Strona główna Blog Strona 19

Koncesja na alkohol – ile kosztuje, kto ją wydaje? Jakie warunki należy spełnić, aby uzyskać zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych??

0
koncesja na alkohol

Koncesja na alkohol to potoczna nazwa zezwolenia  na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych. Kwestie dotyczące sprzedaży napojów alkoholowych reguluje ustawa z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz przepisy gminne. 

Trzeba pamiętać, że rozróżnienie koncesji zależy od mocy i rodzaju alkoholu:

  • piwo oraz napoje zawierające do 4,5% alkoholu,
  • napoje zawierające 4,5% – 18 % alkoholu (z wyjątkiem piwa),
  • napoje z zawartością alkoholu powyżej 18%.

Sprzedaż alkoholu regulują przepisy, a za brak odpowiedniego zezwolenia grozi grzywna od 100 zł do nawet 1,8 mln zł. Oto niezbędne informacje dla każdego restauratora, właściciela baru lub sklepu, który chce uatrakcyjnić swoją ofertę, sprzedając napoje alkoholowe. 

Koncesja na alkohol – kto wydaje zezwolenie na sprzedaż alkoholu?

Zezwolenie na sprzedaż alkoholu wydaje właściwy ze względu na lokalizację punktu sprzedaży wójt, burmistrz albo prezydent miasta. Koncesja na alkohol wydawana jest na wniosek przedsiębiorcy, który musi spełnić określone warunki i dołączyć niezbędne dokumenty. 

Zezwolenie jest wydawane na określony czas i podlega opłatom rocznym. Można je cofnąć w przypadku naruszenia przepisów prawa (np. sprzedaży alkoholu nieletnim) lub podania nieprawdziwych danych w oświadczeniu o wartości sprzedaży alkoholu. 

Warto dodać, że na sprzedaż hurtową napojów alkoholowych potrzebne jest zezwolenie marszałka województwa (dla alkoholu do 18%) lub ministra właściwego do spraw gospodarki (dla alkoholu powyżej 18%).

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Jakie warunki trzeba spełnić, żeby dostać koncesję na sprzedaż alkoholu?

Spójrzmy, jakie warunki musi spełnić przedsiębiorca, aby otrzymać zezwolenie na sprzedaż alkoholu. Oto kolejne kroki:

  • Złożenie wniosku o zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych do właściwego organu gminy, w zależności od lokalizacji punktu sprzedaży.

Wniosek powinien zawierać dane przedsiębiorcy, adres punktu sprzedaży, rodzaj zezwolenia i okres jego ważności. Wniosek można złożyć osobiście, listownie lub elektronicznie.

  • Dołączenie do wniosku niezbędnych dokumentów: zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej lub odpis z KRS, dokument potwierdzający tytuł prawny do lokalu, zgodę właściciela lub zarządcy budynku, decyzję sanepidu o spełnieniu warunków sanitarnych.
  • Wniesienie opłaty za zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych (jej wysokość zależy od rodzaju i mocy alkoholu). Opłatę należy wpłacić na konto urzędu gminy przed wydaniem zezwolenia.

Wysokość opłaty za pozwolenie na prowadzenie sprzedaży alkoholu

Opłata wynosi:

  • 525 zł dla napojów do 4,5% alkoholu oraz piwa lub 1,4% wartości sprzedaży w poprzednim roku w przypadku przedsiębiorcy, który w poprzednim roku uzyskał wartość sprzedaży wyższą niż 37 500 zł.
  • 525 zł dla napojów od 4,5% do 18% alkoholu (bez piwa) lub 1,4% wartości sprzedaży w poprzednim roku – przedsiębiorcy, których sprzedaż w poprzednim roku przekroczyła 37 500 zł.
  • 2100 zł dla napojów powyżej 18% alkoholu lub 2,7% wartości sprzedaży w poprzednim roku – przedsiębiorcy, których sprzedaż w poprzednim roku przekroczyła 77 000 zł.
  • Urząd ma miesiąc (lub dwa miesiące w uzasadnionych przypadkach) na rozpatrzenie wniosku i wydanie decyzji. Przedsiębiorca może zaskarżyć negatywną decyzję do samorządowego kolegium odwoławczego, a następnie do sądu administracyjnego.

Przedsiębiorcy, którzy starają się o zezwolenie w trakcie roku, obliczają opłatę za zezwolenie proporcjonalnie do okresu ważności zezwolenia.

Posiadacz koncesji musi:

  1. zaopatrywać się w alkohol u legalnych producentów i hurtowników;
  2. okazywać dowód opłaty za zezwolenie;
  3. prowadzić sprzedaż tylko w miejscu wymienionym w zezwoleniu i w punkcie spełniającym wymogi gminy;
  4. zgłaszać zmiany danych zawartych w zezwoleniu;
  5. przestrzegać zasad i warunków określonych przepisami prawa.

Koncesja na alkohol w restauracji

Restaurator, który planuje sprzedaż alkoholu w swoim lokalu, potrzebuje zezwolenia.

W przypadku zezwolenia na sprzedaż alkoholu w restauracji obowiązują nieco inne zasady niż w przypadku koncesji na sprzedaż w sklepie lub na stacji paliw. Zezwolenie wydawane jest na minimum 4 lata (a nie na minimum 2 lata). To nie wszystko.

Trzeba pamiętać, że właściciel restauracji musi mieć zezwolenie na sprzedaż każdego rodzaju alkoholu (w jednym wniosku można wystąpić o trzy zezwolenia). Ta zasada obowiązuje też w innych punktach sprzedaży piwa, wina czy innych trunków.

Koncesja na alkohol w restauracji kosztuje tyle samo, co w przypadku zezwoleń na sprzedaż w sklepach lub innych punktach. Pracując nad biznesplanem restauracji, warto uwzględnić koszt zezwoleń. Początkowa opłata może wzrosnąć jeżeli wzrośnie wartość sprzedaży alkoholu (wyniesie 1,4% lub 2,7% wartości sprzedaży z poprzedniego roku).

Koncesja na alkohol w barze mobilnym

Przedsiębiorca, który chce sprzedawać piwo czy wino w mobilnym barze (np. foodtracku) musi mieć zezwolenie na sprzedaż alkoholu w takim punkcie. Dodatkowo sprzedaż może być prowadzona tylko w konkretnym miejscu (stąd potrzebna umowa najmu, dzierżawy lub własności nieruchomości, na której stanie mobilny bar).

Warto jednocześnie pamiętać, że przepisy pozwalają na wydanie jednorazowego zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych.

Jednorazowa koncesja na alkohol

Aby uzyskać jednorazowe zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych, należy złożyć wniosek do wójta, burmistrza lub prezydenta. Przed otrzymaniem zezwolenia należy uiścić opłatę. Wniosek będzie rozpatrzony w ciągu 30 dni (w uzasadnionych przypadkach termin jest wydłużany do 2 miesięcy). Zezwolenie ważne jest do 2 dni.

Opłata za koncesję? To:

  • 43,75 zł za sprzedaż napojów alkoholowych do 4,5% oraz piwa,
  • 43,75 zł za sprzedaż napojów alkoholowych powyżej 4,5% do 18% (z wyjątkiem piwa),
  • 175 zł za sprzedaż napojów alkoholowych powyżej 18%.

Koncesja na alkohol – odległość od szkoły i kościoła

Odległość miejsc sprzedaży piwa, wina i innych napojów alkoholowych od szkoły i kościołów regulują uchwały poszczególnych rad gminy.

Ile kosztuje koncesja na alkohol?

Koszt zezwolenia zależy od rodzaju i mocy alkoholu:

  • napoje alkoholowe zawierające do 4,5% alkoholu oraz piwo – 525 zł
  • napoje alkoholowe zawierające powyżej 4,5% do 18% alkoholu (bez piwa) – 525 zł,
  • napoje alkoholowe zawierające powyżej 18% alkoholu – 2100 zł.

Przedsiębiorca, który chce sprzedawać wszystkie trzy grupy alkoholi, musisz zapłacić w sumie 3150 zł rocznie. 

