Bez kategorii
Biuro rachunkowe
Biznes
Dokumenty
Działalność gospodarcza
Działalność nierejestrowana
Wyszukaj
Kontakt
Strona główna Blog Strona 39

ZUS Z 3: zaświadczenie płatnika składek w ZUS PUE. Jak wypełnić ZUS Z-3?

Przez
Redakcja
-
0
zus z 3

Zaświadczenie ZUS 3 służy do ustalenia zasiłku chorobowego, macierzyńskiego i opiekuńczego dla pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę. Co powinieneś wiedzieć o tym formularzu? Koniecznie przeczytaj!

Formularz ZUS Z-3 powinien wypełnić pracodawca za swoich pracowników, których zatrudnia w oparciu o umowę o pracę i którzy planują skorzystać z zasiłku chorobowego, macierzyńskiego lub opiekuńczego. Mowa tutaj wyłącznie o płatnikach składek, którzy nie są płatnikami zasiłków. Jedynie poprawnie wypełniony druk pozwala na wypłatę świadczenia w terminie. Co warto wiedzieć o druku Z-3 oraz jak go poprawnie wypełnić?

W jakim celu składa się formularz ZUS Z-3?

Zaświadczenie ZUS Z-3 powinni wypełnić płatnicy składek, którym zależy na ustaleniu i obliczaniu wysokości:

  1. zasiłku chorobowego;
  2. zasiłku macierzyńskiego;
  3. zasiłku opiekuńczego;
  4. zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego;
  5. zasiłku wyrównawczego;
  6. świadczenia rehabilitacyjnego.

Ten konkretny formularz wypełnia się tylko i wyłącznie dla pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę. W przypadku innych form zatrudnienia należy wybrać druki ZUS Z-3a lub ZUS Z-3b.

W zaświadczeniu ZUS Z-3 znajdują się informacje o pracodawcy będącym płatnikiem składek oraz o zatrudnionym przez niego pracowniku. Mowa tutaj konkretnie o danych, takich jak:

  • informacje ewidencyjne płatnika składek (pracodawcy);
  • dane ewidencyjne pracownika;
  • okres ubezpieczenia;
  • okresy niezdolności do pracy;
  • informacja o ZUS ZLA, jeśli jest dołączona do ZUS Z-3;
  • liczba ubezpieczonych zgłoszonych do ubezpieczenia chorobowego w zakładzie pracy;
  • informacje na temat zawartych umów cywilnych;
  • wszelkie inne informacje mogące wpływać na prawo do świadczeń.

Kto sporządza zaświadczenia ZUS Z 3?

Zaświadczenie ZUS Z-3 powinno zostać wypełnione przez pracodawców będących płatnikami składek, którzy nie są jednocześnie płatnikami zasiłków, a więc zatrudniają mniej niż 20 pracowników. Formularz powinni sporządzić również płatnicy, którzy są zobowiązani przekazywać wypłatę zasiłku do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za okres po ustaniu zatrudnienia.

Obowiązkiem płatnika jest nie tylko prawidłowe wypełnienie zaświadczenia, ale również złożenie go we właściwym oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Każdy błąd w tym zakresie może spowodować opóźnienie w wypłacie świadczenia lub jego wypłatę w niewłaściwej wysokości.

Jak wypełnić formularz ZUS Z-3?

Zaświadczenie ZUS Z-3 składa się z 8 stron. Z łatwością można je pobrać ze strony internetowej zus.pl lub otrzymać wersję papierową w dowolnym oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Dokument należy wypełnić drukowanymi literami, czytelnie, najlepiej długopisem z niebieskim lub czarnym wkładem. W odpowiednich polach wyboru należy postawić znak: “X”.  Zabronione jest wypełnianie formularza ołówkiem.

Na pierwszym etapie należy zaznaczyć, czy zaświadczenie wypełniane jest po raz pierwszy, czy jest wnioskiem o kontynuację wypłaty świadczenia. W kolejnych częściach wypełnia się kolejno:

  1. Dane płatnika składek: numer NIP lub REGON, lub PESEL, lub rodzaj, seria i numer dokumentu tożsamości, nazwę lub imię i nazwisko, adres oraz ewentualnie numer telefonu.
  2. Dane osoby ubezpieczonej: numer PESEL lub datę urodzenia, lub serię, rodzaj i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość, imię, nazwisko, adres.
  3. Rachunek bankowy pracownika – należy go wpisać, jeśli pracownik chce, aby zasiłek był wypłacany na rachunek bankowy. Pracownik może zdecydować, że chciałby otrzymywać środki przekazem pocztowym. Wówczas nie ma konieczności wypełniania tego pola.
  4. Wskazanie rodzaju świadczenia, o jakie występuje pracownik oraz okresu, za jaki zasiłek ma być wypłacony.
  5. Informacje o pracowniku, np.:
  1. okres zatrudnienia;
  2. wymiar pracy;
  3. czy wykonuje pracę za granicą;
  4. czy jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę tymczasową;
  5. powód powstania niezdolności do pracy.
  1. Informacje o wypłaconych świadczeniach.
  2. Pozostałe informacje – ilość osób zgłoszonych do ubezpieczenia chorobowego przez pracodawcę.
  3. Informacje o składnikach wynagrodzenia.
  4. Uwagi.
  5. Oświadczenia, że dane zawarte w oświadczeniu są zgodne z prawdą i w razie konieczności będą na bieżąco aktualizowane.
  6. Data.
  7. Podpis osoby upoważnionej oraz pieczęć zawierająca jej: imię, nazwisko i zajmowane stanowisko.
  8. Pouczenie.

Podsumowując, zaświadczenie ZUS Z-3 wypełniają pracodawcy, którzy zatrudniają mniej niż 20 pracowników. Formularz należy wypełnić za pracownika, który planuje skorzystać z zasiłku chorobowego, zasiłku macierzyńskiego, zasiłku opiekuńczego, zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego, zasiłku wyrównawczego lub świadczenia rehabilitacyjnego.

Kiedy potrzebny jest notariusz?

Przez
Redakcja
-
0
notariusz

Zapewne każdy z nas chociaż raz w życiu musiał załatwić sprawę, która wymaga wizyty u notariusza. Kim jest notariusz, jakich czynności można u niego dokonać oraz ile to kosztuje? Podpowiadamy!

Notariusz to prawnik mianowany przez Ministerstwa Sprawiedliwości do wykonywania czynności notarialnych. Jego zadaniem jest zapobieganie niepotrzebnym sporom sądowym poprzez sporządzanie niepodważalnych dokumentów urzędowych. Kiedy wizyta u notariusza jest niezbędną? Jakie dokumenty mogą zostać przygotowane przez notariusza oraz ile kosztuje taka czynność? Zapraszamy do lektury!

Kim jest notariusz?

Notariusz jest osobą z wykształceniem prawniczym, która ukończyła aplikację notarialną, a później została mianowana przez Ministra Sprawiedliwości do pełnienia funkcji zaufania publicznego. Co ciekawe siedziba kancelarii, w której funkcjonuje notariusz, nie może być przypadkowa – wyznaczana jest przez Ministra Sprawiedliwości.

Skoro zarówno adwokaci, prawnicy, jak i notariusze muszą ukończyć te same studia, to na czym polega różnica pomiędzy tymi zawodami? Podstawową różnicą jest fakt, że ci pierwsi świadczą dla swoich klientów usługi, a notariusze – czynności.

Głównym celem działalności notariuszy, który wynika z ustawy o notariacie, jest sporządzanie dokumentów urzędowych, których nikt nie jest w stanie podważyć, co przyczynia się bezpośrednio do zapobiegania niepotrzebnym konfliktom i sporom sądowym.

Zadania notariusza

Wśród czynności najczęściej wykonywanych przez notariusza jest sporządzanie aktów notarialnych, które dotyczą:

  • ustanowienia rozdzielności majątkowej;
  • przekazania darowizny;
  • spisania testamentu;
  • poświadczenia udzielonego pełnomocnictwa;
  • poświadczenia zgodności dokumentu z odpisem;
  • sporządzenia aktu notarialnego kupna lub sprzedaży nieruchomości.

Zakres zadań notariusza jest jednak znacznie szerszy i obejmuje on ponadto w szczególności:

  • przygotowywanie aktów notarialnych o różnej treści;
  • sporządzanie i doręczanie oświadczeń;
  • spisywanie protokołów;
  • przyjmowanie na przechowanie dóbr materialnych, na przykład: pieniędzy, dokumentów, elektronicznych nośników danych;
  • tworzenie wypisów, odpisów i wyciągów z istniejących dokumentów;
  • sporządzanie projektów dokumentów prawnych;
  • składanie wniosków o wypis z ksiąg wieczystych.

Które z dokumentów wymagają zachowania formy notarialnej?

Warto wiedzieć, że istnieje szereg dokumentów, które wymagają formy notarialnej, aby były prawnie wiążące. Wśród nich znajdują się chociażby:

  • umowy dotyczące przeniesienia własności nieruchomości lub spółdzielczego prawa do lokalu (sprzedaż, zamiana, darowizna, zniesienie współwłasności);
  • umowy deweloperskie;
  • umowy o dożywocie;
  • umowy o podział wspólnego majątku;
  • umowy majątkowe małżeńskie.

Ile kosztują czynności wykonywane przez notariusza?

