Strona główna Blog Strona 38

Czym jest podatek od wzbogacenia się?

0
podatek od wzbogacenia

Podatek od wzbogacenia został wprowadzony na mocy przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych z dnia 9 września 2000 r. Jest on ciągłym przedmiotem nowelizacji, z uwagi na przemiany gospodarcze i potrzebę dostosowania go do obecnych czasów. 

Podatek od wzbogacenia to podatek od czynności cywilnoprawnych, w skrócie PCC. Stawka PCC uzależniona jest od charakteru czynności cywilnoprawnej. PCC jest opłatą, którą ponosi każdy, kto dokonuje czynności prawnych i nie opłaca przy tym podatku VAT. 

Kto zapłaci podatek od wzbogacenia się?

Obowiązek zapłaty podatku od wzbogacenia się ciąży na osobach, które wzbogaciły się w wyniku dokonania czynności cywilnoprawnej. Poniżej wskazujemy katalog umów wraz z ich stronami zobowiązanymi do zapłaty podatku od danej czynności:

  • umowa sprzedaży – podatek zapłaci kupujący;
  • umowa zamiany – podatek zapłacą strony czynności;
  • umowa darowizny – podatek zapłaci obdarowany;
  • umowa dożywocia – podatek zapłaci nabywcy własności nieruchomości;
  • umowa o dział spadku lub o zniesienie współwłasności – podatek zapłaci podmiot nabywający rzeczy lub prawa majątkowe ponad udział w spadku, lub we współwłasności;
  • ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym również nieprawidłowego oraz odpłatnej służebności – podatek zapłaci użytkownik lub nabywający prawo służebności;
  • umowa pożyczki i umowa depozytu nieprawidłowego – podatek zapłaci biorący pożyczkę lub przechowawca;
  • ustanowienie hipoteki – podatek zapłaci składający oświadczenie woli o ustanowieniu hipoteki;
  • umowa spółki cywilnej – podatek zapłacą wspólnicy;
  • pozostałe umowy spółki – podatek zapłaci spółka.

W przypadku gdy kilka osób albo stron umowy (np. przy umowie zamiany albo wspólnikach spółki cywilnej) ma zapłacić podatek, obowiązek ten spoczywa na nich solidarnie.

Ile wynosi podatek od wzbogacenia?

Jak już wspomnieliśmy wcześniej, wysokość podatku uzależniona jest od charakteru czynności cywilnoprawnej, dla której mamy uiścić podatek. Poniżej przedstawiamy ich listę wraz ze stawką PCC:

  • od umowy sprzedaży nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego, oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – podatek wynosi 2%, a w przypadku innych praw majątkowych – podatek wynosi 1%;
  • od umów zamiany, dożywocia, o dział spadku, o zniesienie współwłasności oraz darowizny przy przeniesieniu własności nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego, oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego, oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – podatek wynosi 2%, a przy przeniesieniu własności innych praw majątkowych – podatek wynosi 1%;
  • od umowy ustanowienia odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności – podatek wynosi 1%;
  • od umowy pożyczki oraz depozytu nieprawidłowego – podatek wynosi 0,5%;
  • od ustanowienia hipoteki na zabezpieczenie wierzytelności istniejących –  od kwoty zabezpieczonej wierzytelności – podatek wynosi 0,1%, a na zabezpieczenie wierzytelności o wysokości nieustalonej – podatek wynosi 19 zł;
  • od umowy spółki –  podatek wynosi 0,5%.

Kiedy zapłacisz PCC?

Podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od wzbogacenia się, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego. Wyłącza się z tego przypadki, gdy podatek jest pobierany przez płatnika PCC np. notariusza. Zazwyczaj obowiązek podatkowy powstaje od daty zawarcia umowy lub ustanowienia danego prawa.

Ponadto podatnicy mogą złożyć za dany miesiąc zbiorczą deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek. Muszą zrobić to w terminie do 7. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, pod warunkiem że dokonali w danym miesiącu co najmniej trzech czynności cywilnoprawnych obejmujących umowę pożyczki lub umowę sprzedaży rzeczy ruchomych, lub praw majątkowych, a ostatnia z tych czynności zostanie dokonana przed upływem 14 dni od dnia dokonania pierwszej z nich.

Co istotne notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego. Tym samym, jeśli któraś z powyższych czynności cywilnoprawnych będzie załatwiana u notariusza, to odprowadzi on już w czasie sporządzania aktu notarialnego i prowadzonych czynności notarialnych PCC w wysokości odpowiadającej tejże czynności cywilnoprawnej. 

Wtedy wygaśnie indywidualny obowiązek zapłacenia PCC do właściwego urzędu skarbowego, gdyż notariusz zapłaci go po opłaceniu przez nas kosztów aktu notarialnego.

Do jakiej kwoty nie płaci się podatku od wzbogacenia?

Zgodnie z ustawą o podatku od czynności cywilnoprawnych PCC nie zapłacimy, jeżeli podstawa opodatkowania nie przekracza 1000 zł. Z pełnym katalogiem podmiotów i przedmiotów zwolnionych od PCC można zapoznać się w art. 8 i 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. 

Ponadto, w samej ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych, a dokładnie art. 2 wymienione są wyłączenia przedmiotowe z opodatkowania, czyli takie sytuacje prawne, które nie podlegają podatkowi od wzbogacenia się.

Gdzie należy zapłacić PCC?

Zazwyczaj PCC powinien być zapłacony do właściwego urzędu skarbowego. Odstępstwem od uiszczenia podatku od wzbogacenia się na rzecz urzędu skarbowego mogą być czynności cywilnoprawne, w stosunku do których zachodzi potrzeba zachowania formy umownej w postaci aktu notarialnego. 

Wtedy opłata PCC i jego wyliczenie, a następnie pobranie od danego podmiotu spoczywa na notariuszu, który następnie uiszcza podatek do Urzędu Skarbowego.

Dlaczego należy zapłacić PCC?

Istnieje ryzyko, że stawka podatku od wzbogacenia się może wynieść 20%. Są dwie możliwości zaistnienia tak wysokiej stawki. Obie dotyczą przypadku, w którym przed organem podatkowym w toku czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, postępowania podatkowego lub kontroli celno-skarbowej:

  • podatnik powołuje się na fakt zawarcia umowy pożyczki, depozytu nieprawidłowego lub ustanowienia użytkowania nieprawidłowego albo ich zmiany, a nie zapłacił należnego podatku od tych czynności;
  • biorący pożyczkę, w formie pieniężnej na podstawie umowy zawartej między osobami, powołuje się na fakt zawarcia umowy pożyczki, a nie spełnił warunku udokumentowania otrzymania pieniędzy na rachunek bankowy, albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.

Aby uniknąć tak wysokiej stawki PCC, lepiej go zapłacić. Wówczas nie narazisz się na większą stawkę podatku.

Należy również pamiętać, że zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, powstałe zobowiązanie podatkowe, w tym to wynikające z zapłaty PCC przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin spłaty.  Radzimy nie zwlekać z zapłatą podatku od wzbogacenia się do urzędu skarbowego. Brak zapłaty PCC może skończyć się popełnieniem przestępstwa lub wykroczenia karnoskarbowego.

Skala podatkowa 2024 – progi, najważniejsze zasady opodatkowania

0
skala podatkowa

Skala podatkowa została uregulowana w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Już kilkukrotnie wprowadzane były nowelizacje ww. ustawy, które finalnie prowadziły do zwiększania lub zmniejszenia stawek podatku dochodowego, progu grup podatkowych, kwoty wolnej od podatku, czy też zmianę w ulgach i zwolnieniach od jego płacenia.

Płacenie podatku dochodowego należy do ogólnych zasad opodatkowania w Polsce. Według skali podatkowej płaci go każdy pracujący na umowę o pracę, zlecenie lub dzieło, choć z pewnymi wyjątkami. Nie unikną go również przedsiębiorcy, którzy nie wybrali innej formy opodatkowania np. ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych lub podatku liniowego.

Na czym polega skala podatkowa?

Skala podatkowa polega na tym, że podatek opłacany jest od dochodu uzyskanego przez podatnika, wobec czego przychód można pomniejszyć o koszty jego uzyskania oraz przysługujące ulgi i odliczenia od dochodu. W Polsce obowiązują dwie stawki podatku dochodowego tj. 12% i 32%. Są one uzależnione od wysokości osiągniętego dochodu.

Skala podatkowa – progi w 2024 roku

Jak wspomnieliśmy powyżej, skala podatkowa ma swoje limity w zależności od osiągniętych dochodów. W Polsce wyróżniamy dwa progi podatkowe tj.:

  • pierwszy próg podatkowy – wynosi 12% do kwoty nieprzekraczającej 120 tys. złotych;
  • drugi próg podatkowy – wynosi 32%, powyżej kwoty 120 tys. złotych.

Istotną zmianą w ostatnich latach było zwiększenie kwoty wolnej od podatku z 8 tys. złotych do 30 tys. złotych. Oznacza to, że osoby zarabiające w skali roku do 30 tys., tak jak i te, które nie ukończyły 26 roku życia i podejmują jeszcze naukę, nie zapłacą podatku w ogóle. Są od niego zwolnione na podstawie obowiązujących przepisów od płacenia podatku dochodowego. 

Co więcej, osoby zarabiające więcej niż 30 tys. złotych również obejmuje kwota wolna od podatku. W skali każdego miesiąca zaliczkę na podatek dochodowy pomniejszamy o 300 zł, co przekłada się na większe zarobki.

PRZECZYTAJ WIĘCEJ:

  1. Podatek liniowy vs skala. Co się bardziej opłaca? 
  2. Formy opodatkowania działalności gospodarczej 
  3. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – kto może z niego skorzystać? Stawki
  4. Drugi próg podatkowy – ile wynosi i jak go obliczyć?
  5. Co można odliczyć w PIT 2023? 

Kiedy opłaca się skala podatkowa?

Skala podatkowa będzie najkorzystniejsza, kiedy nasze dochody nie przekroczą pierwszego progu podatkowego. W przypadku jego przekroczenia należy się zastanowić nad założeniem spółki lub jednoosobowej działalności gospodarczej. To pozwoli nam na wybór innych form opodatkowania, jak np. podatek liniowy, czy ryczałt od przychodu ewidencjonowanego.

Jeśli nie chcemy oddawać fiskusowi 1/3 zarobionych pieniędzy, to najbardziej opłacalną opcją będzie nieprzekraczanie drugiego progu podatkowego na skali podatkowej. Oznacza to, że nie możemy przekroczyć 120 tys. złotych w skali roku.

