Strona główna Blog Strona 14

Likwidacja środka trwałego w ewidencji księgowej

0
likwidacja środka trwałego

Maszyna, samochód lub inny środek trwały służył w firmie do prowadzenia działalności gospodarczej, jednak zużył się i nie będzie już przydatny. Należy przeprowadzić proces likwidacji, jednak jak to zrobić? Przedstawiamy najważniejszej informacje o zasadach likwidacji środka trwałego.

Jak przeprowadzić likwidację środka trwałego?

Zacznijmy od tego, czym jest środek trwały. To składnik majątku przedsiębiorstwa, który:

  • jest namacalny i można go zidentyfikować;
  • jest kontrolowany przez jednostkę, jest w jej posiadaniu lub użytkowaniu;
  • można go wycenić na podstawie ceny zakupu, rynkowej wartości lub kosztów wytworzenia;
  • został nabyty, wytworzony lub otrzymany w inny sposób;
  • będzie używany do prowadzenia działalności gospodarczej lub oddany do używania innym podmiotom na podstawie umowy;
  • ma długi okres użytkowania, który przekracza rok;
  • ma wartość początkową powyżej 10 000 zł.

Do środków trwałych zaliczamy nieruchomości, obiekty inżynierii lądowej i wodnej, inwentarz żywy, urządzenia i maszyny, środki transportu, narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie.

Likwidacja środka trwałego to wycofanie go z użytkowania i usunięcie z majątku jednostki. Powodem może być zużycie, utrata przydatności, zniszczenie lub niezdatność do dalszego użytkowania.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Protokół likwidacji środka trwałego i dowód wewnętrzny LT – darmowy wzór do pobrania

Likwidację środka trwałego należy udokumentować protokołem likwidacji oraz dowodem wewnętrznym LT, który potwierdza postawienie środka trwałego w stan likwidacji i pozwala go wyksięgować z ewidencji bilansowej i pozabilansowej.

Dokumenty te pobierzesz tutaj:

Likwidacja środka trwałego w pełni zamortyzowanego i jego księgowanie 

Aby prawidłowo przeprowadzić likwidację środka trwałego, należy podjąć następujące kroki: 

Udokumentować postawienie środka trwałego w stan likwidacji

Takim dokumentem może być np. pisemna decyzja kierownika jednostki lub zatwierdzony przez niego protokół komisji likwidacyjnej.

Na podstawie takiego dokumentu wystawić dowód wewnętrzny LT – likwidacja środka trwałego

Dowód wewnętrzny LT zawiera m.in.:

  1. nazwę;
  2. numer inwentarzowy;
  3. wartość początkową środka trwałego;
  4. sposób i datę likwidacji;
  5. podpisy osób odpowiedzialnych.

Wyksięgować środek trwały z ewidencji bilansowej

Oznacza to, że należy zaksięgować wartość początkową środka trwałego na koncie 01 „Środki trwałe” oraz wartość odpisów amortyzacyjnych na koncie 07 „Odpisy umorzeniowe środków trwałych”.

Jeśli środek trwały nie został całkowicie zamortyzowany, to jego niezamortyzowaną wartość (wartość netto) należy zaksięgować na koncie 76 „Pozostałe koszty operacyjne”. W ten sposób ujmuje się stratę z likwidacji środka trwałego.

Ująć środek trwały w ewidencji pozabilansowej

Zaksięgować wartość początkową środka trwałego na koncie 09 „Środki trwałe w likwidacji”. W ten sposób środek trwały jest wyodrębniony z aktywów trwałych jednostki i oczekuje na fizyczną likwidację. Nie należy dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego w likwidacji.

Przeprowadzić fizyczną likwidację środka trwałego

Może ona polegać na demontażu, zezłomowaniu czy utylizacji środka trwałego.

Sporządzić protokół likwidacyjny

Potwierdza on zakończenie likwidacji i zawiera m.in.:

  • nazwę,
  • numer inwentarzowy,
  • wartość początkową środka trwałego,
  • sposób i datę likwidacji,
  • koszty,
  • przychody związane z likwidacją oraz podpisy osób odpowiedzialnych.

Załącznikiem do protokołu są dowody poniesionych kosztów lub uzyskanych przychodów (np. faktury, potwierdzenie złomowania czy potwierdzenie uiszczenia opłaty środowiskowej).

Wyksięgować środek trwały z ewidencji pozabilansowej

Należy też zaksięgować koszty i przychody związane z likwidacją na kontach 76 „Pozostałe koszty operacyjne” i 75 „Pozostałe przychody operacyjne”.

ZOBACZ TAKŻE:

  1. Czym są środki trwałe? Co się do nich zalicza?
  2. Amortyzacja środków trwałych – co to?
  3. Czym są niskocenne środki trwałe? Definicja, ewidencja i amortyzacja niskocennych składników majątku
  4. Jak rozlicza się środki trwałe w budowie? W jaki sposób ustalić ich wartość początkową?
  5. Samodzielne prowadzenie księgowości – dlaczego warto?

Likwidacja środka trwałego nie w pełni zamortyzowanego

Odpisy amortyzacyjne należy księgować do miesiąca wystawienia dokumentu likwidacji środka trwałego LT. Trzeba pamiętać, że zakończenie amortyzacji następuje nie później niż z chwilą zrównania wartości odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych z wartością początkową środka trwałego, lub przeznaczenia go do likwidacji, sprzedaży lub stwierdzenia niedoboru (art. 32 ust. 1. ustawy o rachunkowości). 

Niezamortyzowana wartość likwidowanego środka trwałego (księgowa wartość netto) należy ująć na koncie 76 „Pozostałe koszty operacyjne”.

Częściowa likwidacja środka trwałego

Częściowa likwidacja środka trwałego polega na odłączeniu części składowej środka trwałego, która nie jest już używana w prowadzonej działalności gospodarczej. Np. tylko jeden element maszyny czy urządzeń uległ zużyciu, czy zniszczeniu i należy go wycofać z użytkowania, a resztę urządzenia nadal wykorzystywać.

Likwidacja a sprzedaż środka trwałego

Dzięki sprzedaży środka trwałego przedsiębiorstwo lub inna jednostka uzyskuje przychód. To odróżnia sprzedaż od likwidacji, która prowadzi do np. złomowania środka trwałego.  

Trzeba pamiętać, że likwidacja środka trwałego nie powoduje powstania przychodu podatkowego, a jedynie koszt podatkowy (w wysokości niezamortyzowanej wartości środka trwałego). Inaczej w przypadku sprzedaży urządzenia, maszyny, nieruchomości czy pojazdu. Sprzedaż powoduje powstanie przychodu podatkowego w wysokości ceny sprzedaży, a koszt podatkowy w wysokości niezamortyzowanej wartości środka trwałego. 

Sprzedaż środka trwałego może wymagać korekty podatku VAT od zakupu, jeśli był on objęty prawem do odliczenia VAT. 

Likwidując środek trwały, należy sporządzić dokument LT. Sprzedaż wymaga natomiast przygotowania faktury sprzedaży.

Likwidacja środka trwałego a VAT

Likwidacja środka trwałego nie wymaga korekty naliczonego podatku VAT (także w po skorzystaniu z prawa do odliczenia podatku naliczonego). 

Podatek od towarów i usług można odliczyć od wydatków związanych z likwidacją środka trwałego, jeżeli był on związany z prowadzoną działalnością opodatkowaną.

Jak przeprowadzić likwidację środka trwałego w Małej Księgowości?

W programie Mała Księgowość możesz zarządzać środkami trwałymi swojej firmy. Aby zlikwidować środek trwały:

  1. W menu otwórz 'Środki trwałe’.
  2. Utwórz dokument 'LT’ służący do likwidacji środka trwałego.

Przeczytaj więcej w kategorii Środki trwałe.

Inwentaryzacja kasy – jak przeprowadzić inwentaryzację gotówki w kasie? Poznaj protokół spisu z natury

0
inwentaryzacja kasy

Inwentaryzacja pieniędzy i innych środków pieniężnych znajdujących się w kasie, to obowiązek przedsiębiorcy. Zasady inwentaryzacji są ściśle określone. Sprawdzamy najważniejsze zasady przeprowadzania spisu z natury, których trzeba przestrzegać.

Na czym polega inwentaryzacja kasy?

Inwentaryzacja kasy (spis z natury) na koniec roku polega na spisaniu, wycenieniu i porównaniu stanu środków pieniężnych znajdujących się w kasie z danymi ksiąg rachunkowych. To obowiązkowy element prowadzenia rachunkowości przez przedsiębiorców, który potwierdza sprawozdania finansowe i zapewnia ich rzetelność.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Jak przeprowadzić inwentaryzację środków pieniężnych?

Inwentaryzację kasy przeprowadza zespół spisowy obecny przy ręcznym liczeniu gotówki i sporządzaniu protokołu. Policzy wszystkie banknoty i monety oraz inne środki pieniężne. Sporządza protokół inwentaryzacji kasy z informacjami o rzeczywistym i księgowym stanie kasy. Zespół musi również wyjaśnić i rozliczyć ewentualne różnice inwentaryzacyjne. Spójrzmy na szczegóły. 

Inwentaryzacja kasy na koniec roku polega na przeliczeniu środków pieniężnych w kasie, w walucie polskiej i obcej oraz innych wartości pieniężnych (np. weksli lub czeków, ich stan, ważność czy terminy płatności). Członkowie zespołu spisowego sprawdzają też wyrywkowo bilon i banknoty w opakowaniach. Należy również porównać stan rzeczywisty z ostatnim raportem kasowym, aby ustalić ewentualne różnice inwentaryzacyjne. 

