Strona główna Blog Strona 47

Kim jest kontrahent? Jak sprawdzić wiarygodność partnera biznesowego?

0
kontrahent

Jedną z najtrudniejszych sytuacji, w jakiej może znaleźć się przedsiębiorstwo, to nawiązanie relacji z kontrahentem, który zmaga się z niewypłacalnością albo z innych powodów nie reguluje należności. Żeby się przed nią uchronić, zawsze warto zweryfikować wiarygodność naszego kontrahenta.

Kim jest kontrahent?

Definicja kontrahenta nie jest bardzo trudna do określenia. Przede wszystkim dlatego, że według definicji kontrahent jest osobą fizyczną lub prawną, która jest stroną umowy. Inaczej rzecz ujmując, kontrahent to druga strona umowy biznesowej. Może nią być przedsiębiorca lub firma (gdy mamy do czynienia z podmiotem o większej skali działania).

Jeśli więc produkujesz soki owocowe, to kontrahentem będą głównie hurtownie spożywcze, duże korporacje, które chcą zamawiać zdrowe napoje dla pracowników. Definicyjnie kontrahent nie zawsze oznacza partnera biznesowego, z którym łączy nas umowa na długie miesiące. Może nim być nawet jednorazowy klient, dostawca towaru, odbiorca naszych usług, czy każda inna osoba lub podmiot, z którym wchodzimy w umowę.

Kontrahent w przepisach prawa

W przypadku długoterminowej współpracy kontrahenci spisują ze sobą umowy, które określają zasady, na jakich opiera się współdziałanie. Umowa z kontrahentem określa też prawa i obowiązki stron. Dobrze przygotowana umowa z kontrahentem powinna zawierać:

  • dane obu firm;
  • informacje o przedmiocie umowy, dokładny opis z podaniem dat wykonania usługi czy dostarczenia towaru;
  • zakres współpracy i zasady, na jakich się ona odbywa;
  • osoby kontaktowe w obu firmach;
  • daty: zawarcia umowy, realizacji i daty płatności;
  • wysokość wynagrodzenia lub zasady rozliczania i daty płatności.

Do umowy warto też wpisać konsekwencje, które grożą obu stronom jeśli nie będą się stosować do jej zapisów.

Jak sprawdzić wiarygodność kontrahenta?

Umowa o współpracy z kontrahentem jest często jednym z ważniejszych kroków we wzajemnym działaniu. Zanim jednak zdecydujemy się na kooperację z partnerem biznesowym, warto sprawdzić wiarygodność drugiej strony. Wszystko dlatego, że w biznesie chodzi o pieniądze, a co za tym idzie każda transakcja to ryzyko finansowe. Oczywiście najmniejsze ryzyko pojawi się w momencie, gdy towar lub usługa rozliczana jest od razu po dostarczeniu. Coraz częściej jednak w biznesie stosuje się różne modele z odroczonym terminem płatności: kredyt kupiecki, faktoring itd.

Zanim więc zaczniemy działać z nowym partnerem biznesowym, należy sprawdzić kontrahenta pod kątem jego wiarygodności. Jeśli wystawiamy fakturę, zawsze sprawdzaj, czy dane, które wpisujesz ma dokumencie, pokrywają się z rzeczywistością, czy są zgodne z zapisem w Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej albo w Krajowym Rejestrze Sądowym. Sprawdź też, czy osoba, która podpisuje zamówienie, jest uprawiona do reprezentowania firmy. Skontroluj też dane w rejestrze REGON, czy na tzw. Białej Liście, czyli rejestrze płatników VAT.

Warto też zajrzeć do baz dłużników, takich jak Krajowy Rejestr Długów, czy inne bazy informacji gospodarczych. Zawsze lepiej upewnić się, czy osoba, z którą chcemy zawrzeć umowę, jest wypłacalna. W przypadku bardzo dużego zlecenia można nawet zlecić profesjonalnej firmie przeprowadzenie wywiadu gospodarczego.

Jednak jednym z najskuteczniejszych sposobów, szczególnie w przypadku nowych klientów, jest skłanianie ich do płatności z góry lub do wpłacania wysokich zaliczek. To pokaże nam, czy ktoś nie tylko ma majątek, ale i płynność finansową. Na bieżąco trzeba też kontrolować stan płatności faktur. Co z tego, że zabezpieczymy się, sprawdzając kontrahenta na początku naszej współpracy, jak nie będziemy w stanie sprawdzić stanu bieżących płatności.

Czym jest pełna księgowość? Dla kogo jest obowiązkowa, a kto może stosować księgowość uproszczoną?

0
pełna księgowość

Niezależnie od tego, jaką firmę posiada przedsiębiorca, musi on prowadzić ewidencję księgową. Zgodnie z przepisami może być to księgowość uproszczona (Księga Przychodów i Rozchodów, ryczałt ewidencjonowany, karta podatkowa) lub pełna. W naszym tekście wyjaśniamy, czym jest pełna księgowość. Kto musi ją prowadzić i od jakiej kwoty się to robi? Czym pełna księgowość różni się od uproszczonej?

Pełna księgowość – na czym polega?

Pełna księgowość to najbardziej zaawansowana forma ewidencji rachunkowej. Polega ona na tym, że wszystkie zdarzenia – w tym także operacje magazynowe, przelew wynagrodzenia czy zapłata zaległej należności handlowej przez kontrahenta itp. – ewidencjonuje się na specjalnie wydzielonych w tym celu kontach.

Tak rozumiana pełna księgowość, która opiera się na prowadzeniu kont, pozwala na sporządzenie sprawozdania finansowego, w tym m.in.: bilansu, rachunku zysków i strat, rachunku przepływów pieniężnych.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Pełna księgowość a księgowość uproszczona

Podczas gdy np. w KPiR koszty dzielone są na:

  • wartość zakupionych towarów i materiałów
  • koszty uboczne zakupu,
  • koszty wynagrodzeń,
  • pozostałe koszty,
  • wydatki na działalność B+R,

to pełna ewidencja księgowa jest znacznie bardziej rozbudowana. Na osobnych kontach księguje się np. koszty zużycia energii elektrycznej, opłaty za czynsz, usługi księgowe itp., składki ZUS, pensje, odpisy amortyzacyjne itp.

Warto wiedzieć – czym charakteryzuje się księgowość uproszczona?

W ramach uproszczonej rachunkowości przedsiębiorca ma do wyboru aż trzy dostępne warianty – są one następujące:

Każdy z wyżej wymienionych wariantów ma swoją specyfikę. A jakie są cechy wspólne? Jedną z nich jest brak konieczności dokonywania podwójnego zapisu.

Pełna księgowość – co się na nią składa?

Pełna księgowość to skomplikowany system ewidencji rachunkowej, na który składają się następujące elementy:

  • dziennik – jest to zestawienie zawierające informacje na temat wszystkich zdarzeń gospodarczych z danego okresu sprawozdawczego. Zdarzenia te są zapisane w porządku chronologicznym;
  • księga główna – są tu zbierane zapisy z kont syntetycznych bilansu oraz rachunku zysków i strat (mogą być to np. konta księgowe zapasów);
  • księga pomocnicza – są to konta analityczne, które „uszczegóławiają” zapisy kont syntetycznych (np. podkonta dla kont poszczególnych dostawców, podczas gdy kontem syntetycznym jest konto „rozrachunki z odbiorcami”).

Oprócz tego ważne są również zestawienia obrotów i sald, a także inwentarz – rejestr, który zawiera informacje na temat stanu majątku (aktywów) oraz źródeł jego finansowania (pasywów).
Wszystkie te czynności można wykonywać przy pomocy programów księgowych, takich jak Mała Księgowość Rzeczpospolitej.

Pełna księgowość – kto ma obowiązek prowadzenia pełnych ksiąg rachunkowych?

Jeśli chodzi o obowiązek prowadzenia pełnej księgowości, to są nim objęte przedsiębiorstwa, wobec których stosuje się zapisy wspomnianej już ustawy o rachunkowości. O tym, jakie są to podmioty, mówi nam art. 2 u. 1. Poniżej przedstawiamy jego fragmenty. Sam artykuł jest bardzo obszerny, ale dużą część jego zapisów reguluje kwestie, które nie dotyczą typowych przedsiębiorców, lecz np. instytucji finansowych:

„Przepisy ustawy o rachunkowości, zwanej dalej „ustawą”, stosuje się […] do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

1) spółek handlowych […] spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego;

2) osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz przedsiębiorstw w spadku […] – (jeśli spełnione zostanie kryterium przychodowe – więcej informacji na temat znajdziesz w dalszej części tekstu);

2a) przedsiębiorstw w spadku działających zgodnie z ustawą […] o zarządzie sukcesyjnym […], jeżeli na dzień poprzedzający dzień otwarcia spadku prowadzone były księgi rachunkowe;

3) jednostek organizacyjnych działających na podstawie Prawa bankowego, przepisów o obrocie papierami wartościowymi, […] świadczeniu usług finansowania społecznościowego dla przedsięwzięć gospodarczych, […] funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, […] przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej […];

4) gmin, powiatów, województw i ich związków, a także:

a) państwowych, gminnych, powiatowych i wojewódzkich jednostek budżetowych,

b) gminnych, powiatowych i wojewódzkich zakładów budżetowych;

c) (uchylona)

[…]”.

Jeśli chodzi o wyżej wymienione grupy podmiotów, to w ich przypadku prowadzenie pełnej ewidencji księgowej jest obowiązkowe. Nie ma zatem właściwie żadnej prawnej możliwości, by móc uchylić się od tego obowiązku.
Mała Księgowość Rzeczpospolitej

Pełna księgowość – od jakiej kwoty jest obowiązkowa?

W art. 2 ust. 1 wymieniono te podmioty, które muszą prowadzić pełną księgowość. Nie ma przy tym znaczenia, jaki jest poziom osiąganych przez nich przychodów. Wskazaliśmy również wyjątek od tej reguły – jest to punkt 2 (możesz wrócić do pogrubionego fragmentu z ustawy o rachunkowości, jeśli chcesz się o tym przekonać).

Podmioty te zobowiązane są do prowadzenia ksiąg rachunkowych pełnych w sytuacji, gdy osiągnięte przez nich przychody (a konkretnie – „przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych”) przekroczyły w poprzednim roku obrotowym dwa miliony euro w przeliczeniu na polskie złote.

Warto wiedzieć – limit przychodowy dotyczący prowadzenia pełnej księgowości. W jaki sposób przelicza się wartości w walutach obcych na PLN?

Limit dwóch milionów euro, o którym mowa jest w ustawie o rachunkowości, jest przeliczany na PLN według kursu z pierwszego dnia roboczego października roku, dla którego ustala się te przychody.

Przykładowo, limit za 2023 rok wynosi 9 654 400 złotych. Jest on liczony jako: 2 000 000 euro × 4,8272.