Wymieniona wyżej opłata zostanie podwyższona, jeżeli:

  • roczna wartość sprzedaży napojów alkoholowych w roku poprzednim przekroczyła 37 500 zł dla napojów alkoholowych o zawartości do 4,5% alkoholu oraz piwa – wynosi 1,4% ogólnej wartości sprzedaży brutto tych napojów;
  • roczna wartość sprzedaży napojów alkoholowych w roku poprzednim przekroczyła 37 500 zł dla napojów alkoholowych o zawartości pow. 4,5-18% oprócz piwa – wynosi 1,4% ogólnej wartości sprzedaży brutto tych napojów;
  • roczna wartość sprzedaży napojów alkoholowych w roku poprzednim przekroczyła 77 000 zł dla napojów alkoholowych o zawartości pow. 18% alkoholu – wynosi 2,7% ogólnej wartości sprzedaży brutto tych napojów.

Jak wyliczyć wartość drinków do koncesji na alkohol?

Przedsiębiorca posiadający zezwolenie na detaliczną sprzedaż alkoholu musi co roku składać oświadczenie o wartości jego sprzedaży (do 31 stycznia za poprzedni rok). Wartość sprzedanych alkoholi stanowi podstawę do naliczenia opłaty za korzystania z zezwolenia.

Jak obliczyć wartość sprzedaży alkoholu użytego do przygotowania drinków, czyli zmieszanego?

Przedsiębiorca powinien policzyć każdy trunek użyty w drinku lub obliczyć średnią wartość procentową alkoholu w drinku. Jeżeli w jednym drinku użyte są alkohole z jednej grupy, należy zsumować ich udział procentowy.

Do kiedy płatna jest koncesja na alkohol?

Opłatę za zezwolenie należy wpłacić na konto urzędu miasta lub gminy, do którego został złożony wniosek. 

Przedsiębiorca, który dopiero zaczyna sprzedaż alkoholu, musi opłacić zezwolenie na dany rok przed udzieleniem zezwolenia.

Koncesja na alkohol dla przedsiębiorców, którzy prowadzili sprzedaż w poprzednim roku, jest płatna 31 stycznia (pierwsza rata), 31 maja (druga rata) i 30 września (trzecia rata). Możliwa jest również jednorazowa wpłata do 31 stycznia.

Koncesja na alkohol – ile się czeka?

Decyzja w sprawie wydania zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych wydawana jest w ciągu 30 dni lub 60 dni w uzasadnionych przypadkach.

Jeżeli wniosek jest niekompletny, to urzędnicy wzywają przedsiębiorcę o uzupełnienie dokumentów. Wnioskodawca ma na to 7 dni od dnia otrzymania wezwania.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Przeczytaj więcej w kategorii Prawo gospodarcze.

Czy spółka komandytowo-akcyjna się opłaca?

0
spółka komandytowo akcyjna

Spółka komandytowo-akcyjna to spółka osobowa, która łączy w sobie cechy spółki komandytowej i spółki akcyjnej. Nie ma osobowości prawnej, ale ma zdolność prawną i sądową. Zasady jej funkcjonowania reguluje Kodeks spółek handlowych.

Jeszcze niedawno spółki komandytowo-akcyjne były bardzo popularną formą prowadzenia biznesu, bo komplementariusze nie musieli płacić składek na ZUS. To się jednak zmieniło. Jakie są teraz zalety i wady takich spółek Spójrzmy na szczegóły, aby zrozumieć czy warto prowadzić biznes poprzez taką spółkę.

Spółka komandytowo-akcyjna – na czym polega?

Na podstawie statutu i umowy założycielskiej, które muszą być sporządzone w formie aktu notarialnego. 

Statut określa podstawowe zasady funkcjonowania spółki, takie jak firma, siedziba, przedmiot działalności, czas trwania, wysokość kapitału zakładowego, liczba i rodzaj akcji, wkłady komplementariuszy, organizacja walnego zgromadzenia i rady nadzorczej. 

Umowa założycielska zawiera informacje o wkładach wniesionych przez komplementariuszy i akcjonariuszy

Prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki przysługuje każdemu komplementariuszowi, chyba że statut stanowi inaczej. Statut może powierzyć prowadzenie spraw spółki osobom trzecim, ale nie może całkowicie wyłączyć komplementariuszy z tego prawa. Reprezentacją spółki zajmują się komplementariusze, chyba że statut lub pełnomocnictwo upoważnia do tego inne osoby.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Wspólnicy w S.K.A. – komplementariusz i akcjonariusz

Wspólnikami mogą być osoby fizyczne, prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. W spółce komandytowo-akcyjnej występują dwa rodzaje wspólników, czyli komplementariusze i akcjonariusze.

Komplementariusz (przynajmniej jeden) odpowiada za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem, prowadzą sprawy spółki i reprezentują ją na zewnątrz.

Akcjonariusze nie odpowiadają za zobowiązania spółki, a ich rola ogranicza się do udziału w zyskach i głosowaniu na walnym zgromadzeniu.  Nazwisko akcjonariusza nie powinno być umieszczone w firmie spółki pod rygorem ponoszenia przez niego nieograniczonej odpowiedzialności.

Kapitał zakładowy spółki komandytowo-akcyjnej

Spółka komandytowo-akcyjna ma kapitał zakładowy, który składa się z wkładów wniesionych przez akcjonariuszy. Minimalna wysokość kapitału zakładowego wynosi 50 000 zł. 

Kapitał zakładowy dzieli się na akcje o określonej wartości nominalnej, które mogą być imienne lub na okaziciela, zwykłe lub uprzywilejowane. Akcje spółki komandytowo-akcyjnej mogą być wprowadzone do obrotu publicznego, pod warunkiem spełnienia odpowiednich wymogów prawnych.

S.K.A. a podatek

Spółka komandytowo-akcyjna ma status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (CIT, 9% lub 19%) i musi prowadzić pełną księgowość. Podatek od dochodów spółki jest płacony przez spółkę, a podatek od wypłaty dywidendy płacą wspólnicy. Komplementariusz ma prawo do odliczenia od podatku kwoty podatku zapłaconego przez spółkę od własnych dochodów.

Spółka komandytowo-akcyjna – skrót

Nazwa spółki komandytowo-akcyjnej (firma) powinna zawierać nazwisko przynajmniej jednego komplementariusza oraz dodatek „spółka komandytowo-akcyjna”. Dopuszczalny jest również skrót „S.K.A.”. Skrót ten jest zawsze pisany wielkimi literami i z kropkami po każdej literze.

Warto pamiętać, że w firmie spółki komandytowo-akcyjnej trzeba umieścić pełną nazwę osoby prawnej jeżeli jest ona komplementariuszem. To może być spółka z o.o. lub spółka akcyjna.

Spółka komandytowo-akcyjna – wady i zalety

Pora przyjrzeć się plusom i minusom prowadzenia przedsiębiorstwa w formie spółki komandytowo-akcyjnej.

Zacznijmy od zalet. Z pewnością należy do nich wyłączenie osobistej odpowiedzialności akcjonariuszy. Pełnią oni rolę inwestorów i nie ponoszą ryzyka związanego ze zobowiązaniami spółki, nie muszą również zajmować się jej bieżącymi sprawami.

Jeżeli chodzi o podatki, to plusem jest brak obowiązku zapłaty daniny solidarnościowej (obowiązuje ona prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą).

Spółka komandytowo-akcyjna może skorzystać z estońskiego CIT (podatek nie jest płacony do czasu dystrybucji zysku).

Komplementariusze mogą odliczyć podatek CIT zapłacony przez spółkę komandytowo-akcyjną od 19-procentowego podatku płaconego z tytułu wypłat zysków dla wspólników. 

S.K.A. może emitować akcje i w ten sposób pozyskać kapitał.

Teraz wady. Należy do nich nieograniczona odpowiedzialność komplementariusza za zobowiązania spółki.

Dla niektórych przedsiębiorców wadą może być stosunkowo wysoki kapitał zakładowy (50 000 zł, dla spółki z ograniczoną odpowiedzialnością to 5 000 zł, w spółce komandytowej to może być nawet 1 zł). Należy też wziąć pod uwagę koszty sporządzenia aktu notarialnego oraz rejestracji spółki.

Wraz z nowelizacją Polskiego Ładu komplementariusze muszą płacić pełną składkę na ZUS (wraz ze zryczałtowaną składką zdrowotną).

Spółka komandytowo-akcyjna ma obowiązek prowadzić rejestr akcjonariuszy oraz stronę internetową, na której umieszcza informacja dla posiadaczy akcji. Konieczne jest też prowadzenie pełnej księgowości, a jej rozwiązanie wymaga przeprowadzenia procesu likwidacyjnego. Uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy muszą być dokumentowane w formie aktu notarialnego. 