Inwentaryzacja to również sprawdzenie zasad obrotu gotówkowego w jednostce, m.in. prawidłowego zabezpieczenia pomieszczenia kasowego oraz przechowywanej gotówki (w tym np. stanu działania instalacji alarmowej czy sejfu), przestrzegania pogotowia kasowego, prawidłowości zabezpieczeń środków pieniężnych w drodze z banku do kasy i odwrotnie, poprawności dokumentowania i raportowania wpłat i wypłat czy też potwierdzenia na piśmie odpowiedzialności materialnej kasjera za mienie, które mu powierzono.

Ewidencja księgowa spisu z natury z kasy

Nieodłącznym elementem jest sporządzenie protokołu z inwentaryzacji kasy, zawierającego informacje o stanie gotówki, saldzie kasowym, niedoborach lub nadwyżkach, a także uwagi dotyczące zabezpieczenia kasy i pomieszczenia kasowego. 

Trzeba pamiętać, że niedobór w kasie należy zapisać w ewidencji księgowej, w zależności od tego czy był: 

  • niezawiniony –  taki niedobór księgowany jest jako koszt operacyjny lub strata nadzwyczajna, który wynika np. z błędu w ewidencji czy kradzieży; zapisy księgowe: Wn „Pozostałe koszty operacyjne”, Ma „Rozliczenie niedoborów”;
  • zawiniony – pracownik odpowiedzialny będzie musiał spłacić zobowiązanie; zapisy księgowe będą wyglądały tak: Wn „Pozostałe rozrachunki z pracownikami”, Ma „Rozliczenie niedoborów”. 

Ewentualne różnice rozlicza się w księgach rachunkowych tego roku, na który przypada termin inwentaryzacji.

ZOBACZ TAKŻE:

  1. Kasa fiskalna – dla kogo?
  2. Działalność nierejestrowana a kasa fiskalna
  3. Terminal płatniczy – cena. Jak zdobyć terminal za darmo? Jak wybrać odpowiedni terminal?
  4. Jaka jest kara za brak remanentu? Na czym polega remanent i kto musi go przeprowadzić?
  5. Remanent a składka zdrowotna przedsiębiorcy za 2023 rok – uwzględnij różnice remanentowe podczas ustalania podstawy składki

Jak często przeprowadzać inwentaryzację kasy?

Inwentaryzację kasy należy przeprowadzać przynajmniej raz w roku (w ostatni dzień każdego roku obrotowego).  

Trzeba pamiętać, że inwentaryzacja kasy jest konieczna również w każdym przypadku zmiany kasjera. Możliwy jest również kontrolny spis z natury przeprowadzany w terminach wyznaczonych przez kierownika jednostki/firmy.

Inwentaryzacja kasy na koniec roku

Inwentaryzację kasy – aktywów pieniężnych z wyjątkiem zgromadzonych na rachunkach bankowych –  należy przeprowadzić na ostatni dzień każdego roku obrotowego, czyli w przypadku roku kalendarzowego na dzień 31 grudnia (art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości). Można to zrobić na koniec ostatniego dnia pracy w starym roku lub na początek pierwszego dnia pracy w nowym roku, pod warunkiem że stan kasy jest dokładnie taki, jak w dniu bilansowym.

Protokół inwentaryzacji kasy

Protokół inwentaryzacji kasy to dokument, który potwierdza, że przeliczono środki pieniężne w kasie i porównano je z zapisami księgowymi. Zawiera informacje o stanie gotówki, saldo kasowym, ewentualnych niedoborach lub nadwyżkach, a także o zabezpieczeniu kasy i pomieszczenia kasowego. 

W protokole powinny znaleźć się następujące dane: 

  • nazwa jednostki,
  • oznaczenie kasy,
  • data inwentaryzacji,
  • dane przewodniczącego i członków zespołu spisowego oraz osoby materialnie odpowiedzialnej,
  • informacja o stanie gotówki (z podziałem na nominały, ilość i kwotę w zł),
  • wartość salda kasowego,
  • nadwyżka/niedobór wraz z wyjaśnieniem przyczyn powstania,
  • ostatni numer raportu kasowego (ostatni numer dowodu KP/KW),
  • ewentualne uwagi,
  • podpisy członków zespołu spisowego oraz osoby odpowiedzialnej materialnie.  

Protokół należy sporządzić w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach. Należy go przechowywać wraz z inną dokumentacją księgową przez 5 lat od dnia jego sporządzenia.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Przeczytaj więcej w kategorii Prawo gospodarcze.

Sprzedaż udziałów w spółce z o.o.

0
sprzedaż udziałów w spółce z o.o.

Sprzedaż udziałów w spółce z o.o. jest czynnością prawną, która polega na przeniesieniu praw i obowiązków związanych z posiadaniem udziałów w spółce na inną osobę lub podmiot. Oto najważniejsze informacje dotyczące zasad zbycia udziałów. Sprawdźmy, z czym wiąże się ta operacja.

Jak wygląda sprzedaż udziałów w spółce z o.o.?

Sprzedaż udziałów wymaga spełnienia kilku warunków formalnych, takich jak: 

  • formy pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi – umowa sprzedaży udziałów musi być zawarta w tej formie pod rygorem nieważności (art. 180 kodeksu spółek handlowych), z wyjątkiem spółek zarejestrowanych w systemie S24;
  • zawiadomienia spółki – spółka musi zostać poinformowana o zbyciu udziałów przez zbywcę lub nabywcę, w przeciwnym razie zbycie nie jest skuteczne (sprzedający nadal traktowany jest jako wspólnik), spółkę należy zawiadomić w terminie 7 dni od zawarcia umowy;
  • zgody spółki/innych wspólników – jeżeli umowa spółki lub statut spółki uzależnia zbycie udziałów od zgody spółki, lub w inny sposób je ogranicza, potrzebna jest zgoda zarządu spółki lub sądu rejestrowego. Zbycie udziałów bez zgody jest nieważne;
  • zapłacić podatek dochodowy od zysku ze sprzedaży udziałów (19%, obowiązek zbywcy, który uzyskał dochód) oraz podatek od czynności cywilnoprawnych (PCC 1% (więcej informacji na ten temat niżej).  

Sprzedaż udziałów wymaga aktualizacji księgi udziałów i wpisu do KRS. Zarząd spółki ma obowiązek wprowadzić zmiany do księgi udziałów i złożyć do sądu rejestrowego nową listę wspólników. W przypadku zmiany wspólnika posiadającego co najmniej 10% udziałów, konieczne jest również dokonanie wpisu do rejestru przedsiębiorców KRS.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Sprzedaż udziałów w spółce z o.o. cudzoziemcowi

Sprzedaż udziałów w spółce z o.o. cudzoziemcowi jest możliwa, jednak należy sprawdzić, czy umowa spółki (lub ustawy) nie zawiera ograniczeń co do zbywalności udziałów lub udziela zgody na zbycie udziałów cudzoziemcowi.  

Jeśli spółka jest właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości na terytorium Polski, cudzoziemiec musi uzyskać zezwolenie na nabycie lub objęcie udziałów od ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Zezwolenie wydaje się na wniosek cudzoziemca, jeżeli: nabycie udziałów przez cudzoziemca nie spowoduje zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego,  a potencjalny nabywca wykaże, że zachodzą okoliczności potwierdzające jego więzi z Rzeczpospolitą Polską. 

Do takich okoliczność należy posiadanie polskiej narodowości lub polskiego pochodzenia, zawarcie małżeństwa z obywatelem RP, posiadanie zezwolenia na pobyt czasowy, stały lub rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, członkostwo w organie zarządzającym przedsiębiorców (kontrolowana osoba prawna lub spółka handlowa) oraz wykonywania w Polsce działalności gospodarczej lub rolniczej. 

Zezwolenia nie wymaga nabycie udziałów przez obywateli i podmioty z państw Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Konfederacji Szwajcarskiej. 

Oczywiście zbywca i nabywca, który nie jest obywatelem Polski, muszą dopilnować pozostałych zasad, którymi obwarowana jest sprzedaż udziałów w spółce z o.o. (m.in. sporządzić umowę sprzedaży, zawiadomić spółkę oraz uzyskać zgodę innych wspólników).

Sprzedaż udziałów w spółce z o.o między wspólnikami

Sprzedaż udziałów między wspólnikami wymaga sprawdzenia umowy spółki, bo ta może zawierać ograniczenia lub wymogi dotyczące zbywania udziałów, np. prawo pierwokupu, zgodę spółki/innych wspólników czy zakaz konkurencji. 

Czy do sprzedaży udziałów potrzebny jest notariusz? Tak, bo umowa sprzedaży udziałów musi być zawarta w formie pisemnej pod rygorem nieważności (podpisy muszą być złożone w obecności notariusza, wyjątek dotyczy spółek ujętych w S24). 

Obie strony transakcji muszą przestrzegać również pozostałych zasad obowiązujących przy sprzedaży udziałów między wspólnikami spółki z o.o.

ZOBACZ TAKŻE:

  1. Umorzenie udziałów w spółce z o.o. – procedura przymusowego i dobrowolnego umorzenia udziałów wspólnika
  2. Czy dziecko może mieć udziały w firmie?
  3. Kiedy zapłacisz podatek od czynności cywilnoprawnych? Kto jest z niego zwolniony? Ile wynosi PCC?
  4. Kiedy potrzebny jest notariusz?
  5. Prawa i obowiązki wspólników spółki wg. Kodeksu spółek handlowych
  6. Koszty notarialne

Jeżeli umowa sprzedaży udziałów musi być zawarta w obecności notariusza, który poświadcza własnoręczność podpisów stron, to jakie będą koszty notarialne? 

