Strona główna Blog Strona 41

Co się dzieje z jednoosobową działalnością gospodarczą w przypadku śmierci przedsiębiorcy?

0
jednoosobowa działalność gospodarcza a śmierć przedsiębiorcy

Prowadzenie działalności gospodarczej po śmierci przedsiębiorcy jest możliwe, jednak należy dopilnować, żeby nie było przestoju groźnego dla biznesu. Sprawdzamy, jak uniknąć konieczności likwidacji działalności, uratować umowy przed wygaśnięciem oraz zachować zezwolenia, licencje i koncesje posiadane przez zmarłego.

Jednoosobowa działalność gospodarcza a śmierć przedsiębiorcy – co dzieje się z firmą?

Firma po śmierci przedsiębiorcy prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą może zachować ciągłość i działać nadal, do czasu uregulowania formalności spadkowych. Kontynuację działalności reguluje ustawa o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej.

Co zrobić, żeby firma nie przestała działać po śmierci właściciela?

Śmierć przedsiębiorcy prowadzącego JDG może spowodować likwidację firmy. Zapobiega temu powołanie zarządcy sukcesyjnego.

Zarząd sukcesyjny to forma tymczasowego kierowania przedsiębiorstwem, która trwa do czasu załatwienia formalności spadkowych (choć nie dłużej niż 2 lata lub 5 lat w wyjątkowych sytuacjach).

Dzięki ustanowieniu zarządu sukcesyjnego firma funkcjonuje po śmierci właściciela, zachowa dostęp do numeru NIP oraz do kont bankowych, a umowy i zezwolenia nadal będą obowiązywały.

Zarządca działa w zastępstwie zmarłego przedsiębiorcy:

  • posługuje się firmą zmarłego przedsiębiorcy, z dodatkowym oznaczeniem „w spadku”;
  • zarządza bieżącymi sprawami przedsiębiorstwa;
  • wykonuje wszystkie czynności zwykłego zarządu samodzielnie, natomiast czynności przekraczające zwykły zarząd wymagają zgody spadkobierców.

Zarządca sukcesyjny m.in.: 

  • podejmuje decyzje dotyczące zatrudnienia pracowników; 
  • zawiera umowy cywilnoprawne związane z działalnością przedsiębiorstwa; 
  • reprezentuje firmę w kontaktach z kontrahentami; 
  • może występować o koncesje, licencje, zezwolenia; 
  • może reprezentować przedsiębiorstwo w postępowaniach sądowych;
  • może rozliczać podatki zgodnie z przepisami dotyczącymi przedsiębiorstwa w spadku. 

Jednoosobowa działalność gospodarcza a śmierć przedsiębiorcy. Jak ustalić zarządcę sukcesyjnego?

Zarządcą sukcesyjnym może być osoba fizyczna z pełną zdolnością do czynności prawnych. Tej funkcji nie może pełnić człowiek z prawomocnym zakazem prowadzenia działalności gospodarczej lub z zakazem prowadzenia działalności gospodarczej.

Zarządcą sukcesyjnym nie może być osoba prawna, czyli np. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. 

Choć funkcję zarządcy sukcesyjnego może pełnić tylko jedna osoba, to dopuszczalne jest wyznaczenie zarządcy  „zapasowego”. Taki zarządca zostanie powołany jeżeli pierwotnie wybrany zarządca sukcesyjny zrezygnuje z pełnienia tej funkcji lub nie będzie w stanie jej pełnić (np. z powodu odwołania przez przedsiębiorcę). Dane takiego zarządcy należy zgłosić do CEIDG poprzez wniosek o zmianę wpisu w rejestrze. 

Powołanie zarządcy sukcesyjnego

Przedsiębiorca może samodzielnie ustanowić zarządcę sukcesyjnego: 

  • złożyć oświadczenie na piśmie o wyznaczeniu konkretnej osoby na zarządcę sukcesyjnego lub zastrzec, że z chwilą śmierci zarządcą zostanie wskazany prokurent;
  • zdobyć pisemną zgodę wyznaczonej osoby;
  • zgłosić zarządcę do CEIDG.

Po śmierci przedsiębiorcy zarządcę sukcesyjnego powołuje:

  • małżonek przedsiębiorcy,
  • spadkobierca ustawowy przedsiębiorcy, który przyjął spadek,
  • zapisobierca windykacyjny, który przyjął zapis windykacyjny, jeżeli zgodnie z ogłoszonym testamentem przysługuje mu udział w przedsiębiorstwie w spadku.

Na powołanie zarządcy ustawa przewiduje dwa miesiące od dnia śmierci przedsiębiorcy. 

Jeżeli zarządcę sukcesyjnego powołuje małżonek przedsiębiorcy lub jego spadkobierca ustawowy, to wymagana jest zgoda osób, którym łącznie przysługuje udział w przedsiębiorstwie w spadku większy niż 85/100.

Aby powołanie zarządcy sukcesyjnego po śmierci przedsiębiorcy było ważne prawnie, oświadczenie należy złożyć przed notariuszem.

Notariusz zgłasza powołanie zarządcy sukcesyjnego do CEIDG poprzez rejestrację właściwego aktu notarialnego w Rejestrze Zarządców Sukcesyjnych przedsiębiorstw osób fizycznych. Prowadzony jest on w ramach Systemu Rejestrów Notarialnych. 

Jak prowadzić firmę po śmierci właściciela?

Trzeba pamiętać, że jednoosobowa działalność gospodarcza prowadzona jest pod nazwiskiem właściciela, a majątek firmy jest majątkiem przedsiębiorcy. Z zasady śmierć przedsiębiorcy oznacza koniec jego JDG.

Z tego względu, kluczowym zadaniem jest ustanowienie zarządcy sukcesyjnego, czyli osoby, która przejmie prowadzenie firmy do czasu przejęcia jej przez spadkobierców. JDG po śmierci przedsiębiorcy nie może być prowadzona bez zarządcy sukcesyjnego.

Spadkobierca zmarłego przedsiębiorcy może kontynuować prowadzenie działalności gospodarczej, ale po zakończeniu postępowania spadkowego.

Na mocy wyroku sądowego, spadkobierca nabywa majątek po właścicielu firmy oraz przejmuje jego zobowiązania, oraz prawa i obowiązki wynikające ze stosunków pracy.

Należy pamiętać, że spadkobierca musi prowadzić JDG pod własnym nazwiskiem, uzyskać wpis w CEIDG, NIP i REGON.

Testament notarialny – kiedy i dlaczego przedsiębiorca powinien go sporządzić?

Sporządzenie testamentu to bardzo dobry pomysł w przypadku m.in. długotrwałej i ciężkiej choroby przedsiębiorcy. Jednak zapobiegliwy właściciel firmy powinien sporządzić testament wcześniej, mając na uwadze zdarzenia losowe, np. tragiczny wypadek. 

Dzięki testamentowi dziedziczenie części lub całego majątku odbędzie się na zasadach i w kolejności zapisanej w testamencie. Jeżeli przedsiębiorca nie sporządzi testamentu, to dziedziczenie odbędzie się w oparciu o zasady ustawowe ujęte w Kodeksie cywilnym.

Właściciel firmy może wybrać różne formy testamentu, np. notarialny, własnoręczny lub składany ustnie. Najprościej sporządzić testament własnoręcznie, z podpisem – imieniem i nazwiskiem – oraz datą (art. 949 Kodeksu cywilnego). 

Dla przedsiębiorcy (spadkodawcy) najbezpieczniejszy jest testament w formie aktu notarialnego. To dokument o mocy urzędowej, sporządzony przez prawnika. Testament notarialny jest trudny do podważenia i zabezpieczony przed próbami fałszowania lub zniszczenia. Ponadto, a może przede wszystkim – pozwala na szczegółowe przedstawienie ostatniej woli.

Poznaj pozostałe artykuły z kategorii Działalność gospodarcza.

Jednoosobowa działalność gospodarcza a śmieci. Co trzeba wiedzieć?

0
jednoosobową działalność gospodarczą a śmieci

Czym jest system BDO? Który przedsiębiorca musi się w nim zarejestrować, co grozi za działanie bez rejestru oraz od czego zależy wysokość opłaty za wywóz odpadów – przedstawiamy kluczowe informacje o odpadach, o których powinni pamiętać właściciele firm. Poznaj kwestię: jednoosobowa działalność gospodarcza a śmieci.

Przepisy o odpadach dla firm – kiedy weszły w życie i co mówią?

Ustawa o odpadach weszła w życie w 2018 roku i wprowadziła dla niektórych przedsiębiorców obowiązek rejestracji w BDO. Jest to Baza Danych o Produktach i Opakowaniach oraz o Gospodarce Odpadami. 

W BDO muszą się rejestrować firmy, które:

  • wytwarzają odpady oraz prowadzą ewidencję tych odpadów, 
  • wprowadzają na terytorium kraju produkty w opakowaniach, opony, oleje smarowe, pojazdy, baterie lub akumulatory, sprzęt elektryczny i elektroniczny,
  • produkują lub importują opakowania albo kupują je w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowych (od firm unijnych).

