Strona główna Blog Strona 36

Zmiana formy opodatkowania – jak i kiedy to zrobić? Rozważ za i przeciw

0
zmiana formy opodatkowania

Wyniki finansowe firmy bardzo łatwo zepsuć, wybierając niewłaściwą formę opodatkowania działalności gospodarczej. Sprawdzamy, kiedy opłaca się zmiana formy opodatkowania. Kiedy warto wybrać opodatkowanie na zasadach ogólnych, podatek liniowy lub ryczałt?

Zmiana formy opodatkowania 

Prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą (JPG), możesz wybrać jedną z trzech form opodatkowania.

  1. Opodatkowanie na zasadach ogólnych według skali podatkowej (forma domyślna) – podatek obliczany jest na podstawie skali podatkowej obejmującej dwa progi podatkowe: 12% i 32%, od dochodu można odliczyć m.in. koszty uzyskania przychodów, składki na ubezpieczenia społeczne, ulgi podatkowe.
  2. Opodatkowanie według stawki liniowej – z jedną stałą stawką podatkową wynoszącą 19%, można dokonywać odliczeń od dochodu.
  3. Opodatkowanie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych – to uproszczona forma opodatkowania, która polega na płaceniu podatku od przychodów, a nie od dochodu. Podatnik nie musi prowadzić szczegółowej księgowości, a podatek oblicza się na podstawie przychodów brutto. Stawki ryczałtu zależą od rodzaju działalności gospodarczej. Nie każdy przedsiębiorca może być ryczałtowcem (ryczałtem nie można opodatkować np. handlu częściami samochodowymi czy prowadzenia apteki).

Warto pamiętać, że powyższe formy opodatkowania dotyczą podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT). Natomiast spółki kapitałowe płacą podatek dochodowy od osób prawnych (CIT).

Co należy brać pod uwagę, wybierając formę opodatkowania?

Od wyboru odpowiedniej formy opodatkowania działalności gospodarczej zależy w dużej mierze osiągnięcie optymalnych rezultatów finansowych. 

Przed dokonaniem wyboru należy rozważyć poniższe kwestie:

  • odliczanie kosztów uzyskania przychodów – dla przedsiębiorców, którzy planują duże wydatki związane z działalnością, korzystne są formy opodatkowania, które umożliwiają odliczanie kosztów uzyskania przychodów (podatek liniowy lub na zasadach ogólnych);
  • składka zdrowotna – wybór formy opodatkowania wpływa na wysokość składki zdrowotnej. Opodatkowanie liniowe ma niższą stawkę składki zdrowotnej (4,9% podstawy wymiaru składki, czyli dochodu z działalności gospodarczej) niż opodatkowanie na zasadach ogólnych (9% podstawy wymiaru składki, czyli dochodu z działalności gospodarczej), dla ryczałtowców składka wynosi 9% kwoty przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w IV kwartale roku poprzedniego;
  • rozliczanie straty podatkowej – możliwe dla przedsiębiorców płacących podatki na zasadach ogólnych lub liniowo,
  • rozliczenie z małżonkiem – możliwe dla przedsiębiorców rozliczających się z państwem na zasadach ogólnych;
  • korzystanie z ulg podatkowych – przed ostateczną decyzją warto sprawdzić, jakie ulgi podatkowe są dostępne dla danej formy opodatkowania, najwięcej mają przedsiębiorcy rozliczający się na zasadach ogólnych;
  • rodzaj prowadzonej księgowości – różne formy opodatkowania wiążą się z różnymi wymaganiami dotyczącymi prowadzenia ewidencji finansowej.

Zmiana formy opodatkowania – kiedy warto?

Wybór formy opodatkowania wpłynie na wyniki finansowe firmy. Warto go bardzo uważnie przemyśleć. Dobrym pomysłem jest konsultacja z księgowym/księgową.

Kiedy warto zmienić formę opodatkowania? Oto niektóre sytuacje:

  • osiągnięcie rocznych dochodów w wysokości powyżej 120 000 zł – jeżeli przedsiębiorca rozlicza się na zasadach ogólnych, to wejdzie w stawkę 32% (z 12%), czyli najwyższą obowiązującą w Polsce, być może korzystnym rozwiązaniem będzie zmiana podatku na liniowy (po wzięciu pod uwagę kwoty wolnej od podatku, rozliczenie liniowe jest korzystniejsze dla przedsiębiorców z dochodem powyżej ok. 190 tys. zł rocznie);
  • możliwość skorzystania z ulg podatkowych (np. masz współmałżonka) – przedsiębiorcy rozliczający się podatkiem liniowym nie mogą skorzystać z wielu ulg, to może być argument za przejściem na rozliczenie na zasadach ogólnych, jeżeli rozliczenie z żoną/mężem jest nieopłacalne, to korzystniejszy może być podatek liniowy;
  • można skorzystać z kredytu podatkowego – zwolnienie z obowiązku zapłaty zaliczek za danych rok oraz rozłożenie podatku na 5 kolejny lat przysługuje przedsiębiorcom opodatkowanym według zasad ogólnych i ryczałtem;
  • brak podatku – jeśli przedsiębiorca spodziewa się dochodu rocznego poniżej 30 000 zł, to skorzysta z kwoty wolnej od podatku (ta kwota nie jest dostępna dla osób na podatku liniowym);
  • dostępny jest ryczałt – to forma opodatkowania dla niektórych firm (wymienionych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym) z przychodem z działalności, który nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym 2 mln zł, stawka wynosi: 2%, 3%, 5,5%, 8,5%, 10%, 12,5%, 15% i 17% czyli może być niższa niż 12% na zasadach ogólnych, ryczałt będzie korzystny m.in. dla:
    • działalności gastronomicznej, z wyjątkiem przychodów ze sprzedaży napojów o zawartości powyżej 1,5% alkoholu (ryczałt 3%),
    • działalności usługowej w zakresie handlu (ryczałt 3%), prowadzenia działalności wytwórczej (5,5%),
    • działalności usługowej, w tym gastronomicznej w zakresie przychodów ze sprzedaży napojów o zawartości powyżej 1,5% alkoholu (8,5% z wyjątkiem objętych niższą stawką), 
    • świadczących usługi wynajmu i obsługi nieruchomości własnych lub dzierżawionych (8,5% do przychodu poniżej 100 tys. zł, powyżej 12%),
    • zakwaterowania – 15%,
    • usług fotograficznych – 15%,
    • doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego – 15%,
  • niskie koszty dochodu – dla przedsiębiorców, którzy nie mają wysokich kosztów dochodu, atrakcyjny będzie ryczałt (podstawą naliczania podatku jest przychód).   

Kiedy należy dokonać zmiany formy opodatkowania?

Przedsiębiorca może zmienić formę opodatkowania, jednak trzeba dopilnować terminów.

Przy przejściu na zasady ogólne, podatek liniowy lub ryczałt należy złożyć oświadczenie Naczelnikowi Urzędu Skarbowego. Należy zrobić to do 20 dnia następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód w roku podatkowym. Jeśli pierwszy przychód uzyskano w grudniu danego roku, należy zrobić to do końca roku.

Osoby, które prowadzą działalność gospodarczą opodatkowaną kartą podatkową (forma niedostępna dla nowych JDG) i chcą wybrać inną formę, muszą złożyć Naczelnikowi Urzędu Skarbowego pisemne oświadczenie o rezygnacji z karty podatkowej do 20 stycznia roku kalendarzowego i wyborze podatku liniowego lub ryczałtu (jeżeli nie chcą rozliczać się skalą podatkową).

Jak zmienić formę opodatkowania online?

Formę opodatkowania można zmienić osobiście w urzędzie skarbowym, jednak najwygodniej zrobić to online. Wystarczy zmienić dane we wpisie w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG).

Trzeba pamiętać, że wniosek w CEIDG podpisuje się Profilem Zaufanym lub podpisem kwalifikowanym. Przedsiębiorcy logują się do systemu poprzez Profil Zaufany, aplikację mObywatel, bankowość elektroniczną, e–Dowód lub USE eID.

Prawo własności przemysłowej

0
prawo własności przemysłowej

Prawo własności przemysłowej chroni wynalazki, wzory przemysłowe, znaki towarowe i innych elementów, które stanowią wartość w sektorze przemysłowym i handlowym. Jest to forma prawnego zabezpieczenia, która zapewnia posiadaczowi wyłączność na korzystanie z określonych dóbr.

Prawo własności przemysłowej to jeden z dwóch elementów – obok prawa autorskiego i praw pokrewnych – prawa własności intelektualnej. Reguluje je ustawa z 30 czerwca 2000 roku. Przedmioty własności przemysłowej należy zgłaszać do Urzędu Patentowego RP, aby uzyskać ich ochronę.

Prawo własności przemysłowej – patenty, znaki towarowe, znak firmowy

Do prawa własności przemysłowej zaliczają się:

  • patenty – udzielane na wynalazki, stanowiące nowe i wynalazcze rozwiązania techniczne (np. patenty na nowy lek, technologię czy urządzenie). Posiadacz patentu ma wyłączne prawo do wykorzystywania, produkowania, sprzedawania lub licencjonowania wynalazku;
  • wzory użytkowe – ochrona obejmuje nowe i oryginalne wzory, które mają zastosowanie przemysłowe. Mogą to być kształty produktów (np. mebli czy opakowań) lub ich części, które nadają się do produkcji;
  • wzory przemysłowe – chronią zewnętrzny wygląd produktu, jak jego forma, ornamentyka czy kolorystyka (dotyczy np. ubrań czy elementów dekoracyjnych). Wzory przemysłowe stanowią element wizualny i estetyczny wyrobu;
  • znaki towarowe – to oznaczenia służące do identyfikacji produktów lub usług danej firmy. Mogą to być nazwy, loga, hasła czy inne charakterystyczne symbole;
  • oznaczenia geograficzne – chronią nazwy miejscowości lub regionów, które stają się znane z produkcji określonych towarów o szczególnych właściwościach lub renomie (np. sery, wina, wędliny);
  • topografie układów scalonych – obejmuje ochronę układów tranzystorów, kondensatorów i innych elementów elektronicznych wykorzystywanych np. w komputerach;
  • przepisy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji – dotyczą działań prowadzących do wprowadzenia w błąd lub szkodzenia konkurencji poprzez nieuczciwe praktyki.

