Strona główna Blog Strona 49

Podrzędne i nadrzędne zasady rachunkowości w skrócie – zasady prowadzenia ksiąg rachunkowych

0
zasady rachunkowości

Prowadzenie ewidencji księgowej w przedsiębiorstwie jest obowiązkowe. Ważne jest, by nie tylko robić to terminowo, ale i wywiązywać się z tego obowiązku zgodnie z tzw. zasadami rachunkowości. Co musisz wiedzieć, prowadząc księgowość w firmie? Poznaj zasady rachunkowości.

Jakie są zasady rachunkowości?

Przez zasady rachunkowości rozumie się zbiór reguł, procedur oraz norm, które stosuje się w odniesieniu do ewidencji działalności gospodarczej. Celem, dla którego stosuje się te zasady, jest dostarczanie pełnych informacji na temat tego, jaka jest kondycja finansowa prowadzonej działalności gospodarczej.

Reguły te czasem są krytykowane, ale praktyka pokazuje, że ich stosowanie to konieczność – dzięki odgórnym zasadom można uzyskać jasny, rzetelny i pełny obraz sytuacji, w jakiej znajduje się dane przedsiębiorstwo.

Według jednego z podziałów reguły te dzieli się na:

  • nadrzędne zasady rachunkowości finansowej (czasem określane także jako podstawowe zasady rachunkowości),
  • podrzędne (szczegółowe) zasady rachunkowości finansowej.

Czym charakteryzuje się każda spośród tych grup?

Podstawowe, czyli nadrzędne zasady rachunkowości

Nadrzędne zasady rachunkowości możemy znaleźć w Ustawie o rachunkowości z dnia 29 września 1994 roku. Należą do nich takie reguły jak zasady:

  • memoriałowa – zasada memoriału w rachunkowości oznacza, że trzeba ujmować operacje gospodarcze (czyli przychody i koszty) w momencie ich wystąpienia, nie zaś w dacie zapłaty;
  • współmierności – koszty związane z określonymi przychodami trzeba ujmować w tym okresie, w którym zostały ujęte wpływy;
  • zasada ciągłości, czasem określana również jako zasada porównywalności – konieczne jest stosowanie z jednego roku na drugi takich samych sposobów działania. Dzięki temu można będzie porównywać dane;
  • ostrożnej wyceny (zasada ostrożności rachunkowość) – niezbędne jest dokonywanie rozważnej wyceny poszczególnych składników majątku firmowego;
  • istotności – ewidencja rachunkowa firmy musi być przygotowana w taki sposób, by zawierała informacje na temat wszystkich operacji gospodarczych, które mogą mieć znaczenie z punktu widzenia kondycji finansowej danego przedsiębiorstwa;
  • wiarygodności – rozumie się ją tak, że rachunkowość powinna odzwierciedlać rzetelny, wiarygodny obraz sytuacji, w jakiej znajduje się przedsiębiorstwo. Dane należy zebrać w taki sposób, by można było je przetworzyć oraz i sporządzić z nich sprawozdanie finansowe;
  • kontynuacji działania – domyślnie zakłada się, że dana jednostka będzie kontynuowało działalność w przyszłości, którą da się realnie przewidzieć. Trzeba mieć to na uwadze np. podczas wyceny składników majątku (należności, zobowiązań itp.);
  • przewagi treści nad formą – podczas przedstawiania danych księgowych ważniejsze od kwestii formalnych jest rzeczywiste przedstawienie sytuacji, w jakiej znajduje się dana jednostka.

Podrzędne zasady rachunkowości (zasady szczegółowe)

Wyżej opisane reguły to podstawowe normy, do których trzeba się stosować podczas prowadzenia ksiąg rachunkowych. Nie są to jednak jedyne wymogi.

Wręcz przeciwnie – ich przedłużeniem są tzw. podrzędne (szczegółowe) zasady rachunkowości. Mają one za zadanie uszczegółowić reguły nadrzędne, które są dość ogólne.

Poniżej przedstawiamy reguły podrzędne, na podstawie których trzeba prowadzić ewidencję księgową – są to zasady:

  • dokumentacji – wszystkie operacje gospodarcze powinny zostać odpowiednio udokumentowane;
  • kompletności – należy w sposób systematyczny ująć wszystkie istotne transakcje gospodarcze z danego okresu czasu;
  • terminowości – sporządzenie sprawozdania finansowego powinno odbyć się w terminie wynikającym z przepisów;
  • porównywalności – sprawozdania należy sporządzać w taki sposób, by można było porównywać bilans, rachunek zysków i strat itp. dla różnych okresów w działalności danego przedsiębiorstwa, jak i dokumenty przygotowywane przez różne firmy;
  • zrozumiałości – dokumenty sprawozdawcze sporządza się tak, by mogła z łatwością zrozumieć je również osoba z zewnątrz (o ile dysponuje wiedzą w zakresie rachunkowości). Rzecz jasna, reguła zrozumiałości nie oznacza jeszcze, że sprawozdanie powinno zawierać sformułowania potoczne. Wręcz przeciwnie – konieczne jest stosowanie słownictwa specjalistycznego z zakresu finansów/księgowości/podatków;
  • bezstronności – informacje w sprawozdaniu należy przedstawiać w sposób obiektywny, bez wartościowania czy gradacji. To osoba, która odczytuje dane (może być to np. analityk finansowy czy inwestor zainteresowany kupnem całej firmy lub też części udziałów), powinna sama ocenić, jaki jest wydźwięk tych danych.

Podobnie jak reguły ogólne, te szczegółowe normy również wynikają z przepisów prawa. W tym przypadku kluczowe jest rozporządzenie Ministra Finansów z dn. 5 lipca 2010 roku w sprawie szczególnych zasad rachunkowości. Szczególne zasady rachunkowości budżetowej odnoszą się one zarówno do firm prywatnych, jak i jednostek samorządu terytorialnego.

Uniwersalne zasady rachunkowości

Wyróżnia się również uniwersalne zasady rachunkowości. Do zasad uniwersalnych zaliczają się zasady powszechnie stosowane w rachunkowości we wszystkich krajach, niezależnie od przyjętych rozwiązań i regulacji.

Zaliczają się do niej:

  • zasada podwójnego zapisu każdej operacji gospodarczej,
  • zasada periodyzacji.

Dlaczego powinieneś znać zasady rachunkowości?

Jest kilka powodów, które sprawiają, że jako przedsiębiorca powinieneś znać zasady rachunkowości. Przede wszystkim, pozwoli ci to:

  • ustalić wynik finansowy firmy;
  • lepiej zrozumieć twój biznes – dzięki analizie poprawnie sporządzonego sprawozdania łatwiej będzie ci przeprowadzić rzetelną, miarodajną ocenę kondycji twojej firmy i jej części;
  • ocenić sytuację finansową przedsiębiorstwa;
  • uniknąć sankcji finansowych ze strony państwowych organów kontrolnych;
  • sprawować skuteczny nadzór nad pracą wykonywaną na co dzień przez pracowników – zapewne jako przedsiębiorca nie będziesz zajmować się prowadzeniem ewidencji, łatwiej jednak skontrolujesz rzetelność pracy działu księgowego.

Więcej na temat rachunkowości przeczytasz w kategorii Biuro rachunkowe.

Kolejny wzrost płacy minimalnej w 2023 roku. Ile wyniesie najniższa krajowa w lipcu?

0
wzrost płacy minimalnej 2023

Ile wynosi płaca minimalna w Polsce w 2023 roku? O ile jest wyższa w porównaniu z 2022 rokiem? Jaka będzie podwyżka najniższej krajowej w lipcu 2023? Jeśli chcesz poznać odpowiedzi na te oraz wiele innych pytań, przeczytaj nasz tekst.

Osobom pracującym w Polsce na podstawie umowy o pracę przysługują liczne uprawnienia. Jednym z nich jest prawo do wynagrodzenia równego co najmniej ustawowej płacy minimalnej. Poznaj jej wysokość. 

Wzrost płacy minimalnej 2023 – płaca minimalna w Polsce

Płaca minimalna w Polsce to jeden z elementów ochrony praw pracowniczych. Ma ona za zadanie – jak sama nazwa wskazuje – zagwarantować pracownikowi minimum niezbędne do ponoszenia kosztów utrzymania.

Propozycję wysokości najniższego wynagrodzenia ustawowego w danym roku przedstawia Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej. Rada Ministrów analizuje ją i zajmuje określone stanowisko. Jeżeli propozycja spotka się z aprobatą, trafia do Rady Dialogu Społecznego złożonej z przedstawicieli rządu, pracowniczych związków zawodowych oraz organizacji pracodawców. Jest ona konsultowana również przez Radę Ministrów.

Wzrost płacy minimalnej 2023 – ile wyniesie?

Co ciekawe, w 2023 roku mamy do czynienia z dość nietypową sytuacją, jeśli chodzi o najniższą krajową. Dlaczego? Odpowiedź na to pytanie jest bardzo prosta: ponieważ płaca minimalna w Polsce w 2023 roku wzrośnie dwa razy.

Płaca minimalna w 2023 roku łącznie wzrośnie aż o 19,6 proc. w porównaniu do poprzedniego roku. Jest to poważna zmiana, którą powinni uwzględnić w swoich budżetach zarówno pracownicy (dla nich jest to decyzja na korzyść) jak i pracodawcy (dwie podwyżki płacy minimalnej w 2023 roku to dla właścicieli biznesów obciążenie).

Wzrost płacy minimalnej 2023 – dlaczego płaca minimalna w Polsce rośnie?

Poziom płacy minimalnej w Polsce to temat, który chętnie podejmuje się w debacie publicznej. Część polityków, ekonomistów czy działaczy społecznych popiera wzrost najniższej krajowej, motywując to w oczywisty sposób: płaca minimalna jest instrumentem służącym ochronie interesów pracowniczych. Z kolei przeciwnicy utyskują na to, że podnoszenie minimalnej pensji ustawowej ogranicza możliwości rozwojowe firm.

Czasem można spotkać się z opinią, zgodnie z którą decyzja o wzroście płacy minimalnej stanowi element walki politycznej. Niektórzy idą w swoich podejrzeniach znacznie dalej, twierdząc nawet, że podnoszenie najniższej pensji krajowej to element przekupywania wyborców. 

W rzeczywistości wzrost płacy minimalnej, który jest ogłaszany każdego roku, wynika z przepisów. Aby móc się o tym przekonać, wystarczy sięgnąć do ustawy z 10.10.2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, a konkretnie – do artykułu piątego.

Brzmi on następująco:

Wysokość minimalnego wynagrodzenia, o której mowa w art. 2 negocjacje w sprawie minimalnego wynagrodzenia za pracę, jest ustalana w taki sposób, aby przeciętna wysokość minimalnego wynagrodzenia w danym roku wzrastała w stopniu nie niższym niż prognozowany na dany rok wskaźnik cen, z zastrzeżeniem ust. 4.

A zatem wzrost płacy minimalnej wynika z powszechnie stosowanego wskaźnika, jakim jest roczna stopa inflacji.

Wzrost płacy minimalnej 2023 – płaca minimalna na umowie o pracę a umowy cywilnoprawne

Nie tylko płaca minimalna dla etatowców jest regularnie podwyższana. W rzeczywistości decyzje w tym zakresie odnosi się również do wynagrodzenia osiąganego w ramach umowy zlecenia – gdzie mamy do czynienia ze stawką godzinową. 

Zgodnie z przepisami w 2023 roku zostanie ona podwyższona również dwa razy. W styczniu 2023 roku nastąpił wzrost do 22,80 zł brutto (z 19,70 zł brutto), zaś w dniu 1 lipca minimalna stawka godzinowa dla zleceniobiorców osiągnie wartość 23,50 zł brutto.

Łącznie będzie to zatem aż o 3,80 złotych brutto więcej w porównaniu z poprzednim rokiem. Podwyżka ta daje lepszą stabilność finansową, choć zleceniobiorcy wciąż są pozbawieni prawa do świadczeń w postaci np. płatnego urlopu wypoczynkowego.

A jak przedstawia się sytuacja, jeśli chodzi o wykonawców, którzy wybrali umowę o dzieło? Cóż, ta grupa wciąż nie jest objęta przepisami dotyczącymi najniższego wynagrodzenia za wykonywaną pracę. 

Taki stan rzeczy jest powodowany przez specyfikę pracy – istotą umowy o dzieło jest wykonanie określonej pracy (dzieła), nie zaś sam czas nad nią spędzony. Poza tym, wykonawcy podpisujący umowę o dzieło często wykonują prace specjalistyczne, w związku z czym i tak otrzymują wynagrodzenie na poziomie wyższym niż stawka minimalna dla umowy o pracę czy zlecenia.

Wzrost płacy minimalnej 2023 – kiedy?