Na koniec warto pamiętać, że nie ma możliwości przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę komandytowo-akcyjną.

Spółka komandytowa a komandytowo-akcyjna

Co dzieli, a co łączy spółki komandytowe i komandytowo-akcyjne? W obu występują komplementariusze, którzy odpowiadają za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem. Jednak drugi rodzaj wspólnika różni się w obu spółkach. W spółce komandytowej jest nim komandytariusz, który odpowiada za zobowiązania spółki do wysokości sumy komandytowej. W S.K.A. to akcjonariusz, który nie odpowiada za zobowiązania spółki.

Przepisy nie ustalają minimalnego kapitału zakładowego spółki komandytowej. S.K.A. musi natomiast mieć kapitał zakładowy wynoszący co najmniej 50 000 zł.

Akcjonariusze S.K.A. mogą swobodnie zbywać akcje, tymczasem zbycie udziałów w spółce komandytowej musi przewidywać umowa spółki i zazwyczaj jest potrzebna zgoda pozostałych wspólników.

Akcjonariusze nie są wymienieni w KRS, natomiast wszyscy wspólnicy spółki komandytowej są wymienieni w tym rejestrze.

W obu spółkach komplementariusze mają obowiązek płacić składki na ubezpieczenie społeczne i składkę zdrowotną.

Spółka komandytowa jest łatwiejsza do rozwiązania niż spółka komandytowo-akcyjna (nie ma w niej obowiązku prowadzenia postępowania likwidacyjnego).

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Przeczytaj więcej w kategorii Spółki.

Czym jest outsourcing pracowniczy i usług? Kiedy się opłaca? Czy własne działania warto powierzyć zewnętrznej firmie?

0
outsourcing

Outsourcing podbija serca polskich przedsiębiorców, jednak warto sprawdzić, czy zawsze przynosi tylko korzyści. Oto najważniejsze informacje o outsourcingu: czym jest, jakie są jego rodzaje, kiedy się opłaca i jakie niesie ze sobą ryzyko.

Outsourcing – co to?

Outsourcing to strategia zarządzania, która polega na przekazywaniu zadań, funkcji, projektów lub procesów do realizacji przez zewnętrzne podmioty, specjalizujące się w danej dziedzinie. 

Cel outsourcingu? To zwiększenie efektywności, jakości i konkurencyjności firmy, poprzez skupienie się na jej kluczowych kompetencjach i redukcję kosztów operacyjnych.

Outsourcing może przybierać różne formy i zakresy, w zależności od potrzeb i celów firmy. Dobrym przykładem jest outsourcing usług informatycznych. Firma produkcyjna, która nie chce tworzyć własnego działu IT – to kosztowne, wymaga zatrudnienia dodatkowych, wyspecjalizowanych pracowników – może skorzystać z outsourcingu.

Outsourcing zyskuje coraz większą popularność. Z raportu firmy Grant Thornton za lata 2019-2025 wynika, że w tym okresie o 15% wzrosło zainteresowanie outsourcingiem w Polsce, 26% badanych obniżyło koszty dzięki zleceniu zadań na zewnątrz, a 68% respondentów przyznało, że outsourcing pozwolił im przetrwać czasy pandemii Covid-19.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Rodzaje outsourcingu. Co można zlecić zewnętrznej firmie?

W praktyce niemal każda usługa może być zlecona na zewnątrz. Do najchętniej wybieranych należy outsourcing m.in. usług IT, finansowo-księgowych, kadrowo-płacowych oraz procesów produkcyjnych i logistycznych.

Możemy wyróżnić następujące rodzaje outsourcingu:

  • outsourcing zewnętrzny (zwany kontraktowym) – klient zleca wykonywanie określonych zadań lub usług firmie zewnętrznej, która nie jest z nim powiązana kapitałowo. Do tej grupy należy m.in. obsługa księgowa, informatyczna, sprzątania, ochrony czy cateringu;
  • outsourcing wewnętrzny (kapitałowy) – firma macierzysta wydziela spółkę-córkę, która przejmie na siebie ciężar wykonania pewnych działań na rzecz firmy macierzystej lub innych podmiotów. Ten rodzaj outsourcingu obejmuje np. logistykę czy badania i rozwój;
  • outsourcing pracowniczy – firma outsourcingowa zatrudniania pracowników i deleguje ich do pracy u zleceniodawcy. To popularne rozwiązanie np. w sklepach wielkopowierzchniowych lub centrach obsługi klienta.

Kiedy outsourcing się opłaca?

Outsourcing może być korzystny w wielu sytuacjach, oczywiście jeżeli jest dobrze zaplanowany i realizowany.  Zlecenie realizacji zadań na zewnątrz opłaca się:

  • kiedy firma chce się skoncentrować na swojej głównej działalności. Dzięki outsourcingowi firmie pozbywa się zadań pobocznych, pomocniczych lub niespecjalistycznych, które konsumują czas, zasoby i energię pracowników. Przekazując je firmie zewnętrznej, firma może lepiej wykorzystać swoje kompetencje, wiedzę i potencjał w obszarze, w którym się specjalizuje, i na którym zarabia. Na przykład, firma produkcyjna może outsourcować usługi księgowe, marketingowe czy IT, a następnie skupić się na doskonaleniu jakości i innowacyjności swoich produktów;
  • kiedy firma chce obniżyć koszty. Outsourcing bywa zazwyczaj tańszy niż utrzymywanie własnych pracowników, sprzętu, oprogramowania czy infrastruktury. Firma zewnętrzna może oferować lepsze ceny dzięki swojej specjalizacji, skali działania, doświadczeniu czy lokalizacji. Na przykład, firma może zlecić obsługę swoich klientów do podmiotu, który dysponuje nowoczesnymi systemami komunikacji i automatyzacji oraz fachowym personelem;
  • kiedy firma chce zwiększyć jakość i efektywność. Outsourcing daje zleceniodawcy dostęp do wysokiej klasy specjalistów, narzędzi i technologii, których sama nie posiada lub nie może sobie pozwolić na ich zakup i utrzymanie. Firma zewnętrzna może również zapewnić szybszy i niezawodny sposób realizacji zadań, dzięki swojej wiedzy, doświadczeniu i sprawdzonym procedurom. Np. można zlecić audyt wewnętrzny do firmy, która ma ugruntowaną reputację i certyfikaty jakości;
  • kiedy firma chce zwiększyć elastyczność i zdolność dostosowania się do zmian. Outsourcing pomaga lepiej reagować na zmieniające się warunki rynkowe, potrzeby klientów, trendy czy regulacje prawne. Firma zewnętrzna może dostarczać usługi na żądanie, w zależności od potrzeb i możliwości zleceniodawcy. Może również wprowadzać innowacje i ulepszenia, które podnoszą wartość i konkurencyjność usług. Na przykład, ciekawym rozwiązaniem jest zlecenie zarządzania projektami do firmy, która stosuje nowoczesne metodyki i narzędzia.

Wady outsourcingu

Outsourcing jest często bardzo korzystnym finansowo i praktycznym rozwiązaniem, ma jednak też minusy:

  • może prowadzić do utraty kontroli nad wykonywanymi zadaniami, procesami lub projektami;
  • naraża zleceniodawcę na ryzyko utraty lub ujawnienia poufnych danych, informacji lub know-how;
  • może generować dodatkowe lub ukryte koszty, związane np. z rozwiązywaniem sporów ze zleceniobiorcą;
  • potencjalnie grozi obniżeniem morale i osłabieniem zaangażowania pracowników, którzy w zewnętrznych dostawcach widzą zagrożenia dla swojej pozycji w przedsiębiorstwie;
  • może stwarzać problemy kulturowe, prawne lub etyczne, które wynikają z różnic między zleceniodawcą a dostawcą usług.

Czy outsourcing jest dobry dla małej firmy?

Większość dużych firm i korporacji zleca wykonanie część zadań zewnętrznym podmiotom. Co z małymi firmami?

Z pewnością mogą oszczędzić koszty, skupić się na głównej działalności (pozwalającej zarabiać pieniądze), zyskać dostęp do specjalistycznej wiedzy i technologii czy też zwiększyć elastyczność i skalowalność biznesu.

Outsourcing nie jest jednak pozbawiony ryzyka i wyzwań, które należy wziąć pod uwagę przed podjęciem decyzji o zleceniu zadań firmie zewnętrznej. Wiele z nich wymieniliśmy wyżej.