Prawa własności przemysłowej zapewniają twórcom, wynalazcom i przedsiębiorcom możliwość korzystania z ich dorobku oraz zachęcają do dalszego rozwoju i inwestowania w badania i rozwój.

Potrzebujesz usług zaufania? Wykup niezawodną kwalifikowaną pieczęć elektroniczną na pieczeckwalifikowana.pl.

Prawo własności przemysłowej – proponowane zmiany

Rząd pracuje – od kwietnia 2022 roku – nad nowelizacją ustawy o prawie własności. Jednym z najważniejszych elementów projektu jest skrócenia czasu oczekiwania na uzyskanie praw wyłącznych oraz uproszczenie procedur.

„Obecny system prawny w zakresie własności przemysłowej również z trudem nadąża za wyzwaniami i potrzebami nowoczesnej i szybko rozwijającej się gospodarki” – czytamy w uzasadnieniu nowelizacji.

Rząd proponuje m.in.:

  • wzory użytkowe – wprowadzenie systemu rejestrowego zamiast obecnego systemu badawczego, aby skrócić czas rozpatrywania zgłoszeń z ok. 24 miesięcy do ok. 12 miesięcy;
  • wzory przemysłowe – zmianę definicji wzoru przemysłowego oraz warunków uzyskania ochrony (dostosowanie do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 98/71/WE z 13 października 1998 r.);
  • znaki towarowe – zmiany w zakresie publikacji informacji o zgłoszeniu znaku na stronie internetowej Urzędu Patentowego RP, czas na wniesienie opozycji skrócony do 2 miesięcy od daty publikacji informacji o zgłoszeniu, zniesienie wspólnego prawa ochronnego;
  • oznaczenia geograficzne – projekt przewiduje nową procedurę rejestracji oznaczeń geograficznych dla produktów nierolnych;
  • postępowanie sporne – działający w trybie postępowania spornego Urząd Patentowy RP będzie orzekał na posiedzeniach niejawnych;
  • koncyliacje – możliwość prowadzenia przez strony koncyliacji, jako alternatywnego, dobrowolnego sposobu rozwiązania sporu w sprawach dotyczących własności przemysłowej;
  • depozyt – wprowadzenie depozytu, w celu zapobieganie nielegalnemu pozyskiwaniu, wykorzystywaniu i ujawnianiu tajemnic przedsiębiorstwa, w tym informacji technicznych i technologicznych;
  • opłaty i rejestry –  wprowadzenie konsolidacji opłat oraz nowe rozwiązania, np. obniżenie opłat za zgłoszenie różnych przedmiotów własności przemysłowej w przypadku zgłoszenia co najmniej 3 różnych przedmiotów w okresie 3 miesięcy;
  • wynalazki – projekt ustawy wprowadza m.in. instytucję wstępnego zgłoszenia wynalazku.

Planowany termin przyjęcia projektu przez Radę Ministrów to I kwartał 2024 roku (już po wyborach parlamentarnych).

Nowelizacja Kodeksu cywilnego i Prawa własności przemysłowej

Ministerstwo Sprawiedliwości przygotowało własną nowelizację obejmującą Kodeks cywilny oraz ustawy Prawo własności przemysłowej zmieniającą stosunki między stronami umów franczyzy. Projekt jest w trakcie konsultacji publicznych.

Nowelizacja wprowadza  m.in.:

  • zobowiązanie franczyzobiorcy do zachowania w tajemnicy poufnych informacji dotyczących koncepcji lub technik prowadzenia działalności gospodarczej;
  • ogranicza do roku czas, w którym franczyzobiorca jest zobowiązany do niewprowadzania konkurencyjnego systemu franczyzowego po zakończeniu umowy.

Prawo własności przemysłowej – wykroczenia

Wykroczeniem jest (Art. 307–308):

  • oznaczenie przedmiotów niechronionych patentem, dodatkowym prawem ochronnym, prawem ochronnym na wzór użytkowy lub prawem z rejestracji wzoru przemysłowego, topografii układu scalonego lub rejestracji na oznaczenie geograficzne, napisami lub rysunkami mającymi wywołać mylne mniemanie, że przedmioty te korzystają z takiej ochrony, w celu wprowadzenia ich do obrotu. Grozi za to grzywna lub areszt;
  • wprowadzenie do obrotu, przygotowanie czy przechowanie do celów obrotu wymienionych wyżej przedmiotów pomimo posiadania wiedzy o ich mylnym oznaczeniu, lub podanie w ogłoszeniach, zawiadomieniach lub w inny sposób wiadomości, która ma wywołać mniemanie, że te przedmioty korzystają z ochrony prawnej. Grozi za to grzywna lub areszt;
  • wprowadzenie do obrotu towarów oznaczonych znakiem towarowym z wyróżnikiem mającym wywołać mylne mniemanie, że przedmioty te korzystają z takiej ochrony. Grozi za to grzywna.

Kara grzywny może wynieść 20–5000 zł.

Prawo własności przemysłowej – przestępstwa

Zgodnie z prawem własności przemysłowej przestępstwem jest (art. 303–305 Prawa własności przemysłowej):

  • przypisanie sobie autorstwa albo wprowadzenie w błąd innej osoby co do autorstwa cudzego projektu wynalazczego lub w inny sposób naruszenie prawa twórcy projektu wynalazczego. Grozi za to grzywna, kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Jeżeli sprawca dopuszcza się tego czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega grzywnie lub więzieniu do lat 2;
  • zgłoszenie do rejestracji cudzego wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego lub cudzej topografii układu scalonego w celu uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji. Grozi za to grzywna, kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2;
  • ujawnienie informacji o cudzym wynalazku, wzorze użytkowym, wzorze przemysłowym albo cudzej topografii układu scalonego lub inne uniemożliwienie uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji. Grozi za to grzywna, kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Jeżeli sprawca działał nieumyślnie, będąc zobowiązanym do zachowania w tajemnicy uzyskanej informacji, podlega grzywnie;
  • wprowadzenie do obrotu towaru oznaczonego podrobionym znakiem towarowym, w tym podrobionym znakiem towarowym Unii Europejskiej, zarejestrowanym znakiem towarowym lub znakiem towarowym Unii Europejskiej, którego nie ma prawa używać lub dokonuje obrotu towarami oznaczonymi takimi znakami. Grozi za to grzywna, kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2, a w wypadku mniejszej wagi grzywna. Jeżeli dla sprawcy jest to stałe źródło dochodu lub dopuścił się przestępstwa w stosunku do towaru o znacznej wartości, to podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.  

Kara grzywny może wynieść 20–5000 zł.

Pieczęć kwalifikowana – wygodne rozwiązanie dla Twojej firmy

Pieczęć kwalifikowana to usługa zaufania przeznaczona dla osób prawnych. Za jej pomocą potwierdzisz, że dokument jest autentyczny i nie został naruszony. To niezawodne narzędzie w kontaktach z kontrahentami i wewnętrznych działaniach firmy. Pieczęć elektroniczną pochodząca od kwalifikowanego dostawcy zaufania kupisz na pieczeckwalifikowana.pl. Jest absolutnie niezbędna, jeśli chcesz wygodnie korzystać z KSeF.

Jednoosobowa działalność gospodarcza a zatrudnienie pracownika na umowę zlecenie – czy można zatrudniać pracowników w JDG?

0
jednoosobowa działalność gospodarcza a zatrudnienie pracownika na umowę zlecenie

Przedsiębiorca może zatrudnić wybraną osobę na umowę zlecenie. Musi jednak przestrzegać reguł ujętych w Kodeksie cywilnym. Poznaj kwestię: jednoosobowa działalność gospodarcza a zatrudnienie pracownika na umowę zlecenie? Sprawdzamy, o czym należy pamiętać, aby zawrzeć umowę zlecenie zgodnie z przepisami prawa. 

Czy prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą, można zatrudniać pracowników?

Przedsiębiorca prowadzący JDG może potrzebować wsparcia innej osoby. Prawo daje mu do wyboru różnego rodzaju formy współpracy. Wśród nich jest umowa o pracę, zlecenie lub umowa o dzieło.

Nie ma żadnych przeszkód, żeby jednoosobowa działalność gospodarcza była zleceniodawcą. Jednak trzeba pamiętać, że zawarcie umowy zlecenia oznacza, że przedsiębiorca będzie miał nowe obowiązki, m.in. związane z odprowadzeniem składek na ubezpieczenia społeczne zleceniobiorcy.

Zleceniodawcą może być też prowadzący JDG, który jednocześnie sam jest zatrudniony na umowę o pracę.

Warto pamiętać, że w przypadku JDG nie mamy do czynienia z zatrudnieniem prywatnym – osoba fizyczna zatrudnia inną osobę – jeżeli współpraca ma związek z prowadzoną działalnością.

