Dowód OT to dokument księgowy, na podstawie którego środek trwały wprowadzany jest do ewidencji środków trwałych. Jakie elementy musi zawierać? Na czym polega przyjęcie środka trwałego i dlaczego jest konieczne?
Przypominamy, czym jest środek trwały i jakie elementy majątku można za niego uznać. Przeczytaj nasz artykuł i sprawdź, jak ustalić wartość środka trwałego. Jaką metodę amortyzacji należy wpisać do dokumentu OT? Z naszego artykułu dowiesz się też, jaki jest najlepszy sposób jego stworzenia.
Spis treści
Co to jest środek trwały?
W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost nie znajduje się definicja środka trwałego. Wskazuje się wyłącznie składniki majątku, które można uznać za środki trwałe, o ile spełnione będą określone warunki.
być oddane do używania na podstawie umowy najmu lub dzierżawy,
być nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
być kompletne i zdatne do użytku w dniu, w którym przyjęto do użytkowania.
Środek trwały to np. budowla, budynek, maszyna, urządzenie albo środek transportu. Rzecz uznaje się za środek trwały, jeśli dodatkowo przewidywany czas użytkowania wynosi więcej niż rok, a wykorzystuje się ją na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Ustawa o rachunkowości rozszerza definicję środka trwałego o ulepszenia w obcych środkach trwałych oraz inwentarz żywy.
Środek trwały musi mieć wartość minimum 10 000 zł.
Przyjęcie środka trwałego
Dokument OT potwierdza przyjęcie środka trwałego do ewidencji, co pozwala na rozliczanie amortyzacji. Potwierdza też, że konkretny środek trwały jest zdatny do użytku.
Co wpisuje się do dokumentu OT?
Trzeba pamiętać, że dokument ten odnosi się do tych środków trwałych, których wartość przekracza 10 000 zł. Dla czynnych podatników VAT jest to kwota netto, dla osób, które VAT-owcami nie są – brutto.
Jeśli konkretna rzecz ma mniejszą wartość, to nie trzeba jej wprowadzać do ewidencji. Wtedy nie rozlicza się amortyzacji. Można natomiast od razu zakwalifikować ją do kosztów uzyskania przychodu.
Dokument OT – elementy
Żeby dokument OT był uznany za prawidłowy, powinien mieć kilka elementów. Przede wszystkim musi być określony rodzaj dowodu i jego numer. Trzeba też wpisać dokładne dane wystawcy dokumentu (nazwy, adresy) i jednostki, która będzie używała przedmiotu.
Niezbędna jest w nim również nazwa środka trwałego, a także jego wartość początkowa. Nie można zapomnieć również o podpisie wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki majątku, a jeśli takie osoby nie zostały wyznaczone, to podpis składa właściciel.
W przypadku tego dokumentu bardzo ważna jest data wystawienia. W dokumencie tym powinno się wpisać faktyczną datę, kiedy środek trwały został przyjęty do użytku. Wszystko dlatego, że ma to wpływ na właściwe ustalenie daty rozpoczęcia odpisów amortyzacyjnych.
Ustawa o rachunkowości nakazuje też umieścić na dokumencie OT informację o metodzie amortyzacji wraz z roczną stawką amortyzacji. Podatnik może samodzielnie wybrać metodę amortyzacji. Na druku OT możemy wybrać:
metodę liniową amortyzacji,
metodę degresywną amortyzacji,
amortyzację jednorazową.
Jak ustalić wartość początkową środka trwałego do druku OT?
Skoro mowa jest o amortyzacji, to konieczne jest właściwe określenie wartości środka trwałego. Podstawowym sposobem jej ustalenia jest cena nabycia. To jaka wartość jest na fakturze, rachunku lub umowie decyduje o tym, czy będziemy konkretną rzecz amortyzowali, czy nie. Do wartości tej dolicza się inne koszty związane z zakupem. Chodzi tu np. o koszty transportu czy opłat notarialnych.
Gdy środek trwały wytworzono we własnym zakresie, to jego wartość określa koszt wytworzenia. Ustala się go, biorąc pod uwagę cenę zużytych do produkcji materiałów, kosztów wynagrodzeń i innych kosztów, które miały wpływ na wytworzenie środka trwałego. Nie bierze się w tym przypadku pod uwagę pracy własnej podatnika, a także kosztów sprzedaży i kosztów operacyjnych.
Środek trwały z majątku prywatnego
Może się zdarzyć, że podatnik chce wprowadzić do firmy środek trwały, wcześniej używany jako majątek prywatny. Jeśli podatnik ma fakturę nabycia, to wartość początkową ustala się na podstawie tego dokumentu. Jeśli takiej faktury lub rachunku nie ma, środek trwały wycenia się samodzielnie, zakładając, że wycena nie powinna odbiegać od ceny rynkowej.
Środek trwały we współwłasności
Jeśli środek trwały ma współwłaściciela, to jego wartość określona jest w proporcji, jaką jest udział w danym przedmiocie. Nie dotyczy to jednak współmałżonków, o ile nie prowadzą odrębnych działalności gospodarczych, w których wykorzystują dany przedmiot.
Jeśli środek trwały był darowizną, to jego wartość początkową ustala się na podstawie wartości rynkowej z dnia nabycia.
Elementy dokumentu OT – podsumowanie
Podsumowując, dokument przyjęcia środka trwałego musi zawierać poniższe elementy:
rodzaj dowodu i jego numer,
dane wystawcy dokumentu i jednostki, która będzie używała przedmiotu,
nazwa środka trwałego,
wartość początkowa środka trwałego,
podpis wystawcy dowodu,
podpis osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki majątku, lub właściciela majątku,
Do utworzenia dokumentu OT możesz użyć powyższego wzoru albo łatwiejszego rozwiązania – Małej Księgowości. W tym celu wybierz z menu 'Środki trwałe’ > 'Dokumenty’ > 'Kartoteka środków trwałych’. Następnie kliknij 'Nowy’ i wybierz dokument, który chcesz utworzyć – 'OT’. Następnie uzupełnij wymagane dane.
Masz możliwość przeglądania dokumentów, edytowania ich, zmiany stawki amortyzacji, itd.
Często zadawane pytania – OT
Co oznacza OT w środkach trwałych?
OT oznacza dokument przyjęcia środka trwałego.
Jak prawidłowo wypełnić dokument OT?
Dokument OT należy wystawić w trzech egzemplarzach. Musi zawierać oznaczenie „OT”, numer identyfikacyjny, określenie stron, opis operacji, z oznaczeniem jej daty i wartości oraz podpisy – wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki.
Dane do faktury, które obowiązkowo muszą się w niej znaleźć, określa Ustawa od towarów i usług. Sprawdź, jakie są to elementy. Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się, co musi zawierać faktura, a także faktura korygująca. Kiedy należy wystawić fakturę?
Faktura to dokument, który potwierdza sprzedaż produktu lub usługi. Jest dokumentem księgowym. Zanim dojdzie do transakcji, przedsiębiorca może wystawić fakturę pro forma. Są określone elementy, które muszą się na nich znaleźć. Sprawdź, jakie są obowiązkowe dane do faktury.
Każda osoba prowadząca działalność gospodarczą, a szczególnie każdy podatnik VAT powinien wiedzieć, w jaki sposób powinna zostać wystawiona faktura. Pamiętaj, że niektóre dane są niezbędne do wystawienia faktury, podczas gdy na dane na fakturze muszą znaleźć się jedynie w określonych przypadkach.
Spis treści
Co musi zawierać faktura VAT?
Forma graficzna faktury może być dowolna i nie ma przepisów, które nakazują, by w określonym miejscu umieścić logotyp czy datę. Trzeba jednak wiedzieć, że takiej swobody nie ma, jeśli chodzi o konkretne dane do faktury.
Te dane szczegółowo określa Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wymienia ona poszczególne elementy, które muszą być zawarte w fakturze VAT, oraz podaje przypadki szczególne. Treść ustawy można znaleźć na stronie sejmu.
Obowiązkowe dane do faktury
Tylko poprawnie wystawiona faktura może być potwierdzeniem dokonania transakcji i podstawą do odliczenia podatku naliczonego. Jakie dane powinna zawierać? Zgodnie z ustawą o VAT są to:
data wystawienia,
kolejny numer. Sposób, w jaki faktury będą numerowane, zależy od przedsiębiorcy. Ważne by dało się ją łatwo zidentyfikować;
nazwa podatnika i nabywcy towarów. Chodzi o wskazanie na fakturze kupującego i sprzedającego;
numer NIP sprzedawcy;
NIP kupującego. Jeśli kupujący to osoba fizyczna, zamiast NIP-u można wpisać PESEL;
data dokonania lub zakończenia dostawy towarów albo wykonania usługi;
data otrzymania zapłaty, jeśli faktura wystawiana jest przed pełnym dostarczeniem towaru. W takiej sytuacji na fakturze wpisuje się dwie daty – datę wystawienie faktury oraz dostarczenia towarów lub świadczenia usług;
nazwa towaru lub usługi. Chodzi o to, by poprawnie określić, co jest przedmiotem transakcji;
liczba sprzedanych towarów albo rodzaj usług;
kwota sprzedaży netto, bez doliczonego podatku VAT;
całkowita wartość sprzedaży towarów lub usług;
stawka podatku. Jeśli sprzedajemy towary z różnymi stawkami podatku, to każdy z nich należy określić na fakturze;
Wymienione powyżej elementy są obowiązkowe. Są też dane do faktury, które powinny się na niej znaleźć jedynie w określonych sytuacjach. Może to być jeden z dopisków:
metoda kasowa – w sytuacji dostarczenia towarów lub wykonania usług, w odniesieniu do których obowiązek zapłaty powstaje w momencie otrzymania całości lub części zapłaty;
odwrotne obciążenie – w sytuacji, gdy obowiązek rozliczenia podatku leży po stronie nabywcy towarów lub usług;
procedura marży dla biur podróży – w przypadku wykonywania usług turystycznych, gdzie podstawę opodatkowania stanowi kwota marży.
Faktura bez VAT
Fakturę bez VAT wystawisz jeśli:
korzystasz ze zwolnienia podmiotowego (osiągasz obroty niższe niż 200 tys. złotych);
korzystasz ze zwolnienia przedmiotowego (ze względu na rodzaj prowadzonej działalności);
wystawiasz fakturę dla czynności niepodlegających VAT.
Jeśli korzystasz ze zwolnienia podmiotowego lub przedmiotowego, na fakturze w miejscu VAT wpisz 'zw’. Jeśli wystawiasz fakturę dla czynności niepodlegających VAT, wpisz 'np’.
W przypadku zwolnienia przedmiotowego musisz na fakturze podać podstawę prawną zwolnienia (art. 43 ust. 1 ustawy o VAT).
