Strona główna Blog Strona 43

Program Płatnik ZUS – jak się nim posługiwać?

0
płatnik zus

Program Płatnik ZUS to darmowy program, dzięki któremu możemy w sposób bezproblemowy płacić składki, weryfikować i wysyłać dokumenty, bez konieczności wizyty w placówce ZUS-u.

Do czego możemy użyć programu?

Jak podaje Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Programu Płatnik ZUS możemy użyć do:

  • manualnej rejestracji danych w dokumentach ubezpieczeniowych;
  • automatycznej komunikacji z ZUS;
  • pobierania danych z kont płatnika i ubezpieczonych znajdujących się w KSI ZUS;
  • zasilania dokumentami ubezpieczeniowymi przygotowanymi wcześniej w systemach kadrowo-płacowych;
  • automatycznego wykorzystania danych płatnika i ubezpieczonych oraz słowników adresowych do przygotowania dokumentów ubezpieczeniowych;
  • weryfikacji przygotowywanych dokumentów ubezpieczeniowych;
  • przygotowania raportu o wynikach weryfikacji;
  • automatycznego tworzenia dokumentów rozliczeniowych na podstawie dokumentów z innego miesiąca oraz na podstawie kompletów rozliczeniowych pobranych z ZUS podczas aktualizacji danych,

Jak pobrać Płatnika ZUS?

Program Płatnik ZUS możemy pobrać ze strony ZUS. Wymagania sprzętowe nie są duże. Wystarczy system operacyjny Windows 7 z SP1 (32 i 64 bit) lub wyższy, 1 GB RAMU i 1-2 GB miejsca na dysku. Szczegółowe wymagania systemowe również znajdziesz na stronie ZUS.

Warto pamiętać: program instalacyjny Platnika podejmuje próbę zainstalowania wszystkich komponentów niezbędnych do poprawnej pracy programu. Istnieją jednak konfiguracje, na których może to być niemożliwe.

Jak posługiwać się programem Płatnik ZUS

Baza danych

Program Płatnik ZUS działa na podstawie baz danych, które są zabezpieczone hasłem, a dostęp do nich mają tylko określeni użytkownicy. Podczas pierwszego uruchomienia

programu musimy zatem skonfigurować połączenie z istniejącą bazą lub utworzyć nową. W przypadku tworzenia nowej bazy danych należy wprowadzić do niej dane płatnika. Zakończenie tego etapu pozwoli nam na dalsze kroki w programie i wprowadzanie danych.

Tworzenie kartoteki płatnika w rejestrze płatników.

Dane podane w tej kartotece są przypisywane do tworzonych dokumentów ubezpieczeniowych. Do kartoteki możemy wpisać dane jednego lub kilku płatników np. jeśli prowadzimy biuro rachunkowe. W drugim przypadku warto włączyć tryb pracy biura rachunkowego, ułatwi nam to wysyłanie dokumentów za kilku płatników.

Konfiguracja przekazu dokumentów

Następnym krokiem jest konfiguracja wszystkich parametrów, abyśmy mogli przesyłać dokumenty elektronicznie. W tym celu musimy określić:

  • metodę przekazywania danych;
  • certyfikat, czyli podpis elektroniczny, niezbędny do komunikacji z ZUS. Po zakończeniu tego etapu możemy już wprowadzać dokumenty ZUS.

Pamiętaj: zanim stworzysz pierwszy dokument, musisz potwierdzić dane płatnika i ubezpieczonych w rejestrze, na podstawie danych z ZUS.

Statusy dokumentów

Dzięki statusowi dokumentów możemy zobaczyć jakie czynności jesteśmy w stanie wykonać z dokumentem. Są one ściśle związane z jego przetwarzaniem.

Twoje dokumenty mogą otrzymać takie statusy jak:

  • wprowadzony – dokument na tym etapie może być edytowany, są to dokumenty utworzone oraz wczytane z systemów zewnętrznych;
  • wysłane – dotyczy dokumentów, które dodaliśmy i wysłaliśmy do ZUS, możemy to zrobić w formie elektronicznej, jak i papierowej;
  • potwierdzony – końcowy status dokumentów, które dotarły do ZUS, są widoczne z zakładce wysłane;
  • historyczny – dokumenty z poprzedniej wersji programu.

Rejestracja płatnika

Rejestracja nowego płatnika lub płatników wiąże się z dodaniem go do rejestru, a dokonać jej możemy tylko z konta administratora.

W tym celu do kartoteki musimy dodać wszystkie dane płatnika:

  • adres siedziby,
  • adres do korespondencji,
  • dane rozliczeniowe (stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe),
  • dane o rachunkach bankowych.

Będziemy je wykorzystywać przy tworzeniu dokumentów. Dane dodajemy ręcznie.

Jak założyć płatnika?

Do obsługi systemu Płatnik posługujemy się kontem PUE ZUS (Platforma Usług Elektronicznych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych). Dokładny poradnik rejestracji konta oraz jego dalszego ustawienia możemy zobaczyć.

Czy posiadanie programu Płatnika jest obowiązkowe?

Od 1 stycznia 2023 r. każdy przedsiębiorca odprowadzający składki społeczne jest zobowiązany do posiadania profilu na PUE ZUS. Jeśli sami nie stworzymy takiego profilu, ZUS zrobi to za nas. Z powyższego natomiast nie wynika obowiązek posiadania programu Płatnik. Może on być dużym ułatwieniem w naszej codziennej pracy.

Autorem tekstu jest Kacper Piekarczyk

Jednoosobowa działalność gospodarcza – co wiedzieć przed założeniem?

0
Jednoosobowa działalność gospodarcza

Jedną z najpopularniejszych form przedsiębiorczości w Polsce jest jednoosobowa działalność gospodarcza. W tym artykule omówimy, czym jest jednoosobowa działalność gospodarcza, jakie cechy musi spełniać, kto może ją założyć, ile kosztuje jej założenie. Dowiesz się z niego, jak długo można korzystać z małego ZUS-u oraz jaki sposób opodatkowania wybrać.

Kiedy mówimy o JDG (jednoosobowej działalności gospodarczej)?

Cechy, jakie musi spełnić działalność gospodarcza to:

  1. być działalnością zarobkową – działalność jest zarobkowa, jeżeli jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu (zarobku). Należy jednak pamiętać, że brak zarobku z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej nie sprawia, że nasza działalność przestanie być działalnością gospodarczą, ponieważ liczy się cel, a nie rezultat;
  2. być zorganizowana – najprościej mówiąc: działa w sposób ustrukturyzowany, posiadamy potrzebne dokumenty do prowadzenia działalności, wykonujemy odpowiednie działania jak np. akcje marketingowe;
  3. być wykonywana w sposób ciągły – wiąże się zazwyczaj ze stałością, powtarzalnością i regularnością jej wykonywania, i jednocześnie przeciwstawia się ją działalności jednorazowej, okazjonalnej i sporadycznej (np.: co roku sprzedajemy kawę nad morzem);
  4. być wykonywana we własnym imieniu – działalność musi wywierać skutki prawne (np. odpowiedzialność za długi) na nas, a nie na innej osobie, czy też podmiocie. Wykonywania działalności we własnym imieniu nie należy jednak utożsamiać z wykonywaniem jej osobiście, ponieważ mogą dla nas pracować zatrudnieni pracownicy.

Brak spełnienia przez nas któregokolwiek z tych warunków spowoduje, że nasza działalność nie będzie mogła być zakwalifikowana jako działalność gospodarcza.

Kto może założyć jednoosobowa działalność gospodarcza?

Założenie jednoosobowej działalności gospodarczej jest dostępne dla większości osób, które ukończyły 18 lat i posiadają pełną zdolność do czynności prawnych. Mogą to być zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne. Warto jednak pamiętać, że niektóre zawody regulowane mogą wymagać dodatkowych uprawnień czy licencji, aby prowadzić działalność w danej branży.

Dodatkowe pozwolenia

W niektórych przypadkach prowadzenie działalności gospodarczej wymaga odpowiedniego zezwolenia, koncesji, czy też wpisu do rejestru działalności regulowanej.

Koncesja

Koncesja dotyczy działalności najmocniej regulowanej prawnie, jak i najważniejszej z punktu państwa i społeczeństwa. W celu uzyskania koncesji musimy złożyć wniosek do odpowiedniego organu. Koncesję zawsze otrzymamy na czas określony (najkrócej na 5 lat, a najdłużej na 50). Będzie ona obowiązkowa jeśli przedmiotem naszej działalności jest:

  1. działalność górnicza,
  2. broń,
  3. działalność energetyczna,
  4. ochrona osób i mienia,
  5. radio i telewizja,
  6. prowadzenia kasyna,
  7. przewozy lotnicze.

Zezwolenie

Wymagania do uzyskania zezwolenia często będą opisane w konkretnych przepisach w zależności od przedmiotu. Warto pamiętać, że jeśli spełnimy wszystkie wymagania, to organ ma obowiązek udzielić nam zezwolenia. Zezwolenia będziemy potrzebować, jeśli przedmiotem naszej działalności będzie:

  1. alkohol,
  2. apteki,
  3. działalność wymagająca akcyzy,
  4. odpady.

Wpis do rejestru działalności regulowanej

Jest to najprostsza forma uregulowania prowadzenia działalności gospodarczej. Wpis do rejestru dotyczy działalności, których przedmiotem jest:

  1. wyrób i rozlew wyrobów winiarskich. Wyrób i rozlew napojów spirytusowych. Wyrób, oczyszczanie, skażanie, odwadnianie alkoholu etylowego;
  2. przechowywanie dokumentacji osobowej i płacowej pracodawców o czasowym okresie przechowywania;
  3. konfekcjonowanie i obrót środkami ochrony roślin;
  4. usługi detektywistyczne;
  5. prowadzenie praktyki lekarskiej albo pielęgniarskiej;
  6. prowadzenie ośrodka szkolenia kierowców, pracowni psychologicznej dla instruktorów, egzaminatorów i kierowców. Organizowanie kursów dokształcających dla kierowców przewożących towary niebezpieczne;
  7. organizowanie imprez turystycznych;
  8. działalność telekomunikacyjna.

Uwaga: Jeśli nie jesteśmy pewni, czy nasza działalność będzie podlegała pod któryś z wymienionych punktów, warto zapoznać się listą uprawnień, w której wskazane są działalności wymagające koncesji, zezwolenia lub wpisu do rejestru wraz z organem, który je wydaje.

Ile kosztuje założenie własnej działalności gospodarczej?

Założenie działalności gospodarczej, co do zasady jest darmowe. Natomiast musimy pamiętać, że z dniem rejestracji stajemy się zobowiązani do opłacania składek ZUS oraz odprowadzania podatku. Koszty będą więc różne w zależności od firmy – wymaganych składek oraz wybranego sposobu opodatkowania.