Koszty zatrudnienia pracownika na umowę o pracę w jednoosobowej działalności gospodarczej

Przedsiębiorca prowadzący JDG i będący zleceniodawcą, musi pamiętać o kosztach i formalnościach związanych z wynagrodzeniem zleceniobiorcy, obowiązkowymi składkami i podatkami:

  • wynagrodzenie – minimalna stawka godzinowa w drugim półroczu 2023 roku wynosi 23,50 zł;
  • składki na ZUS – przedsiębiorca ma obowiązek naliczania i odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne. Jeśli zleceniobiorca nie posiada innych tytułów do ubezpieczenia, składki są naliczane na podstawie minimalnej stawki godzinowej, składek nie trzeba odprowadzać za zleceniobiorcę, który posiada inne tytuły do ubezpieczenia lub studenta (poniżej 26 roku życia);
  • zaliczka na podatek dochodowy – od 2022 roku zleceniobiorcy mogą złożyć wniosek o niepobieranie zaliczek na PIT, jeśli ich roczny dochód nie przekroczy 30 000 zł;
  • informacja PIT-11 – płatnik (przedsiębiorca) ma obowiązek wystawić informację PIT-11 dla zleceniobiorcy, która będzie podstawą rozliczenia rocznego podatku dochodowego. Jeśli umowa zlecenie jest ryczałtowa (do 200 zł brutto), to takie przychody nie są uwzględniane w PIT-11;
  • składka zdrowotna – jeżeli zleceniobiorca nie ma innych tytułów do ubezpieczenia społecznego, ale ma inne tytuły do ubezpieczenia zdrowotnego o wartości równej lub wyższej niż minimalna krajowa, płatnik musi odprowadzać tylko składkę zdrowotną.

Zleceniodawca ma 7 dni od momentu rozpoczęcia umowy na zgłoszenie zleceniobiorcy do ZUS.

Są jednak okoliczności, w których wykonywane zlecenie będzie spełniało przesłanki zatrudnienia w ramach stosunku pracy. W takiej sytuacji należy zawrzeć umowę o pracę (to m.in. wykonywanie czynności pod nadzorem i kierownictwem pracodawcy, określony czas pracy i miejsce wykonywania pracy lub zleconych czynności).

Jak wygląda zatrudnienie pracownika na umowę zlecenie w działalności jednoosobowej?

Umowa zlecenie jest umową cywilnoprawną uregulowaną w Kodeksie cywilnym (art. 734–751). Określa warunki i zasady współpracy między zleceniodawcą a zleceniobiorcą. Osoba wykonująca zlecenie nie podlega stosunkowi pracy. Jest samodzielnym podmiotem, który świadczy usługi na rzecz zleceniodawcy.

Zadania zleceniobiorcy polegają na wykonywaniu powtarzalnych czynności lub czynności, które są wykonywane w sposób ciągły lub zespołowy, często według określonego z góry sposobu.

Trzeba pamiętać, że umowa zlecenie – w przeciwieństwie do umowy o pracę – nie podlega przepisom Kodeksu pracy. W praktyce oznacza to, że zleceniobiorca nie ma takich samych praw jak pracownik (osoba na etacie). Prawa i obowiązki wynikające z umowy zlecenia są określone w samym dokumencie umowy.

Zleceniodawca i zleceniobiorca ustalają między sobą zakres prac, wynagrodzenie, termin wykonania zlecenia oraz inne istotne warunki. Umowę należy zawrzeć na piśmie. Powinny podpisać je obie strony. Pracodawca ma obowiązek zapewnić bezpieczne warunki pracy dla zleceniobiorcy.

Kiedy przedsiębiorca nie może zatrudnić pracownika na umowę zlecenie?

Występuje jeden przypadek, w którym nie można podpisać umowy zlecenie z pracownikiem w przypadku jednoosobowej działalności gospodarczej. Wyjątek ten dotyczy przedsiębiorców rozliczających się na podstawie karty podatkowej. One mogą zatrudnić maksymalnie 5 osób i to jedynie na umowę o pracę.

Elementy umowy zlecenie

Zatrudniając pracownika na umowę zlecenie, należy przygotować umowę. Sporządzona na piśmie powinna starannie opisać wszystkie kluczowe elementy oraz warunki współpracy.

Przepisy nie wymieniają wszystkich elementów, które powinna zawierać umowa, jednak musi się w niej znaleźć:

  • data zawarcia i okres trwania, tj. data rozpoczęcia i zakończenia wykonywania zlecenia;
  • dane stron – zleceniobiorcy (osoby wykonującej zlecenie) i zleceniodawcy (osoby zamawiającej zlecenie);
  • opis zadań, czyli precyzyjne opisanie zadania, które zleceniobiorca zobowiązuje się wykonać; dokładny opis zadań pomoże uniknąć ewentualnych sporów;
  • wysokość wynagrodzenia;
  • dane firmowe jeżeli strony prowadzą działalność gospodarczą (nazwa działalności, NIP, REGON i adres siedziby).

Uwaga! Umowa nie powinna zawierać elementów charakterystycznych dla tradycyjnego stosunku pracy. Są to wyznaczone godziny pracy, konkretne miejsce pracy oraz szczegółowe wskazówki lub bieżące polecenia.

Cechą charakterystyczną umowy zlecenia jest brak nadzoru właściwy umowie o pracę. Zleceniobiorca nie podlega kontroli przedsiębiorcy w takim samym stopniu, jak pracownik. Elastyczność i swoboda w ustalaniu miejsca, czasu i sposobu wykonywania zlecenia jest jedną z zalet umowy zlecenia.

Zgłoszenie pracownika zatrudnionego na umowę zlecenie do ZUS

Jednym z obowiązków przedsiębiorcy będzie zgłoszenie pracownika do ZUS. Dotyczy to również zleceniodawców. Jeśli zatrudniasz pracownika na umowę zlecenie, będziesz musiał odprowadzać za niego składki ZUS, chyba że jest on objęty ubezpieczeniem z innego tytułu (np. jest gdzie indziej zatrudniony na podstawie umowy o pracę).

Zleceniobiorca podlega obowiązkowym ubezpieczeniom:

  • emerytalnemu,
  • rentowemu,
  • wypadkowemu,
  • zdrowotnemu.

W przypadku osób wykonujących pracę na podstawie umowy zlecenie ubezpieczenie chorobowe jest nieobowiązkowe. To, czy będziemy je opłacać, zależy od tego, czy taką chęć zadeklaruje zleceniobiorca.

Każdą umowę zlecenie należy zgłosić do ZUS. Jeśli pracownik nie ma innych tytułów do ubezpieczeń, użyj do tego formularza ZUS ZUA, zgłaszając pracownika do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnego. Jeśli ma, czyli następuje zbieg tytułów do ubezpieczeń, użyj ZUS ZZA i zgłoś zleceniodawcę jedynie do ubezpieczenia zdrowotnego.

Zgłoszenia należy dokonać w ciągu 7 dni od dnia rozpoczęcia wykonywania umowy.

Składki za zleceniobiorcę przedsiębiorca co miesiąc będzie rozliczał w imiennym raporcie ZUS RCA, załączanym do deklaracji rozliczeniowej ZUS DRA.

Zatrudnienie pracownika na umowę zlecenie a obowiązki podatkowe

Zatrudniając pracownika do jednoosobowej firmy, należy pamiętać również o tym, że naszym obowiązkiem będzie rozliczanie zaliczki na podatek dochodowy zleceniobiorcy. Obliczając ten podatek, uwzględniamy stawkę 12% PIT, chyba że zleceniobiorca złoży wniosek o uwzględnienie stawki 32%.

Jednoosobowa działalność gospodarcza a zatrudnienia pracownika

Nasz materiał skupia się na sytuacji, w której osoba prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą zawiera umowę o zlecenie ze zleceniobiorcą. Tacy przedsiębiorcy nie są jednak ograniczeniu do umów cywilnych. Mogą oni również zatrudniać pracowników w rozumieniu Kodeksu pracy, to znaczy zatrudniać ich na podstawie umowy o pracę.

Nie ma przeciwwskazań, żeby osoba fizyczna zatrudniała pracowników za wynagrodzeniem, na co wskazuje art. 3 Kodeksu pracy: Pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników.

Poznaj pozostałe artykuły z kategorii Działalność gospodarcza.

Co się dzieje z jednoosobową działalnością gospodarczą w przypadku śmierci przedsiębiorcy?

0
jednoosobowa działalność gospodarcza a śmierć przedsiębiorcy

Prowadzenie działalności gospodarczej po śmierci przedsiębiorcy jest możliwe, jednak należy dopilnować, żeby nie było przestoju groźnego dla biznesu. Sprawdzamy, jak uniknąć konieczności likwidacji działalności, uratować umowy przed wygaśnięciem oraz zachować zezwolenia, licencje i koncesje posiadane przez zmarłego.

Jednoosobowa działalność gospodarcza a śmierć przedsiębiorcy – co dzieje się z firmą?

Firma po śmierci przedsiębiorcy prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą może zachować ciągłość i działać nadal, do czasu uregulowania formalności spadkowych. Kontynuację działalności reguluje ustawa o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej.

Co zrobić, żeby firma nie przestała działać po śmierci właściciela?

Śmierć przedsiębiorcy prowadzącego JDG może spowodować likwidację firmy. Zapobiega temu powołanie zarządcy sukcesyjnego.

Zarząd sukcesyjny to forma tymczasowego kierowania przedsiębiorstwem, która trwa do czasu załatwienia formalności spadkowych (choć nie dłużej niż 2 lata lub 5 lat w wyjątkowych sytuacjach).