W styczniu płaca minimalna wzrosła z 3010 zł brutto do 3490 zł. Kolejna, druga w 2023 roku podwyżka płacy minimalnej będzie 1 lipca 2023 roku. Osoby zatrudnione etacie będą otrzymywały wynagrodzenie na poziomie wynoszącym co najmniej 3600 złotych brutto, co stanowi wzrost o 110 złotych w stosunku do pierwszej połowy roku.

Wzrost płacy minimalnej 2023 – jak obliczyć wynagrodzenie brutto a netto?

Jeśli chcesz wiedzieć, jak przeliczyć wynagrodzenie brutto na netto musisz przygotować się na skomplikowane obliczenia. Po pierwsze, musisz obliczyć wysokość: 

  • składki emerytalnej,
  • składki rentowej,
  • składki chorobowej,
  • składki zdrowotnej,
  • zaliczki na podatek,

a następnie odjąć ich sumę od wynagrodzenia brutto. W ten sposób otrzymasz wysokość wynagrodzenia netto. 

Przedstawiamy wyliczenia dla osoby, która w czerwcu 2023 roku otrzymuje płacę minimalną 3490 złotych:

  • wynagrodzenie brutto: 3 490,00 PLN,
  • składka emerytalna: 340,62 PLN,
  • składka rentowa: 52,35 PLN,
  • składka chorobowa: 85,51 PLN,
  • składka zdrowotna: 271,04 PLN,
  • zaliczka na podatek: 31 PLN,
  • wynagrodzenie netto: 2 709,48 PLN.

Natomiast od lipca 2023 roku będzie wyglądać to w następujący sposób:

  • wynagrodzenie brutto: 3 600,00 PLN,
  • składka emerytalna: 351,36 PLN,
  • składka rentowa: 54 PLN,
  • składka chorobowa: 88,2 PLN,
  • składka zdrowotna: 279,58 PLN,
  • zaliczka na podatek: 43 PLN,
  • wynagrodzenie netto: 2 783,86 PLN.

Oczywiście, podczas obliczeń nie bierzemy takich możliwości jak np. fakt bycia podatnikiem w wieku do dwudziestego szóstego roku życia (ulga „PIT zerowy”).

Sprzedaż samochodu firmowego 2024. Sprzedaż samochodu firmowego a podatek VAT i dochodowy

0
sprzedaż samochodu firmowego

Wykorzystywanie auta firmowego w działalności biznesowej to codzienność dla wielu przedsiębiorców. Sprzedaż samochodu firmowego, który nie jest już potrzebny, także nie należy do rzadkości. Jak sprzedać samochód firmowy? Przeczytaj i sprawdź, czy musisz wystawić fakturę, czy podpisać umowę, jak zaksięgować sprzedaż i nie tylko.

Sprzedaż samochodu firmowego – jak to zrobić?

Jeśli chodzi o sprzedaż samochodu firmowego, warto pamiętać o kwestiach formalnych. Podatek VAT, a także wystawianie faktur, księgowanie sprzedaży w ewidencji firmowej oraz split payment to ważne elementy tego procesu. 

Sprzedaż samochodu firmowego kupionego bez VAT

Jeśli podczas zakupu auta firmowego nie było prawa do odliczenia podatku VAT, podatnik jest zwolniony z VAT przy odsprzedaży samochodu. Wrócimy jeszcze do tego tematu podczas omawiania sytuacji, w których można uniknąć zapłaty podatku.

Sprzedaż samochodu firmowego za gotówkę

W 2024 roku wciąż możliwa jest sprzedaż samochodu firmowego za gotówkę. Trzeba jednak pamiętać, że możliwości w tym zakresie są coraz bardziej ograniczone. Dzieje się tak z dwóch przyczyn.

Po pierwsze, z biegiem lat w coraz większym stopniu obniżane są limity pozwalające na dokonywanie transakcji gotówkowych. W 2024 r. przedsiębiorcy mogą zawierać transakcje gotówkowe o wartości nieprzekraczającej 15 000 zł brutto. Tymczasem, jeszcze w 2016 r. próg ten wynosił 15 000 euro. Jeśli weźmiemy to pod uwagę, okazuje się, że możliwość sprzedaży auta za gotówkę jest mocno ograniczona.

Po drugie, mamy do czynienia (szczególnie w ostatnich latach) z wysoką inflacją. W związku z tym nawet utrzymywanie limitu na takim samym poziomie oznaczałoby jego realne obniżanie. Właśnie dlatego jego formalna redukcja w jeszcze większym stopniu ogranicza możliwości sprzedaży auta firmowego za gotówkę.

Sprzedaż samochodu firmowego – faktura czy umowa?

Sprzedaż samochodu firmowego może być na fakturę lub umowę. W jaki sposób udokumentować transakcję sprzedaży auta firmowego? Generalnie, sposób postępowania jest w tym przypadku prosty i uzależniony od tego, czy auto w firmie stanowi majątek przedsiębiorstwa (np. spółki z o.o.), czy też należy ono do majątku prywatnego przedsiębiorcy.

W pierwszym spośród wymienionych wariantów sprzedaż samochodu firmowego powinna zostać udokumentowana fakturą. Z kolei w drugim przypadku można ograniczyć się do umowy potwierdzającej zawarcie transakcji kupna-sprzedaży.

Sprzedaż samochodu firmowego a split payment

Zapewne obawy części przedsiębiorców budzą kwestie związane ze split payment (MPP, czyli mechanizm podzielonej płatności). Zgodnie z nią podatek VAT od transakcji powinien trafić na specjalnie wydzielony rachunek. W przypadku sprzedaży aut firmowych wymóg stosowania split payment nie istnieje. Transakcja ta nie została uwzględniona w załączniku nr 15 do ustawy o VAT (inaczej, jeśli chodzi o sprzedaż niektórych części samochodowych).

Sprzedaż samochodu firmowego – jak zaksięgować?

Sprzedaż samochodu firmowego oznacza obowiązki również z księgowego punktu widzenia. Wartość sprzedaży to pozostałe przychody operacyjne. Na takim też koncie należy dokonać zapisu w przypadku pełnych ksiąg rachunkowych (konto 760, Ma). Analogicznie, podobny zapis trzeba sporządzić również na rozrachunkach z VAT (konto 240, Wn) w części netto, zaś VAT na 222, Ma.

Podatnik powinien wyksięgować sprzedane auto z kont: Odpisy umorzeniowe środków trwałych raz Środki trwałe.

W przypadku prowadzenia księgowości uproszczonej w formie KPiR wartość sprzedaży jest wpisywana do kolumny 8. Pozostałe przychody.

Sprzedaż samochodu firmowego – jak sprzedać go osobie prywatnej?

Jeśli chodzi o sprzedaż samochodu firmowego osobie prywatnej, podstawą takiej transakcji powinna być umowa kupna-sprzedaży. W dokumencie tym należy zawrzeć m.in. następujące informacje:

  • dane osobowe obu stron umowy (rozumie się przez to imię i nazwisko, PESEL/numer dowodu, dane adresowe, nazwę i numer NIP przedsiębiorcy);
  • data oraz miejsce zawarcia umowy sprzedaży auta;
  • wartość transakcji;
  • data przekazania auta nabywcy;
  • wskazanie, która strona poniesie koszty związane z zawarciem umowy;
  • dokładny opis pojazdu będącego przedmiotem transakcji: marka, model, rok produkcji, numer rejestracyjny, numer VIN, aktualny przebieg w KM, kolor karoserii.

Sprzedaż samochodu firmowego a podatek VAT

Jeżeli chodzi o VAT, sposób postępowania zależy od tego, czy dany pojazd był wykorzystywany w działalności opodatkowanej. Jeśli tak, a od wydatków z nim związanych odliczano podatek naliczony VAT, to sprzedaż samochodu firmowego opodatkowuje się stawką podstawową 23% VAT. Nieistotne jest w takiej sytuacji, podatnikowi przysługiwało w czasie zakupu całościowe lub częściowe odliczenie VAT.

Obowiązku zapłaty podatku VAT można uniknąć w sytuacji, gdy auto wykorzystywaliśmy do czynności zwolnionych z VAT. Podatku od towarów i usług nie płaci się wówczas ani na etapie przekazywania auta osobie prywatnej, ani podczas sprzedaży samochodu przez tą ostatnią.

Sprzedaż pojazdu firmowego a korekta VAT

Jeśli sprzedajesz samochód firmowy, który nabyliśmy mniej niż 60 miesięcy wcześniej (12 miesięcy, jeśli wartość samochodu nie przekracza 15 tys. złotych) będziesz musiał dokonać korekty VAT naliczonego

Przekazanie samochodu na cele prywatne w celu uniknięcia podatku dochodowego

Sprzedaż auta firmowego to transakcja, której skutkiem jest powstanie przychodu w działalności gospodarcze. Co oczywiste, wiąże się z tym powstanie obowiązku podatkowego.

Podatnicy mają w 2024 roku dość ograniczone możliwości w zakresie unikania podatku, jeśli chodzi o sprzedaż auta firmowego. Właściwie, jedynym rozwiązaniem jest w takiej sytuacji wyprowadzenie samochodu z ewidencji środków trwałych danego przedsiębiorstwa, następnie zaś przekazanie pojazdu na cele prywatne.

Taki sposób działania jest skuteczny i pozwala uniknąć obowiązku zapłaty podatku dochodowego, ale ma jedną zasadniczą wadę. Należy poczekać aż sześć lat po „wyprowadzeniu” pojazdu, by osoba prywatna mogła sprzedać samochód bez podatku.

Sześcioletni okres, o którym wspomniano, liczymy od pierwszego miesiąca po miesiącu, w którym pojazd wycofaliśmy z majątku przedsiębiorstwa.

Warto wiedzieć również o tym, że podstawa opodatkowania podatkiem dochodowym jest pomniejszana o koszty uzyskania przychodu. Te ostatnie wynikają z odpisów amortyzacyjnych, których dokonuje się w czasie korzystania z samochodu w działalności gospodarczej.

Przeczytaj więcej i poznaj lepiej prawo gospodarcze.

Spółka komandytowa – czy warto ją założyć?

0
spółka komandytowa

Spółka komandytowa to podmiot zakładany przez co najmniej dwie osoby. Jedna z nich angażuje swój kapitał, ale nie zajmuje się prowadzeniem biznesu, a druga jest odpowiedzialna za zarządzanie i reprezentowanie spółki.

Spółka komandytowa to forma prowadzenia biznesu, która była chętnie wybierana przed 2021 rokiem. Wówczas cechowała się brakiem obowiązku opłacania podatku dochodowego CIT, co stawiało ją na korzystniejszej pozycji niż spółkę z o.o.

Obecnie spółka komandytowa straciła na popularności, ponieważ podlega obowiązkowi podwójnego opodatkowania podatkiem i wiąże się z dużą odpowiedzialnością wspólników za zobowiązania podmiotu. Po nowelizacji ustawodawstwa wiele spółek komandytowych zostało przekształconych w spółki jawne lub spółki z o.o. Niektórzy uważają nawet, że w niedalekiej przyszłości spółki komandytowe zupełnie przestaną istnieć.

Czym jest i na czym polega spółka komandytowa?

Spółka komandytowa to jedna z form prowadzenia działalności gospodarczej, która została uregulowana w artykułach 102-124 Kodeksu spółek handlowych. Zgodnie z ustawodawstwem, spółka komandytowa jest spółką osobową, która ma na celu prowadzenie przedsięwzięcia pod własną firmą.

W spółce komandytowej mamy do czynienia ze wspólnikami dwóch kategorii – komplementariuszami oraz komandytariuszami. Co do zasady, za zobowiązania spółki wobec wierzycieli musi odpowiadać całym swoim majątkiem i bez ograniczeń co najmniej jeden ze wspólników. 

Dodatkowo odpowiedzialność co najmniej jednego ze wspólników powinna zostać ograniczona. 

Ustawodawca wymaga, aby w spółce komandytowej występował co najmniej jeden komplementariusz i co najmniej jeden komandytariusz. Nie oznacza to jednak, że spółka nie może się składać z większej ilości osób. Ilość komplementariuszy nie musi być taka sama jak ilość komandytariuszy.

Komandytariusz

Komandytariusz to jeden ze wspólników, którego odpowiedzialność za ewentualne zobowiązania spółki komandytowej jest ograniczona. Rolą komandytariuszy jest zasilanie spółki kapitałowo. Komandytariusze nie zajmują się zarządzaniem, ani też reprezentowaniem spółki.

Komplementariusz

Komplementariusz to wspólnik w spółce komandytowej, który ponosi nieograniczoną odpowiedzialność całym swoim majątkiem obecnym i przyszłym za ewentualne zobowiązania spółki. Komplementariusze są podmiotami zarządzającymi spółką w ramach jej relacji wewnętrznych. Są oni również odpowiedzialni za reprezentowanie spółki na zewnątrz w kontaktach z klientami, kontrahentami i administracją.