Za czynności wykonywane przez notariusza trzeba zapłacić. Stawki maksymalne określone są przez Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 czerwca 2004 roku. Każdy z notariuszy ma prawo do ustalenia własnych stawek, ponieważ wspomniane rozporządzenie nie mówi nic o stawkach minimalnych. To, ile zapłacisz za wizytę u notariusza, będzie więc zależało wyłącznie od Waszej umowy.

Maksymalne opłaty notarialne będą uzależnione od wartości danej czynności:

  • wartość czynności do 3 tysięcy złotych – wysokość opłaty maksymalnej = 100 złotych;
  • wartość czynności powyżej 3 tysięcy do 10 tysięcy złotych – wysokość opłaty maksymalnej = 100 złotych + 3% od nadwyżki powyżej 3 tysięcy złotych;
  • wartość czynności powyżej 10 tysięcy do 30 tysięcy złotych – wysokość opłaty maksymalnej = 310 złotych + 2% od nadwyżki powyżej 10 tysięcy złotych;
  • wartość czynności powyżej 30 tysięcy do 60 tysięcy złotych – wysokość opłaty maksymalnej = 710 złotych + 1% od nadwyżki powyżej 30 tysięcy złotych;
  • wartość czynności powyżej 1 miliona do 2 milionów złotych – wysokość opłaty maksymalnej = 4 770 złotych + 0,2% od nadwyżki powyżej 1 mln złotych, ale nie więcej niż 10 tysięcy złotych;
  • wartość czynności powyżej 2 mln złotych – wysokość opłaty maksymalnej = 6 770 złotych + 0,25% od nadwyżki powyżej 2 mln złotych, ale nie więcej niż 10 tys. złotych, a w przypadku czynności dokonywanych pomiędzy osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn nie więcej niż 7500 zł.

W Rozporządzeniu zostały uwzględnione również opłaty maksymalne dla czynności, które nie mają wartości:

  • sporządzenie umowy majątkowej małżeńskiej – opłata w maksymalnej wysokości 400 złotych;
  • sporządzenie testamentu – opłata w maksymalnej wysokości 50 złotych;
  • odwołanie testamentu – opłata w maksymalnej wysokości 50 złotych;
  • sporządzenie oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku – opłata w maksymalnej wysokości 50 złotych;
  • sporządzenie pełnomocnictwa – opłata w maksymalnej wysokości 30 złotych;
  • wypisy, odpisy i wyciągi z akt notarialnych lub innych dokumentów – opłata w maksymalnej wysokości 6 złotych za każdą rozpoczętą stronę.

Podane powyżej kwoty są kwotami netto, więc należy do nich doliczyć 23% podatku VAT. Dodatkowo trzeba do nich dodać ewentualne opłaty sądowe, podatki, czy koszty dojazdu notariusza.

W szczególnych przypadkach można skorzystać ze zwolnienia całościowego lub częściowego z opłaty notarialnej. W tym celu należy złożyć odpowiedni wniosek do sądu rejonowego, a jeśli zostanie on rozpatrzony pozytywnie, to opłatę pokryje Skarb Państwa.

Podsumowując, notariusz jest zawodem zaufania publicznego. To prawnik mianowany przez Ministra Sprawiedliwości do wykonywania czynności notarialnych. Istnieje szereg umów, które wymagają formy notarialnej pod rygorem nieważności. Notariusz pobiera opłatę za swoją pracę. Maksymalna stawka taksy notarialnej określona jest w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości.

Podatek dochodowy od osób prawnych (CIT)

Przez
Redakcja
-
0
cit

Podatek dochodowy od osób prawnych (CIT) to podatek, który w sposób bezpośredni obciąża dochody osób prawnych, głównie spółek. Sprawdź, co powinieneś wiedzieć na jego temat!

Podatek dochodowy od osób prawnych obciąża dochód wielu spółek, spółdzielni, fundacji i  stowarzyszeń. Jego stawka wynosi 9% lub 19%, ale podatnicy mogą liczyć na wiele ulg i zwolnień. Sprawdziliśmy, czym dokładnie jest podatek dochodowy od osób prawnych, kto musi go płacić, z jakich zwolnień można skorzystać oraz co dokładnie jest opodatkowane.

Czym jest podatek dochodowy od osób prawnych?

Kwestie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) zostały uregulowane w ustawie z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych. Jest to podatek, który w sposób bezpośredni obciąża dochody uzyskiwane przez osoby prawne. Odpowiednikiem podatku CIT w przypadku osób fizycznych jest podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT).

Czy wiesz, że…?

Pieczęć kwalifikowaną w najniższej cenie znajdziesz na pieczeckwalifikowana.pl.

CIT – podstawowe zasady

  1. Podmioty zmuszone do odprowadzania podatku dochodowego od osób prawnych powinny rozliczać się na zasadach pełnej księgowości, a więc prowadzić księgi rachunkowe.
  2. W trakcie trwania roku podatkowego nie składa się deklaracji podatkowych, a jedynie wpłaca zaliczki na CIT w trybie miesięcznym lub kwartalnym.
  3. Podatek CIT rozlicza się na zeznaniu podatkowym CIT-8, które należy złożyć do końca marca roku następującego po zamkniętym roku podatkowym.

CIT – podmiot opodatkowania

Do odprowadzania podatku dochodowego od osób prawnych zobowiązane są:

  • osoby prawne – na przykład: spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjne, fundacje, stowarzyszenia i spółdzielnie;
  • spółki kapitałowe w organizacji;
  • jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej (z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej) – na przykład: placówki oświatowe i wspólnoty mieszkaniowe;
  • spółki jawne mające siedzibę lub zarząd w Polsce;
  • spółki komandytowo-akcyjne mające siedzibę lub zarząd w Polsce;
  • spółki komandytowe mające siedzibę lub zarząd w Polsce;
  • podatkowe grupy kapitałowe;
  • spółki niemające osobowości prawnej, mające siedzibę lub zarząd w innym państwie (jeśli spełniają warunki wymienione w ustawie).

CIT – przedmiot opodatkowania

Przedmiotem opodatkowania w podatku CIT jest dochód, a więc różnica pomiędzy osiągniętymi przychodami oraz poniesionymi kosztami. Dochód może zostać osiągnięty z zysków kapitałowych lub innych źródeł przychodów.

Przedsiębiorstwa posiadające siedzibę lub zarząd w Polsce są zobowiązane do odprowadzania CIT-u od całości dochodów, niezależnie od miejsca, gdzie te dochody zostały osiągnięte. Firmy nieposiadające siedziby lub zarządu w Polsce, ale prowadzące tutaj działalność, są zobowiązane do rozliczenia podatku jedynie od dochodów, które zostały osiągnięte w Polsce.

W CIT bierze się pod uwagę przychody należne!

Ważną kwestią jest fakt, że za przychody w rozumieniu CIT rozumie się wszelkie należne przychody związane z wykonywaniem działalności gospodarczej, nawet te, które jeszcze nie zostały faktycznie otrzymane (po wyłączeniu wartości zwróconych towarów i udzielonych bonifikat). Oznacza to, że przychód powstaje w momencie wykonania usługi (w całości lub części) lub dokonania sprzedaży, nie w chwili otrzymania zapłaty.

Zwolnienia przedmiotowe

Wśród dochodów zwolnionych z konieczności odprowadzenia od nich podatku dochodowego od osób prawnych znajdują się:

  • środki przekazane na działalność naukową, naukowo-techniczną i oświatową;
  • pieniądze przeznaczone na wspieranie inicjatyw społecznych, na przykład na budowę dróg i sieci telekomunikacyjnych;
  • fundusze przekazane na wsparcie dobroczynności, ochrony zdrowia i rehabilitację.

Z takich zwolnień korzystają najczęściej zrzeszenia, stowarzyszenia i fundacje.

Stawki podatkowe

W podatku od dochodów osób prawnych stosuje się dwie stawki podatkowe – 19% oraz 9% podstawy opodatkowania.

Stawka podatkowa 9% obowiązuje w przypadku:

  • firm rozpoczynających działalność, przez pierwszy rok prowadzenia firmy;
  • małych podatników, a więc przedsiębiorców, którzy odnotowali w poprzednim roku podatkowym wartość przychodu ze sprzedaży brutto nieprzekraczającą równowartości 2 milionów euro;
  • przedsiębiorców, którzy odnotowali w poprzednim roku podatkowym wartość przychodu nieprzekraczającą równowartości 2 milionów euro.

Szczególny rodzaj podatku dochodowego od osób prawnych – estoński CIT

Istnieje możliwość, aby podatnicy CIT-u rozliczali się na zasadach estońskich. Muszą jednak ku temu spełnić szereg warunków określonych w ustawie.

Cechą odróżniającą estoński CIT od tego tradycyjnego jest fakt, że tutaj nie ma konieczności prowadzenia rachunkowości podatkowej, ustalania kosztów uzyskania przychodów oraz obliczania odpisów amortyzacyjnych. Zaliczki na ten rodzaj podatku nie są płacone co miesiąc, a raz w roku – w momencie wypłaty zysku ze spółki w postaci dywidendy.

Zaletą estońskiego CIT-u jest możliwość swobodnego określenia momentu, w którym nastąpi opodatkowanie, a efektywna stawka podatku, a więc suma podatku od zysków spółki i podatku od wypłacanej wspólnikom dywidendy, będzie niższa, niż ma to miejsce przy CIT-cie klasycznym.