Dzięki ustanowieniu zarządu sukcesyjnego firma funkcjonuje po śmierci właściciela, zachowa dostęp do numeru NIP oraz do kont bankowych, a umowy i zezwolenia nadal będą obowiązywały.

Zarządca działa w zastępstwie zmarłego przedsiębiorcy:

  • posługuje się firmą zmarłego przedsiębiorcy, z dodatkowym oznaczeniem „w spadku”;
  • zarządza bieżącymi sprawami przedsiębiorstwa;
  • wykonuje wszystkie czynności zwykłego zarządu samodzielnie, natomiast czynności przekraczające zwykły zarząd wymagają zgody spadkobierców.

Zarządca sukcesyjny m.in.: 

  • podejmuje decyzje dotyczące zatrudnienia pracowników; 
  • zawiera umowy cywilnoprawne związane z działalnością przedsiębiorstwa; 
  • reprezentuje firmę w kontaktach z kontrahentami; 
  • może występować o koncesje, licencje, zezwolenia; 
  • może reprezentować przedsiębiorstwo w postępowaniach sądowych;
  • może rozliczać podatki zgodnie z przepisami dotyczącymi przedsiębiorstwa w spadku. 

Jednoosobowa działalność gospodarcza a śmierć przedsiębiorcy. Jak ustalić zarządcę sukcesyjnego?

Zarządcą sukcesyjnym może być osoba fizyczna z pełną zdolnością do czynności prawnych. Tej funkcji nie może pełnić człowiek z prawomocnym zakazem prowadzenia działalności gospodarczej lub z zakazem prowadzenia działalności gospodarczej.

Zarządcą sukcesyjnym nie może być osoba prawna, czyli np. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. 

Choć funkcję zarządcy sukcesyjnego może pełnić tylko jedna osoba, to dopuszczalne jest wyznaczenie zarządcy  „zapasowego”. Taki zarządca zostanie powołany jeżeli pierwotnie wybrany zarządca sukcesyjny zrezygnuje z pełnienia tej funkcji lub nie będzie w stanie jej pełnić (np. z powodu odwołania przez przedsiębiorcę). Dane takiego zarządcy należy zgłosić do CEIDG poprzez wniosek o zmianę wpisu w rejestrze. 

Powołanie zarządcy sukcesyjnego

Przedsiębiorca może samodzielnie ustanowić zarządcę sukcesyjnego: 

  • złożyć oświadczenie na piśmie o wyznaczeniu konkretnej osoby na zarządcę sukcesyjnego lub zastrzec, że z chwilą śmierci zarządcą zostanie wskazany prokurent;
  • zdobyć pisemną zgodę wyznaczonej osoby;
  • zgłosić zarządcę do CEIDG.

Po śmierci przedsiębiorcy zarządcę sukcesyjnego powołuje:

  • małżonek przedsiębiorcy,
  • spadkobierca ustawowy przedsiębiorcy, który przyjął spadek,
  • zapisobierca windykacyjny, który przyjął zapis windykacyjny, jeżeli zgodnie z ogłoszonym testamentem przysługuje mu udział w przedsiębiorstwie w spadku.

Na powołanie zarządcy ustawa przewiduje dwa miesiące od dnia śmierci przedsiębiorcy. 

Jeżeli zarządcę sukcesyjnego powołuje małżonek przedsiębiorcy lub jego spadkobierca ustawowy, to wymagana jest zgoda osób, którym łącznie przysługuje udział w przedsiębiorstwie w spadku większy niż 85/100.

Aby powołanie zarządcy sukcesyjnego po śmierci przedsiębiorcy było ważne prawnie, oświadczenie należy złożyć przed notariuszem.

Notariusz zgłasza powołanie zarządcy sukcesyjnego do CEIDG poprzez rejestrację właściwego aktu notarialnego w Rejestrze Zarządców Sukcesyjnych przedsiębiorstw osób fizycznych. Prowadzony jest on w ramach Systemu Rejestrów Notarialnych. 

Jak prowadzić firmę po śmierci właściciela?

Trzeba pamiętać, że jednoosobowa działalność gospodarcza prowadzona jest pod nazwiskiem właściciela, a majątek firmy jest majątkiem przedsiębiorcy. Z zasady śmierć przedsiębiorcy oznacza koniec jego JDG.

Z tego względu, kluczowym zadaniem jest ustanowienie zarządcy sukcesyjnego, czyli osoby, która przejmie prowadzenie firmy do czasu przejęcia jej przez spadkobierców. JDG po śmierci przedsiębiorcy nie może być prowadzona bez zarządcy sukcesyjnego.

Spadkobierca zmarłego przedsiębiorcy może kontynuować prowadzenie działalności gospodarczej, ale po zakończeniu postępowania spadkowego.

Na mocy wyroku sądowego, spadkobierca nabywa majątek po właścicielu firmy oraz przejmuje jego zobowiązania, oraz prawa i obowiązki wynikające ze stosunków pracy.

Należy pamiętać, że spadkobierca musi prowadzić JDG pod własnym nazwiskiem, uzyskać wpis w CEIDG, NIP i REGON.

Testament notarialny – kiedy i dlaczego przedsiębiorca powinien go sporządzić?

Sporządzenie testamentu to bardzo dobry pomysł w przypadku m.in. długotrwałej i ciężkiej choroby przedsiębiorcy. Jednak zapobiegliwy właściciel firmy powinien sporządzić testament wcześniej, mając na uwadze zdarzenia losowe, np. tragiczny wypadek. 

Dzięki testamentowi dziedziczenie części lub całego majątku odbędzie się na zasadach i w kolejności zapisanej w testamencie. Jeżeli przedsiębiorca nie sporządzi testamentu, to dziedziczenie odbędzie się w oparciu o zasady ustawowe ujęte w Kodeksie cywilnym.

Właściciel firmy może wybrać różne formy testamentu, np. notarialny, własnoręczny lub składany ustnie. Najprościej sporządzić testament własnoręcznie, z podpisem – imieniem i nazwiskiem – oraz datą (art. 949 Kodeksu cywilnego). 

Dla przedsiębiorcy (spadkodawcy) najbezpieczniejszy jest testament w formie aktu notarialnego. To dokument o mocy urzędowej, sporządzony przez prawnika. Testament notarialny jest trudny do podważenia i zabezpieczony przed próbami fałszowania lub zniszczenia. Ponadto, a może przede wszystkim – pozwala na szczegółowe przedstawienie ostatniej woli.

Poznaj pozostałe artykuły z kategorii Działalność gospodarcza.

Jednoosobowa działalność gospodarcza a śmieci. Co trzeba wiedzieć?

0
jednoosobową działalność gospodarczą a śmieci

Czym jest system BDO? Który przedsiębiorca musi się w nim zarejestrować, co grozi za działanie bez rejestru oraz od czego zależy wysokość opłaty za wywóz odpadów – przedstawiamy kluczowe informacje o odpadach, o których powinni pamiętać właściciele firm. Poznaj kwestię: jednoosobowa działalność gospodarcza a śmieci.

Przepisy o odpadach dla firm – kiedy weszły w życie i co mówią?

Ustawa o odpadach weszła w życie w 2018 roku i wprowadziła dla niektórych przedsiębiorców obowiązek rejestracji w BDO. Jest to Baza Danych o Produktach i Opakowaniach oraz o Gospodarce Odpadami. 

W BDO muszą się rejestrować firmy, które:

  • wytwarzają odpady oraz prowadzą ewidencję tych odpadów, 
  • wprowadzają na terytorium kraju produkty w opakowaniach, opony, oleje smarowe, pojazdy, baterie lub akumulatory, sprzęt elektryczny i elektroniczny,
  • produkują lub importują opakowania albo kupują je w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowych (od firm unijnych).

Przedsiębiorcy, którzy prowadzą działalność bez wpisu do BDO mogą być ukarani aresztem, grzywną lub administracyjną karą pieniężną (do ponad 1 mln zł). 

Jednocześnie trzeba pamiętać, że nie każda firma podlega obowiązkowi rejestracji w bazie i raportowania obrotu odpadami. Poniżej przedstawiamy informacje, czym jest BDO i jakie działalności wymagają rejestracji w tym systemie.   

BDO – co to jest?

BDO to kompleksowy system teleinformatyczny, który ma usprawnić zarządzanie odpadami. Pozwala na rejestrację, ewidencję i raportowanie informacji dotyczących odpadów, produktów, opakowań oraz działań związanych z gospodarką odpadami.

Głównym celem BDO jest poprawa jakości gospodarowania odpadami, a przede wszystkim ograniczenie nielegalnych praktyk (m.in. tworzenia dzikich wysypisk) oraz zwiększenie poziomu recyklingu.

BDO obejmuje:

  • rejestr BDO – listę podmiotów, które są zobowiązane do rejestracji zgodnie z przepisami ustawy o odpadach. Wpisanie do tego rejestru jest obowiązkowe dla określonych przedsiębiorców i firm;
  • ewidencję odpadów – BDO umożliwia gromadzenie danych dotyczących ilości, rodzaju i charakterystyki odpadów wytwarzanych przez przedsiębiorstwa oraz inne podmioty objęte obowiązkiem ewidencji;
  • sprawozdawczość – baza pozwala na generowanie raportów i sprawozdań związanych z zarządzaniem odpadami. Przedsiębiorstwa muszą regularnie składać sprawozdania zawierające informacje o ilościach i rodzajach odpadów oraz podejmowanych działaniach w zakresie gospodarki odpadami; 
  • elektroniczną rejestrację – podmioty zobowiązane do wpisu do rejestru oraz prowadzenia ewidencji i sprawozdawczości odpadów muszą to robić wyłącznie w formie elektronicznej.