Dodatkowe koszty mogą również wynikać z potrzeby uzyskania niektórych zgód np. na sprzedaż alkoholu. Dlatego też przed otworzeniem działalności gospodarczej zawsze warto skonsultować się z księgowym lub doradcą podatkowym i poznać dokładny koszt założenia jednoosobowej działalności gospodarczej w konkretnym przypadku.

Ile wynosi ZUS?

Składki ZUS dla jednoosobowej firmy zależą od przychodu, który został osiągnięty w danym miesiącu. ZUS obliczany jest jako procent od podstawy wymiaru składki, która jest wyliczana na różnych zasadach w zależności od wybranej formy opodatkowania. 

Wysokość składek może się zmieniać wraz ze zmianami w przepisach podatkowych i ubezpieczeniowych. Podstawowy ZUS wylicza z 60% prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za pracę. W 2023 r. wynosi on 1418,48 zł + składka zdrowotna (minimalnie 314,10 złotych).

Ulgi w ZUS-ie, czyli mały ZUS

Przedsiębiorcy prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą mają możliwość skorzystania z preferencyjnej składki ZUS, znanej jako „mały ZUS”. Obecnie mały ZUS wynosi 341,72 złotych. Okres korzystania z małego ZUS-u wynosi 24 miesiące od miesiąca rozpoczęcia działalności lub zakończenia korzystania z Ulgi na start

Abyśmy mogli skorzystać z niższych stawek ZUS, musimy spełnić dwa kryteria:

  • nigdy nie prowadzić działalności gospodarczej albo w okresie ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej nie prowadzić innej pozarolniczej działalności;
  • nie wykonywać działalności gospodarczej na rzecz byłego pracodawcy, u którego w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym pracowaliśmy na podstawie umowy o pracę i wykonywaliśmy czynności wchodzące w zakres obecnie wykonywanej działalności.

Opodatkowanie działalności gospodarczej.

Zakładając działalność gospodarczą, musimy wybrać formę opodatkowania. Na chwilę obecną mamy trzy formy opodatkowania do wyboru:

  1. na zasadach ogólnych, według skali podatkowej (stawka podatkowa 12% i 32%);
  2. według stawki liniowej (stawka podatkowa 19%);
  3. ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Opodatkowanie na skali podatkowej

Jest to podstawowa forma opodatkowania. Opodatkowanie na skali podatkowej nazywane też jest opodatkowaniem na zasadach ogólnych. Nie musimy też wskazywać tej formy opodatkowania przy zakładaniu działalności gospodarczej, ponieważ z urzędu przyjmuje się ten sposób opodatkowania. Opodatkowanie na skali podatkowej cechuje się opodatkowaniem progresywnym. Najłatwiej zobrazować ją można w taki sposób, że dochód:

  • do 30 000 zł nie podlega opodatkowaniu;
  • pomiędzy 30 000 zł a 120 000 zł podatek wynosi 12%;
  • powyżej 120 000 zł podatek wynosi 10 800 zł + 32% z nadwyżki ponad 120 tys. zł.

W skali podatkowej opodatkowaniu podlega dochód, czyli przychód minus koszta uzyskania przychodu.

Opodatkowanie na podatku liniowym

Podatek liniowy charakteryzuje się tym, że stawka podatku jest jedna i wynosi 19% niezależnie od wysokości przychodu, w przeciwieństwie do opodatkowania na zasadach ogólnych. Opodatkowaniu tak jak w przypadku skali podatkowej podlega dochód, czyli przychody minus koszty uzyskania przychodów. 

Forma tego opodatkowania zalecana jest nam głównie w momencie kiedy mamy wysokie dochody, ponieważ nie ryzykujemy, że „wpadniemy” w drugi próg podatkowy (32%) na opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Opodatkowanie na ryczałcie ewidencjonowanym

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych jest uproszczoną formą opodatkowania działalności gospodarczej. W przeciwieństwie do poprzednich form opodatkowania w ryczałcie opodatkowany jest przychód, a nie dochód, czyli nie mamy możliwości odliczenia kosztów uzyskania przychodu. Opodatkowanie ryczałtem jest zatem zalecane przedsiębiorcą, którzy mają wysokie przychody i bardzo niskie koszta uzyskania przychodu.

Stawki podatku zależą od rodzaju prowadzonej działalności i wahają się od 2% do 17%. Abyśmy mogli skorzystać z tej formy opodatkowania, musimy spełnić następująca przesłankę: przychody z poprzedniego roku podatkowego nie mogą przekroczyć 2 000 000 euro, a w przypadku rozliczenia kwartalnego 200 000 euro. Przekroczenie limitu w pierwszym roku działalności nie spowoduje utraty możliwości takiego rozliczenia.

Płatnik podatku VAT

Jako przedsiębiorcy, co do zasady mamy obowiązek płacić podatek VAT. Jest to również podatek, który płacimy niezależnie od podatku dochodowego. Z płatności podatku VAT możemy zostać zwolnieni przedmiotowo lub podmiotowo.

Zwolnienie przedmiotowe z płatności VAT

Z płatności VAT możemy być zwolnieni z mocy ustawy, nawet jeśli przekroczymy 200 tys. zł. przychodu w roku. Zwolnienie przysługuje nam, kiedy świadczymy usługi, jak na przykład: 

  • usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia – jeśli jesteś lekarzem, lekarzem dentystą, pielęgniarką, położną lub psychologiem;
  • usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym – jeśli jesteś nauczycielem;
  • usługi nauczania języków obcych;
  • usługi finansowe, w tym: zarządzania funduszami inwestycyjnymi; ubezpieczeniowe; w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji oraz innych zabezpieczeń transakcji; udzielanie kredytów i pożyczek, których przedmiotem są instrumenty finansowe.

Dokładny wykaz zwolnionych podmiotów znajdziemy w art. 43 ustawy o VAT.

Zwolnienie ze względu na przychód (podmiotowe)

Ze zwolnienia podmiotowego możemy skorzystać w momencie, kiedy na przychód w poprzednim roku wyniósł mniej niż 200 tys. zł. W przypadku gdy rejestrujemy działalność gospodarczą w ciągu roku nie musimy rejestrować się do VAT gdy przewidywana wartość sprzedaży nie przekroczy – w proporcji do okresu sprzedaży – równowartości 200 tys.

Przykładowo: Jeśli rejestrujemy firmę 23 lipca 2023 r., to do końca roku pozostało nam 161 dni. (200 000 × 161) / 365 = 88 219 złotych.

Oznacza to, że powinniśmy się zarejestrować do VAT przed sprzedażą, po której przekroczymy ten limit.

Brak możliwości zwolnienia z płatności podatku VAT

Polski ustawodawca wyodrębnił grupę zawodów, której zwolnienie z płatności podatku VAT nie przysługuje nawet jeśli nie przekroczyli limitu 200 tys. zł. są to między innymi przedsiębiorstwa zajmujące się:

  • sprzedażą:
    • towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy o VAT (na przykład metale szlachetne i złom z nich, wyroby jubilerskie),
    • towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem: energii elektrycznej, wyrobów tytoniowych i samochodów osobowych innych niż nowe, zaliczanych, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
    • sprzedażą przez Internet takich towarów jak preparaty kosmetyczne i toaletowe, komputery, wyroby elektroniczne i optyczne, urządzenia elektryczne i nieelektryczny sprzęt gospodarstwa domowego, pojazdów samochodowych i motocykli;
  • świadczeniem usług:
    • w zakresie doradztwa (z wyjątkiem doradztwa rolniczego);
    • prawniczych.

Ze zwolnienia podmiotowego nie będzie mogła również skorzystać firma, której siedziba znajduje się poza granicami naszego kraju.

Dobrowolna płatność podatku VAT

Jako przedsiębiorcy mamy również możliwość dobrowolnego zrezygnowania ze zwolnienia płatności podatku VAT. W celu rezygnacji musimy zarejestrować się jako płatnicy VAT. W przypadku kiedy dopiero rozpoczynamy działalność, taka rejestracja musi nastąpić przed wykonaniem pierwszej czynności podatkowej. Jeśli już prowadzimy działalność i jesteśmy zarejestrowani jako przedsiębiorcy, musimy złożyć zawiadomienie do naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem okresu (miesiąca albo kwartału), w którym rezygnujemy ze zwolnienia.

Rachunek bankowy dla jednoosobowej działalności

Rejestrując działalność gospodarczą, mamy możliwość skorzystania z rachunku firmowego albo rachunku prywatnego, jeśli jesteśmy jego jedynym właścicielem.

Posiadanie rachunku jest ważne, ponieważ polskie prawo wymaga, aby każda transakcja: 

  • pomiędzy przedsiębiorcami, 
  • powyżej 15 tys. złotych, 
  • bez względu na liczbę wykonanych płatności

była wykonywana przy użyciu przelewu bankowego. W przeciwnym przypadku możemy stracić możliwość zaliczenia takiego wydatku w koszta uzyskania przychodu.

Rachunku bankowego będziesz potrzebował również do opłacenia składek ZUS, chyba że jesteś przedsiębiorcą, który w dwóch ostatnich latach dwóch obrotowych: 

  • zatrudniał mniej niż 10 pracowników;
  • osiągnęły roczny obrót netto nieprzekraczający 2 milionów euro.

Wówczas masz możliwość opłacania składek przy pomocy poczty.

Uwaga: w przypadku kiedy decydujemy się na zostanie płatnikami podatku VAT, możemy korzystać wyłącznie z rachunku firmowego.

Nierejestrowana działalność gospodarcza

Z nierejestrowaną działalnością gospodarczą możemy mieć do czynienia w momencie kiedy osiągamy zbyt niskie przychody. Próg przychodu miesięcznego, którego nie możemy przekroczyć, od 1 lipca 2023 r. wynosi 75% minimalnego wynagrodzenia w danym roku (w 2023 r. jest to 2700 brutto miesięcznie).

Nie możemy prowadzić niezarejestrowanej działalności gospodarczej, jeżeli przepisy wymagają od nas zezwolenia, koncesji lub wpisu do rejestru działalności regulowanej.

Jak założyć jednoosobową działalność gospodarczą?

Proces rejestracji jednoosobowej działalności gospodarczej nie jest skomplikowany i składa się na niego kilka elementów:

Wybór rodzaju działalności

Na starcie musimy zdecydować jaką formę działalności chcemy prowadzić.