Wspólnicy zapłacą notariuszowi w zależności od wartości udziałów. Wynagrodzenie będzie wynosiło 1/10 maksymalnej stawki: 

1) do 3000 zł – 100 zł;

2) powyżej 3000 zł do 10 000 zł – 100 zł + 3% od nadwyżki powyżej 3000 zł;

3) powyżej 10 000 zł do 30 000 zł – 310 zł + 2% od nadwyżki powyżej 10 000 zł;

4)powyżej 30 000 zł do 60 000 zł – 710 zł + 1% od nadwyżki powyżej 30 000 zł;

5) powyżej 60 000 zł do 1 000 000 zł – 1010 zł + 0,4% od nadwyżki powyżej 60 000 zł;

6) powyżej 1 000 000 zł do 2 000 000 zł – 4770 zł + 0,2% od nadwyżki powyżej 1 000 000 zł;

7) powyżej 2 000 000 zł – 6770 zł + 0,25% od nadwyżki powyżej 2 000 000 zł.

Sprzedaż udziałów bez notariusza

Czy możliwa jest sprzedaż udziałów bez notariusza? Z zasady nie, jednak ustawodawca przewidział furtkę. Podpisy notarialnie poświadczone nie będą potrzebne jeżeli spółka z o.o. została założona poprzez system S24 i umowa sprzedaży zostanie podpisana w S24. Należy pamiętać, że taka sprzedaż opiera się na wzorcu umowy, którego nie można zmienić. To oznacza, że jeżeli stronom transakcji zależy na umieszczeniu w umowie niestandardowych zapisów, to zbywca i nabywca powinni podpisać ją u notariusza.

Sprzedaż udziałów w spółce z o.o. a podatek

Od sprzedaży udziałów w spółce z o.o. należy odprowadzić podatek: 

  • od czynności cywilnoprawnych (PCC), który wynosi 1% wartości udziałów, płaci go nabywca udziałów, chyba że strony postanowią inaczej, nabywca udziałów zobowiązany jest do złożenia w urzędzie skarbowym deklaracji podatkowej PCC-3 w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy;
  • dochodowy (PIT lub CIT) wynoszący 19% dochodu uzyskanego ze sprzedaży udziałów, płaci go zbywca udziałów; dochód ten stanowi różnicę pomiędzy ceną sprzedaży a kosztem uzyskania udziałów, rozliczenie podatku PIT/CIT następuje na formularzu PIT-38 lub CIT-8.

Sprzedaż udziałów jest zwolniona z podatku od towarów i usług (VAT) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40a ustawy o VAT.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Przeczytaj więcej w kategorii Spółki.

Umorzenie udziałów w spółce z o.o. – procedura przymusowego i dobrowolnego umorzenia udziałów wspólnika

0
umorzenie udziałów w spółce z o.o.

Umorzenie udziałów jest jednym ze sposobów na wyjście wspólnika ze spółki. Na czym polega, jak je przeprowadzić, co dzieje się z umorzonymi udziałami i czy ta czynność jest opodatkowana – odpowiedzi te i inne najważniejsze pytania znajdą się w naszym raporcie.

Na czym polega umorzenie udziałów w spółce z o.o.?

Umorzenie udziałów w spółce z o.o. polega na likwidacji udziałów posiadanych przez jednego lub więcej wspólników. Oznacza to wygaśnięcie związanych z nimi praw udziałowych. Zasady umorzenia udziałów w spółce reguluje art. 199. kodeksu spółek handlowych. 

Umorzenie może nastąpić:

  • za zgodą wspólnika (umorzenie dobrowolne),
  • bez jego zgody (umorzenie przymusowe),
  • automatycznie w razie ziszczenia się określonego zdarzenia (umorzenie automatyczne).  

Umorzenie udziałów może skutkować obniżeniem kapitału zakładowego spółki lub umorzeniem z czystego zysku. 

Czego wymaga umorzenie udziałów? Podjęcia uchwały przez zgromadzenie wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej.  

Zgodnie z kodeksem spółek handlowych, uchwała powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Wynagrodzenie za umorzenie udziałów w spółce

Wynagrodzenie, w przypadku umorzenia przymusowego, nie może być niższe od wartości przypadających na udział aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników.  

W przypadku umorzenia przymusowego uchwała powinna zawierać również uzasadnienie. 

Należy pamiętać, że wspólnik może zgodzić się na umorzenie bez wynagrodzenia – w takim przypadku nie ma odpłatnego zbycia udziałów i nie ma konieczności odprowadzenia podatku.

Umorzenie dobrowolne

Udział może być umorzony za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę. Takie umorzenie określane jest dobrowolnym (art. 199. § 1 k.s.h.).

Oto jak wygląda umorzenie udziałów w spółce krok po kroku: 

  • wspólnik wyraża zgodę na umorzenie i określa liczbę i wartość udziałów, kwotę wynagrodzenia i datę umorzenia;
  • zgromadzenie wspólników podejmuje uchwałę o umorzeniu udziałów, w której wskazuje podstawę prawną, wysokość wynagrodzenia i źródło finansowania umorzenia;
  • spółka i wspólnik zawierają umowę nabycia udziałów przez spółkę w celu ich umorzenia. Umowa ta musi być sporządzona w formie pisemnej z notarialnie poświadczonymi podpisami;
  • spółka zgłasza zmiany do KRS, jeśli umorzenie udziałów wiąże się z obniżeniem kapitału zakładowego lub zmianą umowy spółki. 

Umorzenie dobrowolne następuje z chwilą nabycia udziałów przez spółkę. Wspólnik, którego udziały zostały umorzone, traci status udziałowca i otrzymuje wynagrodzenie za umarzane udziały. Wynagrodzenie to może być ustalone dowolnie przez strony.

Umorzenie przymusowe

Umorzenie przymusowe polega na umorzeniu udziałów wspólnika, bez jego zgody, z przyczyn określonych w umowie spółki. Zazwyczaj celem jest usunięcie ze spółki niepożądanego wspólnika. 

Przykłady takich przyczyn to następujące działania wspólnika: 

  • działa w sposób konkurencyjny wobec spółki;
  • ujawnia tajemnice przedsiębiorstwa;
  • wyrządzenie szkody spółce;
  • jego wkład niepieniężny do spółki ma wady;
  • nie wywiązuje się ze swoich obowiązków wynikających z umowy spółki lub uchwały wspólników, np. zwlekał z wnoszenie dopłat;
  • jego udziały zostały zajęte przez komornika;
  • wspólnik zmarł i pozostali udziałowcy nie chcą, aby w jego miejsce wystąpili następcy prawni. 

Umorzenie przymusowe wymaga uchwały zgromadzenia wspólników. W uchwale należy precyzyjnie określić podstawę prawną umorzenia, wysokość wynagrodzenia za umarzane udziały i uzasadnienie.

 Wynagrodzenie nie może być niższe od wartości aktywów netto przypadających na udział wspólnika. Umorzenie przymusowe może skutkować obniżeniem kapitału zakładowego spółki lub umorzeniem z czystego zysku.

ZOBACZ TAKŻE:

  1. Czy dziecko może mieć udziały w firmie?
  2. Jak przebiega likwidacja spółki komandytowej? Czy można zamknąć spółkę bez likwidacji?
  3. Prawa i obowiązki wspólników spółki wg. Kodeksu spółek handlowych
  4. Spółka akcyjna – podstawowe informacje
  5. Prezes zarządu w spółkach kapitałowych – czym się zajmuje?

Umorzenie automatyczne

Umorzenie automatyczne udziałów w spółce z o.o. występuje, kiedy dochodzi do zdarzenia określonego w umowie spółki. W takiej sytuacji udziały są umarzane bez zgody wspólnika i uchwały zgromadzenia wspólników. Wystarczy potwierdzenie przez zarząd, że nastąpiło umorzenie. 

Umorzenie automatyczne możliwe jest dzięki kodeksowi handlowemu, który daje wspólnikom prawo do zapisania w umowie spółki stosownych regulacji. Należy jednak pamiętać, że zdarzenie musi być wskazane w umowie spółki, być obiektywnie możliwe do stwierdzenia i nie powinno podlegać uznaniowości. 

Jednym z najbardziej popularnych zdarzeń prowadzących do umorzenia automatycznego jest śmierć wspólnika przy wyłączeniu wstąpienia spadkobierców do spółki. Inne zdarzenie to osiągnięcie określonego parametru finansowego przez spółkę czy skazanie wspólnika prawomocnym wyrokiem sądu, czy utraty kwalifikacji zawodowych.  

Wysokość wynagrodzenia za umorzony automatycznie udział powinna być określona w umowie spółki lub w uchwale zgromadzenia wspólników. Finansowanie umorzenia automatycznego następuje z czystego zysku lub poprzez obniżenie kapitału zakładowego spółki. 

Wynagrodzenie za umorzony udział nie może być niższe od wartości aktywów netto przypadających na udział, chyba że wspólnik wyrazi zgodę na nieodpłatne umorzenie.

Umorzenie udziałów a obniżenie kapitału spółki

Jeżeli umorzenie udziałów wiąże się z obniżeniem kapitału spółki, to należy przeprowadzić tzw. postępowanie konwokacyjne. Na czym ono polega? 

To procedura, która ma chronić wierzycieli spółki z o.o. w przypadku obniżenia kapitału zakładowego. Polega na: 

  • ogłoszeniu w Monitorze Sądowym i Gospodarczym o obniżeniu kapitału zakładowego i wezwaniu wierzycieli spółki do wniesienia ewentualnego sprzeciwu w terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, jeżeli nie zgadzają się na obniżenie;
  • zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, którzy zgłosili sprzeciw w wyznaczonym terminie;
  • zgłoszeniu do KRS uchwały o obniżeniu kapitału zakładowego. 