Co zrobić, żeby nie wpaść w drugi próg podatkowy?

Jednym ze sposobów na uniknięcie drugiego progu podatkowego jest podział wynagrodzenia na kilka umów o pracę, tak aby żadna z nich nie przekraczała limitu. Aby uniknąć opodatkowania 32% stawką podatku, pracownik może również złożyć stosowne oświadczenie o rozliczaniu się wspólnie z małżonką/małżonkiem.

Innym sposobem na uniknięcie drugiego progu podatkowego jest wybór umowy o dzieło lub umowy zlecenia. Nie podlegają one podatkowi na drugim progu.

Należy pamiętać, że jeśli podatnik przekroczy próg, sam będzie musiał dopłacić brakujący podatek w rozliczeniu rocznym PIT. Sposobem na uniknięcie tej niedogodności jest złożenie przez płatnika wniosku o obliczanie i pobieranie w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy według wyższej stawki podatkowej.

Rozliczaj się według skali podatkowej z Małą Księgowością

Z Małej Księgowości może skorzystać każda firma, która rozlicza się według skali podatkowej i KPiR-u. Wystarczy pobrać program, wprowadzić klucz licencji i skonfigurować dane firmy.

Chcesz na własną rękę przekonać się, czy jest to program dla Ciebie? Wejdź na mk.rp.pl i przetestuj go już dziś.

Czy warto wybrać podatek liniowy jako formę opodatkowania dla działalności gospodarczej?

0
podatek liniowy

Wiele osób zastanawia się jaką formę opodatkowania wybrać przy prowadzeniu działalności gospodarczej i jakie konsekwencje będzie ona za sobą niosła. W niniejszym artykule omówimy podatek liniowy jako jedną z form opodatkowania dla firm.

Podatek liniowy został uregulowany w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest to jedna z form opodatkowania dla przedsiębiorców w Polsce, poza skalą podatkową i ryczałtem ewidencjonowanym. Jego jednoczesną wadą i zaletą jest stała stawka procentowa. Najczęściej jest on wybierany, kiedy przedsiębiorca wie, że będzie osiągać wysokie dochody.

Na czym polega podatek liniowy i jaka jest jego stawka?

Podatek liniowy jest jedną z form opodatkowania dochodu przedsiębiorcy. Gdy ją wybierzemy, dochód będzie opodatkowany stawką 19% w skali całego roku. Należy pamiętać, że stawka opodatkowania będzie taka sama, niezależnie od tego, czy dochód jest niski, czy wysoki. 

Jeżeli podatnik chce w 2023 r. wybrać podatek liniowy, a pierwszy przychód w tym roku podatkowym osiągnie w lipcu 2023 r., oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów podatkiem liniowym powinien złożyć w terminie do 20 sierpnia 2023 r. Analogicznie mają się terminy w następnych miesiącach.

Kiedy opłaca się wybór podatku liniowego?

Jeśli już zdecydujemy się na wybór opodatkowania naszych dochodów poprzez podatek liniowy, to musimy liczyć na stałe dochody, które będą miały tendencję wzrostową. Tylko w takiej sytuacji będzie to najbardziej opłacalnym rozwiązaniem i nie będzie tworzyć pośrednich strat, w postaci płacenia 19% podatku. 

Jeśli nie jesteśmy pewni swoich dochodów w skali roku, to korzystniejsza może okazać się dla nas skala podatkowa na zasadach ogólnych albo ryczałt ewidencjonowany.

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ:

  1. PIT 36L – jak rozliczyć podatek liniowy za rok podatkowy 2023? Rozliczenie PIT online i wzór formularza
  2. Jak obliczyć podatek dochodowy PIT w 2024 roku? Skala podatkowa, podatek liniowy i ryczałt
  3. Kiedy stosuje się podatki progresywne? Podatek progresywny a liniowy
  4. Jak rozliczyć podatek dochodowy za przychód z różnych źródeł? Czym jest przychód z innych źródeł?
  5. PIT 2024 – kompendium wiedzy. Pamiętaj o rozliczeniu podatków za 2023 rok do 30 kwietnia!

Czym się różni podatek liniowy od zasad ogólnych?

Stawka podatku liniowego wynosi zawsze 19%, bez względu na wysokość dochodów przedsiębiorcy. Jest to podstawowa różnica pomiędzy podatkiem liniowym a podatkiem płaconym na zasadach ogólnych. W przypadku tzw. skali podatkowej, stawka podatku wynosi 12% lub 32%, w zależności od osiągniętego dochodu. 

Podatek liniowy a ryczałt – co się bardziej opłaca?

Jeśli wytwarzamy niskie koszty przy prowadzonej działalności, to korzystniejsze będzie dla nas opodatkowanie według ryczałtu ewidencjonowanego. W przypadku gdy wiemy, że dochody osiągane z tytułu prowadzonej firmy będą powyżej 120 tys. złotych w skali roku, to warto zastanowić się nad opodatkowaniem poprzez podatek liniowy. 

Oczywiście nikt nie ma kryształowej kuli i nie przewidzi, co może wydarzyć się za rok. Jednak to, że wybierzemy odpowiednie opodatkowanie, może mieć duży wpływ na rentowność naszego biznesu. 

Podatek liniowy a ulga na dziecko

Zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami, jeśli płacimy podatek liniowy, to nie skorzystamy z: 

  • ulgi na dziecko, 
  • ulgi internetowej, 
  • darowizn przekazanych na cele krwiodawstwa,
  • ulgi rehabilitacyjnej. 

Taki przywilej mają jedynie osoby, które są objęte opodatkowaniem na zasadach ogólnych w skali podatkowej.

Składka zdrowotna na podatku liniowym

Wysokość składki zdrowotnej dla osób rozliczających się na skali podatkowej wynosi 9% dochodu. Osoby rozliczające się na zasadach podatku liniowego opłacają składkę zdrowotną w wysokości 4,9% dochodu. 

Tak jak w przypadku skali podatkowej wysokość składki nie może być niższa niż 9% minimalnego wynagrodzenia, zatem minimalna składka od lutego do grudnia 2023 roku wynosi w przypadku podatników rozliczających się liniowo 314,10 złotych. Oznacza to, że dopiero po osiągnięciu przeważającego dochodu 6410,11 złotych zapłacisz składkę w wysokości 4,9%. Poniżej tej wartości Twoja składka będzie taka sama, tj. 314,10 złotych.

Co istotne, jeśli podatnik liniowy dokonuje zaliczek uproszczonych, może odliczyć 19% zapłaconych w danym miesiącu składek na ubezpieczenie zdrowotne. W trakcie 2023 roku od tych zaliczek może odliczyć maksymalnie kwotę 1938 złotych tj. 19% (stawka podatku liniowego) × 10 200 złotych (limit umożliwiający odliczenie składki zdrowotnej). 

W związku z tym zaliczka na podatek przy pełnym odliczeniu zmniejszy się o 1938 złotych, a składka zdrowotna o 499,80 złotych. Zaliczając do kosztów uzyskania przychodu 10 200 złotych, podatnik liniowy obniży obciążenia o prawie 2438 złotych.

Czy z Małą Księgowością można rozliczać się podatkiem liniowym?

Jeśli rozliczasz się podatkiem liniowym, możesz robić to za pomocą programu Mała Księgowość. Wystarczy, że wejdziesz w 'Księgowość’ > 'Ustawienia’ > 'Dane właściciela’.

Tam wybierz 'PITL’ i 'Rozliczanie się za pomocą podatku liniowego’.

Program Płatnik ZUS – jak się nim posługiwać?

0
płatnik zus

Program Płatnik ZUS to darmowy program, dzięki któremu możemy w sposób bezproblemowy płacić składki, weryfikować i wysyłać dokumenty, bez konieczności wizyty w placówce ZUS-u.

Do czego możemy użyć programu?

Jak podaje Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Programu Płatnik ZUS możemy użyć do:

  • manualnej rejestracji danych w dokumentach ubezpieczeniowych;
  • automatycznej komunikacji z ZUS;
  • pobierania danych z kont płatnika i ubezpieczonych znajdujących się w KSI ZUS;
  • zasilania dokumentami ubezpieczeniowymi przygotowanymi wcześniej w systemach kadrowo-płacowych;
  • automatycznego wykorzystania danych płatnika i ubezpieczonych oraz słowników adresowych do przygotowania dokumentów ubezpieczeniowych;
  • weryfikacji przygotowywanych dokumentów ubezpieczeniowych;
  • przygotowania raportu o wynikach weryfikacji;
  • automatycznego tworzenia dokumentów rozliczeniowych na podstawie dokumentów z innego miesiąca oraz na podstawie kompletów rozliczeniowych pobranych z ZUS podczas aktualizacji danych,

Jak pobrać Płatnika ZUS?

Program Płatnik ZUS możemy pobrać ze strony ZUS. Wymagania sprzętowe nie są duże. Wystarczy system operacyjny Windows 7 z SP1 (32 i 64 bit) lub wyższy, 1 GB RAMU i 1-2 GB miejsca na dysku. Szczegółowe wymagania systemowe również znajdziesz na stronie ZUS.

Warto pamiętać: program instalacyjny Platnika podejmuje próbę zainstalowania wszystkich komponentów niezbędnych do poprawnej pracy programu. Istnieją jednak konfiguracje, na których może to być niemożliwe.

Jak posługiwać się programem Płatnik ZUS

Baza danych

Program Płatnik ZUS działa na podstawie baz danych, które są zabezpieczone hasłem, a dostęp do nich mają tylko określeni użytkownicy. Podczas pierwszego uruchomienia

programu musimy zatem skonfigurować połączenie z istniejącą bazą lub utworzyć nową. W przypadku tworzenia nowej bazy danych należy wprowadzić do niej dane płatnika. Zakończenie tego etapu pozwoli nam na dalsze kroki w programie i wprowadzanie danych.

Tworzenie kartoteki płatnika w rejestrze płatników.

Dane podane w tej kartotece są przypisywane do tworzonych dokumentów ubezpieczeniowych. Do kartoteki możemy wpisać dane jednego lub kilku płatników np. jeśli prowadzimy biuro rachunkowe. W drugim przypadku warto włączyć tryb pracy biura rachunkowego, ułatwi nam to wysyłanie dokumentów za kilku płatników.

Konfiguracja przekazu dokumentów

Następnym krokiem jest konfiguracja wszystkich parametrów, abyśmy mogli przesyłać dokumenty elektronicznie. W tym celu musimy określić:

  • metodę przekazywania danych;
  • certyfikat, czyli podpis elektroniczny, niezbędny do komunikacji z ZUS. Po zakończeniu tego etapu możemy już wprowadzać dokumenty ZUS.