Aby jak najbardziej skorzystać na outsourcingu, należy pamiętać o kluczowych zasadach:

  1. Powinien dotyczyć obszarów, które nie są kluczowe dla działalności firmy, takich jak księgowość, sprzątanie, IT, marketing, logistyka itp. W ten sposób firma może skupić się na swojej głównej działalności i zwiększyć swoją rynkową konkurencyjność.
  2. Musi być opłacalny, czyli pozwolić zaoszczędzić pieniądze, czas i inne zasoby oraz poprawić jakość usług lub towarów. Firma powinna dokładnie przeanalizować koszty i korzyści outsourcingu, uwzględniając nie tylko cenę usługi, ale także koszty transakcyjne, ryzyko utraty kontroli, problemy komunikacyjne.
  3. Powinien być oparty na zaufaniu i współpracy między firmą a dostawcą usług. Firma powinna wybrać sprawdzonego i wiarygodnego partnera z odpowiednim doświadczeniem i kompetencjami w realizacji zleconych zadań. Należy również monitorować i oceniać jakość i efektywność usług, a także dbać o dobre relacje i komunikację z dostawcą.
  4. Outsourcing trzeba dostosować do potrzeb i możliwości firmy. Przedsiębiorstwo powinno dobrze przemyśleć, jakie zadania i w jakim zakresie chce outsourcować, a które powinno wykonać samodzielnie. Taka ocena obejmuje m.in. specyfikę branży, rynku, klientów i konkurencji, a także zmiany i trendy, które mogą w bliskiej przyszłości wpływać na jej działalność.

Umowa outsourcingu

Warto przyjrzeć się, co powinna zawierać umowa outsourcingu. Szczegóły będą zależały od branży, w której działa zleceniodawca, jednak można wyróżnić przydatne zasady.

Tworząc umowę outsourcingu, należy uwzględnić przede wszystkim:

  • przedmiot umowy – precyzyjne określenie, jakie zadania lub usługi są powierzane firmie zewnętrznej;
  • warunki wykonania umowy – wskazanie, jak, kiedy i gdzie mają być wykonywane zadania lub usługi, np. terminy, miejsce, sposób, zakres, standardy, metody, narzędzia;
  • cenę i sposób płatności – jakie ma być wynagrodzenie dla firmy zewnętrznej za wykonanie zadań lub usług, czy będzie to np. abonament, usługa na telefon, a może procent od zysków;
  • prawa i obowiązki stron – jakie prawa i obowiązki mają obie strony w związku z wykonaniem umowy, np. prawo do kontroli, nadzoru, oceny, reklamacji, zmiany, rozwiązania umowy itp.;
  • zabezpieczenia i sankcje – w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez którąkolwiek ze stron.

Jak wliczyć outsourcing w koszty?

Wydatki związane z outsourcingiem można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu i tym samym obniżyć podatek do zapłacenia. Koszty firmowe, to nakłady – w tym przypadku na przekazanie wykonania części zadań na zewnątrz – które ponosi przedsiębiorca, aby osiągnąć przychód  lub zachować czy zabezpieczyć źródła przychodu, przy czym trzeba pamiętać, że takie koszty muszą być bezpośrednio związane z działalnością firmy (art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jako koszty uzyskania przychodu można zakwalifikować np. obsługę księgową, obsługę prawną, obsługę IT, opiekę nad stroną internetową czy wynajem powierzchni magazynowej. Do wliczenia outsourcingu w koszty potrzeba faktury, umowy lub innego dowodu poniesienia wydatku.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Przeczytaj więcej w kategorii Działalność gospodarcza.

Kompensata należności i zobowiązań – kiedy można dokonać kompensaty wzajemnych zobowiązań?   

0
kompensata należności

Kompensata należności to rozliczenie bezgotówkowe, które polega na wzajemnym umorzeniu wierzytelności między kontrahentami. Działa w przypadku, gdy strony są dla siebie jednocześnie dłużnikami i wierzycielami. Poznaj najważniejsze zasady dotyczące tego przydatnego mechanizmu.

Kompensata należności – na czym polega?

Kompensata należności to sposób rozliczenia wzajemnych zobowiązań między stronami, który polega na wzajemnym zaliczeniu i wygaśnięciu roszczeń. Może być stosowana, gdy strony są jednocześnie wierzycielami i dłużnikami, a przedmiotem ich wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości, oznaczone tylko co do gatunku. To nie wszystko. Wierzytelności muszą być wymagalne i dochodzone przed sądem lub innym organem państwowym (art. 498 Kodeksu cywilnego § 1).

Kompensata ustawowa i umowna

Kompensaty należności można dokonać na dwa sposoby: 

  • ustawowo – taka kompensata wynika z przepisów Kodeksu cywilnego i dokonywana jest przez oświadczenie jednej ze stron złożone drugiej stronie;
  • umownie – wynika z umowy zawartej między stronami, która określa zasady i warunki kompensacji.

Który rodzaj kompensaty jest korzystniejszy? Z pewnością kompensata umowna daje stronom większą swobodę i elastyczność w ustalaniu sposobu rozliczenia. Kompensata ustawowa dotyczy przypadków określonych w przepisach.

Kiedy można, a kiedy nie można dokonać kompensaty?

Kompensata należności jest korzystnym rozwiązaniem dla przedsiębiorców. Pozwala na:

  • uproszczenie procesu płatności,
  • uniknięcie konieczności dokonywania wielu transakcji,
  • poprawę płynności finansowej,
  • zmniejszenie ryzyka zatorów płatniczych.

Trzeba jednak pamiętać, że kompensata należności nie ma zastosowania w niektórych sytuacjach, na przykład gdy wierzytelność jest:

  • przedawniona,
  • zajęta,
  • nieulegająca zajęciu,
  • o dostarczenie środków utrzymania,
  • wynikająca z czynów niedozwolonych lub
  • wyłączona przez przepisy szczególne.

W takich przypadkach należy skorzystać z innych sposobów uregulowania zobowiązań.

Kompensata wzajemnych należności i zobowiązań – druk

Druk „Kompensata umowna” (oświadczenie o kompensacie) przydaje się w rozliczeniach między przedsiębiorcami. Taki dokument zawiera m.in. miejscowość i datę zawarcia umowy, dane adresata oraz wskazanie, jakie należności i zobowiązania mają być przedmiotem kompensacji. Wypełniając druk, należy podać nazwę i numer dokumentu, jego datę i kwotę (także łączną).

Należy pamiętać, że kompensata umowna wymaga akceptacji wszystkich stron umowy. 

Podczas kompensaty mogą pojawić się dwie sytuacje: wierzytelności opiewają na tę samą kwotę lub ta kwota jest różna. W pierwszym przypadku należności są umarzane w całości, w drugim umarzane do wysokości wierzytelności niższej. 

Wierzytelności nierozliczone w drodze kompensaty uregulowane będą przelewem lub wypłatą gotówki (dokument powinien zawierać datę takiej regulacji).

Uwaga! Kodeks cywilny i inne przepisy nie określają ściśle formy oświadczenia złożonego drugiej stronie, a dotyczącego kompensaty wzajemnych zobowiązań. Forma pisemna jest najbezpieczniejsza – będzie dowodem, że doszło do transakcji.

Kompensata należności i zobowiązań – księgowanie

Kompensaty należności i zobowiązań nie księguje się w KPiR, bo stosowne oświadczenie nie wpływa na wysokość przychodów i kosztów. Taki dokument jedynie informuje, że doszło do rozliczenia transakcji – potrącenia wzajemnych należności i zobowiązań. 

Wyjątkiem od tej reguły może być kompensata zobowiązań i należności wyrażonych w obcej walucie. Wynika to z możliwych różnic w kursie walut i obowiązku ich rozliczenia. Wysokość kwoty kompensaty wpisuje się w kolumnie 17 „Uwagi”.

Warto pamiętać, że oświadczenie o kompensacie nie jest wymieniane w rozporządzeniu w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (w § 11–13 wyliczającym dokumenty księgowe).

Jak dokonać kompensaty?