Spółka komandytowa – skrót i nazwa

Formą skróconą dla nazewnictwa spółki komandytowej jest: „sp. k.”. Oznaczenie rodzaju spółki w formie pełnej lub skróconej jest obowiązkowym elementem nazwy dla tego rodzaju podmiotu. Artykuł 104 Kodeksu spółek handlowych w paragrafie 2 wskazuje, że obok tego oznaczenia w nazwie spółki powinno dodatkowo znaleźć się nazwisko co najmniej jednego z komplementariuszy lub komandytariuszy.

Jeśli jednak któryś z komplementariuszy zdecyduje się umieścić swoje nazwisko w nazwie spółki, to będzie on zobowiązany do ponoszenia odpowiedzialności za poczynania spółki wobec osób trzecich.

Jeśli komandytariuszem jest osoba prawna, to w nazwie spółki komandytowej musi się znaleźć jej pełna nazwa. Przykładowo, jeśli komandytariuszem jest „Nowak-kom sp. z o.o.”, to nazwa prawna spółki komandytowej będzie wyglądać następująco: „Nowak-kom sp. z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa”. W obrocie gospodarczym spółka będzie mogła posługiwać się nazwą: „Nowak-kom sp. z o.o. sp. k.”

Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych

Spółka komandytowa posiada zdolność prawną oraz zdolność do dokonywania czynności prawnych. W praktyce oznacza to, że może we własnym imieniu nabywać prawa, zaciągać zobowiązania i być stroną umów. Może więc na przykład: zatrudniać pracowników, być stroną umów kredytowych i pożyczkowych, czy nabywać nieruchomości.

Majątek spółki komandytowej

W momencie zawiązywania spółki komandytowej każdy ze wspólników ma obowiązek do wniesienia wkładu. Zgromadzony przez spółkę majątek nie stanowi współwłasności wspólników, ale jest odrębną własnością spółki.

Podstawowym prawem wspólników spółki komandytowej jest prawo do zysku. Sposób podziału wypracowanych przez spółkę zysków powinien zostać określony w umowie. Może on być proporcjonalny do ilości wniesionych wkładów, określony procentowo i nieproporcjonalnie do wniesionych wkładów lub równy dla każdego ze wspólników.

Reprezentacja i zarządzanie

Co do zasady prawo do reprezentowania spółki na zewnątrz oraz prowadzenia spraw spółki przysługuje każdemu z komplementariuszy, chyba że zapisy umowy stanowią inaczej.

Odpowiedzialność za zobowiązania

Komplementariusze odpowiadają za długi spółki całym swoim obecnym i przyszłym majątkiem bez ograniczeń. Komandytariusze odpowiadają natomiast w sposób ograniczony, a więc do wysokości określonej w umowie spółki sumy komandytowej.

Wyjątek stanowi sytuacja wpisania do firmy spółki nazwiska komandytariusza. W takim przypadku odpowiada on za zobowiązania spółki w sposób nieograniczony.

Dla kogo spółka komandytowa będzie dobrym rozwiązaniem?

Spółka komandytowa to dobre rozwiązanie w przypadku, kiedy do wspólnej działalności podchodzą dwa podmioty, ale jeden z nich jest zainteresowany wyłącznie ulokowaniem kapitału i późniejszym czerpaniem zysków. Nie chce zarządzać spółką i nie chce ryzykować majątkiem osobistym za niepowodzenia w przedsięwzięciu gospodarczym. Drugi ze wspólników chce angażować się w sprawy spółki – zarządzać nią i reprezentować na zewnątrz.

Jak powstaje spółka komandytowa?

Aby utworzyć spółkę komandytową, konieczne jest spełnienie dwóch warunków:

  1. zawarcie umowy spółki przez co najmniej dwóch wspólników, gdzie co najmniej jeden z nich przyjmuje rolę komplementariusza i co najmniej jeden będzie występował w roli komandytariusza;
  2. zarejestrowanie spółki w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Umowa spółki komandytowej

Umowa spółki komandytowej może przybrać formę notarialną, ale nie jest to konieczne. Jeśli wspólnicy zdecydują się na pomoc notariusza, to zarejestrowanie spółki będzie możliwe wyłącznie przy wykorzystaniu Portalu Rejestrów Sądowych. Korzystając z portalu S24, należy uzupełnić wzorzec umowy dostępny na stronie.

W umowie spółki mogą się znaleźć dowolne postanowienia co do wyglądu współpracy gospodarczej pomiędzy wspólnikami, ale istnieje kilka elementów, które obowiązkowo muszą się znaleźć w każdym dokumencie:

  • określenie firmy i siedziby spółki;
  • przedmiot działalności spółki;
  • czas trwania spółki, jeśli został oznaczony;
  • oznaczenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika oraz ich wartość – każdy ze wspólników ma obowiązek wniesienia części wkładu;
  • suma komandytowa – górna granica odpowiedzialności komandytariusza za zobowiązania spółki; określa się ją kwotowo; suma może być różna dla każdego ze wspólników.

Rejestracja spółki komandytowej

Moment zarejestrowania spółki komandytowej w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (KRS) jest chwilą, w której spółka oficjalnie zaczyna istnieć. Obecnie istnieje jedynie możliwość elektronicznej rejestracji spółek komandytowych. Robi się to przy wykorzystaniu jednego z dwóch narzędzi:

  • Portalu Rejestrów Sądowych;
  • portalu S24.

Po rejestracji w KRS spółka zobligowana jest do zgłoszenia danych uzupełniających do urzędu skarbowego właściwego z uwagi na siedzibę spółki przy wykorzystaniu formularza NIP-8. Na dokumencie znajdują się dane, których nie było w KRS, a więc: 

  • numery rachunków bankowych, 
  • przewidywana liczba pracowników, 
  • miejsca prowadzenia działalności,
  • szczegółowe dane kontaktowe.

Po zarejestrowaniu spółki w KRS zostaną jej automatycznie nadane numery NIP oraz REGON. NIP to numer identyfikacji podatkowej niezbędny przy komunikowaniu się z urzędem skarbowym. REGON to numer w rejestrze Głównego Urzędu Statystycznego.

Zgłoszenie spółki komandytowej do ZUS

Krajowy Rejestr Sądowy oraz urzędy skarbowe przekazują dane o spółkach do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Robią to w sposób zautomatyzowany. Reprezentacja spółki nie musi zatem zgłaszać do ZUS faktu zawiązania nowego podmiotu.

Warto wiedzieć, że spółka jest rejestrowana automatycznie w ZUS jako płatnik składek, ale jedynie za swoich pracowników. Każdy ze wspólników musi zarejestrować się osobno, jako płatnik składek na swoje ubezpieczenia. Robi się to przy pomocy formularzy ZUS ZFA oraz ZUS ZUA lub ZUS ZZA.

Jak wygląda likwidacja spółki komandytowej

Spółka komandytowa może zostać rozwiązana, kiedy jej wspólników nie łączy już chęć dążenia do wspólnego celu, jakim jest prowadzenie przedsiębiorstwa. Przed ostatecznym rozwiązaniem spółki należy zakończyć i podsumować prowadzoną działalność oraz dokonać rozliczenia zysków i strat poniesionych przez spółkę.

Ile kosztuje prowadzenie spółki komandytowej? Podatki i księgowość

Pierwsze opłaty za spółkę komandytową pojawiają się już w momencie jej zakładania. Jeśli umowa spółki przyjmuje postać aktu notarialnego, to konieczne będzie opłacenie taksy notarialnej. Kolejna sprawa to konieczność opłacenia podatku od czynności cywilnoprawnych związany z wniesieniem wkładów finansowych do spółki.

Spółka komandytowa może, ale nie musi rejestrować się jako płatnik podatku od towarów i usług (VAT). Decyzja należy do kadry zarządczej.

Spółka komandytowa jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (CIT). Stawka tego podatku wynosi 9%, jeżeli podmiot zostanie uznany za tak zwanego małego podatnika (jego roczne przychody nie przekroczą równowartości 2 mln euro). Podstawowa wysokość podatku CIT to 19%.

Wypłata zysku przez spółkę komandytową na rzecz wspólników będzie się wiązać koniecznością opłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych. Każdy ze wspólników może wybrać dowolną formę opodatkowania.

Prawo nakłada na spółkę komandytową obowiązek prowadzenia pełnej księgowości. Jest to związane z wyższymi kosztami, niż miało to by miejsce w przypadku innych form opodatkowania.

Spółka komandytowa – wady i zalety

Katalog wad i zalet w spółce komandytowej będzie uzależniony od tego, czy przyjmie się perspektywę komandytariusza, czy też komplementariusza.

Jakie są zalety spółki komandytowej?

Podstawową zaletą spółki komandytowej jest swobodne kształtowanie odpowiedzialności wspólników. Odpowiedzialność majątkowa podmiotów tworzących spółkę uzależniona jest od zapisów umownych. Nie istnieją ustawowe nakazy co do tego, kto może być komplementariuszem, a kto komandytariuszem, ani też, jaka ma być dolna czy górna granica sumy komandytowej.

Ustawodawca nie określa również minimalnej wysokości wkładów własnych, jakie powinny zostać wniesione do spółki przez jej wspólników. Pomiędzy wkładami wnoszonymi przez poszczególnych wspólników mogą być bardzo duże różnice. Wkład może zostać wniesiony w postaci finansowej lub rzeczowej.

Spółkę komandytową można z łatwością założyć przez Internet. Nie jest wymagana wizyta w urzędach. Nie ma też obowiązku zawierania umowy spółki za pośrednictwem notariusza.

Wady spółki komandytowej

Spółka komandytowa jest podwójnie opodatkowana. Oznacza to, że podatek dochodowy odprowadzany jest zarówno przez spółkę (CIT), jak i również przez jej wspólników (PIT). Dodatkowo spółka musi prowadzić pełne księgi rachunkowe.

Swoboda w kształtowaniu odpowiedzialności za długi spółki dotyczy wyłącznie komandytariuszy. Komplementariusze odpowiadają za zobowiązania podmiotu całym swoim majątkiem, bez ograniczeń.

Zarządzaniem spółką oraz jej reprezentowania na zewnątrz zajmują się komplementariusze. Komandytariusze nie mają dużego wpływu na poczynania spółki.

Spółki komandytowe nie mogą emitować obligacji. Emitowanie weksli też jest utrudnione. Z tego względu w spółkach komandytowych trudno jest pozyskać niekredytowe zewnętrzne źródła finansowania.

Przeczytaj więcej o rodzajach spółek.

Spółka komandytowa – najczęściej zadawane pytania

Czym się różni spółka komandytowa od spółki z o.o.?

W nazwie spółki z o.o. nie muszą się znaleźć nazwiska lub nazwy wspólników. Dodatkowo w tej spółce wspólnicy nie muszą opłacać składek na ubezpieczenie społeczne. W spółce komandytowej jest dokładnie na odwrót.

Spółkę komandytową reprezentują zazwyczaj komplementariusze. Komandytariusze nie mają do tego prawa. W spółce z o.o. każdy ze wspólników może reprezentować i aktywnie decydować o losach spółki.

Wspólnicy w spółce z o.o. nie odpowiadają swoim majątkiem za zobowiązania spółki. Przy spółce komandytowej komandytariusze odpowiadają za długi spółki w sposób nieograniczony.

Wspólnicy sp. k. mają większą elastyczność w kształtowaniu wyglądu umowy spółki, niż ma to miejsce w przypadku sp. z o.o.

Czy opłaca się założyć spółkę komandytową?

Spółka komandytowa będzie dobrym rozwiązaniem, kiedy wspólny biznes chce prowadzić kilka podmiotów, gdzie jedne z nich posiadają kapitał i nie mają chęci lub możliwości na zarządzanie podmiotem, a drudzy nie mają kapitału, ale mają ochotę prowadzić działalność zarobkową i są w stanie przejąć pełną odpowiedzialność za swoje ewentualne błędy.

Jaki podatek płaci komandytariusz?

Komandytariusz płaci podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 19% podstawy opodatkowania.

Jak przebiega przekształcenie spółki komandytowej w jawną?

Istnieje możliwość przekształcenia spółki komandytowej w spółkę jawną za sprawą sukcesji uniwersalnej.

Spółka cywilna – poznaj spółki prawa cywilnego

0
spółka cywilna

Spółka cywilna to rozwiązanie idealne dla sformalizowania wspólnie realizowanych projektów niezarobkowych i przedsięwzięć biznesowych. Tego rodzaju podmiot można w łatwy sposób utworzyć, przekształcić lub zamknąć. Prowadzenie spółki również nie jest skomplikowane.