A co w sytuacji, gdy przychody prowadzonej działalności nie przekraczają tego ustawowego limitu? Cóż, prowadzenie pełnej księgowości wciąż jest wówczas możliwe, choć nie ma obowiązku, by rozliczać się w ten sposób. Praktyka pokazuje, że część przedsiębiorców się na to godzi. Choć jest to rozwiązanie bardziej czasochłonne (i kosztowne, jeśli prowadzenie księgowości zostało przekazane specjalistom z zewnętrznego biura rachunkowego), to pełne księgi – jak już wspomnieliśmy – pozwala na lepsze poznanie kondycji finansowej danego przedsiębiorstwa.

Przeczytaj więcej w kategorii Biuro rachunkowe.

Mała Księgowość – prosty program do księgowości

Mała Księgowość Rzeczpospolitej to prosty w obsłudze program dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy oraz osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą.
Umożliwia sprawne wprowadzanie danych księgowych, rozliczenia podatku dochodowego, prowadzenie ewidencji oraz bezpieczne przechowywanie wszystkich dokumentów.

Dlaczego warto wybrać Małą Księgowość Rzeczpospolitej?

  • Rzetelna firma – na rynku od 2002 roku
    • Zaufało nam ponad 60 000 przedsiębiorców
    • Do obsługi programu nie potrzebujesz internetu
    • Cena od 149 złotych brutto za rok – to mniej niż 13 zł/mies
    • Program rekomendowany przez dziennik Rzeczpospolita

Jak powinny być prowadzone księgi rachunkowe w pełnej księgowości?

0
księgi rachunkowe

Część przedsiębiorców jest zobowiązana – zgodnie z zapisami ustawy z dn. 29 września 1994 roku o rachunkowości – do prowadzenia pełnych ksiąg rachunkowych. Ten typ ewidencji rachunkowej pozwala szczegółowo zapoznać się z kondycją finansową danego przedsiębiorstwa.

Trzeba jednak pamiętać o drugiej stronie medalu – otóż, takie księgi rachunkowe muszą być prowadzone w odpowiedni sposób. Jak powinny być prowadzone księgi rachunkowe?

Odpowiedź na to pytanie znajdziecie w naszym tekście. Miłej lektury!

Czym są księgi rachunkowe?

Pełne księgi rachunkowe to najbardziej zaawansowany system ewidencji rachunkowej. Opiera się on o ZPK, czyli Zakładowy Plan Kont ustalony na etapie wdrażania pełnych ksiąg zbiór kont.

Przykładowo, na różnych kontach zapisuje się koszty dotyczące wynagrodzeń, odpisów amortyzacyjnych, usługi leasingu czy zapłaconych podatków i opłat lokalnych.

Warto wiedzieć – kto ma obowiązek prowadzenia pełnej księgowości?

Kwestie związane z pełną księgowością reguluje ustawa z dn. 29 września 1994 r. o rachunkowości. Zgodnie z zapisami tego aktu prawnego do pełnej księgowości zobligowane są m.in. następujące podmioty:

A co z osobami fizycznymi prowadzącymi biznes np. w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, spółki cywilnej czy spółki jawnej? W takiej sytuacji obowiązek powstaje w sytuacji, gdy przychody ze sprzedaży w poprzednim roku obrotowym przekroczyły równowartość 2 000 000 euro w walucie polskiej. W pozostałych przypadkach prowadzenie pełnych ksiąg rachunkowych nie jest zabronione, ale decyzja w tym zakresie zależy od samego przedsiębiorcy.

 

Konta księgowe, o które oparty jest cały system pełnych ksiąg rachunkowych, to konta syntetyczne – przykładem jest konto „Środki trwałe”.

Następnie, dzielą się one na konta analityczne – te ostatnio mają za zadanie „uszczegółowić” zapisy; przykładowo, na poziomie analitycznym „Środki trwałe” dzielą się na subkonta dotyczące poszczególnych składników majątku trwałego (tzn. konkretnych modeli samochodów, maszyn itp.).

Czy wiesz, że…?

Pieczęć kwalifikowaną w najniższej cenie znajdziesz na pieczeckwalifikowana.pl.

Z czego składają się księgi rachunkowe?

Prawidłowo prowadzone księgi rachunkowe składają się z 5 głównych elementów:

  • dziennik – w tym rejestrze zbierane są dane na temat WSZYSTKICH operacji gospodarczych, które w określonym czasie miały miejsce w danej jednostce (przedsiębiorstwie);
  • księga główna – na kontach księgi głównej znajdują się zapisy ze wspomnianych już wcześniej kont syntetycznych;
  • księga pomocnicza – odzwierciedla zapisy z kont analitycznych. Te prowadzone są np. w części dotyczącej: środków trwałych czy rozrachunków z odbiorcami, zobowiązaniami oraz pracownikami;
  • bilans próbny – zestawienie obrotów i sald kont księgi głównej i ksiąg pomocniczych sporządzany zazwyczaj na koniec miesiąca;
  • inwentarz – sporządzany przez firmy, które wcześniej nie prowadziły pełnej księgowości wykaz składników aktywów i pasywów przedsiębiorstwa.

Konta ksiąg pomocniczych służą jako uszczegółowienie i uzupełnienie zapisów z księgi głównej. Precyzując, konta pomocnicze prowadzone są dla rejestracji:

  • środków trwałych,
  • rozrachunków z kontrahentami,
  • rozrachunków z pracownikami,
  • operacji sprzedaży,
  • operacji zakupu,
  • kosztów i istotnych składników aktywów,
  • operacji gotówkowych.

Oprócz tego w skład ksiąg rachunkowych wchodzi również zestawienie obrotów i sald oraz inwentarz; ten ostatni to powstające na podstawie inwentaryzacji zestawienie, w którym ujmuje się poszczególne składniki majątku (aktywa) oraz źródła ich finansowania (pasywa).

Prowadzenie ksiąg rachunkowych – na czym polega prowadzenie księgowości?

To, w jaki sposób prowadzi się księgi rachunkowe, zostało określone we wspomnianej już przez nas ustawie o rachunkowości. Zgodnie z tym aktem prawnym księgi rachunkowe powinny być prowadzone w języku polskim oraz polskiej walucie (rzecz jasna, przedsiębiorca może zawierać transakcje np. w euro czy dolarze; takie transakcje są jednak przeliczane na polskiego złotego).

Co do zasady, księgowość prowadzi się w siedzibie danej jednostki i to tam przechowuje się dokumentację finansową. Oczywiście, możliwe jest powierzenie zadania w postaci prowadzenia ksiąg np. pracownikom zewnętrznego biura rachunkowego (trzeba będzie jednak poinformować o tym właściwy miejscowo urząd skarbowy).

Jakiekolwiek zapisy w księgach rachunkowych powinny być dokonywane wyłącznie na podstawie rzetelnych i prawidłowo sporządzonych dowodów księgowych – zazwyczaj są to faktury, ale oprócz tego wyróżnia się również rachunki czy dowody dokumentujące operacje z zakresu gospodarki magazynowej, listę płac itp. Niezależnie od tego, o jakim dokumencie księgowym jest mowa, powinien on zawierać między innymi następujące dane:

  • wiarygodne wskazanie stron danej transakcji handlowej/operacji gospodarczej;
  • data wystawienia dokumentu i/lub danej transakcji gospodarczej;
  • wartość dokonanej operacji gospodarczej. Przede wszystkim, powinna być ona wyrażona w kwocie pieniężnej, a jeśli dotyczy aktywów, które można wyrazić w jednostkach naturalnych (np. w sztukach) – ewidencja ilościowa również powinna się tam znaleźć;
  • opis przedmiotu transakcji – generalnie, powinien być on sporządzony w języku polskim. Dopuszcza się również opisy zagraniczne (w przypadku transakcji realizowanych przez podmioty zagraniczne). Tak czy inaczej, opisy te powinny być w pełni zrozumiałe dla osób postronnych.
Warto wiedzieć – co w sytuacji, gdy na dokumencie księgowym znajdzie się błąd?

To, w jaki sposób należy postępować z zawierającymi błędne zapisy dokumentami księgowymi, precyzuje ustawa o rachunkowości. Zgodnie z § 7, ust. 1 pkt. 3:

„Błędy w dowodach księgowych poprawiać można wyłącznie przez skreślenie niewłaściwie napisanego tekstu lub liczby, w sposób pozwalający odczytać tekst lub liczbę pierwotną, i wpisanie tekstu lub liczby właściwej. Poprawka tekstu lub liczby w dowodzie księgowym powinna być zaopatrzona w podpis, lub skrót podpisu osoby upoważnionej oraz datę dokonania poprawki”.

 

Pieczęć kwalifikowana – wygodne rozwiązanie dla Twojej firmy

Pieczęć kwalifikowana to usługa zaufania przeznaczona dla osób prawnych. Za jej pomocą potwierdzisz, że dokument jest autentyczny i nie został naruszony. To niezawodne narzędzie w kontaktach z kontrahentami i wewnętrznych działaniach firmy. Pieczęć elektroniczną pochodząca od kwalifikowanego dostawcy zaufania kupisz na pieczeckwalifikowana.pl. Jest absolutnie niezbędna, jeśli chcesz wygodnie korzystać z KSeF.

Przeczytaj więcej w kategorii Biuro rachunkowe.

Czym jest popyt? Jak interpretować krzywą popytu?

0
krzywa popytu

Popyt to jedno z podstawowych pojęć, jeśli chodzi o nauki ekonomiczne. Z zagadnieniem tym spotykają się studenci pierwszego roku ekonomii, finansów czy zarządzania. Czym jest krzywa popytu i w jaki sposób używać tej wiedzy w biznesie?

Postaramy się odpowiedzieć na to pytanie. Jeśli obawiasz się nudnej, akademickiej teorii, mamy dla Ciebie dobrą wiadomość – otrzymasz cenną dawkę wiedzy z zakresu ekonomii – nie tylko tej teoretycznej. Miłej lektury!

Czym jest krzywa popytu?

Aby móc zrozumieć, czym jest krzywa popytu, musisz wiedzieć, co to jest popyt. Pod tym pojęciem rozumie się w ekonomii ilość towarów, jakie konsumenci są gotowi kupić po danej cenie.

Według ogólnego podejścia popyt jest malejącą funkcją ceny, co – w pewnym uproszczeniu – oznacza, że wraz ze wzrostem ceny danego towaru lub usługi popyt na nie spada.

Warto wiedzieć – popyt nie zawsze spada wraz ze wzrostem ceny

Nieprzypadkowo napisaliśmy, że zmiany w wielkości popytu są ZWYKLE odwrotnie proporcjonalne w stosunku do ceny. Oczywiście, jak to w życiu bywa, od tego ogólnego prawa istnieje szereg wyjątków – nauki ekonomiczne również przewidują taką sytuację. Poniżej przedstawiamy przykładowe odstępstwa od normy:

  • paradoks Veblena – wraz ze wzrostem ceny obserwujemy wzrost popytu (zazwyczaj dotyczy to dóbr luksusowych);
  • paradoks spekulacyjny – ponieważ  konsumenci spodziewają się, że cena produktu w przyszłości wzrośnie (lub podaż spadnie), zaczynają oni kupować jego duże ilości, doprowadzając tym samym do stanu, który przewidywali. Taki stan można oznaczyć jako samospełniającą się przepowiednię. Rzecz jasna, odwrotnie wygląda sytuacja, jeśli rynek spodziewa się spadków cen/wzrostu podaży.