Pamiętaj: zanim stworzysz pierwszy dokument, musisz potwierdzić dane płatnika i ubezpieczonych w rejestrze, na podstawie danych z ZUS.

Statusy dokumentów

Dzięki statusowi dokumentów możemy zobaczyć jakie czynności jesteśmy w stanie wykonać z dokumentem. Są one ściśle związane z jego przetwarzaniem.

Twoje dokumenty mogą otrzymać takie statusy jak:

  • wprowadzony – dokument na tym etapie może być edytowany, są to dokumenty utworzone oraz wczytane z systemów zewnętrznych;
  • wysłane – dotyczy dokumentów, które dodaliśmy i wysłaliśmy do ZUS, możemy to zrobić w formie elektronicznej, jak i papierowej;
  • potwierdzony – końcowy status dokumentów, które dotarły do ZUS, są widoczne z zakładce wysłane;
  • historyczny – dokumenty z poprzedniej wersji programu.

Rejestracja płatnika

Rejestracja nowego płatnika lub płatników wiąże się z dodaniem go do rejestru, a dokonać jej możemy tylko z konta administratora.

W tym celu do kartoteki musimy dodać wszystkie dane płatnika:

  • adres siedziby,
  • adres do korespondencji,
  • dane rozliczeniowe (stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe),
  • dane o rachunkach bankowych.

Będziemy je wykorzystywać przy tworzeniu dokumentów. Dane dodajemy ręcznie.

Jak założyć płatnika?

Do obsługi systemu Płatnik posługujemy się kontem PUE ZUS (Platforma Usług Elektronicznych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych). Dokładny poradnik rejestracji konta oraz jego dalszego ustawienia możemy zobaczyć.

Czy posiadanie programu Płatnika jest obowiązkowe?

Od 1 stycznia 2023 r. każdy przedsiębiorca odprowadzający składki społeczne jest zobowiązany do posiadania profilu na PUE ZUS. Jeśli sami nie stworzymy takiego profilu, ZUS zrobi to za nas. Z powyższego natomiast nie wynika obowiązek posiadania programu Płatnik. Może on być dużym ułatwieniem w naszej codziennej pracy.

Autorem tekstu jest Kacper Piekarczyk

Jednoosobowa działalność gospodarcza – co wiedzieć przed założeniem?

0
Jednoosobowa działalność gospodarcza

Jedną z najpopularniejszych form przedsiębiorczości w Polsce jest jednoosobowa działalność gospodarcza. W tym artykule omówimy, czym jest jednoosobowa działalność gospodarcza, jakie cechy musi spełniać, kto może ją założyć, ile kosztuje jej założenie. Dowiesz się z niego, jak długo można korzystać z małego ZUS-u oraz jaki sposób opodatkowania wybrać.

Kiedy mówimy o JDG (jednoosobowej działalności gospodarczej)?

Cechy, jakie musi spełnić działalność gospodarcza to:

  1. być działalnością zarobkową – działalność jest zarobkowa, jeżeli jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu (zarobku). Należy jednak pamiętać, że brak zarobku z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej nie sprawia, że nasza działalność przestanie być działalnością gospodarczą, ponieważ liczy się cel, a nie rezultat;
  2. być zorganizowana – najprościej mówiąc: działa w sposób ustrukturyzowany, posiadamy potrzebne dokumenty do prowadzenia działalności, wykonujemy odpowiednie działania jak np. akcje marketingowe;
  3. być wykonywana w sposób ciągły – wiąże się zazwyczaj ze stałością, powtarzalnością i regularnością jej wykonywania, i jednocześnie przeciwstawia się ją działalności jednorazowej, okazjonalnej i sporadycznej (np.: co roku sprzedajemy kawę nad morzem);
  4. być wykonywana we własnym imieniu – działalność musi wywierać skutki prawne (np. odpowiedzialność za długi) na nas, a nie na innej osobie, czy też podmiocie. Wykonywania działalności we własnym imieniu nie należy jednak utożsamiać z wykonywaniem jej osobiście, ponieważ mogą dla nas pracować zatrudnieni pracownicy.

Brak spełnienia przez nas któregokolwiek z tych warunków spowoduje, że nasza działalność nie będzie mogła być zakwalifikowana jako działalność gospodarcza.

Kto może założyć jednoosobowa działalność gospodarcza?

Założenie jednoosobowej działalności gospodarczej jest dostępne dla większości osób, które ukończyły 18 lat i posiadają pełną zdolność do czynności prawnych. Mogą to być zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne. Warto jednak pamiętać, że niektóre zawody regulowane mogą wymagać dodatkowych uprawnień czy licencji, aby prowadzić działalność w danej branży.

Dodatkowe pozwolenia

W niektórych przypadkach prowadzenie działalności gospodarczej wymaga odpowiedniego zezwolenia, koncesji, czy też wpisu do rejestru działalności regulowanej.

Koncesja

Koncesja dotyczy działalności najmocniej regulowanej prawnie, jak i najważniejszej z punktu państwa i społeczeństwa. W celu uzyskania koncesji musimy złożyć wniosek do odpowiedniego organu. Koncesję zawsze otrzymamy na czas określony (najkrócej na 5 lat, a najdłużej na 50). Będzie ona obowiązkowa jeśli przedmiotem naszej działalności jest:

  1. działalność górnicza,
  2. broń,
  3. działalność energetyczna,
  4. ochrona osób i mienia,
  5. radio i telewizja,
  6. prowadzenia kasyna,
  7. przewozy lotnicze.

Zezwolenie

Wymagania do uzyskania zezwolenia często będą opisane w konkretnych przepisach w zależności od przedmiotu. Warto pamiętać, że jeśli spełnimy wszystkie wymagania, to organ ma obowiązek udzielić nam zezwolenia. Zezwolenia będziemy potrzebować, jeśli przedmiotem naszej działalności będzie:

  1. alkohol,
  2. apteki,
  3. działalność wymagająca akcyzy,
  4. odpady.

Wpis do rejestru działalności regulowanej

Jest to najprostsza forma uregulowania prowadzenia działalności gospodarczej. Wpis do rejestru dotyczy działalności, których przedmiotem jest:

  1. wyrób i rozlew wyrobów winiarskich. Wyrób i rozlew napojów spirytusowych. Wyrób, oczyszczanie, skażanie, odwadnianie alkoholu etylowego;
  2. przechowywanie dokumentacji osobowej i płacowej pracodawców o czasowym okresie przechowywania;
  3. konfekcjonowanie i obrót środkami ochrony roślin;
  4. usługi detektywistyczne;
  5. prowadzenie praktyki lekarskiej albo pielęgniarskiej;
  6. prowadzenie ośrodka szkolenia kierowców, pracowni psychologicznej dla instruktorów, egzaminatorów i kierowców. Organizowanie kursów dokształcających dla kierowców przewożących towary niebezpieczne;
  7. organizowanie imprez turystycznych;
  8. działalność telekomunikacyjna.

Uwaga: Jeśli nie jesteśmy pewni, czy nasza działalność będzie podlegała pod któryś z wymienionych punktów, warto zapoznać się listą uprawnień, w której wskazane są działalności wymagające koncesji, zezwolenia lub wpisu do rejestru wraz z organem, który je wydaje.

Ile kosztuje założenie własnej działalności gospodarczej?

Założenie działalności gospodarczej, co do zasady jest darmowe. Natomiast musimy pamiętać, że z dniem rejestracji stajemy się zobowiązani do opłacania składek ZUS oraz odprowadzania podatku. Koszty będą więc różne w zależności od firmy – wymaganych składek oraz wybranego sposobu opodatkowania.

Dodatkowe koszty mogą również wynikać z potrzeby uzyskania niektórych zgód np. na sprzedaż alkoholu. Dlatego też przed otworzeniem działalności gospodarczej zawsze warto skonsultować się z księgowym lub doradcą podatkowym i poznać dokładny koszt założenia jednoosobowej działalności gospodarczej w konkretnym przypadku.

Ile wynosi ZUS?

Składki ZUS dla jednoosobowej firmy zależą od przychodu, który został osiągnięty w danym miesiącu. ZUS obliczany jest jako procent od podstawy wymiaru składki, która jest wyliczana na różnych zasadach w zależności od wybranej formy opodatkowania. 

Wysokość składek może się zmieniać wraz ze zmianami w przepisach podatkowych i ubezpieczeniowych. Podstawowy ZUS wylicza z 60% prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za pracę. W 2023 r. wynosi on 1418,48 zł + składka zdrowotna (minimalnie 314,10 złotych).

Ulgi w ZUS-ie, czyli mały ZUS

Przedsiębiorcy prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą mają możliwość skorzystania z preferencyjnej składki ZUS, znanej jako „mały ZUS”. Obecnie mały ZUS wynosi 341,72 złotych. Okres korzystania z małego ZUS-u wynosi 24 miesiące od miesiąca rozpoczęcia działalności lub zakończenia korzystania z Ulgi na start

Abyśmy mogli skorzystać z niższych stawek ZUS, musimy spełnić dwa kryteria:

  • nigdy nie prowadzić działalności gospodarczej albo w okresie ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej nie prowadzić innej pozarolniczej działalności;
  • nie wykonywać działalności gospodarczej na rzecz byłego pracodawcy, u którego w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym pracowaliśmy na podstawie umowy o pracę i wykonywaliśmy czynności wchodzące w zakres obecnie wykonywanej działalności.

Opodatkowanie działalności gospodarczej.

Zakładając działalność gospodarczą, musimy wybrać formę opodatkowania. Na chwilę obecną mamy trzy formy opodatkowania do wyboru:

  1. na zasadach ogólnych, według skali podatkowej (stawka podatkowa 12% i 32%);
  2. według stawki liniowej (stawka podatkowa 19%);
  3. ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Opodatkowanie na skali podatkowej

Jest to podstawowa forma opodatkowania. Opodatkowanie na skali podatkowej nazywane też jest opodatkowaniem na zasadach ogólnych. Nie musimy też wskazywać tej formy opodatkowania przy zakładaniu działalności gospodarczej, ponieważ z urzędu przyjmuje się ten sposób opodatkowania. Opodatkowanie na skali podatkowej cechuje się opodatkowaniem progresywnym. Najłatwiej zobrazować ją można w taki sposób, że dochód:

  • do 30 000 zł nie podlega opodatkowaniu;
  • pomiędzy 30 000 zł a 120 000 zł podatek wynosi 12%;
  • powyżej 120 000 zł podatek wynosi 10 800 zł + 32% z nadwyżki ponad 120 tys. zł.