Podsumowując, CIT to podatek dochodowy od osób prawnych. To podatek bezpośredni i obciążający dochody. Jego stawka wynosi 9% lub 19%. Szczególnym rodzajem podatku dochodowego od osób prawnych jest CIT estoński.

Pieczęć kwalifikowana – wygodne rozwiązanie dla Twojej firmy

Pieczęć kwalifikowana to usługa zaufania przeznaczona dla osób prawnych. Za jej pomocą potwierdzisz, że dokument jest autentyczny i nie został naruszony. To niezawodne narzędzie w kontaktach z kontrahentami i wewnętrznych działaniach firmy. Pieczęć elektroniczną pochodząca od kwalifikowanego dostawcy zaufania kupisz na pieczeckwalifikowana.pl. Jest absolutnie niezbędna, jeśli chcesz wygodnie korzystać z KSeF.

Archiwizowanie dokumentów księgowych – jak prawidłowo przechowywać dokumenty? Terminy przechowywania dokumentacji księgowej

Przez
Redakcja
-
0
archiwizowanie dokumentów księgowych

Dokumentacja księgowa stanowi dowód na wypadek kontroli urzędu skarbowego. Z tego względu po zamknięciu roku obrotowego, należy ją archiwizować i przechowywać w prawidłowy i bezpieczny sposób. Jak to zrobić? Sprawdziliśmy!

Przedsiębiorcy mają obowiązek bieżącego aktualizowania swoich informacji w tym zakresie, a więc zapoznawania się ze wszelkimi nowelizacjami prawa, ponieważ jego nieznajomość będąca przyczyną powstałych naruszeń nie stanowi usprawiedliwienia i nie jest podstawą dla uniknięcia ewentualnych kar. W niniejszym poradniku przedstawiamy wszelkie informacje, jakie powinieneś znać, aby poprawnie przechowywać i archiwizować firmową dokumentację księgową. Zapraszamy do lektury!

Prawidłowe archiwizowanie dokumentów księgowych

Dokumentacja księgowa przedsiębiorstwa stanowi główny dowód w razie przeprowadzania ewentualnej kontroli skarbowej. Z tego względu niezmiernie istotne jest, aby była właściwie przechowywana i archiwizowana.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Które dokumenty należy archiwizować?

Wśród najistotniejszych dokumentów, które należy wziąć pod uwagę, znajdują się:

  • księgi podatkowe – mowa tutaj o księgach rachunkowych oraz księgach przychodów i rozchodów;
  • ewidencje podatkowe;
  • rejestry VAT sprzedaży i zakupów;
  • dowody księgowe – na przykład: faktury, ich korekty i duplikaty, paragony z NIP-em;
  • dokumenty inwentaryzacyjne – na przykład spis z natury;
  • sprawozdania finansowe.

Warto również archiwizować deklaracje VAT oraz wydane dla nich Urzędowe Poświadczenia Odbioru (UPO), chociaż aktualnie nie jest to już obowiązkowe.

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ:

  1. Jak zaksięgować faktury kosztowe?
  2. Jak prowadzić dokumentację pracowniczą? Jak długo przechowywać akta osobowe? Obowiązki pracodawcy, rozporządzenie
  3. Przechowywanie danych firmowych na serwerach wirtualnych
  4. KSeF – kogo dotyczy obowiązek korzystania z Krajowego Systemu e-Faktur?
  5. Jak użyć certyfikatu kwalifikowanego? Instrukcja krok po kroku składania podpisu lub pieczęci elektronicznej w aplikacji SecureDoc

Jak archiwizować dokumenty księgowe?

Ustawodawca postanowił uregulować sposób archiwizowania dokumentacji księgowej, aby w ten sposób uniknąć chaosu oraz zagrożeń bezpieczeństwa przechowywanych danych. Archiwum powinno zostać tak zorganizowane, aby ułatwiło szybkie odszukanie konkretnych danych oraz aby dostęp do nich nie był utrudniony.

Dokumenty powinny być przechowywane w oryginalnej postaci. Zasada ta obowiązuje w szczególności księgi rachunkowe oraz sprawozdania finansowe, ale warto jej przestrzegać również w przypadku innych papierów księgowych.

Dokumentacja powinna zostać uporządkowana zgodnie ze sposobem prowadzenia ksiąg. Powinna zostać podzielona zgodnie z konkretnymi okresami rozliczeniowymi. Warto oznaczyć ją symbolem co do rodzaju pisma, końcowych lat oraz oznaczeniem konkretnego zbioru.

Gdzie przechowywać dokumenty?

Punkt archiwizacji dokumentacji przedsiębiorstwa powinien zostać zgłoszony do urzędu skarbowego. Może nim być: siedziba przedsiębiorstwa, jego oddział, miejsce, gdzie wykonywana jest działalność gospodarcza lub każde inne miejsce, które jest powiązane z konkretnym przedsiębiorstwem.

Archiwum powinno zostać we właściwy sposób zabezpieczone przed czynnikami zewnętrznymi, na przykład: wilgocią, pożarem, czy promieniowaniem UV oraz przed dostępem osób nieupoważnionych. Jednocześnie jednak zbiór powinien być łatwo dostępny dla uprawnionych pracowników i inspektorów przeprowadzających kontrolę skarbową.

Nie ma żadnych przeciwwskazań, aby archiwizacją dokumentacji zajęły się biura księgowe, czy uprawnione do tego podmioty świadczące usługi outsourcingu. Każdorazowo, kiedy miejsce archiwizowania dokumentacji ulega zmianie, należy o tym poinformować właściwy urząd skarbowy. Takiego zgłoszenia należy dokonać maksymalnie w terminie 15 dni od wydania dokumentacji podmiotowi zewnętrznemu. Pamiętaj jednak, że dostęp do dokumentacji nie może być utrudniony dla organów kontroli skarbowej.

Przechowywanie dokumentów w formie elektronicznej

Coraz powszechniejszą opcją jest przechowywanie dokumentacji księgowej w formie elektronicznej. W takim przypadku dowody księgowe należy dobrze chronić przed dostępem osób niepowołanych, a nośniki, na których utrzymywane są dane, powinny wykazywać odporność na zagrożenia zewnętrzne.

Dane elektroniczne uznawane są za nietrwałe, dlatego ustawodawca nakazuje systematyczne tworzenie ich kopii zapasowych. Ten nakaz należy traktować szczególnie poważne, jeśli korzysta się z rozwiązań chmurowych, które są zależne od połączenia z siecią Internet.

Zaleca się, aby przedsiębiorcy stosowali jedynie profesjonalne systemy do archiwizacji dokumentów księgowych oraz korzystali z zaawansowanego oprogramowania zapewniającego ochronę danych.

W przypadku rezygnacji z dokumentacji papierowej konieczne jest posiadanie dostępu do akceptowanego przez urzędy podpisu elektronicznego. Mowa tutaj najczęściej o elektronicznym podpisie kwalifikowanym lub podpisie elektronicznym potwierdzonym podpisem zaufanym (ePUAP).

Cały czas nie ma możliwości cyfryzacji wszystkich rodzajów dokumentów. Przykładowo: karty pracownicze należy archiwizować w formie papierowej.

Warto wiedzieć, że zgodnie z obowiązującym prawem, dokumenty księgowe można przechowywać na elektronicznych nośnikach danych jedynie w sytuacji, kiedy w przedsiębiorstwie znajdują się sprawne drukarki.

Okres przechowywania dokumentów

Zgodnie z zapisami ustawy o rachunkowości większość dokumentów księgowych należy przechowywać przez okres minimum 5 lat, licząc od końca roku następującego po zakończonym roku obrotowym. Zasada ta ma zastosowanie między innymi w stosunku do:

  • ksiąg rachunkowych;
  • dokumentów inwentaryzacyjnych;
  • pozostałych dowodów księgowych i sprawozdań.

Dokumenty związane ze sprzedażą detaliczną należy przechowywać do dnia zatwierdzenia sprawozdania finansowego za konkretny rok obrotowy, a dokumenty dotyczące archiwizacji i reklamacji – przez minimum rok po upływie terminu rękojmi lub po rozliczeniu reklamacji.

Co ciekawe ustawa nie reguluje, co należy zrobić z dokumentami, w przypadku których upłynął obowiązek ich przechowywania. Uznaje się jednak, że obowiązek ich utylizacji spoczywa na osobie kierującej przedsiębiorstwem.

Podsumowując, właściwe przechowywanie i archiwizowanie dokumentacji księgowej należy do obowiązków każdego przedsiębiorcy. Ustawa o rachunkowości dokładnie określa zasady, w jaki sposób należy to robić oraz przez jaki czas dokumenty powinny znajdować się w archiwach.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Więcej takich artykułów znajdziesz w kategorii Księgowość.

Prowadzenie pełnej księgowości w jednoosobowej działalności gospodarczej – kiedy wybrać pełne księgi rachunkowe?

Przez
Redakcja
-
0
pełną księgowość w jednoosobowej działalności gospodarczej

Chociaż w zdecydowanej większości przypadków prowadzenie pełnej księgowości w jednoosobowej działalności nie jest obowiązkowe, to niektórzy przedsiębiorcy decydują się na taki wybór. Dlaczego? Czym w ogóle jest pełna księgowość i na czym polega jej prowadzenie? Sprawdź!

Czym jest pełna księgowość? Na czym polega jej prowadzenie? Czy prowadzenie pełnej księgowości w działalności jednoosobowej i spółce się czymś różni? Czy pełna księgowość jest lepsza od uproszczonej? Na te i szereg innych pytań znajdziesz odpowiedź w poniższym tekście! Zapraszamy do lektury!

