Strona główna Blog Strona 50

Ubezpieczenie dla przedsiębiorców – jaki zakres ochrony wybrać w ubezpieczeniu firmy?

0
ubezpieczenie

Ubezpieczenie dla przedsiębiorców to coraz popularniejszy sposób zabezpieczenia swojej firmy. Czym ubezpieczenie przedsiębiorcy różni się od tego zawieranego przez osobę, która firmy nie prowadzi? Na co zwracać uwagę, wybierając ubezpieczenie dla firmy? Przeczytaj nasz artykuł i poznaj odpowiedzi na te pytania.

Dlaczego warto posiadać ubezpieczenie?

Ubezpieczenie to rodzaj gwarancji, która pozwala pokryć koszty szkód w razie zajścia określonego zdarzenia. Taką gwarancję daje nam firma ubezpieczeniowa, z którą zawieramy polisę ubezpieczeniową. Polisa to umowa, która określa, w jakich warunkach i jakiej wysokości zostanie wypłacone odszkodowanie w przypadku zajścia określonego zdarzenia.

I tak np. można ubezpieczyć mienie od kradzieży czy zniszczenia. Gdy przedsiębiorca zechce ubezpieczyć swój sprzęt, to w razie kradzieży lub zniszczenia albo awarii tego sprzętu otrzyma odszkodowanie, które pozwoli mu na odtworzenie majątku, który stracił.

Firma ubezpieczeniowa przejmuje ryzyko wystąpienia określonego zdarzenia. Jeśli takie zdarzenie wystąpi, wypłaca ubezpieczonemu odszkodowanie.

Jak wybrać najlepsze ubezpieczenie dla firmy?

Jeśli chcemy wybrać najlepsze ubezpieczenie dla firmy, najpierw powinniśmy się zastanowić, co chcemy zabezpieczyć przede wszystkim. W przypadku małej firmy może to być sprzęt wykorzystywany do prowadzenia działalności, nieruchomość, w której odbywa się sprzedaż itd.

Przy ubezpieczaniu majątku koniecznie trzeba właściwie wycenić wartość danej rzeczy. Najczęściej będzie się to odbywało na podstawie faktury zakupu. Ubezpieczyć warto też utratę dochodu związaną np. z przestojami spowodowanymi awarią itp. Dobry agent ubezpieczeniowy pozwoli nam właściwie dobrać odpowiednie ubezpieczenie firmowe.

Ubezpieczenie OC przedsiębiorstwa

W przypadku niektórych działalności przedsiębiorca będzie musiał wykupić ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej. Mówiąc najprościej, jest to ubezpieczenie na wypadek szkody wyrządzonej innej osobie lub firmie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. I tak np. jeśli elektryk lub stolarz wykupi ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej, to gdy wykonuje swoją pracę u klienta i przez nieuwagę zniszczy np. podłogę, wybije szybę w oknie, to ubezpieczenie pokryje koszty naprawienia tej szkody.

Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej lekarza może chronić przed skutkami błędów zawodowych. Podobnie jak ubezpieczenie OC księgowych, które gwarantuje wypłatę odszkodowania jeśli przedsiębiorca, dla którego księgowy pracował, doznał szkody spowodowanej przez błąd księgowego.

Weźmy jeszcze jeden przykład. Wyobraźmy sobie operatora kamery i fotografa, którzy utrwalają przebieg ważnej rodzinnej uroczystości, np. ślubu swoich klientów. Podczas nagrania jeden z nich strąca wazon z kwiatami, który upada na suknię panny młodej. Strój się przedziera. Naprawa sukni kosztuje kilka tysięcy złotych. Gdy fotograf z kamerzystą mają OC, w takiej sytuacji odszkodowanie wypłaci firma ubezpieczeniowa.

Co warto ubezpieczyć w firmie?

Prócz obowiązkowego dla wielu profesji ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, na rynku znaleźć można wiele innych ubezpieczeń przeznaczonych dla przedsiębiorców. Można sobie samodzielnie wykupić ubezpieczenie OC działalności, można – jak już wspomnieliśmy – zabezpieczyć majątek firmy. Ubezpieczeniem można też objąć towar w transporcie, czy awarię sprzętu.

Ponieważ o ubezpieczeniach najlepiej opowiadać przykładami, wyobraźmy sobie, że przedsiębiorca prowadzi sklep spożywczy. Znajdują się w nim 4 lodówki i dwie zamrażarki. W nocy, na skutek awarii prądu, zgromadzone w urządzeniach produkty rozpuszczają się. Straty są duże. Jednak ubezpieczenie pozwala kupić nowy towar i praktycznie nie odczuć szkody.

Przedsiębiorcy mogą też ubezpieczyć swoje życie. To ważna zarówno w sytuacji, gdy prowadzą jednoosobową firmę, jak i gdy są wspólnikami np. spółki z o.o. W razie ich śmierci lub poważnego wypadku, upoważnione do odbioru odszkodowania osoby mają środki, by zachować płynność działania biznesu.

Jak przekonują agenci ubezpieczeniowi, ubezpieczyć można się od wszystkiego. Jeśli jednak ryzyko wystąpienia określonej szkody jest w danej działalności duże, składka ubezpieczeniowa będzie sporo wyższa. Decydując się na ubezpieczenie, warto przeanalizować jaki poziom ryzyka jesteśmy w stanie przyjąć i co, w razie szkody, naprawić z własnej kieszeni, a kiedy poprosić o pomoc ubezpieczyciela. 

Co to jest wolny zawód? Definicja i lista wolnych zawodów w Polsce

0
wolny zawód

W potocznym rozumieniu osoba wykonująca wolny zawód to ta, która swoje obowiązki zawodowe wykonuje na własny rachunek, bez umowy o pracę i bez szefa, samodzielnie zdobywając zlecenia na usługi. Mówiąc wprost – przedstawiciele wolnych zawodów to ci, którzy pracują na samozatrudnieniu. Jednak pojęcie wolnego zawodu związane jest z nierozłącznie z ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Lista wolnych zawodów

Lista aktywności, które można zaliczyć do wolnego zawodu, są wymienione w ustawie o podatku ryczałtowym. I tak, wolny zawód prowadzą:

  •  lekarze,
  • lekarze dentyści,
  •  lekarze weterynarii,
  •  technicy dentystyczni,
  • felczerzy,
  • położne,
  • pielęgniarki,
  • psychologowie,
  • fizjoterapeuci,
  • tłumacze,
  • adwokaci,
  • notariusze,
  • radcowie prawni,
  • architekci,
  • inżynierowie budownictwa,
  • rzeczoznawcy budowlani,
  • biegli rewidenci,
  • księgowi,
  • agenci ubezpieczeniowi,
  • brokerzy ubezpieczeniowi,
  • doradcy podatkowi,
  • doradcy restrukturyzacyjni,
  • maklerzy papierów wartościowych,
  • doradcy inwestycyjni,
  • agenci firm inwestycyjnych,
  • rzecznicy patentowi,
  • nauczycieli w zakresie świadczenia usług edukacyjnych polegających na udzielaniu lekcji na godziny.

Potoczne rozumienie wolnego zawodu odnosi się też np. do artystów. Na próżno jednak szukać w przepisach udowodnienia tej tezy. Dlaczego? Bo uważa się, że artyści mogą pracować zarówno na etacie, jak i na umowie o dzieło albo też prowadząc własną działalność gospodarczą.

Kto wykonuje wolne zawody w świetle przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym

Pod względem podatkowym osoby wykonujące wolne zawody rozliczają się tak samo jak ci, którzy prowadzą działalność gospodarczą. Dla wolnych zawodów jest np. rozliczenie ryczałtem. Prowadzenie wolnego zawodu ogranicza jednak możliwość skorzystania z preferencyjnych składek ZUS w ramach tzw. Małego ZUS-u PlusNie będzie można w ten sposób rozliczać składek jeśli w poprzednim roku osoba wykonywała działalność jako:

  • twórca, artysta,
  • osoba wykonująca wolny zawód,
  • wspólnik spółki jawnej, komandytowej, partnerskiej albo jednoosobowej spółki z o.o.,
  • osoba prowadząca publiczną lub niepubliczną szkołę, inną formę wychowania przedszkolnego, placówkę lub ich zespół.