W skali podatkowej opodatkowaniu podlega dochód, czyli przychód minus koszta uzyskania przychodu.

Opodatkowanie na podatku liniowym

Podatek liniowy charakteryzuje się tym, że stawka podatku jest jedna i wynosi 19% niezależnie od wysokości przychodu, w przeciwieństwie do opodatkowania na zasadach ogólnych. Opodatkowaniu tak jak w przypadku skali podatkowej podlega dochód, czyli przychody minus koszty uzyskania przychodów. 

Forma tego opodatkowania zalecana jest nam głównie w momencie kiedy mamy wysokie dochody, ponieważ nie ryzykujemy, że „wpadniemy” w drugi próg podatkowy (32%) na opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Opodatkowanie na ryczałcie ewidencjonowanym

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych jest uproszczoną formą opodatkowania działalności gospodarczej. W przeciwieństwie do poprzednich form opodatkowania w ryczałcie opodatkowany jest przychód, a nie dochód, czyli nie mamy możliwości odliczenia kosztów uzyskania przychodu. Opodatkowanie ryczałtem jest zatem zalecane przedsiębiorcą, którzy mają wysokie przychody i bardzo niskie koszta uzyskania przychodu.

Stawki podatku zależą od rodzaju prowadzonej działalności i wahają się od 2% do 17%. Abyśmy mogli skorzystać z tej formy opodatkowania, musimy spełnić następująca przesłankę: przychody z poprzedniego roku podatkowego nie mogą przekroczyć 2 000 000 euro, a w przypadku rozliczenia kwartalnego 200 000 euro. Przekroczenie limitu w pierwszym roku działalności nie spowoduje utraty możliwości takiego rozliczenia.

Płatnik podatku VAT

Jako przedsiębiorcy, co do zasady mamy obowiązek płacić podatek VAT. Jest to również podatek, który płacimy niezależnie od podatku dochodowego. Z płatności podatku VAT możemy zostać zwolnieni przedmiotowo lub podmiotowo.

Zwolnienie przedmiotowe z płatności VAT

Z płatności VAT możemy być zwolnieni z mocy ustawy, nawet jeśli przekroczymy 200 tys. zł. przychodu w roku. Zwolnienie przysługuje nam, kiedy świadczymy usługi, jak na przykład: 

  • usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia – jeśli jesteś lekarzem, lekarzem dentystą, pielęgniarką, położną lub psychologiem;
  • usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym – jeśli jesteś nauczycielem;
  • usługi nauczania języków obcych;
  • usługi finansowe, w tym: zarządzania funduszami inwestycyjnymi; ubezpieczeniowe; w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji oraz innych zabezpieczeń transakcji; udzielanie kredytów i pożyczek, których przedmiotem są instrumenty finansowe.

Dokładny wykaz zwolnionych podmiotów znajdziemy w art. 43 ustawy o VAT.

Zwolnienie ze względu na przychód (podmiotowe)

Ze zwolnienia podmiotowego możemy skorzystać w momencie, kiedy na przychód w poprzednim roku wyniósł mniej niż 200 tys. zł. W przypadku gdy rejestrujemy działalność gospodarczą w ciągu roku nie musimy rejestrować się do VAT gdy przewidywana wartość sprzedaży nie przekroczy – w proporcji do okresu sprzedaży – równowartości 200 tys.

Przykładowo: Jeśli rejestrujemy firmę 23 lipca 2023 r., to do końca roku pozostało nam 161 dni. (200 000 × 161) / 365 = 88 219 złotych.

Oznacza to, że powinniśmy się zarejestrować do VAT przed sprzedażą, po której przekroczymy ten limit.

Brak możliwości zwolnienia z płatności podatku VAT

Polski ustawodawca wyodrębnił grupę zawodów, której zwolnienie z płatności podatku VAT nie przysługuje nawet jeśli nie przekroczyli limitu 200 tys. zł. są to między innymi przedsiębiorstwa zajmujące się:

  • sprzedażą:
    • towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy o VAT (na przykład metale szlachetne i złom z nich, wyroby jubilerskie),
    • towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem: energii elektrycznej, wyrobów tytoniowych i samochodów osobowych innych niż nowe, zaliczanych, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
    • sprzedażą przez Internet takich towarów jak preparaty kosmetyczne i toaletowe, komputery, wyroby elektroniczne i optyczne, urządzenia elektryczne i nieelektryczny sprzęt gospodarstwa domowego, pojazdów samochodowych i motocykli;
  • świadczeniem usług:
    • w zakresie doradztwa (z wyjątkiem doradztwa rolniczego);
    • prawniczych.

Ze zwolnienia podmiotowego nie będzie mogła również skorzystać firma, której siedziba znajduje się poza granicami naszego kraju.

Dobrowolna płatność podatku VAT

Jako przedsiębiorcy mamy również możliwość dobrowolnego zrezygnowania ze zwolnienia płatności podatku VAT. W celu rezygnacji musimy zarejestrować się jako płatnicy VAT. W przypadku kiedy dopiero rozpoczynamy działalność, taka rejestracja musi nastąpić przed wykonaniem pierwszej czynności podatkowej. Jeśli już prowadzimy działalność i jesteśmy zarejestrowani jako przedsiębiorcy, musimy złożyć zawiadomienie do naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem okresu (miesiąca albo kwartału), w którym rezygnujemy ze zwolnienia.

Rachunek bankowy dla jednoosobowej działalności

Rejestrując działalność gospodarczą, mamy możliwość skorzystania z rachunku firmowego albo rachunku prywatnego, jeśli jesteśmy jego jedynym właścicielem.

Posiadanie rachunku jest ważne, ponieważ polskie prawo wymaga, aby każda transakcja: 

  • pomiędzy przedsiębiorcami, 
  • powyżej 15 tys. złotych, 
  • bez względu na liczbę wykonanych płatności

była wykonywana przy użyciu przelewu bankowego. W przeciwnym przypadku możemy stracić możliwość zaliczenia takiego wydatku w koszta uzyskania przychodu.

Rachunku bankowego będziesz potrzebował również do opłacenia składek ZUS, chyba że jesteś przedsiębiorcą, który w dwóch ostatnich latach dwóch obrotowych: 

  • zatrudniał mniej niż 10 pracowników;
  • osiągnęły roczny obrót netto nieprzekraczający 2 milionów euro.

Wówczas masz możliwość opłacania składek przy pomocy poczty.

Uwaga: w przypadku kiedy decydujemy się na zostanie płatnikami podatku VAT, możemy korzystać wyłącznie z rachunku firmowego.

Nierejestrowana działalność gospodarcza

Z nierejestrowaną działalnością gospodarczą możemy mieć do czynienia w momencie kiedy osiągamy zbyt niskie przychody. Próg przychodu miesięcznego, którego nie możemy przekroczyć, od 1 lipca 2023 r. wynosi 75% minimalnego wynagrodzenia w danym roku (w 2023 r. jest to 2700 brutto miesięcznie).

Nie możemy prowadzić niezarejestrowanej działalności gospodarczej, jeżeli przepisy wymagają od nas zezwolenia, koncesji lub wpisu do rejestru działalności regulowanej.

Jak założyć jednoosobową działalność gospodarczą?

Proces rejestracji jednoosobowej działalności gospodarczej nie jest skomplikowany i składa się na niego kilka elementów:

Wybór rodzaju działalności

Na starcie musimy zdecydować jaką formę działalności chcemy prowadzić.

Zarejestrowanie działalności

Należy zarejestrować działalność w CEIDG, wypełniając odpowiedni wniosek online lub osobiście w urzędzie. Wniosek powinien zawierać podstawowe informacje o przedsiębiorcy i rodzaju działalności. Następnie:

  1. Nadanie numeru NIP: po rejestracji otrzymamy numer NIP, który jest niezbędny do wystawiania faktur i prowadzenia działalności.
  2. Wybór formy opodatkowania: przedsiębiorca musi wybrać formę opodatkowania swojej działalności (np. podatek liniowy, skala podatkowa).
  3. Otwarcie konta bankowego: zaleca się założenie osobnego konta bankowego dla firmy,  co ułatwi prowadzenie księgowości i rozliczenia finansowe.
  4. Wypełnianie deklaracji podatkowych i ZUS: regularnie trzeba rozliczać się z urzędami skarbowymi oraz opłacać składki ZUS.
  5. Ewidencja księgowa: prowadzenie rzetelnej ewidencji księgowej jest obowiązkiem przedsiębiorcy i ułatwia rozliczenia podatkowe.

PKD

Polska Kwalifikacja Działalności to pięcioznakowy symbol, który dzieli działalności gospodarcze na:

  • sekcje – oznaczona jest jednoliterowym symbolem, obejmuje 21 rodzajów działalności;
  • działy – oznaczony dwucyfrowym kodem numerycznym, dzieli zbiorowość na 88 rodzajów działalności;
  • grupy – oznaczany trzycyfrowym kodem numerycznym, obejmuje 272 rodzaje działalności;
  • klasy – oznaczona w formie czterocyfrowego kodu numerycznego, składa się z 615 rodzajów działalności;
  • podklasy – oznaczana pięcioznakowym kodem alfanumerycznym, obejmuje 654 rodzajów działalności.

Jako przedsiębiorcy mamy obowiązek wybrać kod PKD a za podanie kodu, który nie pokrywa się z naszą działalnością, może nam grozić odpowiedzialność kara w postaci: 

  • grzywny, 
  • ograniczenia wolności,
  • pozbawienia do lat dwóch. 

Dodatkowo podanie nieprawidłowego kodu może być problematyczne przy zaliczaniu kosztów w koszta uzyskania przychodu, ponieważ Urząd Skarbowy może uznać, że koszta te nie są związane z prowadzoną przez nas działalnością gospodarczą.

Swoje PKD możesz sprawdzić w wyszukiwarce kodów PKD.

Jak zarejestrować firmę?

Aby zarejestrować firmę, musimy złożyć darmowy wniosek do urzędu miasta lub gminy. Możemy to zrobić osobiście, przez pełnomocnika (z wyjątkiem wniosku składanego przez internet) lub za pośrednictwem poczty. Taki wniosek można również złożyć online na stronie biznes.gov.pl

Możemy ją również zarejestrować za pośrednictwem banku. Na chwilę obecną takie usługi świadczą, takie banki jak:

  •  PKO BP (serwis iPKO),
  •  Bank Pekao S.A,
  •  mBank,
  •  ING,
  •  Santander Bank Polska,
  •  Millennium.