Czym jest pełna księgowość?

Właściciele jednoosobowych działalności gospodarczych mogą prowadzić księgowość na różne sposoby. Najczęściej wybierają księgę przychodów i rozchodów (KPiR) lub ryczałt ewidencjonowany, ale zdarzają się i tacy, którzy decydują się na pełne księgi podatkowe. To bardzo rozbudowana i najbardziej szczegółowa forma rozliczania osiągniętych zysków i poniesionych strat, a co za tym idzie – najbardziej czaso- i kosztochłonna. Z tego też względu to obowiązkowy rodzaj księgowości jedynie dla najbardziej skomplikowanych i bardzo dużych podmiotów.

Pełna księgowość to najbardziej skomplikowana i zaawansowana forma prowadzenia ksiąg handlowych. Ważne jest tutaj, aby wszystkie operacje handlowe zostały dokładnie zaewidencjonowane. Z prowadzeniem pełnych ksiąg rachunkowych nie poradzi sobie każdy przedsiębiorca.

Jedynie ci, którzy posiadają wykształcenie lub dobre przeszkolenie ekonomiczno-rachunkowe będą w stanie samodzielnie podołać temu zadaniu. Stale zmieniające się przepisy i wymagania w tym zakresie wcale nie ułatwiają zadania. Z tego też względu w zdecydowanej większości przypadków właściciele firm nie prowadzą samodzielnie pełnych ksiąg rachunkowych. Zatrudniają w tym celu profesjonalnych i doświadczonych księgowych.

Kto jest zobowiązany do prowadzenia księgowości pełnej?

Do prowadzenia ksiąg handlowych w formie pełnej księgowości zobowiązani są:

  • spółki prawa handlowego – spółki akcyjne i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością;
  • jednostki działające na zasadach prawa bankowego, przepisów o obrocie papierami wartościowymi, przepisów o funduszach inwestycyjnych, przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, przepisów o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych lub przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, bez względu na wielkość przychodów;
  • gminy, powiaty, województwa i ich związki;
  • jednostki i zakłady budżetowe;
  • fundusze celowe;
  • osoby zagraniczne, oddziały i przedstawicielstwa przedsiębiorców zagranicznych;
  • jednostki działające dzięki otrzymanym subwencjom i dotacjom.

W innych rodzajach działalności gospodarczych w tym również w przypadku prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej pełną księgowość trzeba prowadzić, kiedy roczny przychód przekroczy równowartość 2 milionów euro.

Na czym polega prowadzenie pełnej księgowości?

W skład pełnych ksiąg rachunkowych wchodzi 5 podstawowych elementów:

  1. dzienniki;
  2. główna księga handlowa;
  3. księgi pomocnicze;
  4. zestawienia obrotów i sald w księdze głównej i księgach pomocniczych;
  5. inwentarz przedsiębiorstwa – wykaz składników składających się na jego aktywa i pasywa.

Jeśli jesteś właścicielem jednoosobowej działalności gospodarczej i zdecydujesz się lub będziesz zmuszony do prowadzenia ksiąg handlowych w postaci pełnej księgowości, będziesz musiał regularnie przygotowywać następujące dokumenty:

  1. bilans handlowy;
  2. rachunek zysków i strat;
  3. informację wprowadzającą do sprawozdania finansowego;
  4. dodatkowe informacje i objaśnienia.

Zgodnie z artykułem 23 ustawy o rachunkowości każda operacja finansowa księgowana na zasadach pełnej księgowości powinna zostać opisana co najmniej poprzez podanie:

  1. daty jej dokonania;
  2. rodzaju i numeru identyfikacyjnego dowodu księgowego stanowiącego podstawę dokonywanego zapisu;
  3. kwoty i daty zapisu;
  4. oznaczenia kont, których dotyczy.

Precyzyjne rozliczenie wszelkich podejmowanych przez przedsiębiorstwo transakcji finansowych daje możliwość przeprowadzenie szybkiej weryfikacji kondycji firmy. Są to informacje bardzo istotne z punktu widzenia kadry zarządzającej, ewentualnych udziałowców i organów kontroli skarbowej. Na ich podstawie można też dokładnie określić ilość i rodzaj zasobów należących do przedsiębiorstwa, zaplanować przyszłe inwestycje i oszacować zyski.

Prowadzenie pełnej księgowości jest istotne w przypadku bardzo dużych i skomplikowanych podmiotów, ponieważ na jej podstawie można odkryć ewentualne nadużycia podatkowo-skarbowe.

Prowadzenie pełnej księgowości w jednoosobowej działalności gospodarczej a w spółce

Przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą posiada możliwość wyboru, jaką formą księgowości będzie się posługiwał. Wybór ten pozostaje jego przywilejem, dopóki ten nie będzie osiągał dochodów rocznych o równowartości przynajmniej 2 milionów euro. Taka sama zasada obowiązuje w spółkach cywilnych osób fizycznych, spółkach jawnych osób fizycznych oraz spółkach partnerskich.

Właściciele spółek prawa handlowego nie mają takiej możliwości. Spółki akcyjne oraz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie mają wyboru pomiędzy księgami uproszczonymi i pełnymi – prawo nakazuje im prowadzić pełne księgi handlowe.

Co lepsze: pełna czy uproszczona księgowość?

Pełna księgowość daje możliwość zachowania pełnej kontroli nad wydatkami i przychodami. Na jej podstawie z łatwością można przeprowadzać rozbudowane analizy źródeł zysków i kosztów. W księgach handlowych znajdują się szczegółowe informacje na temat każdej przeprowadzonej operacji, jaka miała miejsce w firmie. Tak szczegółowe zestawienia pozwalają na zachowanie pełnej transparentności danych.

Podstawową wadą pełnej księgowości jest jej złożoność i konieczność spełniania rygorystycznych wymogów ustawowych. Z tym typem rachunkowości nie poradzi sobie samodzielnie większość przedsiębiorców, co wygeneruje koszty w postaci konieczności zatrudnienia doświadczonego księgowego lub korzystania z usług biura rachunkowego.

Księgowość uproszczona jest przede wszystkim zdecydowanie prostsza w prowadzeniu od księgowości pełnej. Nie wymaga przeprowadzania skomplikowanych procedur, a wielu przedsiębiorców decyduje się na jej samodzielne prowadzenie i robi to z sukcesem. Jeśli natomiast decyzja padnie na skorzystanie z usług profesjonalnych firm rachunkowych, to koszt prowadzenia księgowości uproszczonej jest znacznie niższy niż księgowości pełnej.

Niestety księgowość uproszczona może nie dostarczyć dostatecznie szerokiego spektrum informacji, aby wyłącznie na ich podstawie podejmować decyzje finansowe i inwestycyjne. Ciężko też na jej podstawie przeprowadzić dokładną analizę kondycji ekonomicznej przedsiębiorstwa. Należy jednak jasno wskazać, że to forma wystarczająca dla niewielkich i nieskomplikowanych działalności gospodarczych.

Podsumowując, prowadzenie pełnej księgowości jest skomplikowanym zadaniem, którego wykonanie wymaga posiadania odpowiedniej wiedzy z zakresu rachunkowości. Właściciele jednoosobowych działalności gospodarczych z powodzeniem mogą prowadzić księgowość uproszczoną, dopóki przychody z ich rocznej działalności nie przekroczą równowartości 2 milionów euro.

Poznaj pozostałe artykuły z kategorii Działalność gospodarcza.

Obowiązek dekretacji dokumentów księgowych w świetle ustawy o rachunkowości

Przez
Redakcja
-
0
dekretacja dokumentów księgowych

Dekretacja to jeden obowiązków spoczywających na przedsiębiorcach i wynikający z zapisów ustawy o rachunkowości. Na czym polega wspomniana dekretacja i po co się ja przeprowadza? Sprawdziliśmy to!

Zgodnie z zapisami ustawy o rachunkowości dokumenty księgowe powinny zostać sprawdzone oraz zakwalifikowane do ujęcia w księgach rachunkowych. Proces ten nazywany jest „dekretacją”. W praktyce dekret księgowy jest to adnotacja pozostawiona na dokumencie i wskazująca czas, miejsce i charakterystykę operacji gospodarczej oraz na komórkę w przedsiębiorstwie, która jest odpowiedzialna za zajęcie się określoną sprawą. W poniższym artykule omawiamy istotę dekretacji, jej cel oraz instrukcję jej wykonywania.

Na czym polega dekretowanie dokumentów?

Dekretacja to sposób na zarządzanie dokumentacją wpływającą do przedsiębiorstwa. Obieg dokumentacji w instytucji powinien być zgodny z przyjętymi zasadami postępowania oraz obowiązującym prawem rachunkowym. Wszystkie dokumenty wpływające do przedsiębiorstwa powinny zostać zarejestrowane i przekazane do odpowiedniej jednostki organizacyjnej w celu przeprowadzenia kontroli.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Obowiązek dekretacji w Ustawie o rachunkowości

Obowiązek dekretacji dokumentacji księgowej wynika z pkt. 6. ust. 1. art. 21. Ustawy o rachunkowości. Ta wprost wskazuje na konieczność sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych:

„Dowód księgowy powinien zawierać co najmniej (…) stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania”.

Dekretację w księgowości można ująć jako weryfikację, czy wszystkie faktury, paragony oraz pozostałe dokumenty księgowe zostały odpowiednio opisane i przyporządkowane.