Zarejestrowanie działalności

Należy zarejestrować działalność w CEIDG, wypełniając odpowiedni wniosek online lub osobiście w urzędzie. Wniosek powinien zawierać podstawowe informacje o przedsiębiorcy i rodzaju działalności. Następnie:

  1. Nadanie numeru NIP: po rejestracji otrzymamy numer NIP, który jest niezbędny do wystawiania faktur i prowadzenia działalności.
  2. Wybór formy opodatkowania: przedsiębiorca musi wybrać formę opodatkowania swojej działalności (np. podatek liniowy, skala podatkowa).
  3. Otwarcie konta bankowego: zaleca się założenie osobnego konta bankowego dla firmy,  co ułatwi prowadzenie księgowości i rozliczenia finansowe.
  4. Wypełnianie deklaracji podatkowych i ZUS: regularnie trzeba rozliczać się z urzędami skarbowymi oraz opłacać składki ZUS.
  5. Ewidencja księgowa: prowadzenie rzetelnej ewidencji księgowej jest obowiązkiem przedsiębiorcy i ułatwia rozliczenia podatkowe.

PKD

Polska Kwalifikacja Działalności to pięcioznakowy symbol, który dzieli działalności gospodarcze na:

  • sekcje – oznaczona jest jednoliterowym symbolem, obejmuje 21 rodzajów działalności;
  • działy – oznaczony dwucyfrowym kodem numerycznym, dzieli zbiorowość na 88 rodzajów działalności;
  • grupy – oznaczany trzycyfrowym kodem numerycznym, obejmuje 272 rodzaje działalności;
  • klasy – oznaczona w formie czterocyfrowego kodu numerycznego, składa się z 615 rodzajów działalności;
  • podklasy – oznaczana pięcioznakowym kodem alfanumerycznym, obejmuje 654 rodzajów działalności.

Jako przedsiębiorcy mamy obowiązek wybrać kod PKD a za podanie kodu, który nie pokrywa się z naszą działalnością, może nam grozić odpowiedzialność kara w postaci: 

  • grzywny, 
  • ograniczenia wolności,
  • pozbawienia do lat dwóch. 

Dodatkowo podanie nieprawidłowego kodu może być problematyczne przy zaliczaniu kosztów w koszta uzyskania przychodu, ponieważ Urząd Skarbowy może uznać, że koszta te nie są związane z prowadzoną przez nas działalnością gospodarczą.

Swoje PKD możesz sprawdzić w wyszukiwarce kodów PKD.

Jak zarejestrować firmę?

Aby zarejestrować firmę, musimy złożyć darmowy wniosek do urzędu miasta lub gminy. Możemy to zrobić osobiście, przez pełnomocnika (z wyjątkiem wniosku składanego przez internet) lub za pośrednictwem poczty. Taki wniosek można również złożyć online na stronie biznes.gov.pl

Możemy ją również zarejestrować za pośrednictwem banku. Na chwilę obecną takie usługi świadczą, takie banki jak:

  •  PKO BP (serwis iPKO),
  •  Bank Pekao S.A,
  •  mBank,
  •  ING,
  •  Santander Bank Polska,
  •  Millennium.

Pamiętaj: W momencie rejestracji działalności gospodarczej automatycznie jesteśmy zapisywani jako płatnicy składek ZUS i podatnicy w US. W przypadku US nie musimy załatwiać większej ilości formalności. W przypadku ZUS-u musimy pamiętać, że mamy 7 dni od dnia rejestracji działalności gospodarczej, na udanie się do placówki ZUS i dokończenie formalności związane z rejestracją firmy.

We wniosku o rejestrację CEIDG możemy również wskazać, czy od samego początku chcemy być płatnikami podatku VAT. W tym celu do wniosku dołączamy druk zgłoszeniowy VAT-R.

Wpis do CEIDG następuje zazwyczaj następnego dnia od jego złożenia.

Autorem tekstu jest Kacper Piekarczyk

Poznaj pozostałe artykuły z kategorii Działalność gospodarcza.

Czym jest lokata terminowa? Wszystkie najważniejsze informacje

0
lokaty terminowe

Lokaty terminowe cieszą się dużą popularnością. Są najczęściej wybieranym rodzajem lokaty. W dosyć prosty sposób mogą zwiększyć wartość środków w naszym portfelu bez narażania nas na duże ryzyko utraty zainwestowanych środków. Przeczytaj o tym, jak działają.

Czym są lokaty terminowe?

Lokaty terminowe polegają na zadysponowaniu (wpłaceniu) określonej kwoty na konto bankowe na określony w umowie czas. W zamian otrzymujemy naliczone odsetki. Lokaty terminowe możemy więc porównać do „pożyczek”, w których to my pożyczamy pieniądze bankowi na określony czas. W zamian otrzymujemy wynagrodzenie w postaci ustalonych odsetek. 

My jako klienci zobowiązujemy się:

  • dokonać wpłaty w banku (wnieść do banku) oznaczonej sumy pieniężnej (lokaty pieniężnej);
  • utrzymywać tę lokatę przez okres oznaczony w umowie.

Natomiast bank zobowiązuje się wobec nas do:

  • przyjęcia określonej kwoty pieniężnej (też w walucie obcej) na czas oznaczony;
  • umieścić tę kwotę na odpowiednim (w tym celu otwartym) rachunku lokaty i prowadzić ten rachunek dla lokującego;
  • zwrócić nam taką samą sumę pieniężną na nasze żądanie (chyba że zastrzeżono zwrot dopiero po wcześniejszym wypowiedzeniu), w tym – zgłoszone nawet przed upływem omawianego okresu utrzymania lokaty;
  • zapłacić nam odsetki zgodnie z treścią umowy (wysokość, sposób zapłaty, czas płatności).

Regulacja lokat terminowych

Warto na wstępie zaznaczyć, że polski ustawodawca nie wypracował oddzielnych przepisów dotyczących  lokat terminowych. Same lokaty terminowe traktuje się jako rachunki bankowe. 

Najważniejszym regulatorem omawianych lokat będzie zatem Ustawa Prawo Bankowe oraz Kodeks Cywilny. Szerszych regulacji i warunków umownych należy szukać głównie w regulaminach i wzorcach umownych banków. 

Postanowienia natomiast dotyczące „rachunków lokat terminowych” zawarte są w odpowiednich regulaminach poświęconych rachunkom bankowym danego banku albo tworzą osobną regulację i posiadają osobne regulaminy. 

W tym pierwszym wypadku w regulaminach pojawią się przykładowo sformułowania o „odpowiednim stosowaniu” do „rachunków lokat terminowych”, które będzie oznaczało, że regulacje te będą miały zastosowanie również do lokat terminowych. Jednak na chwilę obecną większość banków podążą drugą drogą, czyli tworzy oddzielne regulaminy do lokat terminowych, co znaczące ułatwia zapoznanie się warunkami i zasadami lokaty.

Jak zarabia się na lokacie terminowej?

W lokatach terminowych zarabiamy na odsetkach naliczanych od wpłaconej sumy pieniędzy. Wysokość tych odsetek regulowana jest głównie w regulaminach oraz wzorcach umów, zatem może się różnić w zależności od banku. Stopa procentowa w takiej umowie może być stała lub zmienna. 

Na oprocentowanie składa się stopa bazowa WIBID (publikowana codziennie przez NBP a jej wysokość zależy od okresu trwania lokaty – im dłuższy okres, tym wyższe oprocentowanie) oraz marży banku (zależy od wielu czynników takich jak okres lokaty i kwota depozytu). 

Wysokość opracowania zależy zatem bardzo często od wysokości wpłaconej kwoty i okresu lokaty. Im więcej wpłacimy i na im dłuższy okres, tym większe szanse, że uzyskamy wyższe oprocentowanie naszej lokaty.

Stała stopa oprocentowania

Wybierając lokatę ze stałym oprocentowaniem, mamy pewność co do odsetek, jakie otrzymamy na koniec trwania lokaty. Oprocentowanie w trakcie trwania lokaty nie może się wówczas zmienić, a my decydując się na konkretną ofertę, możemy dokładnie obliczyć, jakie będą nasze zyski. 

Stałe oprocentowanie daje również poczucie bezpieczeństwa, ponieważ niezależnie od sytuacji gospodarczej i ewentualnego zwolnienia gospodarczego nasze oprocentowanie nie spadnie. Warto rozważyć ten sposób oprocentowania, zwłaszcza kiedy widzimy spadek inflacji lub przewidujemy, że NBP (Narodowy Bank Polski) obniży stopy procentowe.

Zmienna stopa oprocentowania

Oprocentowanie ulega wahaniom pod wpływem zmian stóp procentowych wprowadzanych przez RPP. Oznacza to, iż procent, na jaki deponujemy środki, może wzrosnąć – podwyższając nasze zyski lub zmaleć – obniżając je.

Na zasadach analogicznych do opisanych wyżej, osoby pewne swoich obserwacji mogą zdecydować się na wybór oprocentowania zmiennego. Mianowicie, warto to zrobić kiedy inflacja w kraju jest na dość wysokim poziomie, powyżej oczekiwań oraz gdy obserwowany jest mocny wzrost gospodarczy.

Jak wyliczyć odsetki?

Warto również pamiętać, że odsetki zawsze są podawane w stosunku rocznym. Jest to ważne zwłaszcza przy lokatach terminowych krótszych niż rok. W celu obliczenia zarobku z odsetek należy posłużyć się poniższym wzorem.

Odsetki = kwota depozytu w złotówkach × czas trwania lokaty × oprocentowanie w skali roku / 365 dni

Przykładowo: 

Wpłacasz 10 tysięcy złoto na lokatę 3-miesięczną oprocentowaną na 8%.

Odsetki = 10 000 × 92 (3 miesiące) × 8% / 365

Odsetki = 201,64 złotych

Warto również zwrócić uwagę na okres kapitalizacji odsetek. Ustala się je zawsze w stosunku rocznym. Nierzadko zdarzają się również jednak klauzule kapitalizacji odsetek polegające na zobowiązaniu się banku do obliczenia odsetek w okresach krótszych niż okresy umowne (np. miesięcznych, kwartalnych) i dopisywania ich do sumy lokaty. Oznacza to dodatkowy dochód dla lokującego. 

Częstsza kapitalizacji jest korzystniejsza dla nas jako wpłacających, ponieważ za każdym razem odsetki nalicza się od sumy wpłaconych pieniędzy powiększonych o skapitalizowane odsetki, czyli każdorazowo odsetki naliczane są od wyższej sumy pieniędzy.

Warte zapamiętania: od zysku z lokaty terminowej trzeba odprowadzić tak zwany podatek belka w wysokości 19%.

Wypłacanie zadysponowanych pieniędzy na lokacie

Pieniądze z lokaty możemy podjąć w każdej chwili, zarówno w całości, jak i części. Możemy to zrobić nawet przed upływem okresu oznaczonego w umowie, jeżeli nie zastrzeżono zwrotu dopiero po dokonaniu przez nas wypowiedzenia. 

