Strona główna Blog Strona 64

Franczyza Żabka – jak zostać franczyzobiorcą Żabki?

0

Franczyza Żabka jest jednym z popularniejszych sposobów na biznes. Co zrobić, by prowadzić sklep pod szyldem Żabki? Jakie wymagania trzeba spełnić? Przeczytaj nasz artykuł i sprawdź.

Franczyza Żabki co roku zwiększa liczbę sklepów. To lider segmentu convience, czyli formatu sklepu zlokalizowanego blisko miejsca zamieszkania lub pracy klienta. To sklep niewielkich rozmiarów gdzie można kupić podstawowe produkty żywnościowe, a także skorzystać z wybranych drobnych usług (np. odebrać paczkę).

Jak działa franczyza Żabki?

Model biznesowy Żabki polega na rozwijaniu sieci we franczyzie. W największym uproszczeniu osoba zainteresowana współpracą z siecią otrzymuje do zarządzania w pełni wyposażony i umeblowany sklep. Franczyza Żabki sprawia, że przedsiębiorca nie musi inwestować w wystrój, czy zatowarowanie sklepu. Zamiast tego zobowiązana jest do efektywnego zarządzania sklepem. Musi też wnieść wkład własny w wysokości 5 tys. złotych.

CZYTAJ TAKŻE: Jak działa franczyza?

Co to jest franczyza?

Jak już wspomnieliśmy, Żabka rozwija się tylko dzięki franczyzie. Franczyza jest porozumieniem o współpracy między dwoma przedsiębiorcami. Właściciel marki, w tym przypadku Żabka, przekazuje franczyzobiorcy do prowadzenia sklep. Franczyzobiorca ma prawo posługiwać się nazwą i znakiem towarowym, a także wykorzystywać know-how. W przypadku Żabki franczyzobiorca otrzyma również w pełni zatowarowany sklep oraz wsparcie marketingowe ze strony sieci.

W zamian za to płaci właścicielowi marki stałe opłaty.

Cały proces zaczyna się od pozytywnego przejścia rekrutacji i szkolenia. Dopiero po nim podpisywana jest umowa prowadzenia sklepu.

Pomysł na biznes. Kto może otworzyć sklep sieci Żabka?

Do franczyzy Żabki może dołączyć każda osoba, która ma predyspozycje do pracy w handlu i jest przedsiębiorcza. Dodatkowo powinna też mieć duże umiejętności interpersonalne. Po przesłaniu zgłoszenia rekrutacyjnego kandydat odbywa dwa spotkania.

CZYTAJ TAKŻE: Jak znaleźć pomysł na biznes?

Pierwsze z nich obejmuje zapoznanie się z franczyzodawcą, podczas drugiego omawiane są szczegółowe zasady współpracy. Kandydat musi być wiarygodny finansowo. Sprawdzany jest np. jego rating w Biurze Informacji Kredytowej. Jeśli ten etap przejdzie pozytywnie, zostaje skierowany na szkolenie przed otwarciem sklepu.

Franczyza Żabki – szkolenia

Szkolenie odbywa się w tzw. sklepie trenerskim. Jest on zlokalizowany blisko miejsca zamieszkania kandydata. To szkolenie jest w całości praktyczne i trwa ok. dwóch tygodni. Podczas szkolenia kandydat na franczyzobiorcę uczy się prowadzenia finansów sklepu, tego, jak działają poszczególne narzędzia wykorzystywane w Żabce.

Franczyza Żabka a formalności

Żeby prowadzić sklep Żabki, trzeba prowadzić działalność gospodarczą. Po podpisaniu umowy, franczyzobiorca otrzymuje do prowadzenia wybrany sklep. Franczyzobiorca musi dysponować wkładem własnym, który pozwoli pokryć koszty w pierwszym miesiącu prowadzenia sklepu.

CZYTAJ TAKŻE: Pomysły na biznes 2023 – lista 10 pomysłów

Chodzi tu przede wszystkim o zakup kasy fiskalnej, a także lokalnych produktów, które nie są dostarczane z magazynu centralnego. Dodatkową zaletą jest to, że cały proces od momentu zgłoszenia do przejęcia sklepu zajmuje niewiele czasu.

Co dostaje franczyzobiorca? Do dyspozycji dostaje wyposażony i zatowarowany sklep. Żabka wspiera też marketingowo i realizuje dostawy.

Ile trzeba mieć pieniędzy, żeby otworzyć Żabkę?

Żeby móc dołączyć do franczyzy Żabki należy pokryć wkład własny, który wynosi 5 tysięcy złotych. Te środki zostaną przeznaczone na zakup kasy fiskalnej oraz opłaty związane ze zdobyciem koncesji.

Franczyza Żabka – zarobki

Nowi franczyzobiorcy dostają też gwarancje miesięcznego przychodu w pierwszym roku działalności. W 2023 roku jest to 22 tys. złotych (stan na kwiecień).

CZYTAJ TAKŻE: Biznes z małym wkładem finansowym – 9 pomysłów

Jak wygląda proces rekrutacji na stanowisko franczyzobiorcy?

Aby otworzyć własny lokal Żabki, potencjalny franczyzobiorca musi przejść przez pięć kroków wyszczególnionych przez franczyzę. Są to:

  1. Wypełnienie formularza zgłoszeniowego na stronie. Podajemy w nim: imię, nazwisko, e-mail, telefon i miasto.
  2. Kontakt z przedstawicielem Żabki. Przedstawi on nam ofertę, a także zweryfikuje naszą historię kredytową.
  3. Spotkanie z managerem ds. sprzedaży i omówienie zasad współpracy w ramach franczyzy.
  4. Szkolenia praktyczne i teoretyczne, zakończone egzaminem, a także dokończenie formalności.
  5. Otwarcie własnego biznesu. Na tym etapie dostaniesz klucze do sklepu, wyposażonego już w towar.

Ryzyko prowadzenia Żabki

Choć Żabka to rozpoznawalna marka, która daje możliwość obsługiwania dużej rzeszy klientów, nie można zapominać o tym, że prowadzenie sklepu we franczyzie nie zwalnia z odpowiedzialności za wynik finansowy. I właśnie dlatego wymaga to całkowitego zaangażowania właściciela.

To on odpowiada za pracowników, za ewentualne niezgodności. Jeśli biznes nie pójdzie po myśli franczyzobiorcy, to może on na koniec zostać z długami.

Warunkiem umowy franczyzowej Żabki jest również obowiązek przestrzegania wszystkich zasad sieci. Choćby ten dotyczący otwierania sklepu w każdy dzień miesiąca, a nawet w niehandlowe niedziele. W dzień powszedni Żabki czynne są od 6 do 23. Sklepy mogą nie pracować jedynie 25 grudnia i w Niedzielę Wielkanocną.

Szukasz pomysłu na biznes? Zainspiruj się naszymi propozycjami.

Często zadawane pytania – franczyza Żabka

Ile kosztuje Franczyza Żabka?

Aby zostać franczyzobiorcą Żabki, trzeba wnieść wkład własny w wysokości 5 tysięcy złotych. Pozostałe koszty związane z otwarciem sklepu ponosi franczyzodawca.

Ile zarabia jedna Żabka?

Żabka jako franczyza gwarantuje ajentom 20 tysięcy przychodu w pierwszym roku. Natomiast według podawanych przez franczyzę danych, zdecydowana większość franczyzobiorców osiąga przychód na poziomie nawet 22 tysięcy złotych.

Kto może otworzyć Żabkę?

Żabkę może otworzyć każdy przedsiębiorca, który nie miał w przeszłości brak problemów z prawem oraz nie zalega z podatkami czy kredytami.

Czy na franczyzę można dostać dofinansowanie?

Zazwyczaj na franczyzę nie można dostać dofinansowania. Na stronie swojego lokalnego Urzędu Pracy możesz sprawdzić, kto wyłączony jest z możliwości otrzymania dotacji.

Kto płaci za prąd w Żabce?

Za prąd w sklepach Żabka płaci franczyzodawca, czyli sieć Żabka.

Czym jest miejsce powstawania kosztów w firmie? Do czego służy MPK i w jaki sposób wyznaczamy centrum kosztów?

0
miejsce powstawania kosztów

Miejsce powstawania kosztów to ważne określenie, które dla laika może być mylące. Pozwala ono planować i kontrolować wydatki. Dowiedz się wszystkiego, co musisz na ten temat wiedzieć.

Centrum kosztów to miejsce w firmie, które odpowiada za kontrolę wydatków konkretnych działów. Gdzie jest miejsce powstawania kosztów? Jakie jest zadanie centrum kosztów? Przeczytaj nasz artykuł i poznaj najważniejsze informacje.

Czym jest miejsce powstawania kosztów?

Miejsce powstawania kosztów (MPK) czasem nazywa się centrum kosztów. Jako MPK w księgowości określamy nie fizyczne miejsce, a system w strukturze. MPK odpowiada za właściwe rozpoznanie wydatków i ich zaklasyfikowanie.

CZYTAJ TAKŻE: Koszty uzyskania przychodu – jak działa wrzucanie w koszty działalności?

Skuteczne działanie MPK pomaga planować budżet firmy, ale i rentowność konkretnych projektów. Wszystko dlatego, że to właśnie miejsce planowania kosztów przypisuje wydatki konkretnym zespołom projektowym.

Klasyfikowanie kosztów w ramach centrum kosztów może odbywać się na różnych poziomach szczegółowości. Na poziomie największej ogólności, konkretny koszt przypisywany jest do działu. W najbardziej szczegółowo prowadzonym podziale kosztów rozpisuje się wydatki dla konkretnych stanowisk w projekcie.

Co to jest centrum kosztów (MPK)?

Centrum kosztów analizuje wydatki firmy i „przypisuje” je do konkretnych działów lub projektów. W malutkich przedsiębiorstwach centrum kosztów występuje rzadko. Popularne jest w przypadku firm dużych, a prawie zawsze w firmach globalnych. Małe firmy mogą oczywiście stosować schematy wykorzystywane w centrum kosztów, choć formalnie się tak to nie nazywa.

Choć firma powstaje przede wszystkim, by osiągnąć zysk, to trudno jest go wygenerować, nie ponosząc kosztów. Transport towarów, wynagrodzenia, licencje, a także półprodukty. To tylko wybrane rodzaje wydatków, które ponoszą przedsiębiorcy.

CZYTAJ TAKŻE: Koszty prowadzenia działalności gospodarczej – co można do nich włączyć?

Dobra ewidencja i rozpoznanie kosztów pozwala też optymalizować biznes i poprawiać jego wynik finansowy. Skuteczność takiej optymalizacji może zależeć od tego, czy dobrze określimy miejsce powstawania kosztów w firmie. Chodzi o to, by wiedzieć, które działy lub projekty generują najwyższe koszty.

Określanie miejsca powstawania kosztów w firmie

W zależności od potrzeb przedsiębiorca może zdecydować o tym, że będzie utworzone jedno lub kilka centrów kosztów, za pomocą którego będziemy je ewidencjonować.