Pamiętaj: W momencie rejestracji działalności gospodarczej automatycznie jesteśmy zapisywani jako płatnicy składek ZUS i podatnicy w US. W przypadku US nie musimy załatwiać większej ilości formalności. W przypadku ZUS-u musimy pamiętać, że mamy 7 dni od dnia rejestracji działalności gospodarczej, na udanie się do placówki ZUS i dokończenie formalności związane z rejestracją firmy.

We wniosku o rejestrację CEIDG możemy również wskazać, czy od samego początku chcemy być płatnikami podatku VAT. W tym celu do wniosku dołączamy druk zgłoszeniowy VAT-R.

Wpis do CEIDG następuje zazwyczaj następnego dnia od jego złożenia.

Autorem tekstu jest Kacper Piekarczyk

Poznaj pozostałe artykuły z kategorii Działalność gospodarcza.

Czym jest lokata terminowa? Wszystkie najważniejsze informacje

0
lokaty terminowe

Lokaty terminowe cieszą się dużą popularnością. Są najczęściej wybieranym rodzajem lokaty. W dosyć prosty sposób mogą zwiększyć wartość środków w naszym portfelu bez narażania nas na duże ryzyko utraty zainwestowanych środków. Przeczytaj o tym, jak działają.

Czym są lokaty terminowe?

Lokaty terminowe polegają na zadysponowaniu (wpłaceniu) określonej kwoty na konto bankowe na określony w umowie czas. W zamian otrzymujemy naliczone odsetki. Lokaty terminowe możemy więc porównać do „pożyczek”, w których to my pożyczamy pieniądze bankowi na określony czas. W zamian otrzymujemy wynagrodzenie w postaci ustalonych odsetek. 

My jako klienci zobowiązujemy się:

  • dokonać wpłaty w banku (wnieść do banku) oznaczonej sumy pieniężnej (lokaty pieniężnej);
  • utrzymywać tę lokatę przez okres oznaczony w umowie.

Natomiast bank zobowiązuje się wobec nas do:

  • przyjęcia określonej kwoty pieniężnej (też w walucie obcej) na czas oznaczony;
  • umieścić tę kwotę na odpowiednim (w tym celu otwartym) rachunku lokaty i prowadzić ten rachunek dla lokującego;
  • zwrócić nam taką samą sumę pieniężną na nasze żądanie (chyba że zastrzeżono zwrot dopiero po wcześniejszym wypowiedzeniu), w tym – zgłoszone nawet przed upływem omawianego okresu utrzymania lokaty;
  • zapłacić nam odsetki zgodnie z treścią umowy (wysokość, sposób zapłaty, czas płatności).

Regulacja lokat terminowych

Warto na wstępie zaznaczyć, że polski ustawodawca nie wypracował oddzielnych przepisów dotyczących  lokat terminowych. Same lokaty terminowe traktuje się jako rachunki bankowe. 

Najważniejszym regulatorem omawianych lokat będzie zatem Ustawa Prawo Bankowe oraz Kodeks Cywilny. Szerszych regulacji i warunków umownych należy szukać głównie w regulaminach i wzorcach umownych banków. 

Postanowienia natomiast dotyczące „rachunków lokat terminowych” zawarte są w odpowiednich regulaminach poświęconych rachunkom bankowym danego banku albo tworzą osobną regulację i posiadają osobne regulaminy. 

W tym pierwszym wypadku w regulaminach pojawią się przykładowo sformułowania o „odpowiednim stosowaniu” do „rachunków lokat terminowych”, które będzie oznaczało, że regulacje te będą miały zastosowanie również do lokat terminowych. Jednak na chwilę obecną większość banków podążą drugą drogą, czyli tworzy oddzielne regulaminy do lokat terminowych, co znaczące ułatwia zapoznanie się warunkami i zasadami lokaty.

Jak zarabia się na lokacie terminowej?

W lokatach terminowych zarabiamy na odsetkach naliczanych od wpłaconej sumy pieniędzy. Wysokość tych odsetek regulowana jest głównie w regulaminach oraz wzorcach umów, zatem może się różnić w zależności od banku. Stopa procentowa w takiej umowie może być stała lub zmienna. 

Na oprocentowanie składa się stopa bazowa WIBID (publikowana codziennie przez NBP a jej wysokość zależy od okresu trwania lokaty – im dłuższy okres, tym wyższe oprocentowanie) oraz marży banku (zależy od wielu czynników takich jak okres lokaty i kwota depozytu). 

Wysokość opracowania zależy zatem bardzo często od wysokości wpłaconej kwoty i okresu lokaty. Im więcej wpłacimy i na im dłuższy okres, tym większe szanse, że uzyskamy wyższe oprocentowanie naszej lokaty.

Stała stopa oprocentowania

Wybierając lokatę ze stałym oprocentowaniem, mamy pewność co do odsetek, jakie otrzymamy na koniec trwania lokaty. Oprocentowanie w trakcie trwania lokaty nie może się wówczas zmienić, a my decydując się na konkretną ofertę, możemy dokładnie obliczyć, jakie będą nasze zyski. 

Stałe oprocentowanie daje również poczucie bezpieczeństwa, ponieważ niezależnie od sytuacji gospodarczej i ewentualnego zwolnienia gospodarczego nasze oprocentowanie nie spadnie. Warto rozważyć ten sposób oprocentowania, zwłaszcza kiedy widzimy spadek inflacji lub przewidujemy, że NBP (Narodowy Bank Polski) obniży stopy procentowe.

Zmienna stopa oprocentowania

Oprocentowanie ulega wahaniom pod wpływem zmian stóp procentowych wprowadzanych przez RPP. Oznacza to, iż procent, na jaki deponujemy środki, może wzrosnąć – podwyższając nasze zyski lub zmaleć – obniżając je.

Na zasadach analogicznych do opisanych wyżej, osoby pewne swoich obserwacji mogą zdecydować się na wybór oprocentowania zmiennego. Mianowicie, warto to zrobić kiedy inflacja w kraju jest na dość wysokim poziomie, powyżej oczekiwań oraz gdy obserwowany jest mocny wzrost gospodarczy.

Jak wyliczyć odsetki?

Warto również pamiętać, że odsetki zawsze są podawane w stosunku rocznym. Jest to ważne zwłaszcza przy lokatach terminowych krótszych niż rok. W celu obliczenia zarobku z odsetek należy posłużyć się poniższym wzorem.

Odsetki = kwota depozytu w złotówkach × czas trwania lokaty × oprocentowanie w skali roku / 365 dni

Przykładowo: 

Wpłacasz 10 tysięcy złoto na lokatę 3-miesięczną oprocentowaną na 8%.

Odsetki = 10 000 × 92 (3 miesiące) × 8% / 365

Odsetki = 201,64 złotych

Warto również zwrócić uwagę na okres kapitalizacji odsetek. Ustala się je zawsze w stosunku rocznym. Nierzadko zdarzają się również jednak klauzule kapitalizacji odsetek polegające na zobowiązaniu się banku do obliczenia odsetek w okresach krótszych niż okresy umowne (np. miesięcznych, kwartalnych) i dopisywania ich do sumy lokaty. Oznacza to dodatkowy dochód dla lokującego. 

Częstsza kapitalizacji jest korzystniejsza dla nas jako wpłacających, ponieważ za każdym razem odsetki nalicza się od sumy wpłaconych pieniędzy powiększonych o skapitalizowane odsetki, czyli każdorazowo odsetki naliczane są od wyższej sumy pieniędzy.

Warte zapamiętania: od zysku z lokaty terminowej trzeba odprowadzić tak zwany podatek belka w wysokości 19%.

Wypłacanie zadysponowanych pieniędzy na lokacie

Pieniądze z lokaty możemy podjąć w każdej chwili, zarówno w całości, jak i części. Możemy to zrobić nawet przed upływem okresu oznaczonego w umowie, jeżeli nie zastrzeżono zwrotu dopiero po dokonaniu przez nas wypowiedzenia. 

Jeśli jednak wypłacimy pieniądze przed okresem określonym w umowie, możemy stracić uprawnienie do uzyskania wyższych odsetek. Przy krótszych okresach umownych możemy utracić w ogóle roszczenie o odsetki. 

Dlatego też zawsze warto dokładnie zapoznać się z warunkami wypowiedzenia umowy przy zakładaniu lokaty. Z racji braku odrębnych regulacji prawnych dotyczących lokat terminowych każdy bank może do tej kwestii podchodzić w odmienny sposób.

Konsekwencje prawne niepodjęcia lokaty po upływie terminu

Różnie mogą się również przedstawiać konsekwencje niepodjęcia (niewypłacenia środków) przez nas lokaty w terminie gdy nie dochodzi do jej automatycznego przedłużenia na kolejny okres (w niektórych bankach podjęcie środków automatycznie może przedłużyć lokatę na tych samych warunkach). 

Przyjmuje się wówczas dwa różne rozwiązania prawne. Po pierwsze, środki lokaty mogą trafić na wskazany wcześniej rachunek bankowy lokującego powiązany z taką lokatą, np. na rachunek osobisty, Po drugie, przyjmowane jest także takie rozwiązanie, że środki z lokaty trafiają na nasz rachunek techniczny, gdzie pozostają nieoprocentowane, a bank nie pobiera żadnych opłat.

Bezpieczeństwo lokat

Lokaty bankowe są objęte Bankowym Funduszem Gwarancyjnym, który gwarantuje nam, że w razie niewypłacalności banku odzyskamy sto procent środków do 100 tysięcy euro. Zabezpieczenie to powoduje, że ryzyko lokat terminowych jest praktycznie zerowe, co czyni je jednym z bezpieczniejszych instrumentów na rynku.

Czy można stracić pieniądze na lokacie?

Bankowy Fundusz Gwarancyjny zapewnia nam jako klientom bardzo duże bezpieczeństwo przed utratą środków, nie sprawi jednak, że nie będziemy tracić pieniędzy na lokacie. Należy bowiem pamiętać, że w sytuacji kiedy oprocentowanie lokaty terminowej jest niższe, niż inflacja, w ujęciu rocznym nasz rachunek jest stratny. W takiej sytuacji wartość pieniądza maleje szybciej, niż „rosną” nam na lokacie. Zatem decydując się na lokatę terminową, zawsze warto mieć na uwadzę inflację, zarówno obecną, jak i prognozowaną.

Autorem tekstu jest Kacper Piekarczyk

Kto płaci podatek od nieruchomości? Przedmiot opodatkowania, stawki i wyłączenia

0
podatek od nieruchomości

Podatek od nieruchomości to należność, której musi być świadoma każda osoba będąca właścicielem nieruchomości. Poznaj jego stawki, sprawdź, jak się go ustala i w jaki sposób go rozliczyć.