Przedsiębiorcy, którzy prowadzą działalność bez wpisu do BDO mogą być ukarani aresztem, grzywną lub administracyjną karą pieniężną (do ponad 1 mln zł). 

Jednocześnie trzeba pamiętać, że nie każda firma podlega obowiązkowi rejestracji w bazie i raportowania obrotu odpadami. Poniżej przedstawiamy informacje, czym jest BDO i jakie działalności wymagają rejestracji w tym systemie.   

BDO – co to jest?

BDO to kompleksowy system teleinformatyczny, który ma usprawnić zarządzanie odpadami. Pozwala na rejestrację, ewidencję i raportowanie informacji dotyczących odpadów, produktów, opakowań oraz działań związanych z gospodarką odpadami.

Głównym celem BDO jest poprawa jakości gospodarowania odpadami, a przede wszystkim ograniczenie nielegalnych praktyk (m.in. tworzenia dzikich wysypisk) oraz zwiększenie poziomu recyklingu.

BDO obejmuje:

  • rejestr BDO – listę podmiotów, które są zobowiązane do rejestracji zgodnie z przepisami ustawy o odpadach. Wpisanie do tego rejestru jest obowiązkowe dla określonych przedsiębiorców i firm;
  • ewidencję odpadów – BDO umożliwia gromadzenie danych dotyczących ilości, rodzaju i charakterystyki odpadów wytwarzanych przez przedsiębiorstwa oraz inne podmioty objęte obowiązkiem ewidencji;
  • sprawozdawczość – baza pozwala na generowanie raportów i sprawozdań związanych z zarządzaniem odpadami. Przedsiębiorstwa muszą regularnie składać sprawozdania zawierające informacje o ilościach i rodzajach odpadów oraz podejmowanych działaniach w zakresie gospodarki odpadami; 
  • elektroniczną rejestrację – podmioty zobowiązane do wpisu do rejestru oraz prowadzenia ewidencji i sprawozdawczości odpadów muszą to robić wyłącznie w formie elektronicznej.

BDO prowadzona jest przez marszałków województw. To oni wpisują do rejestru przedsiębiorców na wniosek lub z urzędu, w zależności od rodzaju działalności prowadzonej przez dany podmiot. 

Jednoosobowa działalność gospodarcza a śmieci. Czy trzeba rejestrować się do BDO?

Jak już pisaliśmy wyżej, nie każdy przedsiębiorca ma obowiązek wpisać się do systemu BDO. Decyduje o tym obszar, w którym prowadzi działalność oraz zakres tej działalności, ilość i rodzaj produkowanych odpadów (art. 50 ust. 1 ustawy o odpadach).

Obszary i zakresy, które zobowiązują przedsiębiorcę do rejestracji w BDO: 

  1. Oleje, preparaty smarowe, opony pneumatyczne – m.in. wprowadzanie produktów na terytorium kraju i recykling odpadów powstałych z tych produktów oraz organizacja odzysku.
  2. Pojazdy (z wyłączeniem pojazdów historycznych) – m.in. wprowadzanie pojazdów po raz pierwszy na terytorium kraju i prowadzenie punktów zbierania pojazdów.
  3. Sprzęt elektryczny lub elektroniczny – m.in. wprowadzanie sprzętu po raz pierwszy na terytorium kraju lub autoryzowani przedstawiciele, zbiórka zużytego sprzętu, zakład przetwarzania i działalność w zakresie recyklingu i procesów odzysku innych niż recykling.
  4. Baterie lub akumulatory – wprowadzanie po raz pierwszy na terytorium kraju baterii lub akumulatorów i zakłady przetwarzania zużytych baterii.
  5. Opakowania, odpady opakowaniowe lub produkty w opakowaniach – organizacje odzysku opakowań, eksport odpadów opakowaniowych, recykling i wprowadzanie po raz pierwszy na terytorium kraju produktów w opakowaniach.
  6. Transport odpadów – transport odpadów, działalność w zakresie obrotu odpadami

Trzeba pamiętać, że do BDO muszą być zapisane wszystkie firmy, które mają obowiązek prowadzenia ewidencji odpadów, także jednoosobowe działalności gospodarcze. 

Niektóre firmy zostaną wpisane do rejestru z urzędu przez marszałków województwa, to m.in. przedsiębiorcy, którzy uzyskali pozwolenia zintegrowane, uzyskali pozwolenia na wytwarzanie odpadów, uzyskali zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów. 

Kto jest zwolniony z rejestracji do BDO?

Z rejestracji w BDO zwolnieni są:

  • przedsiębiorcy prowadzący JDG lub firmy, które wytwarzają tylko odpady komunalne lub o charakterze i składzie podobnym do śmieci powstających w gospodarstwie domowym (np. makulatura, meble i opakowania z biur, w tym zużyty sprzęt elektroniczny);
  • sklepy i hurtownie, które nie oferują klientom torb na zakupy z tworzywa sztucznego lub są to lekkie torby (tzw. zrywki) nie podlegające opłacie recyklingowej;
  • firmy budowlane i remontowe, które podpiszą umowę na świadczenie usług dotyczących remontów, budowy, sprzątania czy konserwacji; w BDO musi się zarejestrować firma, która przejęła odpowiedzialność za utylizację tych odpadów.

Trzeba pamiętać, że zwolnione z rejestracji są też przedsiębiorstwa, które wytwarzają odpady – zebrane w 46 grupach – wymienione w rozporządzeniu Ministra Klimatu z 23 grudnia 2019 roku w ilościach mniejszych niż wskazane w tym rozporządzeniu.

W BDO znajduje się interaktywna ankieta, która umożliwia przedsiębiorcom sprawdzenie, czy muszą złożyć w systemie wniosek rejestrowy lub aktualizacyjny. W razie wątpliwości można też szukać informacji we właściwym Urzędzie Marszałkowskim.

Wysokość opłaty za wywóz śmieci dla jednoosobowej działalności gospodarczej

Wysokość opłaty za wywóz śmieci zależy od liczby osób zamieszkujących nieruchomość, ilości zużytej wody lub powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego. Szczegółowe stawki opłat za wywóz śmieci są ustalane przez radę gminy lub radę miasta.

Co z nieruchomościami, w których prowadzona jest działalność gospodarcza? Przedsiębiorca z działalnością zarejestrowaną w lokalu, w którym mieszka, nie ponosi dodatkowej opłaty za wywóz odpadów komunalnych.

W przypadku nieruchomości, która jest w części przeznaczona do zamieszkania, a w części do prowadzenia działalności gospodarczej, opłata za wywóz śmieci będzie uwzględniała sumę opłaty dotyczącej nieruchomości mieszkaniowej i opłaty ustalonej dla nieruchomości, na której prowadzona jest działalność gospodarcza. 

Wiesz już, jak wygląda kwestia: jednoosobowa działalność gospodarcza a śmieci. Zarejestruj się do systemu BDO i uniknij kary.

Poznaj pozostałe artykuły z kategorii Działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza Ukraińca – jak obywatel Ukrainy może założyć działalność gospodarczą w Polsce?

0
jednoosobową działalność gospodarczą ukraińca

Czy Ukrainiec rzeczywiście może założyć firmę jednoosobową lub spółkę osobową, czy kapitałową? Sprawdzamy jakie formalności musi spełnić i czego dopilnować. Zobacz, jak powstaje działalność gospodarcza Ukraińca.

Jak obywatel Ukrainy może założyć jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce?

Obywatel Ukrainy, który legalnie przebywa w Polsce i ma numer PESEL, może założyć działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak obywatel Polski. Oto najważniejsze informacje, o których trzeba pamiętać.

Aby mogła powstać działalność gospodarcza Ukraińca, osoba, która ją zakłada, musi przebywać w Polsce legalnie. Oznacza, to, że musi spełnić jeden z warunków:

  • mieć ważny tytuł pobytowy, czyli dokument uprawniający do pobytu na terytorium Polski lub innego kraju Unii Europejskiej (zezwolenie na pobyt stały, zezwolenie na pobyt czasowy, paszport w przypadku wjazdu i pobytu na terytorium Polski w ruchu bezwizowym, zaświadczenie o korzystaniu z ochrony czasowej wydane przez Urząd do Spraw Cudzoziemców);
  • mieć tytuł pobytowy, którego ostatni dzień ważności przypada w okresie od dnia 24 lutego 2022 roku;
  • przybyć legalnie na terytorium Polski w okresie od 24 lutego 2022 roku z terenu Ukrainy i deklarować zamiar pozostania w Polsce (utraci prawo legalnego pobytu po wyjeździe z Polski na ponad miesiąc);
  • posiadać Kartę Polaka i opuścić Ukrainę po 24 lutego 2022 roku, a następnie przybyć legalnie do Polski i deklarować zamiar pozostania na terytorium Polski.

Za obywatela Ukrainy uznawany jest też małżonek obywatela Ukrainy nieposiadającego obywatelstwa ukraińskiego, o ile przybył do Polski z Ukrainy ze względu na działania wojenne (zgodnie z ustawą o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa). 

Jak uzyskać numer PESEL? 

Konieczna jest rejestracja w urzędzie gminy (urzędzie miasta). Należy wówczas przedstawić wymaganych dokumentów (paszport, dokument potwierdzający legalny pobyt w Polsce) oraz złożyć wniosek o nadanie PESEL.