Dzięki określeniu miejsca powstawania kosztów można dokładnie kontrolować zasoby w firmie. Żeby jednak centrum kosztów spełniło swoje zadanie, firma musi mieć odpowiednio dużą skalę działania.

miejsce powstawania kosztów - określanie miejsca powstawania kosztów

W małej firmie dane mogą być błędne. Działalność centrum kosztów, mimo wyjątkowo skrupulatnego wyliczania wydatków, może nie pokazywać pełnego obrazu kosztów, chociażby ze względu to, że niektóre wydatki trudno przypisać do konkretnego projektu.

CZYTAJ TAKŻE: Koszt zatrudnienia pracownika – umowa zlecenie i umowa o dzieło

Może się też okazać, że osoba, która analizuje dane, może nimi manipulować, by ukryć prawdziwy obraz sytuacji finansowej. Nie bez znaczenia jest też to, że utrzymanie centrum kosztów sporo kosztuje. Chodzi bowiem nie tylko o konieczność zapewnienia właściwego oprogramowania, ale i wyszkolenie pracowników, którzy mają zająć się analizą danych.

Mimo to wiele firm tworzy miejsca powstawania kosztów, bo pozwala to dość dokładnie śledzić wydatki firmy. Dość skutecznie można dowiedzieć się o tym, które wydatki są niepotrzebne lub zbyt wysokie. Mało tego.

Centrum kosztów pozwala lepiej zarządzać finansami. Pozwala lepiej planować wydatki, a co za tym idzie także i inwestycje.

Sprawdź ofertę Nexto.pl – poradniki biznesowe w formie audiobooków, dzięki którym Twoja firma będzie prosperować lepiej!

Klasyfikacja kosztów w przedsiębiorstwie – rodzaje kosztów

Mówiąc o zarządzaniu finansami w firmie, warto pamiętać o ich klasyfikacji.  Koszty możemy podzielić według:

  • struktury wewnętrznej;
  • miejsc powstawania;
  • okresu, którego dotyczą;
  • procesu produkcji;
  • sposobu odnoszenia kosztów na wytwarzane produkty;
  • związku z osiągniętymi przychodami;
  • stopnia zależności kosztów od rozmiarów produkcji.

Kontrola kosztów w firmie

Przegląd kosztów pomaga też utrzymać płynność finansową. Wszystko dzięki lepszej kontroli rachunków. Jak to działa? Gdy w firmie ustalony jest miesięczny budżet dla danego działu, czy projektu, to miejsce powstawania kosztów pozwala na bieżąco pilnować czy nie został on przekroczony. 

Kiedy wydatki okazują się niższe od tych założonych w budżecie, można szybko zareagować i dokonać korekty planu budżetowego. Gdy wydatki są zbyt wysokie, da się też błyskawicznie zmienić plan budżetowy i np. zmienić dostawców usług.

Często zadawane pytania – miejsce powstawania kosztów

Co to jest miejsce powstawania kosztów?

Miejsce powstania kosztów to część struktury firmy, w którym klasyfikuje się koszty i przyporządkowuje je do odpowiednich działów czy projektów.

Co to jest centrum kosztów?

Centrum kosztów to inne określenie na miejsce powstawania kosztów.

Czym są koszty?

Koszty to nakłady finansowe, które przedsiębiorca musi ponieść, aby osiągnąć lub zabezpieczyć przychód albo zabezpieczyć źródła przychodu. Ustawa o rachunkowości definiuje je jako uprawdopodobnione zmniejszenia w okresie sprawozdawczym korzyści ekonomicznych o wiarygodnie określonej wartości, w formie: zmniejszenia wartości aktywów, zwiększenia wartości zobowiązań i rezerw.

Jakie są rodzaje kosztów?

Możemy wyodrębnić różne rodzaje kosztów, w zależności od kryterium podziału. Wyróżniamy przede wszystkim koszty: proste i złożone; działalności podstawowej, działalności pomocniczej, ogólnego zarządu, sprzedaży i zakupu; bieżące i rozliczane w czasie; produkcji podstawowej i ogólne; bezpośrednie i pośrednie; uzyskania przychodów i niestanowiące kosztów uzyskania przychodów; stałe i zmienne.

Co to jest kontrola kosztów?

Kontrola kosztów to zarządzanie kosztami przedsiębiorstwa, najczęściej w celu ich zmniejszenia.

Co to jest OPK?

OPK to ośrodek powstawania kosztów.

Co to są koszty wydziałowe?

Koszty wydziałowe to to samo co koszty pośrednie. Są to koszty związane z produkcją, których nie da się bezpośrednio przypisać do podstawowej działalności. Przykładowo, są nimi naprawy czy konserwacja środków trwałych i wyposażenia wykonane na rzecz wydziału produkcyjnego.

Kiedy powstaje koszt?

Koszt powstaje w momencie jego zaksięgowania.

Co to jest klasyfikacja kosztów?

Klasyfikacja kosztów polega na dzieleniu ich na grupy w zależności od np. ich przeznaczenia.

Co zalicza się do kosztów produkcji?

Koszty produkcji to wszystkie koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem danego produktu. Należą do nich np. koszty materiałów użytych do wyprodukowania go.

Jaka jest różnica między kosztem a wydatkiem?

Koszty są nakładami finansowymi, jakie ponosi przedsiębiorca w celu utrzymania lub zabezpieczenia przychodu i jego źródła. Wydatek to każdy nakład finansowy, niezależny od jego celu.

Co zaliczamy do kosztów ogólnych?

Koszty ogólne to przede wszystkim utrzymanie biur, budynków, magazynów, utrzymanie terenu, ochrona mienia, bezpieczeństwo i higiena pracy, szkolenia pracowników, koszty dotyczące podatków i opłat lokalnych.

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – kto może z niego skorzystać? Stawki

0
ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wzbudza spore zainteresowanie. Wszystko przez proste rozliczenia. Kto może skorzystać z ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych?

Poznaj szczegółowe informacje na temat tego, kto może, a kto nie może rozliczać się ryczałtem. Sprawdź, komu ryczałt od przychodów ewidencjonowanych się opłaca, a komu nie. Poznaj szczegółowe stawki ryczałtu. 

Na czym polega ryczałt od przychodów ewidencjonowanych?

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych to uproszczona metoda opodatkowania. Specyfika ryczałtu polega na tym, że podatek płacimy od przychodu. Oznacza to, że nie rozlicza się kosztów. Żeby rozliczać się ryczałtem, roczne obroty nie mogą być wyższe niż równowartość 2 mln euro.

CZYTAJ TAKŻE: Dieta dla pracownika za podróż służbową w kraju i za granicą 2023

Kto może rozliczać się w formie ryczałtu?

Ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych mogą rozliczać się przede wszystkim prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą. Mogą go stosować także osoby fizyczne, które uzyskują przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, o ile nie są one zawierane w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Z rozliczenia ryczałtem mogą skorzystać też osoby duchowne.

Prawo wskazuje konkretne rodzaje przychodów, które pozwalają na rozliczanie je ryczałtem. Są to chociażby przychody: 

  • lekarza, 
  • technika dentystycznego, 
  • felczera, 
  • położnej, 
  • pielęgniarki, 
  • tłumacza, 
  • nauczyciela udzielającego lekcji na godziny, 
  • przychody związane ze sprzedażą praw majątkowym lub nieruchomości, 
  • przychody związane z działalnością wytwórczą, robotami budowlanymi lub w zakresie przewozu ładunków, 
  • przychody, które pochodzą z działalności gastronomicznej lub handlowej, 
  • pochodzące z wynajmu i dzierżaw,
  • przychody związane ze świadczeniem usług wychowania przedszkolnego.

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych a księgowość

Rozliczenie ryczałtem wymaga prowadzenia uproszczonej księgowości w postaci ewidencji przychodów. 

Jak rozliczać się ryczałtem za pomocą Małej Księgowości?

Program księgowy będzie wsparciem również dla przedsiębiorcy rozliczającego się za pomocą ryczałtu. W programie Mała Księgowość wykonasz wszystkie operacje niezbędne w celu prowadzenia uproszczonej księgowości.

Aby zacząć pracę z MK jako ryczałtowiec, musisz wprowadzić odpowiednie ustawienia w programie. W tym celu w menu wybierz 'Księgowość’ > 'Ustawienia’ > 'Firma’. Tam, w 'Informacjach ogólnych’ zaznacz 'Ewidencja przychodów’.

Następnie skonfiguruj właściwe stawki ryczałtu. Zrobisz to w oknie 'Skala podatkowa’ > 'Stawki ryczałtu’.

Właściwą ewidencję przychodów znajdziesz w 'Księgowość’ > 'Zestawienia’ > 'Ewidencja przychodów’.

CZYTAJ TAKŻE: Sposoby opodatkowania działalności gospodarczej

Ile wynosi ZUS na ryczałcie?

Ważną kwestią dla osób, które rozliczają się ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, jest to, ile zapłacą ZUS-u. Będzie zależeć to od wysokości ich przychodów. W 2023 roku ryczałtowiec mający przychody do 60 tys. zł zapłaci miesięcznie 376,16 zł. Przy przychodach od 60 tys. do 300 tys. zł, składka wyniesie 626,93 zł, a powyżej 300 tys. zł, zapłacisz co miesiąc 1128,48 zł.

Kto nie może rozliczać się ryczałtem?

Niezależnie od wysokości obrotu ryczałtem nie mogą rozliczać się

  • prowadzący apteki,
  • udzielający pożyczek pod zastaw, m.in. prowadzący lombardy,
  • prowadzący działalności w zakresie kupna i sprzedaży wartości dewizowych,
  • wytwarzający wyroby opodatkowane podatkiem akcyzowym, na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii,
  •  świadczący usługi reklamowe, pośred­nictwa finansowego, detek­tywistyczne oraz ochroniarskie, wykonywania fotografii reklamowych i podobne,
  •  handlujący częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych.

Rozliczenie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych ograniczone jest też dla niektórych przedstawicieli wolnych zawodów. Nie jest możliwe także dla tych, którzy prowadzą działalność na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, jeśli mieliby robić to samo, co robiły w ramach stosunku pracy.

CZYTAJ TAKŻE: Prowadzenie księgowości małej firmy. Jak się do tego zabrać?

Kiedy ryczałt od przychodów ewidencjonowanych się nie opłaca?

Ryczałt nie będzie się opłacał tym przedsiębiorcom, którzy ponoszą duże wydatki albo sporo inwestują, by uzyskać przychód. Na pewno nie będzie dobrym rozwiązaniem dla firm, które przynoszą straty. 

Ryczałt za wynajem mieszkania

No dobrze, a ile wynosi ryczałt od przychodów? W przypadku wynajmu nieruchomości ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tytułu najmu wynosi:

  • 8,5% przychodu do kwoty 100 000 zł oraz
  • 12,5% przychodu od nadwyżki ponad 100 000 zł.

Stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych

Stawka ryczałtu zależy od tego rodzaju uzyskanego przychodu. Od 1 stycznia 2022 roku stawki ryczałtu wynoszą: 17%, 15%, 14%, 12,5%, 12%, 10%, 8,5%, 5,5%, 3% i 2%.

CZYTAJ TAKŻE: Zmiany w prawie 2023

Stawka 17%

17% ryczałtu płacą tłumacze, adwokaci, notariusze, radcowie prawni, biegli rewidenci, księgowi, agenci ubezpieczeniowi, agenci oferujący ubezpieczenia uzupełniające, brokerzy reasekuracyjni, brokerzy ubezpieczeniowi, doradcy podatkowi, doradcy restrukturyzacyjni, maklerzy papierów wartościowych, doradcy inwestycyjni, agenci firm inwestycyjnych, rzecznicy patentowi.

Stawka 15%

Stawka 15% ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych dotyczy:

  • reprodukcji komputerowych nośników informacji;
  • pośrednictwa w sprzedaży motocykli oraz części i akcesoriów do nich;
  • pośrednictwa w sprzedaży hurtowej;
  • magazynowania i przechowywania cieczy i gazów;
  • magazynowania i przechowywania towarów w strefach wolnocłowych;
  • usług parkingowych;
  • obsługi centrali wzywania radio-taxi;
  • pilotowania na wodach morskich i przybrzeżnych;
  • pilotowania na wodach śródlądowych;
  • przychodów licencyjnych związanych z nabywaniem praw do książek, broszur, ulotek, map itp.;
  • przychodów licencyjnych związanych z nabywaniem praw do korzystania z wykazów i list (np. adresowych, telefonicznych);
  •  przychodów licencyjnych związanych z nabywaniem praw do czasopism i pozostałych periodyków;
  • przychodów licencyjnych związanych z nabywaniem praw do pozostałych wyrobów drukowanych;
  • przychodów licencyjnych związanych z nabywaniem praw do korzystania z gier komputerowych;
  • przychodów licencyjnych związanych z nabywaniem praw do korzystania z programów komputerowych;
  •  związanych ze sprzedażą miejsca reklamowego w wykazach i listach (np. adresowych, telefonicznych);
  • związanych z nadawaniem programów ogólnodostępnych i abonamentowych;
  • przetwarzania danych;
  • przesyłania strumieni wideo przez internet;
  • agencji informacyjnych;
  • agencji pozostałych w zakresie informacji, gdzie indziej niesklasyfikowanych;
  • finansowych i ubezpieczeniowych, innych niż świadczone w ramach wolnych zawodów;
  • związanych z obsługą nieruchomości, świadczonych na zlecenie;
  • prawnych, rachunkowo-księgowych i doradztwa podatkowego, innych niż świadczone w ramach wolnych zawodów;

– usługi firm centralnych (head office);

Usług doradztwa związanych z zarządzaniem (PKWiU ex dział 70), z wyjątkiem usług doradztwa związanych z zarządzaniem rynkiem rybnym (PKWiU 70.22.16.):

  • innych niż świadczone w ramach wolnych zawodów;
  • reklamowych; usług badania rynku i opinii publicznej;
  • fotograficznych;
  •  tłumaczeń pisemnych i ustnych, innych niż świadczone w ramach wolnych zawodów
  • związanych z zatrudnieniem;
  • świadczonych przez organizatorów turystyki, pośredników i agentów turystycznych oraz pozostałych usług rezerwacji i usług z nią związanych;
  • detektywistycznych i ochroniarskich, z wyjątkiem robót związanych z instalowaniem systemów przeciwpożarowych i przeciwwłamaniowych z późniejszym monitoringiem;
  • obsługi nieruchomości wykonywanych na zlecenie, m.in.:

– polegających na utrzymaniu porządku w budynkach, kontroli systemów ogrzewania, wentylacji, klimatyzacji, wykonywaniu drobnych napraw, 

– dezynfekcji i tępienia szkodników,

– związanych ze wspomaganiem prowadzenia działalności gospodarczej, gdzie indziej niesklasyfikowanych,

– centrów telefonicznych (call center), 

– powielania, 

– związanych z organizowaniem kongresów, targów i wystaw,

– w zakresie pomocy społecznej bez zakwaterowania (PKWiU ex dział 88), innych niż świadczone w ramach wolnych zawodów, z wyłączeniem usług pomocy społecznej bez zakwaterowania w zakresie odwiedzania i pomocy domowej świadczonych osobom niepełnosprawnym (PKWiU 88.10.14),

Pomocy społecznej:

  • bez zakwaterowania w zakresie opieki dziennej świadczonych osobom dorosłym niepełnosprawnym (PKWiU 88.10.15),
  • bez zakwaterowania w zakresie opieki dziennej nad dziećmi, z wyłączeniem opieki nad dziećmi niepełnosprawnymi (PKWiU 88.91.11),
  • bez zakwaterowania w zakresie opieki dziennej nad dziećmi i młodzieżą niepełnosprawną (PKWiU 88.91.12),
  • bez zakwaterowania świadczonych przez opiekunki do dzieci (PKWiU 88.91.13),

– pozostałe usługi pomocy społecznej bez zakwaterowania, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKWiU 88.99.19),

  • kulturalnych i rozrywkowych;
  • związanych ze sportem, rozrywką i rekreacją.

CZYTAJ TAKŻE: Jak policzyć podatek? 

Stawka 14% ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych

Oprocentowanie 14% obejmuje:

  • usługi w zakresie opieki zdrowotnej;
  •  usługi architektoniczne i inżynierskie, usługi badań i analiz technicznych;
  •  usługi w zakresie specjalistycznego projektowania.

Stawka 12%

Stawkę 12% obejmuje:

  • usługi związane z wydaniem pakietów gier komputerowych, z wyłączeniem publikowania gier komputerowych w trybie on-line;
  • usługi związane z wydaniem oprogramowania systemowego;
  • usługi związane z wydaniem oprogramowania użytkowego;
  •  usługi związane z wydaniem oprogramowania komputerowego pobieranego z Internetu, z wyłączeniem pobierania oprogramowania w trybie on-line;
  • usługi związane z doradztwem w zakresie sprzętu komputerowego;
  •  usługi związane z oprogramowaniem;
  •  usługi objętych grupowaniem „Oryginały oprogramowania komputerowego”;
  • usługi związane z doradztwem w zakresie oprogramowania;
  • usługi w zakresie instalowania oprogramowania;
  • usługi związane z zarządzaniem siecią i systemami informatycznymi.

Stawka ryczałtu 10%

Stawka ta stosowana jest w przypadku odpłatnego zbywania praw majątkowych lub nieruchomości, które:

  • są wartościami niematerialnymi lub prawnymi, lub kwalifikują się jako środki trwałe i podlegają ujęciu w rejestrze środków trwałych, lub wartości niematerialnych i prawnych;
  • ze względu na okres użytkowania krótszy lub równy rok nie zostały zakwalifikowane do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych;
  • są składnikami majątku, które stanowią spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych.

CZYTAJ TAKŻE: Jak rozliczać najem prywatny 2022?

Stawka 8,5%

Oprocentowanie 8,5% dotyczy przychodów:

  • z działalności usługowej, w tym przychodów z działalności gastronomicznej w zakresie sprzedaży napojów o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, z zastrzeżeniem lp. 1, 2, 3 tiret pierwsze, 4 oraz 6–8 tabeli;
  • ze świadczenia usług związanych ze zwalczaniem pożarów i zapobieganiem pożarom;
  •  ze świadczenia usług w zakresie edukacji (w tym nauczycieli w zakresie świadczenia usług edukacyjnych polegających na udzielaniu lekcji na godziny, ryczałt);
  • ze świadczenia usług związanych z działalnością bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałych usług w zakresie kultury;
  •  z działalności polegającej na wytwarzaniu przedmiotów (wyrobów) z materiału powierzonego przez zamawiającego;
  • prowizje uzyskane przez komisanta ze sprzedaży na podstawie umowy komisu;
  • prowizje uzyskane przez kolportera prasy na podstawie umowy o kolportaż prasy;
  • otrzymanych z tytułu odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Stawka ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych 5,5%

Ryczałt w wysokości 5,5% jest stosowany dla przychodów:

  • z działalności wytwórczej, robót budowlanych lub w zakresie przewozów ładunków taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton;
  • prowizji uzyskanych z działalności handlowej w zakresie sprzedaży jednorazowych biletów komunikacji miejskiej, znaczków do biletów miesięcznych, znaczków pocztowych, żetonów i kart magnetycznych do automatów;
  •  z odpłatnego zbycia świadectw pochodzenia, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 14 ustawy o PIT.

Stawka 3%

Stawka ryczałtu 3% obejmuje przychód:

  • z działalności gastronomicznej, z wyjątkiem sprzedaży napojów o zawartości alkoholu powyżej 1,5%;
  • z usług w zakresie produkcji zwierzęcej;
  •  z usług w zakresie handlu;
  •  z działalności rybaków zalewowych oraz morskich w zakresie sprzedaży ryb oraz innych surowców pochodzących z własnych połowów;
  •  z odpłatnego zbycia ruchomych składników majątku, które są wykorzystywane w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej (poza nieruchomościami, które są opodatkowane podatkiem 10%);
  •  z odpłatnego zbycia ruchomych składników majątku przedsiębiorstwa w spadku;
  •  których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 2, 5-10 i 19-22 ustawy o podatku dochodowym.

CZYTAJ TAKŻE: Formy opodatkowania działalności gospodarczej

Stawka ryczałtu 2%

Stawka ryczałtu opodatkowuje przychód uzyskany ze sprzedaży wyrobów przetworzonych w sposób inny niż przemysłowy produktów pochodzenia roślinnego i zwierzęcego z własnej uprawy i hodowli lub chowu.

Przeczytaj więcej o rozliczaniu podatku.

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – często zadawane pytania

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych –  jak obliczyć?

Aby obliczyć podatek, jaki zapłacimy zgodnie z ryczałtem przychodów ewidencjonowanych, najpierw zsumuj wszystkie swoje przychody. Następnie odejmij od nich wysokość stawek ZUS. Od uzyskanej kwoty obliczyć właściwy procent ryczałtu. 

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych –  jaki pit?

Rozliczając się ryczałtem, musisz złożyć deklarację PIT-28.

Ile wynosi ryczałt od przychodów ewidencjonowanych?

Stawka ryczałtu, jaką zapłacisz, zależy od działalności, którą wykonujesz. Waha się od 2 do 17%.

Do jakiej kwoty nie płaci się podatku w ryczałcie?

Kwota wolna od podatku w przypadku ryczałtu jest taka sama, jak w przypadku skali i wynosi 30 tysięcy złotych. 

Jakie usługi mogą być na ryczałcie?

W formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych może rozliczać się większość przedsiębiorców, poza tymi zajmującymi się prowadzeniem aptek, kupnem i sprzedażą wartości dewizowych, handlem częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych oraz

wytwarzaniem wyrobów opodatkowanych podatkiem akcyzowym.

Czy ryczałt płaci się co miesiąc?