Tego, że prawa ekonomii działają również w życiu codziennym, dowodzi popyt na luksusowe zegarki (oraz ich ceny), a także dość kuriozalna sytuacja, z jaką w 2022 roku mieliśmy do czynienia na rynku cukrowym.

 

CZYTAJ TAKŻE: Marża a narzut – czym się różnią?

Jak interpretować krzywą popytu?

Zależność, zgodnie z którą popyt na towar lub usługę przyjmuje coraz niższe wartości wraz ze zmianą ceny produktu, jest w ekonomii określana jako prawo popytu. Jest to zarazem jedno z najbardziej podstawowych praw, jeśli chodzi o nauki ekonomiczne.

Podobnie jak wiele innych teorii, prawo popytu również jest odzwierciedlane za pomocą wykresu – w tym przypadku mówimy o tzw. krzywej popytu. Jej graficzna interpretacja jest przedstawiana w następujący sposób:

krzywa popytu

Co oznaczają poszczególne symbole zamieszczone na powyższym wykresie? Cóż, ich rozwinięcie nie jest szczególnie skomplikowane, ponieważ już do nich nawiązaliśmy. Symbol „P” na osi pionowej: to cena (z ang. price).

Na osi poziomej znajduje się „Q”,  czyli ilość (z ang. quantity).

Jak już wiesz, czym jest prawo popytu, czyli zależność popytu oraz ceny. Jest ona złożona z wielu punktów, które pokazują, że przy cenie na danym poziomie Q konsumenci są w stanie kupić ilość produktu wynoszącą Q.

Dzięki połączeniu tych punktów możemy stworzyć wykres, który pokazuje, w jaki sposób kształtuje się krzywa popytu.

Prawo malejącego popytu

Do krzywej, którą przed chwilą omówiliśmy, nawiązuje tzw. prawo malejącego popytu. Nie jest ono szczególnie skomplikowane i możemy opisać je w następujący sposób:

W sytuacji, gdy cena danego dobra wzrasta (przy założeniu, że wszystkie inne czynniki pozostają niezmienione – takie podejście określa się w naukach ekonomicznych jako tzw. klauzulę ceteris paribus), popyt na dane dobro ulega obniżeniu.

CZYTAJ TAKŻE: Jak wykorzystać konkurencję dla poprawy własnego biznesu?

Powód takiego stanu rzeczy jest bardzo prosty: jeśli konsumenci biorący udział w wymianie rynkowej mają dochody na takim samym poziomie i muszą ponosić również inne wydatki, drożejący towar staje się dla nich coraz mniej atrakcyjny. W efekcie dochodzi do zmniejszania zapotrzebowania na dany produkt.

Przesunięcie krzywej popytu – czynniki wpływające na wielkość popytu

Jednym z głównych czynników, które wpływają na poziom popytu na produkt, jest jego cena. Zależność ta, jak już wspomnieliśmy, jest odwrotna, co oznacza, że wzrostowi cen towarzyszy spadek popytu. Zmiana cen sprawia, że zaczynamy przesuwać się po krzywej popytu „w górę” – pokazujemy w ten sposób, że nabywana jest mniejsza ilość towarów.

Przesunięcie krzywej popytu rynkowego następuje w sytuacji, gdy na popyt oddziałują czynniki pozacenowe. W teorii wyróżnia się takie determinanty pozacenowe popytu jak między innymi:

  • gusty i preferencje klientów – łatwo możemy wyobrazić sobie, co stanie się z zapotrzebowaniem np. na stroje piłkarskie i akcesoria do gry w piłkę nożną w czasie, gdy zbliżają się zawody Euro;
  • zmiany cen dóbr komplementarnych (uzupełniających – może być to np. koło rowerowe i dętka) – im droższe stają się produkty komplementarne do towaru X, tym bardziej rośnie cena X;
  • zmiany cen dóbr substytucyjnych (zamienników – przykładowo, jest to margaryna zamiast masła) – im droższe stają się zamienniki dobra X, tym bardziej X tanieje;
  • poziom dochodów w społeczeństwie – wydaje się oczywiste, że wzrost zamożności całego społeczeństwa lub określonej grupy społecznej korzystnie przekłada się na popyt na towar X.

CZYTAJ TAKŻE: Recesja a kryzys – czym się różnią?

Po co nam wiedza o popycie i podaży?

Wydaje się, że odpowiedź na to pytanie może być tylko jedna: aby móc sprawnie kierować przedsiębiorstwem. Dzięki wiedzy na temat popytu – zarówno tej ogólnej, jak i bardziej szczegółowej, dotyczącej konkretnego towaru lub usługi – jesteśmy w stanie przygotować ofertę bardziej dostosowaną do potrzeb rynku.

Wiedza o popycie i podaży może okazać się przydatna podczas wprowadzania nowego produktu na rynek. Dobrą praktyką jest bowiem badanie reakcji konsumentów jeszcze dystrybucją produktów na rynku.

W takiej sytuacji można bowiem zbadać, jaka jest optymalna cena produktu oraz w jaki sposób zmieni się popyt, jeśli podniesiemy lub obniżymy jego ceną. W ten sposób jesteśmy w stanie zbadać tzw. elastyczność cenową popytu, która pokazuje nam, jak bardzo zmienia się zapotrzebowanie na dany towar pod wpływem wahań cen.

O innych zagadnieniach gospodarczych ważnych dla przedsiębiorcy przeczytasz w kategorii Działalność gospodarcza.

Kanały dystrybucji i ich rodzaje – jak wybrać najlepszy kanał sprzedaży?

0
kanały dystrybucji

Do tego, by osiągnąć sukces biznesowy, nie wystarczy jedynie zaoferować dobry produkt lub usługę. Rzecz jasna, jest to bardzo ważne… ale jednocześnie niewystarczające. Nieprzypadkowo guru marketingu – Philip Kotler – twierdzi, że działalność przedsiębiorstwa powinna opierać się aż na czterech filarach, co zostało określone jako tzw. marketingowe 4P (marketing mix):

  • produkt,
  • dystrybucja,
  • ceny,
  • promocja.

My zajmiemy się w naszym tekście drugim spośród tych elementów. Czym jest dystrybucja? Jakie są kanały dystrybucji? Jeśli chcesz poznać odpowiedzi na te pytania, nie zwlekaj – przeczytaj nasz tekst. Do dzieła

Na czym polega dystrybucja?

Dystrybucja, choć czasem niedoceniana w różnych refleksjach oraz dyskusjach dotyczących biznesu, odgrywa w rzeczywistości kluczową rolę w procesie sprzedaży. Polega ona na sprawnym dostarczaniu produktów lub usług do klientów. Dystrybucja to złożony system, który może w poszczególnych przedsiębiorstwach przybierać różne formy; tak czy inaczej, rozumiemy przez to zbiór działań, które organizuje się po to, by dostarczyć towar lub usługę od producenta do klienta.

Dystrybucja zaczyna się na etapie produkcji towaru, który od wytwórców często trafia do hurtowników, przechodzi przez różnych pośredników, aż w finalnym etapie trafia do odbiorcy. Różne kanały dystrybucji produktów i usług mają różne cechy, mogą być bezpośrednie, mogą być bardzo długie, mogą być kompletnie pozbawione fizycznego komponentu.

Czym jest kanał dystrybucji?

Zanim udzielimy odpowiedzi na pytanie: „jakie są kanały dystrybucji?”, warto poznać definicję tego zagadnienia. Przez kanał dystrybucji rozumie się taką formę:

  • prezentacji produktu,
  • dostarczania produktu do placówki handlowej,
  • obsługi klienta,

która pozwoli przedsiębiorcy maksymalizować poziom sprzedaży.

Rodzaje kanałów dystrybucji

Kanały dystrybucji dzielimy ze względu na:

  • liczbę pośredników na kanały bezpośrednie i kanały pośrednie;
  • liczbę szczebli pośrednich na kanały krótkie i długie;
  • liczbę podmiotów na tym samym szczeblu na kanały wąskie i kanały szerokie;
  • stopień złożoności kanału na proste i kompleksowe;
  • znaczenie kanału dla producenta na kanały podstawowe i pomocnicze;
  • prawo własności w stosunku do podmiotów tworzących kanał na własne i obce;
  • charakter powiązań między uczestnikami kanału na kanały konwencjonalne lub kanały zintegrowane pionowo – te dzielą się jeszcze na korporacyjne, kontraktowe oraz kanały administrowane.

Jak wybrać odpowiedni kanał dystrybucji dla swojego biznesu?

Wybór właściwego, dostosowanego do potrzeb danej firmy kanału dystrybucyjnego ma niebagatelne znaczenie dla sukcesu prowadzonego biznesu. Dzięki temu możliwe jest bowiem sprawne dotarcie do klientów, a także zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu i zapewnienie im wysokiej jakości obsługi. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że optymalizacja działań w zakresie dystrybucji to absolutne must have, by przedsiębiorca mógł odnieść sukces rynkowy.

Warto wiedzieć!Bez sprawnej, dostosowanej do potrzeb rynku dystrybucji nawet najlepszy produkt może nie dotrzeć do dużej liczby klientów.

Jakie są kanały dystrybucji? Wybór kanału dystrybucji

Jakie są rodzaje kanałów dystrybucji? W teorii można spotkać się z różnymi podziałami – my jednak zaprezentujemy taki, który znajduje swoje odzwierciedlenie w codziennej praktyce biznesowej. Zgodnie z takim podejściem wyróżnia się m.in. następujące kanały dystrybucji:

  • stacjonarne punkty, czyli po prostu lokale, w których konsumenci nabywają nasze towary. Takie stoiska mogą mieć postać samodzielnych powierzchni sklepowych w pasażach itp., jeśli zaś zależy Ci na oszczędności miejsca, można zastanowić się nad wynajmem miejsca pod „wyspę” w centrum handlowym. Taki model dystrybucyjny jest stosowany głównie przez firmy, które obsługują klientów detalicznych (model B2C, z ang. Business-to-Consumer);
  • hurtownie – z rozwiązania tego korzystają zwykle duże podmioty prowadzące sprzedaż w oparciu o model B2B (Business-to-Business, czyli sprzedawanie towarów innym przedsiębiorcom). Zasada w tym przypadku jest bardzo prosta: X producentów dostarcza duże partie towarów do hurtowni, która jest odwiedzana przez innych przedsiębiorców poszukujących danego produktu (rzecz jasna, hurtownia pobiera za takie pośrednictwo opłatę). Jeśli widzisz w lokalnym sklepie spożywczym popularne napoje lub chipsy, to wiedz, że właściciel sklepu najprawdopodobniej odwiedza hurtownię lub zamawia od niej towar;
  • sprzedaż wielkopowierzchniowa – jak sama nazwa wskazuje, sprzedaż odbywa się na terenie olbrzymich obiektów, które mają po kilka, czasem nawet kilkanaście tysięcy metrów kwadratowych. W oparciu o taki model są w stanie działać jedynie duże podmioty, w tym np. znane sieci sklepów budowlanych czy ogrodniczych. Z oferty mogą skorzystać zarówno klienci detaliczni, jak i firmowi;
  • call center – zespół, który poprzez kontakt telefoniczny lub internetowych zajmuje się bezpośrednią sprzedażą produktów, lub umawianiem klientów na spotkanie z doradcą. Po takie rozwiązanie chętnie sięgają np. banki czy inne instytucje finansowe;
  • franczyza – jest to obszerna grupa, w skład której wchodzą np. punkty działające na zasadzie franchisingu (franczyzą jest np. powszechnie znana sieć Żabka, w ramach której franczyzobiorcy zajmują się prowadzenie lokalnych sklepów, a prawa do logotypów itp. należą do franczyzodawcy);
  • sprzedaż typu door-to-door realizowana przez przedstawicieli handlowych (akwizytorów). Nie musimy chyba tłumaczyć Ci, jak to działa – zapewne niejeden raz do Twoich drzwi zapukał akwizytor oferujący umowę na usługi internetowe itp.;
  • wysyłka katalogów pocztą tradycyjną – coraz mniej popularne rozwiązanie w ostatnich latach;
  • marketing sieciowy (MLM) – takie rozwiązanie stosuje na przykład Avon. W ramach MLM sprzedawcy sami sprzedają produkty, ale także pozyskują nowych sprzedawców, otrzymując prowizje od każdej transakcji zrealizowanej przez „podopiecznego”;
  • postępowania przetargowe – z reguły dotyczy to usług publicznych;
  • uczestnictwo w targach oraz konferencjach branżowych – w ten sposób sprzedaje się np. usługi szkoleniowe.

Kanały komunikacji i sprzedaży w Internecie

Wyżej wymienione kanały dystrybucji to jeszcze nie wszystko – w XXI wieku coraz większą rolę odgrywają internetowe kanały dystrybucji. Ich popularność wydaje się oczywista, jeśli weźmiemy pod uwagę dynamiczny rozwój technologii cyfrowych. W ramach internetowych modeli dystrybucji rozróżniamy wiele różnych narzędzi, w tym np.:

  • sklep internetowy – z jego pomocą można sprzedawać własne towary lub – podobnie jak stacjonarne sklepy spożywcze czy hurtownie – pośredniczyć w sprzedaży produktów innych marek. Ciekawą odmianę w tej kategorii stanowi dropshipping, gdzie posiadacz sklepu internetowego nie posiada nawet magazynu i jedynie pośredniczy między klientem a faktycznym dystrybutorem;
  • webinary – filmy promocyjne oraz instruktażowe. Z takiego rozwiązania korzystają np. sklepy kosmetyczne, które podczas webinaru pokazują, jak działa dany specyfik;
  • afiliacja – pozyskiwanie klientów poprzez reklamy internetowe publikowane na innych portalach. Właściciel strony, na której umieszczana jest taka reklama, otrzymuje wcześniej ustaloną prowizję; może być ona naliczana np. za każde wysłane przez klienta zamówienie lub sfinalizowaną transakcję.

Wybór kanału sprzedaży – omnichannel

Oczywiście, proces dostarczania produktu do klienta mało kiedy jest tak nieskomplikowany, by można go było zamknąć w jednym kanale dystrybucji. Najczęściej dystrybucja produktów odbywa się za pomocą wielu kanałów. Taką formę dystrybucji nazywamy „omnichannel”.

O innych zagadnieniach logistycznych ważnych dla przedsiębiorcy przeczytasz w kategorii Działalność gospodarcza.

Czym są koszty rodzajowe? Jaki jest podział kosztów w układzie rodzajowym? Konta w zespole 4

0
koszty rodzajowe

Nie ma przedsiębiorstwa, które nie ponosi kosztów – są one niejako wpisane w działalność biznesową. Warto zastanowić się nie tylko nad tym, w jakim celu ponosi się koszty, ale w także nad sposobem, w jaki się je dzieli. Od wybranej metody podziału zależy bowiem to, czy sprawozdanie finansowe będzie rzetelnie przedstawiać informacje na temat kondycji finansowej przedsiębiorstwa.

Jednym z dopuszczalnych przez polskie przepisy (ustawa o rachunkowości) rozwiązań jest układ rodzajowy kosztów. Koszty rodzajowe umożliwiają przedstawienie sytuacji finansowej jednostki. Na czym polega układ kosztów rodzajowy?

Czym są koszty?

Zanim odpowiemy na pytanie, czym są koszty rodzajowe, poznajmy ogólną definicję kosztu działalności. Jest to o tyle proste, że definicję możemy znaleźć w ustawie z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości. A zatem, zajrzyjmy do przepisów – konkretnie, do art. 3, u. 1 pkt. 31:

„uprawdopodobnione zmniejszenia w okresie sprawozdawczym korzyści ekonomicznych, o wiarygodnie określonej wartości, w formie zmniejszenia wartości aktywów, albo zwiększenia wartości zobowiązań i rezerw, które doprowadzą do zmniejszenia kapitału własnego lub zwiększenia jego niedoboru w inny sposób niż wycofanie środków przez udziałowców, lub właścicieli”.

Tak rozumiane koszty to jedna z najważniejszych kategorii ekonomicznych/finansowych. Odnoszą się one do celowo ponoszonych przez przedsiębiorcę nakładów prowadzących do zużycia posiadanych maszyn, materiałów itp. Ponoszenie kosztów jest konieczne w celu:

  • utrzymania przedsiębiorstwa w jego obecnym stanie,
  • rozwoju prowadzonej działalności biznesowej.

Koszty w działalności gospodarczej ponosi się po to, by np. dokonać zakupu materiałów, towarów handlowych czy wyposażenia lokali firmowych, a także zapłaty wynagrodzeń pracowniczych czy spłaty kredytu bankowego.

Koszty księgowe ujmuje się na różne sposoby. Jednym z nich jest układ rodzajowy. Jaka sama nazwa wskazuje, według tego podejścia poszczególne zdarzenia księgowe dzieli się według rodzajów.

Praktyka biznesowa pokazuje, że koszty rodzajowe są chętnie stosowane w szczególności w mniejszych przedsiębiorstwach. Jest o tyle korzystne rozwiązanie, że można dość łatwo rozbudowywać utworzoną wcześniej strukturę o nowe pozycje, w zależności od tego, jakie są potrzeby danego przedsiębiorstwa w tym zakresie.

Koszty rodzajowe

Jeśli chodzi o koszty rodzajowe, są to koszty proste bieżącej działalności. Operacje gospodarcze dotyczące pozostałej działalności gospodarczej (np. koszt nabytych środków trwałych) nie wchodzą w zakres układu rodzajowego.

O kosztach rodzajowych mówimy, jeśli zdecydowaliśmy się na wariant porównawczy rachunku zysków i strat.

Gdzie są księgowane koszty rodzajowe?

Podobnie jak koszty zespołu piątego, koszty rodzajowe są zaliczane w poczet podstawowej działalności operacyjnej w porównawczym rachunku zysków i strat, a więc segmentu obejmującego codzienne funkcjonowanie przedsiębiorstwa. Następnie, segment podstawowej działalności operacyjnej zestawia się z pozostałą działalnością operacyjną oraz obszarem finansowym, tworząc – po odjęciu od przychodów osiągniętych w danym okresie – wynik finansowy firmy.

Podział kont w układzie rodzajowym kosztów – zakładowy plan kont

W układzie rodzajowym, jak sama jego nazwa wskazuje, księgujemy koszty według rodzaju. Wyróżnia się tutaj:

  • amortyzacje (konto 400) – odpisy amortyzacyjne (umorzeniowe), które pokazują stopień zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych;
  • zużycie materiałów i energii (konto 401) – koszty energii, zakupu materiałów, itp., które zostały poniesione w czasie procesu produkcyjnego;
  • usługi obce (konto 402) – koszty usług oraz robót. Zalicza się tu np. usługi remontowe, księgowe, transportowe, magazynowe, informatyczne, pocztowe czy bankowe;
  • podatki i opłaty (konto 403) – jak sama nazwa wskazuje, na tym koncie ujmuje się wszystkie koszty związane z zapłatą podatków i innymi wydatkami publicznoprawnymi (może być to np. VAT, podatki na rzecz miasta i gminy, a także opłaty skarbowe, sądowe lub notarialne);
  • wynagrodzenia (konto 404) – wynagrodzenia pracowników oraz osób zatrudnionych w ramach umów cywilnoprawnych (umowy zlecenia i o dzieło);
  • ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia (konto 405) – składki opłacone z tytułu umów zawartych z pracownikami oraz zleceniobiorcami (zalicza się tu m.in. składki emerytalne, rentowe, wypadkowe, składki na rzecz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, odpisy na ZFŚS itp.). Z kolei jeśli chodzi o świadczenia, można zaliczyć tu również środki na szkolenia pracowników czy ochronę ich zdrowia.

Pozostałe koszty rodzajowe

Pozostałe koszty rodzajowe, czyli konto 409 zawiera wszelkie koszty, które nie trafiają na wyżej wymieniona konta zespołu 4. Będą to na przykład:

  • koszty reklamy,
  • koszty z tytułu podróży służbowych,
  • ubezpieczenia majątkowe.

Co nie jest księgowane w zespole 4?

Jak już wspomnieliśmy, nie wszystkie rodzaje kosztów księgowych są ewidencjonowane na kontach zespołu czwartego. Jakich operacji księgowych nie zalicza się do tej grupy?

W zespole 4 nie są księgowane z kolei:

  • koszty sprzedanych usług oraz wyrobów gotowych,
  • koszty finansowe, w tym np. związane z inwestycjami w papiery wartościowe itp.,
  • pozostałe koszty operacyjne (zalicza się do nich np. zapłacone kary),
  • wartość sprzedanych towarów oraz materiałów w cenie zakupu lub nabycia.

W jaki sposób należy postępować z wyżej wymienionymi kosztami? Cóż, co do zasady są one ewidencjonowane w ramach zespołu 7.

Koszty rodzajowe a koszty operacyjne działalności

Część z kosztów rodzajowych zostałaby w innym przypadku uznana za koszty operacyjne. Wiele osób zastanawia się więc, czy koszty rodzajowe to koszty operacyjne? Nie, jednak ta dezorientacja jest zrozumiała. Jaka jest więc różnica? To bardzo proste, o kosztach rodzajowych mówimy w kontekście wariantu porównawczego rachunku zysków i strat.

Jeśli wybraliśmy wariant kalkulacyjny, w ewidencji kosztów będziemy wyróżniać m.in. koszty operacyjne. Wówczas księgowane byłyby na kontach zespołu 5. Ewidencjonowane są tak koszty na podstawie miejsca powstawania.

Przeczytaj więcej o rodzajach kosztów.