Dane do faktury korygującej
Nie powinniśmy zapominać o fakturze korygującej. W takiej sytuacji na dokumencie powinien się pojawić dopisek „faktura korygująca” lub „korekta”. Poza tym obowiązkowe dane do faktury korygującej to:
kolejny numer oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca;
opis przyczyny korekty;
w przypadkach, gdy korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania, lub kwoty podatku należnego – ich prawidłową wysokość.
Jakie dane są potrzebne do faktury uproszczonej?
Faktura uproszczona to dokument potwierdzający zawartą transakcję, który można wystawić kiedy zachodzą na raz oba warunki:
kwota należności ogółem nie przekracza 450 zł albo 100 euro;
faktura zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.
Musi ona zawierać:
datę wystawienia;
numer kolejny;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku, lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi;
data dokonania lub zakończenia dostawy towarów, lub wykonania usługi, jeżeli została określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwa towaru lub usługi;
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym także w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, jeżeli nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
kwotę należności ogółem.
Kiedy wystawić fakturę? Zasady wystawiania faktur
Po zgromadzeniu danych do faktury dokument wystawiamy najpóźniej do 15. dnia miesiąca, który następuje po miesiącu sprzedaży. W przypadku usług budowlanych faktura może być wystawiona najpóźniej do 30. dnia od dnia wykonania usług.
Fakturę za działania związane z drukowaniem i dostawą książek można wystawić nie później niż do 90. dnia od wykonania usługi. Jeśli nabywca towaru lub usługi zażąda faktury w ciągu 3 miesięcy po wykonaniu usługi, lub dostawie towaru, to taką fakturę również należy wystawić.
Program do fakturowania
Żeby nie popełnić błędu i zawrzeć na dokumencie wszystkie niezbędne dane, warto skorzystać z programu do fakturowania.
Praca w upale może być niebezpieczna. Gdy jest zbyt ciepło, pracownik może odmówić wykonywania obowiązków zawodowych. Jakie obowiązki ma pracodawca, którego pracownicy muszą pracować, gdy jest bardzo gorąco?
Praca w upale szczególnie wypływa na osoby pracujące w halach produkcyjnych, pracownicy budowlani i wszyscy ci, wykonujący swoje obowiązki na wolnym powietrzu, którzy muszą mieć określone warunki pracy. Gdy jest bardzo gorąco, mogą nawet odmówić wykonania pracy. Kodeks pracy dokładnie określa, w jaki sposób pracodawca musi przygotować pracowników na pracę w upale.
Spis treści
Praca w upale a obowiązki pracodawcy
Praca w upale może prowadzić do wielu niebezpiecznych sytuacji. Choćby do udaru słonecznego albo do problemów z układem krążenia. Nie mówiąc o tym, że znacznie trudniej o koncentrację, co może spowodować wypadki przy pracy. I właśnie dlatego pracodawca może skrócić albo przesunąć godziny pracy, zorganizować przerwy w pracy.
Jeśli jest taka możliwość, powinien przenieść pracowników do klimatyzowanego pomieszczenia. Obowiązkowe będzie zapewnienie pracownikom wody do picia. Odnośnie do wody, warto pamiętać, że dostęp do niej jest konieczny nie tylko w przypadku upału. Pracownik musi mieć możliwość skorzystania z wody pitnej. Jeśli nie da się tego zagwarantować, to pracodawca musi dostarczyć wodę w butelkach lub z dystrybutora.
Co ważne, nie można tego zastąpić ekwiwalentem napojów. Gdy praca jest pracą w trudnych warunkach, to trzeba dostarczyć zimne napoje z dodatkiem soli mineralnych i witamin.
Trudne warunki pracy a praca w upale
O trudnych warunkach pracy mówimy wtedy, gdy praca wymaga przebywania na zewnątrz w temperaturze przekraczającej 25 stopni, a w zamkniętym pomieszczeniu ponad 28 stopni. Od takich temperatur możemy więc mówić o pracy w upał. Szczególne warunki pracy dotyczą np. robót budowlanych, remontowanych czy montażowych, praca w kanałach, niebezpiecznych przestrzeniach zamkniętych, a także prace na wysokości.
Czym jest praca w trudnych warunkach?
Praca w trudnych warunkach to praca wykonywana w warunkach, które są uznawane za trudne lub wymagające szczególnej uwagi i ostrożności ze strony pracowników. Może to obejmować pracę na wysokościach, w warunkach ekstremalnych temperatur, w środowisku z wysokim poziomem hałasu, w obszarach z wysokim ryzykiem wypadków, w warunkach narażenia na substancje chemiczne lub niebezpieczne materiały, czy w warunkach pracy na zmiany nocne.
Praca w trudnych warunkach może wymagać od pracowników dodatkowego wysiłku fizycznego lub psychicznego, a także specjalistycznej wiedzy i umiejętności. Pracownicy pracujący w trudnych warunkach często muszą przestrzegać rygorystycznych procedur bezpieczeństwa, aby zminimalizować ryzyko wypadków i urazów.
Praca w trudnych warunkach może być wymagana w różnych branżach, takich jak budownictwo, przemysł, transport, górnictwo, ratownictwo czy wojskowość. Choć praca w trudnych warunkach może być wyzwaniem, to jednocześnie może przynosić satysfakcję z wykonywanej pracy i zapewnić dobre wynagrodzenie za trud wykonywanej pracy.
Praca na budowie – woda do mycia
Pracodawca, który zatrudnia pracowników, wykonujących swoje obowiązki na zewnątrz musi zorganizować wodę do mycia. Ilość określona przez prawo to 90 litrów dziennie na osobę.
Klimatyzacja nie jest obowiązkowa w przypadku pracy ciągłej. Prawo nakazuje jednak udostępnić pomieszczenie z klimatyzacją do odpoczynku, gdy pracownik przebywa w pomieszczeniach, w których stale jest temperatura przekraczająca 30 stopni. Chodzi to przede wszystkim o specyficzne procesy technologiczne, powodujące właśnie taką temperaturę.
Praca w biurze – upały
W biurze klimatyzacja nie jest obowiązkowa. Jeśli jednak przez okna wpada bardzo dużo światła słonecznego, to zgodnie z przepisami BHP pracodawca powinien zacienić okna np. roletami albo żaluzjami.
Upały skłaniają do zadania pytania, czy w czasie upałów można skrócić godziny pracy. Takie przerwy, zwane przerwami regeneracyjnymi zależą wyłącznie od dobrej woli pracodawcy. To pracodawca decyduje o tym, czy w czasie ogromnego upału pracownicy mogą wcześniej pójść do domu. I nie jest to obowiązek pracodawcy, a właśnie jego dobra wola.
Czy pracownik musi pracować w upały?
Przepisy BHP prawa pracy wskazują, że pracownik może zrezygnować z wykonywania obowiązków, jeśli grozi to utratą zdrowia lub życia pracownika albo innych osób. Upał może, ale nie musi zagrażać życiu i praca w wysokiej temperaturze nie daje „z automatu” prawa do przerwania pracy.
Niezależnie jednak od pogody, przez cały rok pracodawca musi zapewnić dostęp do wody. Jeśli nie przestrzega on tych zaleceń, to grozi mu kara do 30 tys. zł.
Co grozi pracodawcy, który nie udostępnia pracownikom wody?
Jeśli pracodawca nie udostępnia pracownikom wody pitnej, może zostać ukarany przez odpowiednie organy nadzoru, takie jak Inspekcja Pracy, Sanepid lub inne w zależności od kraju. Kary mogą obejmować grzywny finansowe, a w poważniejszych przypadkach, zakaz prowadzenia działalności gospodarczej.
Ponadto brak dostępu do wody pitnej może negatywnie wpłynąć na zdrowie pracowników, co z kolei może prowadzić do absencji z pracy, zwiększonego ryzyka wypadków oraz innych problemów zdrowotnych. W skrajnych przypadkach brak dostępu do wody pitnej może skutkować poważnymi konsekwencjami dla zdrowia pracowników, w tym odwodnieniem i innymi poważnymi chorobami.
Pracodawca jest zobowiązany do przestrzegania zasad bezpieczeństwa i higieny pracy (BHP) w celu zapewnienia bezpiecznych i zdrowych warunków pracy dla pracowników. Oto kilka zasad BHP, których pracodawca musi przestrzegać:
Zapewnienie bezpiecznego środowiska pracy: pracodawca musi zapewnić bezpieczne środowisko pracy, które minimalizuje ryzyko wystąpienia wypadków oraz chorób związanych z pracą.
Zadbanie o właściwe wyposażenie stanowisk pracy: pracodawca musi zapewnić odpowiednie wyposażenie stanowisk pracy, takie jak sprzęt ochrony osobistej, narzędzia, maszyny, które są odpowiednie do wykonywanych zadań i spełniają wymogi bezpieczeństwa.
Przeprowadzenie szkoleń BHP: pracodawca jest zobowiązany do przeprowadzenia szkoleń BHP dla pracowników, aby przekazać im wiedzę na temat bezpiecznego wykonywania pracy i minimalizowania ryzyka wypadków.
Zapewnienie pierwszej pomocy: pracodawca musi zapewnić pracownikom dostęp do niezbędnych środków pierwszej pomocy, takich jak apteczki i urządzenia do resuscytacji.
Czy urlop na B2B jest w ogóle możliwy? Kto płaci za wolne dni, gdy jesteś samozatrudniony? Zobacz, jak rozwiązywana jest ta kwestia.
Urlop na B2B to kwestia, która interesuje wszystkich samozatrudnionych. Czy zdecydowanie się na taki kontrakt oznacza brak dni wolnych? Sprawdź, w jaki sposób osoba zatrudniona na B2B może być objęta płatnym urlopem.
Spis treści
Urlop na B2B – dni wolne dla przedsiębiorcy
Urlop na B2B zaczyna interesować coraz więcej osób. Kontrakt B2B, samozatrudnienie to bardzo popularny sposób wykonywania zleceń, pracy dla innych. Prowadzenie działalności gospodarczej pomaga obsługiwać kilku kontrahentów w jednym czasie, zwiększyć swoje przychody i częściej realizować bardzo ambitne projekty.
Z perspektywy kontrahenta takie zadanie wiąże się z niższymi kosztami. Nie trzeba bowiem przygotowywać stanowiska pracy i ponosić kosztów związanych z utrzymaniem pracownika, a wymaganych kodeksem pracy.
Kłopotem okazują się jednak urlopy i zwolnienia lekarskie. Umowa cywilnoprawna, jaką jest kontrakt B2B, nie zobowiązuje do udzielania urlopów. Nie obejmuje też zwolnień lekarskich. Czy to jednak powoduje, że samozatrudniony nie może liczyć na urlop?
Urlop na B2B a zasada swobody umów
Już podczas negocjowania warunków kontraktu, warto wspomnieć o sposobie rozliczania dni wolnych. Zasada swobody umów zakłada, że umowa cywilnoprawna może być zawarta na warunkach ustalonych przez obie strony. Kontrakt B2B nie jest objęty obowiązkowymi zapisami kodeksu pracy, czyli np. kwestii urlopu.