Ryczałt płaci się co miesiąc, do 20 dnia następnego miesiąca, albo kwartalnie, do 20 dnia miesiąca następującego po kwartale, za który się rozliczamy. Rozliczenia kwartalne są dostępne tylko dla przedsiębiorców, którzy nie przekroczyli równowartości 250 tysięcy euro przychodu. 

Ile można zarobić na ryczałcie?

Ryczałtem mogą rozliczać się przedsiębiorcy, których przychody w poprzednim roku nie przekroczyły 9 654 400 złotych.

Czy będąc na ryczałcie, można odliczać koszty?

Będąc na ryczałcie, nie możesz odliczać kosztów uzyskania przychodu. 

Czy na ryczałcie trzeba zbierać faktury?

Tak, rozliczając się ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, masz obowiązek posiadania i przechowywania dowodów kupna i sprzedaży.

Ile wynosi ZUS na ryczałcie?

Składki ZUS na ryczałcie są różne w zależności od progu przychodów. Dla przychodów do 60 tys.zł wynoszą 376,16 zł miesięcznie, dla przychodów do 300 tys.zł – 626,93 zł miesięcznie, a powyżej 300 tys. zł – aż 1128,48 zł miesięcznie.

Jakie są obowiązki na ryczałcie?

Na ryczałcie masz obowiązek: prowadzić ewidencję przychodów i wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Czy opłaca się przejść na ryczałt?

Przejście na ryczałt opłaca się, gdy prowadzimy działalność podlegającą wg. stawek ryczałtu opodatkowaniu niższemu niż 12%, a także gdy nie ponosimy wysokich kosztów. 

Czy będąc na ryczałcie, trzeba płacić VAT?

Rozliczanie się na podstawie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych nie obowiązuje do bycia podatnikiem VAT. Można zarówno być czynnym podatnikiem VAT, jak i być zwolnionym z tego podatku. 

Jakie ulgi podatkowe na ryczałcie?

Na ryczałcie nie można odliczać kosztów prowadzenia działalności. Możemy natomiast odliczyć składki ZUS, straty z działalności gospodarczej, darowizny, wydatki na przeciwdziałanie COVID-19, ulgi: rehabilitacyjną, na Internet, termomodernizacyjną, z tytułu wpłaty na IKZE, abolicyjną, mieszkaniową.

Jak płacić ryczałt do urzędu skarbowego?

Ryczałt zapłacisz jak każdy inny podatek: gotówką na poczcie albo bezgotówkowo na swój mikrorachunek podatkowy. Znajdziesz go po zalogowaniu się na serwis podatki.gov.pl.

Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) – co to jest?

0

Klasyfikacja Środków Trwałych to usystematyzowany zbiór obiektów majątku trwałego, który służy do ewidencji i ustalania stawek amortyzacji, a także do badań statystycznych. Sprawdź, jak odpowiednio zaklasyfikować środek trwały.

W naszym artykule przeczytasz o tym, czym są środki trwałe i na czym polega klasyfikacja środków trwałych. Dowiesz się, kto powinien ją przeprowadzać i jak prowadzić ewidencję środków trwałych. Jak ustalić stawki amortyzacji?

Czym są środki trwałe?

Środki trwałe to składniki majątku, które używane są przez przedsiębiorcę w jego działalności. Są:

  • jego własnością,
  • współwłasnością,
  • są używane na mocy umowy użyczenia czy dzierżawy.

Co ważne, wartość takiego składnika majątku nie może być mniejsza niż 10 000 zł. Jednak nawet spełnienie wszystkich wymagań związanych z tym, że jakiś składnik majątku zakwalifikujemy jako środek trwały, nie oznacza to od razu, że będzie można go amortyzować. Pozostaje bowiem sprawa klasyfikacji środka trwałego.

Co to jest Klasyfikacja Środków Trwałych

Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) to spis wszystkich składników majątku. Jest przygotowywana w celach statystycznych, ewidencyjnych, a także po to by można było ustalić odpowiednią stawkę amortyzacji.

Klasyfikacja Środków Trwałych jest gotowym spisem majątku określonym w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT). Środki trwałe podzielone są na grupy od 0 do 9.

Jakie są grupy środków trwałych? Klasyfikacja środków trwałych

0 – grunty

1 – budynki i lokale oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego i spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego

2 – obiekty inżynierii lądowej i wodnej

3 – kotły i maszyny energetyczne

4 – maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania

5 – maszyny, urządzenia i aparaty specjalistyczne

6 – urządzenia technicznie

7 – środki transportu

8 – narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane

9 – inwentarz żywy

Grupy te składają się z podgrup i rodzajów. Przyporządkowanie środka trwałego do odpowiedniej kategorii pozwala określić właściwą stawkę amortyzacji.

Tu pełna klasyfikacja środków trwałych w formie tabelki: kst.xls (live.com)

Co to jest amortyzacja?

Amortyzacja w prawie podatkowym i bilansowym oznacza stopniowe zużywanie się składnika majątku. Rozliczanie amortyzacji polega na tym, że rozkładamy w czasie koszty związane z nabyciem środka trwałego na kolejne miesiące użytkowania. Co istotne, amortyzacja odnosi się tylko do środków trwałych.

Kiedy była zmiana Klasyfikacji Środków Trwałych?

Najnowsza Klasyfikacja Środków Trwałych została wprowadzona w 2017 roku. Tutaj znajdziesz pełną klasyfikację.

Jak właściwie zaklasyfikować środek trwały?

Klasyfikacja środka trwałego nie zawsze jest bardzo prosta. Przypisanie środka trwałego do odpowiedniej kategorii może wymagać dodatkowej konsultacji eksperta z wykształceniem technicznym, który zna specyficzne cechy środka trwałego.

Można też skorzystać z wyszukiwarki KŚT. Taką wyszukiwarkę udostępnia Główny Urząd Statystyczny.

Jeśli i to nie wystarcza, trzeba będzie skontaktować się z Ośrodkiem Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi. W tym celu trzeba złożyć wniosek o nadanie symbolu klasyfikacyjnego. Koszt zależy od tego, ile symboli klasyfikacyjnych chcemy uzyskać.

Warto pamiętać, że informacja wydana przez Urząd Statystyczny w Łodzi nie stanowi decyzji administracyjnej i nie ma charakteru wiążącego.

Błędna klasyfikacja środków trwałych

Jeśli podatnik źle zaklasyfikuje środek trwały, może to skutkować błędnym określeniem stawki amortyzacji, a rodzi ryzyko źle obliczonego podatku.

Może się wydawać, że w takiej sytuacji najlepiej jest po prostu skorygować źle wyliczone koszty. Nie jest to jednak takie proste. Trzeba będzie skorygować wszystkie koszty uzyskania przychodów za poszczególne miesiące i złożyć korektę zeznania rocznego.

Należy w takiej sytuacji skorygować zapisy w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, i dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów.

Kto dokonuje klasyfikacji środków trwałych?

Klasyfikacji środków trwałych powinien samodzielnie dokonać podmiot gospodarczy – przedsiębiorca, o którego majątek chodzi.

Jak prowadzić ewidencję środków trwałych?

Klasyfikacja środków trwałych jest niezbędna między innymi w prowadzeniu ewidencji środków. Tą możemy prowadzić w dowolnej formie – elektronicznie albo na papierze. Ważne, by znajdowały się w niej poniższe elementy:

  1. liczba porządkowa;
  2. data nabycia;
  3. data przyjęcia środka trwałego do używania;
  4. określenie dokumentu stwierdzającego nabycie;
  5. określenie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej;
  6. symbol Klasyfikacji Środków Trwałych;
  7. wartość początkowa;
  8. stawka amortyzacyjna;
  9. kwota odpisu amortyzacyjnego za dany rok podatkowy i narastająco za okres dokonywania tych odpisów, w tym także, gdy składnik majątku był kiedykolwiek wprowadzony do ewidencji (wykazu), a następnie z niej wykreślony i ponownie wprowadzony;
  10. zaktualizowana wartość początkowa;
  11. zaktualizowana kwota odpisów amortyzacyjnych;
  12. wartość ulepszenia zwiększającą wartość początkową;
  13. data likwidacji oraz jej przyczynę albo data zbycia.

Często zadawane pytania – klasyfikacja środków trwałych

Jakie są grupy środków trwałych?

Grupy środków trwałych to grunty; budynki i lokale oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego i spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego; obiekty inżynierii lądowej i wodnej; kotły i maszyny energetyczne; maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania; maszyny, urządzenia i aparaty specjalistyczne; urządzenia technicznie; środki transportu; narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane; inwentarz żywy.

Jak numerować środki trwałe?

Środki trwałe powinny być numerowany w sposób trwały, niepowtarzalnymi numerami.

Co jest środkiem trwałym?

Środki trwałe to części majątku przedsiębiorstwa przeznaczone do używania przez ponad rok, o wartości powyżej 10 tysięcy złotych.

Kto dokonuje klasyfikacji środków trwałych?

Klasyfikacji środków trwałych dokonuje podmiot, do którego majątku te środku należą.

OT – dokument przyjęcia środka trwałego. Wzór dokumentu OT

0
ot

Dowód OT to dokument księgowy, na podstawie którego środek trwały wprowadzany jest do ewidencji środków trwałych. Jakie elementy musi zawierać? Na czym polega przyjęcie środka trwałego i dlaczego jest konieczne?

Przypominamy, czym jest środek trwały i jakie elementy majątku można za niego uznać. Przeczytaj nasz artykuł i sprawdź, jak ustalić wartość środka trwałego. Jaką metodę amortyzacji należy wpisać do dokumentu OT? Z naszego artykułu dowiesz się też, jaki jest najlepszy sposób jego stworzenia.

Co to jest środek trwały?

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost nie znajduje się definicja środka trwałego. Wskazuje się wyłącznie składniki majątku, które można uznać za środki trwałe, o ile spełnione będą określone warunki. 

Żeby coś mogło być uznane za środek trwały, musi: 

  1. stanowić własność lub współwłasność podatnika, 
  2. być oddane do używania na podstawie umowy najmu lub dzierżawy, 
  3. być nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
  4. być kompletne i zdatne do użytku w dniu, w którym przyjęto do użytkowania. 

Środek trwały to np. budowla, budynek, maszyna, urządzenie albo środek transportu. Rzecz uznaje się za środek trwały, jeśli dodatkowo przewidywany czas użytkowania wynosi więcej niż rok, a wykorzystuje się ją na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ustawa o rachunkowości rozszerza definicję środka trwałego o ulepszenia w obcych środkach trwałych oraz inwentarz żywy. 

Środek trwały musi mieć wartość minimum 10 000 zł.

Przyjęcie środka trwałego

Dokument OT potwierdza przyjęcie środka trwałego do ewidencji, co pozwala na rozliczanie amortyzacji. Potwierdza też, że konkretny środek trwały jest zdatny do użytku.

Co wpisuje się do dokumentu OT?