Czym są koszty stałe i co wchodzi w ich skład? Koszty stałe i zmiennie – klasyfikacja kosztów w przedsiębiorstwie

0
koszty stałe

Koszty prowadzenia działalności dzielimy na różne kategorie w zależności od czynników takich jak miejsce ich powstawania, czy wytwarzanymi wyrobami. Jednym z ich rodzajów są koszty stałe. Co wchodzi w ich skład? Jakie rodzaje kosztów stałych wyróżniamy? Przeczytaj i sprawdź.

Jakie są rodzaje kosztów?

Koszty można podzielić na różne sposoby, w tym np. według miejsca ich powstawania (koszty podstawowe, ogólnego zarządu itp.), w związku z wytwarzanymi wyrobami (koszty bezpośrednie i pośrednie) czy zmian wynikających ze wzrostu/spadku wolumenu produkcji – w tym ostatnim wariancie wyróżnia się podział na koszty stałe oraz zmienne.

Czym są koszty stałe?

Aby móc zrozumieć, czym są koszty stałe i zmienne, trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że prowadzenie działalności biznesowej – tzn. dostarczanie produktów lub świadczenie usług – wymaga ponoszenia kosztów. Ogólna zależność w tym zakresie jest dość prosta: im większy jest wolumen produkcji, tym wyższe są koszty utrzymania biznesu.

Zastanówmy się zatem, czym są koszty stałe (z ang. fixed costs – FC) – to takie wydatki, które są ponoszone przez przedsiębiorstwo nawet wówczas, gdy nie wyprodukuje się żadnego towaru.

Warto zwrócić uwagę na jeszcze jedną kwestię, jeśli chodzi o koszty stałe. Otóż w długim okresie mogą one zmieniać swoją wartość. Wzrosty te wówczas wynikają jednak nie bezpośrednio ze zmiany wielkości produkcji, ale np. przyjęcia nowej polityki biznesowej przez kierownictwo (nakłady na nową kampanię promocyjną czy inwestycje w bardziej innowacyjne technologie).

Klasyfikacja kosztów w działalności na koszty zmienne i stałe nie jest wymagane przez przepisy podatkowe. Taki stan rzeczy nie oznacza jednak, że powinniśmy postrzegać takie działanie jak stratę czasu. Wydaje się, że jest wręcz przeciwnie – warto potraktować rachunek kosztów stałych jako inwestycję we własny biznes. Tego typu ewidencja ułatwia zarządzanie kosztami w przedsiębiorstwie, pozwalając na bardziej pogłębioną analizę kondycji finansowej biznesu.

Warto wiedzieć – podział na koszty zmienne i stałe a przepisy

Co ważne, polskie przepisy dotyczące prowadzenia księgowości (ustawa o rachunkowości itp.) nie wymagają od firm prowadzenia ewidencji kosztów zmiennych i stałych. A zatem, takie działanie to samodzielna inicjatywa przedsiębiorcy, co oznacza, że nie musi on stosować się do restrykcyjnych przepisów, tak jak ma to miejsce w przypadku księgowości.

Aby zrozumieć, jak poważne mogłoby to być wyzwanie, wystarczy zajrzeć do ustawy o rachunkowości, KSR, czyli Krajowych Standardów Rachunkowości czy MSSF (Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej).

Co się zalicza w skład kosztów stałych? Przykłady

Poniżej przedstawiamy jedynie niektóre spośród wszystkich spotykanych w biznesie kosztów stałych:

  • pensje wypłacane pracownikom administracyjnym – o ile płace przedstawicieli handlowych są uzależniane od osiągniętych w danym miesiącu/kwartale wyników (w 2023 roku jest to już właściwie standard w branży ubezpieczeniowej, bankowej itp.), to inaczej wygląda sytuacja, jeśli chodzi np. o recepcjonistów, sekretarki czy inspektorów ds. bezpieczeństwa i higieny pracy. Czasem w literaturze przedmiotu można spotkać się z opinią, zgodnie z którą stałe jest również wynagrodzenie kadry zarządzającej, choć często zdarza się, że to menedżerowie otrzymują sowite, często wielotysięczne premie;
  • wydatki na regularną, zaplanowaną konserwację urządzeń;
  • zużycie energii elektrycznej na terenie obiektów, które nie są bezpośrednio powiązane z działalnością produkcyjną (trudno wyobrazić sobie, by w budynku, w którym działa biuro rachunkowe, koszty z tytułu zużycia prąd wzrosły znacząco po pozyskaniu nowego klienta).

Rodzaje kosztów stałych

A zatem, mówimy o takiej kategorii wydatków, które – jak sama nazwa wskazuje – mają stałą wysokość niezależnie od skali produkcji. Rzecz jasna, w praktyce biznesowej nie jest możliwe, by koszty pozostały niezmienione przez cały okres funkcjonowania przedsiębiorstwa (mówimy o sytuacji, w której firma rozwija swoją działalność).

To właśnie dlatego mówi się o tym, że koszty stałe owszem – wzrastają wraz z rozwojem działalności – ale przyrost ten ma charakter skokowy. Oznacza to, że jeśli w firmie zacznie się produkować np. o 15 proc. więcej wyrobów, to koszty z tytułu usług monitoringu i ochrony mienia nie wzrosną.

Jeśli jednak ta sama firma zwiększy swoją działalność, otwierając kolejny oddział, sytuacja wygląda zupełnie inaczej – nakłady na usługi ochroniarskie wzrosną… i pozostaną na stałym poziomie aż do momentu, gdy przedsiębiorca zdecyduje się na otwarcie kolejnego lub zamknięcie dotychczasowego punktu; zmiany w poziomie sprzedaży w obrębie jednego sklepu nie przełożą się na koszt usług ochroniarskich. Są to zatem koszty skokowo stałe.

Warto wiedzieć – czy można znaleźć koszty, które są bezwzględnie stałe?

Koszty, które nigdy nie zmieniają się wraz ze wzrostem skali działalności gospodarczej, właściwie nie występują.

Wśród nielicznych przykładów takich bezwzględnie stałych kosztów możemy wyróżnić np. niektóre opłaty administracyjne.

Praktyka pokazuje jednak, że właściwie każdy rodzaj kosztu zmienia się wraz z rozwojem biznesu. Dobrym przykładem jest tu Facebook (obecnie Metaverse). Trudno wyobrazić sobie, by jakikolwiek koszt pozostał na takim samym poziomie przez cały okres rozwoju marki, tzn. od niewielkiego start upu aż po globalnego giganta.

Czym różnią się koszty stałe i koszty zmienne?

Omówiliśmy już, czym są stałe koszty w działalności gospodarczej. Opiszmy teraz krótko, czym jest druga kategoria, czyli koszty zmienne. Jak się zapewne domyślasz, stanowią one przeciwieństwo kosztów stałych. Rozumie się przez to takie wydatki ponoszone przez przedsiębiorstwo, których poziom jest bezpośrednio związany z poziomem produkcji.

Taki stan rzeczy oznacza, że wraz ze zmianą wielkości produkcji zwiększeniu/zmniejszeniu ulega poziom kosztów zmiennych. Co do zasady, w okresie, gdy produkcja wynosi zero, koszty zmienne wynoszą 0 zł lub są bardzo niskie, wręcz marginalne. W tym ostatnim przypadku mowa jest np. o kosztach reklamacji itp. – nawet jeśli przedsiębiorca nie prowadzi w danym okresie działalności stricte produkcyjnej, może pojawić się konieczność pokrycia wydatków z tytułu naprawy gwarancyjnej.

A oto przykłady wydatków o charakterze zmiennym:

  • wynagrodzenie pracowników robotniczych (im większa produkcja, tym więcej roboczogodzin potrzeba, co pociąga za sobą dodatkowe koszty);
  • koszty materiałów, które wykorzystuje się w celu stworzenia wyrobów;
  • koszty zużycia energii elektrycznej – dotyczy to jednak maszyn produkcyjnych, nie zaś prądu zużywanego przez sprzęt znajdujący się w pomieszczeniach biurowych.

Przeczytaj więcej o rodzajach kosztów.

Przekształcenie spółki komandytowej w spółkę jawną po zmianach w podatku CIT

0
przekształcenie spółki komandytowej w spółkę jawną

Przekształcenie spółki komandytowej w spółkę jawną prowadzi m.in. do ominięcia podwójnego opodatkowania i uproszczenia prowadzonej księgowości spółki. Są to wymierne korzyści, które powodują, że przedsiębiorcy coraz częściej sięgają po tego typu rozwiązanie.

Przekształcenie spółki komandytowej w spółkę jawną – po co?

W dniu 1 stycznia 2021 roku weszła w życie nowelizacja ustawy o podatku dochodowym dla osób prawnych, która wprowadziła rewolucję wśród spółek komandytowych poprzez objęcie ich podatkiem dochodowym tzw. podatek CIT. Niniejsza zmiana oznaczała, że spółka komandytowa i jej wspólnicy zapłacą podatek od wypracowanego zysku przez spółkę komandytową, oraz w przypadku wypłaty zysku samym wspólnikom.

W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania coraz częściej przedsiębiorcy dokonują przekształcenia prowadzonej działalności ze spółki komandytowej na spółkę jawną. Taka reorganizacja działalności prowadzi do wzrostu efektywnego opodatkowania, czyli do płacenia podatku tylko od zysków osiąganych przez wspólników. Reforma Kodeksu spółek handlowych z 2020 r. znacząco uprościła możliwość przekształcania spółki komandytowej w spółkę jawną.

Czy wiesz, że…

Pieczęć kwalifikowana to niezastąpione narzędzie, w które powinna wyposażyć się każda spółka? 

Kupuję najtaniej na pieczeckwalifikowana.pl!

Przekształcenie spółki komandytowej w spółkę jawną – podobieństwa i różnice między spółkami

W celu zrozumienia procesu przekształcania spółki komandytowej w spółkę jawną należy dobrze zorientować się w podobieństwach i różnicach między nimi. Oba rodzaje spółek mają wspólne cechy, tj.:

  • natura spółki osobowej prawa handlowego;
  • powstanie w momencie wpisu do rejestru przedsiębiorców KRS;
  • skład tworzony przez przynajmniej dwóch wspólników, którymi mogą być osoby fizyczne i prawne;
  • członkostwo w spółce zapewnia obowiązkowe ubezpieczenia społeczne i zdrowotne;
  • możliwość ustalenia stałego udziału w zyskach spółki w zależności od wniesionego wkładu.

Aby przekształcenie spółki komandytowej w spółkę jawną było opłacalne, to muszą istnieć pewne różnice, które sprawiają, że oba rodzaje spółek nie są tożsame. Należą do nich m.in.:

  • brak możliwości ograniczenia odpowiedzialności części wspólników w przypadku spółki jawnej. Zaś w spółce komandytowej, na podstawie umowy można ograniczyć odpowiedzialność wspólnika tylko do winy umyślnej;
  • obowiązkowa zwykła forma pisemna umowy spółki jawnej. W przypadku spółki komandytowej umowa spółki musi zostać zawarta w formie aktu notarialnego;
  • uproszczona księgowość w przypadku spółki jawnej, która wymaga jedynie prowadzenia księgi przychodów i rozchodów; jeśli jest to spółka osób fizycznych, a ich łączny przychód netto za poprzedni rok obrotowy nie przekroczył dwóch milionów euro. Spółka komandytowa musi prowadzić zaś pełną księgowość, chyba że zostaną spełnione dwa z trzech wyjątków umożliwiających prowadzenie uproszczonej księgowości tj.: średnie zatrudnienie w spółce nie może przekroczyć 10 osób; suma aktywów spółki na koniec roku musi być niższa niż 1,5 mln zł; przychody netto nie mogą być wyższe niż 3 mln zł.