Specyfiką wolnego zawodu jest to, że przedstawiciel takiego zawodu nie jest związany z jedną instytucją, dla której świadczy pracę. Robi to dla wielu podmiotów. Poza tym wolny zawodów opiera się na tym, że wymaga pogłębionej wiedzy z konkretnej dziedziny i co za tym idzie, pracujący w ten sposób ponosi za to samodzielną odpowiedzialność.

Podsumowując: wykonywanie wolnego zawodu to praca, która nie jest wykonywana w ramach etatu, czy umowy zlecenia i zwykle prowadzona jest dla wielu podmiotów. Prawo wyraźnie nie określa, kto jest przedstawicielem wolnego zawodu. Jedynie ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym wskazuje takie pojęcie.

Przeczytaj więcej o rozliczaniu podatku.

Kto to jest mały przedsiębiorca? Dlaczego warto to ustalić? Definicja małego, mikro i średniego przedsiębiorcy wg. prawa przedsiębiorców

0
mały przedsiębiorca

W zależności od wielkości firmy, przedsiębiorca ma różne zobowiązania. Ma też prawa do różnych dotacji. Kim jest mały przedsiębiorca i o jakie dotacje może się starać? Poznaj także definicje mikro i średniego przedsiębiorcy.

Kim jest mikroprzedsiębiorca?

Mikroprzedsiębiorca, to przedsiębiorca, który w ciągu ostatnich dwóch lat obrotowych zatrudniał mniej niż 10 pracowników, a obrót netto był nie wyższy niż równowartość 2 mln euro albo gdy suma bilansu nie była wyższa niż równowartość 2 mln euro.

Czy wiesz, że…?

Każdy przedsiębiorca potrzebuje dobrego programu księgowego. Jeśli szukasz taniego, sprawdzonego rozwiązania, koniecznie wypróbuj Małą Księgowość!

Mały przedsiębiorca – definicja

Mówiąc o małym przedsiębiorcy, mamy na myśli takiego, który w co najmniej jednym roku z ostatnich dwóch zatrudniał nie więcej niż 50 pracowników. Jego średni roczny obrót nie przekroczył równowartości 10 milionów euro.

Średni przedsiębiorca

O średnim przedsiębiorcy mówimy wtedy gdy firma zatrudnia nie więcej niż 250 pracowników, a obrót nie przekracza równowartości 50 mln euro, lub gdy suma aktywów nie przekracza równowartości 43 milionów euro.

Dlaczego określenie statusu przedsiębiorcy jest ważne?

Takie rozróżnienie przedsiębiorców ma określone skutki. Chociażby związane z łatwiejszym dochodzeniem roszczeń. Wystarczy przypomnieć o przepisach, które regulują płatności w transakcjach handlowych, a także te dotyczące nieuczciwej konkurencji.

Jeśli przedsiębiorcy przysługuje jeden z tych statusów (nie jest dużym przedsiębiorcą) to prawo daje mu możliwość skrócenia terminów zapłaty, podwyższenia wysokości odsetek ustawowych. Mało tego. Duże firmy, które generują największe zatory płatnicze, mogą być ścigane przez prezesa UOKiK. Dodatkowo w przypadku windykacji przy wyższych kwotach małe firmy mogą od tych dużych (zalegających z płatnościami) żądać wyższych niż zwykle rekompensat.

CZYTAJ TAKŻE:

  1. Kim jest przedsiębiorca w 2023 roku? Poznaj małych, średnich i dużych przedsiębiorców
  2. Jakie są dotacje na otwarcie firmy w 2023 roku?
  3. Samodzielne prowadzenie księgowości – dlaczego warto?
  4. Najlepszy program do prowadzenia księgowości

Jakie dotacje dla mikrofirm?

Rozróżnienie przedsiębiorców ze względu na wielkość firmy ma też znaczenie przy uzyskiwaniu dotacji. Właściciele mikro, małych i średnich firm mają do wyboru szereg programów, w ramach których mogą ubiegać się o dotacje unijne na rozwój. Fundusze są dostępne w ramach programów ogólnopolskich, ale i lokalnych.

Podstawową dotacją jest ta udzielana na uruchomienie działalności gospodarczej. Środki na start, choć nie są duże, zawsze pomogą ruszyć małemu przedsiębiorcy. Takie dotacje są bezzwrotne i przeznaczone przede wszystkim dla bezrobotnych.

Dofinansowanie to nawet 40 tysięcy złotych. Na jej spożytkowanie mikroprzedsiębiorca ma 12 miesięcy. Inną formą wsparcia są dotacje unijne na innowacje. W tym przypadku unijne dotacje trafiają do firm, które współpracują z jednostkami badawczymi albo samodzielnie wdrażają innowacyjne produkty lub usługi.

Pieniądze w ramach tego wsparcia można przeznaczyć na innowacyjne projekty badawcze, albo wdrożenie nowych technologii opracowanych w wyniku działalności B+R. Dostępne są też dotacje na inwestycje ekologiczne. Ich celem jest zmniejszenie wykorzystywania nieodnawialnych zasobów. Pieniądze można przeznaczyć np. na  termomodernizację budynków firmowych czy wytwarzanie energii ze źródeł odnawialnych.

Informacje o dotacjach – gdzie szukać?

Dotacje na rozwój firmy można znaleźć na stronie funduszy europejskich, w wyszukiwarce dotacji, a także na stronach PARP (Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości).

Program księgowy dla małego przedsiębiorcy

W programie księgowym Mała Księgowość Rzeczpospolitej możesz wystawiać faktury i dokumenty JPK, prowadzić Księgę Przychodów i Rozchodów, lub ewidencję przychodów i VAT. Znajdziesz w nim wszystkie funkcje niezbędne do płynnego prowadzenia księgowości firmy, niezależnie od tego, czy rozliczasz się według skali, liniowo, ryczałtem, czy też kartą podatkową. Wszystkiego o Małej Księgowości dowiesz się na mk.rp.pl.

Jak przebiega likwidacja spółki? Przepisy kodeksu spółek handlowych

0
likwidacja

 Spółki nie da się „ot tak” zamknąć. Żeby nastąpiło definitywne zakończenie działalności spółki, potrzebna jest procedura jej likwidacji. To, jak wygląda likwidacja spółki, zależy przede wszystkim od rodzaju spółki. W naszym artykule przedstawiamy postępowania likwidacyjne dla spółki z o.o., partnerskiej i cywilnej.

Likwidacja spółki handlowej

Likwidacja spółki handlowej to proces, który kończy się wykreśleniem spółki z rejestru sądowego. Spółka cywilna rozwiązywana jest trochę inaczej. Przede wszystkim dlatego, że spółki cywilnej nie rejestruje się w KRS. Niezależnie jednak od rodzaju spółki, podczas jej likwidacji trzeba wykonać kilka takich samych czynności. Chodzi tu np. o proces zaspokojenia wierzycieli.

Czy wiesz, że…

Pieczęć kwalifikowana to niezastąpione narzędzie, w które powinna wyposażyć się każda spółka?

Kupuję najtaniej na pieczeckwalifikowana.pl!

Działanie spółki w czasie likwidacji

Otwarcie likwidacji rozpoczyna proces likwidacji. Oznacza to, że do czasu zakończeniu całego procesu, spółka zachowuje osobowość prawną. Do nazwy firmy dodaje się oznaczenie „w likwidacji”. Najczęściej likwidatorami spółki są wspólnicy. Likwidatorzy muszą wezwać wierzycieli do tego, by ci spróbowali odzyskać swoje wierzytelności w ciągu trzech miesięcy od chwili ogłoszenia likwidacji.

Likwidacja spółki krok po kroku

Pierwszym krokiem do likwidacji spółki jest podjęcie przez wspólników uchwały o rozwiązaniu spółki. To w spółkach osobowych (np. spółce cywilnej). W przypadku spółek kapitałowych uchwałę o rozwiązaniu spółki podejmuje zgromadzenie wspólników lub walne zgromadzenie. W spółce komandytowo-akcyjnej niezbędna jest zgoda także wszystkich komplementariuszy.