W jaki sposób rozliczyć się bezgotówkowo w formie kompensaty? Można to zrobić na podstawie umowy lub oświadczenia, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego:

  • w pierwszym kroku sprawdzić, czy obie wierzytelności są wymagalne i dotyczą pieniędzy lub rzeczy tej samej jakości oznaczonej tylko co do gatunku;
  • sporządzić oświadczenie woli o kompensacie, w którym zostanie określona wysokość i terminy płatności wzajemnych wierzytelności, a także zrzeczenie się roszczeń przez strony;
  • dostarczyć oświadczenie woli drugiej stronie transakcji;
  • uregulować ewentualną nadwyżkę ponad kwotę kompensaty w inny sposób, np. gotówką lub przelewem.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Przeczytaj więcej w kategorii Księgowość.

PIT-16A – kto składa ten formularz PIT? Jak wypełnić druk?   

0
pit 16a

PIT-16A to deklaracja, którą należy złożyć, jeśli przedsiębiorca w ciągu roku podatkowego korzystał z karty podatkowej i odprowadzał składkę na ubezpieczenie zdrowotne. Sprawdź najważniejszej informacje, które trzeba znać na temat PIT-16A.

PIT-16A – deklaracja dla płatników opodatkowanych kartą podatkową

PIT-16A to deklaracja o wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconej i odliczonej od karty podatkowej w poszczególnych miesiącach roku podatkowego. Składają ją podatnicy, którzy prowadzą działalność gospodarczą i są opodatkowani w formie karty podatkowej.

Czym jest karta podatkowa? To zryczałtowana forma opodatkowania,  która polega na ustaleniu wysokości podatku przez naczelnika urzędu skarbowego na podstawie rodzaju i zakresu działalności, liczby zatrudnionych pracowników i liczby mieszkańców miejscowości, w której powadzona jest działalność.

Przeznaczona jest dla płatników podatku dochodowego od osób fizycznych. Przede wszystkim małych przedsiębiorców, głównie rzemieślników, którzy wybrali tę formę opodatkowania przed 2022 rokiem. Ten sposób opodatkowania dochodu reguluje art. 23-41 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

 

Wzór formularza PIT-16A znajduje się na stronie Ministerstwa Finansów lub na portalu podatki.gov.pl.

PIT 16A za 2023 rok – termin zapłat podatku

PIT-16A należy złożyć do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, do urzędu skarbowego właściwego według miejsca położenia zorganizowanego zakładu lub miejsca zamieszkania podatnika. W 2024 roku termin mija 29 lutego. 

Deklarację można złożyć w formie elektronicznej lub papierowej w urzędzie skarbowym. Inna opcja to przesłanie PIT-16A pocztą. Do PIT-16A nie należy dołączać żadnych załączników.

PIT-16A – odliczenie składki zdrowotnej od podatku

Przedsiębiorcy, którzy rozliczają się z podatku kartą podatkową, mają prawo do częściowego odliczenia składki zdrowotnej. Odliczenie robi się od podatku, a jego wysokość odpowiada kwocie równej 19% zapłaconych składek zdrowotnych.

Jakie kwoty wpisać w druku PIT-16A?

W PIT-16A należy wpisać kwoty składki na ubezpieczenie zdrowotne, które zostały zapłacone i odliczone od karty podatkowej w poszczególnych miesiącach roku podatkowego. Podatnik znajdzie je na decyzji wymiarowej o wysokości karty podatkowej, którą otrzymał podatnik od urzędu skarbowego.

Wypełniając PIT-16A należy podać następujące dane:

  • okres, miejsce i cel składania deklaracji,
  • dane identyfikacyjne podatnika,
  • wysokość składki na ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconej i odliczonej od karty podatkowej.

Jak złożyć PIT-16A online?

Zeznanie w formie elektronicznej składana jest przez serwis e-Deklaracje. PIT-16A online podpisuje się kwalifikowanym podpisem elektronicznym lub danymi autoryzacyjnymi (np. przez profil zaufany).

Składając PIT-16A online należy wygenerować i zachować Urzędowe Poświadczenie Odbioru. To potwierdzenie złożenia formularza w e-formie.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Przeczytaj więcej w kategorii PIT.

Definicja, księgowanie i amortyzacja wartości niematerialnych i prawnych (WNiP)

0
wartości niematerialne i prawne

Wartości niematerialne i prawne (WNiP) to prawa majątkowe, które należą do danej firmy i służą jej do generowania zysków. Nie są namacalnymi przedmiotami (jak maszyny), jednak ich wartość bywa ogromna. Sprawdź najważniejszej informacje o WNiP – czym są, jak je zaksięgować i amortyzować.

Wartości niematerialne i prawne – czym są?

Wartości niematerialne i prawne to nabyte przez jednostkę gospodarczą prawa majątkowe, które nie mają postaci materialnej, ale nadają się do gospodarczego wykorzystania na potrzeby jednostki (art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy o rachunkowości).  

WNiP zaliczane są do aktywów trwałych, o ile ich przewidywany okres ekonomicznej użyteczności jest dłuższy niż rok. 

WNiP mogą być nabyte odpłatnie lub nieodpłatnie, a także otrzymane w formie aportu. Nie mogą być natomiast wytworzone we własnym zakresie, z wyjątkiem kosztów zakończonych prac rozwojowych.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

WNiP obejmują m.in.:

  • prawa autorskie i prawa pokrewne, które obejmują m.in. prawa do utworów literackich, muzycznych, artystycznych czy programów komputerowych;
  • licencje – zezwolenia na korzystanie z cudzych praw majątkowych;
  • koncesje – uprawnienia do prowadzenia określonej działalności gospodarczej;
  • prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych i zdobniczych, które chronią własność intelektualną;
  • know-how – wiedzę specjalistyczną w danej dziedzinie;
  • nabytą wartość firmy – różnicę między ceną nabycia a wartością godziwą aktywów netto przejętej jednostki lub jej części;
  • koszty zakończonych prac rozwojowych – nakłady poniesione na własne potrzeby przed podjęciem produkcji lub zastosowaniem technologii, pod warunkiem że spełniają określone kryteria;
  • prawa majątkowe przyjęte do używania na podstawie umowy leasingu finansowego, czyli umowy, w której jedna strona przekazuje drugiej prawo do korzystania z określonego składnika majątku na czas oznaczony za ustaloną opłatą.

Do wartości niematerialnych i prawnych można zaliczyć m.in. prawa autorskie do książki (prawo do publikowania, tłumaczenia, adaptowania i dystrybucji), patent na nowy lek (chroni wynalazek przed nieuprawnionym wykorzystaniem przez innych producentów), znak towarowy znanej firmy (chroni markę firmy przed podrabianiem i zapewnia rozpoznawalność produktów), koncesję na prowadzenie stacji benzynowej (daje prawo do sprzedaży paliw i innych produktów na danym terenie) czy know-how w zakresie produkcji innowacyjnego produktu (niedostępne publicznie informacje na temat procesu produkcyjnego, składników i receptury).

Wartości niematerialne i prawne w bilansie

Zasady ujmowania WNiP w bilansie określa ustawa o rachunkowości (załącznik nr 1). Prezentacja wartości niematerialnych i prawnych następuje z podziałem na:

  • koszty zakończonych prac rozwojowych,
  • wartość firmy,
  • inne WNiP,
  • zaliczki na WNiP.

WNiP należy wykazać w bilansie, w pierwszej pozycji aktywów trwałych według wartości księgowej, pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe oraz odpisy z tytułu trwałej utraty wartości. 

WNiP inwentaryzowane są na dzień bilansowy, po porównaniu danych ksiąg rachunkowych z odpowiednimi dokumentami stanowiącymi podstawę ich ujęcia, sprawdzeniu poprawności dokonywania odpisów amortyzacyjnych i weryfikacji wartości tych składników aktywów.