Zwykle jest tak, że samozatrudniony może zrobić sobie kilka dni wolnych od pracy. Wtedy jednak najczęściej nie otrzymuje wynagrodzenia, zgodnie z zasadą: pracujesz-zarabiasz, nie pracujesz-nie zarabiasz. W niektórych przypadkach umowa z kontrahentem może przewidywać 20-26 lub więcej dni wolnych w roku (podobnie jak urlop osób zatrudnionych na umowę o pracę).
Urlop na B2B a prawo do urlopu
Zgodnie z polskim Kodeksem Pracy, pracownikowi przysługuje prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 20 dni roboczych w ciągu roku kalendarzowego. Jeśli pracownik pracuje krócej niż pełny etat, to wymiar urlopu jest proporcjonalny do czasu pracy.
Po osiągnięciu przez pracownika 10 lat pracy przysługuje mu dodatkowe 4 dni urlopu, a po osiągnięciu 15 lat pracy – kolejne 2 dni. Maksymalny wymiar urlopu wypoczynkowego wynosi więc 26 dni roboczych w ciągu roku kalendarzowego.
Kodeks Pracy określa również, że pracownik ma prawo do podziału urlopu wypoczynkowego na części, jednak jedna z nich nie może być krótsza niż 14 dni roboczych. Termin udzielenia urlopu wypoczynkowego oraz jego podział na części ustala pracodawca z uwzględnieniem potrzeb pracownika i wymagań wynikających z prowadzenia działalności.
W czasie urlopu wypoczynkowego pracownik ma prawo do wynagrodzenia w wysokości średniego wynagrodzenia za pracę w poprzednim miesiącu, czyli tzw. wynagrodzenia urlopowego.
Należy pamiętać, że te zasady dotyczą osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę. W przypadku wykonywania pracy na podstawie umowy cywilnoprawnej np. zlecenie lub o dzieło będą obowiązywały przepisy kodeksu cywilnego. A co z osobami współpracującymi na zasadzie umowy B2B?
Urlop na B2B – czy jest możliwy?
Co zrobić, żeby mieć urlop, wykonując swoje obowiązki na kontrakcie B2B? Przede wszystkim musimy wynegocjować taką możliwość. Jednym ze sposobów uzyskania wynagrodzenia za urlop na takiej umowie jest oszacowanie wartości swojej dniówki.
Gdy znamy tę wielkość, to po uzgodnieniu określonej liczby dni wolnych, doliczamy taką kwotę do całości kontraktu. Dzięki temu samozatrudniony dostaje pieniądze za dni wolne.
Oczywiście zdarza się, że regulacje dotyczące urlopu i dni wolnych są dosyć luźne. Ustala się np., że dwa dni robocze w każdym miesiącu są całkowicie wolne od pracy, a i tak honorarium rozliczane jest w formie comiesięcznego ryczałtu.
Urlop na B2B jako dodatkowy benefit
Koniecznym jest zasygnalizowanie, że w czasach braku specjalistów na rynku, trudności w znalezieniu odpowiedniej osoby na konkretne stanowisko, a jednocześnie rosnących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej i niechęci do jej zakładania, urlop w ramach umowy B2B może okazać się cennym benefitem. Mało tego. Nie tylko sama możliwość wzięcia wolnego, ale również otrzymanie za ten czas pełnego wynagrodzenia.
Urlop na B2B – jak go wynegocjować?
Wynegocjowanie urlopu na B2B zależy od konkretnych warunków umowy oraz uzgodnień pomiędzy tobą a kontrahentem. Niemniej jednak, poniżej przedstawiam kilka ogólnych wskazówek, które mogą pomóc w procesie negocjacji urlopu:
Sprawdź, co mówi twoja umowa – przed negocjacją urlopu należy dokładnie przeanalizować warunki umowy, aby zobaczyć, czy jest tam zawarty zapis dotyczący urlopów. Upewnij się, że twoja prośba jest zgodna z umową i nie narusza warunków, które zostały wcześniej ustalone.
Przygotuj argumenty – przed rozmową o urlopie, dobrze jest przygotować się do negocjacji. Przemyśl, jakie argumenty masz na swoją korzyść, np. jak długo pracujesz dla kontrahenta, ile dotychczas wykonałeś prac, jakie były Twoje osiągnięcia itp. Zbierając takie informacje, będziesz miał silniejszą pozycję negocjacyjną.
Przedstaw propozycję – przed negocjacją warto przygotować propozycję, np. określając, ile dni urlopu na B2B chcesz wziąć i w jakim terminie. Ważne, aby była ona uzasadniona i realistyczna.
Rozmawiaj otwarcie – podczas rozmowy z kontrahentem o urlopie, pamiętaj o otwartości i szczerości. Przedstaw swoje potrzeby, ale jednocześnie zrozum potrzeby drugiej strony. Negocjacje to proces, w którym obie strony starają się osiągnąć kompromis.
Ustal warunki – gdy uda się osiągnąć porozumienie w kwestii urlopu, ważne jest, aby ustalić warunki na piśmie, np. w formie e-maila lub umowy dodatkowej do umowy B2B. Dokument ten powinien zawierać dokładną ilość dni urlopu oraz daty, w których urlop będzie przysługiwał.
Ważne jest, aby w negocjacjach o urlopie pamiętać o szacunku dla drugiej strony oraz o możliwościach, jakie daje nam nasza umowa B2B.
Urlop na B2B – podsumowanie
To ważne o tyle, że z założenia działalność gospodarcza nie zakłada możliwości dni wolnych, czy urlopu. Sytuacja jednak zmienia się na korzyść samozatrudnionych. Coraz więcej firm oferuje pełnopłatny urlop na B2B.
Wszystko dlatego, że umowa B2B może zawierać praktycznie dowolne zapisy (oczywiście zgodne z prawem). Nic nie stoi więc na przeszkodzie, by wynegocjować kwestie urlopu. Rozwiązuje się to w różny sposób. Albo wyższym całkowitym wynagrodzeniem, co pozwala zrekompensować brak wpływów w czasie urlopu lub zwykłe rozliczanie dni wolnych, tak jakby były to dni pracujące.
Urlop przy umowie B2B jest ważny, szczególnie gdy kontrahent wymaga wyłączności. Oczywiście przy umowie cywilnoprawnej, a tym bardziej w przypadku umowy o współpracę w ramach działalności gospodarczej, formalnie bardzo trudno jest o wyłączność (nie można zabronić współpracy z innymi podmiotami), rzeczywistość jest inna. Zdarza się, że umowa B2B traktowana jest jako substytut etatu. Wtedy urlop okazuje się niezbędny.
Kiedy pojawia się odmowa podpisania sprawozdania finansowego? Sprawozdanie finansowe to jeden z ważniejszych dokumentów księgowych. Obowiązkowo trzeba je przekazać odpowiednim organom raz w roku. Sprawozdanie finansowe jest ogólnodostępne.
Sprawozdanie finansowe to dokument, który wymaga podpisów. Oprócz osoby, która reprezentuje firmę, pod sprawozdaniem powinien też podpisać się księgowy. Czy księgowy musi podpisać sprawozdanie? Z czym wiąże się odmowa podpisana sprawozdania finansowego?
Od 2018 roku jedyną dopuszczalną formą sprawozdania finansowego jest e-sprawozdanie. Każde inne, niezależenie od formy i tego, czy jest poprawnie podpisane, jest nieważne. W związku z tym e-sprawozdanie finansowane jest obowiązkowe dla wszystkich tych podmiotów, które prowadzą pełną księgowość. E-sprawozdanie musi być podpisane.
Przede wszystkim podpis musi złożyć osoba, której powierzono prowadzenie ksiąg rachunkowych. Będzie to albo księgowa, albo przedstawiciel biura rachunkowego, któremu zleciliśmy prowadzenie ksiąg rachunkowych. Na tym etapie możemy spotkać się z odmową podpisania sprawozdania finansowego. Od terminu podpisania sprawozdania przez księgowego zależy data złożenia sprawozdania, a dokładniej termin złożenia takiego sprawozdania.
Oprócz księgowego sprawozdanie finansowe musi podpisać kierownik jednostki. To cały zarząd, a nie tylko sam prezes. W przypadku sprawozdania finansowego nie da się upoważnić jednego z członków zarządu do podpisania sprawozdania. Musi to zrobić cały zarząd. Podpis może być podpisem elektronicznym albo podpisem zaufanym.
Odmowa podpisania sprawozdania finansowego. Czy księgowy podpisuje sprawozdanie finansowe?
Księgowy może przygotować sprawozdanie finansowe dla swojego klienta, jednak to klient, czyli przedsiębiorstwo, jest odpowiedzialny za podpisanie takiego sprawozdania.
Księgowy może jedynie potwierdzić swoim podpisem, że sporządzone przez niego sprawozdanie finansowe jest zgodne z rzeczywistym stanem finansów przedsiębiorstwa oraz że zostały przestrzegane wszystkie obowiązujące przepisy prawne. Jednocześnie, nie ma takiego obowiązku. Złożenie podpisu przez księgowego jest dobrowolne. Jednak to właściciel lub zarząd przedsiębiorstwa musi podpisać sprawozdanie finansowe i złożyć je w odpowiednim urzędzie, zwykle w Krajowym Rejestrze Sądowym.
Odmowa podpisania sprawozdania finansowego
Podpis księgowego jest bardzo ważny dla ważności sprawozdania finansowego. Kwestię tę regulują przepisy. Te same przepisy wskazują, że „osoba, której powierzono prowadzenie ksiąg rachunkowych” może odmówić podpisania sprawozdania. Wymaga to jednak pisemnego uzasadnienia dołączonego do sprawozdania.
To jest praktycznie jedyny warunek, który powoduje, że sprawozdanie może nie być podpisane. Najczęściej prowadzi to do sytuacji, w której osoba prowadząca rozliczenia nie jest w stanie w żaden sposób poświadczyć informacji, znajdujących się w rozliczeniu. Pisemna odmowa musi być dołączona do sprawozdania.
Uzasadnieniem odmowy podpisania sprawozdania może być np. to, że w trakcie roku zmieniła się osoba, która prowadzi księgi rachunkowe. Gdy nowy księgowy nie ma możliwości, by zapoznać się z wcześniejszymi zapisami księgowymi albo też nie zgadza się z ich poprawnością, to może zdecydowanie odmówić podpisania takiego dokumenty. Jeśli np. uznaje, że konkretne rozliczenia nie są zrobione zgodnie ze sztuką.
Odmowa podpisania sprawozdania finansowego. Jakie wymagania powinno spełniać sprawozdanie finansowe?
