
  • spadkobierca ustawowy przedsiębiorcy, który przyjął spadek,
  • zapisobierca windykacyjny, który przyjął zapis windykacyjny, jeżeli zgodnie z ogłoszonym testamentem przysługuje mu udział w przedsiębiorstwie w spadku.

Na powołanie zarządcy ustawa przewiduje dwa miesiące od dnia śmierci przedsiębiorcy. 

Jeżeli zarządcę sukcesyjnego powołuje małżonek przedsiębiorcy lub jego spadkobierca ustawowy, to wymagana jest zgoda osób, którym łącznie przysługuje udział w przedsiębiorstwie w spadku większy niż 85/100.

Aby powołanie zarządcy sukcesyjnego po śmierci przedsiębiorcy było ważne prawnie, oświadczenie należy złożyć przed notariuszem.

Notariusz zgłasza powołanie zarządcy sukcesyjnego do CEIDG poprzez rejestrację właściwego aktu notarialnego w Rejestrze Zarządców Sukcesyjnych przedsiębiorstw osób fizycznych. Prowadzony jest on w ramach Systemu Rejestrów Notarialnych. 

Jak prowadzić firmę po śmierci właściciela?

Trzeba pamiętać, że jednoosobowa działalność gospodarcza prowadzona jest pod nazwiskiem właściciela, a majątek firmy jest majątkiem przedsiębiorcy. Z zasady śmierć przedsiębiorcy oznacza koniec jego JDG.

Z tego względu, kluczowym zadaniem jest ustanowienie zarządcy sukcesyjnego, czyli osoby, która przejmie prowadzenie firmy do czasu przejęcia jej przez spadkobierców. JDG po śmierci przedsiębiorcy nie może być prowadzona bez zarządcy sukcesyjnego.

Spadkobierca zmarłego przedsiębiorcy może kontynuować prowadzenie działalności gospodarczej, ale po zakończeniu postępowania spadkowego.

Na mocy wyroku sądowego, spadkobierca nabywa majątek po właścicielu firmy oraz przejmuje jego zobowiązania, oraz prawa i obowiązki wynikające ze stosunków pracy.

Należy pamiętać, że spadkobierca musi prowadzić JDG pod własnym nazwiskiem, uzyskać wpis w CEIDG, NIP i REGON.

Testament notarialny – kiedy i dlaczego przedsiębiorca powinien go sporządzić?

Sporządzenie testamentu to bardzo dobry pomysł w przypadku m.in. długotrwałej i ciężkiej choroby przedsiębiorcy. Jednak zapobiegliwy właściciel firmy powinien sporządzić testament wcześniej, mając na uwadze zdarzenia losowe, np. tragiczny wypadek. 

Dzięki testamentowi dziedziczenie części lub całego majątku odbędzie się na zasadach i w kolejności zapisanej w testamencie. Jeżeli przedsiębiorca nie sporządzi testamentu, to dziedziczenie odbędzie się w oparciu o zasady ustawowe ujęte w Kodeksie cywilnym.

Właściciel firmy może wybrać różne formy testamentu, np. notarialny, własnoręczny lub składany ustnie. Najprościej sporządzić testament własnoręcznie, z podpisem – imieniem i nazwiskiem – oraz datą (art. 949 Kodeksu cywilnego). 

Dla przedsiębiorcy (spadkodawcy) najbezpieczniejszy jest testament w formie aktu notarialnego. To dokument o mocy urzędowej, sporządzony przez prawnika. Testament notarialny jest trudny do podważenia i zabezpieczony przed próbami fałszowania lub zniszczenia. Ponadto, a może przede wszystkim – pozwala na szczegółowe przedstawienie ostatniej woli.

Poznaj pozostałe artykuły z kategorii Działalność gospodarcza.

Jednoosobowa działalność gospodarcza a śmieci. Co trzeba wiedzieć?

Przez
Rafał Panas
-
0
jednoosobową działalność gospodarczą a śmieci

Czym jest system BDO? Który przedsiębiorca musi się w nim zarejestrować, co grozi za działanie bez rejestru oraz od czego zależy wysokość opłaty za wywóz odpadów – przedstawiamy kluczowe informacje o odpadach, o których powinni pamiętać właściciele firm. Poznaj kwestię: jednoosobowa działalność gospodarcza a śmieci.

Przepisy o odpadach dla firm – kiedy weszły w życie i co mówią?

Ustawa o odpadach weszła w życie w 2018 roku i wprowadziła dla niektórych przedsiębiorców obowiązek rejestracji w BDO. Jest to Baza Danych o Produktach i Opakowaniach oraz o Gospodarce Odpadami. 

W BDO muszą się rejestrować firmy, które:

  • wytwarzają odpady oraz prowadzą ewidencję tych odpadów, 
  • wprowadzają na terytorium kraju produkty w opakowaniach, opony, oleje smarowe, pojazdy, baterie lub akumulatory, sprzęt elektryczny i elektroniczny,
  • produkują lub importują opakowania albo kupują je w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowych (od firm unijnych).