Spółka cywilna powstaje na skutek zawarcia umowy cywilnej pomiędzy co najmniej dwoma osobami fizycznymi lub prawnymi prowadzącymi działalność gospodarczą. To najprostsza, najłatwiejsza i najtańsza spółka. Można ją założyć nie tylko w celu realizacji przedsięwzięć zorientowanych na zysk, ale także, aby wspólnie realizować konkretne projekty i inwestycje, niekoniecznie o podłożu biznesowym. Spółki cywilne często zajmują się budową dróg i budynków oraz prowadzą badania naukowe. Spółka cywilna dobrze sprawdzi się w przypadku małych i średnich biznesów o nieskomplikowanym podłożu.

Czym jest spółka cywilna?

Spółka cywilna to rodzaj umowy zawieranej pomiędzy wspólnikami. Jej zadaniem jest uregulowanie zasad przyszłej współpracy. Ustawodawca opisuje najważniejsze kwestie związane z funkcjonowaniem spółek cywilnych w przepisach kodeksu cywilnego.

Brak osobowości prawnej

Spółka cywilna nie posiada osobowości prawnej. Oznacza to, że nie jest podmiotem prawa, ani też jednostką organizacyjną. Spółek cywilnych nie wpisuje się do bazy przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (KRS). Podlegają one wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Brak podmiotowości prawnej

Spółka cywilna nie jest podmiotem prawa, a więc nie może być stroną umów czy zobowiązań. Wszelkie dokumenty podpisywane są przez wspólników i to właśnie oni są podmiotami praw i obowiązków.

Majątek w spółce cywilnej

Spółka cywilna nie posiada swojego majątku. Pieniądze, które znajdują się w spółce, należą do majątków osobistych wspólników. Wkłady wniesione przez wspólników mogą przybrać formę:

  • pieniężną;
  • rzeczową;
  • przeniesienia na wspólników praw rzeczowych;
  • przeniesienia praw obligacyjnych;
  • świadczenia przez wspólnika określonych usług.

Podział zysków i strat odbywa się na zasadach opisanych w umowie spółki. Zazwyczaj wspólnicy dzielą się po równo, ale wcale nie musi tak być. Przepisy dopuszczają, aby konkretni wspólnicy byli zabezpieczeni przed udziałem w ewentualnych stratach, jakie wygeneruje spółka.

W spółce cywilnej nie istnieje instytucja udziałów. Oznacza to, że przez cały czas istnienia spółki wspólnicy nie mogą żądać podziału majątku wspólnego spółki. Nie mogą też rozporządzać swoimi udziałami w majątku, ani też udziałami w poszczególnych jego składnikach. Udziałów w spółce cywilnej nie sposób sprzedać.

Odpowiedzialność wspólników

Wspólnicy odpowiadają solidarnie za zobowiązania spółki. Odpowiedzialność ta dotyczy całego ich majątku. Ewentualni wierzyciele mogą dochodzić spłaty należności bezpośrednio od każdego ze wspólników. Kiedy jeden ze wspólników pokryje roszczenia wierzyciela, ma prawo domagać się proporcjonalnego zwrotu ich wartości od pozostałych wspólników. Wystąpienie wspólnika ze spółki nie chroni go przed odpowiedzialnością majątkową za działania i zobowiązania spółki, które powstały przed momentem opuszczenia spółki.

Spółka cywilna nie jest podmiotem prawa. Oznacza to, że wierzyciel nie ma możliwości pozwania o zapłatę należności spółki cywilnej. Zawsze musi wystąpić ze swoim roszczeniem do wspólników.

Prawa wspólników

Wśród najważniejszych praw należących do wspólników znajdują się:

  • prawo do zysku;
  • prawo do prowadzenia spraw spółki;
  • prawo do reprezentowania spółki;
  • prawo do informacji.

Szczegółowy zakres powyższych uprawnień regulowany jest umową spółki. Prawo dopuszcza, aby za pomocą umowy pozbawić konkretnych wspólników jednego lub kilku z powyżej wskazanych praw.

Jak założyć spółkę cywilną?

Spółka cywilna powstaje na skutek podpisania umowy spółki. Może zostać założona przez minimum dwóch wspólników. Tymi mogą być osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą lub podmioty posiadające osobowość prawną.

Prawo nie narzuca wspólnikom obowiązku wniesienia żadnych wkładów do spółki cywilnej. Jeśli jednak wspólnicy postanowią takie wnieść, to kwestia ta powinna zostać szczegółowo uregulowana w zapisach umowy.

Umowa spółki cywilnej

Umowa spółki cywilnej to podstawowy dokument, na podstawie którego funkcjonuje ten podmiot. Powinna ona zostać sporządzona w formie pisemnej. Wspólnicy spółki cywilnej posiadają dużą swobodę w określaniu treści umowy.

Istnieją jedynie dwie kwestie, co do których ustawodawca nakłada obowiązek obligacyjny znalezienia się w treści umowy:

  1. wspólny cel gospodarczy, dla którego została powołana spółka cywilna – środkiem dla realizacji tego celu jest prowadzenie wspólnej działalności; celem spółki cywilnej może być osiąganie korzyści majątkowych, ale również wspólne dążenie do zrealizowania konkretnego projektu, na przykład zbudowania drogi czy budynku;
  2. zobowiązanie wspólników do podjęcia określonego działania – najczęściej dotyczy to obowiązku wniesienia wkładów do spółki.

Rejestr spółek cywilnych – krok po kroku

Warto podkreślić, że obowiązkowi rejestracji nie podlega sama spółka cywilna, a jedynie jej wspólnicy, czyli osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą lub grupa osób fizycznych będących reprezentantami osoby prawnej.

Aby zarejestrować umowę spółki cywilnej, konieczne jest wykonanie następujących kroków:

  1. rejestracja wspólników będących osobami fizycznymi w rejestrze przedsiębiorców w CEIDG;
  2. zawarcie pisemnej umowy spółki;
  3. zgłoszenie spółki do GUS, aby uzyskać numer REGON – druk RG-OP;
  4. zgłoszenie identyfikacyjne do urzędu skarbowego właściwego dla miejsca siedziby spółki, aby uzyskać numer NIP dla spółki – druki NIP-2 oraz NIP-D;
  5. uzupełnienie wpisów wspólników w CEIDG o numery REGON i NIP nadane spółce.

Wspólnicy spółki cywilnej będący osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą powinni zgłosić się samodzielnie do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jako płatnicy własnych składek. Jeśli spółka zatrudnia pracowników, to dodatkowo i ona powinna zostać zgłoszona jako płatnik składek.

Księgowość w spółce cywilnej

Dla spółek cywilnych zawsze powinna być prowadzona księgowość. Ewidencjonuje się w niej wyłącznie zdarzenia mające związek ze spółką. Jeśli wspólnicy osiągają przychody z innych źródeł niż omawiana spółka cywilna, to nie powinny być one uwzględnione w księgach tej konkretnej spółki cywilnej.

Jeśli wspólnikami spółki są wyłącznie osoby fizyczne, a roczny obrót w spółce nie przekracza równowartości 2 milionów euro, to księgowość może być prowadzona w postaci księgi przychodów i rozchodów lub pełnej księgowości.

Jeśli co najmniej jednym ze wspólników spółki cywilnej jest osoba prawna lub spółka prawa handlowego albo roczne obroty w spółce przekroczyły równowartość w złotówkach 2 milionów euro, to księgowość w spółce musi przyjąć postać pełnej księgowości.

Czy w spółce cywilnej płaci się ZUS?

Wspólnicy spółki cywilnej podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu. Muszą zatem opłacać składki na ubezpieczenia: emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz na fundusz pracy. Dobrowolnym jest natomiast opłacanie składek na ubezpieczenie chorobowe.

Jeśli spółka zatrudnia pracowników lub zleceniobiorców, to musi zostać zgłoszona do ZUS, jako płatnik składek i opłacać składki za swoich pracowników. Wówczas może również płacić składki za wspólników.

Jak przebiega rozwiązanie spółki cywilnej?

Rozwiązanie spółki cywilnej może nastąpić na skutek:

  1. śmierci jednego ze wspólników;
  2. upadłości jednego ze wspólników;
  3. wypowiedzenia umowy spółki przez jednego ze wspólników;
  4. podjęcia uchwały wspólników o rozwiązaniu spółki;
  5. rozwiązania spółki orzeczeniem sądu z ważnych powodów – następuje to na żądanie co najmniej jednego ze wspólników;
  6. nadejścia oznaczonego w umowie spółki terminu lub zdarzenia.

Likwidacja majątku spółki

Przypomnijmy, że spółka cywilna nie posiada własnego majątku. Majątek, jaki znajduje się w spółce, jest łączną wspólnością wszystkich wspólników. Z tego względu jego likwidacja może nastąpić poprzez porozumienie wspólników co do sposobu rozliczenia albo też w drodze postępowania likwidacyjnego. Majątek może być likwidowany przez samych wspólników lub zewnętrznych likwidatorów. Przed dokonaniem podziału majątku, konieczne jest spłacenie wszystkich zobowiązań.

Po rozwiązaniu spółki każdy ze wspólników zobowiązany jest do dopełnienia formalności w CEiDG. Może on wnioskować o wykreślenie z rejestru lub jedynie zmianę danych, które w nim figurują, jeśli w dalszym ciągu planuje prowadzić działalność w formie jednoosobowej. Aktualizacja danych w CEiDG będzie się wiązała z automatyczną aktualizacją danych w ZUS-ie lub KRUS-ie.

Kto najczęściej zakłada spółkę cywilną?

Aby utworzyć spółkę cywilną, potrzeba co najmniej dwóch osób. Spółki tego rodzaju najczęściej zakładane są przez osoby fizyczne, które planują krótkotrwałą współpracę przy jednym lub kilku projektach. Dzieje się tak, ponieważ spółki cywilne cechują się łatwością i szybkością w tworzeniu oraz zamykaniu podmiotu. Dodatkowo warto przypomnieć, że celem umowy spółki cywilnej nie zawsze musi być osiągnięcie zysków materialnych. Może również chodzić o wspólną realizację innego celu niepowiązanego ściśle z zyskiem, na przykład: budowlanego lub naukowego.

Spółka cywilna – wady i zalety

Zastanawiając się nad założeniem spółki cywilnej, należy dokładnie zapoznać się z jej charakterystyką. Szczególnie ważne będzie rozważenie wad i korzyści, z jakimi wiąże się funkcjonowanie w ramach ustroju spółki cywilnej.

Zalety, czyli dlaczego warto założyć spółkę cywilną?

Podstawową zaletą spółki cywilnej jest łatwość i szybkość jej zakładania. Do powstania spółki cywilnej wystarczy podpisanie umowy spółki i zarejestrowanie jej w urzędzie skarbowym oraz Głównym Urzędzie Statystycznym. W większości przypadków umowa ta nie będzie musiała przybierać formy aktu notarialnego (wyjątkiem jest sytuacja, kiedy wkład do spółki ma stanowić nieruchomość).

Dodatkowo założenie spółki cywilnej nie musi się wiązać z ponoszeniem żadnych kosztów. Wnoszenie wkładów do spółki nie jest obowiązkowe, ale jeśli wspólnicy zdecydują się na taki ruch, to będą musieli zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych. Koszt może też wygenerować chęć wniesienia do spółki nieruchomości (koszty notarialne).

W spółce cywilnej nie obowiązuje system podwójnego opodatkowania, jak to ma miejsce w przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Oznacza to, że spółka opodatkowana jest jedynie na poziomie wspólników.

Wspólnicy mogą rozliczać się przy pomocy ryczałtu i skorzystać ze zwolnienia z bycia płatnikiem podatku VAT. To duże ułatwienie i spora oszczędność, jeśli chodzi o opłaty księgowe.

Na końcu warto wspomnieć o niskim skomplikowaniu procedury prowadzenia spraw spółki. Ustawodawstwo nie reguluje żadnej sformalizowanej drogi podejmowania decyzji i przydzielania obowiązków w spółce cywilnej. Najczęściej wszyscy wspólnicy mają prawo do prowadzenia spraw spółki.

Wady spółki cywilnej

Podstawową wadą spółki cywilnej jest brak podmiotowości prawnej. Oznacza to, że spółka nie jest osobnym podmiotem prawa, a więc nie może zaciągać zobowiązań i zawierać umów we własnym imieniu. Dokonywanie tych czynności leży po stronie wspólników, którzy ponoszą pełną odpowiedzialność za swoje poczynania.

Kolejna wada to brak szczegółowych regulacji prawnych. Spółka cywilna została uregulowana jako jedna z umów na łamach kodeksu cywilnego. Niestety kodeks nie mówi o specyficznych i skomplikowanych sytuacjach, które często mają miejsce w przypadku prowadzenia spółki cywilnej.