Sprawozdanie finansowe powinno spełniać wiele wymagań, aby było wiarygodne i dokładne. Oto niektóre z najważniejszych wymagań, które powinno spełniać sprawozdanie finansowe:
Zgodność z zasadami rachunkowości – sprawozdanie finansowe powinno być sporządzone zgodnie z obowiązującymi zasadami rachunkowości, takimi jak np. polskie standardy rachunkowości (PSR).
Pełność i rzetelność – sprawozdanie finansowe powinno zawierać pełne i dokładne informacje o sytuacji finansowej i wynikach przedsiębiorstwa.
Czytelność i przejrzystość – sprawozdanie finansowe powinno być czytelne i łatwe do zrozumienia dla użytkowników, takich jak np. inwestorzy czy wierzyciele.
Spójność – wszystkie elementy sprawozdania finansowego powinny ze sobą korespondować i być spójne.
Zgodność z prawem – sprawozdanie finansowe powinno być zgodne z obowiązującymi przepisami prawa, takimi jak np. ustawy o rachunkowości czy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Terminowość – sprawozdanie finansowe powinno być sporządzone i złożone w odpowiednim urzędzie w wyznaczonym terminie, który zależy od wielkości przedsiębiorstwa oraz jego formy prawnej.
Poddanie audytowi – sprawozdanie finansowe może być poddane badaniu przez niezależnego biegłego rewidenta, który potwierdzi jego zgodność z prawem i rzetelność danych finansowych.
Wypełnienie tych wymagań jest kluczowe dla zapewnienia wiarygodności i rzetelności sprawozdania finansowego, co z kolei pomaga przedsiębiorstwu w pozyskiwaniu inwestorów i zwiększaniu zaufania wśród klientów i partnerów biznesowych. Jeśli nie zostaną spełnione, może zdarzyć się, że księgowy odmówi potwierdzenia sprawozdania swoim podpisem.
Odmowa podpisania sprawozdania finansowego. Czym jest sprawozdanie finansowe?
Sprawozdanie finansowe to dokument, który przedstawia finansowe wyniki działalności przedsiębiorstwa. Jest to zestawienie informacji dotyczących aktywów, pasywów, przychodów, kosztów i zysków, jakie firma osiągnęła w danym okresie.
Sprawozdanie finansowe jest ważnym narzędziem dla zarządzania przedsiębiorstwem, ponieważ umożliwia ocenę kondycji finansowej firmy i podejmowanie decyzji biznesowych.
Sprawozdanie finansowe zazwyczaj składa się z trzech głównych części:
bilansu,
rachunku zysków i strat,
informacji dodatkowej.
Bilans przedstawia stan posiadania firmy w danym momencie, pokazując aktywa (np. nieruchomości, środki trwałe, zapasy), pasywa (np. zobowiązania finansowe, długi) oraz kapitał własny.
Rachunek zysków i strat natomiast przedstawia przychody, koszty i zyski firmy w danym okresie. Informacja dodatkowa zawiera dodatkowe informacje, takie jak noty wyjaśniające lub informacje o zarządzie przedsiębiorstwa.
Sprawozdanie finansowe jest niezbędne dla właścicieli firm, inwestorów, kredytodawców, rządu i innych zainteresowanych stron, którzy potrzebują informacji na temat kondycji finansowej przedsiębiorstwa.
Pieczęć kwalifikowana – wygodne rozwiązanie dla Twojej firmy
Pieczęć kwalifikowana to usługa zaufania przeznaczona dla osób prawnych. Za jej pomocą potwierdzisz, że dokument jest autentyczny i nie został naruszony. To niezawodne narzędzie w kontaktach z kontrahentami i wewnętrznych działaniach firmy. Pieczęć elektroniczną pochodząca od kwalifikowanego dostawcy zaufania kupisz na pieczeckwalifikowana.pl. Jest absolutnie niezbędna, jeśli chcesz wygodnie korzystać z KSeF.
Więcej na tematy związane z rachunkowością przeczytasz w kategorii Biuro rachunkowe.
Brak terminu płatności na fakturze nie powoduje, że jest nieważna. Ten element jest nieobowiązkowy, jednak warto go zawierać, bo jego brak powoduje pomyłki. Sprawdź, kiedy opłacić fakturę, na której nie ma terminu zapłaty.
Spis treści
Brak terminu płatności na fakturze – czy sprawia, że faktura jest nieważna?
Faktura jest dokumentem, który, żeby być ważny, musi zawierać określone elementy, m.in. określenie stron transakcji (w taki sposób by dało się je zidentyfikować), nazwa produktu lub usługi i wskazanie wysokości podatku VAT. Natomiast termin płatności faktury nie jest obowiązkowym elementem.
To od przedsiębiorcy zależy, czy wpisze termin płatności, czy nie. Mimo że nie jest to konieczne, warto umieścić ten element na fakturze. Dzięki temu możemy uzyskać płatność szybciej (ustalając krótszy termin zapłaty niż graniczne 60 dni) i uniknąć zdezorientowania drugiej strony.
Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?
Brak terminu płatności na fakturze – jaki termin podać? Terminy zapłaty w transakcjach handlowych
Gdy wystawca faktury decyduje się na umieszczenie terminu zapłaty na niej, znacznie ułatwia to dochodzenie należności. Oczywiście im szybciej kontrahent zapłaci, tym lepiej dla nas. Warto jednak pamiętać, by termin płatności był możliwy do zrealizowania.
Wśród najczęściej spotykanych terminów zapłaty, jest 7 lub 14 dni. Zdarzają się jednak również terminy bardzo krótkie, jak 3 dni, i zdecydowanie dłuższe, jak 30 dni.
Termin zapłaty w transakcjach handlowych pomiędzy dwoma podmiotami prywatnymi, lub podmiotem prywatnym i podmiotem publicznym leczniczym nie może przekraczać 60 dni. W przypadku transakcji pomiędzy podmiotem prywatnym a podmiotem publicznym nieleczniczym czas ten skraca się do 30 dni.
To, że na fakturze nie ma terminu płatności, nie znaczy, że kontrahent może zapłacić w nieskończoność przeciągać zapłatę. Jeśli zawarliśmy umowę, w której określiliśmy termin płatności, wówczas on obowiązuje. Termin z umowy jest obowiązujący również jeśli jest inny niż termin zapłaty na fakturze.
Jeśli termin zapłaty w ogóle nie został określony, bierze się pod uwagę przepisy kodeksu cywilnego. Art. 455 kodeksu cywilnego zakłada, że jeśli nie określiliśmy terminu płatności, to dłużnik powinien jej dokonać niezwłocznie po tym, jak wezwiemy go do zapłaty.
Co więcej, art. 6. Ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych mówi, że jeśli nie otrzymamy zapłaty w ciągu 30 dni od spełnienia przez nas świadczenia, możemy zacząć naliczać odsetki.
Brak terminu płatności na fakturze – czy termin na fakturze jest wiążący?
Termin płatności na fakturze jest wiążący dla obu stron transakcji, czyli dla sprzedawcy i nabywcy. Jeśli nabywca nie dokona płatności w terminie, sprzedawca ma prawo domagać się odsetek za zwłokę oraz egzekwować dług w drodze postępowania sądowego.
Dlatego warto, aby termin płatności był jasno określony na fakturze. Dzięki temu obie strony będą mieć świadomość swoich obowiązków w zakresie płatności.
Brak terminu płatności na fakturze a opóźnienia w płatności faktur
Praktyka biznesowa pokazuje, że terminy płatności czasem traktowane są bardzo umownie. Pamiętaj, że jeśli twój kontrahent nie stosuje się do ustalonego terminu, możesz wezwać go do zapłaty. Po 30 dniach możesz również zacząć naliczać odsetki za opóźnienie.
Brak terminu płatności na fakturze – jakie elementy muszą znaleźć się na fakturze?
Termin zapłaty jest tylko jedną z rzeczy, jaką możemy znaleźć na fakturze. Ustaliliśmy już zresztą, że wcale nie musi się na niej pojawić. Jakie elementy muszą być na fakturze? Zgodnie z polskim prawem, na fakturze powinny znaleźć się następujące elementy:
data wystawienia faktury,
numer faktury,
imię i nazwisko lub nazwa firmy sprzedającego i nabywcy,
adres sprzedającego i nabywcy,
numer identyfikacyjny NIP sprzedającego i nabywcy,
Dodatkowo na fakturze może pojawić się wiele innych informacji, takich jak numer zamówienia, termin płatności, sposób dostawy, informacje o rabatach, numer konta bankowego sprzedawcy i wiele innych. Jednak wymienione powyżej elementy są podstawowymi informacjami, które muszą się na fakturze znaleźć, aby była ona zgodna z prawem.
Program Mała Księgowość
Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.
Plan urlopów to kalendarz urlopów układany w firmie po to, by zaplanować pracę poszczególnych działów. Czy plan urlopów jest obowiązkowy?
Planowanie urlopów w firmie może być skomplikowane, szczególnie jeśli jest to duża organizacja z wieloma pracownikami. W takim przypadku warto wprowadzić jasne i przejrzyste procedury, które pomogą w zapewnieniu, że wszyscy pracownicy otrzymają odpowiednią ilość urlopu i będą mogli w pełni cieszyć się czasem wolnym. Sprawdź, jak przygotować plan urlopów.
Spis treści
Czy pracownik musi mieć urlop?
Prawem każdego pracownika, którego zatrudniłeś na podstawie umowy o pracę, jest urlop wypoczynkowy. Przysługuje on co roku i musi to być czas nieprzerwanego i płatnego wypoczynku. Plan urlopowy pozwala ułożyć pracę w firmie w taki sposób, by w każdym momencie zapewnić określoną liczbę potrzebnego personelu.
Urlop wypoczynkowy to okres, na który pracownik ma prawo, aby odpocząć od pracy. Oto kilka najważniejszych informacji dotyczących urlopu wypoczynkowego:
Prawo do urlopu wypoczynkowego jest gwarantowane przez Kodeks Pracy. Każdy pracownik ma prawo do urlopu, którego minimalna ilość wynosi 20 dni roboczych w ciągu roku.
Urlop wypoczynkowy może być wykorzystany jednorazowo lub podzielony na kilka krótszych okresów.
Wysokość wynagrodzenia za czas urlopu zależy od umowy o pracę i przysługującego pracownikowi wynagrodzenia. Zazwyczaj wynagrodzenie za czas urlopu wypoczynkowego jest takie samo jak wynagrodzenie za normalną pracę.
Pracodawca ma obowiązek udzielania urlopu wypoczynkowego, z uwzględnieniem potrzeb i możliwości organizacyjnych firmy. Pracownik może składać wniosek o udzielenie urlopu, jednak ostateczna decyzja należy do pracodawcy.
Urlop wypoczynkowy może być przesunięty na kolejny rok, jeśli pracownik nie miał możliwości skorzystania z niego w bieżącym roku z powodu zatrudnienia krótszego niż 6 miesięcy lub innych przyczyn niezależnych od niego.