Jeśli jednak wypłacimy pieniądze przed okresem określonym w umowie, możemy stracić uprawnienie do uzyskania wyższych odsetek. Przy krótszych okresach umownych możemy utracić w ogóle roszczenie o odsetki. 

Dlatego też zawsze warto dokładnie zapoznać się z warunkami wypowiedzenia umowy przy zakładaniu lokaty. Z racji braku odrębnych regulacji prawnych dotyczących lokat terminowych każdy bank może do tej kwestii podchodzić w odmienny sposób.

Konsekwencje prawne niepodjęcia lokaty po upływie terminu

Różnie mogą się również przedstawiać konsekwencje niepodjęcia (niewypłacenia środków) przez nas lokaty w terminie gdy nie dochodzi do jej automatycznego przedłużenia na kolejny okres (w niektórych bankach podjęcie środków automatycznie może przedłużyć lokatę na tych samych warunkach). 

Przyjmuje się wówczas dwa różne rozwiązania prawne. Po pierwsze, środki lokaty mogą trafić na wskazany wcześniej rachunek bankowy lokującego powiązany z taką lokatą, np. na rachunek osobisty, Po drugie, przyjmowane jest także takie rozwiązanie, że środki z lokaty trafiają na nasz rachunek techniczny, gdzie pozostają nieoprocentowane, a bank nie pobiera żadnych opłat.

Bezpieczeństwo lokat

Lokaty bankowe są objęte Bankowym Funduszem Gwarancyjnym, który gwarantuje nam, że w razie niewypłacalności banku odzyskamy sto procent środków do 100 tysięcy euro. Zabezpieczenie to powoduje, że ryzyko lokat terminowych jest praktycznie zerowe, co czyni je jednym z bezpieczniejszych instrumentów na rynku.

Czy można stracić pieniądze na lokacie?

Bankowy Fundusz Gwarancyjny zapewnia nam jako klientom bardzo duże bezpieczeństwo przed utratą środków, nie sprawi jednak, że nie będziemy tracić pieniędzy na lokacie. Należy bowiem pamiętać, że w sytuacji kiedy oprocentowanie lokaty terminowej jest niższe, niż inflacja, w ujęciu rocznym nasz rachunek jest stratny. W takiej sytuacji wartość pieniądza maleje szybciej, niż „rosną” nam na lokacie. Zatem decydując się na lokatę terminową, zawsze warto mieć na uwadzę inflację, zarówno obecną, jak i prognozowaną.

Autorem tekstu jest Kacper Piekarczyk

Kto płaci podatek od nieruchomości? Przedmiot opodatkowania, stawki i wyłączenia

0
podatek od nieruchomości

Podatek od nieruchomości to należność, której musi być świadoma każda osoba będąca właścicielem nieruchomości. Poznaj jego stawki, sprawdź, jak się go ustala i w jaki sposób go rozliczyć.

W poniższym artykule przedstawimy najważniejsze informacje na temat podatku od nieruchomości i odpowiemy na najczęściej zadawane pytania związane z nim. Zastanawiasz się, czy musisz zapłacić podatek od nieruchomości? Czytaj dalej. 

Kto płaci podatek od nieruchomości?

Podatek od nieruchomości płacą:

  1. osoby fizyczne, 
  2. osoby prawne, 
  3. jednostki organizacyjne,

które są:

  • właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych,
  • posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych,
  • użytkownikami wieczystymi gruntów,
  • posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych, lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.

Do grona opodatkowanych planuje się na stałe zaliczyć również dzierżawców.

Podatek od nieruchomości musisz zapłacić niezależnie od tego, z jakiego tytułu posiadasz nieruchomość. Wyjątkiem jest tutaj posiadanie przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości (nie równa się to mieszkaniu).

Zobowiązanie solidarne

Nie zawsze właścicielem nieruchomości jest tylko jedna osoba. Co w przypadku, gdy więcej osób dzieli prawo własności do nieruchomości wymienionej wyżej? W takim przypadku dzielą oni również zobowiązanie do opłacania podatku od nieruchomości. 

Organ podatkowy może domagać się zapłaty od podatku od dowolnego ze współwłaścicieli. On z kolei może domagać się od pozostałych rozliczenia tej zapłaty tak, by wkład każdego odzwierciedlał wysokość jego udziału. 

Co nie wlicza się do podatku od nieruchomości?

Do podatku od nieruchomości nie wliczają się niektóre pomieszczenia. Są to powierzchnie klatek schodowych, szybów windowych i szachtów. Ponadto nie wlicza się do niego słupów konstrukcyjnych, ścian działowych, ścian konstrukcyjnych i przejść drzwiowych. 

Dodatkowe wyłączenie jest zależne od wysokości pomieszczenia. Przy przestrzeni o wysokości powyżej 2,2 m, jej powierzchnię wlicza się do podatku w 100%. W przypadku przestrzeni o wysokości od 2,2 do 1,4 m jest to tylko 50%. Powierzchni przestrzeni niższych niż 1,4 m w ogóle nie wlicza się do podatku. 

Oznacza to, że jeśli twój dom ma w sumie 100 m2, ale masz w piwnicy czy schowku niską wnękę o wysokości 1,2 m i powierzchni 2 m2, na potrzeby podatku twój dom ma 98 m2.

Jakie budynki nie podlegają opodatkowaniu?

Budynki, których nie dotyczy podatek od nieruchomości to:

  • budynki gospodarcze (lub ich części), które służą działalności leśnej, rybackiej lub rolnej, lub są położone na gruntach gospodarstw rolnych,
  • grunty lub budynki zarejestrowane jako zabytki i podlegają stałej konserwacji,
  • obiekty przeznaczone dla rozwoju i edukacji dzieci i młodzieży np. stowarzyszenia, kluby sportowe, fundacje,
  • budynki i grunty położone na obszarach objętych ochroną, czyli parki narodowe lub rezerwaty przyrody,
  • grunty nieużyteczne, zadrzewione i zakrzewione,
  • obiekty stanowiące infrastrukturę ogrodową tj. grunty, altany lub budynki do 35 m2,
  • nieruchomości zajęte na prowadzenie działań organizacji pozarządowych,
  • uczelnie i instytuty badawcze,
  • publiczne i niepubliczne jednostki prowadzące działalność oświatową,
  • żłobki i kluby dziecięce,
  • zakłady pracy chronionej lub aktywności zawodowej,
  • centra badawczo-rozwojowe.

Wyjątkiem są sytuacje, w których w tych budynkach lub ich części prowadzona jest działalność gospodarcza. Wówczas za tą ich część, w której ją prowadzimy, musimy zapłacić podatek.

Kiedy płaci się podatek od nieruchomości?

Podatek od nieruchomości opłaca się, w zależności od formy prawnej:

  • ratalnie, do 15 marca, 15 maja, 15 września i 15 listopada danego roku, chyba że kwota podatku jest niższa niż 100 złotych, wtedy całość do 15 marca – w przypadku osób fizycznych;
  • miesięcznie w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego – do 15. dnia każdego miesiąca, a za styczeń – do 31 stycznia – w przypadku pozostałych podatników.

Czy za mieszkanie płaci się podatek od nieruchomości?

Do nieruchomości, od których trzeba zapłacić podatek od nieruchomości, zaliczają się również mieszkania. Musisz uiścić od nich podatek, jeśli jesteś jego właścicielem lub współwłaścicielem, albo posiadasz do niego inne prawo, czyli jesteś:

  • posiadaczem samoistnym, 
  • posiadaczem zależnym,
  • użytkownikiem wieczystym.

Ile lat wstecz trzeba zapłacić podatek od nieruchomości?

A co w sytuacji, kiedy nie płaciliśmy podatku od nieruchomości? Przede wszystkim, należy unikać takiej sytuacji. Za niezłożenie deklaracji podatkowej w tej sprawie grozi nam kara grzywny w wysokości do 720 stawek dziennych. 

Może się jednak zdarzyć tak, że o niezapłaconym podatku urząd przypomina sobie dopiero po latach. Czy w takiej sytuacji zawsze trzeba go opłacić? Tutaj pojawia się instytucja przedawnienia podatku. Jeśli:

  • poinformowałeś urząd o zakupie nieruchomości, obowiązek podatkowy nie powstaje, jeśli nie otrzymasz decyzji podatkowej w ciągu 3 lat;
  • nie poinformowałeś urzędu o zakupie nieruchomości, obowiązek podatkowy nie powstaje, jeśli nie otrzymasz decyzji podatkowej w ciągu 5 lat.

Jak uniknąć podatku od nieruchomości?

Nie ma sposobu na to, by uniknąć zapłaty podatku od nieruchomości. Jeśli nie dopełnimy wymaganych formalności w tym zakresie, grożą nam surowe kary finansowe. Ponadto konieczne będzie opłacenie odsetek podatkowych, w wysokości 16,5% w stali rocznej.

Co grozi za niezgłoszenie podatku od nieruchomości?

Poza koniecznością zapłaty zaległego podatku wraz z odsetkami dodatkowa kara finansowa czeka nas, jeśli nie złożymy obligatoryjnej informacji IN-1 lub deklaracji DN-1. Zgodnie z art. 54 § 1 Kodeksu karnego skarbowego wysokość tej grzywny to 720 stawek dziennych. 

Dlaczego nie dostałem podatku od nieruchomości?

Mogą być dwie przyczyny, dla których nie dostałeś decyzji o wysokości podatku od nieruchomości. 

Niestety bardzo często zdarza się, że gminy nie dotrzymują marcowego terminu, w którym podatnicy powinni otrzymać informacje o wysokości podatku od nieruchomości. W takiej sytuacji masz dwie możliwości:

  1. Poczekać. Po otrzymaniu decyzji masz 14 dni na opłacenie pierwszej raty podatku (chyba że jest niższy niż 100 zł, wówczas całość opłacasz na raz).
  2. Skontaktować się z właściwym organem, to znaczy wójtem gminy, burmistrzem lub prezydentem miasta. Nie przyśpieszysz w ten sposób otrzymania decyzji, ale dowiesz się, jeśli np. taką decyzję do ciebie wysłano, jednak ona do ciebie nie trafiła.

Druga możliwość jest taka, że wysokość podatku od nieruchomości obliczonego dla ciebie jest niższa niż 8,51 zł. Wówczas nie dostaniesz decyzji i nie musisz płacić podatku.

Kiedy powstaje obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości?

Obowiązek podatkowy powstaje pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu zakupu nieruchomości. To znaczy, jeśli kupiłeś mieszkanie w maju, obowiązek podatkowy powstaje 1 czerwca. 

Inaczej jest w przypadku, w którym budujemy nieruchomość, a nie ją kupujemy. Wówczas obowiązek powstaje 1 stycznia po roku, w którym budowa się zakończyła, albo nieruchomość została oddana do użytku. 

Kto nie musi płacić podatku od nieruchomości?