Kolejny krok to zgłoszenie likwidacji do sądu rejonowego. W zgłoszeniu informuje się sąd o otwarciu likwidacji, a także o tym jak będzie wyglądać reprezentacja spółki w czasie likwidacji. Przekazuje się też dane likwidatorów (imiona, nazwiska i adresy). Ostatnim elementem jest sporządzenie bilansu otwarcia likwidacji. 

Bilans otwarcia likwidacji to dokument, który tworzą likwidatorzy w dniu otwarcia likwidacji. Zawiera wszystkie składniki aktywów i ich realną wartość. Jeśli likwidacja trwać będzie dłużej niż rok, to trzeba przygotować roczne sprawozdanie finansowe. 

Trzecim krokiem jest zakończenie bieżących interesów. Upłynnia się majątek spółki, wypełnia zobowiązania, zbywa nieruchomości. Na koniec następuje wykreślenie spółki z rejestru. Dokument wykreślenia składa się razem z bilansem albo sprawozdaniem. Likwidatorzy składają oświadczenie o zakończeniu likwidacji, a także o tym, że wobec spółki nie toczą się żadne postępowania. Podsumowaniem likwidacji jest bilans zamknięcia likwidacji.

Likwidacja spółki z o.o.

Jeśli likwidacji podlega spółka z o.o., to nie można wypłacać wspólnikom żadnych zysków. Nie można też dzielić majątku. Trzeba bowiem przede wszystkim zapłacić wszelkie zobowiązania. Możliwość podzielenia majątku pojawia się dopiero po sześciu miesiącach od poinformowania wierzycieli o zgłoszeniu do wypłaty wierzytelności.

Podczas likwidacji spółki z o.o. wszystkie dokumenty muszą być przechowywane u osoby wskazanej w umowie spółki lub uchwale wspólników. Taką osobę może też wskazać sąd.

Likwidacja spółki partnerskiej

Specyficzna sytuacja zachodzi w przypadku spółki partnerskiej. Tutaj do likwidacji może dojść również wtedy gdy wszyscy partnerzy utracą prawo wykonywania zawodu.

Rozwiązanie spółki cywilnej – tu nie jest konieczna likwidacja

W przeciwieństwie do spółek handlowych spółka cywilna nie jest wpisana do KRS, zatem nie trzeba jej wypisywać. Rozwiązanie spółki cywilnej następuje poprzez ogłoszenie upadłości przez przynajmniej jednego ze wspólników, albo jednego gdy wspólników jest dwóch.

Drugim przypadkiem jest ogłoszenie upadłości. W tym przypadku podstawowym zadaniem jest spłacenie wierzycieli, upłynnienie majątku i zwrócenie wspólnikom ich wkładów majątkowych. Likwidując spółkę cywilną, trzeba przygotować spis z natury dla celów VAT.

W urzędzie skarbowym składa się VAT-Z (informację o zaprzestaniu działalności opodatkowanej) i NIP-2, który jest formularzem aktualizacyjnym. Odpowiednią informację wysyłamy też do CEIDG, składając wniosek o likwidację. Taki wniosek o zmiany w ewidencji składa każdy ze wspólników.

Jeśli jeden ze wspólników w dalszym ciągu chce kontynuować prowadzenie spółki cywilnej, należy dokonać aktualizacji w Centralnej Ewidencji i Działalności Gospodarczej na wniosku CEIDG-1 przez każdego ze wspólników.

Likwidacja spółki, a także upadłość nie powoduje, że umowy o pracę automatycznie wygadają. Pracodawca sam musi je rozwiązać.

Ile kosztuje likwidacja?

Koszty formalne likwidacji nie są zawsze jednakowe. Wniosek o wykreślenie podmiotu z rejestru to stała opłata sądowa w wysokości 300 zł. Do tego koszt ogłoszenia w „Monitorze Sądowym i Gospodarczym” to koszt 100 zł. Spółka handlowa zostaje rozwiązana już po przeprowadzeniu likwidacji, czyli dopiero w momencie wykreślenia z rejestru.

Pieczęć kwalifikowana – wygodne rozwiązanie dla Twojej firmy

Pieczęć kwalifikowana to usługa zaufania przeznaczona dla osób prawnych. Za jej pomocą potwierdzisz, że dokument jest autentyczny i nie został naruszony. To niezawodne narzędzie w kontaktach z kontrahentami i wewnętrznych działaniach firmy. Pieczęć elektroniczną pochodząca od kwalifikowanego dostawcy zaufania kupisz na pieczeckwalifikowana.pl. Jest absolutnie niezbędna, jeśli chcesz wygodnie korzystać z KSeF.

Kim jest kontrahent? Jak sprawdzić wiarygodność partnera biznesowego?

0
kontrahent

Jedną z najtrudniejszych sytuacji, w jakiej może znaleźć się przedsiębiorstwo, to nawiązanie relacji z kontrahentem, który zmaga się z niewypłacalnością albo z innych powodów nie reguluje należności. Żeby się przed nią uchronić, zawsze warto zweryfikować wiarygodność naszego kontrahenta.

Kim jest kontrahent?

Definicja kontrahenta nie jest bardzo trudna do określenia. Przede wszystkim dlatego, że według definicji kontrahent jest osobą fizyczną lub prawną, która jest stroną umowy. Inaczej rzecz ujmując, kontrahent to druga strona umowy biznesowej. Może nią być przedsiębiorca lub firma (gdy mamy do czynienia z podmiotem o większej skali działania).

Jeśli więc produkujesz soki owocowe, to kontrahentem będą głównie hurtownie spożywcze, duże korporacje, które chcą zamawiać zdrowe napoje dla pracowników. Definicyjnie kontrahent nie zawsze oznacza partnera biznesowego, z którym łączy nas umowa na długie miesiące. Może nim być nawet jednorazowy klient, dostawca towaru, odbiorca naszych usług, czy każda inna osoba lub podmiot, z którym wchodzimy w umowę.

Kontrahent w przepisach prawa

W przypadku długoterminowej współpracy kontrahenci spisują ze sobą umowy, które określają zasady, na jakich opiera się współdziałanie. Umowa z kontrahentem określa też prawa i obowiązki stron. Dobrze przygotowana umowa z kontrahentem powinna zawierać:

  • dane obu firm;
  • informacje o przedmiocie umowy, dokładny opis z podaniem dat wykonania usługi czy dostarczenia towaru;
  • zakres współpracy i zasady, na jakich się ona odbywa;
  • osoby kontaktowe w obu firmach;
  • daty: zawarcia umowy, realizacji i daty płatności;
  • wysokość wynagrodzenia lub zasady rozliczania i daty płatności.

Do umowy warto też wpisać konsekwencje, które grożą obu stronom jeśli nie będą się stosować do jej zapisów.

Jak sprawdzić wiarygodność kontrahenta?

Umowa o współpracy z kontrahentem jest często jednym z ważniejszych kroków we wzajemnym działaniu. Zanim jednak zdecydujemy się na kooperację z partnerem biznesowym, warto sprawdzić wiarygodność drugiej strony. Wszystko dlatego, że w biznesie chodzi o pieniądze, a co za tym idzie każda transakcja to ryzyko finansowe. Oczywiście najmniejsze ryzyko pojawi się w momencie, gdy towar lub usługa rozliczana jest od razu po dostarczeniu. Coraz częściej jednak w biznesie stosuje się różne modele z odroczonym terminem płatności: kredyt kupiecki, faktoring itd.

Zanim więc zaczniemy działać z nowym partnerem biznesowym, należy sprawdzić kontrahenta pod kątem jego wiarygodności. Jeśli wystawiamy fakturę, zawsze sprawdzaj, czy dane, które wpisujesz ma dokumencie, pokrywają się z rzeczywistością, czy są zgodne z zapisem w Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej albo w Krajowym Rejestrze Sądowym. Sprawdź też, czy osoba, która podpisuje zamówienie, jest uprawiona do reprezentowania firmy. Skontroluj też dane w rejestrze REGON, czy na tzw. Białej Liście, czyli rejestrze płatników VAT.