Warto pamiętać, że w przypadku umorzenia z czystego zysku nie ma konieczności obniżenia kapitału zakładowego i tym samym przeprowadzenia postępowania konwokacyjnego.

Umorzenie udziałów w spółce z o.o – podatek

Opodatkowanie umorzenia udziałów zależy od tego, czy jest to umorzenie dobrowolne, przymusowe, czy automatyczne oraz, czy umorzenie jest nieodpłatne.

Jeżeli doszło do umorzenia dobrowolnego, to nabycie udziałów od wspólnika w celu ich umorzenia, traktuje się jako odpłatne zbycie udziałów i podlega ono opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30b ustawy o PIT (opodatkowanie dochodów stawką 19%). Jeśli umorzenie jest nieodpłatne, nie powstaje obowiązek podatkowy.  

Umorzenie przymusowe lub automatyczne również podlega opodatkowaniu podatkiem według stawki 19%.

 Podatek jest płatny od wartości wynagrodzenia za umorzone udziały, a te nie może być niższe od wartości aktywów netto przypadających na udział. Obowiązek podatkowy nie powstaje w przypadku wyrażenia przez wspólnika zgody na nieodpłatne umorzenie.

Umorzenie udziałów w spółce z o.o – księgowanie

Sposób księgowania umorzenia udziałów zależy od źródła finansowania umorzenia oraz od tego, czy umorzenie wiąże się z obniżeniem kapitału zakładowego spółki. 

Jeżeli doszło do umorzenia udziałów z czystego zysku (bez obniżenia kapitału zakładowego), to spółka zwiększa rezerwę kapitałową o wartość nominalną umorzonych udziałów, a następnie pomniejsza ją o kwotę wynagrodzenia wypłaconego wspólnikowi.

 W przypadku umorzenia udziałów z czystego zysku z obniżeniem kapitału zakładowego, spółka zmniejsza kapitał zakładowy o wartość nominalną umorzonych udziałów, a następnie zwiększa rezerwę kapitałową o różnicę między wartością nominalną a rynkową umorzonych udziałów.  

Jeżeli udziały umorzono w drodze obniżenia kapitału zakładowego bez zastosowania czystego zysku, spółka zmniejsza kapitał zakładowy o wartość nominalną umorzonych udziałów, a następnie wypłaca wspólnikowi wynagrodzenie z kapitału zapasowego lub z zysku z lat ubiegłych.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Przeczytaj więcej w kategorii Spółki.

Wakacje od ZUS – założenia, kiedy wejdzie w życie?

0
wakacje od zus

Czym są wakacje od ZUS? To propozycja rządu, która ma odciążyć finansowo mikroprzedsiębiorców prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą. Każdy z nich musi rozliczać i opłacać do ZUS składki na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe i wypadkowe), Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy oraz ubezpieczenie zdrowotne (ubezpieczenie chorobowe jest dobrowolne). W 2024 roku to 1485,31 zł miesięcznie plus składka zdrowotna.

Teraz składek na ZUS (oprócz zdrowotnej) nie muszą opłacać tylko młodzi przedsiębiorcy, którzy rozpoczęli działalność gospodarczą. Przez 6 miesięcy mają prawo do tzw. ulgi na start. Po upływie tego okresu mogą zdecydować się na obniżoną składkę ZUS przez 24 miesiące, a następnie Mały ZUS Plus.

Wakacje od ZUS – założenia projektu

Obowiązkowe składki na ZUS to dla wielu przedsiębiorców duże obciążenie, bo ubezpieczenia społeczne i zdrowotne trzeba zapłacić bez względu na kondycję firmy. Jednak już wkrótce niektórzy właściciele firm będą mogli wziąć wakacje od ZUS i złapać oddech i kontynuować działalność. Przedstawiamy wszystko, co wiadomo o wakacjach od składek, kto skorzysta ze zwolnień, i które opłaty nadal będą obowiązkowe.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

 

Oto główne założenia rządowego projektu wakacji od ZUS: 

  • zwolnienie z opłacania składek na ubezpieczenia społeczne – przedsiębiorcy prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą będą mogli zrezygnować z obowiązkowych ubezpieczeń społecznych (emerytalnego, rentowego, wypadkowego) oraz składek na Fundusz Pracy i Fundusz Solidarnościowy przez jeden miesiąc w roku kalendarzowym. Składki te sfinansuje budżet państwa, to znaczy, że płatnik nie straci żadnych praw ani świadczeń, forma rozliczenia podatku dochodowego nie będzie miała znaczenia;
  • składka zdrowotna – przedsiębiorca nadal będzie miał obowiązek opłacania składek na ubezpieczenie zdrowotne;
  • podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe za okres wakacji od ZUS stanowić będzie najniższa obowiązująca danego ubezpieczonego podstawa wymiaru składek;
  • wniosek o zwolnienie tylko w formie elektronicznej – aby skorzystać z wakacji od składek, płatnik będzie musiał złożyć stosowny wniosek w systemie teleinformatycznym ZUS, w miesiącu poprzedzającym miesiąc, który ma być objęty zwolnieniem. Nie będzie możliwości wycofania ani korekty wniosku, ZUS wezwie wnioskodawcę do usunięcia ewentualnych braków formalnych w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania (nieusunięcie tych braków sprawi, że wniosek nie zostanie rozpatrzony);
  • czas rozpatrzenia wniosku – ZUS ma do 40 dni na decyzję o zwolnieniu płatnika ze składek od dnia złożenia kompletnego wniosku;
  • obowiązki przedsiębiorcy – przedsiębiorca korzystający z wakacji od ZUS będzie zobowiązany do przesłania:
    • deklaracji rozliczeniowej,
    • imiennych raportów miesięcznych z informacją o składkach na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne za siebie i ewentualnie innych ubezpieczonych,
  • wakacje od ZUS będą stanowić pomoc de minimis (wsparcie publiczne dla przedsiębiorców, którego nie trzeba zgłaszać do Komisji Europejskiej, ponieważ nie narusza konkurencji na rynku, nie może przekroczyć 200 tys. euro brutto w ciągu trzech lat lub 100 tys. euro dla firm transportowych).   

Warto pamiętać, że te założenia mogą się jeszcze zmienić przed przyjęciem projektu przez rząd. Według szacunków Ministerstwa Rozwoju i Technologii ze zwolnienia skorzysta ok. 1,8 mln osób, a jego koszt sięgnie ok. 1,73 mld zł w 2024 r.

ZOBACZ TAKŻE:

  1. Kto to jest mały przedsiębiorca? Dlaczego warto to ustalić? Definicja małego, mikro i średniego przedsiębiorcy wg. prawa przedsiębiorców
  2. Składki ZUS w kosztach jednoosobowej działalności gospodarczej – kiedy można je odliczyć?
  3. Ile wyniosą składki ZUS przedsiębiorcy w 2024 roku?
  4. Wniosek o zwrot składki zdrowotnej
  5. Jak nie płacić ZUS w 2024 roku? 7 sposobów na to, jak legalnie nie płacić składek na ubezpieczenia społeczne

Kto będzie mógł skorzystać z wakacji od ZUS?

Nie każdy przedsiębiorca będzie mógł skorzystać ze składkowego urlopu. Według rządowego projektu zwolnienie nie będzie przysługiwać przedsiębiorcom:

  • zatrudniającym więcej niż 10 pracowników i osiągającym roczny obrót przekraczający 2 mln euro;
  • prowadzącym działalności na rzecz byłych pracodawców;
  • którzy nie podlegają ubezpieczeniom społecznym z tytułu działalności gospodarczej i nie dysponują limitem pomocy de minimis.

Kiedy urlop dla przedsiębiorców wejdzie w życie?

Zgodnie z zapowiedziami przedstawicieli rządu, projekt ustawy od wakacji od ZUS jest teraz konsultowany między ministerstwami i zostanie przyjęty przez Radę Ministrów jeszcze w pierwszym kwartale 2024 roku, następnie trafi do Sejmu, a w życie wejdzie 1 października 2024 r.  

Rząd chce, aby pierwsi przedsiębiorcy mogli skorzystać z wakacji składkowych już w listopadzie 2024 roku. Jednak ostateczny termin zależy od przebiegu prac legislacyjnych (m.in. czasu procedowania nowych przepisów w Sejmie).

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Przeczytaj więcej w kategorii ZUS.

Ulga na złe długi – warunki skorzystania z ulgi na podatek od niezapłaconych faktur dla PIT, CIT i VAT

0
ulga na złe długi

Ulga na złe długi to sposób na odzyskanie podatku od niezapłaconych faktur przychodowych. Jest instrumentem, który ma chronić wierzycieli. Spójrzmy, na czym polega i jak ją stosować.

Ulga na złe długi – kiedy można z niej skorzystać?

Ulga na złe długi jest prawem do pomniejszenia podstawy opodatkowania dla przedsiębiorców, którzy nie dostają pieniędzy w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu płatności.

Z ulgi można skorzystać, jeżeli jest się podatnikiem podatku VAT oraz podatku dochodowego PIT lub CIT. Warunki i terminy jej stosowania różnią się w zależności od rodzaju podatku.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Ulga na złe długi w VAT

W przypadku ulgi na złe długi VAT podatnik może skorygować podstawę opodatkowania i podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju, jeżeli wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności, określonego w umowie, lub na fakturze. 

Podatnik musi być zarejestrowany jako podatnik VAT czynny na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje korekty. Nie mogą również upłynąć 3 lata od końca roku, w którym wystawiono fakturę. 