Przedsiębiorcy, którzy prowadzą działalność bez wpisu do BDO mogą być ukarani aresztem, grzywną lub administracyjną karą pieniężną (do ponad 1 mln zł). 

Jednocześnie trzeba pamiętać, że nie każda firma podlega obowiązkowi rejestracji w bazie i raportowania obrotu odpadami. Poniżej przedstawiamy informacje, czym jest BDO i jakie działalności wymagają rejestracji w tym systemie.   

BDO – co to jest?

BDO to kompleksowy system teleinformatyczny, który ma usprawnić zarządzanie odpadami. Pozwala na rejestrację, ewidencję i raportowanie informacji dotyczących odpadów, produktów, opakowań oraz działań związanych z gospodarką odpadami.

Głównym celem BDO jest poprawa jakości gospodarowania odpadami, a przede wszystkim ograniczenie nielegalnych praktyk (m.in. tworzenia dzikich wysypisk) oraz zwiększenie poziomu recyklingu.

BDO obejmuje:

  • rejestr BDO – listę podmiotów, które są zobowiązane do rejestracji zgodnie z przepisami ustawy o odpadach. Wpisanie do tego rejestru jest obowiązkowe dla określonych przedsiębiorców i firm;
  • ewidencję odpadów – BDO umożliwia gromadzenie danych dotyczących ilości, rodzaju i charakterystyki odpadów wytwarzanych przez przedsiębiorstwa oraz inne podmioty objęte obowiązkiem ewidencji;
  • sprawozdawczość – baza pozwala na generowanie raportów i sprawozdań związanych z zarządzaniem odpadami. Przedsiębiorstwa muszą regularnie składać sprawozdania zawierające informacje o ilościach i rodzajach odpadów oraz podejmowanych działaniach w zakresie gospodarki odpadami; 
  • elektroniczną rejestrację – podmioty zobowiązane do wpisu do rejestru oraz prowadzenia ewidencji i sprawozdawczości odpadów muszą to robić wyłącznie w formie elektronicznej.

BDO prowadzona jest przez marszałków województw. To oni wpisują do rejestru przedsiębiorców na wniosek lub z urzędu, w zależności od rodzaju działalności prowadzonej przez dany podmiot. 

Jednoosobowa działalność gospodarcza a śmieci. Czy trzeba rejestrować się do BDO?

Jak już pisaliśmy wyżej, nie każdy przedsiębiorca ma obowiązek wpisać się do systemu BDO. Decyduje o tym obszar, w którym prowadzi działalność oraz zakres tej działalności, ilość i rodzaj produkowanych odpadów (art. 50 ust. 1 ustawy o odpadach).

Obszary i zakresy, które zobowiązują przedsiębiorcę do rejestracji w BDO: 

  1. Oleje, preparaty smarowe, opony pneumatyczne – m.in. wprowadzanie produktów na terytorium kraju i recykling odpadów powstałych z tych produktów oraz organizacja odzysku.
  2. Pojazdy (z wyłączeniem pojazdów historycznych) – m.in. wprowadzanie pojazdów po raz pierwszy na terytorium kraju i prowadzenie punktów zbierania pojazdów.
  3. Sprzęt elektryczny lub elektroniczny – m.in. wprowadzanie sprzętu po raz pierwszy na terytorium kraju lub autoryzowani przedstawiciele, zbiórka zużytego sprzętu, zakład przetwarzania i działalność w zakresie recyklingu i procesów odzysku innych niż recykling.
  4. Baterie lub akumulatory – wprowadzanie po raz pierwszy na terytorium kraju baterii lub akumulatorów i zakłady przetwarzania zużytych baterii.
  5. Opakowania, odpady opakowaniowe lub produkty w opakowaniach – organizacje odzysku opakowań, eksport odpadów opakowaniowych, recykling i wprowadzanie po raz pierwszy na terytorium kraju produktów w opakowaniach.
  6. Transport odpadów – transport odpadów, działalność w zakresie obrotu odpadami

Trzeba pamiętać, że do BDO muszą być zapisane wszystkie firmy, które mają obowiązek prowadzenia ewidencji odpadów, także jednoosobowe działalności gospodarcze. 

Niektóre firmy zostaną wpisane do rejestru z urzędu przez marszałków województwa, to m.in. przedsiębiorcy, którzy uzyskali pozwolenia zintegrowane, uzyskali pozwolenia na wytwarzanie odpadów, uzyskali zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów. 

Kto jest zwolniony z rejestracji do BDO?