BDO prowadzona jest przez marszałków województw. To oni wpisują do rejestru przedsiębiorców na wniosek lub z urzędu, w zależności od rodzaju działalności prowadzonej przez dany podmiot. 

Jednoosobowa działalność gospodarcza a śmieci. Czy trzeba rejestrować się do BDO?

Jak już pisaliśmy wyżej, nie każdy przedsiębiorca ma obowiązek wpisać się do systemu BDO. Decyduje o tym obszar, w którym prowadzi działalność oraz zakres tej działalności, ilość i rodzaj produkowanych odpadów (art. 50 ust. 1 ustawy o odpadach).

Obszary i zakresy, które zobowiązują przedsiębiorcę do rejestracji w BDO: 

  1. Oleje, preparaty smarowe, opony pneumatyczne – m.in. wprowadzanie produktów na terytorium kraju i recykling odpadów powstałych z tych produktów oraz organizacja odzysku.
  2. Pojazdy (z wyłączeniem pojazdów historycznych) – m.in. wprowadzanie pojazdów po raz pierwszy na terytorium kraju i prowadzenie punktów zbierania pojazdów.
  3. Sprzęt elektryczny lub elektroniczny – m.in. wprowadzanie sprzętu po raz pierwszy na terytorium kraju lub autoryzowani przedstawiciele, zbiórka zużytego sprzętu, zakład przetwarzania i działalność w zakresie recyklingu i procesów odzysku innych niż recykling.
  4. Baterie lub akumulatory – wprowadzanie po raz pierwszy na terytorium kraju baterii lub akumulatorów i zakłady przetwarzania zużytych baterii.
  5. Opakowania, odpady opakowaniowe lub produkty w opakowaniach – organizacje odzysku opakowań, eksport odpadów opakowaniowych, recykling i wprowadzanie po raz pierwszy na terytorium kraju produktów w opakowaniach.
  6. Transport odpadów – transport odpadów, działalność w zakresie obrotu odpadami

Trzeba pamiętać, że do BDO muszą być zapisane wszystkie firmy, które mają obowiązek prowadzenia ewidencji odpadów, także jednoosobowe działalności gospodarcze. 

Niektóre firmy zostaną wpisane do rejestru z urzędu przez marszałków województwa, to m.in. przedsiębiorcy, którzy uzyskali pozwolenia zintegrowane, uzyskali pozwolenia na wytwarzanie odpadów, uzyskali zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów. 

Kto jest zwolniony z rejestracji do BDO?

Z rejestracji w BDO zwolnieni są:

  • przedsiębiorcy prowadzący JDG lub firmy, które wytwarzają tylko odpady komunalne lub o charakterze i składzie podobnym do śmieci powstających w gospodarstwie domowym (np. makulatura, meble i opakowania z biur, w tym zużyty sprzęt elektroniczny);
  • sklepy i hurtownie, które nie oferują klientom torb na zakupy z tworzywa sztucznego lub są to lekkie torby (tzw. zrywki) nie podlegające opłacie recyklingowej;
  • firmy budowlane i remontowe, które podpiszą umowę na świadczenie usług dotyczących remontów, budowy, sprzątania czy konserwacji; w BDO musi się zarejestrować firma, która przejęła odpowiedzialność za utylizację tych odpadów.

Trzeba pamiętać, że zwolnione z rejestracji są też przedsiębiorstwa, które wytwarzają odpady – zebrane w 46 grupach – wymienione w rozporządzeniu Ministra Klimatu z 23 grudnia 2019 roku w ilościach mniejszych niż wskazane w tym rozporządzeniu.

W BDO znajduje się interaktywna ankieta, która umożliwia przedsiębiorcom sprawdzenie, czy muszą złożyć w systemie wniosek rejestrowy lub aktualizacyjny. W razie wątpliwości można też szukać informacji we właściwym Urzędzie Marszałkowskim.

Wysokość opłaty za wywóz śmieci dla jednoosobowej działalności gospodarczej

Wysokość opłaty za wywóz śmieci zależy od liczby osób zamieszkujących nieruchomość, ilości zużytej wody lub powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego. Szczegółowe stawki opłat za wywóz śmieci są ustalane przez radę gminy lub radę miasta.

Co z nieruchomościami, w których prowadzona jest działalność gospodarcza? Przedsiębiorca z działalnością zarejestrowaną w lokalu, w którym mieszka, nie ponosi dodatkowej opłaty za wywóz odpadów komunalnych.

W przypadku nieruchomości, która jest w części przeznaczona do zamieszkania, a w części do prowadzenia działalności gospodarczej, opłata za wywóz śmieci będzie uwzględniała sumę opłaty dotyczącej nieruchomości mieszkaniowej i opłaty ustalonej dla nieruchomości, na której prowadzona jest działalność gospodarcza. 

Wiesz już, jak wygląda kwestia: jednoosobowa działalność gospodarcza a śmieci. Zarejestruj się do systemu BDO i uniknij kary.

Poznaj pozostałe artykuły z kategorii Działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza Ukraińca – jak obywatel Ukrainy może założyć działalność gospodarczą w Polsce?

0
jednoosobową działalność gospodarczą ukraińca

Czy Ukrainiec rzeczywiście może założyć firmę jednoosobową lub spółkę osobową, czy kapitałową? Sprawdzamy jakie formalności musi spełnić i czego dopilnować. Zobacz, jak powstaje działalność gospodarcza Ukraińca.

Jak obywatel Ukrainy może założyć jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce?

Obywatel Ukrainy, który legalnie przebywa w Polsce i ma numer PESEL, może założyć działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak obywatel Polski. Oto najważniejsze informacje, o których trzeba pamiętać.

Aby mogła powstać działalność gospodarcza Ukraińca, osoba, która ją zakłada, musi przebywać w Polsce legalnie. Oznacza, to, że musi spełnić jeden z warunków:

  • mieć ważny tytuł pobytowy, czyli dokument uprawniający do pobytu na terytorium Polski lub innego kraju Unii Europejskiej (zezwolenie na pobyt stały, zezwolenie na pobyt czasowy, paszport w przypadku wjazdu i pobytu na terytorium Polski w ruchu bezwizowym, zaświadczenie o korzystaniu z ochrony czasowej wydane przez Urząd do Spraw Cudzoziemców);
  • mieć tytuł pobytowy, którego ostatni dzień ważności przypada w okresie od dnia 24 lutego 2022 roku;
  • przybyć legalnie na terytorium Polski w okresie od 24 lutego 2022 roku z terenu Ukrainy i deklarować zamiar pozostania w Polsce (utraci prawo legalnego pobytu po wyjeździe z Polski na ponad miesiąc);
  • posiadać Kartę Polaka i opuścić Ukrainę po 24 lutego 2022 roku, a następnie przybyć legalnie do Polski i deklarować zamiar pozostania na terytorium Polski.

Za obywatela Ukrainy uznawany jest też małżonek obywatela Ukrainy nieposiadającego obywatelstwa ukraińskiego, o ile przybył do Polski z Ukrainy ze względu na działania wojenne (zgodnie z ustawą o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa). 

Jak uzyskać numer PESEL? 

Konieczna jest rejestracja w urzędzie gminy (urzędzie miasta). Należy wówczas przedstawić wymaganych dokumentów (paszport, dokument potwierdzający legalny pobyt w Polsce) oraz złożyć wniosek o nadanie PESEL.

W ten sam sposób numer PESEL nadawany jest obywatelom Ukrainy posiadającym Kartę Polaka, członkom najbliższej rodziny obywatela Ukrainy posiadającego Kartę Polaka, małżonkowi obywatela Ukrainy, nieposiadający ukraińskiego obywatelstwa, który przybył do Polski z Ukrainy w związku z działaniami wojennymi.

Obywatel Ukrainy, który mieszka w Polsce może się zameldować i wtedy automatycznie dostanie numer PESEL.

Działalność gospodarcza Ukraińca – założenie JDG lub spółki

Działalność gospodarcza Ukraińca może mieć formę firmy jednoosobową (działalność gospodarczą osoby fizycznej). Tą należy zarejestrować w CEIDG (Centralna Ewidencja Działalności Gospodarczej).

Innym rozwiązaniem jest założenie spółki osobowej lub kapitałowej:

  • komandytowej,
  • komandytowo-akcyjnej,
  • z ograniczoną odpowiedzialnością,
  • prostej spółki akcyjną,
  • spółki akcyjnej,

rejestrowaną w KRS (Krajowy Rejestr Sądowy). Warto podkreślić, że obywatel Ukrainy nie ma żadnych ograniczeń w wyborze formy prawnej prowadzenia działalności gospodarczej.

Co jest potrzebne do rejestracji firmy w CEIDG i KRS?

Aby zarejestrować firmę, obywatel Ukrainy wypełnia wniosek rejestracyjny online na stronie Biznes.gov.pl (lub w dowolnym urzędzie gminy). Tam podaje niezbędne informacje, m.in. dane osobowe, opis działalności, adres firmy.

Osobom, które chcą rozpocząć działalność gospodarczą, zaleca się założenie profilu zaufanego. Służy on do potwierdzenia tożsamości w kontaktach z administracją oraz podpisywania wniosków i innych dokumentów wysyłanych do urzędów. To umożliwi potwierdzenie tożsamości w systemach elektronicznej administracji, podpisanie dokumentów podpisem zaufanym oraz rejestrację i zarządzanie firmą online.

Uwaga! Rejestracja firmy jednoosobowej w CEIDG jest bezpłatna. Dokumenty potwierdzające legalny pobyt będą wymagane tylko w przypadku Ukraińców, którzy znaleźli się w Polsce przed 24 lutego 2022 roku (np. zezwolenie na pobyt czasowy, karta pobytu, Karta Polaka). Podczas rejestracji firmy przez internet trzeba dołączyć do wniosku skan strony paszportu ze zdjęciem oraz skan strony paszportu ze stemplem.