Trzeba pamiętać, że dokument ten odnosi się do tych środków trwałych, których wartość przekracza 10 000 zł. Dla czynnych podatników VAT jest to kwota netto, dla osób, które VAT-owcami nie są – brutto. 

Jeśli konkretna rzecz ma mniejszą wartość, to nie trzeba jej wprowadzać do ewidencji. Wtedy nie rozlicza się amortyzacji. Można natomiast od razu zakwalifikować ją do kosztów uzyskania przychodu.

Dokument OT – elementy

Żeby dokument OT był uznany za prawidłowy, powinien mieć kilka elementów. Przede wszystkim musi być określony rodzaj dowodu i jego numer. Trzeba też wpisać dokładne dane wystawcy dokumentu (nazwy, adresy) i jednostki, która będzie używała przedmiotu. 

Niezbędna jest w nim również nazwa środka trwałego, a także jego wartość początkowa. Nie można zapomnieć również o podpisie wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki majątku, a jeśli takie osoby nie zostały wyznaczone, to podpis składa właściciel.

W przypadku tego dokumentu bardzo ważna jest data wystawienia. W dokumencie tym powinno się wpisać faktyczną datę, kiedy środek trwały został przyjęty do użytku. Wszystko dlatego, że ma to wpływ na właściwe ustalenie daty rozpoczęcia odpisów amortyzacyjnych.

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ:

  1. Co to jest środek trwały?
  2. Czym są niskocenne środki trwałe? Definicja, ewidencja i amortyzacja niskocennych składników majątku
  3. Jak rozlicza się środki trwałe w budowie? W jaki sposób ustalić ich wartość początkową?
  4. Amortyzacja środków trwałych – co to?
  5. Inwentaryzacja środków trwałych – jak przeprowadzić? Metody inwentaryzacji środków trwałych

Metoda amortyzacji w dowodzie OT

Ustawa o rachunkowości nakazuje też umieścić na dokumencie OT informację o metodzie amortyzacji wraz z roczną stawką amortyzacji. Podatnik może samodzielnie wybrać metodę amortyzacji. Na druku OT możemy wybrać:

  • metodę liniową amortyzacji,
  •  metodę degresywną amortyzacji,
  • amortyzację jednorazową.

Jak ustalić wartość początkową środka trwałego do druku OT?

Skoro mowa jest o amortyzacji, to konieczne jest właściwe określenie wartości środka trwałego. Podstawowym sposobem jej ustalenia jest cena nabycia. To jaka wartość jest na fakturze, rachunku lub umowie decyduje o tym, czy będziemy konkretną rzecz amortyzowali, czy nie. Do wartości tej dolicza się inne koszty związane z zakupem. Chodzi tu np. o koszty transportu czy opłat notarialnych.

Gdy środek trwały wytworzono we własnym zakresie, to jego wartość określa koszt wytworzenia. Ustala się go, biorąc pod uwagę cenę zużytych do produkcji materiałów, kosztów wynagrodzeń i innych kosztów, które miały wpływ na wytworzenie środka trwałego. Nie bierze się w tym przypadku pod uwagę pracy własnej podatnika, a także kosztów sprzedaży i kosztów operacyjnych.

Środek trwały z majątku prywatnego

Może się zdarzyć, że podatnik chce wprowadzić do firmy środek trwały, wcześniej używany jako majątek prywatny. Jeśli podatnik ma fakturę nabycia, to wartość początkową ustala się na podstawie tego dokumentu. Jeśli takiej faktury lub rachunku nie ma, środek trwały wycenia się samodzielnie, zakładając, że wycena nie powinna odbiegać od ceny rynkowej.

Środek trwały we współwłasności

Jeśli środek trwały ma współwłaściciela, to jego wartość określona jest w proporcji, jaką jest udział w danym przedmiocie. Nie dotyczy to jednak współmałżonków, o ile nie prowadzą odrębnych działalności gospodarczych, w których wykorzystują dany przedmiot.

Jeśli środek trwały był darowizną, to jego wartość początkową ustala się na podstawie wartości rynkowej z dnia nabycia.

Elementy dokumentu OT – podsumowanie

Podsumowując, dokument przyjęcia środka trwałego musi zawierać poniższe elementy:

  • rodzaj dowodu i jego numer,
  • dane wystawcy dokumentu i jednostki, która będzie używała przedmiotu,
  • nazwa środka trwałego,
  • wartość początkowa środka trwałego,
  • podpis wystawcy dowodu, 
  • podpis osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki majątku, lub właściciela majątku,
  • data wystawienia,
  • metoda amortyzacji,
  • roczna stawka amortyzacji.

Wzór dokumentu OT to uzupełnienia: Dokument OT

Jak utworzyć dokument OT w Małej Księgowości?

Do utworzenia dokumentu OT możesz użyć powyższego wzoru albo łatwiejszego rozwiązania – Małej Księgowości. W tym celu wybierz z menu 'Środki trwałe’ > 'Dokumenty’ > 'Kartoteka środków trwałych’. Następnie kliknij 'Nowy’ i wybierz dokument, który chcesz utworzyć – 'OT’. Następnie uzupełnij wymagane dane.

Masz możliwość przeglądania dokumentów, edytowania ich, zmiany stawki amortyzacji, itd.

Często zadawane pytania – OT

Co oznacza OT w środkach trwałych?

OT oznacza dokument przyjęcia środka trwałego.

Jak prawidłowo wypełnić dokument OT?

Dokument OT należy wystawić w trzech egzemplarzach. Musi zawierać oznaczenie „OT”, numer identyfikacyjny, określenie stron, opis operacji, z oznaczeniem jej daty i wartości oraz podpisy – wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki.

Kto zatwierdza OT?

OT zatwierdza kierownik jednostki.

Dane do faktury VAT. Jakie informacje powinna zawierać poprawnie wystawiona faktura?

0
dane do faktury

Dane do faktury, które obowiązkowo muszą się w niej znaleźć, określa Ustawa od towarów i usług. Sprawdź, jakie są to elementy. Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się, co musi zawierać faktura, a także faktura korygująca. Kiedy należy wystawić fakturę?

Faktura to dokument, który potwierdza sprzedaż produktu lub usługi. Jest dokumentem księgowym. Zanim dojdzie do transakcji, przedsiębiorca może wystawić fakturę pro forma. Są określone elementy, które muszą się na nich znaleźć. Sprawdź, jakie są obowiązkowe dane do faktury.

Każda osoba prowadząca działalność gospodarczą, a szczególnie każdy podatnik VAT powinien wiedzieć, w jaki sposób powinna zostać wystawiona faktura. Pamiętaj, że niektóre dane są niezbędne do wystawienia faktury, podczas gdy na dane na fakturze muszą znaleźć się jedynie w określonych przypadkach.

Co musi zawierać faktura VAT?

Forma graficzna faktury może być dowolna i nie ma przepisów, które nakazują, by w określonym miejscu umieścić logotyp czy datę. Trzeba jednak wiedzieć, że takiej swobody nie ma, jeśli chodzi o konkretne dane do faktury.

CZYTAJ TAKŻE: Faktura czy paragon? Jaki dokument wystawić?

Te dane szczegółowo określa Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wymienia ona poszczególne elementy, które muszą być zawarte w fakturze VAT, oraz podaje przypadki szczególne. Treść ustawy można znaleźć na stronie sejmu.

Obowiązkowe dane do faktury

Tylko poprawnie wystawiona faktura może być potwierdzeniem dokonania transakcji i podstawą do odliczenia podatku naliczonego. Jakie dane powinna zawierać? Zgodnie z ustawą o VAT są to:

  • data wystawienia,
  • kolejny numer. Sposób, w jaki faktury będą numerowane, zależy od przedsiębiorcy. Ważne by dało się ją łatwo zidentyfikować;
  • nazwa podatnika i nabywcy towarów. Chodzi o wskazanie na fakturze kupującego i sprzedającego;
  • numer NIP sprzedawcy;
  • NIP kupującego. Jeśli kupujący to osoba fizyczna, zamiast NIP-u można wpisać PESEL;
  • data dokonania lub zakończenia dostawy towarów albo wykonania usługi;
  • data otrzymania zapłaty, jeśli faktura wystawiana jest przed pełnym dostarczeniem towaru. W takiej sytuacji na fakturze wpisuje się dwie daty – datę wystawienie faktury oraz dostarczenia towarów lub świadczenia usług;
  • nazwa towaru lub usługi. Chodzi o to, by poprawnie określić, co jest przedmiotem transakcji;
  • liczba sprzedanych towarów albo rodzaj usług;
  • kwota sprzedaży netto, bez doliczonego podatku VAT;
  • całkowita wartość sprzedaży towarów lub usług;
  • stawka podatku. Jeśli sprzedajemy towary z różnymi stawkami podatku, to każdy z nich należy określić na fakturze;
  • kwota podatku;
  • wartość brutto.

CZYTAJ TAKŻE: Jak wystawiać faktury? Najważniejsze zasady i elementy faktur

Nieobowiązkowe dane na fakturze

Wymienione powyżej elementy są obowiązkowe. Są też dane do faktury, które powinny się na niej znaleźć jedynie w określonych sytuacjach. Może to być jeden z dopisków:

  • metoda kasowa – w sytuacji dostarczenia towarów lub wykonania usług, w odniesieniu do których obowiązek zapłaty powstaje w momencie otrzymania całości lub części zapłaty;
  • odwrotne obciążenie – w sytuacji, gdy obowiązek rozliczenia podatku leży po stronie nabywcy towarów lub usług;
  • procedura marży dla biur podróży – w przypadku wykonywania usług turystycznych, gdzie podstawę opodatkowania stanowi kwota marży.

Faktura bez VAT

Fakturę bez VAT wystawisz jeśli:

  • korzystasz ze zwolnienia podmiotowego (osiągasz obroty niższe niż 200 tys. złotych);
  • korzystasz ze zwolnienia przedmiotowego (ze względu na rodzaj prowadzonej działalności);
  • wystawiasz fakturę dla czynności niepodlegających VAT.

Jeśli korzystasz ze zwolnienia podmiotowego lub przedmiotowego, na fakturze w miejscu VAT wpisz 'zw’. Jeśli wystawiasz fakturę dla czynności niepodlegających VAT, wpisz 'np’.

W przypadku zwolnienia przedmiotowego musisz na fakturze podać podstawę prawną zwolnienia (art. 43 ust. 1 ustawy o VAT).

Dane do faktury korygującej

Nie powinniśmy zapominać o fakturze korygującej. W takiej sytuacji na dokumencie powinien się pojawić dopisek „faktura korygująca” lub „korekta”. Poza tym obowiązkowe dane do faktury korygującej to:

  • kolejny numer oraz datę jej wystawienia;
  • dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca;
  • opis przyczyny korekty;
  • w przypadkach, gdy korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania, lub kwoty podatku należnego – ich prawidłową wysokość.

Jakie dane są potrzebne do faktury uproszczonej?

Faktura uproszczona to dokument potwierdzający zawartą transakcję, który można wystawić kiedy zachodzą na raz oba warunki:

  • kwota należności ogółem nie przekracza 450 zł albo 100 euro;
  • faktura zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.