Wartości niematerialne i prawne – księgowanie

Księgowanie WNiP zależy od sposobu ich nabycia, rodzaju i wartości. Wyróżnić można:

  • nabycie WNiP odpłatnie od innych podmiotów, to będzie np. zakup licencji, programu komputerowego, znaku towarowego. W tym przypadku należy ująć wartość początkową WNiP po stronie Wn konta 020 „Wartości niematerialne i prawne” oraz zobowiązanie do zapłaty po stronie Ma konta 240 „Pozostałe rachunki”. Jeśli WNiP są nabywane za cenę brutto, należy również odliczyć VAT naliczony po stronie Wn konta 221-2 „Rozliczenie naliczonego VAT”;
  • nabycie WNiP nieodpłatnie (np. otrzymanie licencji w ramach darowizny, spadku, aportu) – należy ująć wartość początkową WNiP po stronie Wn konta 020 „Wartości niematerialne i prawne” oraz przychód z tytułu nieodpłatnego nabycia po stronie Ma konta 754 „Pozostałe przychody operacyjne”;
  • wytworzenie WNiP we własnym zakresie (tylko w przypadku poniesionych kosztów zakończonych prac rozwojowych) – należy ująć wartość początkową WNiP po stronie Wn konta 020 „Wartości niematerialne i prawne” oraz koszt z tytułu wytworzenia po stronie Ma konta 501 „Koszty prac rozwojowych”;
  • amortyzacja WNiP (systematyczne rozłożenie ich wartości na okres ich używania) – odpis amortyzacyjny ujmuje się po stronie Wn konta 071 „Umorzenie wartości niematerialnych i prawnych” lub 072 „Umorzenie pozostałych wartości niematerialnych i prawnych” oraz koszt amortyzacji po stronie Ma konta 410 „Amortyzacja wartości niematerialnych i prawnych”;
  • zbycie, przekazanie lub wycofanie WNiP z użytkowania (np. sprzedaż, darowizna, likwidacja) – wartość początkowa WNiP ujmowana jest po stronie Ma konta 020 „Wartości niematerialne i prawne” oraz przychód lub koszt z tytułu zbycia, przekazania lub wycofania po stronie Wn konta 751 „Pozostałe przychody operacyjne” lub 656 „Pozostałe koszty operacyjne”. Jeśli WNiP były amortyzowane, należy również ująć wartość umorzenia po stronie Ma konta 071 lub 072 „Umorzenie wartości niematerialnych i prawnych”.

Amortyzacja wartości niematerialnych i prawnych

Wartości niematerialne i prawne zaliczane są do aktywów trwałych i podlegają amortyzacji, czyli systematycznemu rozłożeniu ich wartości na okres ich używania. Amortyzacja WNiP jest kosztem podatkowym, który pomniejsza podstawę opodatkowania. 

Podatnicy mogą samodzielnie ustalać stawki amortyzacyjne dla poszczególnych WNiP, jednak muszą przestrzegać minimalnych okresów amortyzacji określonych w przepisach:

  • 24 miesiące dla licencji na programy komputerowe i od praw autorskich
  • 24 miesiące na wyświetlanie filmów oraz na emisję programów radiowych i telewizyjnych
  • 36 miesięcy od poniesionych kosztów zakończonych prac rozwojowych
  • 60 miesięcy od pozostałych WNiP

Wartości niematerialne i prawne wymagają również prowadzenia ewidencji, w której umieszcza się m.in. datę nabycia, wartość początkową, stawkę amortyzacyjną, kwotę odpisów amortyzacyjnych. Ta ewidencja pomaga w kontroli stanu ilościowego i wartościowego WNiP oraz używana jest do ustalenia podstawy opodatkowania.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Przeczytaj więcej w kategorii Księgowość.

Wartość rezydualna samochodu i innych środków trwałych  

0

Wartość rezydualna to przewidywanie ile będzie warte auto, maszyna, nieruchomość czy inny środek trwały po zakończeniu jego użytkowania? Sprawdź, gdzie się ją stosuje, od czego zależy i jak ją obliczyć.

Wartość rezydualna – czym jest?

Wartość rezydualna to prognozowana wartość środków trwałych – np. samochodów, maszyn, nieruchomości, urządzeń – w momencie ich odsprzedaży po określonym okresie użytkowania. 

Wartość rezydualna jest szacowana na podstawie prognozy rynkowej, która uwzględnia wiele czynników. Pod uwagę brany jest stan techniczny, zużycie, popyt, podaż, trendy, ryzyko i amortyzacja. 

Spójrzmy na przykłady wartości rezydualnej różnych rodzajów aktywów: 

  • wartość rezydualna samochodów – zależy od m.in. marki, modelu, wyposażenia, rodzaju silnika, typu nadwozia, przebiegu, stanu technicznego, historii serwisowania, popytu i podaży na rynku oraz trendów rynkowych;
  • wartość rezydualna maszyn i urządzeń – w ich przypadku wartość szacunkowa zależy od ich wieku, stanu technicznego, stopnia zużycia, aktualnych trendów technologicznych i tego, czy dany przedmiot jest poszukiwany na rynku;
  • wartość rezydualna nieruchomości – uwzględniana jest lokalizacja, stan techniczny, trendy na rynku nieruchomości i popyt na dany typ mieszkań czy domów.
Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

 

Wartość rezydualna wykorzystywana jest do m.in. oceny dochodowości inwestycji (np. w nieruchomości), wyceny aktywów, podejmowania decyzji inwestycyjnych (pomaga ocenić ich opłacalność), zarządzania ryzykiem (umożliwia oszacowanie minimalnej wartości aktywów po zakończeniu inwestycji) czy do planowania długoterminowego. Wartość rezydualna jest ważna w m.in.:

  • rachunkowości – to szacunkowa wartość netto, jaką dany środek trwały będzie posiadał na koniec okresu jego użytkowania. Jest to kwota, którą firma może uzyskać ze sprzedaży środka trwałego po uwzględnieniu jego amortyzacji;
  • leasingu – to wartość leasingowanego przedmiotu po zakończeniu umowy, za taką kwotę klient będzie mógł wykupić samochód, maszynę czy inne dobro na własność;
  • ocenia przedsiębiorstw – wartości aktywów firmy po odjęciu od nich wszystkich zobowiązań, w tym długu (wartość netto majątku). W przypadku przedsiębiorstw, wartość rezydualna pomaga ocenić atrakcyjność inwestycji w daną firmę, odzwierciedla potencjalną wartość, jaką inwestorzy mogliby otrzymać w przypadku likwidacji firmy i sprzedaży jej aktywów, po spłaceniu wszystkich zobowiązań.

Dlaczego wartość rezydualna ma praktyczne znaczenie dla osób kupujących np. samochód, zwłaszcza w formie leasingu lub wynajmu długoterminowego? Wpływa na wysokość raty, koszt utrzymania pojazdu oraz cenę odkupu lub sprzedaży auta po zakończeniu umowy.

Trzeba pamiętać, że wartość rezydualna może się różnić w zależności od kraju, ponieważ każdy rynek ma swoje preferencje, uwarunkowania i specyfikę.

Jak obliczyć wartość rezydualną?

Jest kilka metod szacowania wartości rezydualnej, to m.in. metoda wartości rynkowej (porównanie ceny danego aktywa z cenami podobnych aktywów na rynku), metoda kosztów odtworzenia (szacujemy koszty odtworzenia danego aktywa w przyszłości) czy metoda zdyskontowanych przepływów pieniężnych (obliczanie bieżącej wartości przyszłych wpływów netto, które dany środek trwały wygeneruje po upływie okresu prognozy).

Spójrzmy, jak w prosty sposób obliczyć wartość rezydualną np. samochodu. Jeżeli auto jest warte 60 000 zł, a jego wartość rezydualna to 40% w ciągu czterech lat, to po upływie 48 miesięcy będzie możliwa sprzedaż pojazdu za 24 000 zł. Jednak to tylko szacunek, bo pod uwagę należy wziąć również stan techniczny, przebieg, popyt i podaż na rynku.

Wartość rezydualna środka trwałego – amortyzacja

Wartości rezydualnej nie można amortyzować. Dlaczego? Wartość rezydualna to szacowana wartość, jaką dany środek trwały będzie miał na koniec okresu jego amortyzacji lub użytkowania. Amortyzacji podlega jedynie wartość początkowa środka trwałego, pomniejszona o wartość rezydualną. Trzeba pamiętać, że wartość rezydualna to szacunkowa kwota, a nie rzeczywisty koszt poniesiony przez firmę.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Jak zarobić jak najwięcej, czyli czym jest maksymalizacja zysku?

0
maksymalizacja zysku

Firmy konsekwentnie dążą do osiągnięcia jak najwyższych profitów. Przyglądamy się, co wpływa na maksymalizację zysków, odpowiadamy na pytania: czym jest, jakie są jej cele i jak można ją osiągnąć. 

Mówiąc najprościej, termin maksymalizacja zysku odnosi się do koncepcji, w której najważniejszym (bywa, że jedynym celem) firm jest osiągnięcie jak największych dochodów w możliwie krótkim czasie. Spójrzmy, w jaki sposób osiągany jest ten cel.

Na czym polega maksymalizacja zysku?