Jeżeli kontrahentem jest podmiot niebędący podatnikiem VAT czynnym, to dodatkowo konieczne jest potwierdzenie nieściągalności wierzytelności prawomocnym orzeczeniem sądu, wpisem do rejestru długów lub ogłoszeniem upadłości konsumenckiej.

Warunki skorzystania z ulgi na złe długi – CIT

Podatnik może zmniejszyć podstawę opodatkowania o wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze lub w umowie. 

Aby skorzystać z ulgi na złe długi, wierzyciel i dłużnik muszą być podatnikami CIT podlegającymi nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Dodatkowo dłużnik nie może być w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub likwidacji (na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym wierzyciel składa zeznanie podatkowe) oraz nie upłynęły 24 miesiące od końca roku kalendarzowego, w którym wierzyciel wystawił fakturę/zawarł umowę. 

Wierzytelność nie może być zbyta ani zabezpieczona na rzecz innego podmiotu. Należy ją udokumentować fakturą wystawioną w terminie określonym w ustawie o VAT. Należy pamiętać, że nie mogą upłynąć 3 lata od końca roku, w którym wystawiono fakturę.

Zmniejszenie podstawy opodatkowania dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty. Zmniejszenie to ma również wpływ na wysokość zaliczek na podatek dochodowy lub ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Ulga na złe długi – PIT

Ulga na złe długi w podatku dochodowym ma zastosowanie do transakcji handlowych, dla których termin zapłaty upłynął po 31 grudnia 2019 roku. Podatnik może stosować ulgę na złe długi także przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy lub ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Po uregulowaniu należności zarówno wierzyciel, jak i dłużnik dokonują korekty powrotnej.

Jakie są zasady ulgi na złe długi w PIT? Wierzyciel i dłużnik muszą być podatnikami PIT podlegającymi nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Dłużnik nie może być w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub likwidacji. Na koniec, od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura/rachunek lub została zawarta umowa.

Ulga na złe długi w PIT może być zastosowana tylko po spełnieniu tych warunków.

Wierzytelność musi być udokumentowana fakturą, wystawioną w terminie określonym w ustawie o VAT (nie mogą upłynąć 3 lata od końca roku, w którym wystawiono fakturę).

Zmniejszenie podstawy opodatkowania dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty. Zmniejszenie to ma również wpływ na wysokość zaliczek na podatek dochodowy lub ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Jeżeli dłużnik ureguluje należność po dokonaniu korekty, wierzyciel dokonuje korekty powrotnej, czyli zwiększenia podstawy opodatkowania o wartość wierzytelności w rozliczeniu za okres, w którym nastąpiła zapłata.

Ulga na złe długi – jakie są obowiązki dłużnika?

Spójrzmy teraz na obowiązki dłużnika, który nie zapłacił za fakturę, związane z ulgą na złe długi w podatku VAT i podatku dochodowym. 

W przypadku podatku VAT dłużnik musi skorygować odliczoną kwotę podatku, wynikającej z niezapłaconej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. 

W podatku dochodowym dłużnik musi zwiększyć podstawę opodatkowania o wartość zobowiązania, które nie zostało uregulowane, w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty.

Ulga na złe długi – co po spłacie długów?

Po uregulowaniu należności zarówno wierzyciel, jak i dłużnik dokonują korekty powrotnej. Korekta powrotna polega na przywróceniu stanu sprzed zastosowania ulgi na złe długi, czyli zwiększeniu podatku należnego u wierzyciela i podatku odliczonego u dłużnika w podatku VAT oraz zwiększeniu podstawy opodatkowania u wierzyciela i zmniejszeniu podstawy opodatkowania u dłużnika w podatku dochodowym. Korekty powrotnej dokonuje się w rozliczeniu za okres, w którym nastąpiła zapłata.

Ulga na złe długi w zeznaniu rocznym

Ulgę na złe długi wykazuje się w załączniku PIT/WZ (w przypadku PIT-36, PIT-36L) wraz z opisaniem rodzaju wierzytelności. Dane dłużnika i wierzytelności (część B) wypełnia wierzyciel. Dane wierzyciela i zobowiązania (część C) wypełnia dłużnik, który dolicza do swojego zobowiązania płatności, których nie uregulował.

PIT/WZ zawiera nazwę dłużnika/nazwę wierzyciela, identyfikator podatkowy NIP, numer faktury/rachunku/umowy, datę wystawienia takiego dokumentu lub zawarcia umowy, datę upływu terminu zapłaty oraz wartość zobowiązania.

Uwaga! Jeżeli w grę wchodzi wiele wierzytelności/długów nierozliczonych, to nie należy ich sumować. Ta zasada obowiązuje również w przypadku długów dotyczących tej samej osoby czy podmiotu. Każdą wierzytelność lub dług trzeba wypełnić w innej części.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Przeczytaj więcej w kategorii Rozliczanie podatku.

Koncesja na alkohol – ile kosztuje, kto ją wydaje? Jakie warunki należy spełnić, aby uzyskać zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych??

0
koncesja na alkohol

Koncesja na alkohol to potoczna nazwa zezwolenia  na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych. Kwestie dotyczące sprzedaży napojów alkoholowych reguluje ustawa z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz przepisy gminne. 

Trzeba pamiętać, że rozróżnienie koncesji zależy od mocy i rodzaju alkoholu:

  • piwo oraz napoje zawierające do 4,5% alkoholu,
  • napoje zawierające 4,5% – 18 % alkoholu (z wyjątkiem piwa),
  • napoje z zawartością alkoholu powyżej 18%.

Sprzedaż alkoholu regulują przepisy, a za brak odpowiedniego zezwolenia grozi grzywna od 100 zł do nawet 1,8 mln zł. Oto niezbędne informacje dla każdego restauratora, właściciela baru lub sklepu, który chce uatrakcyjnić swoją ofertę, sprzedając napoje alkoholowe. 

Koncesja na alkohol – kto wydaje zezwolenie na sprzedaż alkoholu?

Zezwolenie na sprzedaż alkoholu wydaje właściwy ze względu na lokalizację punktu sprzedaży wójt, burmistrz albo prezydent miasta. Koncesja na alkohol wydawana jest na wniosek przedsiębiorcy, który musi spełnić określone warunki i dołączyć niezbędne dokumenty. 

Zezwolenie jest wydawane na określony czas i podlega opłatom rocznym. Można je cofnąć w przypadku naruszenia przepisów prawa (np. sprzedaży alkoholu nieletnim) lub podania nieprawdziwych danych w oświadczeniu o wartości sprzedaży alkoholu. 

Warto dodać, że na sprzedaż hurtową napojów alkoholowych potrzebne jest zezwolenie marszałka województwa (dla alkoholu do 18%) lub ministra właściwego do spraw gospodarki (dla alkoholu powyżej 18%).

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Jakie warunki trzeba spełnić, żeby dostać koncesję na sprzedaż alkoholu?

Spójrzmy, jakie warunki musi spełnić przedsiębiorca, aby otrzymać zezwolenie na sprzedaż alkoholu. Oto kolejne kroki:

  • Złożenie wniosku o zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych do właściwego organu gminy, w zależności od lokalizacji punktu sprzedaży.

Wniosek powinien zawierać dane przedsiębiorcy, adres punktu sprzedaży, rodzaj zezwolenia i okres jego ważności. Wniosek można złożyć osobiście, listownie lub elektronicznie.

  • Dołączenie do wniosku niezbędnych dokumentów: zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej lub odpis z KRS, dokument potwierdzający tytuł prawny do lokalu, zgodę właściciela lub zarządcy budynku, decyzję sanepidu o spełnieniu warunków sanitarnych.
  • Wniesienie opłaty za zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych (jej wysokość zależy od rodzaju i mocy alkoholu). Opłatę należy wpłacić na konto urzędu gminy przed wydaniem zezwolenia.

Wysokość opłaty za pozwolenie na prowadzenie sprzedaży alkoholu

Opłata wynosi:

  • 525 zł dla napojów do 4,5% alkoholu oraz piwa lub 1,4% wartości sprzedaży w poprzednim roku w przypadku przedsiębiorcy, który w poprzednim roku uzyskał wartość sprzedaży wyższą niż 37 500 zł.
  • 525 zł dla napojów od 4,5% do 18% alkoholu (bez piwa) lub 1,4% wartości sprzedaży w poprzednim roku – przedsiębiorcy, których sprzedaż w poprzednim roku przekroczyła 37 500 zł.
  • 2100 zł dla napojów powyżej 18% alkoholu lub 2,7% wartości sprzedaży w poprzednim roku – przedsiębiorcy, których sprzedaż w poprzednim roku przekroczyła 77 000 zł.
  • Urząd ma miesiąc (lub dwa miesiące w uzasadnionych przypadkach) na rozpatrzenie wniosku i wydanie decyzji. Przedsiębiorca może zaskarżyć negatywną decyzję do samorządowego kolegium odwoławczego, a następnie do sądu administracyjnego.

Przedsiębiorcy, którzy starają się o zezwolenie w trakcie roku, obliczają opłatę za zezwolenie proporcjonalnie do okresu ważności zezwolenia.

Posiadacz koncesji musi:

  1. zaopatrywać się w alkohol u legalnych producentów i hurtowników;
  2. okazywać dowód opłaty za zezwolenie;
  3. prowadzić sprzedaż tylko w miejscu wymienionym w zezwoleniu i w punkcie spełniającym wymogi gminy;
  4. zgłaszać zmiany danych zawartych w zezwoleniu;
  5. przestrzegać zasad i warunków określonych przepisami prawa.

Koncesja na alkohol w restauracji

Restaurator, który planuje sprzedaż alkoholu w swoim lokalu, potrzebuje zezwolenia.