CZYTAJ TAKŻE:

  1. Archiwizowanie dokumentów księgowych – jak prawidłowo przechowywać dokumenty? Terminy przechowywania dokumentacji księgowej
  2. Konta księgowe w zakładowym planie kont
  3. Pusta faktura – kto odpowiada za jej wystawienie?
  4. Co zrobić, gdy zostanie zniszczony lub zagubiony oryginał faktury?
  5. Faktura korygująca – jak ją wystawić?

W jaki sposób odbywa się dekretowanie faktur i dowodów księgowych?

Dekretacja, czyli opisanie ujęcia dokumentu w księgach handlowych oznacza wskazanie co najmniej:

  1. daty zaewidencjonowania dokumentu w księgach rachunkowych;
  2. kont, na których dokonamy zapisu oraz stron na tych kontach (Wn i Ma);
  3. ewentualnie prowadzonej ewidencji analitycznej;
  4. wartości operacji gospodarczej.

Aby potwierdzić sposób i okres księgowania, osoba dokonująca dekretacji powinna złożyć pod nią swój podpis.

Dekretację można zapisać na dokumencie ręcznie, ale można również skorzystać z gotowych pieczątek, na których znajduje się wzór informacji do uzupełnienia oraz miejsce na podpis. Ostatnio coraz popularniejszą formą dekretacji jest przeprowadzenie jej w sposób elektroniczny przy wykorzystaniu dedykowanych aplikacji i programów komputerowych.

Przebieg procesu dekretacji jest indywidualny dla każdego z przedsiębiorstw. Zależy on więc od stosowanej praktyki oraz ustalonych wewnętrznych zasad.

Aby przeprowadzić dekretację, należy sprawdzić przede wszystkim, czy udokumentowane zdarzenie gospodarcze rzeczywiście miało miejsce. Należy też sprawdzić, czy zgadzają się obliczenia, wskazujące sumy i kwoty na danym dokumencie. Sporządzoną dekretację potwierdza podpis osoby dekretującej. Jeśli wykryje się błędy rachunkowe lub merytoryczne, należy wykonać odpowiednie korekty. Częścią dekretacji jest również kontrola magazynowa, w trakcie której sprawdza się, czy udokumentowany stan rzeczy odpowiada rzeczywistemu.

Po co przeprowadza się dekretację dokumentów księgowych?

Dekretacja potwierdza przeprowadzenie kontroli dokumentów księgowych. Robi się to głównie po to, aby sprawdzić rzetelność i kompletność dokumentów. Kolejnym celem dekretacji może być chęć kontroli dokumentacji pod względem poprawności rachunkowej i formalnej.

Literatura wskazuje na trzy zakresy kontroli dokumentacji księgowej:

  1. zakres merytoryczny – kontroli dokonuje kierownik działu, który wygenerował wydatek. Dotyczy ona tego, czy operacja faktycznie miała miejsce oraz, czy kwota na dokumencie księgowym jest zgodna z rzeczywistą;
  2. zakres rachunkowy – kontrola dokonywana przez dział księgowy, którego pracownicy sprawdzają, czy wyliczenia na dokumencie są prawdziwe, a więc, czy na przykład przeliczenia wartości brutto i netto są zgodne z obowiązującym prawem;
  3. zakres formalny – kontrola kompletności w zakresie poszczególnych dokumentów, a więc sprawdzenie, czy na dokumencie znajdują się wszystkie wymagane przez prawo elementy.

Dekretacja elektroniczna

Coraz popularniejsza jest dekretacja elektroniczna. Zgodnie z zapisami ustawy o rachunkowości dekrety księgowe nie muszą być umieszczane bezpośrednio na oryginalnym dokumencie księgowym, jeżeli wynika to z techniki dokumentowania zapisów księgowych.

W powyżej wskazanej sytuacji stosowana aplikacja lub oprogramowanie do dekretacji powinno dawać możliwość wydruku zeskanowanej wcześniej do systemu dokumentacji z naniesioną dekretacją. Jeśli jest to możliwe, to na dokumentacji papierowej nie ma konieczności dublowania informacji w formie ręcznej. Konieczne jednak będzie dołączenie dokumentu elektronicznego do dowodu źródłowego.

Dekretacja w księgowości – podsumowanie

Podsumowując, dekretacja jest to obowiązkowa procedura dla wszystkich jednostek, w których prowadzona jest ewidencja księgowa. 

Sposób jej przeprowadzania zależy w dużej mierze od zasad ustalonych przez kierownika danej organizacji. Zgodnie z zasadami ustawy o rachunkowości dekretację można nanieść ręcznie. Nie ma też przeciwwskazań ku temu, aby użyć do tego oprogramowania czy aplikacji komputerowej.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Więcej takich artykułów znajdziesz w kategorii Księgowość.

Wypełnij wniosek ZUS Z-15A – wniosek o zasiłek opiekuńczy z powodu sprawowania opieki nad dzieckiem

Przez
Redakcja
-
0
zus z 15a

Formularz ZUS Z-15A to wniosek o zasiłek opiekuńczy z powodu sprawowania opieki nad dzieckiem. Prawo do jego złożenia przysługuje każdej osobie objętej ubezpieczeniem chorobowym, która spełnia szereg warunków. Co powinieneś wiedzieć, zanim sięgniesz po ten druk oraz w jaki sposób go poprawnie wypełnić? Podpowiadamy!

Na formularzu ZUS Z-15A składa się wniosek o zasiłek opiekuńczy z tytułu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem. Na jego podstawie można otrzymać świadczenie pieniężne. Jego wymiar to maksymalnie 60 dni w roku. Świadczenie przysługuje każdemu ubezpieczonemu, który odprowadza składkę zdrowotną. Warunkiem jest terminowe i prawidłowe wypełnienie druku oraz spełnienie szeregu wymogów. W jaki sposób to zrobić? Zapraszamy do lektury!

Mała Księgowość Rzeczpospolitej – prowadź księgowość łatwo i skutecznie!

Kto może wnioskować o zasiłek opiekuńczy z powodu sprawowania opieki nad dzieckiem

Formularz ZUS Z-15A to wniosek o zasiłek opiekuńczy z powodu sprawowania opieki nad dzieckiem. Stanowi on podstawę do wypłaty zasiłku opiekuńczego na rzecz rodziców, prawnych opiekunów lub członków rodziny, którzy zmuszeni są do sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem.

Wniosek mogą złożyć wszystkie osoby podlegające pod ubezpieczenie chorobowe, niezależnie od tego, czy składki płacą dobrowolnie, czy też obowiązkowo. Formularz powinien zostać uzupełniony przez pracownika lub przedsiębiorcę, którzy docelowo mają uzyskać zasiłek opiekuńczy na dzieci.

Najlepszy program księgowy dla jednoosobowych działalności gospodarczych – sprawdź!

Przez pojęcie „dziecka” w tym przypadku rozumie się:

  • dzieci własne;
  • dzieci małżonka;
  • dzieci przysposobione;
  • dzieci przyjęte na wychowanie i utrzymanie.

Kto złożyć wniosek Z-15A?

Wspomniany powyżej zasiłek przysługuje opiekunom prawnym, rodzicom lub członkom rodziny, którzy opiekują się:

  • zdrowym dzieckiem do lat 8 – maksymalny wymiar zasiłku w tym przypadku to 60 dni;
  • dzieckiem niepełnosprawnym do lat 18 – maksymalny wymiar zasiłku w tym przypadku to 30 dni;
  • dzieckiem chorym – maksymalny wymiar zasiłku w tym przypadku to 60 dni;
  • chorym dzieckiem niepełnosprawnym do lat 18 – maksymalny wymiar zasiłku w tym przypadku to 60 dni;
  • innym chorym członkiem rodziny (w tym również dzieckiem pełnoletnim);
  • noworodkiem w okresie do 8. tygodnia życia – maksymalny wymiar zasiłku w tym przypadku to 56 dni.

Skuteczne i proste w obsłudze oprogramowanie księgowe – sprawdź!

Zasiłek dla osób opiekujących się dzieckiem zdrowym

Zasiłek na zdrowe dziecko można otrzymać w 4 sytuacjach:

  1. kiedy został zamknięty żłobek, klub dziecięcy, przedszkole lub szkoła, do których dziecko uczęszcza, a opiekun został o tym poinformowany w terminie krótszym niż 7 dni od czasu zamknięcia;
  2. kiedy małżonek lub rodzic, który stale opiekuje się dzieckiem, rodzi lub jest chory i nie może sprawować opieki nad dzieckiem;
  3. kiedy niania lub dzienny opiekun, którzy sprawują opiekę nad dzieckiem, zachorowali;
  4. kiedy małżonek lub rodzic, który stale opiekuje się dzieckiem, przebywa w szpitalu lub innym zakładzie leczniczym.

Zasiłek dla osób opiekujących się dzieckiem niepełnosprawnym

Zasiłek na zdrowe dziecko można otrzymać w 2 sytuacjach:

  1. kiedy małżonek lub rodzic, który stale opiekuje się dzieckiem, przebywa w szpitalu lub innym zakładzie leczniczym;
  2. kiedy małżonek lub rodzic, który stale opiekuje się dzieckiem, rodzi lub jest chory i nie może sprawować opieki nad dzieckiem.