Warto też zajrzeć do baz dłużników, takich jak Krajowy Rejestr Długów, czy inne bazy informacji gospodarczych. Zawsze lepiej upewnić się, czy osoba, z którą chcemy zawrzeć umowę, jest wypłacalna. W przypadku bardzo dużego zlecenia można nawet zlecić profesjonalnej firmie przeprowadzenie wywiadu gospodarczego.

Jednak jednym z najskuteczniejszych sposobów, szczególnie w przypadku nowych klientów, jest skłanianie ich do płatności z góry lub do wpłacania wysokich zaliczek. To pokaże nam, czy ktoś nie tylko ma majątek, ale i płynność finansową. Na bieżąco trzeba też kontrolować stan płatności faktur. Co z tego, że zabezpieczymy się, sprawdzając kontrahenta na początku naszej współpracy, jak nie będziemy w stanie sprawdzić stanu bieżących płatności.

Czym jest pełna księgowość? Dla kogo jest obowiązkowa, a kto może stosować księgowość uproszczoną?

0
pełna księgowość

Niezależnie od tego, jaką firmę posiada przedsiębiorca, musi on prowadzić ewidencję księgową. Zgodnie z przepisami może być to księgowość uproszczona (Księga Przychodów i Rozchodów, ryczałt ewidencjonowany, karta podatkowa) lub pełna. W naszym tekście wyjaśniamy, czym jest pełna księgowość. Kto musi ją prowadzić i od jakiej kwoty się to robi? Czym pełna księgowość różni się od uproszczonej?

Pełna księgowość – na czym polega?

Pełna księgowość to najbardziej zaawansowana forma ewidencji rachunkowej. Polega ona na tym, że wszystkie zdarzenia – w tym także operacje magazynowe, przelew wynagrodzenia czy zapłata zaległej należności handlowej przez kontrahenta itp. – ewidencjonuje się na specjalnie wydzielonych w tym celu kontach.

Tak rozumiana pełna księgowość, która opiera się na prowadzeniu kont, pozwala na sporządzenie sprawozdania finansowego, w tym m.in.: bilansu, rachunku zysków i strat, rachunku przepływów pieniężnych.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Pełna księgowość a księgowość uproszczona

Podczas gdy np. w KPiR koszty dzielone są na:

  • wartość zakupionych towarów i materiałów
  • koszty uboczne zakupu,
  • koszty wynagrodzeń,
  • pozostałe koszty,
  • wydatki na działalność B+R,

to pełna ewidencja księgowa jest znacznie bardziej rozbudowana. Na osobnych kontach księguje się np. koszty zużycia energii elektrycznej, opłaty za czynsz, usługi księgowe itp., składki ZUS, pensje, odpisy amortyzacyjne itp.

Warto wiedzieć – czym charakteryzuje się księgowość uproszczona?

W ramach uproszczonej rachunkowości przedsiębiorca ma do wyboru aż trzy dostępne warianty – są one następujące:

Każdy z wyżej wymienionych wariantów ma swoją specyfikę. A jakie są cechy wspólne? Jedną z nich jest brak konieczności dokonywania podwójnego zapisu.

Pełna księgowość – co się na nią składa?

Pełna księgowość to skomplikowany system ewidencji rachunkowej, na który składają się następujące elementy:

  • dziennik – jest to zestawienie zawierające informacje na temat wszystkich zdarzeń gospodarczych z danego okresu sprawozdawczego. Zdarzenia te są zapisane w porządku chronologicznym;
  • księga główna – są tu zbierane zapisy z kont syntetycznych bilansu oraz rachunku zysków i strat (mogą być to np. konta księgowe zapasów);
  • księga pomocnicza – są to konta analityczne, które „uszczegóławiają” zapisy kont syntetycznych (np. podkonta dla kont poszczególnych dostawców, podczas gdy kontem syntetycznym jest konto „rozrachunki z odbiorcami”).

Oprócz tego ważne są również zestawienia obrotów i sald, a także inwentarz – rejestr, który zawiera informacje na temat stanu majątku (aktywów) oraz źródeł jego finansowania (pasywów).
Wszystkie te czynności można wykonywać przy pomocy programów księgowych, takich jak Mała Księgowość Rzeczpospolitej.

Pełna księgowość – kto ma obowiązek prowadzenia pełnych ksiąg rachunkowych?

Jeśli chodzi o obowiązek prowadzenia pełnej księgowości, to są nim objęte przedsiębiorstwa, wobec których stosuje się zapisy wspomnianej już ustawy o rachunkowości. O tym, jakie są to podmioty, mówi nam art. 2 u. 1. Poniżej przedstawiamy jego fragmenty. Sam artykuł jest bardzo obszerny, ale dużą część jego zapisów reguluje kwestie, które nie dotyczą typowych przedsiębiorców, lecz np. instytucji finansowych:

„Przepisy ustawy o rachunkowości, zwanej dalej „ustawą”, stosuje się […] do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

1) spółek handlowych […] spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego;

2) osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz przedsiębiorstw w spadku […] – (jeśli spełnione zostanie kryterium przychodowe – więcej informacji na temat znajdziesz w dalszej części tekstu);

2a) przedsiębiorstw w spadku działających zgodnie z ustawą […] o zarządzie sukcesyjnym […], jeżeli na dzień poprzedzający dzień otwarcia spadku prowadzone były księgi rachunkowe;

3) jednostek organizacyjnych działających na podstawie Prawa bankowego, przepisów o obrocie papierami wartościowymi, […] świadczeniu usług finansowania społecznościowego dla przedsięwzięć gospodarczych, […] funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, […] przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej […];

4) gmin, powiatów, województw i ich związków, a także:

a) państwowych, gminnych, powiatowych i wojewódzkich jednostek budżetowych,

b) gminnych, powiatowych i wojewódzkich zakładów budżetowych;

c) (uchylona)

[…]”.

Jeśli chodzi o wyżej wymienione grupy podmiotów, to w ich przypadku prowadzenie pełnej ewidencji księgowej jest obowiązkowe. Nie ma zatem właściwie żadnej prawnej możliwości, by móc uchylić się od tego obowiązku.
Mała Księgowość Rzeczpospolitej

Pełna księgowość – od jakiej kwoty jest obowiązkowa?

W art. 2 ust. 1 wymieniono te podmioty, które muszą prowadzić pełną księgowość. Nie ma przy tym znaczenia, jaki jest poziom osiąganych przez nich przychodów. Wskazaliśmy również wyjątek od tej reguły – jest to punkt 2 (możesz wrócić do pogrubionego fragmentu z ustawy o rachunkowości, jeśli chcesz się o tym przekonać).

Podmioty te zobowiązane są do prowadzenia ksiąg rachunkowych pełnych w sytuacji, gdy osiągnięte przez nich przychody (a konkretnie – „przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych”) przekroczyły w poprzednim roku obrotowym dwa miliony euro w przeliczeniu na polskie złote.

Warto wiedzieć – limit przychodowy dotyczący prowadzenia pełnej księgowości. W jaki sposób przelicza się wartości w walutach obcych na PLN?

Limit dwóch milionów euro, o którym mowa jest w ustawie o rachunkowości, jest przeliczany na PLN według kursu z pierwszego dnia roboczego października roku, dla którego ustala się te przychody.

Przykładowo, limit za 2023 rok wynosi 9 654 400 złotych. Jest on liczony jako: 2 000 000 euro × 4,8272.

A co w sytuacji, gdy przychody prowadzonej działalności nie przekraczają tego ustawowego limitu? Cóż, prowadzenie pełnej księgowości wciąż jest wówczas możliwe, choć nie ma obowiązku, by rozliczać się w ten sposób. Praktyka pokazuje, że część przedsiębiorców się na to godzi. Choć jest to rozwiązanie bardziej czasochłonne (i kosztowne, jeśli prowadzenie księgowości zostało przekazane specjalistom z zewnętrznego biura rachunkowego), to pełne księgi – jak już wspomnieliśmy – pozwala na lepsze poznanie kondycji finansowej danego przedsiębiorstwa.

Przeczytaj więcej w kategorii Biuro rachunkowe.