Ostatnia, ale bardzo poważna wada odnosi się do faktu, że wspólnicy odpowiadają osobiście za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem obecnym i przyszłym, bez żadnych ograniczeń.

Czym spółka z o.o. różni się od spółki cywilnej?

Spółka cywilna oraz spółka z ograniczoną odpowiedzialnością to dwa zupełnie różne podmioty. Przede wszystkim ustawodawca postanowił uregulować kwestie dotyczące spółek cywilnych w kodeksie cywilnym, a sprawy dotyczące spółek z o.o. w kodeksie spółek handlowych.

Spółka z o.o. posiada osobowość prawną, a spółka cywilna jej nie posiada. Oznacza to, że spółka z o.o. w przeciwieństwie do spółki cywilnej ma: zdolność prawną, zdolność do dokonywania czynności prawnych, zdolność sądową oraz zdolność procesową.

Spółka z o.o. prowadzi swoje sprawy we własnym imieniu. Działa poprzez swoje organy. W przypadku spółki cywilnej działalność gospodarcza prowadzona jest przez wspólników. Tutaj organy spółki nie występują.

Wspólnicy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością posiadają udziały w spółce, które mogą zbyć. W spółce cywilnej nie ma udziałów.

Co do zasady wspólnicy spółki z o.o. nie ponoszą odpowiedzialności za zobowiązania spółki (z pewnymi wyjątkami). Wspólnicy spółki cywilnej ponoszą pełną osobistą odpowiedzialność majątkiem obecnym i przyszłym za zobowiązania spółki.

Spółka z o.o. podlega wpisowi do rejestru KRS, natomiast spółka cywilna nie ma takiego obowiązku. Tutaj poszczególni wspólnicy dokonują osobistych wpisów do CEiDG.

Kwestie dotyczące spółki cywilnej zostały uregulowane głównie w kodeksie cywilnym. To nieskomplikowany prawnie podmiot, którego założenie, prowadzenie i likwidacja nie powinny wiązać się z dużymi problemami i kosztami. Współpraca w formie spółki cywilnej wybierana jest najczęściej przez podmioty, które chciałyby wspólnie zrealizować konkretny projekt o charakterze niebiznesowym lub prowadzić nieskomplikowaną działalność o małej czy średniej wielkości.

Przeczytaj więcej o rodzajach spółek.

Często zadawane pytania –spółka cywilna

Jak założyć spółkę cywilną?

Aby założyć spółkę cywilną, przynajmniej dwie osoby mające zarejestrowaną działalność gospodarczą muszą zawrzeć umowę spółki. Następnie należy uzyskać dla niej REGON, NIP, zarejestrować ją do VAT i założyć konto bankowe. 

Czy spółka cywilna ma osobowość prawną?

Spółka cywilna nie ma osobowości prawnej. 

Czy spółka cywilna jest przedsiębiorcą?

Spółka cywilna nie jest przedsiębiorcą. Przedsiębiorcami muszą natomiast być jej wspólnicy. 

Co to jest spółka cywilna?

Spółka cywilna jest to rodzaj umowy, który reguluje zasady współpracy jej wspólników będących przedsiębiorcami. 

Kto reprezentuje spółkę cywilną?

Spółkę cywilną może reprezentować każdy z jej wspólników, w takim zakresie, w jakim jest uprawniony do prowadzenia jej spraw. Alternatywnie, reprezentanta spółki można wyznaczyć w jej umowie lub za pomocą uchwały.

Czy spółka cywilna ma KRS?

Spółka cywilna nie podlega rejestracji w KRS.

Jak rozwiązać spółkę cywilną?

Aby rozwiązać spółkę cywilną, należy wypowiedzieć swój udział w spółce z trzymiesięcznym wyprzedzeniem, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Uwaga! Taka możliwość istnieje jedynie w przypadku spółek dwuosobowych. 

Czy spółka cywilna jest spółką osobową?

Tak, spółka cywilna to spółka osobowa. Spółkami osobowymi są też spółka jawna, partnerska, komandytowa i komandytowo-akcyjna.

Jak przekształcić jednoosobową działalność w spółkę cywilną?

Nie da się przekształcić jednoosobowej działalności w spółkę cywilną. Można wstąpić do spółki cywilnej jako przedsiębiorca.

Czy wspólnik spółki cywilnej jest samozatrudnionym?

Każdy wspólnik spółki cywilnej musi być przedsiębiorcą, nie równa się to jednak z byciem osobą samozatrudnioną.

Kto może być wspólnikiem spółki cywilnej?

Wspólnikiem spółki cywilnej może być osoba fizyczna, osoba prawna i tzw. ułomna osoba prawna.

Co jest celem spółki cywilnej?

Celem spółki cywilnej jest dążenie do wspólnego celu gospodarczego. 

Kto najczęściej zakłada spółkę cywilną?

Najczęściej spółkę cywilną zakładają osoby fizyczne.

Ile osób musi być w spółce cywilnej?

W spółce cywilnej muszą być przynajmniej dwie osoby będące przedsiębiorcami. 

Czy w spółce cywilnej płaci się ZUS?

Wspólnicy spółki cywilnej mają obowiązek odprowadzania składek ZUS, chyba że rozliczają się indywidualnie, jako przedsiębiorcy. Wówczas nie mają obowiązku zgłaszać się do ZUS z tytułu bycia wspólnikiem.

Kto jest pracodawcą w spółce cywilnej?

Pracodawcą w spółce cywilnej może być sama spółka lub jeden z jej wspólników jako przedsiębiorca. Zależy to od struktury zatrudnienia.

Czy spółka cywilna ma swój majątek?

Spółka cywilna nie może mieć majątku. Majątek gromadzony w jej ramach jest wspólnym majątkiem wspólników.

Czy może być jednoosobowa spółka cywilna?

Nie, spółka cywilna musi mieć przynajmniej dwóch wspólników.

Spółka jawna od A do Z. Jak założyć i zlikwidować spółkę jawną?

0
spółka jawna

Spółkę jawną uznaje się za najprostszą i podstawową spółkę prawa handlowego. To dobre rozwiązanie dla niewielkich podmiotów, których funkcjonowanie nie wiąże się z dużym ryzykiem. Poleca się, aby spółki jawne zakładały podmioty działające w jednej branży i posiadające do siebie spore zaufanie.

Spółka jawna charakteryzuje się prostymi zasadami funkcjonowania oraz nieskomplikowanym procesem rozpoczynania działalności. Najlepiej sprawdzają się spółki cywilne zakładane przez podmioty funkcjonujące dotychczas w jednej branży lub sektorze gospodarki. Spółkę jawną chętnie wybierają młodzi przedsiębiorcy, którzy chcą prowadzić firmę w kilka osób. Często powstaje też na skutek przekształcenia spółki cywilnej.

Charakterystyka spółki jawnej

Spółka jawna to jeden ze sposobów, w jaki ustawodawca umożliwia prowadzenie biznesu w Polsce. Ta forma prawna została uregulowana w Kodeksie spółek handlowych. Spółka jawna jest osobową spółką prawa handlowego.

Czy spółka jawna ma osobowość prawną i zdolność do dokonywania czynności prawnych?

Spółka jawna nie posiada osobowości prawnej, ale ma zdolność prawną. Oznacza to, że spółka może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. W praktyce spółka może na przykład zatrudniać pracowników, nabywać nieruchomości czy zostać stroną kredytów i pożyczek.

Majątek spółki jawnej

Spółki jawne posiadają własny majątek. Stanowi on sumę wkładu wniesionego przez wspólników oraz mienia nabytego w czasie istnienia spółki. Majątek należy do spółki, nie stanowi współwłasności wszystkich wspólników.

Podczas zakładania spółki każdy ze wspólników ma obowiązek wniesienia do niej wkładu własnego. Może on przybrać formę wkładu pieniężnego oraz wkładu niepieniężnego. Wkład pieniężny to określona kwota środków finansowych. Wkład niepieniężny to wartości materialne i inne prawa rzeczowe. Co ciekawe w spółce jawnej wkładem może być również praca własna lub świadczenie usług przez wspólnika.

Wysokość i forma wkładu własnego każdego ze wspólników powinny zostać dokładnie określone w umowie spółki. Każdy z wkładów powinien być przeniesiony na spółkę na własność lub do używania.

Każdy ze wspólników powinien wnieść wkład własny o równej wartości. Daje to im równe prawo do podziału zysków i strat. Wypłata zysku nie wymaga podjęcia uchwały przez wspólników.

Prowadzenie spółki i jej reprezentacja

Każdy wspólnik ma prawo i obowiązek do prowadzenia spraw spółki. Nie ma tutaj znaczenia, czy wspólnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna, czy też jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, ale posiadająca zdolność prawną. Prawo dopuszcza jednak, aby w umowie spółki wyznaczeni zostali konkretni wspólnicy odpowiedzialni za prowadzenie spraw spółki. W takim przypadku pozostałych wspólników wyłącza się od prowadzenia spraw spółki.

Prawo do reprezentowania spółki przysługuje wyłącznie wspólnikom umocowanym do działania w imieniu spółki. Co do zasady, każdy ze wspólników posiada takie umocowanie, ale istnieją przypadki, kiedy umowa spółki nadaje prawo do reprezentowania jedynie wyznaczonym podmiotom.

Odpowiedzialność

Każdy wspólnik spółki jawnej odpowiada za jej zobowiązania w sposób solidarny, osobisty i nieograniczony. Wspólnicy odpowiadają  całym swoim obecnym oraz przyszłym majątkiem. Co ciekawe, wierzyciele mogą wybrać w dowolny sposób jedynie jednego ze wspólników, przeciwko któremu będą dochodzić swoich roszczeń. Wspólnicy, którzy spełnili roszczenie, mają prawo dochodzić zwrotu jego części od innych wspólników, którzy tego nie zrobili.

Kiedy warto założyć spółkę jawną?

Spółka jawna będzie dobrym rozwiązaniem dla osób, które pracują w jednej branży. Dodatkowo dobrze, aby wykonywana przez nie działalność cechowała się niskim stopniem ryzyka. Spółki jawne to zazwyczaj małe lub średnie przedsiębiorstwa.

Zakładanie spółki jawnej

Nie ma możliwości, aby założyć jednoosobową spółkę jawną. W takiej spółce musi być co najmniej dwóch wspólników. Mogą nimi zostać osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (na przykład spółki osobowe prawa handlowego: spółka jawna, partnerska, komandytowa i komandytowo-akcyjna).

Sposoby na powstanie spółki jawnej

Spółka jawna może powstać na dwa sposoby:

  • pierwotny – utworzenie spółki jawnej, jako nowego podmiotu;
  • następczy – powstanie spółki jawnej na skutek przekształcenia spółki cywilnej.

Dwa kroki do założenia spółki jawnej

Aby założyć spółkę jawną, należy podpisać umowę spółki w formie pisemnej lub przy wykorzystaniu gotowego wzorca elektronicznego umieszczonego w systemie S24. Kolejnym krokiem jest dokonanie wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Obecnie spółkę można zarejestrować wyłącznie w sposób elektroniczny za pośrednictwem Portalu Rejestrów Sądowych lub portalu S24. Jeśli wybierzesz portal S24, to będziesz mógł wykorzystać jedynie gotowy wzorzec umowy spółki.

Za moment utworzenia spółki jawnej uznaje się chwilę rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym. Wpis do KRS daje spółce możliwość prowadzenia działalności oraz bycia podmiotem praw i obowiązków. Po rejestracji spółka otrzymuje własne numery: NIP (numer identyfikacji podatkowej), KRS oraz REGON (numer w rejestrze Głównego Urzędu Statystycznego).

Pierwsze kroki po założeniu spółki jawnej

Po dokonaniu wpisu spółki jawnej do KRS należy sprawdzić, czy spółka widnieje w rejestrze oraz, czy wszystkie dane zostały podane prawidłowo. Można to zrobić za pośrednictwem eKRS. Po dokonaniu rejestracji należy:

  • złożyć zgłoszenie o danych uzupełniających do urzędu skarbowego właściwego dla adresu rejestracji spółki – formularz NIP-8;
  • założyć dla spółki firmowy rachunek bankowy.

Warto wiedzieć, że nowo założonej spółki jawnej nie trzeba zgłaszać do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jako płatnika składek. Zgłoszenie to zostanie dokonane automatycznie przez KRS i urząd skarbowy.

Zakładanie spółki jawnej przez spółkę cywilną

Nie ma możliwości, aby wspólnikiem spółki jawnej była spółka cywilna, ponieważ ta nie posiada podmiotowości prawnej. Można natomiast przekształcić spółkę cywilną w spółkę jawną, co jest często stosowaną praktyką. Ten rodzaj powstania spółki jawnej nazywany jest następczym.