Przekształcenie spółki komandytowej w spółkę jawną – plan przekształcenia

Plan przekształcenia spółki powinien zawierać:

  • projekt uchwały o przekształceniu spółki komandytowej w spółkę jawną;
  • projekt umowy spółki jawnej – powstającej w wyniku przekształcenia;
  • sprawozdanie finansowe spółki przekształcanej (spółki komandytowej).

Ważne jest, aby prawidłowo dokonać wyjaśnienia kwestii bilansowych i odpowiednio przygotować sprawozdanie finansowe. Kwestia prowadzenia spółki jawnej przez wspólników powinna być przeanalizowana, a relacje wewnętrze odpowiednio uregulowane w spółce przekształconej (spółce jawnej). Nie można również zapomnieć o sprawdzeniu wyceny wartości udziałów z analizą tego, czy w przypadku przekształcenia nie dojdzie do zwiększenia wartości majątku spółki.

Przekształcenie spółki komandytowej w spółkę jawną – zawiadomienie wspólników o zamiarze przekształcenia

Mamy plan przekształcenia, czas na wypełnienie formalnego wymogu, jakim jest dwukrotne zawiadomienie wspólników o zamiarze przekształcenia spółki komandytowej w spółkę jawną. Wymóg ten ma szczególne znaczenie, w przypadku kiedy spółka komandytowa posiada rozbudowaną strukturę właścicielską i brak jest powiązań rodzinnych między wspólnikami. Wszyscy wspólnicy muszą brać udział w podjęciu uchwały o przekształceniu.

Przekształcenie spółki komandytowej w spółkę jawną – uchwała o przekształceniu

Ważnym elementem na drodze do przekształcenia spółki komandytowej w spółkę jawną jest podjęcie uchwały przez wszystkich wspólników spółki komandytowej przy zachowaniu formy aktu notarialnego. W treści uchwały o przekształceniu spółki powinny się znaleźć:

  • informacja o tym, jaki rodzaj spółki jest efektem przekształcenia (w niniejszym przypadku będzie to spółka jawna);
  • imiona i nazwiska wspólników, którzy będą reprezentować spółkę oraz prowadzić jej sprawy;
  • wyrażenie zgody na brzmienie umowy spółki jawnej.

Przekształcenie spółki komandytowej w spółkę jawną – wniosek do Krajowego Rejestru Sądowego

Po podjęciu uchwały i skompletowaniu wszystkich potrzebnych dokumentów, aby wywołać skutek przekształcenia, konieczny jest wpis do Krajowej Rejestru Sądowego („KRS”). W tym celu należy przygotować wniosek wraz z wymaganymi załącznikami, których dokładny zakres zależy od formy prawnej spółki przekształconej (spółki jawnej). Nie unikniemy również opłaty sądowej w kwocie 600 zł.

Przekształcenie wywołuje skutek z dniem wpisania spółki przekształconej do KRS. Data wpisu w KRS będzie świadczyć o tym, że należy zamknąć księgi rachunkowe dla spółki przekształcanej (spółki komandytowej) i otworzyć dla spółki przekształconej (spółki jawnej). Wtedy też spółka zostaje zwolniona z podatku CIT.

Warto pamiętać o dokonaniu wpisu przekształcenia z dniem pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, gdyż będzie to najkorzystniejsze rozwiązanie z przyczyn bilansowych. Wniosek o ustalenie konkretnego dnia przekształcenia można dołączyć do wniosku o rejestrację przekształcenia w KRS.

Przekształcenie spółki komandytowej w spółkę jawną – rejestracja przekształcenia w KRS

Czas rozpatrywania wniosku o przekształcenie przez właściwy sąd rejestrowy jest uzależniony od obciążenia danego sądu. Wniosek o przekształcenie może być rozpatrywany od kilku tygodni do nawet kilku miesięcy.

Przekształcenie spółki komandytowej w spółkę jawną – skutki

Jeśli już faktycznie zdecydujemy się na przekształcenie, to musimy pamiętać o tym, że ulegnie zmiana formy prawnej prowadzonej działalności (spółki). Niemniej nie będzie ona zaburzać ciągłości bytu prawnego spółki. Spółce jawnej będą przysługiwać wszystkie prawa i obowiązki wcześniejszej spółki komandytowej.

Zmianie nie ulegną również relacje między spółką a podmiotami zewnętrznymi (trzecimi). Co ważne, przekształcenie nie będzie prowadziło do zawierania aneksów do umów już zawartych z obecnymi kontrahentami oraz zmiany sytuacji procesowej w postępowaniach sądowych, w których stroną jest spółka. Tym samym wyroki wydawane w sprawie spółki komandytowej będą miały zastosowanie do spółki jawnej.

Przekształcenie spółki komandytowej w spółkę jawną – koszty

Koszty przekształcenia nie są wysokie, jak mogłoby się wydawać. Przekształcenie spółki komandytowej w spółkę jawną uważa się za tego rodzaju zmianę, gdy dochodzi do zwiększenia majątku spółki osobowej. Wtedy za podstawę opodatkowania uznaje się różnicę między wartością wkładów do spółki jawnej a wartością wkładów do spółki komandytowej, które były uprzednio opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Podatek od czynności cywilnoprawnych jest pobierany przez notariusza według stawki wynoszącej 0,5%.

Przekształcenie spółki komandytowej w spółkę jawną – korzyści

Największą korzyścią dla dokonania przekształcenia będzie przede wszystkim to, że zyski wypracowane przez spółkę jawną nie będą opodatkowane. Zaś wypłata zysków na rzecz wspólników będzie obligowała do zapłacenia podatku dochodowego. Tym samym zostanie ominięte podwójne opodatkowanie, jakie jest obecnie stosowane przy formie spółki komandytowej. Pozwoli to zachować status opodatkowania sprzed zmian, kiedy nałożono na spółki komandytowe podatek CIT od wypracowanych zysków.

Pieczęć kwalifikowana – wygodne rozwiązanie dla Twojej firmy

Pieczęć kwalifikowana to usługa zaufania przeznaczona dla osób prawnych. Za jej pomocą potwierdzisz, że dokument jest autentyczny i nie został naruszony. To niezawodne narzędzie w kontaktach z kontrahentami i wewnętrznych działaniach firmy. Pieczęć elektroniczną pochodząca od kwalifikowanego dostawcy zaufania kupisz na pieczeckwalifikowana.pl. Jest absolutnie niezbędna, jeśli chcesz wygodnie korzystać z KSeF.

Umowa kupna i sprzedaży samochodu – wzór do pobrania z omówieniem

0
wzór umowy kupna sprzedaży samochodu

Jedną z najpopularniejszych umów jest umowa sprzedaży samochodu. Jak powinny brzmieć postanowienia umowy sprzedaży i co powinna zawierać? Przeczytasz o tym w naszym artykule.

Umowa kupna sprzedaży samochodu jest umową dwustronnie zobowiązującą, wzajemną, odpłatną, opartą na zgodzie obu stron, zasadniczo wywołującą skutek zobowiązująco-rozporządzający. Uregulowana jest na podstawie art. 535 Kodeksu cywilnego, który to wskazuje, że poprzez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i mu ją wydać, a kupujący zobowiązuje się tę rzecz odebrać i za nią zapłacić ustaloną cenę.

Istotną kwestią jest, że umowa sprzedaży samochodu nie musi zostać zawarta w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Może być ona zawarta w sposób ustny poprzez dokonanie ustaleń przez strony transakcji i jej dokonanie. Warto jednak pomyśleć o umowie w formie pisemnej, która może posłużyć jako dowód w przypadku wystąpienia sporu między stronami transakcji.

Umowa kupna i sprzedaży samochodu – co powinna zawierać?

Aby zabezpieczyć odpowiednio każdą ze stron transakcji, umowa sprzedaży pojazdu powinna zawierać:

  • datę i miejsce zawarcia umowy;
  • oznaczenie stron umowy – sprzedający i kupujący –  wraz ze wskazaniem danych –  imię i nazwisko, adres miejsca zamieszkania, numer i serię dowodu osobistego, numer PESEL. Zarówno sprzedającym, jak i kupującym może być osoba prawna, w której skład wchodził lub będzie wchodzić sprzedawany/kupowany samochód. Wtedy należy oznaczyć osobę prawną w umowie poprzez nazwę firmy, adres siedziby, numer NIP, numer z Krajowego Rejestru Sądowego („KRS”) oraz osoby upoważnione do reprezentacji wraz z wydrukiem aktualnego odpisu z KRS;
  • oświadczenie sprzedawcy, że jest właścicielem samochodu wraz ze wskazaniem marki, modelu, pojemności silnika, numeru silnika, numeru nadwozia, koloru, rocznika, numeru rejestracyjnego, przebiegu – w ten sposób unikniemy wątpliwości co do przedmiotu sprzedaży;
  • oświadczenie sprzedawcy, że sprzedawany samochód jest w pełni sprawny, nie posiada ukrytych wad fizycznych oraz określenie stanu pojazdu – niniejszy zapis ma na celu zabezpieczenie kupującego na wypadek stwierdzenia wad fizycznych samochodu, które mogą się pojawić po zakupie pojazdu. W przypadku stwierdzenia faktu, że sprzedający wiedział o wadzie fizycznej, ale ją ukrył w trakcie sprzedaży, o czym kupujący nie mógł wiedzieć, to sprzedający będzie ponosił odpowiedzialność za wykrytą wadę fizyczną w samochodzie;
  • oświadczenie sprzedawcy o tym, że sprzedawany samochód jest wolny od jakichkolwiek wad prawnych, w tym wszelkich praw osób trzecich i jakichkolwiek innych obciążeń i zabezpieczeń, oraz że nie jest przedmiotem żadnego postępowania ani zabezpieczenia – wskazany zapis ma na celu ochronę kupującego przed np. brakiem polisy OC, nieważnym przeglądem, brakiem rejestracji pojazdu (wada prawna), oraz ewentualnymi następstwami w przypadku stwierdzenia, że sprzedający nie jest osobą uprawnioną do sprzedaży samochodu, gdyż jego właścicielem jest osoba trzecia bądź posiada ona w nim udział albo samochód jest przedmiotem zastawu lub leasingu;
  • wskazanie ceny sprzedawanego samochodu (liczbowo i słownie) – zapis ma prowadzić do jasnego określenia ceny samochodu, od której później będzie trzeba odprowadzić podatek do Urzędu Skarbowego;
  • określenie momentu uiszczenia ceny dla kupowanego samochodu i fakt pokwitowania przez sprzedawcę uiszczanej ceny – strony mogą się umówić, że cena zostanie uiszczona w czasie podpisywania umowy, a samo jej podpisanie świadczy o pokwitowaniu danej kwoty. Niemniej strony mogą sporządzić postanowienie umowne, które będzie pozwalało na dokonanie płatności w późniejszym terminie i np. na wskazany numer rachunku bankowego;
  • datę wydania samochodu kupującemu – strony mogą ustalić, że data wydania będzie inna niż przy podpisaniu umowy;
  • postanowienie o wydaniu dokumentów niezbędnych do korzystania z samochodu;
  • postanowienia końcowe: dotyczące ponoszonych kosztów przez strony transakcji (najczęściej przez kupującego). Mogą to być kwestie podatkowe zakupu samochodu; określające formę zmiany umowy; odsyłające do Kodeksu cywilnego w przypadkach nieuregulowanych w umowie; wskazujące o podpisaniu umowy w dwóch jednobrzmiących egzemplarzy po jednym dla każdej ze stron wraz z jej odczytaniem, zgodnym przyjęciem i podpisaniem.