W ten sam sposób numer PESEL nadawany jest obywatelom Ukrainy posiadającym Kartę Polaka, członkom najbliższej rodziny obywatela Ukrainy posiadającego Kartę Polaka, małżonkowi obywatela Ukrainy, nieposiadający ukraińskiego obywatelstwa, który przybył do Polski z Ukrainy w związku z działaniami wojennymi.

Obywatel Ukrainy, który mieszka w Polsce może się zameldować i wtedy automatycznie dostanie numer PESEL.

Działalność gospodarcza Ukraińca – założenie JDG lub spółki

Działalność gospodarcza Ukraińca może mieć formę firmy jednoosobową (działalność gospodarczą osoby fizycznej). Tą należy zarejestrować w CEIDG (Centralna Ewidencja Działalności Gospodarczej).

Innym rozwiązaniem jest założenie spółki osobowej lub kapitałowej:

  • komandytowej,
  • komandytowo-akcyjnej,
  • z ograniczoną odpowiedzialnością,
  • prostej spółki akcyjną,
  • spółki akcyjnej,

rejestrowaną w KRS (Krajowy Rejestr Sądowy). Warto podkreślić, że obywatel Ukrainy nie ma żadnych ograniczeń w wyborze formy prawnej prowadzenia działalności gospodarczej.

Co jest potrzebne do rejestracji firmy w CEIDG i KRS?

Aby zarejestrować firmę, obywatel Ukrainy wypełnia wniosek rejestracyjny online na stronie Biznes.gov.pl (lub w dowolnym urzędzie gminy). Tam podaje niezbędne informacje, m.in. dane osobowe, opis działalności, adres firmy.

Osobom, które chcą rozpocząć działalność gospodarczą, zaleca się założenie profilu zaufanego. Służy on do potwierdzenia tożsamości w kontaktach z administracją oraz podpisywania wniosków i innych dokumentów wysyłanych do urzędów. To umożliwi potwierdzenie tożsamości w systemach elektronicznej administracji, podpisanie dokumentów podpisem zaufanym oraz rejestrację i zarządzanie firmą online.

Uwaga! Rejestracja firmy jednoosobowej w CEIDG jest bezpłatna. Dokumenty potwierdzające legalny pobyt będą wymagane tylko w przypadku Ukraińców, którzy znaleźli się w Polsce przed 24 lutego 2022 roku (np. zezwolenie na pobyt czasowy, karta pobytu, Karta Polaka). Podczas rejestracji firmy przez internet trzeba dołączyć do wniosku skan strony paszportu ze zdjęciem oraz skan strony paszportu ze stemplem.

Firma zostanie wykreślona z CEIDG jeżeli pobyt obywatela Ukrainy nie będzie już legalny.

Rejestracja spółki w KRS jest bardziej skomplikowana. Odbywa się online, w systemie S24 lub za pośrednictwem Portalu Rejestrów Sądowych (PRS). Ukrainiec rejestrujący spółkę będzie musiał przedstawić dokument – tytuł pobytowy – potwierdzający uprawnienie do założenia spółki. Rejestrację można przeprowadzić również poprzez pełnomocnika.

CZYTAJ TAKŻE:

  1. Jak założyć działalność gospodarczą?
  2. Nadchodzą zmiany dotyczące zatrudniania cudzoziemców. O czym trzeba będzie pamiętać?
  3. Jak założyć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością?
  4. Spółka komandytowa – czy warto ją założyć?
  5. Jak dokonać zmiany w KRS? Zmiana danych w Krajowym Rejestrze Sądowym

Działalność gospodarcza Ukraińca – podatki

Jak wygląda kwestia podatków? Obywatel Ukrainy mający miejsce zamieszkania i prowadzący firmę w RP powinien płacić podatki w Polsce. Opłaca je od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Miejsce zamieszkania na terytorium Polski oznacza, że dana osoba:

Ukraińcy, którzy przybyli do RP z powodu wojny, spełniają warunek dotyczący posiadania centrum interesów osobistych lub gospodarczych. Muszą tylko złożyć stosowne pisemne oświadczenie. 

Ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają Ukraińcy, którzy nie mają miejsca zamieszkania w Polsce. To znaczy, że płacą podatki od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium RP.

W zależności od rodzaju działalności, przedsiębiorcę mogą obowiązywać różne rodzaje podatków, np. podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT), podatek VAT, do tego należy doliczyć składki ZUS.

Wszelkie informacje na temat zasad prowadzenia działalności gospodarczej przez Ukraińców można znaleźć na oficjalnych, rządowych stronach internetowych (np. biznes.gov.pl), dzwoniąc na tel. 801 055 088, 22 765 67 32, pisząc na e-mail s24@gdansk.sa.gov.pl lub dzwoniąc na tel. (71) 748 96 00.

Warto pamiętać, że procedury i wymagania mogą się zmieniać, dlatego przed podjęciem decyzji o założeniu działalności gospodarczej w Polsce zawsze trzeba sprawdzić najnowsze informacje na oficjalnych stronach rządowych oraz konsultować się z ekspertami, np. prawnikami.

Poznaj pozostałe artykuły z kategorii Działalność gospodarcza.

Projekt ustawy o ograniczeniu biurokracji i barier prawnych w Sejmie

0
projekt ustawy o ograniczeniu biurokracji i barier prawnych

Łatwiejsze zawarcie umowy leasingu i korzystniejsze zasady prowadzenia działalności nierejestrowej. Ponadto mały ZUS plus bez ograniczeń czasowych i bardziej dostępny ryczałt. To tylko niektóre zmiany proponowane przez sejmową komisję do spraw deregulacji. Wszystkie zawiera projekt ustawy o ograniczeniu biurokracji i barier prawnych w Sejmie.

Projekt ustawy o ograniczeniu biurokracji i barier prawnych w Sejmie ma ułatwić życie przedsiębiorcom

Nadmierna biurokracja utrudnia przedsiębiorcom prowadzenie biznesu. To również obciążenie dla państwowych i samorządowych urzędników, które pochłania czas i pieniądze podatników.

Tymczasem w Polsce przybywa nowych przepisów. W pierwszym półroczu 2023 roku wydano 19,6 tys. stron aktów prawnych – 805 ustaw – czyli o 35 proc. więcej niż rok wcześniej (informacja za serwisem rp.pl). Firma audytorsko-doradcza Grant Thornton ocenia, że przy takim tempie produkcji przepisów, do końca grudnia padnie rekord objętości prawa wydanego w jednym roku.

Projekt ustawy o ograniczeniu biurokracji i barier prawnych przygotowała Komisja nadzwyczajna do spraw deregulacji powołana przez Sejm RP. „Każda redukcja biurokratycznych obowiązków skutkuje tym, że maleją koszty prowadzenia działalności gospodarczej i wzrasta jej efektywność, życie obywateli staje się prostsze, a funkcjonowanie Państwa tańsze” – czytamy w uzasadnieniu projektu ustawy.

Związek Przedsiębiorców i Pracodawców ocenił, że choć rządowa propozycja zawiera liczne, niewielkie zmiany w wielu ustawach, to może mieć „istotne znaczenie dla prowadzenia działalności gospodarczej”. 

Ten projekt trafił na początku lipca do Sejmu i został skierowany do opinii do organizacji samorządowych.

Projekt ustawy o ograniczeniu biurokracji i barier prawnych – najważniejsze propozycje

Projekt ustawy o ograniczeniu biurokracji i barier prawnych ma stworzyć bardziej efektywny system prawny. Ma być bardziej przyjazny dla obywateli i ułatwia prowadzenie działalności gospodarczej. Przedstawiamy najważniejsze z proponowanych zmian.

Umowy leasingu – forma dokumentowa 

Projekt ustawy zakłada zmianę treści art. 709.2 Kodeksu cywilnego dotyczącego umów leasingu. Zamiast wymogu formy pisemnej, nowy przepis wprowadza wymóg formy dokumentowej. 

To istotna zmiana, która usprawni proces zawierania umów leasingu i umożliwi stosowanie nowoczesnych rozwiązań cyfrowych. Finansowanie inwestycji stanie się łatwiejsze dla wielu firm.

Działalność nierejestrowa (nierejestrowana) – nowy limit

Komisja proponuje zmianę kwoty przychodu, poniżej której nie traktuje się działalności prowadzonej przez osobę fizyczną jako działalności gospodarczej. Obecnie limit wynosi 2700 zł miesięcznie (75% minimalnego wynagrodzenia). Projekt komisji zakłada zmianę tej kwoty na dziewięciokrotność minimalnego wynagrodzenia rocznie, czyli 24 300 zł. 

Zgodnie z projektem ustawy o ograniczeniu biurokracji i barier prawnych, limit ten będzie ustalany nie miesięcznie, jak obecnie, ale rocznie. Zmiana przepisów dotyczących działalności nierejestrowanej m.in. ułatwi działalność gospodarczą podmiotom, które działają sezonowo oraz osobom, które chcą legalnie prowadzić dodatkową działalność zarobkową.