Mała Księgowość – prosty program do księgowości

Mała Księgowość Rzeczpospolitej to prosty w obsłudze program dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy oraz osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą.
Umożliwia sprawne wprowadzanie danych księgowych, rozliczenia podatku dochodowego, prowadzenie ewidencji oraz bezpieczne przechowywanie wszystkich dokumentów.

Dlaczego warto wybrać Małą Księgowość Rzeczpospolitej?

  • Rzetelna firma – na rynku od 2002 roku
    • Zaufało nam ponad 60 000 przedsiębiorców
    • Do obsługi programu nie potrzebujesz internetu
    • Cena od 149 złotych brutto za rok – to mniej niż 13 zł/mies
    • Program rekomendowany przez dziennik Rzeczpospolita

Jak powinny być prowadzone księgi rachunkowe w pełnej księgowości?

0
księgi rachunkowe

Część przedsiębiorców jest zobowiązana – zgodnie z zapisami ustawy z dn. 29 września 1994 roku o rachunkowości – do prowadzenia pełnych ksiąg rachunkowych. Ten typ ewidencji rachunkowej pozwala szczegółowo zapoznać się z kondycją finansową danego przedsiębiorstwa.

Trzeba jednak pamiętać o drugiej stronie medalu – otóż, takie księgi rachunkowe muszą być prowadzone w odpowiedni sposób. Jak powinny być prowadzone księgi rachunkowe?

Odpowiedź na to pytanie znajdziecie w naszym tekście. Miłej lektury!

Czym są księgi rachunkowe?

Pełne księgi rachunkowe to najbardziej zaawansowany system ewidencji rachunkowej. Opiera się on o ZPK, czyli Zakładowy Plan Kont ustalony na etapie wdrażania pełnych ksiąg zbiór kont.

Przykładowo, na różnych kontach zapisuje się koszty dotyczące wynagrodzeń, odpisów amortyzacyjnych, usługi leasingu czy zapłaconych podatków i opłat lokalnych.

Warto wiedzieć – kto ma obowiązek prowadzenia pełnej księgowości?

Kwestie związane z pełną księgowością reguluje ustawa z dn. 29 września 1994 r. o rachunkowości. Zgodnie z zapisami tego aktu prawnego do pełnej księgowości zobligowane są m.in. następujące podmioty:

A co z osobami fizycznymi prowadzącymi biznes np. w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, spółki cywilnej czy spółki jawnej? W takiej sytuacji obowiązek powstaje w sytuacji, gdy przychody ze sprzedaży w poprzednim roku obrotowym przekroczyły równowartość 2 000 000 euro w walucie polskiej. W pozostałych przypadkach prowadzenie pełnych ksiąg rachunkowych nie jest zabronione, ale decyzja w tym zakresie zależy od samego przedsiębiorcy.

 

Konta księgowe, o które oparty jest cały system pełnych ksiąg rachunkowych, to konta syntetyczne – przykładem jest konto „Środki trwałe”.

Następnie, dzielą się one na konta analityczne – te ostatnio mają za zadanie „uszczegółowić” zapisy; przykładowo, na poziomie analitycznym „Środki trwałe” dzielą się na subkonta dotyczące poszczególnych składników majątku trwałego (tzn. konkretnych modeli samochodów, maszyn itp.).

Czy wiesz, że…?

Pieczęć kwalifikowaną w najniższej cenie znajdziesz na pieczeckwalifikowana.pl.

Z czego składają się księgi rachunkowe?

Prawidłowo prowadzone księgi rachunkowe składają się z 5 głównych elementów:

  • dziennik – w tym rejestrze zbierane są dane na temat WSZYSTKICH operacji gospodarczych, które w określonym czasie miały miejsce w danej jednostce (przedsiębiorstwie);
  • księga główna – na kontach księgi głównej znajdują się zapisy ze wspomnianych już wcześniej kont syntetycznych;
  • księga pomocnicza – odzwierciedla zapisy z kont analitycznych. Te prowadzone są np. w części dotyczącej: środków trwałych czy rozrachunków z odbiorcami, zobowiązaniami oraz pracownikami;
  • bilans próbny – zestawienie obrotów i sald kont księgi głównej i ksiąg pomocniczych sporządzany zazwyczaj na koniec miesiąca;
  • inwentarz – sporządzany przez firmy, które wcześniej nie prowadziły pełnej księgowości wykaz składników aktywów i pasywów przedsiębiorstwa.

Konta ksiąg pomocniczych służą jako uszczegółowienie i uzupełnienie zapisów z księgi głównej. Precyzując, konta pomocnicze prowadzone są dla rejestracji:

  • środków trwałych,
  • rozrachunków z kontrahentami,
  • rozrachunków z pracownikami,
  • operacji sprzedaży,
  • operacji zakupu,
  • kosztów i istotnych składników aktywów,
  • operacji gotówkowych.

Oprócz tego w skład ksiąg rachunkowych wchodzi również zestawienie obrotów i sald oraz inwentarz; ten ostatni to powstające na podstawie inwentaryzacji zestawienie, w którym ujmuje się poszczególne składniki majątku (aktywa) oraz źródła ich finansowania (pasywa).

Prowadzenie ksiąg rachunkowych – na czym polega prowadzenie księgowości?

To, w jaki sposób prowadzi się księgi rachunkowe, zostało określone we wspomnianej już przez nas ustawie o rachunkowości. Zgodnie z tym aktem prawnym księgi rachunkowe powinny być prowadzone w języku polskim oraz polskiej walucie (rzecz jasna, przedsiębiorca może zawierać transakcje np. w euro czy dolarze; takie transakcje są jednak przeliczane na polskiego złotego).

Co do zasady, księgowość prowadzi się w siedzibie danej jednostki i to tam przechowuje się dokumentację finansową. Oczywiście, możliwe jest powierzenie zadania w postaci prowadzenia ksiąg np. pracownikom zewnętrznego biura rachunkowego (trzeba będzie jednak poinformować o tym właściwy miejscowo urząd skarbowy).

Jakiekolwiek zapisy w księgach rachunkowych powinny być dokonywane wyłącznie na podstawie rzetelnych i prawidłowo sporządzonych dowodów księgowych – zazwyczaj są to faktury, ale oprócz tego wyróżnia się również rachunki czy dowody dokumentujące operacje z zakresu gospodarki magazynowej, listę płac itp. Niezależnie od tego, o jakim dokumencie księgowym jest mowa, powinien on zawierać między innymi następujące dane:

  • wiarygodne wskazanie stron danej transakcji handlowej/operacji gospodarczej;
  • data wystawienia dokumentu i/lub danej transakcji gospodarczej;
  • wartość dokonanej operacji gospodarczej. Przede wszystkim, powinna być ona wyrażona w kwocie pieniężnej, a jeśli dotyczy aktywów, które można wyrazić w jednostkach naturalnych (np. w sztukach) – ewidencja ilościowa również powinna się tam znaleźć;
  • opis przedmiotu transakcji – generalnie, powinien być on sporządzony w języku polskim. Dopuszcza się również opisy zagraniczne (w przypadku transakcji realizowanych przez podmioty zagraniczne). Tak czy inaczej, opisy te powinny być w pełni zrozumiałe dla osób postronnych.
Warto wiedzieć – co w sytuacji, gdy na dokumencie księgowym znajdzie się błąd?

To, w jaki sposób należy postępować z zawierającymi błędne zapisy dokumentami księgowymi, precyzuje ustawa o rachunkowości. Zgodnie z § 7, ust. 1 pkt. 3:

„Błędy w dowodach księgowych poprawiać można wyłącznie przez skreślenie niewłaściwie napisanego tekstu lub liczby, w sposób pozwalający odczytać tekst lub liczbę pierwotną, i wpisanie tekstu lub liczby właściwej. Poprawka tekstu lub liczby w dowodzie księgowym powinna być zaopatrzona w podpis, lub skrót podpisu osoby upoważnionej oraz datę dokonania poprawki”.

 

Pieczęć kwalifikowana – wygodne rozwiązanie dla Twojej firmy

Pieczęć kwalifikowana to usługa zaufania przeznaczona dla osób prawnych. Za jej pomocą potwierdzisz, że dokument jest autentyczny i nie został naruszony. To niezawodne narzędzie w kontaktach z kontrahentami i wewnętrznych działaniach firmy. Pieczęć elektroniczną pochodząca od kwalifikowanego dostawcy zaufania kupisz na pieczeckwalifikowana.pl. Jest absolutnie niezbędna, jeśli chcesz wygodnie korzystać z KSeF.