Musi ona zawierać:

  • datę wystawienia;
  • numer kolejny;
  • numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku;
  • numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku, lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi;
  • data dokonania lub zakończenia dostawy towarów, lub wykonania usługi, jeżeli została określona i różni się od daty wystawienia faktury;
  • nazwa towaru lub usługi;
  • kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym także w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, jeżeli nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
  • kwotę należności ogółem.

Kiedy wystawić fakturę? Zasady wystawiania faktur

Po zgromadzeniu danych do faktury dokument wystawiamy najpóźniej do 15. dnia miesiąca, który następuje po miesiącu sprzedaży. W przypadku usług budowlanych faktura może być wystawiona najpóźniej do 30. dnia od dnia wykonania usług.

CZYTAJ TAKŻE: Błąd na fakturze. Jak poprawić źle wystawioną fakturę?

Fakturę za działania związane z drukowaniem i dostawą książek można wystawić nie później niż do 90. dnia od wykonania usługi. Jeśli nabywca towaru lub usługi zażąda faktury w ciągu 3 miesięcy po wykonaniu usługi, lub dostawie towaru, to taką fakturę również należy wystawić.

Program do fakturowania

Żeby nie popełnić błędu i zawrzeć na dokumencie wszystkie niezbędne dane, warto skorzystać z programu do fakturowania.

Praca w upale. Co musi pracodawca?

0
praca w upale

Praca w upale może być niebezpieczna. Gdy jest zbyt ciepło, pracownik może odmówić wykonywania obowiązków zawodowych. Jakie obowiązki ma pracodawca, którego pracownicy muszą pracować, gdy jest bardzo gorąco?

Praca w upale szczególnie wypływa na osoby pracujące w halach produkcyjnych, pracownicy budowlani i wszyscy ci, wykonujący swoje obowiązki na wolnym powietrzu, którzy muszą mieć określone warunki pracy. Gdy jest bardzo gorąco, mogą nawet odmówić wykonania pracy. Kodeks pracy dokładnie określa, w jaki sposób pracodawca musi przygotować pracowników na pracę w upale.

Praca w upale a obowiązki pracodawcy

Praca w upale może prowadzić do wielu niebezpiecznych sytuacji. Choćby do udaru słonecznego albo do problemów z układem krążenia. Nie mówiąc o tym, że znacznie trudniej o koncentrację, co może spowodować wypadki przy pracy. I właśnie dlatego pracodawca może skrócić albo przesunąć godziny pracy, zorganizować przerwy w pracy.

Jeśli jest taka możliwość, powinien przenieść pracowników do klimatyzowanego pomieszczenia. Obowiązkowe będzie zapewnienie pracownikom wody do picia. Odnośnie do wody, warto pamiętać, że dostęp do niej jest konieczny nie tylko w przypadku upału. Pracownik musi mieć możliwość skorzystania z wody pitnej. Jeśli nie da się tego zagwarantować, to pracodawca musi dostarczyć wodę w butelkach lub z dystrybutora.

CZYTAJ TAKŻE: Jak zatrudnić pierwszego pracownika?

Co ważne, nie można tego zastąpić ekwiwalentem napojów. Gdy praca jest pracą w trudnych warunkach, to trzeba dostarczyć zimne napoje z dodatkiem soli mineralnych i witamin.

Trudne warunki pracy a praca w upale

O trudnych warunkach pracy mówimy wtedy, gdy praca wymaga przebywania na zewnątrz w temperaturze przekraczającej 25 stopni, a w zamkniętym pomieszczeniu ponad 28 stopni. Od takich temperatur możemy więc mówić o pracy w upał. Szczególne warunki pracy dotyczą np. robót budowlanych, remontowanych czy montażowych, praca w kanałach, niebezpiecznych przestrzeniach zamkniętych, a także prace na wysokości.

Czym jest praca w trudnych warunkach?

Praca w trudnych warunkach to praca wykonywana w warunkach, które są uznawane za trudne lub wymagające szczególnej uwagi i ostrożności ze strony pracowników. Może to obejmować pracę na wysokościach, w warunkach ekstremalnych temperatur, w środowisku z wysokim poziomem hałasu, w obszarach z wysokim ryzykiem wypadków, w warunkach narażenia na substancje chemiczne lub niebezpieczne materiały, czy w warunkach pracy na zmiany nocne.

Praca w trudnych warunkach może wymagać od pracowników dodatkowego wysiłku fizycznego lub psychicznego, a także specjalistycznej wiedzy i umiejętności. Pracownicy pracujący w trudnych warunkach często muszą przestrzegać rygorystycznych procedur bezpieczeństwa, aby zminimalizować ryzyko wypadków i urazów.

CZYTAJ TAKŻE: Jak zwolnić pracownika?

Praca w trudnych warunkach może być wymagana w różnych branżach, takich jak budownictwo, przemysł, transport, górnictwo, ratownictwo czy wojskowość. Choć praca w trudnych warunkach może być wyzwaniem, to jednocześnie może przynosić satysfakcję z wykonywanej pracy i zapewnić dobre wynagrodzenie za trud wykonywanej pracy.

Praca na budowie – woda do mycia

Pracodawca, który zatrudnia pracowników, wykonujących swoje obowiązki na zewnątrz musi zorganizować wodę do mycia. Ilość określona przez prawo to 90 litrów dziennie na osobę.

Klimatyzacja nie jest obowiązkowa w przypadku pracy ciągłej. Prawo nakazuje jednak udostępnić pomieszczenie z klimatyzacją do odpoczynku, gdy pracownik przebywa w pomieszczeniach, w których stale jest temperatura przekraczająca 30 stopni. Chodzi to przede wszystkim o specyficzne procesy technologiczne, powodujące właśnie taką temperaturę.

Praca w biurze – upały

W biurze klimatyzacja nie jest obowiązkowa. Jeśli jednak przez okna wpada bardzo dużo światła słonecznego, to zgodnie z przepisami BHP pracodawca powinien zacienić okna np. roletami albo żaluzjami.

CZYTAJ TAKŻE: Zatrudnianie na czarno – kary dla pracodawcy

Przerwy regeneracyjne

Upały skłaniają do zadania pytania, czy w czasie upałów można skrócić godziny pracy. Takie przerwy, zwane przerwami regeneracyjnymi zależą wyłącznie od dobrej woli pracodawcy. To pracodawca decyduje o tym, czy w czasie ogromnego upału pracownicy mogą wcześniej pójść do domu. I nie jest to obowiązek pracodawcy, a właśnie jego dobra wola.

Czy pracownik musi pracować w upały?

Przepisy BHP prawa pracy wskazują, że pracownik może zrezygnować z wykonywania obowiązków, jeśli grozi to utratą zdrowia lub życia pracownika albo innych osób. Upał może, ale nie musi zagrażać życiu i praca w wysokiej temperaturze nie daje „z automatu” prawa do przerwania pracy.

Niezależnie jednak od pogody, przez cały rok pracodawca musi zapewnić dostęp do wody. Jeśli nie przestrzega on tych zaleceń, to grozi mu kara do 30 tys. zł.

CZYTAJ TAKŻE: Monitorowanie pracy pracownika – kiedy to możliwe?

Co grozi pracodawcy, który nie udostępnia pracownikom wody?

Jeśli pracodawca nie udostępnia pracownikom wody pitnej, może zostać ukarany przez odpowiednie organy nadzoru, takie jak Inspekcja Pracy, Sanepid lub inne w zależności od kraju. Kary mogą obejmować grzywny finansowe, a w poważniejszych przypadkach, zakaz prowadzenia działalności gospodarczej.

Ponadto brak dostępu do wody pitnej może negatywnie wpłynąć na zdrowie pracowników, co z kolei może prowadzić do absencji z pracy, zwiększonego ryzyka wypadków oraz innych problemów zdrowotnych. W skrajnych przypadkach brak dostępu do wody pitnej może skutkować poważnymi konsekwencjami dla zdrowia pracowników, w tym odwodnieniem i innymi poważnymi chorobami.

CZYTAJ TAKŻE: Na czym polega szkolenie BHP? Czy jest potrzebne?

Jakich zasad BHP musi przestrzegać pracodawca?

Pracodawca jest zobowiązany do przestrzegania zasad bezpieczeństwa i higieny pracy (BHP) w celu zapewnienia bezpiecznych i zdrowych warunków pracy dla pracowników. Oto kilka zasad BHP, których pracodawca musi przestrzegać:

  1. Zapewnienie bezpiecznego środowiska pracy: pracodawca musi zapewnić bezpieczne środowisko pracy, które minimalizuje ryzyko wystąpienia wypadków oraz chorób związanych z pracą.
  2. Zadbanie o właściwe wyposażenie stanowisk pracy: pracodawca musi zapewnić odpowiednie wyposażenie stanowisk pracy, takie jak sprzęt ochrony osobistej, narzędzia, maszyny, które są odpowiednie do wykonywanych zadań i spełniają wymogi bezpieczeństwa.
  3. Przeprowadzenie szkoleń BHP: pracodawca jest zobowiązany do przeprowadzenia szkoleń BHP dla pracowników, aby przekazać im wiedzę na temat bezpiecznego wykonywania pracy i minimalizowania ryzyka wypadków.
  4. Zapewnienie pierwszej pomocy: pracodawca musi zapewnić pracownikom dostęp do niezbędnych środków pierwszej pomocy, takich jak apteczki i urządzenia do resuscytacji.

Przeczytaj więcej w kategorii prawo pracy.

Czy można wziąć urlop na umowie B2B? Wszystko, co musisz wiedzieć

2
urlop na b2b

Czy urlop na B2B jest w ogóle możliwy? Kto płaci za wolne dni, gdy jesteś samozatrudniony? Zobacz, jak rozwiązywana jest ta kwestia.

Urlop na B2B to kwestia, która interesuje wszystkich samozatrudnionych. Czy zdecydowanie się na taki kontrakt oznacza brak dni wolnych? Sprawdź, w jaki sposób osoba zatrudniona na B2B może być objęta płatnym urlopem.

Urlop na B2B – dni wolne dla przedsiębiorcy

Urlop na B2B zaczyna interesować coraz więcej osób. Kontrakt B2B, samozatrudnienie to bardzo popularny sposób wykonywania zleceń, pracy dla innych. Prowadzenie działalności gospodarczej pomaga obsługiwać kilku kontrahentów w jednym czasie, zwiększyć swoje przychody i częściej realizować bardzo ambitne projekty.

Z perspektywy kontrahenta takie zadanie wiąże się z niższymi kosztami. Nie trzeba bowiem przygotowywać stanowiska pracy i ponosić kosztów związanych z utrzymaniem pracownika, a wymaganych kodeksem pracy.

Kłopotem okazują się jednak urlopy i zwolnienia lekarskie. Umowa cywilnoprawna, jaką jest kontrakt B2B, nie zobowiązuje do udzielania urlopów. Nie obejmuje też zwolnień lekarskich. Czy to jednak powoduje, że samozatrudniony nie może liczyć na urlop?