To nie wszystko. Projekt zakłada skrócenie okresu pomiędzy zakończeniem działalności gospodarczej a podjęciem działalności nierejestrowanej z 60 miesięcy do 24 miesięcy. Dotyczy to zarówno sytuacji, gdy działalność została zakończona, zawieszona, jak i przedsiębiorców korzystających z tzw. ulgi na start.

Ryczałt – zwiększenie progu przychodu

Przychód przedsiębiorcy, który chce teraz płacić podatek w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, nie może przekroczyć 2 milionów złotych rocznie. Projekt ustawy zakłada zwiększenie progu przychodu dla wyboru tej formy opodatkowania do 3 milionów złotych. 

Taka zmiana pozwoli większej liczbie przedsiębiorców korzystać z ryczałtu. Ten ze względu na zasady opłacania składki zdrowotnej jest korzystniejszą formą opodatkowania niż skala podatkowa czy podatek liniowy.

Mały ZUS plus bez ograniczenia czasowego

Przedsiębiorcy mogą teraz korzystać z tej formy opłacania składek na ubezpieczenia społeczne przez 36 miesięcy kalendarzowych w ciągu ostatnich 60 miesięcy. Projekt ustawy znosi ograniczenia czasowe, aby umożliwić przedsiębiorcom kontynuowanie działalności gospodarczej na Małym ZUS-ie Plus, nawet po upływie 36 miesięcy. Dzięki temu prowadzenie drobnej działalności gospodarczej stanie się bardziej opłacalne.

Brak pieczątki na dokumencie

Projekt ustawy o ograniczeniu biurokracji i barier prawnych zakłada, że organy administracji nie będą mogły wymagać od przedsiębiorców posługiwania się pieczątką – jej brak nie będzie brakiem formalnym pisma lub wniosku ani nie będzie powodem do stwierdzenia, że są one niekompletne. Wyjątek, to sytuacja, w której przepisy odrębne nakazują stosowanie pieczęci. 

Zgodnie z projektem, urzędy nie będą mogły wymagać od przedsiębiorców dołączania wydruku komputerowego z aktualnymi i pełnymi informacjami o podmiotach wpisanych do Krajowego Rejestru Sądowego oraz zaświadczenia o wpisie do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, chyba że przepisy szczególne nakażą to w konkretnej sprawie.

Liczba miejsc parkingowych

Komisja do spraw deregulacji proponuje przywrócenie gminom autonomii w decydowaniu o minimalnej liczbie miejsc parkingowych w ramach inwestycji mieszkaniowych. Samorządy będą miały większą swobodę w planowaniu przestrzeni parkingowej. 

Nowelizacja ma też uelastycznić projektowanie powierzchni handlowych i usługowych. Dotychczasowy minimalny pułap powierzchni usługowej i handlowej wynoszący 5% może być trudny do osiągnięcia podczas realizacji mniejszych inwestycji. Po zmianie próg zostanie podniesiony do 40%. 

Kolejna zmiana umożliwi zawarcie porozumienia między wójtem, burmistrzem czy prezydentem a inwestorem. Zostanie ono następnie przedstawione radzie gminy lub radzie miasta wraz z projektem uchwały o ustaleniu lokalizacji. 

Obniżenie VAT na odzież i obuwie dla dzieci

Ta proponowana zmiana dotyczy obniżenia stawki podatku VAT na odzież i obuwie dla dzieci z 23% do 5%. Dzięki niej rodzice i opiekunowie wydadzą mniej na zakup odzieży dla najmłodszych.

Jak rozliczyć wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów? Sprawdź jak wykazać podatek VAT od transakcji WNT

0
transakcja wnt

Zakup towarów od innego przedsiębiorcy z UE może zobowiązywać kupującego do wykazania VAT należnego. Sprawdzamy, w jakich sytuacjach przedsiębiorca ma do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów i jak rozliczana jest transakcja WNT.

Na czym polega transakcja WNT (wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów)?

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jest procesem przeniesienia prawa do rozporządzania towarami. Dotyczy to towarów transportowanych z państwa członkowskiego Unii Europejskiej do Polski (z jednego kraju UE do drugiego). 

Transakcja WNT zdefiniowana jest w ustawie o podatku od towarów i usług (VAT): „Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki, lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz” (art. 9 ust. 1).

Aby uznać transakcję za WNT, konieczne jest spełnienie określonych warunków dotyczących statusu nabywcy i dostawcy.

Transakcja WNT występuje jeżeli:

  • nabywcą towarów jest:
  1. a) podatnik polskiego VAT, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika; 
  2. b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, 
  • dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem podatku VAT lub podatku od wartości dodanej;
  • towary nabywa się za wynagrodzeniem;
  • towary w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki, lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. 

Nie każdy zakup, który spełnia powyższe kryteria, kwalifikowany jest jako transakcja WNT. Pełną listę wyjątków zawiera art. 10 ustawy o VAT.

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Wyłączenia WNT

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów nie występuje w przypadku, gdy dotyczy towarów nabywanych przez:

  • rolników ryczałtowych dla prowadzonej przez nich działalności rolniczej;
  • podatników, którzy wykonują jedynie czynności inne niż opodatkowane podatkiem i którym nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług;
  • podatników, których sprzedaż jest zwolniona podmiotowo od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT;
  • osób prawnych, które nie są podatnikami, jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego kwoty 50 000 zł.

PRZECZYTAJ TAKŻE:

  1. Czym jest VAT UE? Rejestracja i weryfikacja VAT UE
  2. Import – definicja, rodzaje, zalety, ograniczenia i środki regulacji przywozu towarów spoza Unii Europejskiej
  3. Kto ma obowiązek złożenia informacji o wysokości przychodu uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Polski IFT-2R?
  4. Kiedy trzeba zapłacić cło od towarów kupowanych za granicą?
  5. Praca zdalna z zagranicy a PIT i ZUS. Jak rozliczać pracę zdalną wykonywaną za granicą? Nowe regulacje Umowy Ramowej

Obowiązek podatkowy w przypadku transakcji WNT

W przypadku transakcji WNT obowiązek podatkowy VAT powstaje w kraju nabywcy. Ten jest zobowiązany do ustalenia i naliczenia podatku zgodnie z polskim prawem.

Zasadniczo, obowiązek podatkowy powstaje do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów. Jeśli fakturę wystawiono wcześniej, obowiązek powstaje w miesiącu wystawienia faktury.

Spójrzmy na przykład: 

Pani Katarzyna, właścicielka sklepu z artykułami sportowymi, nabyła towar od dostawcy z Włoch. Dostarczył on towary 10 lipca 2023 roku. Fakturę wystawił dopiero 25 sierpnia 2023 roku. W tym przypadku obowiązek podatkowy VAT powstał 15 sierpnia 2023 roku, ponieważ jest to 15 dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym miała miejsce dostawa towarów.

W przypadku braku faktury obowiązują zasady ogólne. Należy pamiętać, że posiadanie innego dokumentu niż faktura (np. potwierdzenia realizacji dostawy), nie wpływa na termin powstania obowiązku podatkowego.

Transakcja WNT – jak rozliczyć? Odliczenie VAT

Od 1 lipca 2023 roku faktura VAT nie jest potrzebna przy odliczaniu VAT z tytułu transakcji WNT. Wcześniej warunkiem odliczenia podatku z tytułu WNT było otrzymanie dokumentu potwierdzającego transakcję. Termin wynosił trzy miesiące od upływu miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy (w odniesieniu do nabytych towarów).

Jeżeli podatnik nie otrzymał faktury w wymaganym terminie, to miał obowiązek pomniejszyć wcześniej odliczony podatek VAT o kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym upłynął ten termin. Ponowne odliczenie VAT z tytułu WNT było możliwe w miesiącu otrzymania faktury.

Korzystną dla przedsiębiorców zmianę wprowadził pakiet Slim VAT 3 m.in. likwidując obowiązek posiadania faktury przy odliczaniu VAT z tytułu WNT.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Więcej takich artykułów znajdziesz w kategorii Księgowość.

Sprzedaż samochodu przez VAT marża – obowiązujące zasady

0
vat marża

Rozliczenie podatku VAT to dość skomplikowany mechanizm. Kwestie z tym związane od lat spędzają sen z powiek przedsiębiorcom, księgowym i doradcom podatkowym. Jednym z takich zagadnień jest VAT marża. Co warto wiedzieć na temat tego sposobu rozliczania podatku od towarów i usług? Jak wygląda sposób rozliczania VAT marża w przypadku samochodów osobowych?

Na czym polega procedura marży?

Procedura marży w podatku VAT to mało znana, ale ważna kwestia w zakresie podatku od towarów i usług. Zgodnie z artykułem 120 ust. 4 ustawy z dn. 21 marca 2004 r. od towarów i usług procedurę VAT marża stosuje się w sytuacji, gdy podatnik odsprzedaje takie przedmioty jak:

  • towary używane,
  • dzieła sztuki,
  • przedmioty kolekcjonerskie,
  • antyki.

Ważne jest przy tym, by podatnik nabył je wcześniej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu ich dalszej ODSPRZEDAŻY.