Firma zostanie wykreślona z CEIDG jeżeli pobyt obywatela Ukrainy nie będzie już legalny.

Rejestracja spółki w KRS jest bardziej skomplikowana. Odbywa się online, w systemie S24 lub za pośrednictwem Portalu Rejestrów Sądowych (PRS). Ukrainiec rejestrujący spółkę będzie musiał przedstawić dokument – tytuł pobytowy – potwierdzający uprawnienie do założenia spółki. Rejestrację można przeprowadzić również poprzez pełnomocnika.

CZYTAJ TAKŻE:

  1. Jak założyć działalność gospodarczą?
  2. Nadchodzą zmiany dotyczące zatrudniania cudzoziemców. O czym trzeba będzie pamiętać?
  3. Jak założyć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością?
  4. Spółka komandytowa – czy warto ją założyć?
  5. Jak dokonać zmiany w KRS? Zmiana danych w Krajowym Rejestrze Sądowym

Działalność gospodarcza Ukraińca – podatki

Jak wygląda kwestia podatków? Obywatel Ukrainy mający miejsce zamieszkania i prowadzący firmę w RP powinien płacić podatki w Polsce. Opłaca je od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Miejsce zamieszkania na terytorium Polski oznacza, że dana osoba:

Ukraińcy, którzy przybyli do RP z powodu wojny, spełniają warunek dotyczący posiadania centrum interesów osobistych lub gospodarczych. Muszą tylko złożyć stosowne pisemne oświadczenie. 

Ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają Ukraińcy, którzy nie mają miejsca zamieszkania w Polsce. To znaczy, że płacą podatki od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium RP.

W zależności od rodzaju działalności, przedsiębiorcę mogą obowiązywać różne rodzaje podatków, np. podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT), podatek VAT, do tego należy doliczyć składki ZUS.

Wszelkie informacje na temat zasad prowadzenia działalności gospodarczej przez Ukraińców można znaleźć na oficjalnych, rządowych stronach internetowych (np. biznes.gov.pl), dzwoniąc na tel. 801 055 088, 22 765 67 32, pisząc na e-mail s24@gdansk.sa.gov.pl lub dzwoniąc na tel. (71) 748 96 00.

Warto pamiętać, że procedury i wymagania mogą się zmieniać, dlatego przed podjęciem decyzji o założeniu działalności gospodarczej w Polsce zawsze trzeba sprawdzić najnowsze informacje na oficjalnych stronach rządowych oraz konsultować się z ekspertami, np. prawnikami.

Poznaj pozostałe artykuły z kategorii Działalność gospodarcza.

Projekt ustawy o ograniczeniu biurokracji i barier prawnych w Sejmie

0
projekt ustawy o ograniczeniu biurokracji i barier prawnych

Łatwiejsze zawarcie umowy leasingu i korzystniejsze zasady prowadzenia działalności nierejestrowej. Ponadto mały ZUS plus bez ograniczeń czasowych i bardziej dostępny ryczałt. To tylko niektóre zmiany proponowane przez sejmową komisję do spraw deregulacji. Wszystkie zawiera projekt ustawy o ograniczeniu biurokracji i barier prawnych w Sejmie.

Projekt ustawy o ograniczeniu biurokracji i barier prawnych w Sejmie ma ułatwić życie przedsiębiorcom

Nadmierna biurokracja utrudnia przedsiębiorcom prowadzenie biznesu. To również obciążenie dla państwowych i samorządowych urzędników, które pochłania czas i pieniądze podatników.

Tymczasem w Polsce przybywa nowych przepisów. W pierwszym półroczu 2023 roku wydano 19,6 tys. stron aktów prawnych – 805 ustaw – czyli o 35 proc. więcej niż rok wcześniej (informacja za serwisem rp.pl). Firma audytorsko-doradcza Grant Thornton ocenia, że przy takim tempie produkcji przepisów, do końca grudnia padnie rekord objętości prawa wydanego w jednym roku.

Projekt ustawy o ograniczeniu biurokracji i barier prawnych przygotowała Komisja nadzwyczajna do spraw deregulacji powołana przez Sejm RP. „Każda redukcja biurokratycznych obowiązków skutkuje tym, że maleją koszty prowadzenia działalności gospodarczej i wzrasta jej efektywność, życie obywateli staje się prostsze, a funkcjonowanie Państwa tańsze” – czytamy w uzasadnieniu projektu ustawy.

Związek Przedsiębiorców i Pracodawców ocenił, że choć rządowa propozycja zawiera liczne, niewielkie zmiany w wielu ustawach, to może mieć „istotne znaczenie dla prowadzenia działalności gospodarczej”. 

Ten projekt trafił na początku lipca do Sejmu i został skierowany do opinii do organizacji samorządowych.

Projekt ustawy o ograniczeniu biurokracji i barier prawnych – najważniejsze propozycje

Projekt ustawy o ograniczeniu biurokracji i barier prawnych ma stworzyć bardziej efektywny system prawny. Ma być bardziej przyjazny dla obywateli i ułatwia prowadzenie działalności gospodarczej. Przedstawiamy najważniejsze z proponowanych zmian.

Umowy leasingu – forma dokumentowa 

Projekt ustawy zakłada zmianę treści art. 709.2 Kodeksu cywilnego dotyczącego umów leasingu. Zamiast wymogu formy pisemnej, nowy przepis wprowadza wymóg formy dokumentowej. 

To istotna zmiana, która usprawni proces zawierania umów leasingu i umożliwi stosowanie nowoczesnych rozwiązań cyfrowych. Finansowanie inwestycji stanie się łatwiejsze dla wielu firm.

Działalność nierejestrowa (nierejestrowana) – nowy limit

Komisja proponuje zmianę kwoty przychodu, poniżej której nie traktuje się działalności prowadzonej przez osobę fizyczną jako działalności gospodarczej. Obecnie limit wynosi 2700 zł miesięcznie (75% minimalnego wynagrodzenia). Projekt komisji zakłada zmianę tej kwoty na dziewięciokrotność minimalnego wynagrodzenia rocznie, czyli 24 300 zł. 

Zgodnie z projektem ustawy o ograniczeniu biurokracji i barier prawnych, limit ten będzie ustalany nie miesięcznie, jak obecnie, ale rocznie. Zmiana przepisów dotyczących działalności nierejestrowanej m.in. ułatwi działalność gospodarczą podmiotom, które działają sezonowo oraz osobom, które chcą legalnie prowadzić dodatkową działalność zarobkową.

To nie wszystko. Projekt zakłada skrócenie okresu pomiędzy zakończeniem działalności gospodarczej a podjęciem działalności nierejestrowanej z 60 miesięcy do 24 miesięcy. Dotyczy to zarówno sytuacji, gdy działalność została zakończona, zawieszona, jak i przedsiębiorców korzystających z tzw. ulgi na start.

Ryczałt – zwiększenie progu przychodu

Przychód przedsiębiorcy, który chce teraz płacić podatek w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, nie może przekroczyć 2 milionów złotych rocznie. Projekt ustawy zakłada zwiększenie progu przychodu dla wyboru tej formy opodatkowania do 3 milionów złotych. 

Taka zmiana pozwoli większej liczbie przedsiębiorców korzystać z ryczałtu. Ten ze względu na zasady opłacania składki zdrowotnej jest korzystniejszą formą opodatkowania niż skala podatkowa czy podatek liniowy.

Mały ZUS plus bez ograniczenia czasowego

Przedsiębiorcy mogą teraz korzystać z tej formy opłacania składek na ubezpieczenia społeczne przez 36 miesięcy kalendarzowych w ciągu ostatnich 60 miesięcy. Projekt ustawy znosi ograniczenia czasowe, aby umożliwić przedsiębiorcom kontynuowanie działalności gospodarczej na Małym ZUS-ie Plus, nawet po upływie 36 miesięcy. Dzięki temu prowadzenie drobnej działalności gospodarczej stanie się bardziej opłacalne.

Brak pieczątki na dokumencie

Projekt ustawy o ograniczeniu biurokracji i barier prawnych zakłada, że organy administracji nie będą mogły wymagać od przedsiębiorców posługiwania się pieczątką – jej brak nie będzie brakiem formalnym pisma lub wniosku ani nie będzie powodem do stwierdzenia, że są one niekompletne. Wyjątek, to sytuacja, w której przepisy odrębne nakazują stosowanie pieczęci. 

Zgodnie z projektem, urzędy nie będą mogły wymagać od przedsiębiorców dołączania wydruku komputerowego z aktualnymi i pełnymi informacjami o podmiotach wpisanych do Krajowego Rejestru Sądowego oraz zaświadczenia o wpisie do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, chyba że przepisy szczególne nakażą to w konkretnej sprawie.

Liczba miejsc parkingowych

Komisja do spraw deregulacji proponuje przywrócenie gminom autonomii w decydowaniu o minimalnej liczbie miejsc parkingowych w ramach inwestycji mieszkaniowych. Samorządy będą miały większą swobodę w planowaniu przestrzeni parkingowej. 

Nowelizacja ma też uelastycznić projektowanie powierzchni handlowych i usługowych. Dotychczasowy minimalny pułap powierzchni usługowej i handlowej wynoszący 5% może być trudny do osiągnięcia podczas realizacji mniejszych inwestycji. Po zmianie próg zostanie podniesiony do 40%. 