W przypadku zezwolenia na sprzedaż alkoholu w restauracji obowiązują nieco inne zasady niż w przypadku koncesji na sprzedaż w sklepie lub na stacji paliw. Zezwolenie wydawane jest na minimum 4 lata (a nie na minimum 2 lata). To nie wszystko.

Trzeba pamiętać, że właściciel restauracji musi mieć zezwolenie na sprzedaż każdego rodzaju alkoholu (w jednym wniosku można wystąpić o trzy zezwolenia). Ta zasada obowiązuje też w innych punktach sprzedaży piwa, wina czy innych trunków.

Koncesja na alkohol w restauracji kosztuje tyle samo, co w przypadku zezwoleń na sprzedaż w sklepach lub innych punktach. Pracując nad biznesplanem restauracji, warto uwzględnić koszt zezwoleń. Początkowa opłata może wzrosnąć jeżeli wzrośnie wartość sprzedaży alkoholu (wyniesie 1,4% lub 2,7% wartości sprzedaży z poprzedniego roku).

Koncesja na alkohol w barze mobilnym

Przedsiębiorca, który chce sprzedawać piwo czy wino w mobilnym barze (np. foodtracku) musi mieć zezwolenie na sprzedaż alkoholu w takim punkcie. Dodatkowo sprzedaż może być prowadzona tylko w konkretnym miejscu (stąd potrzebna umowa najmu, dzierżawy lub własności nieruchomości, na której stanie mobilny bar).

Warto jednocześnie pamiętać, że przepisy pozwalają na wydanie jednorazowego zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych.

Jednorazowa koncesja na alkohol

Aby uzyskać jednorazowe zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych, należy złożyć wniosek do wójta, burmistrza lub prezydenta. Przed otrzymaniem zezwolenia należy uiścić opłatę. Wniosek będzie rozpatrzony w ciągu 30 dni (w uzasadnionych przypadkach termin jest wydłużany do 2 miesięcy). Zezwolenie ważne jest do 2 dni.

Opłata za koncesję? To:

  • 43,75 zł za sprzedaż napojów alkoholowych do 4,5% oraz piwa,
  • 43,75 zł za sprzedaż napojów alkoholowych powyżej 4,5% do 18% (z wyjątkiem piwa),
  • 175 zł za sprzedaż napojów alkoholowych powyżej 18%.

Koncesja na alkohol – odległość od szkoły i kościoła

Odległość miejsc sprzedaży piwa, wina i innych napojów alkoholowych od szkoły i kościołów regulują uchwały poszczególnych rad gminy.

Ile kosztuje koncesja na alkohol?

Koszt zezwolenia zależy od rodzaju i mocy alkoholu:

  • napoje alkoholowe zawierające do 4,5% alkoholu oraz piwo – 525 zł
  • napoje alkoholowe zawierające powyżej 4,5% do 18% alkoholu (bez piwa) – 525 zł,
  • napoje alkoholowe zawierające powyżej 18% alkoholu – 2100 zł.

Przedsiębiorca, który chce sprzedawać wszystkie trzy grupy alkoholi, musisz zapłacić w sumie 3150 zł rocznie. 

Wymieniona wyżej opłata zostanie podwyższona, jeżeli:

  • roczna wartość sprzedaży napojów alkoholowych w roku poprzednim przekroczyła 37 500 zł dla napojów alkoholowych o zawartości do 4,5% alkoholu oraz piwa – wynosi 1,4% ogólnej wartości sprzedaży brutto tych napojów;
  • roczna wartość sprzedaży napojów alkoholowych w roku poprzednim przekroczyła 37 500 zł dla napojów alkoholowych o zawartości pow. 4,5-18% oprócz piwa – wynosi 1,4% ogólnej wartości sprzedaży brutto tych napojów;
  • roczna wartość sprzedaży napojów alkoholowych w roku poprzednim przekroczyła 77 000 zł dla napojów alkoholowych o zawartości pow. 18% alkoholu – wynosi 2,7% ogólnej wartości sprzedaży brutto tych napojów.

Jak wyliczyć wartość drinków do koncesji na alkohol?

Przedsiębiorca posiadający zezwolenie na detaliczną sprzedaż alkoholu musi co roku składać oświadczenie o wartości jego sprzedaży (do 31 stycznia za poprzedni rok). Wartość sprzedanych alkoholi stanowi podstawę do naliczenia opłaty za korzystania z zezwolenia.

Jak obliczyć wartość sprzedaży alkoholu użytego do przygotowania drinków, czyli zmieszanego?

Przedsiębiorca powinien policzyć każdy trunek użyty w drinku lub obliczyć średnią wartość procentową alkoholu w drinku. Jeżeli w jednym drinku użyte są alkohole z jednej grupy, należy zsumować ich udział procentowy.

Do kiedy płatna jest koncesja na alkohol?

Opłatę za zezwolenie należy wpłacić na konto urzędu miasta lub gminy, do którego został złożony wniosek. 

Przedsiębiorca, który dopiero zaczyna sprzedaż alkoholu, musi opłacić zezwolenie na dany rok przed udzieleniem zezwolenia.

Koncesja na alkohol dla przedsiębiorców, którzy prowadzili sprzedaż w poprzednim roku, jest płatna 31 stycznia (pierwsza rata), 31 maja (druga rata) i 30 września (trzecia rata). Możliwa jest również jednorazowa wpłata do 31 stycznia.

Koncesja na alkohol – ile się czeka?

Decyzja w sprawie wydania zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych wydawana jest w ciągu 30 dni lub 60 dni w uzasadnionych przypadkach.

Jeżeli wniosek jest niekompletny, to urzędnicy wzywają przedsiębiorcę o uzupełnienie dokumentów. Wnioskodawca ma na to 7 dni od dnia otrzymania wezwania.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Przeczytaj więcej w kategorii Prawo gospodarcze.

Czy spółka komandytowo-akcyjna się opłaca?

0
spółka komandytowo akcyjna

Spółka komandytowo-akcyjna to spółka osobowa, która łączy w sobie cechy spółki komandytowej i spółki akcyjnej. Nie ma osobowości prawnej, ale ma zdolność prawną i sądową. Zasady jej funkcjonowania reguluje Kodeks spółek handlowych.

Jeszcze niedawno spółki komandytowo-akcyjne były bardzo popularną formą prowadzenia biznesu, bo komplementariusze nie musieli płacić składek na ZUS. To się jednak zmieniło. Jakie są teraz zalety i wady takich spółek Spójrzmy na szczegóły, aby zrozumieć czy warto prowadzić biznes poprzez taką spółkę.

Spółka komandytowo-akcyjna – na czym polega?

Na podstawie statutu i umowy założycielskiej, które muszą być sporządzone w formie aktu notarialnego. 

Statut określa podstawowe zasady funkcjonowania spółki, takie jak firma, siedziba, przedmiot działalności, czas trwania, wysokość kapitału zakładowego, liczba i rodzaj akcji, wkłady komplementariuszy, organizacja walnego zgromadzenia i rady nadzorczej. 

Umowa założycielska zawiera informacje o wkładach wniesionych przez komplementariuszy i akcjonariuszy

Prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki przysługuje każdemu komplementariuszowi, chyba że statut stanowi inaczej. Statut może powierzyć prowadzenie spraw spółki osobom trzecim, ale nie może całkowicie wyłączyć komplementariuszy z tego prawa. Reprezentacją spółki zajmują się komplementariusze, chyba że statut lub pełnomocnictwo upoważnia do tego inne osoby.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Wspólnicy w S.K.A. – komplementariusz i akcjonariusz

Wspólnikami mogą być osoby fizyczne, prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. W spółce komandytowo-akcyjnej występują dwa rodzaje wspólników, czyli komplementariusze i akcjonariusze.

Komplementariusz (przynajmniej jeden) odpowiada za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem, prowadzą sprawy spółki i reprezentują ją na zewnątrz.

Akcjonariusze nie odpowiadają za zobowiązania spółki, a ich rola ogranicza się do udziału w zyskach i głosowaniu na walnym zgromadzeniu.  Nazwisko akcjonariusza nie powinno być umieszczone w firmie spółki pod rygorem ponoszenia przez niego nieograniczonej odpowiedzialności.

Kapitał zakładowy spółki komandytowo-akcyjnej

Spółka komandytowo-akcyjna ma kapitał zakładowy, który składa się z wkładów wniesionych przez akcjonariuszy. Minimalna wysokość kapitału zakładowego wynosi 50 000 zł. 

Kapitał zakładowy dzieli się na akcje o określonej wartości nominalnej, które mogą być imienne lub na okaziciela, zwykłe lub uprzywilejowane. Akcje spółki komandytowo-akcyjnej mogą być wprowadzone do obrotu publicznego, pod warunkiem spełnienia odpowiednich wymogów prawnych.

S.K.A. a podatek

Spółka komandytowo-akcyjna ma status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (CIT, 9% lub 19%) i musi prowadzić pełną księgowość. Podatek od dochodów spółki jest płacony przez spółkę, a podatek od wypłaty dywidendy płacą wspólnicy. Komplementariusz ma prawo do odliczenia od podatku kwoty podatku zapłaconego przez spółkę od własnych dochodów.

Spółka komandytowo-akcyjna – skrót

Nazwa spółki komandytowo-akcyjnej (firma) powinna zawierać nazwisko przynajmniej jednego komplementariusza oraz dodatek „spółka komandytowo-akcyjna”. Dopuszczalny jest również skrót „S.K.A.”. Skrót ten jest zawsze pisany wielkimi literami i z kropkami po każdej literze.