Przeczytaj więcej w kategorii Biuro rachunkowe.

Czym jest popyt? Jak interpretować krzywą popytu?

0
krzywa popytu

Popyt to jedno z podstawowych pojęć, jeśli chodzi o nauki ekonomiczne. Z zagadnieniem tym spotykają się studenci pierwszego roku ekonomii, finansów czy zarządzania. Czym jest krzywa popytu i w jaki sposób używać tej wiedzy w biznesie?

Postaramy się odpowiedzieć na to pytanie. Jeśli obawiasz się nudnej, akademickiej teorii, mamy dla Ciebie dobrą wiadomość – otrzymasz cenną dawkę wiedzy z zakresu ekonomii – nie tylko tej teoretycznej. Miłej lektury!

Czym jest krzywa popytu?

Aby móc zrozumieć, czym jest krzywa popytu, musisz wiedzieć, co to jest popyt. Pod tym pojęciem rozumie się w ekonomii ilość towarów, jakie konsumenci są gotowi kupić po danej cenie.

Według ogólnego podejścia popyt jest malejącą funkcją ceny, co – w pewnym uproszczeniu – oznacza, że wraz ze wzrostem ceny danego towaru lub usługi popyt na nie spada.

Warto wiedzieć – popyt nie zawsze spada wraz ze wzrostem ceny

Nieprzypadkowo napisaliśmy, że zmiany w wielkości popytu są ZWYKLE odwrotnie proporcjonalne w stosunku do ceny. Oczywiście, jak to w życiu bywa, od tego ogólnego prawa istnieje szereg wyjątków – nauki ekonomiczne również przewidują taką sytuację. Poniżej przedstawiamy przykładowe odstępstwa od normy:

  • paradoks Veblena – wraz ze wzrostem ceny obserwujemy wzrost popytu (zazwyczaj dotyczy to dóbr luksusowych);
  • paradoks spekulacyjny – ponieważ  konsumenci spodziewają się, że cena produktu w przyszłości wzrośnie (lub podaż spadnie), zaczynają oni kupować jego duże ilości, doprowadzając tym samym do stanu, który przewidywali. Taki stan można oznaczyć jako samospełniającą się przepowiednię. Rzecz jasna, odwrotnie wygląda sytuacja, jeśli rynek spodziewa się spadków cen/wzrostu podaży.

Tego, że prawa ekonomii działają również w życiu codziennym, dowodzi popyt na luksusowe zegarki (oraz ich ceny), a także dość kuriozalna sytuacja, z jaką w 2022 roku mieliśmy do czynienia na rynku cukrowym.

 

CZYTAJ TAKŻE: Marża a narzut – czym się różnią?

Jak interpretować krzywą popytu?

Zależność, zgodnie z którą popyt na towar lub usługę przyjmuje coraz niższe wartości wraz ze zmianą ceny produktu, jest w ekonomii określana jako prawo popytu. Jest to zarazem jedno z najbardziej podstawowych praw, jeśli chodzi o nauki ekonomiczne.

Podobnie jak wiele innych teorii, prawo popytu również jest odzwierciedlane za pomocą wykresu – w tym przypadku mówimy o tzw. krzywej popytu. Jej graficzna interpretacja jest przedstawiana w następujący sposób:

krzywa popytu

Co oznaczają poszczególne symbole zamieszczone na powyższym wykresie? Cóż, ich rozwinięcie nie jest szczególnie skomplikowane, ponieważ już do nich nawiązaliśmy. Symbol „P” na osi pionowej: to cena (z ang. price).

Na osi poziomej znajduje się „Q”,  czyli ilość (z ang. quantity).

Jak już wiesz, czym jest prawo popytu, czyli zależność popytu oraz ceny. Jest ona złożona z wielu punktów, które pokazują, że przy cenie na danym poziomie Q konsumenci są w stanie kupić ilość produktu wynoszącą Q.

Dzięki połączeniu tych punktów możemy stworzyć wykres, który pokazuje, w jaki sposób kształtuje się krzywa popytu.

Prawo malejącego popytu

Do krzywej, którą przed chwilą omówiliśmy, nawiązuje tzw. prawo malejącego popytu. Nie jest ono szczególnie skomplikowane i możemy opisać je w następujący sposób:

W sytuacji, gdy cena danego dobra wzrasta (przy założeniu, że wszystkie inne czynniki pozostają niezmienione – takie podejście określa się w naukach ekonomicznych jako tzw. klauzulę ceteris paribus), popyt na dane dobro ulega obniżeniu.

CZYTAJ TAKŻE: Jak wykorzystać konkurencję dla poprawy własnego biznesu?

Powód takiego stanu rzeczy jest bardzo prosty: jeśli konsumenci biorący udział w wymianie rynkowej mają dochody na takim samym poziomie i muszą ponosić również inne wydatki, drożejący towar staje się dla nich coraz mniej atrakcyjny. W efekcie dochodzi do zmniejszania zapotrzebowania na dany produkt.

Przesunięcie krzywej popytu – czynniki wpływające na wielkość popytu

Jednym z głównych czynników, które wpływają na poziom popytu na produkt, jest jego cena. Zależność ta, jak już wspomnieliśmy, jest odwrotna, co oznacza, że wzrostowi cen towarzyszy spadek popytu. Zmiana cen sprawia, że zaczynamy przesuwać się po krzywej popytu „w górę” – pokazujemy w ten sposób, że nabywana jest mniejsza ilość towarów.

Przesunięcie krzywej popytu rynkowego następuje w sytuacji, gdy na popyt oddziałują czynniki pozacenowe. W teorii wyróżnia się takie determinanty pozacenowe popytu jak między innymi:

  • gusty i preferencje klientów – łatwo możemy wyobrazić sobie, co stanie się z zapotrzebowaniem np. na stroje piłkarskie i akcesoria do gry w piłkę nożną w czasie, gdy zbliżają się zawody Euro;
  • zmiany cen dóbr komplementarnych (uzupełniających – może być to np. koło rowerowe i dętka) – im droższe stają się produkty komplementarne do towaru X, tym bardziej rośnie cena X;
  • zmiany cen dóbr substytucyjnych (zamienników – przykładowo, jest to margaryna zamiast masła) – im droższe stają się zamienniki dobra X, tym bardziej X tanieje;
  • poziom dochodów w społeczeństwie – wydaje się oczywiste, że wzrost zamożności całego społeczeństwa lub określonej grupy społecznej korzystnie przekłada się na popyt na towar X.

CZYTAJ TAKŻE: Recesja a kryzys – czym się różnią?

Po co nam wiedza o popycie i podaży?

Wydaje się, że odpowiedź na to pytanie może być tylko jedna: aby móc sprawnie kierować przedsiębiorstwem. Dzięki wiedzy na temat popytu – zarówno tej ogólnej, jak i bardziej szczegółowej, dotyczącej konkretnego towaru lub usługi – jesteśmy w stanie przygotować ofertę bardziej dostosowaną do potrzeb rynku.

Wiedza o popycie i podaży może okazać się przydatna podczas wprowadzania nowego produktu na rynek. Dobrą praktyką jest bowiem badanie reakcji konsumentów jeszcze dystrybucją produktów na rynku.

W takiej sytuacji można bowiem zbadać, jaka jest optymalna cena produktu oraz w jaki sposób zmieni się popyt, jeśli podniesiemy lub obniżymy jego ceną. W ten sposób jesteśmy w stanie zbadać tzw. elastyczność cenową popytu, która pokazuje nam, jak bardzo zmienia się zapotrzebowanie na dany towar pod wpływem wahań cen.

O innych zagadnieniach gospodarczych ważnych dla przedsiębiorcy przeczytasz w kategorii Działalność gospodarcza.

Kanały dystrybucji i ich rodzaje – jak wybrać najlepszy kanał sprzedaży?