W poniższym artykule przedstawimy najważniejsze informacje na temat podatku od nieruchomości i odpowiemy na najczęściej zadawane pytania związane z nim. Zastanawiasz się, czy musisz zapłacić podatek od nieruchomości? Czytaj dalej. 

Kto płaci podatek od nieruchomości?

Podatek od nieruchomości płacą:

  1. osoby fizyczne, 
  2. osoby prawne, 
  3. jednostki organizacyjne,

które są:

  • właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych,
  • posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych,
  • użytkownikami wieczystymi gruntów,
  • posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych, lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.

Do grona opodatkowanych planuje się na stałe zaliczyć również dzierżawców.

Podatek od nieruchomości musisz zapłacić niezależnie od tego, z jakiego tytułu posiadasz nieruchomość. Wyjątkiem jest tutaj posiadanie przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości (nie równa się to mieszkaniu).

Zobowiązanie solidarne

Nie zawsze właścicielem nieruchomości jest tylko jedna osoba. Co w przypadku, gdy więcej osób dzieli prawo własności do nieruchomości wymienionej wyżej? W takim przypadku dzielą oni również zobowiązanie do opłacania podatku od nieruchomości. 

Organ podatkowy może domagać się zapłaty od podatku od dowolnego ze współwłaścicieli. On z kolei może domagać się od pozostałych rozliczenia tej zapłaty tak, by wkład każdego odzwierciedlał wysokość jego udziału. 

Co nie wlicza się do podatku od nieruchomości?

Do podatku od nieruchomości nie wliczają się niektóre pomieszczenia. Są to powierzchnie klatek schodowych, szybów windowych i szachtów. Ponadto nie wlicza się do niego słupów konstrukcyjnych, ścian działowych, ścian konstrukcyjnych i przejść drzwiowych. 

Dodatkowe wyłączenie jest zależne od wysokości pomieszczenia. Przy przestrzeni o wysokości powyżej 2,2 m, jej powierzchnię wlicza się do podatku w 100%. W przypadku przestrzeni o wysokości od 2,2 do 1,4 m jest to tylko 50%. Powierzchni przestrzeni niższych niż 1,4 m w ogóle nie wlicza się do podatku. 

Oznacza to, że jeśli twój dom ma w sumie 100 m2, ale masz w piwnicy czy schowku niską wnękę o wysokości 1,2 m i powierzchni 2 m2, na potrzeby podatku twój dom ma 98 m2.

Jakie budynki nie podlegają opodatkowaniu?

Budynki, których nie dotyczy podatek od nieruchomości to:

  • budynki gospodarcze (lub ich części), które służą działalności leśnej, rybackiej lub rolnej, lub są położone na gruntach gospodarstw rolnych,
  • grunty lub budynki zarejestrowane jako zabytki i podlegają stałej konserwacji,
  • obiekty przeznaczone dla rozwoju i edukacji dzieci i młodzieży np. stowarzyszenia, kluby sportowe, fundacje,
  • budynki i grunty położone na obszarach objętych ochroną, czyli parki narodowe lub rezerwaty przyrody,
  • grunty nieużyteczne, zadrzewione i zakrzewione,
  • obiekty stanowiące infrastrukturę ogrodową tj. grunty, altany lub budynki do 35 m2,
  • nieruchomości zajęte na prowadzenie działań organizacji pozarządowych,
  • uczelnie i instytuty badawcze,
  • publiczne i niepubliczne jednostki prowadzące działalność oświatową,
  • żłobki i kluby dziecięce,
  • zakłady pracy chronionej lub aktywności zawodowej,
  • centra badawczo-rozwojowe.

Wyjątkiem są sytuacje, w których w tych budynkach lub ich części prowadzona jest działalność gospodarcza. Wówczas za tą ich część, w której ją prowadzimy, musimy zapłacić podatek.

Kiedy płaci się podatek od nieruchomości?

Podatek od nieruchomości opłaca się, w zależności od formy prawnej:

  • ratalnie, do 15 marca, 15 maja, 15 września i 15 listopada danego roku, chyba że kwota podatku jest niższa niż 100 złotych, wtedy całość do 15 marca – w przypadku osób fizycznych;
  • miesięcznie w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego – do 15. dnia każdego miesiąca, a za styczeń – do 31 stycznia – w przypadku pozostałych podatników.

Czy za mieszkanie płaci się podatek od nieruchomości?

Do nieruchomości, od których trzeba zapłacić podatek od nieruchomości, zaliczają się również mieszkania. Musisz uiścić od nich podatek, jeśli jesteś jego właścicielem lub współwłaścicielem, albo posiadasz do niego inne prawo, czyli jesteś:

  • posiadaczem samoistnym, 
  • posiadaczem zależnym,
  • użytkownikiem wieczystym.

Ile lat wstecz trzeba zapłacić podatek od nieruchomości?

A co w sytuacji, kiedy nie płaciliśmy podatku od nieruchomości? Przede wszystkim, należy unikać takiej sytuacji. Za niezłożenie deklaracji podatkowej w tej sprawie grozi nam kara grzywny w wysokości do 720 stawek dziennych. 

Może się jednak zdarzyć tak, że o niezapłaconym podatku urząd przypomina sobie dopiero po latach. Czy w takiej sytuacji zawsze trzeba go opłacić? Tutaj pojawia się instytucja przedawnienia podatku. Jeśli:

  • poinformowałeś urząd o zakupie nieruchomości, obowiązek podatkowy nie powstaje, jeśli nie otrzymasz decyzji podatkowej w ciągu 3 lat;
  • nie poinformowałeś urzędu o zakupie nieruchomości, obowiązek podatkowy nie powstaje, jeśli nie otrzymasz decyzji podatkowej w ciągu 5 lat.

Jak uniknąć podatku od nieruchomości?

Nie ma sposobu na to, by uniknąć zapłaty podatku od nieruchomości. Jeśli nie dopełnimy wymaganych formalności w tym zakresie, grożą nam surowe kary finansowe. Ponadto konieczne będzie opłacenie odsetek podatkowych, w wysokości 16,5% w stali rocznej.

Co grozi za niezgłoszenie podatku od nieruchomości?

Poza koniecznością zapłaty zaległego podatku wraz z odsetkami dodatkowa kara finansowa czeka nas, jeśli nie złożymy obligatoryjnej informacji IN-1 lub deklaracji DN-1. Zgodnie z art. 54 § 1 Kodeksu karnego skarbowego wysokość tej grzywny to 720 stawek dziennych. 

Dlaczego nie dostałem podatku od nieruchomości?

Mogą być dwie przyczyny, dla których nie dostałeś decyzji o wysokości podatku od nieruchomości. 

Niestety bardzo często zdarza się, że gminy nie dotrzymują marcowego terminu, w którym podatnicy powinni otrzymać informacje o wysokości podatku od nieruchomości. W takiej sytuacji masz dwie możliwości:

  1. Poczekać. Po otrzymaniu decyzji masz 14 dni na opłacenie pierwszej raty podatku (chyba że jest niższy niż 100 zł, wówczas całość opłacasz na raz).
  2. Skontaktować się z właściwym organem, to znaczy wójtem gminy, burmistrzem lub prezydentem miasta. Nie przyśpieszysz w ten sposób otrzymania decyzji, ale dowiesz się, jeśli np. taką decyzję do ciebie wysłano, jednak ona do ciebie nie trafiła.

Druga możliwość jest taka, że wysokość podatku od nieruchomości obliczonego dla ciebie jest niższa niż 8,51 zł. Wówczas nie dostaniesz decyzji i nie musisz płacić podatku.

Kiedy powstaje obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości?

Obowiązek podatkowy powstaje pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu zakupu nieruchomości. To znaczy, jeśli kupiłeś mieszkanie w maju, obowiązek podatkowy powstaje 1 czerwca. 

Inaczej jest w przypadku, w którym budujemy nieruchomość, a nie ją kupujemy. Wówczas obowiązek powstaje 1 stycznia po roku, w którym budowa się zakończyła, albo nieruchomość została oddana do użytku. 

Kto nie musi płacić podatku od nieruchomości?

Od podatku od nieruchomości zwolnieni są członkowie rolniczych spółdzielni produkcyjnych, którzy:

  • osiągnęli wiek emerytalny;
  • są inwalidami zaliczonymi do I albo II grupy;
  • są niepełnosprawnymi o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności;
  • są osobami całkowicie niezdolnymi do pracy w gospodarstwie rolnym albo niezdolnymi do samodzielnej egzystencji.

Ile wynosi podatek od nieruchomości 2023?

Wysokość podatku od nieruchomości ustalana jest na podstawie metrażu nieruchomości. Przeciętnie w Polsce wynosi 0,82 zł/m2 w przypadku budynków mieszkalnych, 24,42 zł/m2 w przypadku budynków pod działalność i 1,02 zł/m2 w przypadku gruntów pod działalność. 

Jak sprawdzić swój podatek od nieruchomości?

Swój podatek dochodowy poznasz, kiedy otrzymasz od gminy decyzję o wysokości podatku, który masz do zapłacenia. Decyzję taką powinieneś otrzymać do 15 marca każdego roku. We wcześniejszej części artykułu dowiesz się, co robić, jeśli jej nie dostałeś.

Rodzaje należności: krótkoterminowe i długoterminowe. Należności a zobowiązania

0
należności

Przedsiębiorca w ramach swojej codziennej działalności biznesowej zawiera transakcje z kontrahentami — odbiorcami oraz dostawcami. Jest tak niezależnie od skali działalności oraz tego, w jakiej branży działa dana firma. W związku z tym warto rozróżniać terminy „należności” oraz „zobowiązania”. Są to jedne z podstawowych pojęć, jeśli chodzi o księgowość oraz zarządzanie firmą.

Co to jest należność?

Zanim wyjaśnimy Ci, jaka jest różnica między należnościami oraz zobowiązaniami, zastanówmy się najpierw, czym jest należność. Według ogólnej definicji oznacza ona prawo przysługujące:

  • osobie fizycznej (osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą),
  • osobie prawnej (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjne)

do otrzymania świadczenia w postaci pieniężnej (zapłata za wystawioną wcześniej fakturę) lub rzeczowej (na przykład naprawa uszkodzonego sprzętu), jeśli zostało to zagwarantowane wcześniej zawartą umową pisemną lub ustną.

Taka rozumiana należność powinna zostać uiszczona w określonym terminie oraz kwocie. Wynika ona  z wcześniejszych zdarzeń gospodarczych.