Z rejestracji w BDO zwolnieni są:

  • przedsiębiorcy prowadzący JDG lub firmy, które wytwarzają tylko odpady komunalne lub o charakterze i składzie podobnym do śmieci powstających w gospodarstwie domowym (np. makulatura, meble i opakowania z biur, w tym zużyty sprzęt elektroniczny);
  • sklepy i hurtownie, które nie oferują klientom torb na zakupy z tworzywa sztucznego lub są to lekkie torby (tzw. zrywki) nie podlegające opłacie recyklingowej;
  • firmy budowlane i remontowe, które podpiszą umowę na świadczenie usług dotyczących remontów, budowy, sprzątania czy konserwacji; w BDO musi się zarejestrować firma, która przejęła odpowiedzialność za utylizację tych odpadów.

Trzeba pamiętać, że zwolnione z rejestracji są też przedsiębiorstwa, które wytwarzają odpady – zebrane w 46 grupach – wymienione w rozporządzeniu Ministra Klimatu z 23 grudnia 2019 roku w ilościach mniejszych niż wskazane w tym rozporządzeniu.

W BDO znajduje się interaktywna ankieta, która umożliwia przedsiębiorcom sprawdzenie, czy muszą złożyć w systemie wniosek rejestrowy lub aktualizacyjny. W razie wątpliwości można też szukać informacji we właściwym Urzędzie Marszałkowskim.

Wysokość opłaty za wywóz śmieci dla jednoosobowej działalności gospodarczej

Wysokość opłaty za wywóz śmieci zależy od liczby osób zamieszkujących nieruchomość, ilości zużytej wody lub powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego. Szczegółowe stawki opłat za wywóz śmieci są ustalane przez radę gminy lub radę miasta.

Co z nieruchomościami, w których prowadzona jest działalność gospodarcza? Przedsiębiorca z działalnością zarejestrowaną w lokalu, w którym mieszka, nie ponosi dodatkowej opłaty za wywóz odpadów komunalnych.

W przypadku nieruchomości, która jest w części przeznaczona do zamieszkania, a w części do prowadzenia działalności gospodarczej, opłata za wywóz śmieci będzie uwzględniała sumę opłaty dotyczącej nieruchomości mieszkaniowej i opłaty ustalonej dla nieruchomości, na której prowadzona jest działalność gospodarcza. 

Wiesz już, jak wygląda kwestia: jednoosobowa działalność gospodarcza a śmieci. Zarejestruj się do systemu BDO i uniknij kary.

Poznaj pozostałe artykuły z kategorii Działalność gospodarcza.

1...383940...107Strona 39 z 107

PoradnikBiznesu.pl to ogólnodostępny i bezpłatny serwis informacyjny skierowany do szeroko definiowanego biznesu. Jest rozwinięciem bloga programu Mała Księgowość Rzeczpospolitej cieszącego się popularnością od przeszło 20 lat. Wydawcą serwisu jest e-Kiosk SA.

Najnowsze

Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych – kiedy trzeba go utworzyć, kiedy można wypłacić środki pracownikowi? Zasady przyznawania świadczeń z Funduszu Socjalnego

Anna Frankiewicz - 0
Przez „świadczenia socjalne” rozumiemy świadczenia wypłacane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Sprawdź, kto może z nich korzystać. Weź pod uwagę, że nie wszystkie miejsca...

Ryczałt czy VAT – kiedy ryczałt się opłaca?

Mateusz S - 0
Założenie własnej działalności gospodarczej to wyzwanie wielopłaszczyznowe - sam biznesplan i kapitał nie wystarczą dla późniejszego, skutecznego operowania na rynku. Jedną z najistotniejszych kwestii...

Aktywa obrotowe – co to jest? Rodzaje i przykłady środków obrotowych

Mateusz S - 0
W ramach pewnego skrótu myślowego można powiedzieć, ze aktywa obrotowe to wszystkie zasoby majątkowe przedsiębiorstwa, które mają mierzalną wartość finansową i wynikają z powziętych...

Najchętniej czytane

Podatek od darowizny i spadku w 2025 roku. Kiedy nie trzeba płacić podatku za darowiznę w najbliższej rodzinie?

Anna Frankiewicz - 0
Podatek od darowizny jest obowiązkowy, nawet gdy dotyczy on najbliższej rodziny. Z tego artykułu dowiesz się, jak go wyliczyć, jakie są wolne kwoty od...

Nierejestrowana działalność gospodarcza. Jak zarabiać bez rejestracji?

Redakcja - 0
Firma na próbę, zarabianie bez firmy. Choć nierejestrowana działalność gospodarcza ma różne oblicza, pozostaje dobrym sposobem na przetestowanie pomysłu na biznes. Na czym dokładnie...

Czynny żal do Urzędu Skarbowego – kiedy należy go złożyć? Wzór

Redakcja - 0
Jak wygląda czynny żal? Wzór pozwoli szybciej go wypełnić. Zobacz, jak wygląda. Sprawdź, jakie warunki trzeba spełnić, aby można było złożyć czynny żal. Przeczytaj...

Na skróty

Copyright: eContentLab / e-Kiosk SA 2023