Jeśli chodzi o procedurę marży, podstawą opodatkowania VAT w tym przypadku jest różnica pomiędzy ceną sprzedaży a ceną nabycia danego towaru (pomniejszona o kwotę podatku stanowiącą marżę sprzedaży). A zatem wygląda to nieco niż w przypadku „standardowych” transakcji, w przypadku których VAT należny ustala się na podstawie wartości netto sprzedaży.

Faktura marża to dokument, który informuje nas o tym, że sprzedawca płaci podatek od towarów i usług wyłącznie od wysokości tzw. marży. Ta jest różnicą między ceną zakupu towaru oraz kwotą wynikającą z dalszej odprzedaży.

W praktyce biznesowej dokumentem tym posługują się zatem takie podmioty jak np. właściciele antykwariatów czy komisów samochodowych, a także firmy świadczące usługi turystyczne (biura podróży).

W kontekście procedury VAT marża warto pamiętać o sposobie naliczania podatku od towarów i usług. Generalnie, wariant ten jest korzystny dla sprzedającego, ponieważ uwzględnia poniesione przez niego koszty nabycia danego towaru handlowego. Jest to ważne, ponieważ w takich firmach cena każdego produktu jest ustalana w sposób indywidualny.

Sprzedaż samochodu przez VAT marża – kiedy będzie możliwa?

Sprzedaż samochodu przez VAT marża to dość ciekawa kwestia z podatkowego punktu widzenia. Jeszcze kilka lat temu organy podatkowe stały na stanowisku, że nawet w sytuacji, gdy przedsiębiorca kupował samochody osobowe, następnie je odsprzedawał, nie mógł skorzystać z procedury opodatkowania VAT marża. Wyjątkiem od tego zakazu była sytuacja, w której podatnik prowadził działalność polegającą na sprzedaży używanych samochodów jako towarów handlowych.

Sprzedaż samochodu przez VAT marża

Procedura VAT marża może zostać zastosowana w sytuacji, gdy przedsiębiorca jako aktywny podatnik VAT kupuje samochód z zamiarem dalszej odsprzedaży. Po pewnym czasie wykorzystywania go w działalności gospodarczej sprzedaje on auto przez tę procedurę. Ważne jest, by w momencie odsprzedaży samochód był w dobrym stanie technicznym.

Samochód używany, który wcześniej stanowił składnik majątku firmowego, obecnie może zostać sprzedany w ramach procedury VAT marża przez podatnika niezajmującego się na co dzień sprzedażą pojazdów. Jest to dopuszczalne w sytuacji, gdy zostały spełnione następujące warunki:

  • nabywca zamierza użytkować samochód w ramach prowadzonej przez siebie działalności biznesowej;
  • samochód nabyto w celu jego dalszej odsprzedaży.

Warto przy tym mieć na uwadze, że nabywca, którym jest przedsiębiorca będący czynnym podatnikiem VAT, powinien:

  • wprowadzić samochód do prowadzonej w danej firmie ewidencji środków trwałych;
  • użytkować go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej;
  • odsprzedać go w ramach procedury VAT marża (samochód musi być w momencie sprzedaży: sprawny i nadawać się do dalszego użytkowania).
Czy wiesz, że…?

Pieczęć kwalifikowaną w najniższej cenie znajdziesz na pieczeckwalifikowana.pl.

Sprzedaż samochodu a zwolnienie z podatku od towarów i usług

Trzeba mieć także na uwadze, że możliwe jest skorzystanie z prawa do zwolnienia z VAT dla danego składnika majątku. Uniknięcie podatku VAT w odniesieniu w ramach procedury marży jest dopuszczalne w sytuacji, gdy:

  • odsprzedawane składniki majątku były wykorzystywane tylko i wyłącznie w ramach prowadzenia działalności gospodarczej zwolnionej z podatku od towarów i usług;
  • podczas zakupu/importu/wytworzenia danego składnika majątku nabywcy nie przysługiwała możliwość obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Sprzedaż samochodu a procedura VAT marża. Zmiana podejścia na przestrzeni lat

Ustawa o VAT nigdy nie zawierała jasnego, precyzyjnego ograniczenia, które uniemożliwiałoby zastosowanie procedury VAT marża w przypadku odsprzedaży samochodów firmowych przez przedsiębiorstwa (jeśli nie zostali oni wpisani do CEIDG jako handlujący pojazdami). Takie podejście wynikało raczej z orzecznictwa sądów/organów podatkowych.

Dotychczasowe stanowisko organów podatkowych w kwestii VAT marża uległo jednak liberalizacji. Taki stan rzeczy oznacza z punktu widzenia przynajmniej części przedsiębiorców nowe perspektywy. Umożliwia im korzystanie z korzystnych regulacji (oczywiście, jeśli zostaną spełnione ustawowe warunki).

Wśród podmiotów, które podzielają to stanowisko, znajduje się m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy. Potwierdził on takie „złagodzone” stanowisko w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 2 stycznia 2015 roku (sygn. ITPP2/443-1250/14/KT).

Sprzedaż samochodu a procedura VAT marża. Co warto wiedzieć na temat faktury?

Jeśli przedsiębiorca dokona zakupu samochodu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na podstawie procedury VAT marża, nie przysługuje mu prawo do odliczenia z faktury podatku od wartości dodanej. Standardowo na fakturze nie umieszcza się wartości podatku do odliczenia.

Na takim dokumencie umieszcza się jedynie końcową kwotę brutto, w której zawarto wartość pojazdu oraz podatek VAT.

Pieczęć kwalifikowana – wygodne rozwiązanie dla Twojej firmy

Pieczęć kwalifikowana to usługa zaufania przeznaczona dla osób prawnych. Za jej pomocą potwierdzisz, że dokument jest autentyczny i nie został naruszony. To niezawodne narzędzie w kontaktach z kontrahentami i wewnętrznych działaniach firmy. Pieczęć elektroniczną pochodząca od kwalifikowanego dostawcy zaufania kupisz na pieczeckwalifikowana.pl. Jest absolutnie niezbędna, jeśli chcesz wygodnie korzystać z KSeF.

Ewidencja i rozliczanie kosztów wydziałowych

0
koszty wydziałowe

Koszty to ten aspekt przedsiębiorstwa, na które osoba odpowiedzialna za kierowanie działalnością powinna zwracać szczególną uwagę. Chodzi tu nie tylko o poprawne księgowanie kosztów oraz ujmowanie ich w ewidencji rachunkowej, ale także prowadzenie controllingu/rachunkowości zarządczej. Warto w tym celu poznać koszty wydziałowe.

Co to są koszty wydziałowe?

Definicja opisująca koszty wydziałowe jest dość prosta – to pośrednie koszty, które trudno przypisać do konkretnego produktu lub usługi. Są one przeciwieństwem kosztów bezpośrednich. Te da się odnieść do danego wyrobu (wynagrodzenia przeznaczone dla pracowników produkcyjnych, koszt zużycia materiałów itp.).

Prosty program księgowy dla każdego – wypróbuj!

Koszty wydziałowe to dość obszerna kategoria – w zależności od działalności prowadzonej przez dane przedsiębiorstwo może ona obejmować np.:

Zużycie materiałów i wyposażenia pomocniczego

Do kosztów wydziałowych pośrednich zalicza się wydatki na zakup takich materiałów, narzędzi, wyposażenia biurowego oraz innych niezbędnych środków, które są przeznaczone na całą działalność produkcyjną, bez możliwości rozpisania na konkretny wyrób.

Koszty z tytułu zużycia paliwa i energii

Przykładowo, rozumie się przez to opłaty za zużycie energii elektrycznej.

Księgowość dla małych firm i JDG – z nami może być prosta!

Wynagrodzenia pracownicze

Koszty wydziałowe obejmują m.in. składki pracowników pośrednio związanych z produkcją (mogą być to np. specjaliści ds. kontroli jakości) oraz administracyjnych. Co ważne, zalicza się tu nie tylko wynagrodzenie netto, ale także premie i narzuty w postaci podatku dochodowego oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne lub społeczne.

Wydatki na prace remontowe

Ponieważ nakładów na utrzymanie i naprawy budynku wykorzystywanego na cele produkcyjne nie da się odnieść do danego wyrobu, również zaliczamy je do kosztów wydziałowych.

Mała Księgowość RP – najlepszy program księgowy dla biur rachunkowych na rynku!

Koszty podróży i zakwaterowania pracowników

Wydatki na udział w konferencjach, szkoleniach czy inspekcjach (odbiór zamówionych czy wyprodukowanych urządzeń), które zaliczamy do kosztów wydziałowych, to m.in. wydatki na:

    • bilety lotnicze,
    • zakwaterowanie,
    • transport i wyżywienie.

Usługi specjalistyczne

Standardowo, w firmach korzysta się ze wsparcia specjalistów ds. księgowości, IT, podatków czy szeroko rozumianego doradztwa (niezależnie od tego, czy zatrudnia się własnych pracowników lub korzysta ze wsparcia ze strony firm zewnętrznych). Koszty wydziałowe w tym zakresie obejmują m.in. koszt wynajęcia pomieszczeń/czynszu, zakup wyposażenia do biur oraz sal konferencyjnych itp. oraz oczywiście wynagrodzenia.

Najlepsze audiobooki obyczajowe na Nexto.pl – sprawdź!