Kolejna zmiana umożliwi zawarcie porozumienia między wójtem, burmistrzem czy prezydentem a inwestorem. Zostanie ono następnie przedstawione radzie gminy lub radzie miasta wraz z projektem uchwały o ustaleniu lokalizacji. 

Obniżenie VAT na odzież i obuwie dla dzieci

Ta proponowana zmiana dotyczy obniżenia stawki podatku VAT na odzież i obuwie dla dzieci z 23% do 5%. Dzięki niej rodzice i opiekunowie wydadzą mniej na zakup odzieży dla najmłodszych.

Jak rozliczyć wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów? Sprawdź jak wykazać podatek VAT od transakcji WNT

0
transakcja wnt

Zakup towarów od innego przedsiębiorcy z UE może zobowiązywać kupującego do wykazania VAT należnego. Sprawdzamy, w jakich sytuacjach przedsiębiorca ma do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów i jak rozliczana jest transakcja WNT.

Na czym polega transakcja WNT (wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów)?

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jest procesem przeniesienia prawa do rozporządzania towarami. Dotyczy to towarów transportowanych z państwa członkowskiego Unii Europejskiej do Polski (z jednego kraju UE do drugiego). 

Transakcja WNT zdefiniowana jest w ustawie o podatku od towarów i usług (VAT): „Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki, lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz” (art. 9 ust. 1).

Aby uznać transakcję za WNT, konieczne jest spełnienie określonych warunków dotyczących statusu nabywcy i dostawcy.

Transakcja WNT występuje jeżeli:

  • nabywcą towarów jest:
  1. a) podatnik polskiego VAT, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika; 
  2. b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, 
  • dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem podatku VAT lub podatku od wartości dodanej;
  • towary nabywa się za wynagrodzeniem;
  • towary w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki, lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. 

Nie każdy zakup, który spełnia powyższe kryteria, kwalifikowany jest jako transakcja WNT. Pełną listę wyjątków zawiera art. 10 ustawy o VAT.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Wyłączenia WNT

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów nie występuje w przypadku, gdy dotyczy towarów nabywanych przez:

  • rolników ryczałtowych dla prowadzonej przez nich działalności rolniczej;
  • podatników, którzy wykonują jedynie czynności inne niż opodatkowane podatkiem i którym nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług;
  • podatników, których sprzedaż jest zwolniona podmiotowo od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT;
  • osób prawnych, które nie są podatnikami, jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego kwoty 50 000 zł.

PRZECZYTAJ TAKŻE:

  1. Czym jest VAT UE? Rejestracja i weryfikacja VAT UE
  2. Import – definicja, rodzaje, zalety, ograniczenia i środki regulacji przywozu towarów spoza Unii Europejskiej
  3. Kto ma obowiązek złożenia informacji o wysokości przychodu uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Polski IFT-2R?
  4. Kiedy trzeba zapłacić cło od towarów kupowanych za granicą?
  5. Praca zdalna z zagranicy a PIT i ZUS. Jak rozliczać pracę zdalną wykonywaną za granicą? Nowe regulacje Umowy Ramowej

Obowiązek podatkowy w przypadku transakcji WNT

W przypadku transakcji WNT obowiązek podatkowy VAT powstaje w kraju nabywcy. Ten jest zobowiązany do ustalenia i naliczenia podatku zgodnie z polskim prawem.

Zasadniczo, obowiązek podatkowy powstaje do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów. Jeśli fakturę wystawiono wcześniej, obowiązek powstaje w miesiącu wystawienia faktury.

Spójrzmy na przykład: 

Pani Katarzyna, właścicielka sklepu z artykułami sportowymi, nabyła towar od dostawcy z Włoch. Dostarczył on towary 10 lipca 2023 roku. Fakturę wystawił dopiero 25 sierpnia 2023 roku. W tym przypadku obowiązek podatkowy VAT powstał 15 sierpnia 2023 roku, ponieważ jest to 15 dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym miała miejsce dostawa towarów.

W przypadku braku faktury obowiązują zasady ogólne. Należy pamiętać, że posiadanie innego dokumentu niż faktura (np. potwierdzenia realizacji dostawy), nie wpływa na termin powstania obowiązku podatkowego.

Transakcja WNT – jak rozliczyć? Odliczenie VAT

Od 1 lipca 2023 roku faktura VAT nie jest potrzebna przy odliczaniu VAT z tytułu transakcji WNT. Wcześniej warunkiem odliczenia podatku z tytułu WNT było otrzymanie dokumentu potwierdzającego transakcję. Termin wynosił trzy miesiące od upływu miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy (w odniesieniu do nabytych towarów).

Jeżeli podatnik nie otrzymał faktury w wymaganym terminie, to miał obowiązek pomniejszyć wcześniej odliczony podatek VAT o kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym upłynął ten termin. Ponowne odliczenie VAT z tytułu WNT było możliwe w miesiącu otrzymania faktury.

Korzystną dla przedsiębiorców zmianę wprowadził pakiet Slim VAT 3 m.in. likwidując obowiązek posiadania faktury przy odliczaniu VAT z tytułu WNT.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Więcej takich artykułów znajdziesz w kategorii Księgowość.

Sprzedaż samochodu przez VAT marża – obowiązujące zasady

0
vat marża

Rozliczenie podatku VAT to dość skomplikowany mechanizm. Kwestie z tym związane od lat spędzają sen z powiek przedsiębiorcom, księgowym i doradcom podatkowym. Jednym z takich zagadnień jest VAT marża. Co warto wiedzieć na temat tego sposobu rozliczania podatku od towarów i usług? Jak wygląda sposób rozliczania VAT marża w przypadku samochodów osobowych?

Na czym polega procedura marży?

Procedura marży w podatku VAT to mało znana, ale ważna kwestia w zakresie podatku od towarów i usług. Zgodnie z artykułem 120 ust. 4 ustawy z dn. 21 marca 2004 r. od towarów i usług procedurę VAT marża stosuje się w sytuacji, gdy podatnik odsprzedaje takie przedmioty jak:

  • towary używane,
  • dzieła sztuki,
  • przedmioty kolekcjonerskie,
  • antyki.

Ważne jest przy tym, by podatnik nabył je wcześniej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu ich dalszej ODSPRZEDAŻY.

Jeśli chodzi o procedurę marży, podstawą opodatkowania VAT w tym przypadku jest różnica pomiędzy ceną sprzedaży a ceną nabycia danego towaru (pomniejszona o kwotę podatku stanowiącą marżę sprzedaży). A zatem wygląda to nieco niż w przypadku „standardowych” transakcji, w przypadku których VAT należny ustala się na podstawie wartości netto sprzedaży.

Faktura marża to dokument, który informuje nas o tym, że sprzedawca płaci podatek od towarów i usług wyłącznie od wysokości tzw. marży. Ta jest różnicą między ceną zakupu towaru oraz kwotą wynikającą z dalszej odprzedaży.

W praktyce biznesowej dokumentem tym posługują się zatem takie podmioty jak np. właściciele antykwariatów czy komisów samochodowych, a także firmy świadczące usługi turystyczne (biura podróży).

W kontekście procedury VAT marża warto pamiętać o sposobie naliczania podatku od towarów i usług. Generalnie, wariant ten jest korzystny dla sprzedającego, ponieważ uwzględnia poniesione przez niego koszty nabycia danego towaru handlowego. Jest to ważne, ponieważ w takich firmach cena każdego produktu jest ustalana w sposób indywidualny.

Sprzedaż samochodu przez VAT marża – kiedy będzie możliwa?

Sprzedaż samochodu przez VAT marża to dość ciekawa kwestia z podatkowego punktu widzenia. Jeszcze kilka lat temu organy podatkowe stały na stanowisku, że nawet w sytuacji, gdy przedsiębiorca kupował samochody osobowe, następnie je odsprzedawał, nie mógł skorzystać z procedury opodatkowania VAT marża. Wyjątkiem od tego zakazu była sytuacja, w której podatnik prowadził działalność polegającą na sprzedaży używanych samochodów jako towarów handlowych.

Sprzedaż samochodu przez VAT marża

Procedura VAT marża może zostać zastosowana w sytuacji, gdy przedsiębiorca jako aktywny podatnik VAT kupuje samochód z zamiarem dalszej odsprzedaży. Po pewnym czasie wykorzystywania go w działalności gospodarczej sprzedaje on auto przez tę procedurę. Ważne jest, by w momencie odsprzedaży samochód był w dobrym stanie technicznym.

Samochód używany, który wcześniej stanowił składnik majątku firmowego, obecnie może zostać sprzedany w ramach procedury VAT marża przez podatnika niezajmującego się na co dzień sprzedażą pojazdów. Jest to dopuszczalne w sytuacji, gdy zostały spełnione następujące warunki:

  • nabywca zamierza użytkować samochód w ramach prowadzonej przez siebie działalności biznesowej;
  • samochód nabyto w celu jego dalszej odsprzedaży.

Warto przy tym mieć na uwadze, że nabywca, którym jest przedsiębiorca będący czynnym podatnikiem VAT, powinien:

  • wprowadzić samochód do prowadzonej w danej firmie ewidencji środków trwałych;
  • użytkować go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej;
  • odsprzedać go w ramach procedury VAT marża (samochód musi być w momencie sprzedaży: sprawny i nadawać się do dalszego użytkowania).
Czy wiesz, że…?

Pieczęć kwalifikowaną w najniższej cenie znajdziesz na pieczeckwalifikowana.pl.