Urlop wypoczynkowy może być przyznany na czas choroby lub zwolnienia lekarskiego, jeśli pracownik nie miał możliwości skorzystania z niego w określonym terminie.
Pracownik może skorzystać z urlopu wypoczynkowego w przypadku narodzin dziecka lub adopcji, zgodnie z zasadami określonymi w Kodeksie Pracy.
Nie wykorzystany urlop wypoczynkowy może być wypłacony pracownikowi przy ustaniu stosunku pracy, chyba że strony umowy postanowią inaczej.
Pracodawca ma obowiązek informować pracowników o terminie udzielenia urlopu wypoczynkowego i o terminie, do którego powinni złożyć wniosek o jego udzielenie.
Warto pamiętać, że każda firma może mieć swoje własne zasady dotyczące udzielania urlopów wypoczynkowych, więc warto zapoznać się z regulaminem firmy w tym zakresie.
Jeśli w firmie nie ma związków zawodowych, to nie musisz tworzyć planu urlopowego. Nie trzeba go robić również wtedy, gdy jest w firmie związek zawodowy, ale organizacja ta zgodziła się na to, by nie przygotowywać takiego planu.
Jak przygotować plan urlopowy?
Jeśli zdecydujemy się na to, by przygotować plan urlopowy, to trzeba w nim wpisać dane dotyczącego bieżącego urlopu, dane o urlopie, który będzie przysługiwał pracownikowi w najbliższym roku, a także urlopie dodatkowym. Ten rodzaj urlopu przysługuje na bazie określonych przepisów.
Plan urlopowy musisz przygotować w taki sposób, by pracownik miał nieprzerwany urlop przewidziany w kodeksie pracy. Urlop można rozdzielić na kilka części pod warunkiem, że chociaż jedna z części trwa minimum 14 dni, a pracownik złożył wniosek o rozdzielenie urlopu.
Pierwszym krokiem jest stworzenie polityki urlopowej. Powinna ona zawierać informacje dotyczące ilości urlopu, na jaki okres czasu przypada pracownikowi oraz jakie są procedury związane z wnioskowaniem o urlop. Ważne jest także, aby określić priorytety przy udzielaniu urlopów w przypadku, gdy nie wszystkim pracownikom można udzielić urlopu w tym samym czasie.
Kolejnym ważnym elementem jest system rezerwacji urlopów. Można zastosować elektroniczne narzędzia, takie jak systemy HR lub kalendarze, aby pracownicy mogli łatwo rezerwować swoje urlopy i uniknąć konfliktów z innymi pracownikami.
Ważne jest także monitorowanie wykorzystania urlopów przez pracowników. Można to zrobić poprzez regularne raporty lub przez systemy HR, aby upewnić się, że wszyscy pracownicy wykorzystują swoje urlopy i nie gromadzą ich na późniejszy okres czasu.
Ostatecznie, dobrze zorganizowany plan urlopów pomoże w zwiększeniu zadowolenia pracowników i poprawie morale w firmie. Dzięki temu pracownicy będą mieli możliwość odpoczynku i naładowania akumulatorów przed powrotem do pracy, co wpłynie pozytywnie na ich efektywność i produktywność.
Przedsiębiorca nie musi przygotowywać tylko jednego planu urlopowego na rok. Plan urlopów może obejmować kwartał, pół roku czy rok. Mało tego. Każdy z działów w firmie może mieć oddzielny plan urlopowy. To, jaki rodzaj planu urlopowego przygotowujemy, zależy czas, do kiedy trzeba go przygotować.
Jeśli jest to roczny plan urlopowy, musisz go przygotować najpóźniej do 31 grudnia poprzedniego roku. Jeśli w firmie funkcjonował do tej pory np. roczny plan urlopowy, a nie przygotowano do końca grudnia, tzn. gdy zaczął się już okres, którego ten plan miałby dotyczyć, pracownikowi nie można w tym okresie odmówić urlopu.
Wymiar urlopu
Jeśli w danym roku pracownik nie pójdzie na urlop, to pracodawca musi mu go udzielić do końca września następnego roku. Pracownicy, którzy dopiero zaczynają pracę, mogą skorzystać z urlopu po zakończeniu każdego miesiąca pracy. Wtedy przysługuje im 1/12 wymiaru urlopu. W planie urlopu powinno się uwzględniać również pracowników wracających do pracy choćby po urlopie macierzyńskim.
Zasada tworzenia planu urlopów zakłada, że można go przygotować według własnego uznania. Jego podstawowym celem ma być zapewnienie w miarę płynnego działania firmy. Warto zachęcać pracowników by składali wnioski urlopowe jak najwcześniej. W wielu firmach określa się nawet ostateczny termin, w którym należy podać propozycję terminu swojego urlopu. Jeśli pracownik nie zdąży przedstawić swoich wymagań co do urlopu, to dni wolne wyznacza przełożony.
Gdy plan urlopowy zostanie przygotowany, trzeba o nim poinformować pracowników. Forma takiego komunikatu może być dowolna. Plan urlopowy może być dostępny w formie pliku komputerowego, listy wywieszonej na tablicy ogłoszeń albo w formie wiadomości email wysyłanej na skrzynki pracowników. Jeśli decydujemy się stworzenie planu urlopowego i przekażemy informację o nim pracownikom, to zapisy tego planu są wiążące.
Nie oznacza to jednak, że jeśli pracownik ma ustalony urlop w konkretnym terminie, to automatycznie może skorzystać z wolnego. Każdy urlop musi być poprzedzony zgodą przełożonego.
Plan urlopowy jest wiążący. Może być zmieniony wyłącznie w określonych sytuacjach. Na przykład wtedy, gdy zmienia się forma zatrudnienia pracowników. Zmiany mogą być też przeprowadzane, jeśli dojdzie do sytuacji losowych. Wszelkie modyfikacje w planie urlopowym muszą być komunikowane pracownikom.
Czy dowód księgowy i nota księgowa to pojęcia, znaczące to samo? Czym jest dowód księgowy? Jak wygląda nota księgowa? Wyjaśniamy to w naszym materiale.
Dowód księgowy to dokument używany podczas księgowania, nazywany również dowodem źródłowym. Potwierdza, że określona operacja gospodarcza faktycznie została przeprowadzona. Szerszym pojęciem jest dokument księgowy. Oznacza on wszystkie dokumenty pomocne w rozliczeniach księgowych, zarówno te, które podlegają, jak i nie podlegają ewidencji. Sprawdź, czym różni się od noty księgowej.
Spis treści
Co to jest dowód księgowy?
Dowód księgowy jest podstawą zapisów w księgach rachunkowych. Księgowi wyróżniają kilka rodzajów dowodów księgowych:
dowód zewnętrzny obcy – to dokument otrzymany od kontrahentów. Są to m.in. faktura zakupu, nota księgowa, a także potwierdzenie salda;
dowód zewnętrzny własny – dokumenty, które my przekazujemy kontrahentom. To również faktury sprzedaży, czy nota odsetkowa;
dowód wewnętrzny – to wszystkie dokumenty potwierdzające operacje wewnątrz firm, np. ruchy magazynowe.
Co jest dowodem księgowym?
Żeby dokument można było uznać za dowód księgowy, musi zawierać określone elementy. Powinien przynajmniej określać, jaki jest to rodzaj dowodu księgowego i numer identyfikacyjny. Trzeba też koniecznie określić strony, które dokonują danej operacji gospodarczej. Dowody księgowe powinny zawierać też opis operacji i jej wartość, a także datę operacji.
Można więc przyjąć, że dowód księgowy to każdy dokument, który potwierdza operację gospodarczą i jest poprawnie wystawiony. Gdy te warunki są spełnione, można wykorzystać go do udokumentowania określonych zdarzeń gospodarczych.
W przypadku gdy dowód zawiera rozliczenie w obcej walucie, to trzeba zrobić przeliczenie na polską walutę. Stosuje się wtedy kurs obowiązujący w dniu wykonania danej operacji gospodarczej potwierdzonej dowodem księgowym.
Dowód księgowy jako potwierdzenie operacji gospodarczej musi być przygotowany starannie i czytelnie. Co, jednak gdy zdarzy się błąd w dowodzie księgowym? W takiej sytuacji potrzeba będzie korekta.
Żeby dokonać korekty dowodu księgowego, skreśla się błędną treść, tak by była ona widoczna, a obok wpisuje się poprawną wartość. Nie można korygować pojedynczych liczb.
Na czym polega kontrola dowodów księgowych?
Kontrola dowodów księgowych polega na weryfikacji poprawności dokumentów finansowych, takich jak faktury, rachunki, umowy, paragony, wyciągi bankowe i inne dokumenty, które są podstawą księgowości przedsiębiorstwa. Kontrola ta ma na celu sprawdzenie, czy dane z dokumentów finansowych zostały poprawnie wprowadzone do ksiąg rachunkowych i czy nie występują w nich błędy.
Kontrola dowodów księgowych może być przeprowadzona przez organy państwowe, takie jak Urząd Skarbowy czy ZUS, podczas kontroli podatkowej lub składania zeznań podatkowych. Może też być prowadzona wewnętrznie przez pracowników księgowości lub audytorów, którzy zapewniają poprawność danych finansowych w przedsiębiorstwie.
Podczas kontroli dowodów księgowych, osoby przeprowadzające kontrolę sprawdzają, czy dokumenty finansowe zawierają wszystkie wymagane informacje i czy są one poprawne i zgodne z przepisami prawa. Kontrolują także, czy wszystkie dokumenty zostały prawidłowo zaksięgowane, czy nie ma w nich błędów lub nieprawidłowości, które mogą wpłynąć na poprawność rozliczeń finansowych przedsiębiorstwa.
Przechowywanie dowodów księgowych jest bardzo ważne ze względu na wymogi prawa podatkowego oraz ewentualne kontrole organów podatkowych. Oto kilka zasad dotyczących przechowywania dowodów księgowych:
Miejsce przechowywania – dowody księgowe powinny być przechowywane w miejscu, które zapewnia ich bezpieczeństwo i ochronę przed zniszczeniem lub kradzieżą. Najlepiej przechowywać je w zamkniętych i zabezpieczonych szafkach, szufladach lub archiwizatorach.
Czas przechowywania – okres przechowywania dowodów księgowych zależy od rodzaju dokumentu oraz przepisów prawa podatkowego. Zazwyczaj dokumenty finansowe należy przechowywać przez okres co najmniej 5 lat od końca roku podatkowego, w którym zostały sporządzone. Należy jednak pamiętać, że w niektórych przypadkach, np. w przypadku umów długoterminowych, okres przechowywania może być dłuższy.