Warto pamiętać, że w firmie spółki komandytowo-akcyjnej trzeba umieścić pełną nazwę osoby prawnej jeżeli jest ona komplementariuszem. To może być spółka z o.o. lub spółka akcyjna.

Spółka komandytowo-akcyjna – wady i zalety

Pora przyjrzeć się plusom i minusom prowadzenia przedsiębiorstwa w formie spółki komandytowo-akcyjnej.

Zacznijmy od zalet. Z pewnością należy do nich wyłączenie osobistej odpowiedzialności akcjonariuszy. Pełnią oni rolę inwestorów i nie ponoszą ryzyka związanego ze zobowiązaniami spółki, nie muszą również zajmować się jej bieżącymi sprawami.

Jeżeli chodzi o podatki, to plusem jest brak obowiązku zapłaty daniny solidarnościowej (obowiązuje ona prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą).

Spółka komandytowo-akcyjna może skorzystać z estońskiego CIT (podatek nie jest płacony do czasu dystrybucji zysku).

Komplementariusze mogą odliczyć podatek CIT zapłacony przez spółkę komandytowo-akcyjną od 19-procentowego podatku płaconego z tytułu wypłat zysków dla wspólników. 

S.K.A. może emitować akcje i w ten sposób pozyskać kapitał.

Teraz wady. Należy do nich nieograniczona odpowiedzialność komplementariusza za zobowiązania spółki.

Dla niektórych przedsiębiorców wadą może być stosunkowo wysoki kapitał zakładowy (50 000 zł, dla spółki z ograniczoną odpowiedzialnością to 5 000 zł, w spółce komandytowej to może być nawet 1 zł). Należy też wziąć pod uwagę koszty sporządzenia aktu notarialnego oraz rejestracji spółki.

Wraz z nowelizacją Polskiego Ładu komplementariusze muszą płacić pełną składkę na ZUS (wraz ze zryczałtowaną składką zdrowotną).

Spółka komandytowo-akcyjna ma obowiązek prowadzić rejestr akcjonariuszy oraz stronę internetową, na której umieszcza informacja dla posiadaczy akcji. Konieczne jest też prowadzenie pełnej księgowości, a jej rozwiązanie wymaga przeprowadzenia procesu likwidacyjnego. Uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy muszą być dokumentowane w formie aktu notarialnego. 

Na koniec warto pamiętać, że nie ma możliwości przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę komandytowo-akcyjną.

Spółka komandytowa a komandytowo-akcyjna

Co dzieli, a co łączy spółki komandytowe i komandytowo-akcyjne? W obu występują komplementariusze, którzy odpowiadają za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem. Jednak drugi rodzaj wspólnika różni się w obu spółkach. W spółce komandytowej jest nim komandytariusz, który odpowiada za zobowiązania spółki do wysokości sumy komandytowej. W S.K.A. to akcjonariusz, który nie odpowiada za zobowiązania spółki.

Przepisy nie ustalają minimalnego kapitału zakładowego spółki komandytowej. S.K.A. musi natomiast mieć kapitał zakładowy wynoszący co najmniej 50 000 zł.

Akcjonariusze S.K.A. mogą swobodnie zbywać akcje, tymczasem zbycie udziałów w spółce komandytowej musi przewidywać umowa spółki i zazwyczaj jest potrzebna zgoda pozostałych wspólników.

Akcjonariusze nie są wymienieni w KRS, natomiast wszyscy wspólnicy spółki komandytowej są wymienieni w tym rejestrze.

W obu spółkach komplementariusze mają obowiązek płacić składki na ubezpieczenie społeczne i składkę zdrowotną.

Spółka komandytowa jest łatwiejsza do rozwiązania niż spółka komandytowo-akcyjna (nie ma w niej obowiązku prowadzenia postępowania likwidacyjnego).

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Przeczytaj więcej w kategorii Spółki.

Czym jest outsourcing pracowniczy i usług? Kiedy się opłaca? Czy własne działania warto powierzyć zewnętrznej firmie?

0
outsourcing

Outsourcing podbija serca polskich przedsiębiorców, jednak warto sprawdzić, czy zawsze przynosi tylko korzyści. Oto najważniejsze informacje o outsourcingu: czym jest, jakie są jego rodzaje, kiedy się opłaca i jakie niesie ze sobą ryzyko.

Outsourcing – co to?

Outsourcing to strategia zarządzania, która polega na przekazywaniu zadań, funkcji, projektów lub procesów do realizacji przez zewnętrzne podmioty, specjalizujące się w danej dziedzinie. 

Cel outsourcingu? To zwiększenie efektywności, jakości i konkurencyjności firmy, poprzez skupienie się na jej kluczowych kompetencjach i redukcję kosztów operacyjnych.

Outsourcing może przybierać różne formy i zakresy, w zależności od potrzeb i celów firmy. Dobrym przykładem jest outsourcing usług informatycznych. Firma produkcyjna, która nie chce tworzyć własnego działu IT – to kosztowne, wymaga zatrudnienia dodatkowych, wyspecjalizowanych pracowników – może skorzystać z outsourcingu.

Outsourcing zyskuje coraz większą popularność. Z raportu firmy Grant Thornton za lata 2019-2025 wynika, że w tym okresie o 15% wzrosło zainteresowanie outsourcingiem w Polsce, 26% badanych obniżyło koszty dzięki zleceniu zadań na zewnątrz, a 68% respondentów przyznało, że outsourcing pozwolił im przetrwać czasy pandemii Covid-19.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Rodzaje outsourcingu. Co można zlecić zewnętrznej firmie?

W praktyce niemal każda usługa może być zlecona na zewnątrz. Do najchętniej wybieranych należy outsourcing m.in. usług IT, finansowo-księgowych, kadrowo-płacowych oraz procesów produkcyjnych i logistycznych.

Możemy wyróżnić następujące rodzaje outsourcingu:

  • outsourcing zewnętrzny (zwany kontraktowym) – klient zleca wykonywanie określonych zadań lub usług firmie zewnętrznej, która nie jest z nim powiązana kapitałowo. Do tej grupy należy m.in. obsługa księgowa, informatyczna, sprzątania, ochrony czy cateringu;
  • outsourcing wewnętrzny (kapitałowy) – firma macierzysta wydziela spółkę-córkę, która przejmie na siebie ciężar wykonania pewnych działań na rzecz firmy macierzystej lub innych podmiotów. Ten rodzaj outsourcingu obejmuje np. logistykę czy badania i rozwój;
  • outsourcing pracowniczy – firma outsourcingowa zatrudniania pracowników i deleguje ich do pracy u zleceniodawcy. To popularne rozwiązanie np. w sklepach wielkopowierzchniowych lub centrach obsługi klienta.

Kiedy outsourcing się opłaca?

Outsourcing może być korzystny w wielu sytuacjach, oczywiście jeżeli jest dobrze zaplanowany i realizowany.  Zlecenie realizacji zadań na zewnątrz opłaca się:

  • kiedy firma chce się skoncentrować na swojej głównej działalności. Dzięki outsourcingowi firmie pozbywa się zadań pobocznych, pomocniczych lub niespecjalistycznych, które konsumują czas, zasoby i energię pracowników. Przekazując je firmie zewnętrznej, firma może lepiej wykorzystać swoje kompetencje, wiedzę i potencjał w obszarze, w którym się specjalizuje, i na którym zarabia. Na przykład, firma produkcyjna może outsourcować usługi księgowe, marketingowe czy IT, a następnie skupić się na doskonaleniu jakości i innowacyjności swoich produktów;
  • kiedy firma chce obniżyć koszty. Outsourcing bywa zazwyczaj tańszy niż utrzymywanie własnych pracowników, sprzętu, oprogramowania czy infrastruktury. Firma zewnętrzna może oferować lepsze ceny dzięki swojej specjalizacji, skali działania, doświadczeniu czy lokalizacji. Na przykład, firma może zlecić obsługę swoich klientów do podmiotu, który dysponuje nowoczesnymi systemami komunikacji i automatyzacji oraz fachowym personelem;
  • kiedy firma chce zwiększyć jakość i efektywność. Outsourcing daje zleceniodawcy dostęp do wysokiej klasy specjalistów, narzędzi i technologii, których sama nie posiada lub nie może sobie pozwolić na ich zakup i utrzymanie. Firma zewnętrzna może również zapewnić szybszy i niezawodny sposób realizacji zadań, dzięki swojej wiedzy, doświadczeniu i sprawdzonym procedurom. Np. można zlecić audyt wewnętrzny do firmy, która ma ugruntowaną reputację i certyfikaty jakości;
  • kiedy firma chce zwiększyć elastyczność i zdolność dostosowania się do zmian. Outsourcing pomaga lepiej reagować na zmieniające się warunki rynkowe, potrzeby klientów, trendy czy regulacje prawne. Firma zewnętrzna może dostarczać usługi na żądanie, w zależności od potrzeb i możliwości zleceniodawcy. Może również wprowadzać innowacje i ulepszenia, które podnoszą wartość i konkurencyjność usług. Na przykład, ciekawym rozwiązaniem jest zlecenie zarządzania projektami do firmy, która stosuje nowoczesne metodyki i narzędzia.

Wady outsourcingu

Outsourcing jest często bardzo korzystnym finansowo i praktycznym rozwiązaniem, ma jednak też minusy:

  • może prowadzić do utraty kontroli nad wykonywanymi zadaniami, procesami lub projektami;
  • naraża zleceniodawcę na ryzyko utraty lub ujawnienia poufnych danych, informacji lub know-how;
  • może generować dodatkowe lub ukryte koszty, związane np. z rozwiązywaniem sporów ze zleceniobiorcą;
  • potencjalnie grozi obniżeniem morale i osłabieniem zaangażowania pracowników, którzy w zewnętrznych dostawcach widzą zagrożenia dla swojej pozycji w przedsiębiorstwie;
  • może stwarzać problemy kulturowe, prawne lub etyczne, które wynikają z różnic między zleceniodawcą a dostawcą usług.