Od podatku od nieruchomości zwolnieni są członkowie rolniczych spółdzielni produkcyjnych, którzy:

  • osiągnęli wiek emerytalny;
  • są inwalidami zaliczonymi do I albo II grupy;
  • są niepełnosprawnymi o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności;
  • są osobami całkowicie niezdolnymi do pracy w gospodarstwie rolnym albo niezdolnymi do samodzielnej egzystencji.

Ile wynosi podatek od nieruchomości 2023?

Wysokość podatku od nieruchomości ustalana jest na podstawie metrażu nieruchomości. Przeciętnie w Polsce wynosi 0,82 zł/m2 w przypadku budynków mieszkalnych, 24,42 zł/m2 w przypadku budynków pod działalność i 1,02 zł/m2 w przypadku gruntów pod działalność. 

Jak sprawdzić swój podatek od nieruchomości?

Swój podatek dochodowy poznasz, kiedy otrzymasz od gminy decyzję o wysokości podatku, który masz do zapłacenia. Decyzję taką powinieneś otrzymać do 15 marca każdego roku. We wcześniejszej części artykułu dowiesz się, co robić, jeśli jej nie dostałeś.

Rodzaje należności: krótkoterminowe i długoterminowe. Należności a zobowiązania

0
należności

Przedsiębiorca w ramach swojej codziennej działalności biznesowej zawiera transakcje z kontrahentami — odbiorcami oraz dostawcami. Jest tak niezależnie od skali działalności oraz tego, w jakiej branży działa dana firma. W związku z tym warto rozróżniać terminy „należności” oraz „zobowiązania”. Są to jedne z podstawowych pojęć, jeśli chodzi o księgowość oraz zarządzanie firmą.

Co to jest należność?

Zanim wyjaśnimy Ci, jaka jest różnica między należnościami oraz zobowiązaniami, zastanówmy się najpierw, czym jest należność. Według ogólnej definicji oznacza ona prawo przysługujące:

  • osobie fizycznej (osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą),
  • osobie prawnej (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjne)

do otrzymania świadczenia w postaci pieniężnej (zapłata za wystawioną wcześniej fakturę) lub rzeczowej (na przykład naprawa uszkodzonego sprzętu), jeśli zostało to zagwarantowane wcześniej zawartą umową pisemną lub ustną.

Taka rozumiana należność powinna zostać uiszczona w określonym terminie oraz kwocie. Wynika ona  z wcześniejszych zdarzeń gospodarczych.

Wyróżnia się różne rodzaje należności, w tym np.:

  • należności handlowe — jest to najczęściej występująca forma należności. Do ich opłacenia zobowiązani są kontrahenci (odbiorcy);
  • należność VAT-owska — w sytuacji, gdy dana firma nadpłaciła podatek od towarów i usług, a zatem przysługuje jej zwrot z urzędu skarbowego;
  • należności pracownicze — np. w sytuacji, gdy trzeba dokonać potrącenia z pensji pracownika;
  • nadpłata finansowa — występuje ona np. wtedy, gdy przedsiębiorstwu przystępuje zwrot odsetek w ramach nadpłaconego kredytu.
Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Czym jest zobowiązanie?

Jak się zapewne domyślasz, zobowiązanie to odwrotność należności. Firma zaciąga zobowiązania po to, by móc prowadzić i rozwijać działalność biznesową. Wyróżnia się takie formy zobowiązań jak na przykład:

  • zobowiązania wobec dostawców — z tytułu otrzymanych towarów czy usług. Terminowość w spłacie takich zobowiązań jest kluczowa z punktu widzenia reputacji firmy;
  • zobowiązania publicznoprawne — podatki oraz inne opłaty, które należy zapłacić na rzecz państwa. W przeciwnym wypadku trzeba liczyć się z odpowiedzialnością karno-skarbową;
  • zobowiązania finansowe — wobec banków oraz innych instytucji finansowych z tytułu kredytu, pożyczki, umowy leasingu, faktoringu itp. Nieterminowe opłacanie tych zobowiązań to ryzyko otrzymania negatywnego wpisu w BIK (Biurze Informacji Kredytowej).
Warto wiedzieć — definicja zobowiązań w ustawie o rachunkowości

Ustawa o rachunkowości to jeden z podstawowych aktów prawnych, jeśli chodzi o kwestie związane z finansami przedsiębiorstwa. Zdefiniowano w niej wiele podstawowych dla branży pojęć, w tym także zobowiązania:

„rozumie się przez to wynikający z przeszłych zdarzeń obowiązek wykonania świadczeń o wiarygodnie określonej wartości, które spowodują wykorzystanie już posiadanych lub przyszłych aktywów jednostki”.

Różnica między wierzytelnością i należnością

Oprócz terminów „należność” oraz „zobowiązanie” stosuje się również pojęcie „wierzytelność”. Co oznacza to ostatnie? Warto się nad tym chwilę zastanawiać, ponieważ można spotkać się z poglądem, że jest ona tym samym, co należność.

Należność to kwota, jaką dana firma spodziewa się uzyskać z tytułu wykonanej pracy czy dostarczonego towaru. Wierzytelność z kolei powinniśmy postrzegać raczej jako prawo do danego świadczenia. Termin ten stosuje się częściej w nomenklaturze prawniczej. Wierzytelność może być sprzedana/przeniesiona (scedowana) na inny podmiot.

Jak już wiesz, należność może mieć charakter finansowy lub rzeczowy (a zatem, może być to także zwrot lub dostarczenie rzeczy ruchomej itp.), podczas gdy wierzytelność postrzegamy wyłącznie przez pryzmat pieniędzy.

Należności w przedsiębiorstwie

Należności wykazuje się w dokumentach finansowych przedsiębiorstwa. Stanowią one składnik bilansu, a konkretnie — aktywów spółki. W zależności od tego, jaki jest termin wymagalności (spodziewanej zapłaty), wyróżnia się należności:

  • długoterminowe — w tym przypadku formalny termin zapłaty przypada na później niż dwanaście miesięcy od dnia bilansowego,
  • krótkoterminowe — pozostałe należności (tzn. wymagalne w czasie krótszym niż jeden rok), a także wszystkie należności handlowe niezależnie od tego, kiedy spodziewamy się ich zapłaty.
Warto wiedzieć — a co w sytuacji, gdy możemy nie otrzymać należności od odbiorcy?

Odpowiednie działania należy podjąć również w sytuacji, gdy powstaną przesłanki, że odbiorca nie będzie w stanie wywiązać się ze swojego zobowiązania, a zatem podmiot, dla którego przygotowuje się sprawozdanie finansowe, może nie otrzymać części lub całości zapłaty. Konieczne jest dokonanie korekty określanej jako odpis aktualizujący należności.

Jak skutecznie zarządzać należnościami?

Należności i zobowiązania można rozpatrywać na różne sposoby, w tym np. w kontekście bankowości czy spłaty pożyczek pozabankowych. Pełnią one ważną rolę w szczególności w przypadku przedsiębiorstw. Praktyką we współczesnym biznesie jest bowiem zawieranie transakcji w oparciu o tzw. kredyt kupiecki (kredyt z odroczoną płatnością). Jego istota jest bardzo prosta:

  • sprzedawca dostarcza towar lub świadczy usługę,
  • a odbiorca zobowiązuje się do zapłaty za przedmiot transakcji, aczkolwiek nie robi tego natychmiastowo, tak jak klienci w sklepach detalicznych, ale z opóźnieniem wynoszącym zwykle kilka tygodni (np. 7, 14 czy 28 dni).

Jeśli dane przedsiębiorstwo zawiera wiele takich transakcji, konieczne jest odpowiednie zarządzanie należnościami i zobowiązaniami. Ponieważ:

  • nieuregulowane należności oznaczają dochody, które zostaną otrzymane,
  • nieuregulowane zobowiązania to wydatki, które należy w przyszłości (zwykle całkiem niedalekiej) ponieść,

oznacza to, że umiejętne zarządzanie należnościami i zobowiązaniami w biznesie jest absolutnie kluczowe w działalności firmy. Od tego zależy w dużej mierze utrzymanie płynności finansowej przedsiębiorstwa, tzn. jego zdolności do regulowania zaciągniętych zobowiązań.

Warto wiedzieć — ryzyko nieuregulowanych należności handlowych

W praktyce biznesowej można spotkać się z sytuacją, w której przedsiębiorstwo ma wielu klientów, wobec których świadczy usługi sprzedażowe i rozlicza się w oparciu o kredyt kupiecki.

Niestety, jeśli okaże się, że znaczna część klientów z różnych powodów nie uregulowała płatności (np. z powodu upadłości, sporów dotyczących przedmiotu transakcji itp.), może się okazać, że mimo wysokiego poziomu sprzedaży firma nie będzie miała środków, by móc uregulować własne zobowiązania.

A zatem, może dojść do takiego paradoksu, że:

W skrajnych sytuacjach może to doprowadzić nawet do upadłości przedsiębiorstwa.

 

Kontroluj swoje należności z programem Mała Księgowość

W programie Mała Księgowość znajdziesz zakładkę 'Terminarz należności’. W niej, ułożone według dat płatności znajdziesz faktury, za które jeszcze nie zapłacili Twoi kontrahenci. Dzięki niej nigdy nie stracisz kontroli nad należnymi Ci płatnościami.

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Więcej takich artykułów znajdziesz w kategorii Księgowość.

Plan kont – jak dostosować wykaz kont do potrzeb przedsiębiorstwa?

0
plan kont

Pełne księgi rachunkowe to wariant ewidencji księgowej, daje pogłębiony obraz sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, w znacznie większym stopniu niż Księga Przychodów Rozchodów, o ewidencji na cel ryczałtu od przychodów nie wspominając. Wymaga jednak sporej staranności od przedsiębiorcy – nie tylko na bieżąco, ale także na etapie tworzenia ewidencji. Przykładowo, jeszcze na starcie trzeba utworzyć ZPK, czyli Zakładowy Plan Kont.

Co to jest Zakładowy Plan Kont?

Zakładowy Plan Kont (ZPK) to jeden z elementów systemu pełnych ksiąg rachunkowych w przedsiębiorstwie. Wykazuje się w nim konta:

  • księgi głównej,
  • ksiąg pomocniczych,

na który w toku działalności przedsiębiorstwa będą klasyfikowane poszczególne zdarzenia gospodarcze związane z powstawaniem przychodów oraz kosztów.

Warto wiedzieć – co na temat Zakładowego Planu Kont mówi nam ustawa o rachunkowości?