Porządek i uporządkowanie – dowody księgowe powinny być przechowywane w uporządkowany sposób, np. według daty, rodzaju dokumentu, kontrahenta czy numeru dokumentu. W ten sposób łatwiej jest odnaleźć potrzebne dokumenty w przypadku kontroli podatkowej lub innego zdarzenia.
Ochrona przed zniszczeniem – dowody księgowe powinny być zabezpieczone przed zniszczeniem, np. poprzez umieszczenie ich w plastikowych koszulkach lub folderach. W przypadku dokumentów elektronicznych należy zadbać o regularne tworzenie ich kopii zapasowych i przechowywanie ich na różnych nośnikach.
Rozwiązania cyfrowe – coraz częściej firmy decydują się na przechowywanie dokumentów księgowych w formie cyfrowej, co pozwala na oszczędność miejsca i ułatwia ich przechowywanie oraz odnajdywanie. W takim przypadku warto zainwestować w dobre oprogramowanie do archiwizacji dokumentów oraz regularnie wykonywać kopie zapasowe.
Podsumowując, przechowywanie dowodów księgowych wymaga zachowania odpowiednich standardów bezpieczeństwa i ochrony przed zniszczeniem lub utratą. Dobrze zorganizowany i uporządkowany system przechowywania pozwoli uniknąć problemów związanych z ich odnajdywaniem w razie potrzeby.
Co to jest nota księgowa?
Skoro sporo napisaliśmy już o dokumentach księgowych, pora sprawdzić co to jest nota księgowa. Nota księgowa jest rodzaje dowodu księgowego. Nota księgowa zwana jest również notą obciążeniowo-uznaniową.
Kiedy stosuje się notę księgową?
Nota księgowa wykorzystywana jest do udokumentowania transakcji, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Może to być np. obciążenie odsetkami od opóźnionej płatności, rozliczenie kary umownej za nieterminowe wykonanie umowy, udokumentowanie odszkodowania od ubezpieczyciela, potwierdzenia np. opłat skarbowych.
Na nocie księgowej nie musi być bezpośrednich podpisów osób dokonujących transakcji. Nota księgowa nie jest tym samym co nota korygująca. Nie stosujemy jej więc do poprawiania błędnie wystawionych dokumentów potwierdzających jakąś operację gospodarczą.
Jak wystawić notę księgową w Małej Księgowości?
Aby wystawić notę księgową, otwórz Małą Księgowość i wejdź w 'Księgowość’ > 'Dokumenty’ > 'Noty księgowe’. Następnie wprowadź:
numer kolejny noty,
data wprowadzenia noty,
oznaczenie, czy jest to lista obciążeniowa, czy uznaniowa,
(opcjonalnie) uwagi,
(opcjonalnie) pozycje noty księgowej – kolejne pozycje.
Nie masz jeszcze Małej Księgowości? Wygodny program księgowy możesz kupić tutaj, już od 149 złotych/rocznie.
Dowód księgowy a nota księgowa – podsumowanie
Czym więc różni się nota księgowa od dowodu księgowego? Dowód to pojęcie znacznie szersze. Nota księgowa może być dowodem księgowym, ale nie każdy dowód księgowy jest notą. Powoduje to, że nie zawsze możemy tych pojęć używać naprzemienne. Znaczą coś innego, choć są ze sobą powiązane.
Dowód księgowy – to dokument źródłowy, który stanowi podstawę do zaksięgowania operacji gospodarczych w księgach rachunkowych. Dowody księgowe mogą przyjmować różne formy, takie jak faktury, rachunki, wyciągi bankowe, paragony i inne. Dowód księgowy powinien zawierać podstawowe informacje dotyczące transakcji, takie jak data, numer, nazwa kontrahenta, opis usługi lub towaru, kwota, stawka podatku i inne.
Nota księgowa – to dokument wewnętrzny, który służy do ewidencjonowania operacji księgowych w firmie. Nota księgowa nie jest dokumentem źródłowym i nie może zastąpić dowodu księgowego. Noty księgowe są tworzone na podstawie dowodów księgowych i zawierają informacje dotyczące zaksięgowanej transakcji, takie jak konto księgowe, kwota, stawka podatku i inne.
Podsumowując, dowód księgowy jest dokumentem źródłowym, który stanowi podstawę do zaksięgowania operacji gospodarczych w księgach rachunkowych, natomiast nota księgowa jest dokumentem wewnętrznym, który służy do ewidencjonowania operacji księgowych w firmie. Dowód księgowy jest niezbędny do prawidłowego zaksięgowania operacji w księgach rachunkowych, a nota księgowa stanowi jedynie narzędzie do wewnętrznej kontroli i ewidencji operacji księgowych w firmie.
Biznesplan do urzędu pracy jest konieczny, kiedy składasz wniosek o dofinansowanie. Podpowiadamy, w jaki sposób najlepiej go napisać. Co powinno się w nim znaleźć? Z jakich elementów się składa?
Biznesplan do urzędu pracy to dokument, na podstawie którego może nam zostać przyznane dofinansowanie. Ze względu na to, trzeba zawrzeć w nim wszystkie najważniejsze elementy. Sprawdź, jak go napisać.
Spis treści
Jak zrobić biznesplan do wniosku o dofinansowanie dla urzędu pracy?
Biznesplan do urzędu pracy pozwala przedsiębiorcy przy otwieraniu działalności gospodarczej skorzystać zdotacji z urzędu pracy. Mamy możliwość skorzystania z takich środków podczas ogłoszonego przez urząd pracy naboru, wcześniej jednak musimy złożyć wniosek oraz biznesplan do wniosku o dofinansowanie, na podstawie których urząd podejmie decyzje czy takie środki nam przyznać.
Biznesplan składany do wniosku o dofinansowanie ma dwie części: część opisową i finansową. W części opisowej charakteryzuje się pomysł na biznes, własne doświadczenie zawodowe, a także wykształcenie. Opisuje się tutaj też konkurencję i klientów, których chcesz obsługiwać.
Element opisowy biznesplanu do wniosku o dofinansowanie ma pomóc osobie, która będzie wydawała decyzję o dofinansowaniu w podjęciu decyzji czy pieniądze powinny być wypłacone wnioskującemu.
Część opisowa biznesplanu do urzędu pracy
Opis działalności to główna część biznesplanu. Zawieramy tu informacje o tym, czym chcesz się zajmować w biznesie, jakie produkty chcesz sprzedawać albo usługi świadczyć. W tej części przechodzimy od ogółu do szczegółu. Ważne by opis był konkretny i jasny.
W części opisowej biznesplanu koniecznie trzeba dopisać element dotyczący pracowników. W tej części opisujesz czy masz zamiar zatrudnić pracowników, czy nie. Jeśli nie, to musisz wiedzieć, w jaki sposób biznes będzie funkcjonował, jeśli np. z powodów losowych nie dasz rady realizować wszystkich zadań. Gdy chcesz zatrudniać pracowników, dobrze jest wskazać jaki rodzaj umowy będziesz z nimi zawierał i ile chcesz im płacić.
Przyda się charakterystyka wszystkich działań, które już się zrealizowało przed startem. Dobrze jest też uwzględnić narzędzia i maszyny, które już masz, a będą wykorzystywane w działalności gospodarczej. Konieczne będzie wyliczenie wartości tych urządzeń. Trzeba pamiętać, żeby nie wymieniać tu sprzętu, który chcesz kupić w ramach dofinansowania.
Część opisowa obejmuje też klientów. Jak najdokładniej trzeba określić grupę docelową. Opisać czy będziesz obsługiwać klientów indywidualnych, czy biznesowych.
Opis rynku
Kolejny punkt to opis rynku. Określasz, czy będziesz działał lokalne, regionalnie, czy w skali kraju.
Biznesplan do wniosku o dofinansowanie z UP musi zawierać opis dystrybucji i sprzedaży Twoich produktów lub usług. Musisz opisać, jak dotrzeć do klientów, jakimi kanałami, jak będzie wyglądało zamówienie i cały proces sprzedaży.
Biznesplan to również wskazanie mocnych stron i szans, które można wykorzystać. Zagrożenia dla biznesu to wszystkie czynniki, które mogą przeszkadzać w rozwoju biznesu.
Marketing w biznesplanie
Biznesplan nie obejdzie się również bez opisu marketingu, czyli wszystkich działań, które będą powzięte, aby zdobyć klientów. Trzeba je dopasować do specyfiki biznesu, a także grupy docelowej.
Część finansowa to zazwyczaj prosty do uzupełnienia rachunek zysków i strat. Może mieć postać miesięczną lub roczną.
Część finansowa biznesplanu działalności gospodarczej
Część finansowa biznesplanu pomaga w określeniu czy wyliczenia i założenia dotyczące biznesu są realne i czy ten jest dobrze skalkulowany. Przydadzą się też wyliczenia dotyczące lokalu i jego ewentualnego remontu. W biznesplanie trzeba też wziąć pod uwagę sezonowość biznesu. Są takie przedsięwzięcia, które będą narażone na sezonowość.
W części finansowej rozpisujemy dokładnie wyliczenia. Wskazujemy, ile pieniędzy będzie potrzebne i jakie uzasadnienie mają konkretne wydatki.
Ważne będzie też wskazanie formy opodatkowania. To będzie miało spory wpływ na ocenę wniosku. Wszystkie wyliczenia muszą opierać się na realnych stawkach.
Dotacja z urzędu pracy może pomóc rozpocząć biznes. Jednak bez dobrze przygotowanego biznesplanu, otrzymanie pieniędzy może być zdecydowanie trudniejsze.
Jak złożyć wniosek o dofinansowanie podjęcia działalności do powiatowego urzędu pracy?
Aby złożyć wniosek o dofinansowanie do powiatowego urzędu pracy, zazwyczaj wymagane są następujące dokumenty i informacje:
Formularz wniosku: wnioskodawca musi wypełnić formularz wniosku o dofinansowanie, który dostępny jest na stronie internetowej urzędu pracy lub w jego siedzibie.
Biznesplan: wnioskodawca musi przedstawić szczegółowy biznesplan, który opisuje planowaną działalność, jej cele, analizę rynku, plan marketingowy i finansowy.
Dokumenty potwierdzające uprawnienia: wnioskodawca musi przedstawić dokumenty potwierdzające, że ma prawo do ubiegania się o dofinansowanie, włącznie z dokumentami potwierdzającymi bezrobocie lub status osoby poszukującej pracy.
Dokumenty dotyczące planowanej działalności: wnioskodawca musi przedstawić dokumenty dotyczące planowanej działalności, włącznie z dokumentami potwierdzającymi rejestrację firmy, zaświadczeniem o niekaralności oraz dokumentami dotyczącymi planowanych inwestycji i kosztów.
Informacje dotyczące dotychczasowego doświadczenia: wnioskodawca powinien przedstawić informacje na temat swojego dotychczasowego doświadczenia zawodowego oraz przesłanki, które skłaniają go do rozpoczęcia działalności gospodarczej.