Spółka cywilna może zostać przekształcona w spółkę jawną po spełnieniu 3 warunków:

  1. jeśli wspólnicy spółki cywilnej podejmą decyzję w formie uchwały o przekształceniu;
  2. jeśli umowa spółki cywilnej zostanie dostosowana do przepisów o umowie spółki jawnej;
  3. jeśli wszyscy wspólnicy zgłoszą przekształcenia spółki do KRS.

Spółce jawnej, która została przekształcona ze spółki cywilnej, przysługiwać będą wszystkie prawa i obowiązki, które wcześniej należały do spółki cywilnej, a więc podmiot ten pozostanie podmiotem wszelkich wcześniejszych pozwoleń, zezwoleń, koncesji oraz ulg. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy umowy wspomnianych uprawnień mówią inaczej.

Nowo powstała spółka zachowa dotychczasowy numer REGON, numer NIP oraz prawo do rozliczenia podatku VAT.

Jak przebiega przekształcenie spółki komandytowej w jawną

Jednym ze sposobów utworzenia spółki jawnej jest przekształcenie w nią spółki komandytowej. Dzieje się to na skutek sukcesji uniwersalnej, a więc wejścia w ogół praw i obowiązków.

Umowa spółki jawnej

Umowa spółki jawnej to element niezbędny przy zakładaniu spółki jawnej. W umowie takiej powinny znaleźć się informacje o:

  • oznaczeniu spółki jawnej – jej firmie;
  • wspólnikach spółki jawnej ze wskazaniem ilości i rodzaju udziałów, jakie oni wnoszą;
  • przedmiocie działalności spółki wyrażonym zgodnie z klasyfikacją PKD;
  • ewentualnym czasie trwania spółki jawnej.

Aby umowa była ważna, musi zostać podpisana przez wszystkich wspólników spółki, ich reprezentantów lub pełnomocników.

Firma spółki jawnej

Bardzo ważnym elementem umowy spółki jawnej jest jej firma. Jest to oznaczenie spółki, a więc nazwa, pod którą spółka prowadzi swoją działalność i występuje w obrocie handlowym. W przypadku spółki jawnej firma nie może przyjąć w pełni dowolnej postaci. Obowiązkowo powinno znaleźć się w niej co najmniej nazwisko (kiedy wspólnikiem jest osoba fizyczna) lub pełna nazwa (w przypadku, gdy wspólnikiem jest inna spółka) jednego ze wspólników

Kto płaci ZUS w spółce jawnej?

W spółce jawnej sama spółka jest płatnikiem składek ZUS, ale płatnikami są również wszystkie osoby fizyczne będące wspólnikami. Zgłoszenie spółki odbywa się automatycznie, ale wspólnicy powinni zgłosić się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych samodzielnie.

Wspólnicy spółki jawnej będący osobami fizycznymi, powinni samodzielnie zarejestrować się w ZUS, jako płatnicy składek i przekazać do organu podatkowego następujące dokumenty:

  • formularz ZUS ZFA – zgłoszenie płatnika składek, na którym znajdują się następujące dane: numer PESEL, NIP i/lub REGON;
  • formularz ZUS ZUA – zgłoszenie wspólnika jako osobę objętą ubezpieczeniami społecznymi;
  • formularz ZUS ZZA – zgłoszenie o objęciu wyłącznie ubezpieczeniem zdrowotnym.

Jaki podatek dochodowy płaci spółka jawna?

Spółka jawna, której wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne, nie jest podatnikiem podatku dochodowego CIT. Podatnikami podatku dochodowego są poszczególni wspólnicy, którzy zobowiązani są do opłacania podatku dochodowego od osób fizycznych. Dochody z tytułu posiadania udziałów w spółce traktowane są, jako dochody z prowadzenia działalności gospodarczej.

Każdy ze wspólników rozlicza dochody proporcjonalnie do przysługującego mu udziału w zyskach. Wspólnicy będący osobami fizycznymi.mogą rozliczać się z fiskusem zgodnie ze skalą podatkową, podatkiem liniowym lub w sposób ryczałtowy. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych można wybrać jedynie w przypadku, kiedy tę formę zastosują wszyscy wspólnicy.

W standardowych sytuacjach spółki jawne nie są podatnikami podatku dochodowego CIT. Stają się nimi wyłącznie, kiedy mają siedzibę lub zarząd w Polsce i co najmniej jednym ze wspólników nie jest osoba fizyczna, a jednocześnie spółka przed rozpoczęciem roku obrotowego nie złoży informacji o podatku CIT oraz podatnikach podatku PIT posiadających prawo do udziału w zyskach.

Jak się rozlicza spółka jawna?

Spółka jawna posiada obowiązek prowadzenia pełnej księgowości, jedynie w sytuacji, kiedy przychody netto spółki w danym roku przekroczą równowartość w złotówkach 2 milionów euro lub kiedy co najmniej jednym ze wspólników w spółce jest osoba prawna.

Jeśli nie zachodzi żadna z powyżej wskazanych przesłanek, to spółka jawna może prowadzić ewidencję księgową w postaci:

  • podatkowej księgi przychodów i rozchodów;
  • pełnych ksiąg rachunkowych;
  • ewidencji przychodów – jedynie w sytuacji, kiedy wszyscy wspólnicy zdecydowali się na rozliczanie dochodów przy pomocy ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Przebieg likwidacji spółki jawnej

Spółka jawna może zostać rozwiązana w momencie upływu terminu, na jaki została zawarta i jaki został wskazany w umowie lub w chwili, kiedy wspólników przestaje wiązać dążenie do celu, jakim jest wspólne prowadzenie przedsiębiorstwa. Zakończenie działalności spółki jawnej powinno wiązać się z podsumowaniem prowadzonej działalności oraz rozliczeniem zysków i strat poniesionych przez spółkę.

Zgodnie z paragrafem 1 artykułu 58 kodeksu spółek handlowych, spółkę jawną można rozwiązać na skutek:

  • zaistnienia przyczyn przewidzianych w umowie spółki;
  • jednomyślnej uchwały wszystkich wspólników;
  • ogłoszenia upadłości spółki;
  • śmierci jednego ze wspólników lub ogłoszenia jego upadłości;
  • wypowiedzenia umowy spółki przez jednego ze wspólników lub jego wierzyciela;
  • prawomocnego orzeczenia sądu.

Spółka jawna – wady i zalety

Każda forma prowadzenia działalności posiada swoje wady i zalety. Ich znajomość daje możliwość dokonania właściwego wyboru rodzaju zakładanego przedsiębiorstwa. Wśród zalet spółki jawnej należy wymienić przede wszystkim:

  • tanią i prostą rejestrację spółki;
  • brak konieczności sporządzania umowy w formie aktu notarialnego oraz dużą swobodę w kształtowaniu wyglądu umowy;
  • posiadanie podmiotowości prawnej;
  • brak ustawowej minimalnej wysokości wkładów własnych wspólników;
  • brak podwójnego opodatkowania;
  • dowolność co do formy prowadzonej księgowości;
  • możliwość reprezentowania spółki przez każdego ze wspólników.

Do wad spółki jawnej najczęściej zalicza się:

  • nieograniczoną odpowiedzialność wszystkich wspólników za zobowiązania spółki;
  • konieczność odprowadzania przez wspólników będących osobami fizycznymi składek ZUS;
  • konieczność dokonania wpisu spółki do KRS.

Czym się różni spółka jawna od spółki cywilnej?

Istnieje sporo różnic pomiędzy spółką jawną oraz spółką cywilną. Pierwszą z nich jest cel prowadzenia spółki. W przypadku spółki jawnej cel ma charakter czysto biznesowy – spółka zakładana jest dla osiągnięcia zysków. Przy spółkach cywilnych celem może być zysk, ale również zrealizowanie wspólnego przedsięwzięcia.

Spółka cywilna nie posiada osobowości prawnej. Spółka jawna ją posiada. Oznacza to, że spółka jawna traktowana jest jako osobny podmiot, z którym kontrahenci mogą zawierać umowy. To podmiot praw i obowiązków.

Kolejna różnica dotyczy konieczności dokonania wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. Spółka jawna musi znaleźć się w tym rejestrze. W przypadku spółki cywilnej nie ma takiego obowiązku.

Ostatnia różnica dotyczy majątku spółki. Spółka cywilna nie posiada osobowości prawnej, a więc nie może mieć wyodrębnionego majątku. Oznacza to, że majątek spółki jest współwłasnością wszystkich wspólników. W spółce jawnej każdy ze wspólników posiada określony udział w majątku spółki.

Podsumowując, spółka jawna to chętnie wybierana przez przedsiębiorców forma prowadzenia działalności gospodarczej. To dobre rozwiązanie w przypadku niewielkich biznesów obarczonych niskim ryzykiem straty. Założenie spółki jawnej poleca się zwłaszcza osobom pracującym w jednej branży i mającym do siebie spore zaufanie.

Spółka z o.o. – zasady funkcjonowania. Wszystko, co musisz wiedzieć!

0
spółka z o.o.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest drugą co do popularności po jednoosobowej działalności gospodarczej formą prowadzenia firmy w Polsce. Ta powszechność wynika z preferencyjnych warunków opodatkowania. W jaki sposób funkcjonuje spółka z o.o. i czy faktycznie warto ją zakładać?

Decydując się na założenie spółki prawa handlowego, a właśnie do takich należy spółka z o.o., warto zapoznać się z dokładną charakterystyką tej formy prawnej działalności, a szczególnie poznać zagrożenia i trudności, jakie mogą wynikać z pełnienia roli wspólnika i członka zarządu spółki z o.o.

Czym właściwie jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (sp. z o.o.)?

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (sp. z o.o.) to jedna ze spółek kapitałowych działająca na podstawie Kodeksu spółek handlowych. To odrębny podmiot posiadający własną osobowość prawną. Spółkę może złożyć dowolna ilość osób. Dopuszcza się nawet, aby spółka została założona przez jedną osobę.

Przedsiębiorcy bardzo często decydują się na utworzenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Jeszcze do niedawna decyzja ta była podyktowana brakiem konieczności opłacania składek ZUS. Co prawda dzisiaj osoby zasiadające w zarządzie spółek z o.o. zobowiązani są do opłacania składki zdrowotnej, ale pomimo to prowadzenie spółki niejednokrotnie jest tańsze od posiadania jednoosobowej działalności gospodarczej. 

Ile wynosi kapitał zakładowy spółki z o.o.?

Zgodnie z zapisami Kodeksu spółek handlowych spółka z ograniczoną odpowiedzialnością należy do spółek kapitałowych. Spółki kapitałowe są jedną z form organizacyjnych podmiotów gospodarczych, których istota funkcjonowania jest posiadanie kapitału zakładowego. Minimalny kapitał zakładowy spółki z o.o. wynosi 5 tysięcy złotych. Może on przybrać formę pieniężną lub niepieniężną.

Spółka z o.o. posiada osobowość prawną

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nabywa osobowość prawną w momencie dokonania jej wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. W praktyce oznacza to, że spółka zaciąga zobowiązania i za nie odpowiada. Spółka posiada zdolność prawną oraz zdolność do dokonywania czynności prawnych. Wspólnicy spółki kształtują własną sytuację prawną w sposób odrębny od spółki.

Wspólnicy w spółce z o.o.

Wspólnicy w spółce z o.o. to osoby, które objęły udziały w podmiocie w zamian za wpłacenie określonej kwoty na poczet kapitału zakładowego. Udziały w spółce można nabyć w momencie tworzenia podmiotu lub w momencie, kiedy ten podmiot już istnieje.

Ile osób musi być w spółce z o.o.?

Aby uniknąć konieczności odprowadzania całości składek ZUS, spółka musi posiadać co najmniej dwóch wspólników. Wspólnikami najczęściej są osoby fizyczne, ale mogą nimi zostać również osoby prawne. 

Rozdział pomiędzy sferą zarządu a sferą właścicielską

Wspólnicy nie muszą (ale mogą) zasiadać w zarządzie spółki. Ich zadaniem jest natomiast powołanie zarządu. Wspólnicy nie ponoszą odpowiedzialności za zobowiązania spółki, ale istnieją sytuacje, kiedy za te zobowiązania ponoszą odpowiedzialność członkowie zarządu.

Księgowość spółki z o.o.

Księgowość w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością musi być prowadzona w pełnej formie i zgodnie z zapisami ustawy o rachunkowości. W spółce z o.o. każda wydana i zarobiona złotówka powinna zostać dokładnie zarejestrowana.

Każda spółka z o.o. po zakończeniu roku podatkowego jest zobligowana do złożenia w sądzie rejonowym i urzędzie skarbowym  sprawozdania finansowego z działalności. W skład takiego sprawozdania wchodzą:

  • bilans przedstawiający skład aktywów i pasywów w firmie;
  • rachunek zysków i strat, a więc rzetelny i czytelny obraz operacji finansowych dokonanych w firmie;
  • informacje dodatkowe, czyli pozostałe istotne informacje, które nie znalazły się we wcześniej wymienionych dokumentach.