Podobnie jak inne kwestie związane z prowadzeniem pełnych ksiąg, także zagadnienia dotyczące ZPK zostały określone w ustawie o rachunkowości:

„Jednostka powinna posiadać dokumentację opisującą w języku polskim przyjęte przez nią zasady (politykę) rachunkowości, a w szczególności dotyczące […] sposobu prowadzenia ksiąg rachunkowych, w tym co najmniej:

a) zakładowego planu kont, ustalającego wykaz kont księgi głównej, przyjęte zasady klasyfikacji zdarzeń, zasady prowadzenia kont ksiąg pomocniczych oraz ich powiązania z kontami księgi głównej”.

 

Zakładowy Plan Kont to ważna część dokumentacji księgowej w przedsiębiorstwie. Zestawienie to w dużym stopniu określa, jaka jest strategia kierownictwa co do formy ewidencji rachunkowej. Plan ten obejmuje listę wszystkich kont księgowych wraz z ich nazwami i symbolami, stworzoną na potrzeby konkretnej jednostki gospodarczej.

Powinien on uwzględniać specyfikę prowadzonej działalności, struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa oraz – a może nawet przede wszystkim – potrzeby informacyjne odbiorców korzystających z informacji o księgowości jednostki (do takich odbiorców zalicza się np. inwestorów czy biegłych rewidentów).

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

 

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ:

  1. Czym jest pełna księgowość? Dla kogo jest obowiązkowa, a kto może stosować księgowość uproszczoną?
  2. Księgowość pełna czy uproszczona? Co się bardziej opłaca?
  3. Prowadzenie pełnej księgowości w jednoosobowej działalności gospodarczej – kiedy wybrać pełne księgi rachunkowe?
  4. Jak powinny być prowadzone księgi rachunkowe w pełnej księgowości?
  5. JPK_KR, czyli Jednolity Plik Kontrolny dla Ksiąg Rachunkowych

Rodzaje kont

Zakładowy Plan Kont składa się z dwóch rodzajów kont, na których dokonywane są zapisy zgodnie z zasadą podwójnego zapisu:

  • konta główne (określane również jako konta syntetyczne) – zawierają one zbiorcze informacje dotyczące np. sala rozrachunków z odbiorcami;
  • konta podrzędne (konta analityczne) – te konta stanowią rozwinięcie i uszczegółowienie zapisów dokonywanych na kontach głównych. Pomagają one dokładniej prześledzić operacje księgowe.

Przykładowo, konto syntetyczne ZPK numerze „203” odnosi się do rozrachunków z dostawcami podczas gdy konta analityczne 203-001,203-002, 203-003 itp. przypisane z poszczególnym kontrahentom.

Konta pozabilansowe

To jeszcze nie wszystko, ponieważ kierownictwo jednostki może wzbogacić Zakładowy Plan Kont również zestawienie kont pozabilansowych. Jak sama nazwa wskazuje, zapisy na tego typu kontach księgowych nie powiększają/zmniejszają sumy bilansowej danej spółki. Takie konta mają na raczej celu ułatwienie zarządzania kierownictwu oraz dostarczenie cennych informacji na temat sytuacji finansowej podmiotu.

Główne zespoły kont księgowych

Jeśli chodzi o konta zaliczające się do Zakładowego Planu Kont, dzieli się je na główne kategorie – zespoły. Poniżej przedstawiamy główne zespoły w ramach kont ZPK:

Zespół 0 Aktywa trwałe konta analityczne dla poszczególnych składników majątku trwałego
Zespół 1 Środki pieniężne rachunki bankowe i inne krótkoterminowe aktywa finansowe
Zespół 2 Rozrachunki i roszczenia konta, które odzwierciedlają rozrachunki z odbiorcami, dostawcami, pracownikami czy urzędem skarbowym
Zespół 3 Materiały i towary
Zespół 4 Koszty według rodzajów i rozliczenie podział kosztów ze względu na rodzaje (zalicza się tu np. odpisy amortyzacyjne, koszty leasingu czy zużycia energii elektrycznej)
Zespół 5 Koszty według typów działalności i ich rozliczenie koszty według miejsc powstawania (rozwiązanie zalecane w przypadku przedsiębiorstw produkcyjnych, w których kluczowe jest ustalenie kosztu jednego wyrobu)
Zespół 6 Produkty i rozliczenia międzyokresowe w pewnym uproszczeniu, przez rozliczenia międzyokresowe (RMK) rozumie się takie koszty, które dotyczą więcej niż jednego okresu rozliczeniowego (mogą być to np. koszty usług ubezpieczeniowych, w których opłaty wykraczają poza jeden rok obrachunkowy)
Zespół 7 Przychody i koszty związane z ich osiągnięciem to właśnie na kontach zespołu 7. ewidencjonuje się przychody i koszty powstałe w segmencie podstawowej i pozostałej operacyjnej, a także finansowej
Zespół 8 Kapitały własne fundusze specjalne wynik finansowy.

 

Od czego powinien zależeć Zakładowy Plan Kont?

Nie ma jednej, uniwersalnej formy Zakładowego Planu Kont – układ kont syntetycznych i analitycznych różni się w zależności od potrzeb poszczególnych przedsiębiorstw. Od czego jest to uzależnione? Poniżej przedstawiamy kilka czynników:

  • wielkość przedsiębiorstwa;
  • specyfika działalności przedsiębiorstwa – przykładowo, w firmie produkcyjnej bardziej rozbudowane będą konta dotyczące środków trwałych, podczas gdy w przedsiębiorstwie dystrybucyjnym więcej będzie kont analitycznych dla dostawców/odbiorców;
  • potrzeby informacyjne jednostki – dotyczy to w szczególności firm zajmujących się produkcyjnych, w których konieczne jest analizowanie kosztu wytworzenia pojedynczych wyrobów;
  • forma prawna jednostki – przykładowo, w spółce notowanej na giełdzie konieczne jest utworzenie kont związanych z kapitałem akcyjnym.

Oczywiście, raz utworzony Zakładowy Plan Kont nie jest czymś danym na stałe. Wręcz przeciwnie, wraz z rozwojem prowadzonej działalności biznesowej można dodawać nowe konta – zarówno syntetyczne, jak i analityczne. Dzieje się tak na przykład w sytuacji, gdy po raz pierwszy należy zaksięgować transakcję z danym odbiorcą – tworzy się wówczas dla niego nowe konto analityczne. Podobnie wygląda to w sytuacji, gdy po raz pierwszy poniesiemy koszt z tytułu usługi leasingowej itp.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Więcej takich artykułów znajdziesz w kategorii Księgowość.

Zmiany w podatku od nieruchomości w 2023 roku – wzrost stawki podatku i poszerzenie grupy płatników

0
zmiany w podatku od nieruchomości

Podatek od nieruchomości to jeden z tzw. podatków majątkowych. W tym przypadku podstawą opodatkowania jest, jak sama nazwa wskazuje, nieruchomość (a konkretnie — metraż mieszkania lub domu). Generalnie, jest to takie obciążenie, które nalicza się w przypadku posiadania lokalu na własność. Sprawdź, jakie zmiany w podatku od nieruchomości zaszły w 2023.

Zapowiadane zmiany w podatku od nieruchomości 2023

Podatek od nieruchomości od lat jest przedmiotem zainteresowania ze strony ekonomistów, prawników oraz oczywiście osób, które zostaną objęte danym obciążeniem wobec państwa. Rok 2023 przyniósł pewne zmiany w tej dziedzinie. Niektóre z nich wywołały kontrowersje; mowa tu w szczególności o podniesieniu stawek podatku od nieruchomości, ponieważ w trudnych czasach z wysoką inflacją może to dodatkowo pogorszyć kondycję finansową właścicieli nieruchomości.

Podatek od nieruchomości to jedna z głównych danin, jakie według prawa muszą w Polsce ponosić właściciele gruntów i budynków.

 

Tym, co z pewnością najbardziej interesuje nas w kontekście podatku od nieruchomości, jest jego wysokość. Niestety, pod tym względem nie mamy dobrych wiadomości dla podatników, ponieważ w 2023 roku w większości Polski, w tym na przykład w głównych miastach wojewódzkich, organy samorządu terytorialnego zdecydowały się na podniesienie tego podatku.

Szacuje się, że doprowadziło to do średniego wzrostu opodatkowania o nawet 12 proc. Nie jest to drobna podwyżka, szczególnie jeśli weźmie się pod uwagę trudną sytuację gospodarczą w ostatnich latach. Samorządy lokalne potrzebują jednak w ten sposób poprawić stan swoich budżetów.

Warto wiedzieć — Podstawa prawna podatku od nieruchomości

Ten typ obciążeń wobec państwa jest regulowany przez dwa akty prawne. Są one następujące:

  • Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1170 z późn. zm.),
  • Obwieszczenie Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 22 lipca 2021 r. w sprawie górnych granic stawek kwotowych podatków i opłat lokalnych na rok 2022 (M.P.2021.724).

Jeśli chodzi o stawki, podatek od nieruchomości pod tym względem mocno różni się np. od PIT, CIT czy VAT, w przypadku których poziom stawek jest powszechnie znany. Ponieważ w różnych miastach/gminach wysokość jest ustalona na innym poziomie, z pewnością osoby planujące zakup mieszkania (lub nieruchomości komercyjnej) z pewnością zainteresuje informacja, że planowana jest zmiana sposobu informowania o stawkach podatku, które zostały przyjęte w danym okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z proponowanymi zmianami takie komunikaty byłyby publikowane corocznie, nie później niż w dniu 20 lipca. Wydaje się, że korzyść z tego tytułu jest dość oczywista — obecnie oraz przyszli podatnicy będą mogli łatwiej rozplanować swoje domowe lub firmowe budżety.

Ponadto, w 2023 roku zaproponowano, z inicjatywy podjętej przez Ministerstwo Rozwoju i Technologii, rozszerzenie katalogu podmiotów objętych obowiązkiem opłacania podatku od nieruchomości. Do grona opodatkowanych planuje się na stałe zaliczyć również dzierżawców.

Co nie zmieniło się w 2023 roku?

Na razie przedstawiliśmy informacje o głównych zmianach zaplanowanych w 2023 roku oraz takich, które już weszły w życie. Trzeba zwrócić uwagę również na to, co się nie zmieniło.

Zasadniczo, niezmienione pozostały najważniejsze kwestie dotyczące opisywanego przez nas podatku. Przede wszystkim, podwyższono same stawki, ale nie zmieniła się podstawa naliczania składek, czyli metraż nieruchomości/powierzchnia gruntu. Nie zmienia się również tryb uiszczania tego podatku — co do zasady wciąż należy opłacać go w czterech ratach (transzach):

  • 15 marca,
  • 15 maja,
  • 15 września,
  • 15 listopada.

W sytuacji, gdy wartość należności nie przekracza stu złotych, podatek od nieruchomości w 2023 roku reguluje się jednorazowo.