Maksymalizacja zysku to najważniejszy cel działania przedsiębiorstw. Na czym jednak polega? To dążenie przedsiębiorstwa do osiągnięcia jak największej różnicy między przychodami a kosztami. Taka różnica zależy od ceny, produkcji i kosztów wytworzenia produktów. 

Dzięki maksymalizacji zysku rośnie wartość firmy, a to m.in. przekłada się na zainteresowanie inwestorów i akcjonariuszy. 

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

 

W praktyce maksymalizacja zysku polega na ciągłym dążeniu do osiągnięcia jak największych przychodów. Środkiem jest zwiększanie produkcji i sprzedaży przy jednoczesnym obniżaniu kosztów.  

Aby maksymalizować zysk przedsiębiorstwo musi m.in.: 

  • modernizować produkcję,
  • usprawniać swoje funkcjonowanie,
  • wprowadzać innowacyjne produkty,
  • ulepszać marketing służący zwiększeniu sprzedaży produktów/usług,
  • zdobywać nowe rynki,
  • rozbudować sieć sprzedaży,
  • poprawić logistykę,
  • zwiększać kompetencje pracowników,
  • ograniczać koszty prowadzenia działalności. 

Maksymalizacja zysku ma wpływ na zdolność firm do inwestowania czy poziom zatrudnienia w danym przedsiębiorstwie. 

Spójrzmy z bliska, co się wiąże z maksymalizacją zysku. Należy przyjrzeć się relacjom między zakupem materiałów, surowców czy maszyn i produkcją, a sprzedażą. Jeżeli koszty zakupów i produkcji są wyższe niż kwoty uzyskane ze sprzedaży, to firma ponosi straty. Przedsiębiorca, któremu zależy na maksymalizacji zysku, powinien tak dobrać poziom produkcji aby osiągnąć jak największy zysk. 

 Jednak nowoczesne firmy coraz częściej muszą pogodzić dążenie do jak największych profitów ze koncepcją społecznej odpowiedzialności biznesu. To coraz bardziej popularne podejście, które każe biznesowi uwzględniać inne czynniki poza maksymalizacją zysku. Zgodnie z tą perspektywą, przedsiębiorstwa powinny również zwracać uwagę na potrzeby i interesy otoczenia, np. społeczności lokalnej czy kwestie środowiskowe.  

Część ekonomistów, przedsiębiorców i szefów korporacji podkreśla, że można pogodzić dążenie do maksymalnie wysokiego profitu z działalności, a jednocześnie kierować się społeczną odpowiedzialnością biznesu np. przestrzegać praw pracowniczych, troszczyć się o środowisko naturalne, działać etycznie czy budować relacje i poprawiać dobrostan społeczności lokalnej. Argumentują, że wrażliwość społeczna jest doceniana przez klientów i daje przewagę konkurencyjną.

Maksymalizacja zysku przy założeniach konkurencji doskonałej

Czym jest konkurencja doskonała? To model rynku, w którym żaden uczestnik nie ustala indywidualnie ceny. Równowaga rynkowa wynika z zależności pomiędzy popytem i podażą. 

Dla konkurencji doskonałej charakterystyczne jest: 

  • występowanie wielu kupujących i sprzedających,
  • wszystkie produkty są identyczne,
  • nowe firmy łatwo wchodzą na rynek, nie ma barier technicznych lub prawnych,
  • uczestnicy rynku mają pełną informację na temat wszystkich aspektów prowadzonej działalności gospodarczej. 

W takich warunkach firmy nie mają wpływu na cenę rynkową. Muszą zaakceptować cenę ustaloną na rynku i dostosować do niej swoją produkcję. 

Przeciwieństwem dla konkurencji doskonałej jest działalność w warunkach monopolu, kiedy przedsiębiorca ustala cenę produktów i usług. 

Maksymalizacja zysku przedsiębiorstwa w warunkach konkurencji doskonałej następuje gdy przychód krańcowy jest równy kosztowi krańcowemu. Przychód krańcowy to dodatkowy przychód, który firma uzyskuje ze sprzedaży dodatkowej jednostki produktu. Koszt krańcowy to natomiast dodatkowy koszt, który firma ponosi w związku z wyprodukowaniem dodatkowej jednostki produktu.

W punkcie przecięcia się krzywych MR i MC firma osiąga maksymalny zysk: 

  • gdy MR > MC, firma może zwiększyć zysk, zwiększając produkcję,
  • gdy MR < MC, firma może zwiększyć zysk, zmniejszając produkcję,
  • gdy MR = MC, firma osiąga maksymalny zysk. 

Warto podkreślić, że w warunkach konkurencji doskonałej firmy mogą osiągać jedynie normalny zysk. Co to znaczy? To zysk, który wystarcza do pokrycia kosztów utraconych możliwości, czyli zysku, który firma mogłaby uzyskać, gdyby zainwestowała swoje pieniądze w inny sposób.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Zwolnienie z podatku od nieruchomości dla osób fizycznych

0
zwolnienie z podatku od nieruchomości dla osób fizycznych

Podatek od nieruchomości dotyczy bardzo dużej grupy osób, jednak nie każdy właściciel mieszkania, domu lub gruntów musi go zapłacić. Sprawdzamy, kto i na jakich warunkach może uzyskać zwolnienie i uzyskać oszczędności.  

Podatek od nieruchomości to lokalna danina, którą płacą właściciele lub posiadacze gruntów, budynków lub budowli (obiektów, które nie są budynkami, lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej). Podatek płacą osoby fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne. 

Wysokość podatku od nieruchomości zależy od: 

  • stawek ustalonych przez gminy, radni uwzględniają górne granice stawek wyznaczony w obwieszczeniu Ministra Finansów,
  • rodzaju i powierzchni nieruchomości.  

Podatek od nieruchomości płaci się ratalnie lub miesięcznie – termin zależy od tego czy podatnik jest osobą fizyczną czy prawną. Aby rozliczyć podatek od nieruchomości, należy złożyć odpowiednią informację lub deklarację do właściwego organu podatkowego (wójta, burmistrza, prezydenta miasta). 

Osoby fizyczne płacą podatek w 4 ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego – do 15 marca, 15 maja, 15 września i 15 listopada roku podatkowego. Jeżeli kwota podatku nie przekracza 100 zł, to opłacany jest jednorazowo (do 15 marca).

 Podatku od nieruchomości nie płaci się od użytków rolnych i lasów o ile nie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. Daniny można uniknąć w niektórych przypadkach, np. jeżeli nieruchomość jest zwolniona z opodatkowania na mocy ustawy lub uchwały rady gminy.

Zwolnienie z podatku od nieruchomości – podstawa prawna

Podstawa prawna zwolnienia z podatku od nieruchomości może być różna, w zależności od tego, kto i na jakich warunkach z niej korzysta.  

Niektóre zwolnienia są ustanowione w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, a inne w odrębnych przepisach, np. w ustawie o transporcie kolejowym lub w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie warunków udzielania zwolnień od podatku od nieruchomości w ramach udzielania regionalnej pomocy inwestycyjnej. 

Zwolnienie z podatku od nieruchomości przysługiwało też np. na mocy ustawy w ramach Tarczy Antykryzysowej z powodu pandemii Covid-19 oraz ustawy o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Kogo dotyczy zwolnienie z podatku od nieruchomości?

Na mocy ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (art. 7.1), podatku nie płaci się od m.in.: 

  • zabytków,
  • obiektów edukacyjnych (żłobków, przedszkoli, szkół, uczelni wyższych i instytutów badawczych),
  • ogródków działkowych (gruntów i stojących na nich altan oraz obiektów gospodarczych o pow. zabudowy do 35 mkw.),
  • nieruchomości wchodzące w skład infrastruktury kolejowej, portowej oraz lotniskowej,
  • budynków gospodarczych służących do działalności leśnej i rybackiej,
  • obiektów należących do muzeów,
  • gruntów i budynków w parkach narodowych lub rezerwatach przyrody,
  • nieruchomości należących do zakładów pracy chronionej,
  • nieruchomości wykorzystywanych przez przedsiębiorców o statusie centrum badawczo-rozwojowego,
  • obiektów należących do kościołów, które m.in. wpisane są na listę zabytków, internatów przy seminariach duchownych, domów zakonów, nieruchomości mieszkalnych dla duchownych w budynkach kurii diecezjalnych i biskupich.  

Własne zwolnienia mogą wprowadzić rady gmin, np. aby wspierać lokalny rozwój.