Szkolenia i rozwój pracowników

Bezpośrednio do danego produktu nie da się przypisać również wydatków na szkolenia czy na zakup materiałów szkoleniowych, które przekładają się na poprawę kwalifikacji personelu (oraz wzrost efektywności produkcji WSZYSTKICH rodzajów wyrobów, nie zaś konkretnego modelu).

Opłaty licencyjne i abonamenty

Rozumie się przez to koszty związane z korzystaniem z oprogramowania biznesowego oraz innych zasobów (połączenie internetowe itp.), które odnosi się bezpośrednio do całej produkcji realizowanej w danym przedsiębiorstwie.

Amortyzacja środków trwałych sekcji produkcyjnych

Odpisy umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych również uwzględnia się podczas kalkulacji kosztów wydziałowych.

Program do małej księgowości + dostęp do serwisu RP.PL – sprawdź!

Koszty wydziałowe a bezpośrednie

Warto wiedzieć – koszty wydziałowe a koszty bezpośrednie

Skoro są koszty pośrednie, domyślasz się zapewne, że wyróżnia się również koszty bezpośrednie. Te ostatnie obejmują m.in. wydatki z tytułu:

  • wynagrodzeń dla pracowników produkcyjnych,
  • zakupu materiałów wykorzystywanych w procesie produkcyjnym.

Zsumowanie kosztów bezpośrednich oraz pośrednich daje nam informację odnośnie tego, jakie są łączne koszty wytworzenia produktu przez przedsiębiorstwo.

Jak rozliczać koszty wydziałowe? Kwalifikacja i ewidencja kosztów wydziałowych

Aby prawidłowo rozliczyć koszty wydziałowe, trzeba nie tylko dobrze znać procesy księgowe, ale także rozumieć specyfikę danej branży. Jest to zadanie skomplikowane przede wszystkim w przypadku takich segmentów gospodarki jak branże:

  • produkcyjna,
  • przemysłowa,
  • budowlana.

Celem ewidencji kosztów wydziałowych jest przypisywanie konkretnym produktom/usługom wydatków, które bezpośrednio się do nich nie odnoszą. Źródłem problemu może być prawidłowe przypisanie określonej części kosztów pośrednich do jednostki produktu.

W praktyce precyzyjne rozliczenie kosztów pośrednich jest bardzo trudne, a dokładność kalkulacji prowadzonych w tym zakresie zależy od wielu czynników. Podczas analiz trzeba brać pod uwagę m.in. takie czynniki jak:

  • wybór odpowiednich kluczy podziału (klucze alokacji). W zależności od specyfiki działalności może być to na przykład:
    • masa/objętość danego wyrobu, w tym np. takie jednostki miary jak: tony, metry kwadratowe, metry bieżące, hektolitry, sztuki itd.,
    • liczba godzin wykorzystanych pracowników w celu stworzenia produktu (roboczogodziny),
    • liczba godzin pracy maszyn (maszynogodziny),
    • inne wielkości, które odzwierciedlają wykorzystanie zasobów w przedsiębiorstwie (może być to np. ilość zużytej energii elektrycznej).
  • precyzyjne monitorowanie rozliczania kosztów w czasie – dotyczy to w szczególności bardziej rozbudowanych wyrobów, które wytwarza się na przełomie dwóch lat. Taki stan rzeczy wynika z bardzo prostego faktu: zgodnie z przepisami dotyczącymi rachunkowości koszty faktycznie poniesione w trakcie danego rocznego okresu rozliczeniowego trzeba przypisać do danego roku;
  • relacja pomiędzy kosztami rozliczanymi bezpośrednio oraz pośrednio.

Niestety, ignorowanie tych czynników prowadzi do poważnych konsekwencji. Przede wszystkim do zaburzenia roli informacyjnej – kalkulacje dotyczące kosztów pośrednich mogą wówczas stać się niemiarodajne.

Przykładowo, nierozdzielenie kosztów pośrednich ponoszonych na przestrzeni co najmniej dwóch okresów rozliczeniowych utrudnia prawidłowe wyznaczanie kosztów własnych sprzedaży i wyników finansowych w bieżących i przyszłych okresach.

Przeczytaj więcej w kategorii Koszty.

Nota odsetkowa w księgach rachunkowych. Czym jest i jak ją wystawić?

0
nota odsetkowa

Nota odsetkowa stanowi formalne żądanie zapłaty odsetek za dokonanie nieterminowej płatności z tytułu faktury lub rachunku. Tak rozumiana nota to dokument, który ma za zadanie potwierdzić prawo dostawcy do naliczania odsetek. Oprócz roli informacyjnej pełni on ważną rolę z punktu widzenia windykacji należności, ponieważ niejako „wymusza” on uregulowanie zaległości.

Co to jest nota odsetkowa?

W dzisiejszym świecie biznesu właściwie każde zdarzenie w firmie nie tylko wpływa na prowadzenie przedsiębiorstwa, ale także na rozliczenia finansowe i księgowe. Jednym z istotnych z punktu widzenia księgowości dokumentów jest nota odsetkowa.

Dokument ten jest istotny, jeśli chodzi o:

  • egzekwowanie należności,
  • utrzymanie płynności finansowej przez przedsiębiorstwo-wierzyciela.

Dlaczego brak zapłaty za fakturę jest niebezpieczny podczas prowadzenia firmy?

Aby zrozumieć, jak ważną rolę pełni nota odsetkowa, trzeba mieć na uwadze, że opóźnienia w płatnościach to z punktu widzenia przedsiębiorstw poważne wyzwanie. Dotyczy to zarówno małych i średnich firm, jak i większych przedsiębiorstwo. Brak spłaty zadłużenia przez kontrahentów, szczególnie jeśli to zjawisko to nasila się, może doprowadzić do poważnych problemów z utrzymaniem płynności finansowej.

Jeśli firma nie otrzymuje zapłaty od swoich odbiorców, może to doprowadzić do sytuacji, w której sama nie jest ona w stanie spłacać swoich zobowiązań. Taki stan rzeczy określa się jako zator płatniczy.

 

W takiej sytuacji nota odsetkowa staje się cennym narzędziem z punktu widzenia egzekwowania zaległych płatności. Jak już to wspomniano, nie jest ona obowiązkowym dokumentem; jednak jej wystawienie może doprowadzić do przyspieszenia procesu spłaty.

Zamiast skierować sprawę do sądu cywilnego, co niestety wiąże się z czasem i dodatkowymi kosztami, jakie należy ponieść, przedsiębiorca może zdecydować się wysłanie noty odsetkowej, aby odzyskać swoje środki.

Kiedy można wystawić notę odsetkową?

Generalnie, nota odsetkowa może zostać wystawiona, jeśli zostały spełnione ŁĄCZNIE następujące warunki:

  • płatność nie została dokonana po wcześniej ustalonym terminie wskazanym na fakturze;
  • faktycznie dokonano dostawy towaru lub usługi (podstawą do naliczenia odsetek nie może być tzw. pusta faktura).

Warto przy tym zwrócić uwagę na jeszcze jedną istotną kwestię. Otóż w ustawie z dn. 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny zwraca się uwagę na to, że wierzyciel może zażądać zapłaty odsetek za opóźnienie w płatności, nawet jeśli zwłoka ta nie doprowadziła do żadnej szkody i była następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności.

Nota odsetkowa – jak ją wystawić?

Wystawienie noty odsetkowej nie jest szczególnie trudne. W 2023 roku zwykle robi się to za pomocą programu do fakturowania. Możliwe jest również pobranie wzoru – formularze edytowalne w programach do edycji tekstu można znaleźć w internecie.

Wystawienie noty odsetkowej – jakie elementy powinien zawierać ten dokument?

Jeśli płatność faktury lub rachunku opóźnia się, dostawca usługi/towaru ma prawo do naliczenia odsetek od powstałego zobowiązania. Wprawdzie wystawienie noty odsetkowej nie jest obowiązkowe z punktu widzenia przepisów prawnych, jest to sposób na przyspieszenie procesu spłaty zobowiązań.

Ważne jest jednak, by dokument ten został dobrze wystawiony. Oto, jakie informacje powinna zawierać prawidłowo sporządzona nota odsetkowa:

  • podstawa naliczania odsetek – w nocie odsetkowej określa się podstawę naliczania odsetek. Zwykle sprowadza się to do wskazania faktury, na podstawie której nalicza się odsetki, w tym m.in.:
    • kwotę zaległości;
    • numer oryginalnej faktury/rachunku;
    • liczbę dni opóźnienia;
  • data sporządzenia noty odsetkowej;
  • precyzyjne wskazanie zarówno dłużnika, jak i firmy wierzyciela (pełna nazwa przedsiębiorstwa, adres siedziby działalności, numer NIP);
  • termin, w którym należy dokonać spłaty zarówno odsetek, jak i samego długu;
  • sposób, w jaki należy uregulować należność (numer rachunku bankowego, na który dłużnik powinien dokonać wpłaty);
  • całkowita kwota zaległości – nota powinna obejmować wartość oryginalnej faktury oraz kwoty odsetek;
  • podpis osoby wystawiającej notę odsetkową.

Ewidencja noty odsetkowej w księgach rachunkowych wystawiającego notę odsetkową

Nota odsetkowa – jaka jest wysokość odsetek?