Warto wiedzieć — terminy opłacania podatku od nieruchomości przez przedsiębiorców

Jeśli chodzi o terminy opłacania podatku od nieruchomości przez przedsiębiorców, obowiązujące rozwiązania różnią się od tego, z jaką formą prawną przedsiębiorstwa mamy do czynienia:

  • osoby prawne są zobligowane do comiesięcznych płatności (każdorazowo termin płatności to 15. dzień miesiąca, a za styczeń — do dnia 31 stycznia),
  • przedsiębiorcy, którzy jako osoby fizyczne prowadzą jednoosobową działalność gospodarczą, regulują zobowiązania w czterech ratach, tak samo jak robią to osoby fizyczne.

 

Stawki wciąż są zróżnicowane terytorialnie, aczkolwiek największe opłaty generalnie nalicza się w przypadku lokali użytkowych przeznaczonych na działalność gospodarczą; niższe stawki odnosi się w przypadku domów jednorodzinnych oraz mieszkań w blokach wielorodzinnych.

Podobnie jak miało to miejsce w latach poprzednich, w 2023 roku wciąż pewne grupy są objęte zwolnieniem z obowiązku opłacania podatku od nieruchomości. Mowa jest tu głównie o właścicielach gruntów rolnych oraz posiadaczach ROD, czyli działek w Rodzinnych Ogrodach Działkowych (w sytuacji, gdy powierzchnia altan, domków itp. nie przekracza trzydziestu pięciu metrów kwadratowych).

Spółdzielnie mieszkaniowe mają w zwyczaju doliczać podatek od nieruchomości do miesięcznego czynszu.

Podatek od nieruchomości. Podsumowanie

Jak zatem widać, zmiany w podatku od nieruchomości na 2023 rok nie są rewolucyjne. Zdecydowanie są to drobne, punktowe wręcz rozwiązania. Z jednej strony 2023 rok przyniósł nowe, wyższe stawki podatku od nieruchomości czy plany objęcia tym zobowiązaniem również dzierżawców; wynika to głównie z trudnej sytuacji gospodarczej, a poziom stawek jest skorelowany z wysoką inflacją. Z drugiej jednak takie niefinansowe zmiany, jak np. nowy proponowany sposób publikowania informacji o stawkach, mogą okazać się dla właścicieli korzystne w dłuższej perspektywie.

Czym jest wartość księgowa przedsiębiorstwa? Różnice między wartością księgową a wartością rynkową

0
wartość księgowa przedsiębiorstwa

To, czy działalność przedsiębiorstwa jest efektywna, ocenia się przez pryzmat osiąganych przez nie przychodów oraz zysku netto. Oprócz tego powinniśmy wziąć pod uwagę również koszty, strukturę majątku itp. Aby móc prawidłowo wykonać to zadanie, należy dokonać wyceny przedsiębiorstwa.

W praktyce stosuje się różne metody działania. Do najbardziej rozpowszechnionych należą metody wyceny rynkowe i księgowe wartości przedsiębiorstwa. Jaka jest między nimi różnica?

Wartość księgowa przedsiębiorstwa

Wycena wartości księgowej przedsiębiorstwa to jeden z podstawowych wskaźników, które pozwalają określić to, ile jest warta firma.

Metoda wyceny wartości księgowej nie należy do skomplikowanych. Opiera się ona stricte na dokumentach księgowych przedsiębiorstwa, a konkretnie na jego bilansie.

Aby zrozumieć, na czym polega wycena wartości księgowej firmy, musisz wiedzieć, czym jest bilans spółki. W skrócie, bilans przedstawia stan majątku przedsiębiorstwa oraz źródeł jego finansowania. Poniżej ukazaliśmy, jaki jest układ bilansu:

Aktywa — składniki majątku Pasywa — źródła finansowania
Aktywa trwałe Kapitał własne
Wykorzystywane przez okres co najmniej 12 miesięcy składniki majątku, których wartość przekracza równowartość 10 tys. zł, w tym np.:

  • nieruchomości,
  • maszyny produkcyjne,
  • samochody,
  • prawa autorskie,
  • licencje.
Na kapitał własny składają się:

  • wypracowany wcześniej zysk netto,
  • środki wniesione przez udziałowców
Aktywa obrotowe Zobowiązania
Składniki majątku, które nie są majątkiem trwałym. Są to na przykład:

  • zapasy,
  • materiały przeznaczone do produkcji wyrobów (prefabrykaty),
  • należności od odbiorców.
Koszty, które przedsiębiorstwo poniesie w przyszłości. Zobowiązania mogą być zaciągane na przykład:

  • u dostawców (jest to tzw. kredyt kupiecki),
  • w bankach,
  • w firmach leasingowych.

 

Źródło: opracowanie własne na podstawie ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości

W prawidłowo sporządzonym bilansie przedsiębiorstwa aktywa muszą równać się pasywom. Łączna wartość aktywów lub pasywów to tzw. suma bilansowa.

Dlaczego metoda księgowa wyceny wartości przedsiębiorstwa jest tak rozpowszechniona? Cóż, popularność nie bierze się znikąd: atutem takiego podejścia jest przede wszystkim prostota.

Wzór na wartość księgową przedsiębiorstwa

O ile samo sporządzenie bilansu zgodnie z przepisami prawnymi wymaga wiedzy branżowej oraz sporego doświadczenia, to przeprowadzenie wyceny na podstawie tego dokumentu nie jest już szczególnie skomplikowane — wzór na wycenę księgową przedsiębiorstwa wygląda następująco: 

wartość księgowa przedsiębiorstwa = suma bilansowa minus zobowiązania = kapitał własny

PRZECZYTAJ TEŻ:

  1. Jak zarobić jak najwięcej, czyli czym jest maksymalizacja zysku?
  2. Zysk – czym jest i jak go policzyć?
  3. Jak zapłacić mniejszy podatek dochodowy? 10 pomysłów na obniżenie podatku PIT
  4. Oprocentowanie obligacji skarbowych – czy obligacje to dobra inwestycja? Jak działają obligacje oszczędnościowe?
  5. Inwestowanie w nieruchomości. Czy to się opłaca?

Wycena wartości przedsiębiorca

Wycena wartości księgowej przedsiębiorstwa jest czasem określana również jako tzw. metoda bilansowa. Powód jest prosty: głównym (a właściwie: jedynym) źródłem informacji wykorzystywanym podczas przeprowadzania takiej wyceny jest bilans spółki.

Wartość księgowa przedsiębiorstwa stanowi jeden z fundamentów niezbędnych z punktu widzenia oceny jego kondycji finansowej. Tego typu dane mogą zostać wykorzystane na przykład przez inwestora, który zastanawia się nad podjęciem decyzji o zakupie danego podmiotu (fuzja przedsiębiorstwa) lub jego przejęciu.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Czy znajomość metody wyceny wartości księgowej firmy wystarczy w biznesie? Niestety, niekoniecznie: jak już wiesz, takie podejście charakteryzuje się prostotą (i tak faktycznie jest, jeśli weźmiemy pod uwagę, jak proste są obliczenia), ale zdaniem niektórych jest ono wręcz zbyt uproszczone. Tak proste podejście sprawia, że wycena może okazać się niepełna.

Minusy metody księgowej

Przykładowo, metoda księgowa wyceny przedsiębiorstwa nie obejmuje takich aspektów jak między innymi:

  • potencjał kadry pracowniczej zatrudnionej w danej firmie – niezależnie od tego, jak bardzo zmotywowany (lub wręcz przeciwnie: pozbawiony takiej motywacji) personel pracuje w przedsiębiorstwie, w bilansie zobaczymy jedynie to, jakie mamy zobowiązania z tytułu wynagrodzeń pracowniczych;
  • pozycja strategiczna przedsiębiorstwa – informacja np. na temat tego, że maszyny wykorzystywane w spółce są warte milion złotych, jest zbyt skąpa. Ta prosta liczba nie mówi nam nic na temat tego, czy maszyny pozwalają na stworzenie innowacyjnych wyrobów, czy też dotyczą schyłkowych sektorów rynku;
  • podpisane umowy z kontrahentami – bilans nie pokazuje nam tego, czy mamy dobre relacje z partnerami biznesowymi;
  • koniunktura gospodarcza — wycena bilansowa nie uwzględnia np. tempa spowolnienia wzrostu PKB. Owszem, znajdzie to odzwierciedlenie w rosnącym zadłużeniu czy spadku wartości aktywów, ale nie będziemy znać przyczyny tych zmian;
  • reputacja – jeśli dana firma wypuściła serię produktów, które nie spotkały się z zainteresowaniem rynku, nie znajdziemy tego w bilansie… przynajmniej do czasu, gdy pogarszająca się kondycja biznesowa doprowadzi do wzrostu zadłużenia/spadku wartości aktywów.

Wartość księgowa firmy da nam odpowiedź odnośnie tego, jaki udział w sumie bilansowej stanowią zobowiązania oraz o ile są od nich wyższe aktywa posiadane przez dane przedsiębiorstwo. Taki stan rzeczy nie zmienia jednak faktu, że jeśli wycena jest dokonywana np. w celu sfinansowania transakcji M&A czy podjęcia decyzji o przyznaniu kredytu inwestycyjnego, sucha, lakoniczna wycena księgowa może nie wystarczyć.

Wartość rynkowa przedsiębiorstwa

Jak już wiesz, wartość księgowa, choć wyjątkowo prosta w realizacji, nie jest jednak pozbawiona wad. Ponieważ daje nam ona zbyt mało informacji na temat potencjału przedsiębiorstwa, sięga się czasem po alternatywne rozwiązania. Do takich należy metoda wyceny wartości rynkowej firmy.

Wartość rynkowa przedsiębiorstwa odzwierciedla cenę, po jakiej poszczególne składniki aktywów mogą być sprzedane na rynku (jest to tzw. wartość godziwa, z ang. goodwill). Tym samym, wartość rynkowa firmy może zmieniać się w czasie, wraz z wahaniami trendów rynkowych.

Wartość rynkowa przedsiębiorstwa bywa szczególnie użyteczna dla stosunkowo nowych przedsięwzięć biznesowych, które już na starcie potrzebują wsparcia finansowego i kapitału.

Jak już wiesz, wartość księgowa nie uwzględnia takich czynników jak np. potencjał wzrostu. Trzeba o tym pamiętać na przykład w przypadku wyceny startupów, które na chwilę obecną są mocno zadłużone i generują niewielkie zyski, ale w przypadku pomyślnego ukończenia prac nad innowacyjnym projektem ich wartość może mocno wzrosnąć. O ile w podejściu księgowym (bilansowym) tego nie widać, to w metodzie wyceny rynkowej — jak najbardziej.

Ustalenie wartości rynkowej przedsiębiorstwa da nam więcej informacji, ale trzeba liczyć się z tym, że jest to metoda bardziej czasochłonna. Wymaga ona również wiedzy branżowej.