Umowa kupna i sprzedaży samochodu – standardowy wzór

Wzór umowy kupna-sprzedaży samochodu w formacie PDF pobierzesz tutaj.

Umowa sprzedaży samochodu

 

Zawarta w dniu ………………………  w ………………….…………………………..pomiędzy: 

…………………………………..…..…..…..……… zamieszkałą w…………..……………………………………, ul. …………….……………………………., nr domu………………….. lok…………………… legitymującą się dowodem osobistym seria………………….., numer……………………, numer PESEL……………………………………………….,
nazywaną dalej SPRZEDAWCĄ

a

…………………………………..…..…..…..……… zamieszkałym w…………..……………………………………, ul. …………….……………………………., nr domu………………….. lok…………………… legitymującym się dowodem osobistym seria……………….., numer……………………, numer PESEL……………………………………………….,
nazywanym dalej KUPUJĄCYM

§ 1

  1. Sprzedawca oświadcza, że jest wyłącznym właścicielem samochodu osobowego……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….. (marka, model, pojemność silnika, nr silnika, nr nadwozia, kolor, rocznik, numer rejestracyjny, przebieg itp. ).
  2. Sprzedawca oświadcza, że opisany w punkcie 1 samochód jest w pełni sprawny, nie ma ukrytych wad fizycznych i określa jego stan techniczny jako bardzo dobry/dobry.
  3. Sprzedawca oświadcza ponadto, że opisany w pkt 1 samochód jest wolny od jakichkolwiek wad prawnych, w tym wszelkich praw osób trzecich i jakichkolwiek innych obciążeń i zabezpieczeń, nie jest przedmiotem żadnego postępowania ani zabezpieczenia.

§ 2

  1. Sprzedawca sprzedaje, a Kupujący kupuje samochód opisany w § 1 pkt 1 za cenę ………………………….zł. (słownie:………………………………………………………….. …………………………………………………………….)
  2. Cena będzie płatna w chwili zawarcia Umowy. Podpisanie niniejszej umowy jest jednocześnie pokwitowaniem zapłaty ceny.
  3. Wydanie przedmiotu umowy nastąpi niezwłocznie po podpisaniu niniejszej umowy.
  4. Wraz z wydaniem przedmiotu umowy Sprzedawca przekaże Kupującemu wszelkie posiadane przez niego rzeczy służące do korzystania z samochodu, w tym dwa komplety kluczyków. Sprzedawca wyda także Kupującemu niezbędne dokumenty związane z samochodem, w tym dowód rejestracyjny, instrukcję obsługi a także dokumenty poświadczające aktualne ubezpieczenie OC samochodu w formie polisy ubezpieczeniowej. 

§ 3

  1. Wszystkie koszty zawarcia niniejszej umowy ponosi Kupujący.
  2. Wszelkie zmiany niniejszej umowy pod rygorem nieważności wymagają formy pisemnej.
  3. W sprawach nieuregulowanych zastosowanie znajdą przepisy Kodeksu cywilnego.
  4. Umowę sporządzono w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, umowę odczytano, zgodnie przyjęto i podpisano.

        SPRZEDAWCA                                                               KUPUJĄCY

……………………………………                                                   ……………………………………

Umowa spółki jawnej – wzór z omówieniem. Jakie są obowiązkowe elementy umowy?

0
umowa spółki jawnej

Jedną z możliwych form prowadzenia firmy w Polsce jest spółka jawna. Spółka jawna należy do grupy spółek osobowych, która nie posiada osobowości prawnej, ale ma zdolność prawną.

Spółka jawna

W dniu 15 września 2000 r. weszła w życie ustawa Kodeks spółek handlowych zawierająca ustrój spółek handlowych, do których zalicza się m.in. spółka jawna. Spółka jawna została uregulowana w art. 22 – 85 Kodeksu spółek handlowych.

Spółka jawna charakteryzuje się odrębnością podmiotową, możliwością nabywania praw, w tym własności nieruchomości i innych praw rzeczowych. Ma również możliwość zaciągania zobowiązań. Spółka jawna może być stroną każdej umowy w obrocie prawnym. Posiada swój majątek, który stanowią wkłady wniesione do spółki oraz mienie nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia. Spółka oraz wspólnicy spółki jawnej odpowiadają solidarnie za zaciągnięte zobowiązania i osobiście prowadzone przez nią sprawy.

Czy wiesz, że…

Pieczęć kwalifikowana to niezastąpione narzędzie, w które powinna wyposażyć się każda spółka? 

Kupuję najtaniej na pieczeckwalifikowana.pl!

Forma umowy spółki jawnej

Umowa spółki jawnej musi co najmniej przybrać formę sporządzoną na piśmie pod rygorem nieważności – nie zachowanie tej formy powoduje nieważność umowy. Powyższa forma nie wyklucza możliwości zawarcia umowy spółki jawnej w formie pisemnej z urzędowo poświadczonym podpisem przez notariusza, czy z urzędowym poświadczeniem daty przez notariusza.

Umowę spółki można również zawrzeć w formie aktu notarialnego. Wskazane formy zależą od indywidualnej decyzji wspólników. Niemniej formy te – poza pierwszą – nie są wymagane przez przepisy prawa, w celu prawidłowego zawarcia umowy spółki jawnej. Jedynym odstępstwem od powyższego jest sytuacja, kiedy jeden ze wspólników wnosi nieruchomość jako wkład do spółki jawnej. Wtedy do zawarcia umowy spółki jawnej niezbędne jest zachowanie formy aktu notarialnego pod rygorem nieważności.

Elektroniczny wzorzec umowy spółki jawnej

Istnieje możliwość zawarcia umowy spółki jawnej online za pośrednictwem portalu S24. W przypadku wybrania tego rozwiązania przyszli wspólnicy spółki jawnej mają możliwość skorzystania z wzorca umowy zamieszczonego w powyższym systemie. Wzorzec został określony na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 stycznia 2015 r. w sprawie określenia wzorców dotyczących spółki jawnej udostępnionych w systemie teleinformatycznym.

Aby podpisać w ten sposób umowę spółki jawnej, wszyscy wspólnicy muszą posiadać podpis elektroniczny. Niniejsze rozwiązanie umożliwia wnoszenie tylko wkładów pieniężnych do spółki. Jeśli wyniknie potrzeba wniesienia wkładów niepieniężnych do spółki, to nie uczynimy tego za pośrednictwem portalu S24. Jedyną możliwością w tym przypadku będzie zmiana umowy spółki po jej założeniu, co będzie wiązać się z dodatkowymi kosztami.

Co musi zawierać umowa spółki jawnej? Obowiązkowe elementy

Do obowiązkowych elementów umowy spółki jawnej należą:

  • data i miejsce zawarcia umowy;
  • wspólnicy tworzący spółkę – muszą to być osoby fizyczne posiadające pełną zdolność do czynności prawnych. Dopuszczalne jest, aby wspólnik miał ograniczoną zdolność do czynności prawnych, lecz musi wtedy działać z pomocą przedstawiciela ustawowego. Poza powyższymi podmiotami, wspólnikami spółki jawnej mogą być osoby prawne lub inne spółki handlowe;
  • oświadczenie, w jakim celu będzie prowadzona spółka jawna i czym się będzie zajmować;
  • adres siedziby spółki – miejscem siedziby spółki jest siedziba organu zarządzającego spółką jawną;
  • pełna nazwa spółki jawnej i skrót przez nią używany, a także wyróżniający ją znak graficzny – nazwa spółki jawnej powinna zawierać nazwiska lub firmy (nazwy) wszystkich wspólników lub nazwisko albo firmę (nazwę) jednego lub kilku wspólników i oznaczenie „spółka jawna” (albo skrót: sp.j.);
  • czas trwania spółki jawnej, jeżeli jest oznaczony – jeśli w umowie spółki jawnej nie znajdzie się określenie dotyczące czasu trwania spółki, uznaje się, że została zawarta na czas nieokreślony;
  • obszar działania spółki jawnej, ewentualnie zapis, czy istnieje możliwość tworzenia oddziałów i przedstawicielstw w kraju i za granicą, oraz czy spółka może uczestniczyć w spółkach krajowych i poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej;
  • przedmiot działalności spółki – powinien być zgodny z Polską Klasyfikacją Działalności określoną w rozporządzeniu Rady Ministrów z 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD). Nie ma ograniczeń co do ilości rodzajów prowadzonej działalności. Niemniej w niektórych przypadkach konieczne są specjalne uprawnienia lub koncesje;
  • określenie wkładów wnoszonych przez wspólników i ich wartość – należy określić, czy wkład jest pieniężny, czy niepieniężny (aport):
  1. Do wkładów pieniężnych należą gotówka, wpłata na konto bankowe spółki, polecenia przelewu, przekaz, czek bankierski, pieniądz elektroniczny. Wkładem nie mogą być papiery wartościowe np. czeki, obligacje lub weksle, gdyż nie są one pieniądzem – pomimo pełnienia funkcji płatniczej;
  2. Do wkładów niepieniężnych należą świadczenie pracy, rzeczy ruchome, nieruchomości, wierzytelności, patenty itd.