Inne dokumenty: w zależności od programu wsparcia, urząd pracy może wymagać dodatkowych dokumentów, takich jak referencje od klientów, listy referencyjne od pracodawców, zaświadczenia o kwalifikacjach itp.
Wszystkie wymagane dokumenty i informacje powinny być przygotowane zgodnie z wymaganiami urzędu pracy i przedstawione w formie zrozumiałej i przejrzystej.
Jak napisać biznes plan w celu otrzymania dotacji?
W ramach podsumowania, poniżej przedstawiamy elementy, które powinny znaleźć się w każdym dobrze skonstruowanym biznes planie, który będzie potrzebny do wniosku o dofinansowanie z urzędu pracy.
W części opisowej biznesplanu powinny znajdować się informacje dotyczące planowanej działalności, jej celów, strategii, rynku, konkurencji oraz planów operacyjnych. Oto niektóre z elementów, które powinny znaleźć się w części opisowej biznesplanu:
Opis firmy i jej celów: informacje na temat historii i misji firmy oraz celów, jakie chce ona osiągnąć w przyszłości.
Opis produktów lub usług: szczegółowy opis produktów lub usług, które firma będzie oferować, wraz z wyróżnieniem ich cech i korzyści dla klientów.
Analiza rynku: przegląd rynku, w którym firma będzie działać, z wyróżnieniem trendów, konkurencji, segmentów rynku i potencjalnych klientów.
Strategia marketingowa: plan promocji i sprzedaży produktów lub usług, włącznie z analizą cen i dystrybucji.
Plan operacyjny: szczegółowy opis planowanych operacji firmy, włącznie z planami produkcyjnymi, logistycznymi i kadrowymi.
Zarządzanie: opis struktury organizacyjnej firmy, włącznie z opisem funkcji i odpowiedzialności pracowników oraz planami szkoleniowymi.
Analiza finansowa: prognozy finansowe na przyszłość, włącznie z przychodami, kosztami, zyskami i strumieniami gotówki.
Ryzyka i szanse: analiza potencjalnych ryzyk i szans dla firmy oraz plany zarządzania nimi.
Plan rozwoju: szczegółowy plan rozwoju firmy na przyszłość, włącznie z planami inwestycyjnymi i zwiększaniem udziałów w rynku.
Wszystkie te elementy powinny być logicznie połączone i tworzyć spójny opis planowanej działalności firmy.
W części finansowej biznesplanu powinny znaleźć się informacje dotyczące szacunkowych kosztów i przychodów związanych z planowaną działalnością, wraz z analizą opłacalności i rentowności. Oto niektóre z elementów, które zwykle znajdują się w części finansowej biznesplanu:
Szacunkowe koszty i przychody: szacunkowe koszty rozwoju produktu lub usługi, wraz z kosztami produkcji, marketingu i dystrybucji, a także szacunkowe przychody ze sprzedaży.
Analiza opłacalności: analiza opłacalności biznesu, która obejmuje szacunkowe przychody i koszty, marżę brutto i netto, punkt równowagi, a także szacunkowe przepływy pieniężne.
Planowanie budżetu: planowanie budżetu biznesowego, obejmujące szacunkowe koszty i przychody na określony okres, a także szacunkowe wydatki na rozwój biznesu.
Analiza ryzyka: analiza ryzyka związanego z planowaną działalnością, włącznie z identyfikacją i oceną ryzyka oraz planami zarządzania ryzykiem.
Plan finansowy: plan finansowy na przyszłość, obejmujący szacunkowe przychody i koszty, prognozy przepływów pieniężnych, analizę wskaźników finansowych i inwestycyjnych.
Wskaźniki finansowe: analiza wskaźników finansowych, takich jak rentowność sprzedaży, rentowność netto, rentowność kapitału własnego, wskaźnik zadłużenia oraz wskaźnik płynności.
Wszystkie te elementy powinny być logicznie połączone i tworzyć spójny opis finansowy planowanej działalności firmy.
Allegro jest pierwszym wyborem zakupowym dla 80% internautów w Polsce. To powoduje, że Allegro jest liderem, jeśli chodzi o zakupy internetowe. To również dobry sposób na biznes. Jak zacząć sprzedaż na Allegro? Czy sprzedaż na Allegro się opłaca?
Allegro to platforma, która notuje ponad 20 milionów odwiedzin miesięcznie. Na platformie zarejestrowanych jest ponad 120 tys. firm, co powoduje, że jest to świetny sposób na zarabianie. Allegro regularnie dodaje nowe funkcjonalności, które powodują, że sprzedaż staje się coraz mniej skomplikowana. Chcesz rozszerzyć sprzedaż na marketplace? Dopiero zaczynasz i zastanawiasz się, co jest lepsze: sklep internetowy czy Allegro? Przeczytaj nasz artykuł i poznaj odpowiedzi.
Spis treści
Sprzedaż na Allegro – lepsze Allegro czy własny sklep internetowy?
Wiele osób, które planują biznes w Internecie, zastanawiają się, czy bardziej opłaca się sprzedaż na Allegro, czy poprzez własny sklep internetowy? Eksperci twierdzą, że warto spróbować każdego sposobu. Mówi się jednak, że Allegro dobre jest dla towarów masowych, gdy mniej zależy nam na kreowaniu własnej marki.
W przypadku własnego sklepu internetowego łatwiej będzie budować kontakt z klientem. Na handel internetowy należy patrzeć z perspektywy klienta. Dla wielu Allegro jest pierwszą, jeśli nie podstawową platformą do dokonywania zakupów.
Sprzedaż na Allegro – co można sprzedawać na Allegro?
Jeśli decydujesz się na sprzedać internetową za pomocą zewnętrznej platformy e-commerce, musisz liczyć się z ograniczeniami, jakie nakłada. W przypadku niektórych przedmiotów należy spełnić określone wymagania, a innych nie można na Allegro sprzedawać w ogóle.
Oto lista towarów, których NIE możesz sprzedawać na platformie:
alkohol;
automaty do gier;
bazy danych i usługi mailingu;
broń, amunicja i wiatrówki;
dekodery i karty dystrybuowane przez operatorów telewizji cyfrowej;
dostęp do treści multimedialnych;
dowody rejestracyjne oraz karty pojazdu;
dostęp do płatnych kont z grami;
strony WWW;
udziały w spółkach, papiery wartościowe, akcje, obligacje, wierzytelności, jednostki uczestnictwa, polisy i produkty ubezpieczeniowe oraz inne instrumenty finansowe, które są oferowane jako forma inwestowania lub lokowania środków pieniężnych;
kryptowaluty;
procesory płatnicze Perfect Money;
karty prepaid;
zarejestrowane karty telefoniczne;
katalogi wysyłkowe i sprzedaży bezpośredniej;
kody kreskowe;
konta w serwisach internetowych;
kupony znizkowe;
leki na receptę;
materiały wybuchowe;
narkotyki, środki psychotropowe i materiały zastępcze;
oprogramowanie umożliwiające działanie prowadzące do naruszania prawa;
organy ludzkie lub zwierzęce;
pornografia;
prace licenjackie, mogisterskie itd.;
konta w programach partnerskich i lojalnościowych;
podróbki;
przedmioty propagujące ustrój totalitarny;
niebezpieczne substancje chemiczne;
systemy do gier liczbowych;
telefony zablokowane przez operatora;
wyroby tytoniowe i papierosy elektroniczne;
używane artykuły higieniczne;
vouchery do wykorzystania w kinie.
Pełną listę przedmiotów, których sprzedaż jest zakazana, a także wszystkie ograniczenia dotyczące sprzedaży znajdziesz na stronie Pomocy Allegro.pl.
Sprzedaż na Allegro – zalety sprzedawania na Allegro
Podstawową zaletą sprzedaży na Allegro jest dostęp do bardzo szerokiego grona potencjalnych klientów. Dla sprzedawcy z niewielkim doświadczeniem to duży atut. Obecnie zaletą jest też to, że bardzo łatwo założyć konto firmowe. Allegro nowym sprzedawcom oferuje pomoc w starcie.
Przez kilka miesięcy nie muszą oni płacić prowizji za sprzedawane produkty, a potem płacą trochę niższe prowizje niż inni. Dodatkowo Allegro pozwala na integrację wielu usług kurierskich. Szczególnie popularne jest także nadawanie paczek do paczkomatów. Ostatnio Allegro rozpoczęło również ustawianie własnych maszyn paczkomatowych.
Oto kilka innych zalet sprzedawania na Allegro:
Szeroki wybór kategorii i produktów: Allegro oferuje sprzedawcom szeroki wybór kategorii i produktów, co oznacza, że można sprzedawać prawie wszystko, od ubrań po elektronikę i artykuły spożywcze.
Możliwość sprzedaży za granicą: Allegro oferuje sprzedawcom możliwość sprzedaży za granicą, dzięki czemu można dotrzeć do jeszcze większej liczby klientów.
Wysoka jakość usług: Allegro dba o jakość usług, co oznacza, że sprzedawcy muszą spełniać wysokie standardy, aby zachować swoją reputację.
Możliwość negocjacji cen: Allegro pozwala klientom na negocjowanie cen ze sprzedawcami, co może pomóc w przyciągnięciu nowych klientów i zwiększeniu sprzedaży.
Dobra ochrona kupujących: Allegro oferuje kupującym ochronę, co oznacza, że jeśli kupujący nie otrzyma towaru, to Allegro zwraca mu pieniądze.
Integracja z systemami płatności: Allegro oferuje sprzedawcom integrację z różnymi systemami płatności, co ułatwia przetwarzanie transakcji i pobieranie płatności.
Sprzedaż na Allegro – wady sprzedawania na Allegro
Wciąż zastanawiasz się, czy otworzyć sklep na platformie Allegro? Znasz już zalety takiego rozwiązania, ale nie da się ukryć, że zarabianie na Allegro może wiązać się też z pewnymi wadami. Po pierwsze, wystawianie aukcji na Allegro wiąże się z koniecznością odstąpienia prowizji platformie. Jej wysokość zależy od ceny przedmiotu, ilości sprzedanego towaru, tego, czy pokrywasz koszt przesyłki, a także kategorii, w jakiej wystawiasz aukcje na Allegro. Jej wysokość waha się od 4 do 17% netto.
Rozwijanie sprzedaży na Allegro, a nie we własnym sklepie internetowym utrudnia również rozwijanie własnej marki. Klienci będą kojarzyć nas jedynie z tą platformą.
Jeśli zdecydujemy się prowadzić sprzedaż na Allegro, musimy mieć także świadomość, że cała nasza komunikacja z klientem będzie odbywała się przez tego pośrednika, a co za tym idzie – będziemy musieli dostosować się do ich wymagań.
Sprzedaż na Allegro – jak założyć konto na Allegro?