 

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Więcej takich artykułów znajdziesz w kategorii Księgowość.

Czy posiadanie pieczątki firmowej jest obowiązkowe?

0
czy pieczątka jest obowiązkowa

Czy pieczątka jest obowiązkowa? Choć przepisy tego nie wymagają, to bywa, że urzędnicy żądają przystawienia pieczęci na dokumentach. W kontaktach z instytucjami finansowymi (np. bankami) czy innymi firmami pieczątka jest konieczna lub przydatna. Jednak nie zawsze trzeba jej używać w fizycznej postaci.

Czy pieczątka jest obowiązkowa?

W teorii nie ma przepisów wymagających od przedsiębiorców posiadania i używania pieczątek. Dotyczy to kontaktów z urzędnikami i innymi firmami. Jednak w praktyce odpowiedź na pytanie, „czy pieczątka jest obowiązkowa” jest nieco bardziej skomplikowana.

Choć brak jest formalnych podstaw, aby domagać się od przedsiębiorców korzystania z pieczątek, to czasem zdarza się, że niektóre urzędy wymagają jej użycia. Na wielu drukach urzędowych nadal widnieje napis „podpis i pieczęć przedsiębiorcy”, jednak wystarczy tylko podpis, bo to on potwierdza oświadczenie osoby. W praktyce przedsiębiorca może obok odręcznego podpisu (imienia i nazwiska) umieścić dopisek, że nie posiada pieczątki.

Zgodnie z prawem przedsiębiorców, aby zidentyfikować przedsiębiorcę, urząd może żądać tylko nazwy firmy i NIP (art. 20 ust. 2 i 4).

Do Sejmu trafił w lipcu 2023 roku projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu ulepszenia środowiska prawnego i instytucjonalnego dla przedsiębiorców. Zawiera m.in. doprecyzowanie kwestii dotyczących użycia pieczątek firmowych.

„Brak pieczątki na piśmie lub wniosku, a także brak dołączonego do pisma lub wniosku wydruku komputerowego aktualnych, lub pełnych informacji o podmiotach wpisanych do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego albo zaświadczenia o wpisie do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, nie stanowią braku formalnego ani nie są powodem, aby stwierdzić, że pismo lub wniosek są niekompletne, chyba że przepisy odrębne nakazują stosowanie pieczątki lub dołączenie wydruku” – czytamy w projekcie ustawy. Zmiany w przepisach mają wejść w życie w styczniu 2024 roku.

Kiedy potrzebna jest pieczątka?

Decyzja o wyrobieniu pieczątki i jej używaniu zależy od preferencji przedsiębiorcy. Niektórzy właściciele firm wiedzą, że brakuje przepisów nakładających na nich obowiązek posiadania pieczątki, jednak korzystają z niej, aby np. uniknąć dyskusji z urzędnikami.

Pieczątka może przydać się w relacjach z innymi przedsiębiorcami, np. podczas podpisywania kontraktów. Choć nie jest wymagana przepisami, to dodaje wiarygodności stronom. Jest też praktyczna, bo można na niej umieścić najważniejsze dane firmy i nie trzeba ich wpisywać na dokumencie odręcznie.

Pieczątka będzie potrzebna w kontaktach z podmiotami innymi niż urzędy administracji publicznej. Banki, zakłady ubezpieczeniowe czy inne instytucje finansowe zazwyczaj umieszczają we własnych regulaminach wymóg posiadania przez przedsiębiorcę pieczęci firmowej. Oznacza to, że niemal każdy właściciel firmy musi zaopatrzyć się w pieczątkę jeżeli chce wziąć kredyt, pożyczkę, wykupić ubezpieczenie lub wziąć samochód w leasing.

Jeżeli przedsiębiorca ma wątpliwości czy użycie pieczątki jest konieczne, może poprosić urzędników o wskazanie podstawy prawnej.

Zakres informacji umieszczanych na pieczątce firmowej jest dowolny. Najlepiej umieścić na niej najważniejsze dane identyfikujące przedsiębiorstwo, ułatwiające kontakt czy pomagające w reklamie. Mogą to być:

  • nazwa firmy,
  • adres siedziby,
  • numer NIP,
  • telefon,
  • adres e–mail,
  • adres strony internetowej.

Co zamiast pieczątki? Pieczęć elektroniczna

Wraz z postępującą cyfryzacją obiegu dokumentów, rola pieczątki będzie malała. Odbitą pieczątkę nadal można zobaczyć na fakturach, jednak 1 lipca 2024 roku wchodzi obowiązek korzystania z Krajowego Systemu e-Faktur, który zastąpi tradycyjne papierowe i elektroniczne dokumenty potwierdzające transakcje.

Dobrą odpowiedzią na nowoczesne wyzwania stojące przed przedsiębiorcami jest kwalifikowana pieczęć elektroniczna. Zastępuje klasyczną pieczątkę i służy do uwierzytelniania wszelkich dokumentów w wersji elektronicznej. To nie wszystko. Gwarantuje również ich integralność – każda zmiana wprowadzona do dokumentu potwierdzonego pieczęcią elektroniczną będzie widoczna. E–pieczęć ma jeszcze jedną ważną zaletę – nie można jej podrobić.

Kwalifikowana pieczęć elektroniczna może być używana razem z kwalifikowanym podpisem elektronicznym. Taka pieczęć służy do potwierdzenia dokumentów firmowych przez osoby prawne, a podpis do potwierdzenia oświadczenia woli konkretnej osoby.

E–pieczęcią można uwierzytelnić m.in.:

  • oficjalną firmową korespondencję,
  • oferty wysyłane do innych przedsiębiorstw,
  • dokumenty prawne,
  • sprawozdania,
  • raporty,
  • tabele opłat i prowizji,
  • potwierdzenie zamówień i dostawy towaru,
  • regulaminy,
  • wewnętrzne decyzje,
  • dokumentację pracowników.

Nowoczesne kwalifikowane pieczęcie elektroniczne są droższe od swoich fizycznych odpowiedników, jednak bardziej wszechstronne, wygodne i bezpieczne. Ich użycie zapewnia integralność sygnowanego dokumentu. Co ważne, e–pieczęcie renomowanych dostawców spełniają wszystkie wymogi prawa UE i rozporządzenia eIDAS regulującego korzystanie z identyfikacji elektronicznej.

Preferencyjny ZUS 2023 – obniżone składki ZUS przedsiębiorca może opłacać przez 24 miesiące

0
preferencyjny zus

Rozpoczęcie działalności to duże wyzwanie i wymaga sporego nakładu sił i środków. Ustawodawca przewidział ulgi dla nowych przedsiębiorców, które mają mu pomóc w prowadzeniu biznesu. Jednym z takich narzędzi są preferencyjne składki ZUS. Preferencyjny ZUS przysługuje przedsiębiorcom, którzy korzystali wcześniej z Ulgi na start, czyli przez 6 miesięcy byli zwolnieni z płacenia składek ubezpieczenia społecznego.

Na czym polega preferencyjny ZUS?

Preferencyjny ZUS oznacza, że przedsiębiorca – prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą lub wspólnik spółki cywilnej – może przez 2 lata (pełne 24 miesiące) płacić obniżone składki ubezpieczenia społecznego. Trzeba pamiętać, że zawieszenie działalności nie przerywa biegu okresu obowiązywania obniżonego ZUS.

Prowadzący działalność gospodarczą jest zobowiązany do opłacania składki od zadeklarowanej przez siebie podstawy – minimalna to 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego brutto.

Przedsiębiorca, który korzysta z ulgi, może natomiast przez 24 miesiące płacić niższe składki – obniżona podstawa to 30% minimalnego wynagrodzenia brutto. W 2023 roku – od lipca do grudnia – obniżona podstawa to 1080 zł. W sumie wszystkie składki (emerytalna, rentowa, wypadkowa oraz dobrowolna chorobowa) wynoszą 341,72 zł. Nie ma natomiast obowiązku płacenia na Fundusz Pracy i Fundusz Solidarnościowy, o ile działalność gospodarcza jest jedynym tytułem do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych.

Dla porównania najniższa możliwa podstawa wymiaru składki w zwykłym ZUS to 4161 zł, a wszystkie składki, łącznie z dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym i Funduszem Pracy, wynoszą 1418,48 zł.

Przepisy nie regulują maksymalnej wysokości podstawy wymiaru składki, którą przedsiębiorca zgłasza do ZUS.

Trzeba pamiętać, że właściciel firmy płaci preferencyjne składki tylko za siebie, a za pracowników i zleceniobiorców w zwykłej wysokości.

Przedsiębiorca korzystający z obniżonych składek ubezpieczeń społecznych opłaca też składkę na ubezpieczenie zdrowotne – w przypadku płatników rozliczających się:

  • na zasadach ogólnych – 9% podstawy wymiaru składki, czyli dochodu z działalności gospodarczej,
  • podatkiem liniowym – 4,9% podstawy wymiaru składki (dochodu z działalności gospodarczej),
  • ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych – 9% zryczałtowanej podstawy,
  • kartą podatkową – minimalne wynagrodzenie obowiązujące w danym roku.

Minimalna składka zdrowotna w 2023 roku wynosi 314,10 zł miesięcznie (do 31 stycznia 2024 r.). Trzeba pamiętać, że przedsiębiorcy mają obowiązek zrobić również roczne rozliczenie składki zdrowotnej.

Kto może płacić preferencyjne składki ZUS 2023?

Prawo do opłacania niższych składek mają osoby, które:

  • nie prowadzą lub nie prowadziły w ciągu ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej innej pozarolniczej działalności;
  • nie wykonują działalności gospodarczej na rzecz byłego pracodawcy, u którego w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym pracowały na umowę o pracę i wykonywały czynności wchodzących w zakres obecnie wykonywanej działalności.

Z preferencyjnego ZUS nie skorzystają osoby, które teraz lub w ostatnich 60 miesiącach:

  • wykonywały działalność twórczą lub artystyczną;
  • prowadziły działalność gospodarczą w zakresie wolnego zawodu w rozumieniu przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne albo takiej, z której przychody są przychodami z działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych;
  • były wspólnikami jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej;
  • prowadziły publiczną lub niepubliczną szkołę, inną formę wychowania przedszkolnego, placówkę lub ich zespół na podstawie Prawa oświatowego.

Po upływie 24 miesięcy preferencyjnych składek przedsiębiorca musi wyrejestrować się z dotychczasowego kodu tytułu do ubezpieczeń (deklaracja ZUS ZWUA). Następnie musi zarejestrować się używając formularza ZUS ZUA. Na dopełnienie tych formalności ma 7 dni.

Uwaga! Część płatników może skorzystać z małego ZUS-u Plus jeżeli spełniają ustawowe wymagania.