Zasiłek dla osób opiekujących się dzieckiem nowo narodzonym

Druk mogą również złożyć rodzice lub członkowie rodziny dziecka, którzy ubiegają się o wypłatę dodatkowego zasiłku opiekuńczego z powodu sprawowania opieki nad noworodkiem. Opieka ta może być sprawowana w okresie do 8 tygodni po porodzie. Takie dodatkowe świadczenie przysługuje, jeżeli matka dziecka podlega ubezpieczeniu chorobowemu oraz przebywa w szpitalu, porzuciła dziecko lub też posiada orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji albo niepełnosprawność w stopniu znacznym.

Program do małej księgowości dla kilku stanowisk + dostęp do serwisu RP.PL – sprawdź!

Zasiłek dla osób opiekujących się innym chorym członkiem rodziny

Za „innego chorego członka rodziny” uważa się osoby, z którymi wnioskodawca pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym na czas sprawowania opieki:

  • małżonka;
  • rodziców;
  • rodzica dziecka;
  • ojczyma;
  • macochę;
  • teściów;
  • dziadków;
  • rodzeństwo;
  • wnuki;
  • dzieci powyżej 14. roku życia.

Jeśli opieka sprawowana będzie nad innym członkiem rodziny niż dziecko, to należy wypełnić wniosek o sprawowanie opieki na formularzu ZUS Z-15B.

Jak wypełnić formularz ZUS Z-15A?

Jedynie poprawnie uzupełniony i dostarczony w odpowiednim terminie wniosek ZUS Z-15A będzie umożliwiał otrzymanie zasiłku opiekuńczego na dziecko.

Druk powinien zostać wypełniony drukowanymi literami i długopisem w kolorze czarnym lub niebieskim. Nie jest dopuszczalne wypełnienie dokumentu ołówkiem. Formularz należy złożyć wraz z niezbędnymi załącznikami dokumentującymi powód sprawowania opieki.

Dokument składa się z 5 stron, na których znajdują się następujące elementy:

  • dane wnioskodawcy – numer PESEL, data urodzenia, rodzaj, seria i numer dokumentu tożsamości, imię, nazwisko, adres zamieszkania, numer telefonu;
  • dane płatnika składek – numery: NIP, REGON i PESEL oraz rodzaj, seria i numer dokumentu tożsamości oraz nazwa lub imię i nazwisko;
  • numer rachunku bankowego, na który ma zostać przelane świadczenie – pole dobrowolne, które należy wypełnić, jeśli wypłata zasiłku ma się odbywać na konto bankowe;
  • okres, w jakim ubezpieczony chce pobierać zasiłek;
  • dane dziecka, nad którym będzie sprawowana opieka – numer PESEL, rodzaj, seria i numer dokumentu tożsamości (jeśli nie nadano numeru PESEL), imię, nazwisko, data urodzenia;
  • zestaw zaświadczeń dotyczących sytuacji mieszkaniowej i zawodowej wnioskodawcy;
  • dane drugiego rodzica dziecka;
  • dane małżonka wnioskodawcy – należy je uzupełnić, jeśli nie jest on jednocześnie rodzicem dziecka;
  • dane innego członka rodziny – należy je uzupełnić, jeśli inny członek rodziny w danym roku kalendarzowym otrzymał zasiłek opiekuńczy z tytułu sprawowania opieki nad dzieckiem, na które składany jest wniosek o zasiłek opiekuńczy lub jeśli i inny członek rodziny w danym roku kalendarzowym otrzymał zasiłek opiekuńczy z powodu sprawowania opieki nad innym dzieckiem, niż to, na które składany jest wniosek o zasiłek opiekuńczy lub innym członkiem rodziny wnioskodawcy;
  • uwagi;
  • oświadczenie o prawdziwości informacji podanych we wniosku;
  • data;
  • podpis wnioskodawcy.

Podsumowując, formularz ZUS Z-15A jest to wniosek o zasiłek na czas sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem. Takie świadczenie opiekuńcze mogą otrzymać osoby opłacające obowiązkowo lub dobrowolnie składkę chorobową.

Wzór wniosku ZUS Z-15A 2023

zus z 15a Z-15A

Aby ubiegać się o zasiłek opiekuńczy na czas sprawowania opieki nad chorym dzieckiem, pobierz i wypełnij elektroniczny wniosek Z-15A.

ZUS Z 3b – wypełnij zaświadczenie płatnika składek. Do czego potrzebny jest formularz ZUS Z-3b?

Przez
Redakcja
-
0
zus z 3b

Formularz ZUS Z-3b to zaświadczenie płatnika składek, które powinno być wypełnione przez niektóre z grup zawodowych, aby otrzymać prawo do zasiłku, chorobowego, opiekuńczego, macierzyńskiego lub świadczenia rehabilitacyjnego. Kto może złożyć taki druk oraz jak to zrobić poprawnie?

Zaświadczenie płatnika składek ZUS Z-3b powinno zostać wypełnione przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą, osoby współpracujące z taką osobą, osoby korzystające z ulgi na start oraz duchownych, którzy planują skorzystać z przysługującego im prawa do zasiłku chorobowego, opiekuńczego, macierzyńskiego lub świadczenia rehabilitacyjnego. Jedynie poprawne wypełnienie druku oraz złożenie go w odpowiednim terminie będzie stanowiło podstawę do wypłaty środków pieniężnych z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Sprawdziliśmy, komu i w jakich sytuacjach przysługują świadczenia i zasiłki przyznawane na podstawie dokumentu ZUS Z-3b, jak wypełnić taki druk oraz co zrobić, aby ZUS uznał go za skuteczny. Zapraszamy do lektury!

Ustalenie prawa do zasiłku chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego oraz rehabilitacyjnego

Mnogość formularzy, jakie można złożyć do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, niejednokrotnie wydaje się przytłaczająca. W niniejszym artykule zajmiemy się drukiem ZUS Z-3b, ale zanim do niego przejdziemy, określimy, do czego służą dokumenty z grupy Z-3.

Formularze z grupy Z-3 służą do ustalenia prawa do zasiłku chorobowego i obliczenia jego wysokości. Podstawowy druk, a więc ZUS Z-3 powinien zostać wypełniony dla pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę. Pozostali ubezpieczenie wypełniają druki Z-3a lub Z-3b.

Druk ZUS Z-3b składa się za:

  • osoby wykonujące działalność pozarolniczą;
  • osoby współpracujące z osobami prowadzącymi działalność pozarolniczą;
  • osoby korzystające z ulgi na start;
  • duchownych.

Zaświadczenia z grupy ZUS Z-3 powinny zostać złożone do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przez pracodawcę. Na ich podstawie pracownik może otrzymać:

Warto zaznaczyć, że powyżej wskazane osoby nie podlegają obowiązkowi opłacania składek na ubezpieczenie chorobowe. Z tego względu, jeśli chciałyby korzystać z zasiłków i świadczeń z niego wypłacanych, muszą nieprzerwanie przez przynajmniej 90 dni przed przejściem na świadczenie lub zasiłek, opłacać składkę. Już jednodniowe opóźnienie będzie skutkowało odmową wypłaty pieniędzy przez ZUS.

Wyjątkiem od powyższej zasady są zasiłki opiekuńczy i macierzyński, które przysługują już od pierwszego dnia podlegania ubezpieczeniu.

Jak wypełnić zaświadczenie płatnika składek Z-3b?

Zaświadczenie płatnika składek ZUS Z-3b składa się z 3 stron. Wszystkie dane należy wpisać drukowanymi literami, a w polach wyboru postawić znak “X”. Druk wypełnia się czarnym lub niebieskim długopisem. Dokumenty wypełnione ołówkiem nie będą akceptowane. Aby wypełnianie przebiegło sprawnie i bezproblemowo, należy najpierw przeczytać Pouczenie znajdujące się na końcu pisma.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych wymaga, aby wnioskodawca wpisał szereg informacji:

  1. Dane płatnika składek, a wśród nich: numery NIP, REGON, PESEL lub numer rodzaj i serię dokumentu tożsamości, nazwę lub imię i nazwisko, adres i numer telefonu (pole dobrowolne);
  2. Dane osoby ubezpieczonej: numer PESEL lub datę urodzenia, lub rodzaj, serię i numer dokumentu tożsamości, imię, nazwisko, adres;
  3. Numer rachunku bankowego – należy go wpisać, jeśli zasiłek ma zostać wypłacony na rachunek bankowy, pole jest dobrowolne;
  4. Rodzaj świadczenia, o jakie występuje ubezpieczony oraz okres zwolnienia –  do wyboru jest checkbox z: zasiłkiem chorobowym, zasiłkiem opiekuńczym, zasiłkiem macierzyńskim oraz świadczeniem rehabilitacyjnym;
  5. Informacje o ubezpieczonym;
  6. Oświadczenie o zgodności z prawdą danych podanych w zaświadczeniu;
  7. Data;
  8. Podpis osoby upoważnionej oraz pieczęć zawierająca imię i nazwisko.

Jak złożyć wniosek ZUS Z-3b?

Wypełniony formularz Z-3b należy złożyć do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w terminie maksymalnie 7 dni od daty wystawienia zwolnienia lekarskiego. Termin liczony jest od dnia następującego po dniu, w którym zostało wystawione zwolnienie. Można go złożyć w formie elektronicznej przez PUE ZUS.

Warto pamiętać, że roszczenie o wypłatę zasiłku ulega przedawnieniu po upływie 6 miesięcy od ostatniego dnia okresu, za który zasiłek przysługuje.