Dodatkowe elementy umowy spółki jawnej

Wymagania dotyczące umowy spółki jawnej każdorazowo wiążą się z indywidualną potrzebą wspólników. W tym celu w umowie spółki jawnej mogą być zawierane dodatkowe elementy. W umowie spółki mogą się znaleźć dodatkowe elementy chociażby takie jak:

  • reprezentacja spółki jawnej –  co do zasady każdy wspólnik ma prawo do reprezentowania spółki, przy czym umowa spółki jawnej może pozbawiać wspólnika prawa do reprezentowania spółki albo wskazać, że jest on uprawniony do reprezentowania spółki łącznie z innym wspólnikiem lub prokurentem;
  • prowadzenie spraw spółki jawnej – należy pamiętać o określeniu zasady prowadzenia spraw spółki jawnej przez jej wspólników, z ujęciem kwestii dotyczącej przypadków, kiedy wymagana jest uchwała wspólników. Umowa spółki jawnej może przewidywać, że wspólnik zostaje pozbawiony prawa prowadzenia spraw spółki. Zaznaczyć trzeba, że spraw spółki jawnej nie może prowadzić osoba trzecia (nie wspólnik). Dopuszczalne zaś jest prowadzenie spraw spółki przez osobę trzecią przy udziale co najmniej jednego wspólnika spółki jawnej;
  • udział w zyskach i stratach – w umowie spółki jawnej można określić prawo do udziału w zyskach i stratach dla każdego ze wspólników. Istnieje możliwość wyłączenia danego wspólnika w związku z ujawnieniem strat w spółce. Niemniej nie wyłącza to możliwości uczestnictwa w stratach każdemu wspólnikowi;
  • zakaz działalności konkurencyjnej – niniejsze uregulowanie ma prowadzić do nie podejmowania działań sprzecznych z interesem spółki i działań konkurencyjnych przez wspólnika. Może zostać dookreślony katalog działań w umowie spółki. Zakaz konkurencji obejmować może czas, kiedy dana osoba jest wspólnikiem oraz okres po wystąpieniu ze spółki. Istnieje możliwość wprowadzenia kary umownej za nieprzestrzeganie powyższych postanowień;
  • przeniesienie ogółu praw i obowiązków wspólnika – umowa spółki jawnej może przewidywać możliwość przeniesienia praw i obowiązków wspólnika na osobę trzecią tzw. wyzbycie się udziałów w spółce;
  • rozwiązanie umowy spółki jawnej – wskazany zapis ma na celu zabezpieczenie spółki jawnej na wypadek śmierci jednego ze wspólników i wskazanie jego następców prawnych (spadkobierców – testamentowych lub ustawowych). Umowa może określać inne okoliczności zakończenia działalności spółki, poza tymi wskazanymi w art. 58 Kodeksu spółek handlowych. Niniejszy przepis określa, kiedy bezwzględnie i względnie zachodzą przesłanki rozwiązania spółki jawnej;
  • zmiany treści umowy spółki jawnej i podejmowania uchwał – zazwyczaj zmiany w treści umowy spółki i podejmowanie uchwał w niej uzależnione jest od zgody wszystkich wspólników spółki jawnej. Niemniej umowa spółki może regulować inny wymóg np. konieczność większej części głosów wspólników.

Pieczęć kwalifikowana – wygodne rozwiązanie dla Twojej firmy

Pieczęć kwalifikowana to usługa zaufania przeznaczona dla osób prawnych. Za jej pomocą potwierdzisz, że dokument jest autentyczny i nie został naruszony. To niezawodne narzędzie w kontaktach z kontrahentami i wewnętrznych działaniach firmy. Pieczęć elektroniczną pochodząca od kwalifikowanego dostawcy zaufania kupisz na pieczeckwalifikowana.pl. Jest absolutnie niezbędna, jeśli chcesz wygodnie korzystać z KSeF.

Standardowy wzór umowy spółki jawnej

Pobierz wzór umowy spółki jawnej w formacie PDF.

UMOWA SPÓŁKI JAWNEJ

zawarta w dniu …………………. w …………………… pomiędzy:

  1. ………………………………………….., zamieszkałym w ……………………….., przy ul. ………………………………………………, nr PESEL ……………………………………….
  2. ……………………………………………, zamieszkałym w ……………………….., przy ul. ………………………………………………., nr PESEL ……………………………………….
  3. ……………………………………………., zamieszkałym w ………………………., przy ul. ……………………………………………….., nr PESEL ……………………………………….

§ 1

Strony oświadczają, iż zawierają Spółkę w celu prowadzenia przedsiębiorstwa zajmującego się ………………………………………………………………………………………………… (określenie celu/rodzaju przedsiębiorstwa)

§ 2

  1. Spółka będzie prowadzić przedsiębiorstwo pod nazwą ………………………………………………………………………
  2. Spółka może używać skrótu ……………………………………… sp.j. oraz wyróżniającego ją znaku graficznego.

§ 3

Siedzibą Spółki jest ……………………………………………………………………………………………………………………..

§ 4

Czas trwania Spółki jest ………………………………………………………………………………………………………………..

§ 5

  1. Obszarem działania Spółki jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zagranica.
  2. Spółka może tworzyć oddziały i przedstawicielstwa w kraju i za granicą.
  3. Spółka może uczestniczyć w spółkach krajowych i poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 6

Przedmiotem działalności Spółki jest:

1. …………………………………………………………………………………. (PKD ………..…)

2. ………………………………………………………………………………….. (PKD ………….)

3. ………………………………………………………………………………….. (PKD ………….)

§ 7

Wspólnicy zobowiązują się do wniesienia następujących wkładów:

1. …………………………… wnosi:

  1. wkład pieniężny w wysokości ………………. zł (słownie: ……………………. zł), płatny na rachunek bankowy Spółki w terminie …………… dni od zawarcia niniejszej umowy, oraz
  2. prawo do korzystania przez Spółkę z lokalu użytkowego położonego w ……………… przy ul. …………………………, o powierzchni …….. m2, przez okres ………………………… (określenie czasu korzystania z lokalu). Wspólnicy zgodnie przyjmują, że wartość wkładu w postaci prawa do korzystania z lokalu wynosi ……………… zł (słownie: …………………….. zł).

2. …………………………….. wnosi:

  1. wkład pieniężny w wysokości ………….. zł (słownie: ………………… zł), płatny na rachunek bankowy Spółki w terminie ……………. dni od zawarcia niniejszej umowy.

3. ……………………… wnosi:

  1. prawo własności samochodu …………………., rok produkcji …………. Wspólnicy zgodnie przyjmują, że wartość wkładu wynosi ……………… zł (słownie: ………………………. zł), oraz
  2. świadczenie pracy w wymiarze ………. godzin miesięcznie. Wspólnicy zgodnie przyjmują, że wartość wkładu w postaci świadczenia pracy wynosi ………….. zł (słownie: …………………… zł).

§ 8

Reprezentacja Spółki

Uprawnionymi do reprezentacji Spółki są wszyscy wspólnicy. Składanie oświadczeń woli w imieniu Spółki wymaga współdziałania przynajmniej dwóch wspólników.

§ 9

Prowadzenie spraw Spółki

  1. Prowadzenie spraw Spółki zostaje powierzone ……………………………. Pozostali wspólnicy są wyłączeni od prowadzenia spraw Spółki. Nie dotyczy to sytuacji, gdy wspólnik prowadzący sprawy Spółki wie o sprzeciwie któregokolwiek z pozostałych wspólników odnośnie do planowanej czynności.
  2. W sprawach przekraczających zakres zwykłych czynności Spółki wymagana jest zgoda wszystkich wspólników wyrażona w uchwale, w tym także wspólników wyłączonych od prowadzenia spraw Spółki.
  3. Do spraw przekraczających zakres zwykłych czynności Spółki należą w szczególności:
  1. podejmowanie decyzji o dalszym kierunku rozwoju Spółki oraz o istotnych zmianach przedmiotu działalności Spółki,
  2. nabywanie nieruchomości lub zbywanie nieruchomości należących do Spółki lub ich obciążanie ograniczonymi prawami rzeczowymi,
  3. przyjęcie nowego wspólnika,
  4. zmiana umowy Spółki,
  5. zaciągnięcie lub wygaśnięcie zobowiązania o wartości przekraczającej ………………….. zł bądź rozporządzenie mieniem takiej wartości,
  6. .…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

§ 10

Wspólnik …………………….. z tytułu prowadzenia spraw Spółki pobiera wynagrodzenie w kwocie …………….. zł netto miesięcznie, płatne ostatniego dnia miesiąca 

§ 11

1. Każdy wspólnik ma prawo do udziału w zysku. Udział wspólników w zysku obliczany jest według metody procentowej. Udziały wspólników w zyskach są następujące:

  1. ………………………. – ……%
  2. ………………………. – …….%
  3. ………………………. – …….%

2. W stratach uczestniczą w częściach równych wyłącznie:

  1. ……………………….
  2. ……………………….

§ 12

Zakaz działalności konkurencyjnej

  1. Wspólnicy nie mogą podejmować działań sprzecznych z interesem spółki ani prowadzić działalności konkurencyjnej, a w szczególności nie mogą:

– …………………………………………………………………………………………………….;

– …………………………………………………………………………………………………….;

– …………………………………………………………………………………………………….;

– ……………………………………………………………………………………………………..

  1. Zakaz konkurencji obowiązuje w trakcie pozostawania wspólnikiem oraz przez ………….. od wyjścia wspólnika ze Spółki.
  2. Wspólnik, który podjął działania sprzeczne z interesem Spółki, a w szczególności prowadził działalność konkurencyjną, jest obowiązany do uiszczenia Spółce kary umownej w wysokości ……………… zł za każdy rozpoczęty miesiąc, w którym wspólnik prowadził działalność konkurencyjną lub dokonywał innych czynności sprzecznych z interesem Spółki, co nie wyklucza dochodzenia przez Spółkę odszkodowania w zakresie, w jakim poniesiona przez Spółkę szkoda przewyższa zastrzeżoną karę.

§ 13

  1. Ogół praw i obowiązków każdego wspólnika może być przedmiotem rozporządzenia.
  2. Wspólnik może zbyć lub obciążyć ogół praw i obowiązków w spółce za zgodą wszystkich pozostałych wspólników.

§ 14

  1. W przypadku śmierci jednego ze wspólników Spółka nie ulega rozwiązaniu. Na miejsce zmarłego wspólnika wchodzą jego spadkobiercy.
  2. W przypadku ogłoszenia upadłości wspólnika lub wypowiedzenia umowy przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika, Spółka nie ulega rozwiązaniu.

§ 15

Każdy ze wspólników może wypowiedzieć swój udział Spółce z zachowaniem okresu wypowiedzenia, to jest na co najmniej …………… miesięcy przed końcem roku obrachunkowego, przesyłając do wszystkich pozostałych wspólników pisemne oświadczenie o wypowiedzeniu.

§ 16

W przypadku rozwiązania Spółki przeprowadza się jej likwidację na zasadach określonych w Kodeksie spółek handlowych.

§ 17

Rokiem obrotowym jest rok kalendarzowy.

§ 18

  1. W sprawach nieuregulowanych niniejszą umową zastosowanie mają przepisy Kodeksu spółek handlowych o spółce jawnej.
  2. W przypadku wyniknięcia sporu, Strony postanawiają, że podejmą działania polubowne, a w przypadku ich niemożności sądem właściwym do rozstrzygnięcia sporu będzie sąd ze względu na adres siedziby spółki.

§ 19

  1. Zmiana niniejszej umowy wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności.
  2. Do zmiany umowy Spółki wymagana jest większość ……………. głosów.

§ 20

Umowę sporządzono w 3 jednobrzmiących egzemplarzach, po jednym dla każdego wspólnika.

………………………………………….. – …………………………………..

(imię i nazwisko wspólnika) (podpis wspólnika)

………………………………………….. – …………………………………..

(imię i nazwisko wspólnika) (podpis wspólnika)

………………………………………….. – …………………………………..

(imię i nazwisko wspólnika) (podpis wspólnika)