0
kanały dystrybucji

Do tego, by osiągnąć sukces biznesowy, nie wystarczy jedynie zaoferować dobry produkt lub usługę. Rzecz jasna, jest to bardzo ważne… ale jednocześnie niewystarczające. Nieprzypadkowo guru marketingu – Philip Kotler – twierdzi, że działalność przedsiębiorstwa powinna opierać się aż na czterech filarach, co zostało określone jako tzw. marketingowe 4P (marketing mix):

  • produkt,
  • dystrybucja,
  • ceny,
  • promocja.

My zajmiemy się w naszym tekście drugim spośród tych elementów. Czym jest dystrybucja? Jakie są kanały dystrybucji? Jeśli chcesz poznać odpowiedzi na te pytania, nie zwlekaj – przeczytaj nasz tekst. Do dzieła

Na czym polega dystrybucja?

Dystrybucja, choć czasem niedoceniana w różnych refleksjach oraz dyskusjach dotyczących biznesu, odgrywa w rzeczywistości kluczową rolę w procesie sprzedaży. Polega ona na sprawnym dostarczaniu produktów lub usług do klientów. Dystrybucja to złożony system, który może w poszczególnych przedsiębiorstwach przybierać różne formy; tak czy inaczej, rozumiemy przez to zbiór działań, które organizuje się po to, by dostarczyć towar lub usługę od producenta do klienta.

Dystrybucja zaczyna się na etapie produkcji towaru, który od wytwórców często trafia do hurtowników, przechodzi przez różnych pośredników, aż w finalnym etapie trafia do odbiorcy. Różne kanały dystrybucji produktów i usług mają różne cechy, mogą być bezpośrednie, mogą być bardzo długie, mogą być kompletnie pozbawione fizycznego komponentu.

Czym jest kanał dystrybucji?

Zanim udzielimy odpowiedzi na pytanie: „jakie są kanały dystrybucji?”, warto poznać definicję tego zagadnienia. Przez kanał dystrybucji rozumie się taką formę:

  • prezentacji produktu,
  • dostarczania produktu do placówki handlowej,
  • obsługi klienta,

która pozwoli przedsiębiorcy maksymalizować poziom sprzedaży.

Rodzaje kanałów dystrybucji

Kanały dystrybucji dzielimy ze względu na:

  • liczbę pośredników na kanały bezpośrednie i kanały pośrednie;
  • liczbę szczebli pośrednich na kanały krótkie i długie;
  • liczbę podmiotów na tym samym szczeblu na kanały wąskie i kanały szerokie;
  • stopień złożoności kanału na proste i kompleksowe;
  • znaczenie kanału dla producenta na kanały podstawowe i pomocnicze;
  • prawo własności w stosunku do podmiotów tworzących kanał na własne i obce;
  • charakter powiązań między uczestnikami kanału na kanały konwencjonalne lub kanały zintegrowane pionowo – te dzielą się jeszcze na korporacyjne, kontraktowe oraz kanały administrowane.

Jak wybrać odpowiedni kanał dystrybucji dla swojego biznesu?

Wybór właściwego, dostosowanego do potrzeb danej firmy kanału dystrybucyjnego ma niebagatelne znaczenie dla sukcesu prowadzonego biznesu. Dzięki temu możliwe jest bowiem sprawne dotarcie do klientów, a także zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu i zapewnienie im wysokiej jakości obsługi. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że optymalizacja działań w zakresie dystrybucji to absolutne must have, by przedsiębiorca mógł odnieść sukces rynkowy.

Warto wiedzieć!Bez sprawnej, dostosowanej do potrzeb rynku dystrybucji nawet najlepszy produkt może nie dotrzeć do dużej liczby klientów.

Jakie są kanały dystrybucji? Wybór kanału dystrybucji

Jakie są rodzaje kanałów dystrybucji? W teorii można spotkać się z różnymi podziałami – my jednak zaprezentujemy taki, który znajduje swoje odzwierciedlenie w codziennej praktyce biznesowej. Zgodnie z takim podejściem wyróżnia się m.in. następujące kanały dystrybucji:

  • stacjonarne punkty, czyli po prostu lokale, w których konsumenci nabywają nasze towary. Takie stoiska mogą mieć postać samodzielnych powierzchni sklepowych w pasażach itp., jeśli zaś zależy Ci na oszczędności miejsca, można zastanowić się nad wynajmem miejsca pod „wyspę” w centrum handlowym. Taki model dystrybucyjny jest stosowany głównie przez firmy, które obsługują klientów detalicznych (model B2C, z ang. Business-to-Consumer);
  • hurtownie – z rozwiązania tego korzystają zwykle duże podmioty prowadzące sprzedaż w oparciu o model B2B (Business-to-Business, czyli sprzedawanie towarów innym przedsiębiorcom). Zasada w tym przypadku jest bardzo prosta: X producentów dostarcza duże partie towarów do hurtowni, która jest odwiedzana przez innych przedsiębiorców poszukujących danego produktu (rzecz jasna, hurtownia pobiera za takie pośrednictwo opłatę). Jeśli widzisz w lokalnym sklepie spożywczym popularne napoje lub chipsy, to wiedz, że właściciel sklepu najprawdopodobniej odwiedza hurtownię lub zamawia od niej towar;
  • sprzedaż wielkopowierzchniowa – jak sama nazwa wskazuje, sprzedaż odbywa się na terenie olbrzymich obiektów, które mają po kilka, czasem nawet kilkanaście tysięcy metrów kwadratowych. W oparciu o taki model są w stanie działać jedynie duże podmioty, w tym np. znane sieci sklepów budowlanych czy ogrodniczych. Z oferty mogą skorzystać zarówno klienci detaliczni, jak i firmowi;
  • call center – zespół, który poprzez kontakt telefoniczny lub internetowych zajmuje się bezpośrednią sprzedażą produktów, lub umawianiem klientów na spotkanie z doradcą. Po takie rozwiązanie chętnie sięgają np. banki czy inne instytucje finansowe;
  • franczyza – jest to obszerna grupa, w skład której wchodzą np. punkty działające na zasadzie franchisingu (franczyzą jest np. powszechnie znana sieć Żabka, w ramach której franczyzobiorcy zajmują się prowadzenie lokalnych sklepów, a prawa do logotypów itp. należą do franczyzodawcy);
  • sprzedaż typu door-to-door realizowana przez przedstawicieli handlowych (akwizytorów). Nie musimy chyba tłumaczyć Ci, jak to działa – zapewne niejeden raz do Twoich drzwi zapukał akwizytor oferujący umowę na usługi internetowe itp.;
  • wysyłka katalogów pocztą tradycyjną – coraz mniej popularne rozwiązanie w ostatnich latach;
  • marketing sieciowy (MLM) – takie rozwiązanie stosuje na przykład Avon. W ramach MLM sprzedawcy sami sprzedają produkty, ale także pozyskują nowych sprzedawców, otrzymując prowizje od każdej transakcji zrealizowanej przez „podopiecznego”;
  • postępowania przetargowe – z reguły dotyczy to usług publicznych;
  • uczestnictwo w targach oraz konferencjach branżowych – w ten sposób sprzedaje się np. usługi szkoleniowe.

Kanały komunikacji i sprzedaży w Internecie

Wyżej wymienione kanały dystrybucji to jeszcze nie wszystko – w XXI wieku coraz większą rolę odgrywają internetowe kanały dystrybucji. Ich popularność wydaje się oczywista, jeśli weźmiemy pod uwagę dynamiczny rozwój technologii cyfrowych. W ramach internetowych modeli dystrybucji rozróżniamy wiele różnych narzędzi, w tym np.:

  • sklep internetowy – z jego pomocą można sprzedawać własne towary lub – podobnie jak stacjonarne sklepy spożywcze czy hurtownie – pośredniczyć w sprzedaży produktów innych marek. Ciekawą odmianę w tej kategorii stanowi dropshipping, gdzie posiadacz sklepu internetowego nie posiada nawet magazynu i jedynie pośredniczy między klientem a faktycznym dystrybutorem;
  • webinary – filmy promocyjne oraz instruktażowe. Z takiego rozwiązania korzystają np. sklepy kosmetyczne, które podczas webinaru pokazują, jak działa dany specyfik;
  • afiliacja – pozyskiwanie klientów poprzez reklamy internetowe publikowane na innych portalach. Właściciel strony, na której umieszczana jest taka reklama, otrzymuje wcześniej ustaloną prowizję; może być ona naliczana np. za każde wysłane przez klienta zamówienie lub sfinalizowaną transakcję.