Czy outsourcing jest dobry dla małej firmy?

Większość dużych firm i korporacji zleca wykonanie część zadań zewnętrznym podmiotom. Co z małymi firmami?

Z pewnością mogą oszczędzić koszty, skupić się na głównej działalności (pozwalającej zarabiać pieniądze), zyskać dostęp do specjalistycznej wiedzy i technologii czy też zwiększyć elastyczność i skalowalność biznesu.

Outsourcing nie jest jednak pozbawiony ryzyka i wyzwań, które należy wziąć pod uwagę przed podjęciem decyzji o zleceniu zadań firmie zewnętrznej. Wiele z nich wymieniliśmy wyżej.

Aby jak najbardziej skorzystać na outsourcingu, należy pamiętać o kluczowych zasadach:

  1. Powinien dotyczyć obszarów, które nie są kluczowe dla działalności firmy, takich jak księgowość, sprzątanie, IT, marketing, logistyka itp. W ten sposób firma może skupić się na swojej głównej działalności i zwiększyć swoją rynkową konkurencyjność.
  2. Musi być opłacalny, czyli pozwolić zaoszczędzić pieniądze, czas i inne zasoby oraz poprawić jakość usług lub towarów. Firma powinna dokładnie przeanalizować koszty i korzyści outsourcingu, uwzględniając nie tylko cenę usługi, ale także koszty transakcyjne, ryzyko utraty kontroli, problemy komunikacyjne.
  3. Powinien być oparty na zaufaniu i współpracy między firmą a dostawcą usług. Firma powinna wybrać sprawdzonego i wiarygodnego partnera z odpowiednim doświadczeniem i kompetencjami w realizacji zleconych zadań. Należy również monitorować i oceniać jakość i efektywność usług, a także dbać o dobre relacje i komunikację z dostawcą.
  4. Outsourcing trzeba dostosować do potrzeb i możliwości firmy. Przedsiębiorstwo powinno dobrze przemyśleć, jakie zadania i w jakim zakresie chce outsourcować, a które powinno wykonać samodzielnie. Taka ocena obejmuje m.in. specyfikę branży, rynku, klientów i konkurencji, a także zmiany i trendy, które mogą w bliskiej przyszłości wpływać na jej działalność.

Umowa outsourcingu

Warto przyjrzeć się, co powinna zawierać umowa outsourcingu. Szczegóły będą zależały od branży, w której działa zleceniodawca, jednak można wyróżnić przydatne zasady.

Tworząc umowę outsourcingu, należy uwzględnić przede wszystkim:

  • przedmiot umowy – precyzyjne określenie, jakie zadania lub usługi są powierzane firmie zewnętrznej;
  • warunki wykonania umowy – wskazanie, jak, kiedy i gdzie mają być wykonywane zadania lub usługi, np. terminy, miejsce, sposób, zakres, standardy, metody, narzędzia;
  • cenę i sposób płatności – jakie ma być wynagrodzenie dla firmy zewnętrznej za wykonanie zadań lub usług, czy będzie to np. abonament, usługa na telefon, a może procent od zysków;
  • prawa i obowiązki stron – jakie prawa i obowiązki mają obie strony w związku z wykonaniem umowy, np. prawo do kontroli, nadzoru, oceny, reklamacji, zmiany, rozwiązania umowy itp.;
  • zabezpieczenia i sankcje – w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez którąkolwiek ze stron.

Jak wliczyć outsourcing w koszty?

Wydatki związane z outsourcingiem można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu i tym samym obniżyć podatek do zapłacenia. Koszty firmowe, to nakłady – w tym przypadku na przekazanie wykonania części zadań na zewnątrz – które ponosi przedsiębiorca, aby osiągnąć przychód  lub zachować czy zabezpieczyć źródła przychodu, przy czym trzeba pamiętać, że takie koszty muszą być bezpośrednio związane z działalnością firmy (art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jako koszty uzyskania przychodu można zakwalifikować np. obsługę księgową, obsługę prawną, obsługę IT, opiekę nad stroną internetową czy wynajem powierzchni magazynowej. Do wliczenia outsourcingu w koszty potrzeba faktury, umowy lub innego dowodu poniesienia wydatku.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Przeczytaj więcej w kategorii Działalność gospodarcza.

Kompensata należności i zobowiązań – kiedy można dokonać kompensaty wzajemnych zobowiązań?   

0
kompensata należności

Kompensata należności to rozliczenie bezgotówkowe, które polega na wzajemnym umorzeniu wierzytelności między kontrahentami. Działa w przypadku, gdy strony są dla siebie jednocześnie dłużnikami i wierzycielami. Poznaj najważniejsze zasady dotyczące tego przydatnego mechanizmu.

Kompensata należności – na czym polega?

Kompensata należności to sposób rozliczenia wzajemnych zobowiązań między stronami, który polega na wzajemnym zaliczeniu i wygaśnięciu roszczeń. Może być stosowana, gdy strony są jednocześnie wierzycielami i dłużnikami, a przedmiotem ich wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości, oznaczone tylko co do gatunku. To nie wszystko. Wierzytelności muszą być wymagalne i dochodzone przed sądem lub innym organem państwowym (art. 498 Kodeksu cywilnego § 1).

Kompensata ustawowa i umowna

Kompensaty należności można dokonać na dwa sposoby: 

  • ustawowo – taka kompensata wynika z przepisów Kodeksu cywilnego i dokonywana jest przez oświadczenie jednej ze stron złożone drugiej stronie;
  • umownie – wynika z umowy zawartej między stronami, która określa zasady i warunki kompensacji.

Który rodzaj kompensaty jest korzystniejszy? Z pewnością kompensata umowna daje stronom większą swobodę i elastyczność w ustalaniu sposobu rozliczenia. Kompensata ustawowa dotyczy przypadków określonych w przepisach.

Kiedy można, a kiedy nie można dokonać kompensaty?

Kompensata należności jest korzystnym rozwiązaniem dla przedsiębiorców. Pozwala na:

  • uproszczenie procesu płatności,
  • uniknięcie konieczności dokonywania wielu transakcji,
  • poprawę płynności finansowej,
  • zmniejszenie ryzyka zatorów płatniczych.

Trzeba jednak pamiętać, że kompensata należności nie ma zastosowania w niektórych sytuacjach, na przykład gdy wierzytelność jest:

  • przedawniona,
  • zajęta,
  • nieulegająca zajęciu,
  • o dostarczenie środków utrzymania,
  • wynikająca z czynów niedozwolonych lub
  • wyłączona przez przepisy szczególne.

W takich przypadkach należy skorzystać z innych sposobów uregulowania zobowiązań.

Kompensata wzajemnych należności i zobowiązań – druk

Druk „Kompensata umowna” (oświadczenie o kompensacie) przydaje się w rozliczeniach między przedsiębiorcami. Taki dokument zawiera m.in. miejscowość i datę zawarcia umowy, dane adresata oraz wskazanie, jakie należności i zobowiązania mają być przedmiotem kompensacji. Wypełniając druk, należy podać nazwę i numer dokumentu, jego datę i kwotę (także łączną).

Należy pamiętać, że kompensata umowna wymaga akceptacji wszystkich stron umowy. 

Podczas kompensaty mogą pojawić się dwie sytuacje: wierzytelności opiewają na tę samą kwotę lub ta kwota jest różna. W pierwszym przypadku należności są umarzane w całości, w drugim umarzane do wysokości wierzytelności niższej. 

Wierzytelności nierozliczone w drodze kompensaty uregulowane będą przelewem lub wypłatą gotówki (dokument powinien zawierać datę takiej regulacji).

Uwaga! Kodeks cywilny i inne przepisy nie określają ściśle formy oświadczenia złożonego drugiej stronie, a dotyczącego kompensaty wzajemnych zobowiązań. Forma pisemna jest najbezpieczniejsza – będzie dowodem, że doszło do transakcji.

Kompensata należności i zobowiązań – księgowanie

Kompensaty należności i zobowiązań nie księguje się w KPiR, bo stosowne oświadczenie nie wpływa na wysokość przychodów i kosztów. Taki dokument jedynie informuje, że doszło do rozliczenia transakcji – potrącenia wzajemnych należności i zobowiązań. 

Wyjątkiem od tej reguły może być kompensata zobowiązań i należności wyrażonych w obcej walucie. Wynika to z możliwych różnic w kursie walut i obowiązku ich rozliczenia. Wysokość kwoty kompensaty wpisuje się w kolumnie 17 „Uwagi”.

Warto pamiętać, że oświadczenie o kompensacie nie jest wymieniane w rozporządzeniu w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (w § 11–13 wyliczającym dokumenty księgowe).

Jak dokonać kompensaty?

W jaki sposób rozliczyć się bezgotówkowo w formie kompensaty? Można to zrobić na podstawie umowy lub oświadczenia, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego:

  • w pierwszym kroku sprawdzić, czy obie wierzytelności są wymagalne i dotyczą pieniędzy lub rzeczy tej samej jakości oznaczonej tylko co do gatunku;
  • sporządzić oświadczenie woli o kompensacie, w którym zostanie określona wysokość i terminy płatności wzajemnych wierzytelności, a także zrzeczenie się roszczeń przez strony;
  • dostarczyć oświadczenie woli drugiej stronie transakcji;
  • uregulować ewentualną nadwyżkę ponad kwotę kompensaty w inny sposób, np. gotówką lub przelewem.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Przeczytaj więcej w kategorii Księgowość.