Jak uzyskać zwolnienie z podatków od nieruchomości dla osób fizycznych?

Podatnik, który chce skorzystać ze zwolnienia z podatku od nieruchomości musi spełnić określone kryteria i złożyć odpowiedni wniosek lub informację do właściwego organu podatkowego. Tym organem jest wójt, burmistrz lub prezydent miasta.  

Podatnik ma 14 dni na złożenie wniosku, od dnia, w którym powstały okoliczności uzasadniające zwolnienie.

 Wniosek powinien zawierać informacje dotyczące stanu posiadania i wykorzystania nieruchomości oraz okoliczności, które uprawniają do skorzystania z ulgi. Dokument należy złożyć osobiście, pocztą lub przez internet (platformę usług administracji publicznej ePUAP). 

We wniosku należy poinformować o stanie posiadania i wykorzystaniu nieruchomości oraz okoliczności, które uprawniają do skorzystania z ulgi. 

Warto pamiętać, że podatnicy podatku od nieruchomości mają obowiązek składać informacje lub deklarację do wójta/burmistrza/prezydenta miasta, właściwego ze względu na miejsce położenia gruntów czy budynków nawet jeżeli korzystają ze zwolnień na podstawie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Osoby fizyczne mają na to 14 dni od dnia, w którym powstały okoliczności uzasadniające powstanie albo wygaśnięcie obowiązku podatkowego lub zdarzenie powodujące zmianę wysokości opodatkowania.

Dofinansowanie na szkolenia

0
dofinansowanie na szkolenia

Jak podnieść kwalifikacje swoich pracowników, jak sprawniej prowadzić swoją firmę? Nowe umiejętności zdobędziesz biorąc udział w szkoleniach. Teraz najważniejsza informacja: nie musisz finansować wyspecjalizowanych kursów z własnej kieszeni. Sprawdź, gdzie szukać dofinansowania w wysokości nawet 100%.

Jakie są dofinansowania na szkolenia?

Dofinansowania na szkolenia to środki finansowe, które można otrzymać z różnych źródeł, aby pokryć lub zmniejszyć koszty kształcenia ustawicznego pracowników lub własnego (jako właściciela firmy). W 2024 roku przedsiębiorcy mogą szukać szkoleń organizowanych w ramach:

  • Europejskiego Funduszu Społecznego – unijny fundusz dedykowany m.in. przedsiębiorcom, którzy chcą inwestować w podnoszenie kwalifikacji pracowników. Do dyspozycji są szkolenia dotowane w 100% oraz w wysokości 50-80%,
  • Krajowego Funduszu Szkoleniowego – inicjatywa wspierająca kształcenie ustawiczne pracowników i pracodawców w różnych branżach, zwłaszcza w IT, motoryzacji i działaniach wymagających umiejętnościach cyfrowych, finansowana z rządowego funduszu pracy. Szkolenia przeznaczone są dla pracowników, pracodawców i przedsiębiorców,
  • Bazy Usług Rozwojowych – serwisu, na którym pracodawca/właściciel firmy (mikro, MŚP) oraz osoby indywidualne znajdą szkolenia i kursy oferowane przez wyspecjalizowane firmy i uczelnie. Wkład własny wynosi minimum 20%. BUR administrowana jest przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP), a działa z wykorzystaniem środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach  Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój (POWER).

Jakie dofinansowanie na szkolenia pracowników?

Jednym z najbardziej popularnych źródeł środków na szkolenia dla pracowników jest Krajowy Fundusz Szkoleniowy. Na ten cel KFS zgromadził na 2024 r. 294 383 tys. zł.

O pieniądze z KFS mogą starać się przedsiębiorstwa, urzędy, fundacje oraz osoby na jednoosobowej działalności gospodarczej, które zatrudniają przynajmniej jednego pracownika.

Na jaką pomoc może liczyć właściciel firmy? To 80% dofinansowania kosztów szkoleń. Natomiast mikroprzedsiębiorcy – zatrudniający poniżej 10 pracowników, z obrotem ze sprzedaży poniżej 2 mln euro – mogą otrzymać dofinansowanie nawet 100% wartości szkoleń. W obu przypadkach wsparcie nie może przekroczyć 300% przeciętnego wynagrodzenia w danym roku na jednego uczestnika. 

Środki z KFS będą wydane na wsparcie kształcenia ustawicznego:

  • w związku z zastosowaniem w firmach nowych procesów, technologii i narzędzi pracy,
  • w zidentyfikowanych w danym powiecie lub województwie zawodach deficytowych,
  • osób powracających na rynek pracy po przerwie związanej ze sprawowaniem opieki nad dzieckiem oraz osób będących członkami rodzin wielodzietnych,
  • w zakresie umiejętności cyfrowych,
  • osób pracujących w branży motoryzacyjnej,
  • osób po 45 roku życia,
  • skierowane do pracodawców zatrudniających cudzoziemców,
  • w zakresie zarządzania finansami i zapobieganie sytuacjom kryzysowym w przedsiębiorstwach. 

Szkolenia finansowane z KFS obejmują kursy, studia podyplomowe, egzaminy, badania lekarskie i psychologiczne, ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków oraz usługi tłumacza języka migowego, lektora lub osoby towarzyszącej osobie niepełnosprawnej.

Gdzie szukać dofinansowania z KFS? Nabory wniosków ogłaszane są w powiatowych urzędach pracy. Zainteresowany powinien wybrać urząd właściwego ze względu na swoją siedzibę albo miejsce prowadzenia działalności.  

We wniosku należy podać m.in. dane pracodawcy, wymienić działania do sfinansowania z udziałem KFS, liczbę osób według grup wieku, których wydatek dotyczy, formy kształcenia ustawicznego, koszty kształcenia ustawicznego na osobę oraz termin realizacji wskazanych działań, całkowitą wysokość wydatków, która będzie poniesiona na działania związane z kształceniem ustawicznym, uzasadnienie potrzeby odbycia takie kształcenia oraz uzasadnienie wyboru realizatora usługi finansowanej ze środków KFS. 

Urzędnicy mają 30 dni na rozpatrzenie wniosku. Warto pamiętać, że pula środków jest ograniczona i lepiej nie zwlekać z przystąpieniem do naboru. Kolejne kroki, to podpisanie umowy z PUP, realizacja szkolenia oraz rozliczenie się z dotacji.

Jakie dofinansowania dla jednoosobowych działalności gospodarczych?

Informacje na temat szkoleń, kursów zawodowych, studiów, mentoringu i doradztwa dla pracowników i pracodawców można znaleźć również na ogólnopolskiej platformie Baza Usług Rozwojowych. Tam znajdują się oferty usługodawców, którzy spełniają kryteria jakości ustalone przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej. Baza znajdziemy na stronie www.bazauslugrozwojowych.gov.pl. 

Ze szkoleń BUR skorzystają osoby indywidualne – w tym przedsiębiorcy na JDG – oraz pracodawcy. Np. Wojewódzki Urząd Pracy w Kielcach szacuje, że w projekcie “Buduj swój Rozwój – Baza Usług Rozwojowych” weźmie udział ponad 3800 osób. 

BUR finansowany jest ze środków UE. Ile można dostać dofinansowania? Nawet do 90% wszystkich kosztów związanych z wybranym szkoleniem lub kursem. Przywołany kielecki WUP informuje, że uczestnik programu otrzyma do 8 500 zł. 

Część BUR dedykowana jest przedsiębiorcom i pracodawcom. W WUP w Kielcach projekt “Pracownik kapitałem firmy. Postaw na jego rozwój z Bazą Usług Rozwojowych” zapewni refundację 75-80% poniesionych kosztów. Urzędnicy szacują, że dzięki BUR swoje kompetencje podniesie ok. 3200 pracowników z ponad 1200 firm/instytucji. 

Jak otrzymać dofinansowanie? Należy wybrać szkolenie, a następnie podmiot, który jest operatorem BUR w danym województwie oraz podpisać z nim umowę, a później skorzystać ze szkolenia (szczegółowe informacje można znaleźć na stronie uslugirozwojowe.parp.gov.pl)  

Warto przypomnieć, że PARP szuka firm szkoleniowych i instytucji, które będą dostawcami usług dla Bazy Usług Rozwojowych. Nabór wniosków rozpoczął się 12 lutego 2024 r. i potrwa do 31 sierpnia 2026 r.