Jak działa spółka z ograniczoną odpowiedzialnością?

Bardzo wielu przedsiębiorców i przyszłych przedsiębiorców traktuje spółkę z o.o. jako alternatywę dla jednoosobowej działalności gospodarczej. Dzieje się tak nie tylko z uwagi na korzystne warunki opodatkowania, ale również możliwość chronienia własnego majątku przed nietrafionymi decyzjami biznesowymi oraz mało skomplikowany proces zarządzania i prowadzenia spółki.

Jak już wcześniej wspomnieliśmy, spółka z o.o. samodzielnie odpowiada za swoje zobowiązania. Oznacza to, że jej udziałowcy nie ponoszą odpowiedzialności majątkowej i prawnej za długi wygenerowane przez spółkę. Możliwa jest jedynie odpowiedzialność członków zarządu, kiedy egzekucja prowadzona przeciwko spółce okaże się bezskuteczna.

Spółka z o.o. działa poprzez swoje organy. Oznacza to, że w spółce musi funkcjonować zarząd i zgromadzenie wspólników. W większych podmiotach powoływane są również rady nadzorcze. Spółka reprezentowana jest przez wybranych członków zarządu oraz prokurentów. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby role te pełnili wspólnicy.

Kapitał zakładowy spółki dzieli się na udziały, które podlegają swobodnemu obrotowi. Minimalny kapitał zakładowy wynosi 5 tysięcy złotych. Wspólnicy mogą wyjść ze spółki, sprzedając swoje udziały. Z drugiej strony możliwe staje się również wejście do spółki poprzez wykup udziałów.

Rolą wspólników spółki jest wniesienie kapitału zakładowego, aby spółka mogła swobodnie rozpocząć swoją działalność. Wspólnicy powołują również zarząd, którego zadaniem jest zarządzanie funkcjonowaniem podmiotu. Udziałowcy mogą ograniczyć się do wniesienia udziałów i wypłaty dywidend, ale mogą też pełnić funkcje zarządcze.

Podział zadań w spółce z o.o.

Spółki kapitałowe, a do takich należy spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, działają poprzez swoje organy:

  • zarząd spółki – to organ menedżerski odpowiadający za bieżące zarządzanie podmiotem i reprezentowanie go na zewnątrz. Zarząd pełni funkcję pracodawcy, zwołuje zgromadzenie wspólników oraz prowadzi rachunek bankowy spółki;
  • rada nadzorcza (komisja rewizyjna) – pełni funkcje kontrolne. Prawo nakazuje, aby rada nadzorcza została powołana w spółkach, w których zarząd liczy co najmniej 25 osób, a wysokość kapitału zakładowego przekracza 500 tysięcy złotych;
  • zgromadzenie wspólników – organ założycielski, który odpowiada za powoływanie organów w spółce, udzielanie absolutorium członkom rady nadzorczej i zarządu oraz podejmowanie najważniejszych uchwał.

Za sprawy bieżące wymagające tak zwanego zarządu zwykłego odpowiadają członkowie zarządu samodzielnie. Sprawy ważniejsze wymagają zatwierdzenia przez wszystkich członków zarządu w drodze uchwały. Istnieje jeszcze szereg spraw najistotniejszych, które muszą być zaakceptowane przez radę nadzorczą lub nawet wspólników. W takiej sytuacji powstaje uchwała wspólników spółki.

Jak założyć spółkę z o.o.?

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością może zostać założona przez jedną lub więcej osób. Można to zrobić przez Internet za pośrednictwem systemu S24, który prowadzony jest przez Ministerstwo Sprawiedliwości. Spółkę można również założyć stacjonarnie w drodze aktu notarialnego.

Spółkę z o.o. można założyć samodzielnie lub skorzystać z pomocy biura rachunkowego. Wiele biur oferuje bezpłatną pomoc przy założeniu spółki, jeśli planuje się podjęcie z nimi stałej współpracy przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych firmy.

Dokumenty niezbędne do założenia spółki z o.o.

Aby założyć spółkę z o.o., konieczne będzie posiadanie umowy spółki. Jest to dokument, który reguluje zasadnicze zasady funkcjonowania podmiotu, a więc:

  • firmę i siedzibę spółki;
  • przedmiot działalności podmiotu;
  • wysokość kapitału zakładowego;
  • zasadę co do ilości udziałów, które może posiadać jeden wspólnik;
  • liczbę i wartość nominalną udziałów, które zostały objęte przez poszczególnych wspólników;
  • czas trwania spółki, jeśli taki został oznaczony.

W systemie S24 zawarty jest określony wzorzec umowy spółki, który jedynie wymaga uzupełnienia. Nie ma tam możliwości ingerowania w zapisy umowy. W przypadku zawierania umowy w formie aktu notarialnego możliwe jest dowolne kształtowanie treści dokumentu.

Wśród dokumentów urzędowych, które należy złożyć po zarejestrowaniu spółki, znajdują się:

  • oświadczenie o pokryciu kapitału zakładowego spółki – składa się je do właściwego dla siedziby spółki sądu rejestrowego; czas na złożenie dokumentu to 7 dni od rejestracji spółki;
  • deklaracja PCC-3 – składa się ją w urzędzie skarbowym w terminie nieprzekraczającym 14 dni od dnia rejestracji spółki;
  • zgłoszenie NIP-8 –  składa się je w urzędzie skarbowym w terminie nieprzekraczającym 21 dni od dnia rejestracji spółki;
  • formularz VAT-R – składa się go do urzędu skarbowego w terminie nieprzekraczającym 7 dni przed dokonaniem pierwszej transakcji w spółce.

Ile się płaci za spółkę z o.o. – założenie spółki

Założenie spółki z o.o. wiąże się z koniecznością wniesienia kapitału zakładowego w wysokości co najmniej 5 tysięcy złotych. Kapitał może zostać wniesiony w postaci rzeczowej lub pieniężnej.

Jeśli wspólnicy zdecydują, że chcą założyć spółkę u notariusza, to będą musieli zapłacić:

  1. taksę notarialną (minimum 195 złotych netto od kapitału zakładowego równego 5 tysiącom złotych);
  2. należy podatek VAT;
  3. koszt wypisów sporządzonej umowy.

Założenie spółki z o.o. przez Internet jest darmowe.

Każda spółka z ograniczoną odpowiedzialnością musi zostać wpisana do rejestrów KRS. Koszt takiego wpisu to 350 złotych, na co składa się:

  1. wpis do Krajowego Rejestru Sądowego;
  2. opublikowanie dokonanego wpisu w KRS w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.

Warto podkreślić, że obecnie nie ma możliwości składania wniosków rejestracyjnych w formie papierowej. Takie wnioski nie będą rozpatrywane przez sądy gospodarcze. Wpisów należy dokonywać elektronicznie poprzez Portal Rejestrów Sądowych.

Opodatkowanie w spółce z o.o.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością podlega podwójnemu opodatkowaniu: podatkiem CIT oraz PIT.

Spółka jest płatnikiem podatku dochodowego CIT. Podatek płacony jest od osiągniętego dochodu, a więc przychodów pomniejszonych o koszty. Obecnie funkcjonują dwie stawki podatku dochodowego od osób prawnych – 19% oraz 9%.

Wspólnicy spółki, którzy otrzymali od niej wynagrodzenie, są zobowiązani zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych, który wynosi obecnie 12%.

Czy w spółce z o.o. płaci się ZUS?

Jeszcze półtora roku temu spółka z ograniczoną odpowiedzialnością była bardzo chętnie wybierana przez przyszłych przedsiębiorców, ponieważ jej posiadanie nie wiązało się z koniecznością odprowadzania składek ZUS. Wspólnicy w spółkach z o.o. nie podlegali obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym i zdrowotnym. Wyjątek stanowili wspólnicy jednoosobowej spółki z o.o. Ci byli i są traktowani, jak właściciele działalności jednoosobowej.

Obecnie wspólnicy spółek z o.o. w dalszym ciągu są zwolnieni z opłacania składek na ubezpieczenia: emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe. Niestety wprowadzenie Nowego Ładu zobowiązało ich do odprowadzania ubezpieczenia zdrowotnego w wysokości 9% osiąganego dochodu.

Likwidacja spółki z o.o.

Likwidacja spółki z ograniczoną odpowiedzialnością to długotrwały i wieloetapowy proces. Z tego względu najczęściej spółki nie są likwidowane, a sprzedawane. Jeśli jednak ktoś chciałby zlikwidować taki podmiot, to może to zrobić w następujący sposób:

  1. podjęcie uchwały likwidacyjnej;
  2. złożenie wniosku do KRS o otwarciu postępowania likwidacyjnego;
  3. zgłoszenie wniosku o publikację w Monitorze Sądowym informacji o wszczęciu postępowania likwidacyjnego spółki;
  4. przygotowanie bilansu otwierającego likwidację;
  5. wykonanie czynności likwidacyjnych;
  6. przeprowadzenie podziału pozostałego po likwidacji majątku spółki;
  7. złożenie do KRS wniosku o wykreślenie spółki z rejestru przedsiębiorców.

Podsumowując, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (spółka z o.o.) jest podmiotem posiadającym odrębną osobowość prawną, założonym przez wspólników i zarządzanym przez zarząd. Spółka podlega podwójnemu opodatkowaniu – podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz prawnych. Spółka z o.o. jest zobowiązana do prowadzenia pełnych ksiąg rachunkowych.

Jak umożliwić zdalne podpisywanie umów pracownikom i klientom?

0
zdalne podpisywanie umów

Już nie trzeba spotykać się w siedzibie firmy, czy czekać na podpis pracownika, który akurat przebywa w delegacji. Podpis elektroniczny umożliwia zdalne podpisywanie umów, co znacznie usprawnia ich obieg.

Kiedy możliwe jest zdalne podpisywanie dokumentów? Jakiego podpisu elektronicznego najlepiej użyć? Czy inna osoba może użyć twojego podpisu elektronicznego? Odpowiedzi na te pytania poznasz po przeczytaniu naszego artykułu.

Podpis elektroniczny usprawnia obieg dokumentów

Zmiany związane z cyfryzacją coraz większej liczby elementów naszego życia przyczyniają się również do zmiany podejścia do dokumentów. Coraz częściej napotykamy się np. na zdalne podpisywanie umów. I choć można to robić, wymieniając wiadomości e-mail, drukując, własnoręcznie podpisując i przesyłając zeskanowane dokumenty, to dużo łatwiej wymieniać pliki podpisane podpisem elektronicznym.

Co to jest podpis elektroniczny?

Podpis elektroniczny to ciąg znaków wygenerowanych przez komputer, który specjalny program dodaje do dokumentu. Potwierdza on dane i weryfikuje tożsamość osoby podpisującej. 

Stosowanie kwalifikowanego podpisu elektronicznego umożliwia zdalne podpisywanie dokumentów nawet w przypadkach, które wymagają formy pisemnej. Wszystko dlatego, że jest on równorzędny z podpisem własnoręcznym. 

CZYTAJ TAKŻE: Zagrożenia związane z podpisem elektronicznym. Jak się zabezpieczyć?

Są nieliczne wyjątki od tej reguły. Za pomocą podpisu elektronicznego nie podpiszesz aktu notarialnego.

Czym jest kwalifikowany podpis elektroniczny?

Kwalifikowany podpis elektroniczny to dane w postaci elektronicznej, dołączone do lub powiązane z innymi elektronicznymi danymi. Wykorzystuje się je jako podpis. Umożliwia on ustalenie tożsamości podpisującego. Pozwala również wykryć zmiany wprowadzone do dokumentu już po jego podpisaniu.

Kwestie takie jak zdalne podpisywanie umów reguluje rozporządzenie eIDAS. Wprowadzono je po to, by zapewnić bezpieczne interakcje elektroniczne w całej Unii Europejskiej.

Potrzebujesz usług zaufania? Wykup niezawodną kwalifikowaną pieczęć elektroniczną na pieczeckwalifikowana.pl.

Jak używać podpisu elektronicznego?

Używanie podpisu elektronicznego jest bardzo proste. Po stworzeniu dokumentu wystarczy wgrać go do programu obsługującego podpis elektroniczny i zaakceptować. System stworzy podpis elektroniczny. Od tej chwili dla zachowania ważności podpisu, w dokumencie nie będzie można nic zmienić.

CZYTAJ TAKŻE: Jak wykorzystać podpis elektroniczny w firmie by system działał jak najbardziej efektywnie?

Kiedy można podpisać umowę zdalnie?