Wybór kanału sprzedaży – omnichannel

Oczywiście, proces dostarczania produktu do klienta mało kiedy jest tak nieskomplikowany, by można go było zamknąć w jednym kanale dystrybucji. Najczęściej dystrybucja produktów odbywa się za pomocą wielu kanałów. Taką formę dystrybucji nazywamy „omnichannel”.

O innych zagadnieniach logistycznych ważnych dla przedsiębiorcy przeczytasz w kategorii Działalność gospodarcza.

Czym są koszty rodzajowe? Jaki jest podział kosztów w układzie rodzajowym? Konta w zespole 4

0
koszty rodzajowe

Nie ma przedsiębiorstwa, które nie ponosi kosztów – są one niejako wpisane w działalność biznesową. Warto zastanowić się nie tylko nad tym, w jakim celu ponosi się koszty, ale w także nad sposobem, w jaki się je dzieli. Od wybranej metody podziału zależy bowiem to, czy sprawozdanie finansowe będzie rzetelnie przedstawiać informacje na temat kondycji finansowej przedsiębiorstwa.

Jednym z dopuszczalnych przez polskie przepisy (ustawa o rachunkowości) rozwiązań jest układ rodzajowy kosztów. Koszty rodzajowe umożliwiają przedstawienie sytuacji finansowej jednostki. Na czym polega układ kosztów rodzajowy?

Czym są koszty?

Zanim odpowiemy na pytanie, czym są koszty rodzajowe, poznajmy ogólną definicję kosztu działalności. Jest to o tyle proste, że definicję możemy znaleźć w ustawie z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości. A zatem, zajrzyjmy do przepisów – konkretnie, do art. 3, u. 1 pkt. 31:

„uprawdopodobnione zmniejszenia w okresie sprawozdawczym korzyści ekonomicznych, o wiarygodnie określonej wartości, w formie zmniejszenia wartości aktywów, albo zwiększenia wartości zobowiązań i rezerw, które doprowadzą do zmniejszenia kapitału własnego lub zwiększenia jego niedoboru w inny sposób niż wycofanie środków przez udziałowców, lub właścicieli”.

Tak rozumiane koszty to jedna z najważniejszych kategorii ekonomicznych/finansowych. Odnoszą się one do celowo ponoszonych przez przedsiębiorcę nakładów prowadzących do zużycia posiadanych maszyn, materiałów itp. Ponoszenie kosztów jest konieczne w celu:

  • utrzymania przedsiębiorstwa w jego obecnym stanie,
  • rozwoju prowadzonej działalności biznesowej.

Koszty w działalności gospodarczej ponosi się po to, by np. dokonać zakupu materiałów, towarów handlowych czy wyposażenia lokali firmowych, a także zapłaty wynagrodzeń pracowniczych czy spłaty kredytu bankowego.

Koszty księgowe ujmuje się na różne sposoby. Jednym z nich jest układ rodzajowy. Jaka sama nazwa wskazuje, według tego podejścia poszczególne zdarzenia księgowe dzieli się według rodzajów.

Praktyka biznesowa pokazuje, że koszty rodzajowe są chętnie stosowane w szczególności w mniejszych przedsiębiorstwach. Jest o tyle korzystne rozwiązanie, że można dość łatwo rozbudowywać utworzoną wcześniej strukturę o nowe pozycje, w zależności od tego, jakie są potrzeby danego przedsiębiorstwa w tym zakresie.

Koszty rodzajowe

Jeśli chodzi o koszty rodzajowe, są to koszty proste bieżącej działalności. Operacje gospodarcze dotyczące pozostałej działalności gospodarczej (np. koszt nabytych środków trwałych) nie wchodzą w zakres układu rodzajowego.

O kosztach rodzajowych mówimy, jeśli zdecydowaliśmy się na wariant porównawczy rachunku zysków i strat.

Gdzie są księgowane koszty rodzajowe?

Podobnie jak koszty zespołu piątego, koszty rodzajowe są zaliczane w poczet podstawowej działalności operacyjnej w porównawczym rachunku zysków i strat, a więc segmentu obejmującego codzienne funkcjonowanie przedsiębiorstwa. Następnie, segment podstawowej działalności operacyjnej zestawia się z pozostałą działalnością operacyjną oraz obszarem finansowym, tworząc – po odjęciu od przychodów osiągniętych w danym okresie – wynik finansowy firmy.

Podział kont w układzie rodzajowym kosztów – zakładowy plan kont

W układzie rodzajowym, jak sama jego nazwa wskazuje, księgujemy koszty według rodzaju. Wyróżnia się tutaj:

  • amortyzacje (konto 400) – odpisy amortyzacyjne (umorzeniowe), które pokazują stopień zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych;
  • zużycie materiałów i energii (konto 401) – koszty energii, zakupu materiałów, itp., które zostały poniesione w czasie procesu produkcyjnego;
  • usługi obce (konto 402) – koszty usług oraz robót. Zalicza się tu np. usługi remontowe, księgowe, transportowe, magazynowe, informatyczne, pocztowe czy bankowe;
  • podatki i opłaty (konto 403) – jak sama nazwa wskazuje, na tym koncie ujmuje się wszystkie koszty związane z zapłatą podatków i innymi wydatkami publicznoprawnymi (może być to np. VAT, podatki na rzecz miasta i gminy, a także opłaty skarbowe, sądowe lub notarialne);
  • wynagrodzenia (konto 404) – wynagrodzenia pracowników oraz osób zatrudnionych w ramach umów cywilnoprawnych (umowy zlecenia i o dzieło);
  • ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia (konto 405) – składki opłacone z tytułu umów zawartych z pracownikami oraz zleceniobiorcami (zalicza się tu m.in. składki emerytalne, rentowe, wypadkowe, składki na rzecz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, odpisy na ZFŚS itp.). Z kolei jeśli chodzi o świadczenia, można zaliczyć tu również środki na szkolenia pracowników czy ochronę ich zdrowia.

Pozostałe koszty rodzajowe

Pozostałe koszty rodzajowe, czyli konto 409 zawiera wszelkie koszty, które nie trafiają na wyżej wymieniona konta zespołu 4. Będą to na przykład:

  • koszty reklamy,
  • koszty z tytułu podróży służbowych,
  • ubezpieczenia majątkowe.

Co nie jest księgowane w zespole 4?

Jak już wspomnieliśmy, nie wszystkie rodzaje kosztów księgowych są ewidencjonowane na kontach zespołu czwartego. Jakich operacji księgowych nie zalicza się do tej grupy?

W zespole 4 nie są księgowane z kolei:

  • koszty sprzedanych usług oraz wyrobów gotowych,
  • koszty finansowe, w tym np. związane z inwestycjami w papiery wartościowe itp.,
  • pozostałe koszty operacyjne (zalicza się do nich np. zapłacone kary),
  • wartość sprzedanych towarów oraz materiałów w cenie zakupu lub nabycia.

W jaki sposób należy postępować z wyżej wymienionymi kosztami? Cóż, co do zasady są one ewidencjonowane w ramach zespołu 7.

Koszty rodzajowe a koszty operacyjne działalności

Część z kosztów rodzajowych zostałaby w innym przypadku uznana za koszty operacyjne. Wiele osób zastanawia się więc, czy koszty rodzajowe to koszty operacyjne? Nie, jednak ta dezorientacja jest zrozumiała. Jaka jest więc różnica? To bardzo proste, o kosztach rodzajowych mówimy w kontekście wariantu porównawczego rachunku zysków i strat.

Jeśli wybraliśmy wariant kalkulacyjny, w ewidencji kosztów będziemy wyróżniać m.in. koszty operacyjne. Wówczas księgowane byłyby na kontach zespołu 5. Ewidencjonowane są tak koszty na podstawie miejsca powstawania.

Przeczytaj więcej o rodzajach kosztów.