Sprzedaż samochodu a zwolnienie z podatku od towarów i usług

Trzeba mieć także na uwadze, że możliwe jest skorzystanie z prawa do zwolnienia z VAT dla danego składnika majątku. Uniknięcie podatku VAT w odniesieniu w ramach procedury marży jest dopuszczalne w sytuacji, gdy:

  • odsprzedawane składniki majątku były wykorzystywane tylko i wyłącznie w ramach prowadzenia działalności gospodarczej zwolnionej z podatku od towarów i usług;
  • podczas zakupu/importu/wytworzenia danego składnika majątku nabywcy nie przysługiwała możliwość obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Sprzedaż samochodu a procedura VAT marża. Zmiana podejścia na przestrzeni lat

Ustawa o VAT nigdy nie zawierała jasnego, precyzyjnego ograniczenia, które uniemożliwiałoby zastosowanie procedury VAT marża w przypadku odsprzedaży samochodów firmowych przez przedsiębiorstwa (jeśli nie zostali oni wpisani do CEIDG jako handlujący pojazdami). Takie podejście wynikało raczej z orzecznictwa sądów/organów podatkowych.

Dotychczasowe stanowisko organów podatkowych w kwestii VAT marża uległo jednak liberalizacji. Taki stan rzeczy oznacza z punktu widzenia przynajmniej części przedsiębiorców nowe perspektywy. Umożliwia im korzystanie z korzystnych regulacji (oczywiście, jeśli zostaną spełnione ustawowe warunki).

Wśród podmiotów, które podzielają to stanowisko, znajduje się m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy. Potwierdził on takie „złagodzone” stanowisko w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 2 stycznia 2015 roku (sygn. ITPP2/443-1250/14/KT).

Sprzedaż samochodu a procedura VAT marża. Co warto wiedzieć na temat faktury?

Jeśli przedsiębiorca dokona zakupu samochodu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na podstawie procedury VAT marża, nie przysługuje mu prawo do odliczenia z faktury podatku od wartości dodanej. Standardowo na fakturze nie umieszcza się wartości podatku do odliczenia.

Na takim dokumencie umieszcza się jedynie końcową kwotę brutto, w której zawarto wartość pojazdu oraz podatek VAT.

Pieczęć kwalifikowana – wygodne rozwiązanie dla Twojej firmy

Pieczęć kwalifikowana to usługa zaufania przeznaczona dla osób prawnych. Za jej pomocą potwierdzisz, że dokument jest autentyczny i nie został naruszony. To niezawodne narzędzie w kontaktach z kontrahentami i wewnętrznych działaniach firmy. Pieczęć elektroniczną pochodząca od kwalifikowanego dostawcy zaufania kupisz na pieczeckwalifikowana.pl. Jest absolutnie niezbędna, jeśli chcesz wygodnie korzystać z KSeF.

Ewidencja i rozliczanie kosztów wydziałowych

0
koszty wydziałowe

Koszty to ten aspekt przedsiębiorstwa, na które osoba odpowiedzialna za kierowanie działalnością powinna zwracać szczególną uwagę. Chodzi tu nie tylko o poprawne księgowanie kosztów oraz ujmowanie ich w ewidencji rachunkowej, ale także prowadzenie controllingu/rachunkowości zarządczej. Warto w tym celu poznać koszty wydziałowe.

Co to są koszty wydziałowe?

Definicja opisująca koszty wydziałowe jest dość prosta – to pośrednie koszty, które trudno przypisać do konkretnego produktu lub usługi. Są one przeciwieństwem kosztów bezpośrednich. Te da się odnieść do danego wyrobu (wynagrodzenia przeznaczone dla pracowników produkcyjnych, koszt zużycia materiałów itp.).

Koszty wydziałowe to dość obszerna kategoria – w zależności od działalności prowadzonej przez dane przedsiębiorstwo może ona obejmować np.:

Zużycie materiałów i wyposażenia pomocniczego

Do kosztów wydziałowych pośrednich zalicza się wydatki na zakup takich materiałów, narzędzi, wyposażenia biurowego oraz innych niezbędnych środków, które są przeznaczone na całą działalność produkcyjną, bez możliwości rozpisania na konkretny wyrób.

Koszty z tytułu zużycia paliwa i energii

Przykładowo, rozumie się przez to opłaty za zużycie energii elektrycznej.

Wynagrodzenia pracownicze

Koszty wydziałowe obejmują m.in. składki pracowników pośrednio związanych z produkcją (mogą być to np. specjaliści ds. kontroli jakości) oraz administracyjnych. Co ważne, zalicza się tu nie tylko wynagrodzenie netto, ale także premie i narzuty w postaci podatku dochodowego oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne lub społeczne.

Wydatki na prace remontowe

Ponieważ nakładów na utrzymanie i naprawy budynku wykorzystywanego na cele produkcyjne nie da się odnieść do danego wyrobu, również zaliczamy je do kosztów wydziałowych.

Koszty podróży i zakwaterowania pracowników

Wydatki na udział w konferencjach, szkoleniach czy inspekcjach (odbiór zamówionych czy wyprodukowanych urządzeń), które zaliczamy do kosztów wydziałowych, to m.in. wydatki na:

    • bilety lotnicze,
    • zakwaterowanie,
    • transport i wyżywienie.

Usługi specjalistyczne

Standardowo, w firmach korzysta się ze wsparcia specjalistów ds. księgowości, IT, podatków czy szeroko rozumianego doradztwa (niezależnie od tego, czy zatrudnia się własnych pracowników lub korzysta ze wsparcia ze strony firm zewnętrznych). Koszty wydziałowe w tym zakresie obejmują m.in. koszt wynajęcia pomieszczeń/czynszu, zakup wyposażenia do biur oraz sal konferencyjnych itp. oraz oczywiście wynagrodzenia.

Szkolenia i rozwój pracowników

Bezpośrednio do danego produktu nie da się przypisać również wydatków na szkolenia czy na zakup materiałów szkoleniowych, które przekładają się na poprawę kwalifikacji personelu (oraz wzrost efektywności produkcji WSZYSTKICH rodzajów wyrobów, nie zaś konkretnego modelu).

Opłaty licencyjne i abonamenty

Rozumie się przez to koszty związane z korzystaniem z oprogramowania biznesowego oraz innych zasobów (połączenie internetowe itp.), które odnosi się bezpośrednio do całej produkcji realizowanej w danym przedsiębiorstwie.

Amortyzacja środków trwałych sekcji produkcyjnych

Odpisy umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych również uwzględnia się podczas kalkulacji kosztów wydziałowych.

Koszty wydziałowe a bezpośrednie

Warto wiedzieć – koszty wydziałowe a koszty bezpośrednie

Skoro są koszty pośrednie, domyślasz się zapewne, że wyróżnia się również koszty bezpośrednie. Te ostatnie obejmują m.in. wydatki z tytułu:

  • wynagrodzeń dla pracowników produkcyjnych,
  • zakupu materiałów wykorzystywanych w procesie produkcyjnym.

Zsumowanie kosztów bezpośrednich oraz pośrednich daje nam informację odnośnie tego, jakie są łączne koszty wytworzenia produktu przez przedsiębiorstwo.

Jak rozliczać koszty wydziałowe? Kwalifikacja i ewidencja kosztów wydziałowych

Aby prawidłowo rozliczyć koszty wydziałowe, trzeba nie tylko dobrze znać procesy księgowe, ale także rozumieć specyfikę danej branży. Jest to zadanie skomplikowane przede wszystkim w przypadku takich segmentów gospodarki jak branże:

  • produkcyjna,
  • przemysłowa,
  • budowlana.

Celem ewidencji kosztów wydziałowych jest przypisywanie konkretnym produktom/usługom wydatków, które bezpośrednio się do nich nie odnoszą. Źródłem problemu może być prawidłowe przypisanie określonej części kosztów pośrednich do jednostki produktu.

W praktyce precyzyjne rozliczenie kosztów pośrednich jest bardzo trudne, a dokładność kalkulacji prowadzonych w tym zakresie zależy od wielu czynników. Podczas analiz trzeba brać pod uwagę m.in. takie czynniki jak:

  • wybór odpowiednich kluczy podziału (klucze alokacji). W zależności od specyfiki działalności może być to na przykład:
    • masa/objętość danego wyrobu, w tym np. takie jednostki miary jak: tony, metry kwadratowe, metry bieżące, hektolitry, sztuki itd.,
    • liczba godzin wykorzystanych pracowników w celu stworzenia produktu (roboczogodziny),
    • liczba godzin pracy maszyn (maszynogodziny),
    • inne wielkości, które odzwierciedlają wykorzystanie zasobów w przedsiębiorstwie (może być to np. ilość zużytej energii elektrycznej).
  • precyzyjne monitorowanie rozliczania kosztów w czasie – dotyczy to w szczególności bardziej rozbudowanych wyrobów, które wytwarza się na przełomie dwóch lat. Taki stan rzeczy wynika z bardzo prostego faktu: zgodnie z przepisami dotyczącymi rachunkowości koszty faktycznie poniesione w trakcie danego rocznego okresu rozliczeniowego trzeba przypisać do danego roku;
  • relacja pomiędzy kosztami rozliczanymi bezpośrednio oraz pośrednio.

Niestety, ignorowanie tych czynników prowadzi do poważnych konsekwencji. Przede wszystkim do zaburzenia roli informacyjnej – kalkulacje dotyczące kosztów pośrednich mogą wówczas stać się niemiarodajne.

Przykładowo, nierozdzielenie kosztów pośrednich ponoszonych na przestrzeni co najmniej dwóch okresów rozliczeniowych utrudnia prawidłowe wyznaczanie kosztów własnych sprzedaży i wyników finansowych w bieżących i przyszłych okresach.

Przeczytaj więcej w kategorii Koszty.