W prawie cywilnym obowiązuje tzw. zasada swobody umów. Polega ona na tym, że strony umowy mogą, oczywiście z pewnymi ograniczeniami, kształtować treść i formę umowy dowolnie. 

Ograniczenia dotyczą aktu notarialnego czy dokumentów notarialnie poświadczonych. Ich nie możemy podpisać zdalnie, nawet posiadając podpis kwalifikowany.

Są też umowy, które muszą mieć zachowaną formę pisemną. Oznacza to, że nie możemy zawrzeć ich ustnie. Jeżeli strony podpiszą dokument cyfrowy zdalnie, za pomocą kwalifikowanego podpisu elektronicznego, będzie on tak samo ważny, jak umowa w formie papierowej.

Czy pracownik może korzystać z twojego podpisu elektronicznego?

Zgodnie z zapisami prawa podpis elektroniczny jest podpisem osobistym. Oznacza to, że wydaje się go na dane konkretnej osoby. Nie ma więc możliwości, by pracownik posługiwał się cudzym podpisem elektronicznym.

CZYTAJ TAKŻE: Wdrożenie podpisu elektronicznego w świetle rozporządzenia eIDAS

Jak umożliwić podpisywanie dokumentów zdalnie przez pracownika?

Żeby pracownik mógł podpisywać dokumenty firmowe zdalnie (np. umowy, zamówienia), tak jak w każdym innym przypadku, musi być do tego umocowany prawnie. Mówiąc wprost, musi mieć prawo podpisywania określonych dokumentów w imieniu firmy. 

Po drugie, musi mieć możliwość skorzystania z podpisu elektronicznego. Oznacza to, że musi sam posiadać taki podpis, gdyż podpis elektroniczny przypisany jest do konkretnej osoby fizycznej. W przypadku gdy nim nie dysponuje, zakup może zostać sfinansowany przez firmę. Obecne rozwiązania na rynku umożliwiają także zakup pojedynczych podpisów do jednorazowego zastosowania za pomocą aplikacji w chmurze.

Czy klient może podpisać umowę zdalnie?

Sytuacja wygląda podobnie jak w przypadku pracownika. W zależności od rodzaju dokumentu, jaki ma zostać podpisany, a także zależnie od poziomu zaufania do klienta, bądź kontrahenta, można zastosować różne rodzaje podpisu elektronicznego.

Może to być podpis zwykły przy czynnościach prostszych np. powtarzających się zamówieniach, czy zleceniach. Natomiast przy ważniejszych umowach bądź w przypadku ograniczonego zaufania do drugiej strony warto stosować bezpieczniejsze podpisy kwalifikowane.

Klient musi posiadać swój podpis, bądź sprzedawca może ułatwić transakcję i udostępnić podpis elektroniczny za pomocą aplikacji w chmurze. Koszt takiego podpisu może być przeniesiony na sprzedawcę, co może być dodatkowym argumentem na taką formę sfinalizowania transakcji.

Wdrożenie podpisu elektronicznego w świetle rozporządzenia eIDAS

0
wdrożenie podpisu elektronicznego

Wdrożenie podpisu elektronicznego nie byłoby możliwe bez odpowiednich przepisów. W Unii Europejskiej kwestie związane z usługami reguluje rozporządzenie eIDAS. Sprawdź, jak opisuje ono podpis elektroniczny.

Jakie wymagania musisz spełnić, żeby wdrożyć podpis elektroniczny w swojej firmie? Co mówią na ten temat przepisy rozporządzenia eIDAS? Jak używać podpisu elektronicznego? Przeczytaj nasz artykuł i poznaj odpowiedzi na te pytania. 

Co to jest rozporządzenie eIDAS?

Rozporządzenie eIDAS wprowadzono by zapewnić bezpieczne interakcje elektroniczne w całej UE. Dotyczy wielu aspektów związanych z gospodarką cyfrową. Jednym z istotnych dla przedsiębiorców zagadnień, które porusza, są zapisy dotyczące podpisu elektronicznego. 

eIDAS (ang. electronic IDentification, Authentication and trust Services) to nazwa rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym.

CZYTAJ TAKŻE: Stosowanie podpisu elektronicznego coraz popularniejsze, nie tylko wśród firm – poznaj najnowsze trendy

Rozporządzenie eIDAS określa ramy prawne transakcji elektronicznych. Mają one gwarantować bezpieczeństwo tych transakcji w całej Unii Europejskiej. Przepisy rozporządzenia odnoszą się m.in. do systemów identyfikacji elektronicznej, a także usług zaufania. 

Pierwsza część rozporządzenia dotyczy warunków, jakie muszą zostać spełnione, by państwa UE uznawały wzajemnie środki identyfikacji elektronicznej osób fizycznych i prawnych. Pozwala to np. na elektroniczne podpisywanie umów między podmiotami w różnych krajach.

Potrzebujesz usług zaufania? Wykup niezawodną kwalifikowaną pieczęć elektroniczną na pieczeckwalifikowana.pl.

Rozporządzenie eIDAS i podpis elektroniczny

W rozporządzeniu eIDAS „podpis elektroniczny oznacza dane w postaci elektronicznej, które są dołączone lub logicznie powiązane z innymi danymi w postaci elektronicznej, i które użyte są przez podpisującego jako podpis” (artykuł 3, punkt 10). Podpisujący musi być też osobą fizyczną (art. 3, pkt 9). 

Innymi słowy, dokument dopuszcza jako podpis elektroniczny różnego rodzaju dane, o ile zostały one świadomie użyte do podpisania jakiejś treści w postaci elektronicznej i można wykazać ich związek z podpisywaną treścią.  

CZYTAJ TAKŻE: Zagrożenia związane z podpisem elektronicznym. Jak się zabezpieczyć?

Rozporządzenie eIDAS wyróżnia zwykły podpis elektroniczny, podpis zaawansowany i kwalifikowany podpis elektroniczny. Zwykły podpis elektroniczny to np. imię i nazwisko wpisane w wiadomości e-mail. 

Zaawansowany podpis elektroniczny ma na celu wzmocnienie pewności co do tożsamości podpisującego i wykorzystuje dodatkowe techniki uwierzytelniania, jak kod SMS lub hasło, które należy podać składając podpis. Na rynku pojawiły się także usługi weryfikacji tożsamości online. Przykładem podpisu zaawansowanego jest profil zaufany, z którego można korzystać tylko w kontaktach z administracją państwową.  

Najszersze zastosowania ma podpis elektroniczny kwalifikowany, którego możemy używać w niemal każdej sytuacji. Jest to podpis elektroniczny o najbardziej zaawansowanych zabezpieczeniach.

Czym jest podpis kwalifikowany w świetle rozporządzenia eIDAS?

W przepisach eIDAS znajdziemy też dokładną definicję podpisu kwalifikowanego. Taki podpis: 

  • musi być unikalnie przyporządkowany podpisującemu; 
  • musi umożliwiać ustalenie tożsamości podpisującego;
  • składany jest przy użyciu danych służących do składania podpisu elektronicznego, których podpisujący może, z dużą dozą pewności, użyć pod wyłączną swoją kontrolą; 
  • jest powiązany z danymi podpisanymi w taki sposób, że każda późniejsza zmiana danych jest rozpoznawalna.

CZYTAJ TAKŻE: Jak wykorzystać podpis elektroniczny w firmie by system działał jak najbardziej efektywnie?

Ponadto kwalifikowany podpis elektroniczny składa się przy pomocy kwalifikowanego urządzenia do składania podpisu elektronicznego. To urządzenie opiera się na kwalifikowanym certyfikacie podpisu elektronicznego. Certyfikat wydawany jest na określony czas przez kwalifikowanych dostawców zaufania.

Kwalifikowany podpis elektroniczny jest równoznaczny z podpisem własnoręcznym. Możemy nim podpisywać większość dokumentów, nawet tych o najwyższej wadze. Wyjątkiem są jedynie umowy, które wymagają szczególnej formy, jak akt notarialny.

Jak używać podpisu elektronicznego?

Używanie podpisu elektronicznego jest bardzo proste. Po stworzeniu dokumentu wystarczy wgrać go do programu obsługującego podpis elektroniczny i zaakceptować. System stworzy podpis elektroniczny. Od tej chwili dla zachowania ważności podpisu, w dokumencie nie będzie można nic zmienić.

Jak wykorzystać podpis elektroniczny w firmie by system działał jak najbardziej efektywnie?

0
podpis elektroniczny w firmie

Podpis elektroniczny to wygoda i oszczędność czasu. Jak zaplanować jego wdrożenie, by przyniósł jak najwięcej korzyści? Przede wszystkim zidentyfikuj konkretny problem, który chcesz za jego pomocą rozwiązać.

Dlaczego warto wykorzystywać podpis elektroniczny w firmie? Jak jego wykorzystanie usprawnia pracę przedsiębiorstwa? W jaki używać podpisu elektronicznego? Odpowiedzi na te pytania poznasz w naszym artykule. 

Dlaczego warto wykorzystywać podpis elektroniczny w firmie?

Ile czasu zajmuje obsługa papierowej dokumentacji. Przez ile rąk dokument musi przejść, by został zaakceptowany? Jak długo krąży po firmie, zanim uda się zrealizować jego postanowienia? Jak często zdarzają się sytuacje, w których dokument utyka gdzieś na dłużej? 

Wszystkie te problemy może rozwiązać, a przynajmniej pomóc w ich rozwiązaniu, podpis elektroniczny.

CZYTAJ TAKŻE: Zalety podpisu elektronicznego kwalifikowanego. Dlaczego warto z niego korzystać?

W przypadku firmy usługowej może być tak, że klient podpisuje dokumenty w siedzibie firmy. Wystarczy jednak, że nastąpi problem związany z możliwością dotarcia do firmy – niezależnie czy dotknie on sprzedawcę, czy klienta – i podpisanie umowy może być znacząco opóźnione. 

Gdy wykorzystujesz podpis elektroniczny, obecność obu stron w tym samym miejscu i czasie nie jest konieczna. Mało tego, każda z osób może podpisać umowę o dowolnej porze. 

Przyspieszenie procesów wewnętrznych i kontaktu z klientami

Podpisywanie nawet pojedynczej umowy bywa skomplikowane, gdy trzeba zgrać ze sobą plany kilku osób. A co gdy umowy są podpisywane masowo? Wtedy podpis elektroniczny może okazać się niezbędny. 

CZYTAJ TAKŻE: Stosowanie podpisu elektronicznego coraz popularniejsze, nie tylko wśród firm – poznaj najnowsze trendy

Weźmy np. firmę zajmującą się obsługą najmu lokali, albo biznes polegający na obsłudze formularzy zgłoszeniowych. Niezależnie od tego, ile dokumentów trzeba przeprocesować, liczy się, by było to zrobione bez błędów i w jak najkrótszym czasie. Wykorzystanie podpisu elektronicznego nawet przez jedną stronę umowy znaczącą zmniejszy potrzebną do tego ilość czasu.

Potrzebujesz usług zaufania? Wykup niezawodną kwalifikowaną pieczęć elektroniczną na pieczeckwalifikowana.pl.

Kontrola nad postępem procesu dzięki chmurze

W przypadku dużej ilości dokumentów ważne jest też monitorowanie ich obiegu. Przy dokumentach papierowych konieczne jest robienie skanów, które pozwolą wprowadzić je do systemu komputerowego, który w tym pomaga.

Podpis elektroniczny pozwala korzystać z dokumentów tylko w wersji elektronicznej, w tym także w chmurze. Pozwala to korzystać z nich w każdym miejscu i o każdej porze. 

Ułatwia też znacząco monitoring przepływu dokumentów. W każdej chwili jesteśmy w stanie stwierdzić, na jakim etapie akceptacji jest dokument. 

Jak podpis elektroniczny usprawnia pracę firmy?

Papierowe dokumenty mogą się zgubić, a umowy mogą być rozproszone w różnych działach. Problem pojawia się w sytuacji, gdy takie dokumenty potrzebne są „tu i teraz”. 

CZYTAJ TAKŻE: Zagrożenia związane z podpisem elektronicznym. Jak się zabezpieczyć?

Gdy trzeba je odnaleźć, a presja czasu narasta, może to okazać się problematyczne. Szczególnie gdy chodzi o starszy dokument, który został już przetransportowany do zewnętrznego archiwum. A co jeśli papierowy dokument gdzieś się po drodze zagubił?

Samo używanie podpisu elektronicznego nie powoduje większego porządku w dokumentacji. Nie to jest jego głównym zadaniem. Przyśpiesza jednak procesowanie dokumentów i może ułatwić ich późniejsze odnajdywanie.

Aby usprawnić proces podpisywania dokumentów i zarządzania nimi można skorzystać z dedykowanych platform online. Rozwiązania takie integrują oprogramowanie podpisu elektronicznego z oprogramowaniem do obsługi biurowej.