Do ZUS-u wystarczy złożyć samo zaświadczenie Z-3b, nie jest konieczny druk ze zwolnieniem lekarskim, ponieważ to od grudnia 2018 roku musi zostać wystawione w formie elektronicznej, a więc od razu trafia do ZUS-u.

Podsumowując, formularz ZUS Z-3b jest to zaświadczenie płatnika składek z prośbą o wypłatę zasiłku chorobowego, opiekuńczego, macierzyńskiego lub świadczenia rehabilitacyjnego. Wypełniają go osoby wykonujące działalność pozarolniczą, osoby współpracujące z osobami prowadzącymi działalność pozarolniczą, osoby korzystające z ulgi na start oraz duchowni, którzy opłacają składki na ubezpieczenie chorobowe. Ważne jest, aby formularz złożyć w odpowiednim terminie oraz aby był poprawnie wypełniony.

Unijna Dyrektywa SUP w Polsce 

Przez
Redakcja
-
0
dyrektywa sup

Od 24 maja bieżącego roku obowiązują w Polsce unijne przepisy, które wprowadziła Dyrektywa SUP. Z rynku zniknęła spora ilość plastikowych opakowań jednorazowych, sztućców, rurek, kubeczków, talerzyków czy nawet patyczków do uszu, a przedsiębiorcy zostali obarczeni nowymi obowiązkami i opłatami. Sprawdź, co jeszcze warto wiedzieć o unijnej Dyrektywie SUP!

Od 24 maja bieżącego roku zaczęły obowiązywać zapisy Ustawy z dnia 14 kwietnia 2023 roku o zmianie ustawy o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2023 r. poz. 877). Akt ten był odpowiedzią na unijny wymóg zaimplementowania Dyrektywy Unii Europejskiej Single Use Plastics (SUP). Celem wprowadzonych zmian jest znaczne ograniczenie w obrocie ilości plastikowych przedmiotów jednorazowego użytku. Co dokładnie powinno się zmienić? Zapraszamy do lektury!

Dyrektywa SUP w sprawie zmniejszenia wpływu niektórych produktów z tworzyw sztucznych na środowisko

Od 24 maja bieżącego roku w Polsce obowiązuje zakaz wprowadzania do obrotu określonych produktów jednorazowego użytku wykonanych z tworzyw sztucznych. Wśród nich znajdą się między innymi:

  • pojemniki na żywność;
  • kubki na napoje;
  • sztućce;
  • talerze;
  • słomki do napojów;
  • patyczki higieniczne (z wyjątkiem tych wyprodukowanych w celach medycznych).

Podobne zakazy obowiązują nie tylko w Polsce, ale również na terenie całej Unii Europejskiej. Przedsiębiorcy, którzy zdecydują się złamać ten zakaz i produkować, sprowadzać z innych krajów Unii Europejskiej lub państw trzecich określone produkty jednorazowego użytku wykonane z tworzyw sztucznych, będą podlegać karze grzywny w wysokości od 10 tysięcy do nawet 500 tysięcy złotych.

Nowe obowiązki przedsiębiorcy związane z dyrektywą SUP

Znowelizowane prawo nakłada na przedsiębiorców szereg nowych obowiązków. Będą one dotyczyć nie tylko producentów opakowań z tworzyw sztucznych, ale również podmiotów, które pakują w nie wyprodukowane przez siebie lub sprzedawane artykuły żywnościowe.

Obowiązki dla sprzedawców napojów i żywności na wynos

Opakowania jednorazowe będą dozwolone w jednostkach handlu detalicznego, hurtowniach i punktach gastronomicznych, a więc na przykład w restauracjach, barach i firmach cateringowych, w których dania sprzedawane są na wynos i muszą zostać zapakowane w jednorazówki. Podmioty takie będą jednak zobowiązane do pobierania opłat za opakowanie. Obowiązek ten wejdzie w życie od początku 2024 roku.

Nowelizacja ustawy jasno określa, o jaki rodzaj opakowań chodzi. Mowa tutaj o:

  • pojemnikach na posiłki w typie fast food;
  • plastikowych i styropianowych pudełkach na zimne lub ciepłe posiłki wydawane na wynos;
  • opakowaniach na kanapki, wrapy i sałatki;
  • opakowaniach na świeżą żywność i żywność przetworzoną, ale nie wymagającą dalszej obróbki, a więc: owoce, warzywa i desery.

Opłatę uiszczą użytkownicy końcowi, a więc klienci sklepów, barów oraz restauracji i będzie ona przekazywana na wyznaczony rachunek bankowy w terminie do 15 marca roku następującego po roku kalendarzowym jej pobrania. Przedsiębiorcy będą kontrolowani, czy faktycznie pobierają należną opłatę. Kontrolą taką zajmie się Inspekcja Handlowa. Kontrolerzy zaczną odwiedzać wybrane punkty już od 1 stycznia 2024 roku.

Ile wyniesie taka opłata? Zgodnie z projektem rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 28 kwietnia 2023 roku w sprawie stawek opłaty za produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych będące opakowaniami, opłata taka będzie wynosić 20 groszy za kubki na napoje i 25 groszy za pojemniki na żywność.

Inne obowiązki dla podmiotów wprowadzających do obrotu opakowania z tworzyw sztucznych

Ustawodawcy unijni mają na celu ograniczenie ilości plastiku na terenie całej Unii Europejskiej, w tym także w Polsce. Z tego względu nałożyli na przedsiębiorców szereg obowiązków i opłat za wprowadzanie do obrotu, a więc produkowanie na terytorium kraju należącego do UE lub sprowadzanie z innego kraju określonych produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych:

Obowiązek oznakowania opakowań

Opakowania jednorazowe z tworzyw sztucznych będą musiały zostać odpowiednio oznakowane. Mowa tutaj nie tylko o opakowaniach na żywność czy napoje, ale również o opakowania na artykuły higieniczne, na przykład: chusteczki nawilżane czy podpaski higieniczne.

Konieczność odprowadzenia  opłaty związanej z pokryciem kosztów zagospodarowania odpadów powstałych z jednorazówek wykonanych z plastiku

Przedsiębiorcy rokrocznie będą zobowiązani do uiszczania opłaty związanej z pokryciem kosztów zagospodarowania odpadów powstałych z jednorazówek wykonanych z plastiku. Opłata ta będzie dotyczyć jedynie określonych produktów, na przykład: balonów, chusteczek nawilżanych, kubków na napoje, paczek, owijek i pojemników na żywność.

Obowiązek odprowadzania opłaty na finansowanie publicznych kampanii edukacyjnych

Przedsiębiorcy będą zobowiązani również do odprowadzania opłaty na finansowanie publicznych kampanii edukacyjnych. Mowa tutaj znowu jedynie o określonej grupie produktów, w której znalazły się na przykład: chusteczki nawilżane, balony, lekkie torby na zakupy czy podpaski higieniczne.

Konieczność osiągnięcia określonego udziału wagowego tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu w opakowaniach na napoje

Ostatni obowiązek dotyczy producentów i importerów butelek na napoje i wiąże się z koniecznością osiągnięcia określonego udziału wagowego tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu w opakowaniach na napoje. Mowa tutaj o butelkach jednorazowych wykonanych z tworzyw sztucznych o pojemności do 3 litrów. Wskaźnik udziału będzie wynosił 25% do 2025 roku i 30% do 20230 roku.

Obowiązek rejestracji w Bazie Danych o Produktach, Opakowaniach i Gospodarce Odpadam (BDO)

Wszyscy:

  • przedsiębiorcy, którzy prowadzą jednostkę handlu detalicznego, hurtowego lub jednostkę gastronomiczną pakujący produkty w plastikowe opakowania jednorazowe;
  • przedsiębiorcy posiadający urządzenia vendingowe sprzedające żywność w plastikowych jednorazówkach;
  • przedsiębiorcy wprowadzający do obrotu określone produkty jednorazowego użytku wykonane z tworzyw sztucznych;

będą zobowiązani do rejestracji w Bazie Danych o Produktach, Opakowaniach i Gospodarce Odpadami (BDO). Dla wszystkich przedsiębiorców, którzy aktualnie prowadzą powyższą działalność, termin na złożenie wniosku do bazy danych upływa 24 sierpnia 2023 roku.

Wymienieni powyżej przedsiębiorcy będą mieli obowiązek prowadzenia ewidencji liczby opakowań nabytych i wydanych klientom oraz ewidencje określonych produktów wprowadzonych do obrotu w konkretnym roku kalendarzowym.

Na podstawie tych ewidencji będą powstawać roczne sprawozdania, które będą musiały zostać złożone do BDO. Niewypełnienie powyższych obowiązków może się wiązać z poniesieniem kary pieniężnej w łącznej wysokości do 100 tysięcy złotych.

Podsumowując, Unia Europejska systematycznie wprowadza kolejne instrumenty polityki proekologicznej. Jednym z nich jest Dyrektywa SUP, której zadaniem jest ograniczenie w obiegu ilości opakowań z tworzyw sztucznych. W związku z powyższym na przedsiębiorców, którzy produkowali, importowali lub wykorzystywali w działalności takie opakowania, zostały nałożone dodatkowe obowiązki i opłaty.

Na koniec warto wspomnieć, że to nie koniec zmian dotyczących prawnych uregulowań obrotu opakowaniami z tworzyw sztucznych w Polsce. W zeszłym miesiącu (13 lipca 2023 roku) Sejm uchwalił ustawę, która ma wprowadzić w Polsce system kaucyjny za jednorazowe opakowania na napoje.