Wyróżnia się różne rodzaje należności, w tym np.:

  • należności handlowe — jest to najczęściej występująca forma należności. Do ich opłacenia zobowiązani są kontrahenci (odbiorcy);
  • należność VAT-owska — w sytuacji, gdy dana firma nadpłaciła podatek od towarów i usług, a zatem przysługuje jej zwrot z urzędu skarbowego;
  • należności pracownicze — np. w sytuacji, gdy trzeba dokonać potrącenia z pensji pracownika;
  • nadpłata finansowa — występuje ona np. wtedy, gdy przedsiębiorstwu przystępuje zwrot odsetek w ramach nadpłaconego kredytu.
Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Czym jest zobowiązanie?

Jak się zapewne domyślasz, zobowiązanie to odwrotność należności. Firma zaciąga zobowiązania po to, by móc prowadzić i rozwijać działalność biznesową. Wyróżnia się takie formy zobowiązań jak na przykład:

  • zobowiązania wobec dostawców — z tytułu otrzymanych towarów czy usług. Terminowość w spłacie takich zobowiązań jest kluczowa z punktu widzenia reputacji firmy;
  • zobowiązania publicznoprawne — podatki oraz inne opłaty, które należy zapłacić na rzecz państwa. W przeciwnym wypadku trzeba liczyć się z odpowiedzialnością karno-skarbową;
  • zobowiązania finansowe — wobec banków oraz innych instytucji finansowych z tytułu kredytu, pożyczki, umowy leasingu, faktoringu itp. Nieterminowe opłacanie tych zobowiązań to ryzyko otrzymania negatywnego wpisu w BIK (Biurze Informacji Kredytowej).
Warto wiedzieć — definicja zobowiązań w ustawie o rachunkowości

Ustawa o rachunkowości to jeden z podstawowych aktów prawnych, jeśli chodzi o kwestie związane z finansami przedsiębiorstwa. Zdefiniowano w niej wiele podstawowych dla branży pojęć, w tym także zobowiązania:

„rozumie się przez to wynikający z przeszłych zdarzeń obowiązek wykonania świadczeń o wiarygodnie określonej wartości, które spowodują wykorzystanie już posiadanych lub przyszłych aktywów jednostki”.

Różnica między wierzytelnością i należnością

Oprócz terminów „należność” oraz „zobowiązanie” stosuje się również pojęcie „wierzytelność”. Co oznacza to ostatnie? Warto się nad tym chwilę zastanawiać, ponieważ można spotkać się z poglądem, że jest ona tym samym, co należność.

Należność to kwota, jaką dana firma spodziewa się uzyskać z tytułu wykonanej pracy czy dostarczonego towaru. Wierzytelność z kolei powinniśmy postrzegać raczej jako prawo do danego świadczenia. Termin ten stosuje się częściej w nomenklaturze prawniczej. Wierzytelność może być sprzedana/przeniesiona (scedowana) na inny podmiot.

Jak już wiesz, należność może mieć charakter finansowy lub rzeczowy (a zatem, może być to także zwrot lub dostarczenie rzeczy ruchomej itp.), podczas gdy wierzytelność postrzegamy wyłącznie przez pryzmat pieniędzy.

Należności w przedsiębiorstwie

Należności wykazuje się w dokumentach finansowych przedsiębiorstwa. Stanowią one składnik bilansu, a konkretnie — aktywów spółki. W zależności od tego, jaki jest termin wymagalności (spodziewanej zapłaty), wyróżnia się należności:

  • długoterminowe — w tym przypadku formalny termin zapłaty przypada na później niż dwanaście miesięcy od dnia bilansowego,
  • krótkoterminowe — pozostałe należności (tzn. wymagalne w czasie krótszym niż jeden rok), a także wszystkie należności handlowe niezależnie od tego, kiedy spodziewamy się ich zapłaty.
Warto wiedzieć — a co w sytuacji, gdy możemy nie otrzymać należności od odbiorcy?

Odpowiednie działania należy podjąć również w sytuacji, gdy powstaną przesłanki, że odbiorca nie będzie w stanie wywiązać się ze swojego zobowiązania, a zatem podmiot, dla którego przygotowuje się sprawozdanie finansowe, może nie otrzymać części lub całości zapłaty. Konieczne jest dokonanie korekty określanej jako odpis aktualizujący należności.

Jak skutecznie zarządzać należnościami?

Należności i zobowiązania można rozpatrywać na różne sposoby, w tym np. w kontekście bankowości czy spłaty pożyczek pozabankowych. Pełnią one ważną rolę w szczególności w przypadku przedsiębiorstw. Praktyką we współczesnym biznesie jest bowiem zawieranie transakcji w oparciu o tzw. kredyt kupiecki (kredyt z odroczoną płatnością). Jego istota jest bardzo prosta:

  • sprzedawca dostarcza towar lub świadczy usługę,
  • a odbiorca zobowiązuje się do zapłaty za przedmiot transakcji, aczkolwiek nie robi tego natychmiastowo, tak jak klienci w sklepach detalicznych, ale z opóźnieniem wynoszącym zwykle kilka tygodni (np. 7, 14 czy 28 dni).

Jeśli dane przedsiębiorstwo zawiera wiele takich transakcji, konieczne jest odpowiednie zarządzanie należnościami i zobowiązaniami. Ponieważ:

  • nieuregulowane należności oznaczają dochody, które zostaną otrzymane,
  • nieuregulowane zobowiązania to wydatki, które należy w przyszłości (zwykle całkiem niedalekiej) ponieść,

oznacza to, że umiejętne zarządzanie należnościami i zobowiązaniami w biznesie jest absolutnie kluczowe w działalności firmy. Od tego zależy w dużej mierze utrzymanie płynności finansowej przedsiębiorstwa, tzn. jego zdolności do regulowania zaciągniętych zobowiązań.

Warto wiedzieć — ryzyko nieuregulowanych należności handlowych

W praktyce biznesowej można spotkać się z sytuacją, w której przedsiębiorstwo ma wielu klientów, wobec których świadczy usługi sprzedażowe i rozlicza się w oparciu o kredyt kupiecki.

Niestety, jeśli okaże się, że znaczna część klientów z różnych powodów nie uregulowała płatności (np. z powodu upadłości, sporów dotyczących przedmiotu transakcji itp.), może się okazać, że mimo wysokiego poziomu sprzedaży firma nie będzie miała środków, by móc uregulować własne zobowiązania.

A zatem, może dojść do takiego paradoksu, że:

W skrajnych sytuacjach może to doprowadzić nawet do upadłości przedsiębiorstwa.

 

Kontroluj swoje należności z programem Mała Księgowość

W programie Mała Księgowość znajdziesz zakładkę 'Terminarz należności’. W niej, ułożone według dat płatności znajdziesz faktury, za które jeszcze nie zapłacili Twoi kontrahenci. Dzięki niej nigdy nie stracisz kontroli nad należnymi Ci płatnościami.

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Więcej takich artykułów znajdziesz w kategorii Księgowość.

Plan kont – jak dostosować wykaz kont do potrzeb przedsiębiorstwa?

0
plan kont

Pełne księgi rachunkowe to wariant ewidencji księgowej, daje pogłębiony obraz sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, w znacznie większym stopniu niż Księga Przychodów Rozchodów, o ewidencji na cel ryczałtu od przychodów nie wspominając. Wymaga jednak sporej staranności od przedsiębiorcy – nie tylko na bieżąco, ale także na etapie tworzenia ewidencji. Przykładowo, jeszcze na starcie trzeba utworzyć ZPK, czyli Zakładowy Plan Kont.

Co to jest Zakładowy Plan Kont?

Zakładowy Plan Kont (ZPK) to jeden z elementów systemu pełnych ksiąg rachunkowych w przedsiębiorstwie. Wykazuje się w nim konta:

  • księgi głównej,
  • ksiąg pomocniczych,

na który w toku działalności przedsiębiorstwa będą klasyfikowane poszczególne zdarzenia gospodarcze związane z powstawaniem przychodów oraz kosztów.

Warto wiedzieć – co na temat Zakładowego Planu Kont mówi nam ustawa o rachunkowości?

Podobnie jak inne kwestie związane z prowadzeniem pełnych ksiąg, także zagadnienia dotyczące ZPK zostały określone w ustawie o rachunkowości:

„Jednostka powinna posiadać dokumentację opisującą w języku polskim przyjęte przez nią zasady (politykę) rachunkowości, a w szczególności dotyczące […] sposobu prowadzenia ksiąg rachunkowych, w tym co najmniej:

a) zakładowego planu kont, ustalającego wykaz kont księgi głównej, przyjęte zasady klasyfikacji zdarzeń, zasady prowadzenia kont ksiąg pomocniczych oraz ich powiązania z kontami księgi głównej”.

 

Zakładowy Plan Kont to ważna część dokumentacji księgowej w przedsiębiorstwie. Zestawienie to w dużym stopniu określa, jaka jest strategia kierownictwa co do formy ewidencji rachunkowej. Plan ten obejmuje listę wszystkich kont księgowych wraz z ich nazwami i symbolami, stworzoną na potrzeby konkretnej jednostki gospodarczej.

Powinien on uwzględniać specyfikę prowadzonej działalności, struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa oraz – a może nawet przede wszystkim – potrzeby informacyjne odbiorców korzystających z informacji o księgowości jednostki (do takich odbiorców zalicza się np. inwestorów czy biegłych rewidentów).

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

 

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ:

  1. Czym jest pełna księgowość? Dla kogo jest obowiązkowa, a kto może stosować księgowość uproszczoną?
  2. Księgowość pełna czy uproszczona? Co się bardziej opłaca?
  3. Prowadzenie pełnej księgowości w jednoosobowej działalności gospodarczej – kiedy wybrać pełne księgi rachunkowe?
  4. Jak powinny być prowadzone księgi rachunkowe w pełnej księgowości?
  5. JPK_KR, czyli Jednolity Plik Kontrolny dla Ksiąg Rachunkowych

Rodzaje kont

Zakładowy Plan Kont składa się z dwóch rodzajów kont, na których dokonywane są zapisy zgodnie z zasadą podwójnego zapisu:

  • konta główne (określane również jako konta syntetyczne) – zawierają one zbiorcze informacje dotyczące np. sala rozrachunków z odbiorcami;
  • konta podrzędne (konta analityczne) – te konta stanowią rozwinięcie i uszczegółowienie zapisów dokonywanych na kontach głównych. Pomagają one dokładniej prześledzić operacje księgowe.

Przykładowo, konto syntetyczne ZPK numerze „203” odnosi się do rozrachunków z dostawcami podczas gdy konta analityczne 203-001,203-002, 203-003 itp. przypisane z poszczególnym kontrahentom.