We wspomnianej już przez nas ustawie Kodeks cywilny została określona również wysokość odsetek, jakie wierzyciel ma prawo naliczyć. Odpowiednie zapisy w tej kwestii możemy znaleźć w art. 481 § 2:

Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

§ 21. Maksymalna wysokość odsetek za opóźnienie nie może w stosunku rocznym przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie (odsetki maksymalne za opóźnienie).

§ 22. Jeżeli wysokość odsetek za opóźnienie przekracza wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie, należą się odsetki maksymalne za opóźnienie.

§ 23. Postanowienia umowne nie mogą wyłączać ani ograniczać przepisów o odsetkach maksymalnych za opóźnienie, także w przypadku dokonania wyboru prawa obcego. W takim przypadku stosuje się przepisy ustawy.

§ 24. Minister Sprawiedliwości ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość odsetek ustawowych za opóźnienie”.

Jeśli chodzi o wspomniane w Kodeksie cywilnym odsetki ustawowe, wynoszą dzisiaj 10,25% w skali roku.

Jak wystawić notę odsetkową w programie Mała Księgowość?

Aby utworzyć notę odsetkową w programie Mała Księgowość, otwórz okno odsetek. Następnie, kliknij przycisk 'Odsetki’. Opcja ta umożliwia utworzenie noty odsetkowej tylko za wybrany dokument dla danego kontrahenta. Następnie można utworzyć dla danego kontrahenta noty odsetkowej dla większej ilości dokumentów, zmieniając parametry czasowe.

Noty odsetkowe można wystawić również w oknie rozrachunków z kontrahentami.

Nota odsetkowa. Podsumowanie

Nie od dziś wiadomo, że biznes w dwudziestym pierwszym wieku stawia przed przedsiębiorcami wiele wyzwań. Jednym z nich jest utrzymanie płynności finansowej – absolutna konieczność z punktu widzenia funkcjonowania właściwie każdej firmy.

Niestety, trzeba mieć na uwadze, że opóźnienia w płatnościach są nieodłącznym elementem prowadzenia biznesu. Praktyka pokazuje, że nie sposób ich w pełni uniknąć; lepiej zatem odpowiedzieć na pytanie: co zrobić, jeśli dłużnik nie uregulował swojego zobowiązania.

Nota odsetkowa jest – obok wezwania do zapłaty – jednym z pierwszych działań, które można podjąć w celu utrzymania stabilnej sytuacji finansowej i regulowania zobowiązań.

Inwentaryzacja środków trwałych – jak przeprowadzić? Metody inwentaryzacji środków trwałych

0
inwentaryzacja środków trwałych

Inwentaryzacja środków trwałych to jeden z licznych obowiązków, z jakich muszą wywiązać się przedsiębiorcy. Dzięki temu możliwe jest ustalenie rzeczywistej wartości posiadanego majątku w ramach działalności gospodarczej. Zastanówmy się zatem, jak przeprowadzać inwentaryzację, kto zajmuje się jej wykonywaniem oraz kiedy się to robi. Miłej lektury!

Czym jest inwentaryzacja środków trwałych?

Zapewne w przybliżeniu zdajesz sobie sprawę z tego, czym jest inwentaryzacja środków trwałych. Nie trzeba mieć wykształcenia ekonomicznego czy finansowego, by wiedzieć, na czym ona polega. Słowo to jest obecne w języku potocznym, a w dużych sieciach handlowych regularnie zatrudnia się pracowników tymczasowych do przeprowadzenia inwentaryzacji.

Inwentaryzacja to nic innego jak takie działania, które mają na celu ustalenie rzeczywistego (faktycznego) stanu należących do danego przedsiębiorstwa:

  • środków trwałych (są to np. samochody, maszyny, zestawy mebli itp.),
  • aktywów obrotowych (towary handlowe, zapasy, części zamienne, prefabrykaty),

a także innych form majątku.

Warto wiedzieć!

Inwentaryzacja jest powszechnie kojarzona z liczeniem towaru znajdującego się na stanie w sklepie. Jej zakres jest jednak znacznie szerszy – przykładowo, w ramach inwentaryzacji sprawdza się stan zobowiązań przedsiębiorstwa, a także należności handlowych, które mają uiścić na jego rzecz kontrahenci.

Z księgowego punktu widzenia inwentaryzacja to zadanie, które poprzedza takie czynności jak:

  • przygotowanie sprawozdania finansowego jednostki;
  • zamknięcie ksiąg rachunkowych po zakończeniu danego roku.
Warto wiedzieć! Inwentaryzacja a majątek, który nie jest własnością danego przedsiębiorstwa

Rozwiązanie tej kwestii można znaleźć w art. 26 u. 3 ustawy o rachunkowości:

„Inwentaryzacją drogą spisu z natury obejmuje się również znajdujące się w jednostce składniki aktywów, będące własnością innych jednostek, powierzone jej do sprzedaży, przechowania, przetwarzania lub używania, powiadamiając te jednostki o wynikach spisu”.

Ponadto możemy znaleźć również informację, że „obowiązek ten nie dotyczy jednostek świadczących usługi pocztowe, transportowe, spedycyjne i składowania”.

Inwentaryzacja – po co się to robi?

Warto zastanowić się nie tylko nad tym, czym jest inwentaryzacja (to już wiemy), ale także – dlaczego się ją przeprowadza? Głównym powodem takiego działania jest sprawdzenie zgodności stanu faktycznego z informacjami zawartymi w księgach rachunkowych. Tak rozumiana inwentaryzacja pozwala zweryfikować, czy np. ilość towaru faktycznie znajdującego się na magazynie odpowiada temu, co wynika z ewidencji rachunkowej.

A zatem właściwie przeprowadzona inwentaryzacja pozwala na osiągnięcie kolejnego celu, jakim jest zapewnienie rzetelności ksiąg rachunkowych. W efekcie wzrastają szanse na to, że sprawozdanie będzie wiarygodnie ukazywać kondycję finansową, w jakiej znajduje się aktualnie dane przedsiębiorstwo.

Nie bez znaczenia jest fakt, że dzięki inwentaryzacji można rozliczyć osoby zajmujące się w pracy za nadzorowanie powierzonego towaru. W zależności od danej firmy mogą być to np. kasjerzy czy magazynierzy (zarówno szeregowi pracownicy, jak i kierownicy poszczególnych oddziałów).

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Kiedy należy przeprowadzać inwentaryzację środków trwałych?

Co do zasady inwentaryzacja jest wykonywana raz w roku, na zakończenie okresu rozliczeniowego. Dotyczy to m.in. zapasów, towarów i opakowań zgromadzonych w punktach sprzedaży detalicznej. Ważne jest, by taką inwentaryzację przeprowadzić:

  • nie wcześniej niż na 3 miesiące przed zakończeniem danego roku,
  • do 15. dnia następnego roku.

Dopuszczalnym wyjątkiem jest przechowywanie takich aktywów na terenie strzeżonych składowisk, ponieważ dopuszcza się wówczas inwentaryzację raz na 2 lata.

Jeśli chodzi o nieruchomości czy maszyny należące do środków trwałych w budowie, inwentaryzację można przeprowadzić raz na 4 lata.

Jak przeprowadzić inwentaryzację środków trwałych krok po kroku?

Jeśli chodzi o przeprowadzanie inwentaryzacji, powinniśmy trzymać się poniższych zasad — wydaje się, że dobrze odzwierciedlają one, w jaki sposób należy wykonać to zadanie:

 

Zasada Krótki opis
Terminowości i częstotliwości Inwentaryzację wykonuje się we wcześniej ustalonych terminach, w częstotliwości wymaganej przez ustawę o rachunkowości (ustawa z dn. 29 września 1994 r.).
Podwójnej kontroli Aby być pewnym prawidłowości zapisów, zaleca się dwukrotne sprawdzenie każdej pozycji.
Zamkniętych drzwi Zaleca się, by zliczyć towar w takim czasie, gdy dana firma/oddział ma niski poziom aktywności. Dzięki temu pracownikom łatwiej skupić się na zadaniu oraz ewidencjonować takie transakcje, które odbyły się już w trakcie inwentaryzacji.
Rzetelnego obrazu Podczas zliczania aktywów stosuje się takie nazwy, symbole, ceny czy jednostki miary, które są stosowane w praktyce.
Kompletności Bierze się pod uwagę wszystkie składniki majątkowe
Partycypacji osoby materialnie odpowiedzialnej Osoba, która jest odpowiedzialna za określone składniki majątku (w tym np. towar przeznaczony do sprzedaży w danym sklepie), powinna brać czynny udział w procesie inwentaryzacji.

Rzecz jasna, inwentaryzację powinno się przeprowadzać przez minimum dwie osoby. Dzięki temu możliwe staje się zapewnienie dokładności prac, a także ich obiektywizmu

Fachowości Chociaż przeprowadzenie inwentaryzacji nie wymaga wykształcenia kierunkowego, to zaleca się, by osoby uczestniczące w tym procesie miały odpowiednie doświadczenie oraz wiedzę.