Urlop na B2B a zasada swobody umów

Już podczas negocjowania warunków kontraktu, warto wspomnieć o sposobie rozliczania dni wolnych. Zasada swobody umów zakłada, że umowa cywilnoprawna może być zawarta na warunkach ustalonych przez obie strony. Kontrakt B2B nie jest objęty obowiązkowymi zapisami kodeksu pracy, czyli np. kwestii urlopu.

Zwykle jest tak, że samozatrudniony może zrobić sobie kilka dni wolnych od pracy. Wtedy jednak najczęściej nie otrzymuje wynagrodzenia, zgodnie z zasadą: pracujesz-zarabiasz, nie pracujesz-nie zarabiasz. W niektórych przypadkach umowa z kontrahentem może przewidywać 20-26 lub więcej dni wolnych w roku (podobnie jak urlop osób zatrudnionych na umowę o pracę).

Urlop na B2B a prawo do urlopu

Zgodnie z polskim Kodeksem Pracy, pracownikowi przysługuje prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 20 dni roboczych w ciągu roku kalendarzowego. Jeśli pracownik pracuje krócej niż pełny etat, to wymiar urlopu jest proporcjonalny do czasu pracy.

Po osiągnięciu przez pracownika 10 lat pracy przysługuje mu dodatkowe 4 dni urlopu, a po osiągnięciu 15 lat pracy – kolejne 2 dni. Maksymalny wymiar urlopu wypoczynkowego wynosi więc 26 dni roboczych w ciągu roku kalendarzowego.

Kodeks Pracy określa również, że pracownik ma prawo do podziału urlopu wypoczynkowego na części, jednak jedna z nich nie może być krótsza niż 14 dni roboczych. Termin udzielenia urlopu wypoczynkowego oraz jego podział na części ustala pracodawca z uwzględnieniem potrzeb pracownika i wymagań wynikających z prowadzenia działalności.

W czasie urlopu wypoczynkowego pracownik ma prawo do wynagrodzenia w wysokości średniego wynagrodzenia za pracę w poprzednim miesiącu, czyli tzw. wynagrodzenia urlopowego.

Należy pamiętać, że te zasady dotyczą osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę. W przypadku wykonywania pracy na podstawie umowy cywilnoprawnej np. zlecenie lub o dzieło będą obowiązywały przepisy kodeksu cywilnego. A co z osobami współpracującymi na zasadzie umowy B2B?

Urlop na B2B – czy jest możliwy?

Co zrobić, żeby mieć urlop, wykonując swoje obowiązki na kontrakcie B2B? Przede wszystkim musimy wynegocjować taką możliwość. Jednym ze sposobów uzyskania wynagrodzenia za urlop na takiej umowie jest oszacowanie wartości swojej dniówki.

Gdy znamy tę wielkość, to po uzgodnieniu określonej liczby dni wolnych, doliczamy taką kwotę do całości kontraktu. Dzięki temu samozatrudniony dostaje pieniądze za dni wolne.

Oczywiście zdarza się, że regulacje dotyczące urlopu i dni wolnych są dosyć luźne. Ustala się np., że dwa dni robocze w każdym miesiącu są całkowicie wolne od pracy, a i tak honorarium rozliczane jest w formie comiesięcznego ryczałtu.

Urlop na B2B jako dodatkowy benefit

Koniecznym jest zasygnalizowanie, że w czasach braku specjalistów na rynku, trudności w znalezieniu odpowiedniej osoby na konkretne stanowisko, a jednocześnie rosnących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej i niechęci do jej zakładania, urlop w ramach umowy B2B może okazać się cennym benefitem. Mało tego. Nie tylko sama możliwość wzięcia wolnego, ale również otrzymanie za ten czas pełnego wynagrodzenia.

Urlop na B2B – jak go wynegocjować?

Wynegocjowanie urlopu na B2B zależy od konkretnych warunków umowy oraz uzgodnień pomiędzy tobą a kontrahentem. Niemniej jednak, poniżej przedstawiam kilka ogólnych wskazówek, które mogą pomóc w procesie negocjacji urlopu:

  1. Sprawdź, co mówi twoja umowa – przed negocjacją urlopu należy dokładnie przeanalizować warunki umowy, aby zobaczyć, czy jest tam zawarty zapis dotyczący urlopów. Upewnij się, że twoja prośba jest zgodna z umową i nie narusza warunków, które zostały wcześniej ustalone.
  2. Przygotuj argumenty – przed rozmową o urlopie, dobrze jest przygotować się do negocjacji. Przemyśl, jakie argumenty masz na swoją korzyść, np. jak długo pracujesz dla kontrahenta, ile dotychczas wykonałeś prac, jakie były Twoje osiągnięcia itp. Zbierając takie informacje, będziesz miał silniejszą pozycję negocjacyjną.
  3. Przedstaw propozycję – przed negocjacją warto przygotować propozycję, np. określając, ile dni urlopu na B2B chcesz wziąć i w jakim terminie. Ważne, aby była ona uzasadniona i realistyczna.
  4. Rozmawiaj otwarcie – podczas rozmowy z kontrahentem o urlopie, pamiętaj o otwartości i szczerości. Przedstaw swoje potrzeby, ale jednocześnie zrozum potrzeby drugiej strony. Negocjacje to proces, w którym obie strony starają się osiągnąć kompromis.
  5. Ustal warunki – gdy uda się osiągnąć porozumienie w kwestii urlopu, ważne jest, aby ustalić warunki na piśmie, np. w formie e-maila lub umowy dodatkowej do umowy B2B. Dokument ten powinien zawierać dokładną ilość dni urlopu oraz daty, w których urlop będzie przysługiwał.

Ważne jest, aby w negocjacjach o urlopie pamiętać o szacunku dla drugiej strony oraz o możliwościach, jakie daje nam nasza umowa B2B.

Urlop na B2B – podsumowanie

To ważne o tyle, że z założenia działalność gospodarcza nie zakłada możliwości dni wolnych, czy urlopu. Sytuacja jednak zmienia się na korzyść samozatrudnionych. Coraz więcej firm oferuje pełnopłatny urlop na B2B.

Wszystko dlatego, że umowa B2B może zawierać praktycznie dowolne zapisy (oczywiście zgodne z prawem). Nic nie stoi więc na przeszkodzie, by wynegocjować kwestie urlopu. Rozwiązuje się to w różny sposób. Albo wyższym całkowitym wynagrodzeniem, co pozwala zrekompensować brak wpływów w czasie urlopu lub zwykłe rozliczanie dni wolnych, tak jakby były to dni pracujące.

Urlop przy umowie B2B jest ważny, szczególnie gdy kontrahent wymaga wyłączności. Oczywiście przy umowie cywilnoprawnej, a tym bardziej w przypadku umowy o współpracę w ramach działalności gospodarczej, formalnie bardzo trudno jest o wyłączność (nie można zabronić współpracy z innymi podmiotami), rzeczywistość jest inna. Zdarza się, że umowa B2B traktowana jest jako substytut etatu. Wtedy urlop okazuje się niezbędny.

Odmowa podpisania sprawozdania finansowego przez księgowego

0
odmowa podpisania sprawozdania finansowego

Kiedy pojawia się odmowa podpisania sprawozdania finansowego? Sprawozdanie finansowe to jeden z ważniejszych dokumentów księgowych. Obowiązkowo trzeba je przekazać odpowiednim organom raz w roku. Sprawozdanie finansowe jest ogólnodostępne.

Sprawozdanie finansowe to dokument, który wymaga podpisów. Oprócz osoby, która reprezentuje firmę, pod sprawozdaniem powinien też podpisać się księgowy. Czy księgowy musi podpisać sprawozdanie? Z czym wiąże się odmowa podpisana sprawozdania finansowego?

Odmowa podpisania sprawozdania. E-sprawozdanie finansowe

Od 2018 roku jedyną dopuszczalną formą sprawozdania finansowego jest e-sprawozdanie. Każde inne, niezależenie od formy i tego, czy jest poprawnie podpisane, jest nieważne. W związku z tym e-sprawozdanie finansowane jest obowiązkowe dla wszystkich tych podmiotów, które prowadzą pełną księgowość. E-sprawozdanie musi być podpisane.

Przede wszystkim podpis musi złożyć osoba, której powierzono prowadzenie ksiąg rachunkowych. Będzie to albo księgowa, albo przedstawiciel biura rachunkowego, któremu zleciliśmy prowadzenie ksiąg rachunkowych. Na tym etapie możemy spotkać się z odmową podpisania sprawozdania finansowego. Od terminu podpisania sprawozdania przez księgowego zależy data złożenia sprawozdania, a dokładniej termin złożenia takiego sprawozdania.

Oprócz księgowego sprawozdanie finansowe musi podpisać kierownik jednostki. To cały zarząd, a nie tylko sam prezes. W przypadku sprawozdania finansowego nie da się upoważnić jednego z członków zarządu do podpisania sprawozdania. Musi to zrobić cały zarząd. Podpis może być podpisem elektronicznym albo podpisem zaufanym.

A co gdy te podpisy się nie pojawią? Sprawdź, jaka jest kara za niezłożenie sprawozdania finansowego.

Czy wiesz, że…?

Pieczęć kwalifikowaną w najniższej cenie znajdziesz na pieczeckwalifikowana.pl.

Odmowa podpisania sprawozdania finansowego. Czy księgowy podpisuje sprawozdanie finansowe?

Księgowy może przygotować sprawozdanie finansowe dla swojego klienta, jednak to klient, czyli przedsiębiorstwo, jest odpowiedzialny za podpisanie takiego sprawozdania.

Księgowy może jedynie potwierdzić swoim podpisem, że sporządzone przez niego sprawozdanie finansowe jest zgodne z rzeczywistym stanem finansów przedsiębiorstwa oraz że zostały przestrzegane wszystkie obowiązujące przepisy prawne. Jednocześnie, nie ma takiego obowiązku. Złożenie podpisu przez księgowego jest dobrowolne. Jednak to właściciel lub zarząd przedsiębiorstwa musi podpisać sprawozdanie finansowe i złożyć je w odpowiednim urzędzie, zwykle w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Odmowa podpisania sprawozdania finansowego

Podpis księgowego jest bardzo ważny dla ważności sprawozdania finansowego. Kwestię tę regulują przepisy. Te same przepisy wskazują, że „osoba, której powierzono prowadzenie ksiąg rachunkowych” może odmówić podpisania sprawozdania. Wymaga to jednak pisemnego uzasadnienia dołączonego do sprawozdania.

To jest praktycznie jedyny warunek, który powoduje, że sprawozdanie może nie być podpisane. Najczęściej prowadzi to do sytuacji, w której osoba prowadząca rozliczenia nie jest w stanie w żaden sposób poświadczyć informacji, znajdujących się w rozliczeniu. Pisemna odmowa musi być dołączona do sprawozdania.