Najpierw zakładamy działalność gospodarczą. Od kilku lat Allegro koncentruje się na umożliwieniu sprzedaży przedsiębiorcom. Jeśli chcesz sprzedawać tylko sporadycznie, a nie w celach zarobkowych, możesz skorzystać z platformy Allegro Lokalnie.
Żeby sprzedawać na Allegro jako firma, musisz założyć konto firmowe. Można to zrobić poprzez formularz w panelu do rejestracji.
Po rejestracji otrzymujemy maila z systemu, w którym potwierdzamy dane firmowe. Potem potrzeba jeszcze wykonać przelew weryfikacyjny, konieczny do aktywacji konta. Uwaga, bo ten proces weryfikacji może zajmie do 3 dni roboczych.
Aktywacja konta polega na zrobieniu przelewu na 1,01 zł za pomocą szybkiej wpłaty online lub przelewu elektronicznego.
Ponadto, jako przedsiębiorca możesz zostać poproszony o przesłanie dodatkowo zdjęć dokumentów potwierdzających Twoją tożsamość. Będą one musiały zostać zweryfikowane przez pracowników serwisu. Po ich weryfikacji dostaniesz maila z informacją o tym, że możesz już zaczynać sprzedaż.
Sprzedaż na Allegro – jak sprzedawać na Allegro bez działalności?
Jeśli nie planujesz na Allegro sprzedawać na większą skalę, możesz zrobić to za pomocą konta zwykłego, co oznacza, że nie potrzebujesz do tego firmy. Podczas rejestracji wystarczy wybrać odpowiednią opcję dla klientów indywidualnych w panelu rejestracji.
Jedyne dane, które trzeba podać to:
email i hasło albo numer telefonu;
zakres wiekowy (mniej lub więcej niż 18 lat);
i zaznaczyć zgody.
Allegro nie umożliwia osobom nieposiadającym zarejestrowanej działalności prowadzenia sprzedaży na większą skalę. Jeśli chcesz więc np. zajmować się dropshippingiem w ramach działalności nierejestrowanej, lepiej nie robić tego przez platformę Allegro, ponieważ Twoje konto może zostać zablokowane.
Sprzedaż na Allegro – na czym polega Allegro Lokalnie?
Allegro Lokalnie to platforma, na której możemy kupić rzeczy używane. Jest dedykowana osobom fizycznym, jednak może sprzedawać na niej każda osoba, która posiada zarejestrowane konto na Allegro. Ponadto można na niej sprzedawać bez opłat (poza ogłoszeniami z opcją Kup Teraz i Licytacjami).
Sprzedaż na Allegro – prowizja za sprzedaż na Allegro
Utarło się przekonanie, że prowizje na Allegro są bardzo wysokie i skutecznie ograniczają opłacalność sprzedaży. Każdy nowy sprzedawca otrzymuje specjalną ofertę zniżek, co pomaga w sprzedaży.
Docelowo i tak zapłacimy prowizję za sprzedaż. Jej wysokość zależy od kategorii sprzedawanego produktu. Wynosi ona od 5% do ponad 10%. Dodatkowo płaci się za utrzymywanie konkretnych ofert, za ich promowanie i reklamę.
Szczegółową listę kategorii z wysokościami prowizji znajdziesz w regulaminie Allegro.
Sprzedaż na Allegro – jak ją rozpocząć? Tworzenie aukcji i licytacji
Po aktywacji konta możesz wystawić przedmioty na sprzedaż. Aby to zrobić:
Zaloguj się na swoje konto na Allegro.
Rozwiń listę menu w prawym górnym rogu pod swoim loginem i wybierz zakładkę 'Sprzedaż’.
Pod 'Wybierz produkt z katalogu Allegro’ wpisz nazwę poduktu, który chcesz sprzedać. Jeśli produkt jest w bazie, wybierz przedmiot i kliknij 'Wybierz’. Część parametów zostanie uzupełniona, wraz z kategorią.
Jeśli nie chcesz łączyć swojej aukcji z produktem, kliknij 'Kontynuuj bez wybierania produktu’ i przejdź dalej.
Jeśli produktu nie ma w bazie, lub postanowiłeś nie łączyć z nim swojej oferty, zostaniesz przeniesiony do sekcji wyboru kategorii.
Wybierz kategorię.
Nadaj tytuł ofercie.
Uzupełnij wszystkie cechy poduktu, które nie są oznaczone jako opcjonalne. Im więcej opcjonalnych cech dodasz, tym łatwiej kupującym będzie znaleźć Twój produkt.
Kliknij 'Kontynuuj z 1 produktem’ lub dodaj kolejny produkt do zestawu.
Dodaj zdjęcie i opis przedmiotu.
Jeśli masz jakieś, dodaj załączniki w formacie PDF. Może to być np. instrukcja obsługi przedmiotu, regulamin usługi.
Wybierz format sprzedaży: Kup Teraz lub Licytacja.
Podaj: cenę, liczbę oferowanych sztuk i czas trwania oferty.
Określ czy wystawiasz faktury.
Wybierz cennik dostawy, czas wysyłki i formę płatności. Podaj skąd wysyłasz przedmiot.
Uzupełnij warunki zwrotów i gwarancji. Opcjonalnie dodaj informacje o reklamacjach i zaoferuj usługi dodatkowe.
Wybierz opcje promowania.
Wybierz, kiedy aukcja ma się pojawić – natychmiast czy w późniejszym, określonym czasie.
Kliknij 'Zobacz podgląd oferty’, aby sprawdzić, czy wszystkie dane są prawidłowe. Jeśli chcesz coś poprawić wybierz 'Wróć do wstawiania’. Aby opublikować aukcję kliknij 'Wystaw przedmiot’.
Sprzedaż na Allegro – jak osiągać sukcesy na Allegro?
W internecie sprzedaje się głównie obrazem Ważne więc by wykonać dobre, profesjonalne zdjęcia. Dodatkowo przygotuje dobre opisy produktowe. Użyj ciekawego nagłówka, a potem wymień zalety danego produktu. Oferta wystawiona na Allegro będzie widoczna w ciągu kilku chwil.
Oprócz dobrych zdjęć i opisów produktowych istotne jest także zadbanie o odpowiednią cenę. Powinna ona być konkurencyjna i adekwatna do wartości oferowanego produktu.
Warto także zwrócić uwagę na politykę wysyłki i zwrotów. Dla klientów ważne jest, aby dostawa była szybka i bezpieczna, a ewentualne zwroty były łatwe i bezproblemowe.
Komunikacja z klientami również ma kluczowe znaczenie. Warto szybko odpowiadać na pytania i informować o statusie realizacji zamówienia. Po zakończonej transakcji warto poprosić klienta o wystawienie pozytywnej opinii i przypomnieć o ewentualnej gwarancji lub możliwości zwrotu.
Nie należy też zapominać o marketingu. Na Allegro można skorzystać z różnych narzędzi promocyjnych, takich jak promowanie aukcji czy programy lojalnościowe, które pomogą zwiększyć widoczność oferty i przyciągnąć więcej klientów.
Ostatecznie, aby sprzedawać skutecznie, należy być uczciwym i profesjonalnym sprzedawcą, dbać o jakość oferowanych produktów i starać się zaspokoić potrzeby klientów.
Kupujący na Allegro chętniej wybierają przedmioty oznaczone jako Allegro Smart. Według platformy, zwiększa ono sprzedaż nawet o 20%. Co zrobić, aby je uzyskać? Wystarczy, że spełnisz kilka warunków. Musisz:
mieć przynajmniej 5 pozytywnych ocen w ciągu 12 miesięcy;
mieć wskaźnik poleceń na poziomie conajmniej 98% lub być Super Sprzedawcą;
udostępniać w ofertach 1 metodę dostawy na adres i 2 metody dostawy do punktu odbioru lub paczkomatu;
utworzyć dla swoich ofert warunki zwrotów.
Po spełnieniu tych warunków Twoje oferty automatycznie otrzymają oznaczenie Allegro Smart.
Sprzedaż na Allegro – promowanie aukcji
Aby skutecznie sprzedawać na Allegro, możesz także skorzystać z promowania aukcji. Dzięki temu Twoje oferty będą lepiej widoczne wśród innych. Jeśli chcesz promować swoje aukcje, włącz odpowiednią funkcję podczas wystawiania przedmiotu lub w zakładce Mój asortyment. Dostępne opcje to:
Wyróżnienie;
Wyróżnienie Elastyczne;
Pakiet Promo;
promowanie na stronie działu.
Sprzedaż na Allegro – jak warto sprzedawać przez Internet?
Handel na Allegro ma wiele zalet, takich jak dostęp do szerokiego grona potencjalnych klientów, łatwość założenia konta firmowego, niskie koszty startowe i łatwa integracja usług kurierskich, a także integracja płatnicza. Allegro oferuje także wiele narzędzi marketingowych i promocyjnych, które pomagają w zwiększeniu sprzedaży, jak promowanie produktów. A przede wszystkim korzystanie z marketplace pozwala nam sprzedawać bez inwestycji we własny sklep.
Jednakże sprzedaż przez Internet za pośrednictwem własnego sklepu internetowego również ma swoje zalety. Możliwość bardziej dopasowania oferty do własnych potrzeb, większa kontrola nad procesem sprzedaży oraz brak prowizji, jakie pobiera Allegro, co pozwala na oszczędność na dłuższą metę.
Ostatecznie decyzja zależy od preferencji i potrzeb sprzedawcy, a także od rodzaju sprzedawanych produktów, poziomu sprzedaży i kosztów, jakie są związane z prowadzeniem własnego sklepu internetowego. Warto dokładnie przeanalizować swoje potrzeby i możliwości, a także porównać koszty i korzyści obu opcji przed podjęciem decyzji.
Gdy wiesz już, jak postawić pierwsze kroki na Allegro, pora życzyć powodzenia w sprzedaży i wysokich zysków.
Sprzedaż na Allegro – podsumowanie
Po założeniu i aktywowaniu konta firmowego na Allegro możesz utworzyć swoje pierwsze oferty sprzedaży. Ważne jest, aby przed dodaniem oferty dokładnie zapoznać się z zasadami handlu na Allegro oraz przestrzegać ich. Należy dokładnie opisać oferowany produkt, dodać zdjęcia i ustawić cenę oraz koszt wysyłki. Warto także zapoznać się z konkurencją i dostosować swoje oferty, aby były konkurencyjne.
Po dodaniu oferty sprzedaży warto monitorować jej wyniki i dostosowywać ją, aby przyciągała jak najwięcej klientów. Allegro oferuje także różne narzędzia marketingowe, takie jak reklamy czy programy lojalnościowe, które mogą pomóc w zwiększeniu sprzedaży.
Warto pamiętać, że dobry kontakt z klientami jest kluczem do sukcesu w sprzedaży na Allegro. Należy szybko odpowiadać na pytania klientów, dokładnie informować o statusie zamówienia i realizować transakcje w terminie.