OCR faktur – jak działają programy do odczytywania danych z faktur?

Przez
Redakcja
-
0
ocr faktur

Systemy OCR znacznie ułatwiają i przyspieszają pracę z dokumentacją księgową. To spore ułatwienie dla niewielkich przedsiębiorców, działów księgowych w dużych firmach oraz biur księgowych. Co warto wiedzieć o tym rozwiązaniu?

Systemy OCR zostały stworzone z myślą o skanowaniu treści papierowych i elektronicznych dokumentów księgowych oraz przenoszeniu jej do programów księgowych. To rozwiązanie, które znacznie usprawnia pracę przy obróbce faktur i paragonów oraz obniża ilość powstałych przy tym błędów. Istnieje szereg aspektów, na które warto zwrócić uwagę, wybierając takie systemy dla swojej firmy. Najistotniejsze z nich dotyczą ceny ich użytkowania, dostępu do danych oraz zakresu funkcjonalności. Co jeszcze warto wiedzieć o Invoice Optical Character Recognition? Zapraszamy do lektury!

Jak działa program OCR?

System OCR to skrót od anglojęzycznej nazwy: „Invoice Optical Character Recognition”. To narzędzie pozwalające na rozpoznanie znaków oraz całych tekstów zapisanych w pliku graficznym o rastrowej postaci. Podstawowym zadaniem systemu OCR jest odczytanie tekstu w zeskanowanym dokumencie, a następnie jego rozpoznanie w celu późniejszego powielenia, zaznaczenia i przeniesienia do innej aplikacji.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Technologia OCR w praktyce

W praktyce system OCR służy do zeskanowania i odczytania przesłanych przez przedsiębiorców lub biura księgowe dokumentów księgowych, głównie faktur oraz przeniesienie ich do programu księgowego. Takie rozwiązanie pozwala zaoszczędzić sporo czasu, który bez skorzystania z systemu, trzeba byłoby przeznaczyć na ręczne przepisanie danych z faktury do programu.

Jakie dokumenty mogą zostać zeskanowane do systemu OCR?

Podstawowym rodzajem dokumentów, jakie są skanowane do systemów OCR, są faktury wydrukowane na białych kartkach w formacie A4. Warto jednak, aby system miał funkcję umiejętności odczytu danych ze wszystkich dokumentów księgowych, a w szczególności z paragonów, faktur korygujących, faktur elektronicznych czy faktur igłowych. Co ciekawe niektóre z systemów radzą sobie nawet z fakturami napisanymi ręcznie.

Warto pamiętać, że wszystkie rodzaje systemów OCR będą się cechować wyższą wydajnością, kiedy wgrywane do nich dokumenty będą prawidłowo przygotowane. W końcu na dokumentach nie powinno być plam, zachlapań, czy adnotacji. Kartki nie powinny być pozaginane, czy podarte. Nowoczesne systemy z powodzeniem powinny sobie poradzić z dziurkami po dziurkaczu, czy zszywkami. Niemniej, każdorazowo warto sprawdzać, czy program prawidłowo odczytał dane.

Niestety nie ma systemów nieomylnych, dlatego każdorazowo wszystkie zeskanowane dane powinny zostać dokładnie zweryfikowane pod kątem bezbłędności. Najlepszy systemy „uczą się” na własnych błędach, a więc zapamiętują nowe schematy dokumentowe i nie popełniają dwukrotnie tych samych uchybień.

System OCR faktur – czy to dobre rozwiązanie?

Posiadanie systemów OCR nie jest obowiązkowe. To jednak spora wygoda, szczególnie w przypadku firm, które generują dużo dokumentów księgowych. Takie systemy to również duże ułatwienie dla profesjonalnych biur rachunkowych i działów księgowych. Systemy znacznie poprawiają wydajność działów księgowych.

Systemy OCR automatycznie skanują do oprogramowania księgowego dane z faktur, a zadaniem ich użytkownika jest jedynie przeprowadzenie weryfikacji poprawności wprowadzonych danych. To znacznie przyspiesza pracę i pozwala uniknąć błędów, które często pojawiają się przy ręcznym księgowaniu faktur.

Takie systemy zeskanowane dane zapisują najczęściej w dobrze zabezpieczonych archiwach chmurowych. Dzięki temu możliwe jest szybkie archiwizowanie i katalogowanie dokumentacji oraz spora oszczędność miejsca. Niepodważalnym atutem jest też to, że dokumenty dostępne są przez całą dobę i z każdego miejsca na świecie. Dokumenty są zdigitalizowane, a więc nie ulegną zniszczeniu na skutek zalania czy zabrudzenia.

Na co zwrócić uwagę wybierając OCR?

Na rynku występuje wiele firm, które w swojej ofercie posiadają systemy OCR. Wybierając ten najlepszy dla Twojej działalności, powinieneś zwrócić uwagę na kilka podstawowych kwestii:

  • umiejętność sprawnego „uczenia się” – dobry system OCR powinien posiadać funkcję przyswajania nowej wiedzy – zapamiętywania układu nowych faktur i innych dokumentów księgowych, tworzenia szablonów na podstawie wskazanych przez użytkownika elementów w dokumentach;
  • umiejętność odczytywania dokumentów w różnych formatach – A4, paragonów, faktur igłowych;
  • funkcję przyporządkowywania pozycji na zaimportowanych fakturach do odpowiednich kolumn w księgach handlowych lub książkach przychodów i rozchodów;
  • funkcję segregacji faktur zeskanowanych zbiorczo;
  • obsługę dokumentów wielostronicowych;
  • szybkie wgrywanie dokumentów;
  • bezpieczeństwo przechowywanych danych – najlepiej wybrać system, który przechowuje dane w zaszyfrowanej chmurze;
  • cennik;
  • sposób dokonywania rozliczeń.

Podsumowując, systemy OCR pozwalają na automatyczne skanowanie dokumentów księgowych i wprowadzanie danych w nich zawartych do oprogramowania księgowego. Ich podstawową zaletą jest oszczędność czasu, który do tej pory musiałeś przeznaczać na ręczne przepisywanie faktur i paragonów. Zeskanowane dane program zapisuje i kataloguje w dobrze zabezpieczonych archiwach chmurowych, co pozwala na ich szybkie przeszukiwanie i porządkowanie.

Niepodważalnie systemy OCR posiadają duży potencjał i z roku na rok się coraz bardziej rozwijają. Zdecydowanie warto z nich korzystać.

Jak korzystać z OCR faktur w programie Mała Księgowość?

Użytkownicy Małej Księgowości nie muszą martwić się o ręczne wprowadzanie faktur. Wprowadzając nową fakturę do systemu, nie musisz wpisywać jej ręcznie. Wystarczy, że wybierzesz tworzenie nowej faktury, a następnie klikniesz 'OCR’. W ten sposób będziesz mógł wgrać do systemu posiadane skany faktur.

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Przeczytaj więcej w kategorii Faktury.

1...383940...108Strona 39 z 108

PoradnikBiznesu.pl to ogólnodostępny i bezpłatny serwis informacyjny skierowany do szeroko definiowanego biznesu. Jest rozwinięciem bloga programu Mała Księgowość Rzeczpospolitej cieszącego się popularnością od przeszło 20 lat. Wydawcą serwisu jest e-Kiosk SA.

Najnowsze

Powód wypowiedzenia umowy o pracę – jakie musi być uzasadnienie?

Mateusz S - 0
Wypowiedzenie umowy o pracę nie jest decyzją arbitralną – wymaga przyczyny, którą można uzasadnić i obronić w świetle prawa. Kodeks Pracy zakłada równowagę stron...

Jak zmienić adres w ZUS? Zmiana danych – zgłoszenie

Mateusz S - 0
Każda zmiana danych osobowych lub adresowych powinna zostać zgłoszona do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w określonym terminie – nie z przyzwyczajenia biurokratycznego, lecz z konieczności...

Wynagrodzenie zasadnicze 2025 – brutto czy netto? Czym jest?

Mateusz S - 0
Wynagrodzenie zasadnicze stanowi fundament każdej umowy o pracę – to kwota, od której zaczyna się cała konstrukcja wynagrodzenia. W 2025 roku jej znaczenie rośnie,...

Najchętniej czytane

Nierejestrowana działalność gospodarcza. Jak zarabiać bez rejestracji?

Redakcja - 0
Firma na próbę, zarabianie bez firmy. Choć nierejestrowana działalność gospodarcza ma różne oblicza, pozostaje dobrym sposobem na przetestowanie pomysłu na biznes. Na czym dokładnie...

Czynny żal do Urzędu Skarbowego – kiedy należy go złożyć? Wzór

Redakcja - 0
Jak wygląda czynny żal? Wzór pozwoli szybciej go wypełnić. Zobacz, jak wygląda. Sprawdź, jakie warunki trzeba spełnić, aby można było złożyć czynny żal. Przeczytaj...

Jak sprawdzić decyzję ZUS? Gdzie znajdziesz status decyzji w sprawie przyznania świadczenia? 

Szymon Ostrowski - 0
ZUS wydaje sporo decyzji, zarówno takich dotyczących określenia wysokości emerytury czy renty, jak i wypłaty innych zasiłków np. chorobowego. Jeśli zastanawiasz się, jak sprawdzić...

Na skróty

Copyright: eContentLab / e-Kiosk SA 2023