Uzasadnieniem odmowy podpisania sprawozdania może być np. to, że w trakcie roku zmieniła się osoba, która prowadzi księgi rachunkowe. Gdy nowy księgowy nie ma możliwości, by zapoznać się z wcześniejszymi zapisami księgowymi albo też nie zgadza się z ich poprawnością, to może zdecydowanie odmówić podpisania takiego dokumenty. Jeśli np. uznaje, że konkretne rozliczenia nie są zrobione zgodnie ze sztuką.

CZYTAJ TAKŻE: Czy księgowa odpowiada za błędy?

Odmowa podpisania sprawozdania finansowego. Jakie wymagania powinno spełniać sprawozdanie finansowe?

Sprawozdanie finansowe powinno spełniać wiele wymagań, aby było wiarygodne i dokładne. Oto niektóre z najważniejszych wymagań, które powinno spełniać sprawozdanie finansowe:

  1. Zgodność z zasadami rachunkowości – sprawozdanie finansowe powinno być sporządzone zgodnie z obowiązującymi zasadami rachunkowości, takimi jak np. polskie standardy rachunkowości (PSR).
  2. Pełność i rzetelność – sprawozdanie finansowe powinno zawierać pełne i dokładne informacje o sytuacji finansowej i wynikach przedsiębiorstwa.
  3. Czytelność i przejrzystość – sprawozdanie finansowe powinno być czytelne i łatwe do zrozumienia dla użytkowników, takich jak np. inwestorzy czy wierzyciele.
  4. Spójność – wszystkie elementy sprawozdania finansowego powinny ze sobą korespondować i być spójne.
  5. Zgodność z prawem – sprawozdanie finansowe powinno być zgodne z obowiązującymi przepisami prawa, takimi jak np. ustawy o rachunkowości czy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  6. Terminowość – sprawozdanie finansowe powinno być sporządzone i złożone w odpowiednim urzędzie w wyznaczonym terminie, który zależy od wielkości przedsiębiorstwa oraz jego formy prawnej.
  7. Poddanie audytowi – sprawozdanie finansowe może być poddane badaniu przez niezależnego biegłego rewidenta, który potwierdzi jego zgodność z prawem i rzetelność danych finansowych.

Wypełnienie tych wymagań jest kluczowe dla zapewnienia wiarygodności i rzetelności sprawozdania finansowego, co z kolei pomaga przedsiębiorstwu w pozyskiwaniu inwestorów i zwiększaniu zaufania wśród klientów i partnerów biznesowych. Jeśli nie zostaną spełnione, może zdarzyć się, że księgowy odmówi potwierdzenia sprawozdania swoim podpisem.

Odmowa podpisania sprawozdania finansowego. Czym jest sprawozdanie finansowe?

Sprawozdanie finansowe to dokument, który przedstawia finansowe wyniki działalności przedsiębiorstwa. Jest to zestawienie informacji dotyczących aktywów, pasywów, przychodów, kosztów i zysków, jakie firma osiągnęła w danym okresie.

Sprawozdanie finansowe jest ważnym narzędziem dla zarządzania przedsiębiorstwem, ponieważ umożliwia ocenę kondycji finansowej firmy i podejmowanie decyzji biznesowych.

Sprawozdanie finansowe zazwyczaj składa się z trzech głównych części:

  • bilansu,
  • rachunku zysków i strat,
  • informacji dodatkowej.

Bilans przedstawia stan posiadania firmy w danym momencie, pokazując aktywa (np. nieruchomości, środki trwałe, zapasy), pasywa (np. zobowiązania finansowe, długi) oraz kapitał własny.

Rachunek zysków i strat natomiast przedstawia przychody, koszty i zyski firmy w danym okresie. Informacja dodatkowa zawiera dodatkowe informacje, takie jak noty wyjaśniające lub informacje o zarządzie przedsiębiorstwa.

Sprawozdanie finansowe jest niezbędne dla właścicieli firm, inwestorów, kredytodawców, rządu i innych zainteresowanych stron, którzy potrzebują informacji na temat kondycji finansowej przedsiębiorstwa.

Pieczęć kwalifikowana – wygodne rozwiązanie dla Twojej firmy

Pieczęć kwalifikowana to usługa zaufania przeznaczona dla osób prawnych. Za jej pomocą potwierdzisz, że dokument jest autentyczny i nie został naruszony. To niezawodne narzędzie w kontaktach z kontrahentami i wewnętrznych działaniach firmy. Pieczęć elektroniczną pochodząca od kwalifikowanego dostawcy zaufania kupisz na pieczeckwalifikowana.pl. Jest absolutnie niezbędna, jeśli chcesz wygodnie korzystać z KSeF.

Więcej na tematy związane z rachunkowością przeczytasz w kategorii Biuro rachunkowe.

Co oznacza brak terminu płatności na fakturze? Czy termin zapłaty na fakturze jest obowiązkowy?

0
brak terminu płatności na fakturze

Brak terminu płatności na fakturze nie powoduje, że jest nieważna. Ten element jest nieobowiązkowy, jednak warto go zawierać, bo jego brak powoduje pomyłki. Sprawdź, kiedy opłacić fakturę, na której nie ma terminu zapłaty.

Brak terminu płatności na fakturze – czy sprawia, że faktura jest nieważna?

Faktura jest dokumentem, który, żeby być ważny, musi zawierać określone elementy, m.in. określenie stron transakcji (w taki sposób by dało się je zidentyfikować), nazwa produktu lub usługi i wskazanie wysokości podatku VAT. Natomiast termin płatności faktury nie jest obowiązkowym elementem.

To od przedsiębiorcy zależy, czy wpisze termin płatności, czy nie. Mimo że nie jest to konieczne, warto umieścić ten element na fakturze. Dzięki temu możemy uzyskać płatność szybciej (ustalając krótszy termin zapłaty niż graniczne 60 dni) i uniknąć zdezorientowania drugiej strony.

CZYTAJ TAKŻE: Jak wystawiać faktury? Najważniejsze zasady i elementy faktur

Czy wiesz, że…

Mała Księgowość to program księgowy świetny zarówno dla biur rachunkowych, obsługujących małe i średnie firmy, jak i osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą?

Brak terminu płatności na fakturze – jaki termin podać? Terminy zapłaty w transakcjach handlowych

Gdy wystawca faktury decyduje się na umieszczenie terminu zapłaty na niej, znacznie ułatwia to dochodzenie należności. Oczywiście im szybciej kontrahent zapłaci, tym lepiej dla nas. Warto jednak pamiętać, by termin płatności był możliwy do zrealizowania.

Wśród najczęściej spotykanych terminów zapłaty, jest 7 lub 14 dni. Zdarzają się jednak również terminy bardzo krótkie, jak 3 dni, i zdecydowanie dłuższe, jak 30 dni.

Termin zapłaty w transakcjach handlowych pomiędzy dwoma podmiotami prywatnymi, lub podmiotem prywatnym i podmiotem publicznym leczniczym nie może przekraczać 60 dni. W przypadku transakcji pomiędzy podmiotem prywatnym a podmiotem publicznym nieleczniczym czas ten skraca się do 30 dni.

CZYTAJ TAKŻE: Faktura nie ma wszystkich danych. Czy jest ważna?

Brak terminu płatności na fakturze – co oznacza?

To, że na fakturze nie ma terminu płatności, nie znaczy, że kontrahent może zapłacić w nieskończoność przeciągać zapłatę. Jeśli zawarliśmy umowę, w której określiliśmy termin płatności, wówczas on obowiązuje. Termin z umowy jest obowiązujący również jeśli jest inny niż termin zapłaty na fakturze.

Jeśli termin zapłaty w ogóle nie został określony, bierze się pod uwagę przepisy kodeksu cywilnego. Art. 455 kodeksu cywilnego zakłada, że jeśli nie określiliśmy terminu płatności, to dłużnik powinien jej dokonać niezwłocznie po tym, jak wezwiemy go do zapłaty.

Co więcej, art. 6. Ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych mówi, że jeśli nie otrzymamy zapłaty w ciągu 30 dni od spełnienia przez nas świadczenia, możemy zacząć naliczać odsetki.

CZYTAJ TAKŻE: Umowa o świadczenie usług po angielsku – wzór do pobrania

Brak terminu płatności na fakturze – czy termin na fakturze jest wiążący?

Termin płatności na fakturze jest wiążący dla obu stron transakcji, czyli dla sprzedawcy i nabywcy. Jeśli nabywca nie dokona płatności w terminie, sprzedawca ma prawo domagać się odsetek za zwłokę oraz egzekwować dług w drodze postępowania sądowego.

Dlatego warto, aby termin płatności był jasno określony na fakturze. Dzięki temu obie strony będą mieć świadomość swoich obowiązków w zakresie płatności.

Brak terminu płatności na fakturze a opóźnienia w płatności faktur

Praktyka biznesowa pokazuje, że terminy płatności czasem traktowane są bardzo umownie. Pamiętaj, że jeśli twój kontrahent nie stosuje się do ustalonego terminu, możesz wezwać go do zapłaty. Po 30 dniach możesz również zacząć naliczać odsetki za opóźnienie.

CZYTAJ TAKŻE: Elektroniczna faktura – czy jest tym samym co papierowa?

Brak terminu płatności na fakturze – jakie elementy muszą znaleźć się na fakturze?

Termin zapłaty jest tylko jedną z rzeczy, jaką możemy znaleźć na fakturze. Ustaliliśmy już zresztą, że wcale nie musi się na niej pojawić. Jakie elementy muszą być na fakturze? Zgodnie z polskim prawem, na fakturze powinny znaleźć się następujące elementy:

  1. data wystawienia faktury,
  2. numer faktury,
  3. imię i nazwisko lub nazwa firmy sprzedającego i nabywcy,
  4. adres sprzedającego i nabywcy,
  5. numer identyfikacyjny NIP sprzedającego i nabywcy,
  6. opis towarów lub usług,
  7. ilość towarów lub zakres wykonanych usług,
  8. cena jednostkowa netto oraz brutto,
  9. wartość netto oraz brutto,
  10. stawka podatku VAT oraz kwota podatku VAT,
  11. razem do zapłaty.

CZYTAJ TAKŻE: Umowa najmu mieszkania – wzór do pobrania

Dodatkowo na fakturze może pojawić się wiele innych informacji, takich jak numer zamówienia, termin płatności, sposób dostawy, informacje o rabatach, numer konta bankowego sprzedawcy i wiele innych. Jednak wymienione powyżej elementy są podstawowymi informacjami, które muszą się na fakturze znaleźć, aby była ona zgodna z prawem.

Program Mała Księgowość

Program Mała Księgowość ma wszystkie funkcje potrzebne do prowadzenia księgowości małej lub średniej firmy. Możesz skorzystać z niego niezależnie od wybranej formy opodatkowania. Wystawisz dzięki niemu faktury, zapłacisz podatek dochodowy i VAT, będziesz mógł zarządzać listą płac, kontrolować zobowiązania, amortyzować środki trwałe i korzystać z wielu, wielu innych funkcjonalności, których pełną listę znajdziesz na mk.rp.pl.

Mała Księgowość Rzeczpospolitej