 

Zasadniczo, inwentaryzację przeprowadza się poprzez takie czynniki jak:

  • spis z natury, czyli faktyczne zliczenie wszystkich składników majątku. Takie działanie wykonuje się w przypadku fizycznych aktywów, w tym np. zapasów czy prefabrykatów, ale także fizycznej gotówki znajdującej się w kasie firmowej;
  • potwierdzenia zewnętrzne, w ramach których potwierdza się, poprzez wymianę korespondencji z bankami/kontrahentami, wartość takich aktywów jak np.:
    • stan środków na rachunkach bankowych,
    • należności i zobowiązania handlowe,
    • pożyczki itp.,
    • papiery wartościowe i inne instrumenty finansowe.
  • analiza dokumentów, w tym np. różnego rodzaju umów. Robi się tak np. w przypadku praw do nieruchomości, spornych należności, należności publicznoprawnych (przykładowo, mogą być to środki należne w ramach zwrotu podatku).
Co po przeprowadzeniu inwentaryzacji?

Informacje na ten temat również można znaleźć w ustawie o rachunkowości, a konkretnie w art. 27:

„1. Przeprowadzenie i wyniki inwentaryzacji należy odpowiednio udokumentować i powiązać z zapisami ksiąg rachunkowych.

2. Ujawnione w toku inwentaryzacji różnice między stanem rzeczywistym a stanem wykazanym w księgach rachunkowych należy wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, na który przypadał termin inwentaryzacji”.

 

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Więcej takich artykułów znajdziesz w kategorii Księgowość.

Czym jest faktura przelewowa?

0
faktura przelewowa

Kiedy jako klienci detaliczni robimy zakupy w supermarkecie, płacimy zwykle od razu. Zupełnie inaczej wygląda to w przypadku transakcji zawieranych pomiędzy przedsiębiorcami (transakcje B2B, z ang. Business-to-Business), ponieważ standardem jest wówczas zawieranie transakcji z odroczoną płatnością, określanych również jako tzw. kredyt kupiecki. Dokumentem, który wystawia się w takiej sytuacji, jest faktura przelewowa. Jak ją wystawić? Przeczytasz o tym w naszym artykule.

Co to jest faktura przelewowa?

Faktura przelewowa to dokument księgowy, który zawiera informacje na temat transakcji kupna–sprzedaży pomiędzy przedsiębiorcami. Dotyczy to takich sytuacji, w których przedsiębiorca dostarcza swojemu kontrahentowi towar lub świadczy na jego rzecz usługi, ale zapłata – zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami – następuje później.

Zwykle termin płatności za fakturę przelewową to siedem czy czternaście dni, ale zdarzają się takie sytuacje, w których termin płatności wynosi nawet jeden czy dwa miesiące.

Warto wiedzieć!

Jeszcze kilka lat temu praktyką stosowaną np. przez niektóre wielkie sieci zajmujące się handlem detalicznym było stosowanie dla swoich dostawców terminów płatności wynoszących nawet pół roku!

 

Termin płatności, jaki wskazuje się na fakturze przelewowej, to graniczny termin, w którym nabywca powinien dokonać płatności. Oczywiście, możliwe jest uregulowanie należności przed wyznaczoną datą. Tak czy inaczej, płatność w ustalonym terminie jest obowiązkiem nabywcy towaru lub usługi, a terminowej zapłaty uprawnia sprzedawcę do określonych. Jakich? Do tego jeszcze wrócimy.

Warto wiedzieć! Faktura przelewowa VAT jako dowód zawartej umowy

Jeśli kontrahenci nie zawarli ze sobą stosownej umowy, faktura przelewowa VAT stanowi formalny dowód potwierdzający zawarcie umowy kupna-sprzedaży pomiędzy stronami.

 

Faktury przelewowe są kojarzone przede wszystkim z transakcjami zawieranymi między przedsiębiorcami, ponieważ to właśnie w relacjach B2B tak popularny jest kredyt kupiecki. Czy w przypadku faktur wystawianych dla osób nieprowadzących biznesu również można wystawić fakturę przelewową? Tak, jak najbardziej jest to możliwe; na co dzień możemy spotkać się z takim typem dokumentu finansowego:

  • faktury wystawiane przez firmy energetyczne;
  • faktury operatorów telekomunikacyjnych.
Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Kiedy wystawić fakturę przelewową?

Co do zasady, faktura przelewowa VAT powinna zostać wystawiona:

  • nie później niż piętnastego dnia następnego miesiąca po tym miesiącu, w którym została dokonana dana transakcja;
  • nie wcześniej niż trzydzieści dni przed planowanym dokonaniem operacji gospodarczej.

Od tej ogólnej reguły istnieje szereg wyjątków — przykładowo, fakturę wystawia się:

  • 30. dnia od momentu dokonania transakcji (w przypadku usług budowlanych/budowlano-montażowych);
  • 60. dnia od momentu wydania książek drukowanych;
  • 90. dnia od momentu wykonania czynności polegających na drukowaniu:
    • książek (z wyłączeniem map i ulotek),
    • gazet,
    • czasopism i magazynów

Reguła ta nie dotyczy importu usług:

  • z upływem terminu płatności w przypadku m.in. dostaw energii elektrycznej i cieplnej, usług telekomunikacyjnych (wyjątkiem również jest import usług).
Warto wiedzieć! Obowiązek wystawiania faktur przelewowych a zwolnienie z VAT

Począwszy od stycznia 2014 r. również ci przedsiębiorcy, którzy podlegają zwolnieniu z podatku VAT, są zobowiązani do wystawiania faktur przelewowych dla swoich kontrahentów. To ważna kwestia, ponieważ wcześniej w takiej sytuacji dokumentowało się transakcje z wykorzystaniem rachunków.

Jak wystawić fakturę przelewową?

Dawniej faktury wystawiano na papierowych blankietach, obecnie zaś, już od kilkunastu lat, robi się to z wykorzystaniem systemów księgowych. Tego typu programy umożliwiają automatyzację niektórych powtarzalnych czynności. Automatycznie nadawany jest unikalny numer takiej faktury, a po wpisaniu numeru NIP odbiorcy automatycznie uzupełniane są dane na ten temat.

Oczywiście, możliwe jest wystawianie danych również z użyciem arkusza kalkulacyjnego. Naszym zdaniem nie jest to jednak działanie optymalne. Dzieje się tak z prostego powodu: wciąż można dość łatwo popełnić błędy.

Faktura przelewowa – jakie elementy powinna zawierać?

Warto zastanowić się nad tym, jakie elementy powinna zawierać faktura przelewowa?

Nie istnieje jeden uniwersalny wzór faktury przelewowej. W praktyce przedsiębiorstwa stosują różne wzory. Przedsiębiorcy nieraz spotykają się z dokumentami, które zostały naprawdę fantazyjnie sporządzone, tzn. są przygotowane w wersji kolorowej, ozdabia je logo firmy itp.

Trzeba jednak pamiętać, że w przypadku faktury przelewowej, podobnie jak innych dokumentów finansowych/podatkowych, liczy się nie forma, lecz treść.

To, jakie elementy powinna zawierać faktura przelewowa, wskazuje ustawa z dn. 21 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – stosowne zapisy znajdują się w art. 106e.

Poniżej przedstawiamy niektóre spośród wszystkich elementów obowiązkowych na fakturze VAT:

  • data wystawienia dokumentu;
  • data wykonania usługi lub dostawy towarów;
  • termin płatności;
  • unikalny numer, który jednoznacznie identyfikuje dany dokument;
  • dane sprzedawcy i nabywcy, w tym m.in. pełne nazwy firm lub imiona i nazwiska, adresy zamieszkania lub siedzib działalności gospodarczej, Numery Identyfikacji Podatkowej;
  • opisu towaru lub usługi – przedmiotu danej transakcji;
  • dodatkowe informacje, w tym np. liczba dostarczonych sztuk;
  • cena jednostkowa towaru netto;
  • wartość i stawka podatku VAT (o ile oczywiście dana transakcja nie jest zwolniona z takiego podatku);
  • kwota należności brutto.

Niezapłacona faktura przelewowa. Co w takiej sytuacji?

Co w sytuacji, gdy faktura przelewowa nie zostanie uregulowana w terminie? Przedsiębiorca-wierzyciel ma wówczas prawo do podjęcia kroków wobec swojego dłużnika. Jednym z takich działań jest zgłoszenie danego podmiotu do KRD, czyli Krajowego Rejestru Długów. Z punktu widzenia nierzetelnego dłużnika oznacza to utrudnienie w pozyskaniu zobowiązania w postaci kredytu czy umowy leasingowej.

To jeszcze nie wszystko, ponieważ uporczywe unikanie obowiązku terminowej zapłaty za fakturę przelewową jest działaniem, które może mieć swój finał na sali sądowej. Ponadto, oprócz wydanego przez sąd nakazu zapłaty wierzyciel ma prawo żądać od nierzetelnego dłużnika również pokrycia:

  • kosztów administracyjnych związanych z postępowaniem sądowym,
  • odsetek.

W określonych sytuacjach, w celu sprawnego przeprowadzenia egzekucji wierzyciel może skorzystać z pomocy komornika, co pociąga za sobą kolejne koszty.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Przeczytaj więcej w kategorii Faktury.