Konta pozabilansowe

To jeszcze nie wszystko, ponieważ kierownictwo jednostki może wzbogacić Zakładowy Plan Kont również zestawienie kont pozabilansowych. Jak sama nazwa wskazuje, zapisy na tego typu kontach księgowych nie powiększają/zmniejszają sumy bilansowej danej spółki. Takie konta mają na raczej celu ułatwienie zarządzania kierownictwu oraz dostarczenie cennych informacji na temat sytuacji finansowej podmiotu.

Główne zespoły kont księgowych

Jeśli chodzi o konta zaliczające się do Zakładowego Planu Kont, dzieli się je na główne kategorie – zespoły. Poniżej przedstawiamy główne zespoły w ramach kont ZPK:

Zespół 0 Aktywa trwałe konta analityczne dla poszczególnych składników majątku trwałego
Zespół 1 Środki pieniężne rachunki bankowe i inne krótkoterminowe aktywa finansowe
Zespół 2 Rozrachunki i roszczenia konta, które odzwierciedlają rozrachunki z odbiorcami, dostawcami, pracownikami czy urzędem skarbowym
Zespół 3 Materiały i towary
Zespół 4 Koszty według rodzajów i rozliczenie podział kosztów ze względu na rodzaje (zalicza się tu np. odpisy amortyzacyjne, koszty leasingu czy zużycia energii elektrycznej)
Zespół 5 Koszty według typów działalności i ich rozliczenie koszty według miejsc powstawania (rozwiązanie zalecane w przypadku przedsiębiorstw produkcyjnych, w których kluczowe jest ustalenie kosztu jednego wyrobu)
Zespół 6 Produkty i rozliczenia międzyokresowe w pewnym uproszczeniu, przez rozliczenia międzyokresowe (RMK) rozumie się takie koszty, które dotyczą więcej niż jednego okresu rozliczeniowego (mogą być to np. koszty usług ubezpieczeniowych, w których opłaty wykraczają poza jeden rok obrachunkowy)
Zespół 7 Przychody i koszty związane z ich osiągnięciem to właśnie na kontach zespołu 7. ewidencjonuje się przychody i koszty powstałe w segmencie podstawowej i pozostałej operacyjnej, a także finansowej
Zespół 8 Kapitały własne fundusze specjalne wynik finansowy.

 

Od czego powinien zależeć Zakładowy Plan Kont?

Nie ma jednej, uniwersalnej formy Zakładowego Planu Kont – układ kont syntetycznych i analitycznych różni się w zależności od potrzeb poszczególnych przedsiębiorstw. Od czego jest to uzależnione? Poniżej przedstawiamy kilka czynników:

  • wielkość przedsiębiorstwa;
  • specyfika działalności przedsiębiorstwa – przykładowo, w firmie produkcyjnej bardziej rozbudowane będą konta dotyczące środków trwałych, podczas gdy w przedsiębiorstwie dystrybucyjnym więcej będzie kont analitycznych dla dostawców/odbiorców;
  • potrzeby informacyjne jednostki – dotyczy to w szczególności firm zajmujących się produkcyjnych, w których konieczne jest analizowanie kosztu wytworzenia pojedynczych wyrobów;
  • forma prawna jednostki – przykładowo, w spółce notowanej na giełdzie konieczne jest utworzenie kont związanych z kapitałem akcyjnym.

Oczywiście, raz utworzony Zakładowy Plan Kont nie jest czymś danym na stałe. Wręcz przeciwnie, wraz z rozwojem prowadzonej działalności biznesowej można dodawać nowe konta – zarówno syntetyczne, jak i analityczne. Dzieje się tak na przykład w sytuacji, gdy po raz pierwszy należy zaksięgować transakcję z danym odbiorcą – tworzy się wówczas dla niego nowe konto analityczne. Podobnie wygląda to w sytuacji, gdy po raz pierwszy poniesiemy koszt z tytułu usługi leasingowej itp.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Więcej takich artykułów znajdziesz w kategorii Księgowość.

Zmiany w podatku od nieruchomości w 2023 roku – wzrost stawki podatku i poszerzenie grupy płatników

0
zmiany w podatku od nieruchomości

Podatek od nieruchomości to jeden z tzw. podatków majątkowych. W tym przypadku podstawą opodatkowania jest, jak sama nazwa wskazuje, nieruchomość (a konkretnie — metraż mieszkania lub domu). Generalnie, jest to takie obciążenie, które nalicza się w przypadku posiadania lokalu na własność. Sprawdź, jakie zmiany w podatku od nieruchomości zaszły w 2023.

Zapowiadane zmiany w podatku od nieruchomości 2023

Podatek od nieruchomości od lat jest przedmiotem zainteresowania ze strony ekonomistów, prawników oraz oczywiście osób, które zostaną objęte danym obciążeniem wobec państwa. Rok 2023 przyniósł pewne zmiany w tej dziedzinie. Niektóre z nich wywołały kontrowersje; mowa tu w szczególności o podniesieniu stawek podatku od nieruchomości, ponieważ w trudnych czasach z wysoką inflacją może to dodatkowo pogorszyć kondycję finansową właścicieli nieruchomości.

Podatek od nieruchomości to jedna z głównych danin, jakie według prawa muszą w Polsce ponosić właściciele gruntów i budynków.

 

Tym, co z pewnością najbardziej interesuje nas w kontekście podatku od nieruchomości, jest jego wysokość. Niestety, pod tym względem nie mamy dobrych wiadomości dla podatników, ponieważ w 2023 roku w większości Polski, w tym na przykład w głównych miastach wojewódzkich, organy samorządu terytorialnego zdecydowały się na podniesienie tego podatku.

Szacuje się, że doprowadziło to do średniego wzrostu opodatkowania o nawet 12 proc. Nie jest to drobna podwyżka, szczególnie jeśli weźmie się pod uwagę trudną sytuację gospodarczą w ostatnich latach. Samorządy lokalne potrzebują jednak w ten sposób poprawić stan swoich budżetów.

Warto wiedzieć — Podstawa prawna podatku od nieruchomości

Ten typ obciążeń wobec państwa jest regulowany przez dwa akty prawne. Są one następujące:

  • Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1170 z późn. zm.),
  • Obwieszczenie Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 22 lipca 2021 r. w sprawie górnych granic stawek kwotowych podatków i opłat lokalnych na rok 2022 (M.P.2021.724).

Jeśli chodzi o stawki, podatek od nieruchomości pod tym względem mocno różni się np. od PIT, CIT czy VAT, w przypadku których poziom stawek jest powszechnie znany. Ponieważ w różnych miastach/gminach wysokość jest ustalona na innym poziomie, z pewnością osoby planujące zakup mieszkania (lub nieruchomości komercyjnej) z pewnością zainteresuje informacja, że planowana jest zmiana sposobu informowania o stawkach podatku, które zostały przyjęte w danym okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z proponowanymi zmianami takie komunikaty byłyby publikowane corocznie, nie później niż w dniu 20 lipca. Wydaje się, że korzyść z tego tytułu jest dość oczywista — obecnie oraz przyszli podatnicy będą mogli łatwiej rozplanować swoje domowe lub firmowe budżety.

Ponadto, w 2023 roku zaproponowano, z inicjatywy podjętej przez Ministerstwo Rozwoju i Technologii, rozszerzenie katalogu podmiotów objętych obowiązkiem opłacania podatku od nieruchomości. Do grona opodatkowanych planuje się na stałe zaliczyć również dzierżawców.

Co nie zmieniło się w 2023 roku?

Na razie przedstawiliśmy informacje o głównych zmianach zaplanowanych w 2023 roku oraz takich, które już weszły w życie. Trzeba zwrócić uwagę również na to, co się nie zmieniło.

Zasadniczo, niezmienione pozostały najważniejsze kwestie dotyczące opisywanego przez nas podatku. Przede wszystkim, podwyższono same stawki, ale nie zmieniła się podstawa naliczania składek, czyli metraż nieruchomości/powierzchnia gruntu. Nie zmienia się również tryb uiszczania tego podatku — co do zasady wciąż należy opłacać go w czterech ratach (transzach):

  • 15 marca,
  • 15 maja,
  • 15 września,
  • 15 listopada.

W sytuacji, gdy wartość należności nie przekracza stu złotych, podatek od nieruchomości w 2023 roku reguluje się jednorazowo.

Warto wiedzieć — terminy opłacania podatku od nieruchomości przez przedsiębiorców

Jeśli chodzi o terminy opłacania podatku od nieruchomości przez przedsiębiorców, obowiązujące rozwiązania różnią się od tego, z jaką formą prawną przedsiębiorstwa mamy do czynienia:

  • osoby prawne są zobligowane do comiesięcznych płatności (każdorazowo termin płatności to 15. dzień miesiąca, a za styczeń — do dnia 31 stycznia),
  • przedsiębiorcy, którzy jako osoby fizyczne prowadzą jednoosobową działalność gospodarczą, regulują zobowiązania w czterech ratach, tak samo jak robią to osoby fizyczne.

 

Stawki wciąż są zróżnicowane terytorialnie, aczkolwiek największe opłaty generalnie nalicza się w przypadku lokali użytkowych przeznaczonych na działalność gospodarczą; niższe stawki odnosi się w przypadku domów jednorodzinnych oraz mieszkań w blokach wielorodzinnych.

Podobnie jak miało to miejsce w latach poprzednich, w 2023 roku wciąż pewne grupy są objęte zwolnieniem z obowiązku opłacania podatku od nieruchomości. Mowa jest tu głównie o właścicielach gruntów rolnych oraz posiadaczach ROD, czyli działek w Rodzinnych Ogrodach Działkowych (w sytuacji, gdy powierzchnia altan, domków itp. nie przekracza trzydziestu pięciu metrów kwadratowych).

Spółdzielnie mieszkaniowe mają w zwyczaju doliczać podatek od nieruchomości do miesięcznego czynszu.

Podatek od nieruchomości. Podsumowanie

Jak zatem widać, zmiany w podatku od nieruchomości na 2023 rok nie są rewolucyjne. Zdecydowanie są to drobne, punktowe wręcz rozwiązania. Z jednej strony 2023 rok przyniósł nowe, wyższe stawki podatku od nieruchomości czy plany objęcia tym zobowiązaniem również dzierżawców; wynika to głównie z trudnej sytuacji gospodarczej, a poziom stawek jest skorelowany z wysoką inflacją. Z drugiej jednak takie niefinansowe zmiany, jak np. nowy proponowany sposób publikowania informacji o stawkach, mogą okazać się dla właścicieli korzystne w dłuższej perspektywie.